|
|
ตอนที่ ๓ สาวใช้ใจซื่อ
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
คนซื่อแห่งกังหนำ
ตอนที่ ๓ สาวใช้ใจซื่อ
" เล่าเซี่ยงชุน "
นางเฮงสี ภรรยาเก่าของกิมเหงาออกจากบ้าน เดินทางรอนแรมมา ด้วยความลำบากยากแค้นนัก ของเล็กน้อยที่ติดตัวมา ก็ขายซื้ออาหารเลี้ยงชีวิตจนหมด ต้องขอทานชาวบ้านกิน ครั้นถึงเมืองหลวงได้ยินคนทั้งปวงพูดว่า กิมเจียงกุ๋นอายุยังหนุ่มอยู่มีกำลังเข้มแข็งจับ เตาเลงกูได้ พระเจ้าเจงเต็กฮ่องเต้โปรดปราน
นางเฮงสีได้ฟังก็มีความยินดี ถามว่าบ้านท่าน กิมเจียงกุ๋นอยู่ที่ไหนชายผู้หนึ่งชี้มือบอก นางเฮงสีก็เดินมาเห็นบ้านหนึ่งใหญ่โตทำใหม่ ๆ พึ่งจะแล้ว ก็หยุดยืนพิเคราะห์ดู เห็นหน้าประตูมีเสาธงจารึกอักษรไว้ว่าฮกสิวเจียงกุ๋น
นางเฮงสีคิดว่าบ้านนี้เห็นจะเป็นที่อยู่ของกิมเหงา จึงเดินเข้าไปที่ประตูพบคนแก่นั่งอยู่จึงถามว่า นี่บ้านกิมเจียงกุ๋นหรือ คนแก่ว่านี่แหละบ้านกิมเจียงกุ๋นท่านมีธุระสิ่งใด นางเฮงสีว่าท่านจงเอ็นดู ช่วยสงเคราะห์เข้าไปบอกกิมเจียงกุ๋นว่า ข้าพเจ้ามาแต่ตำบลเขาอายเฮียซัว ชื่อนางเฮงสี จะขอเข้าไปคำนับ คนแก่จึงว่าท่านคอยอยู่ที่นี่ เราจะแจ้งแก่กิมเจียงกุ๋นให้ทราบก่อน ว่าแล้วเข้าไปข้างในคำนับกิมเหงาบอกว่า หญิงคนหนึ่งรูปร่างงามแต่เสื้อกางเกงขาดรุงรังมาคอยคำนับท่าน ถามหญิงนั้นบอกว่ามาแต่ตำบลเขาอายเฮียซัวชื่อนางเฮงสี
กิมเหงา ได้ฟังก็สดุ้งใจจึงสั่งให้ คนแก่นั้นไปบอกว่ายังติดราชการ จงคอยอยู่ก่อนสิ้นธุระจึงจะเชิญเข้ามา คนแก่ก็ออกมาบอก นางเฮงสีทุกประการ
กิมเหงาก็ปรึกษาด้วย เกียเชย คนสนิทว่า
".....เดิมเรามีภรรยาชื่อนางเฮงสี ทำมาหากินอยู่ด้วยกันที่เขาอายเฮียซัว ภายหลังเจียวฮองชักชวนเราเข้ามาทำราชการ แล้วกราบทูลฮ่องเต้ยกนางเฮงหยงผู้บุตรให้เป็นภรรยา ฮ่องเต้รับสั่งถามจะกราบทูลตามจริงก็กลัวเจียวฮองจะน้อยใจจึงต้องยอมรับ บัดนี้นางเฮงสีภรรยาเดิมเรามา ถ้านางเฮงหยงรู้ก็จะแตกร้าวฉานกัน ความชั่วก็จะอยู่แก่เรา ท่านมีสติปัญญาจะคิดแก้ไขอย่างไร...."
เกียเชยจึงออกอุบาย ให้ต้อนรับนางเฮงสีมิให้ผิดปกติ ชวนเสพสุราจนนางเฮงสีเมาแล้วให้นอนอยู่ห้องนอก ตนเองจะลอบเข้าไปฆ่าเสีย ขณะนั้น นางเสียวเหนย คนใช้ของนาง เฮงหยง เดินลงไปเห็นนางเฮงสีนั่งอยู่แต่งกายผิดคนในเมืองหลวง จึงถามว่ามาหาผู้ใด นางเฮงสีก็เล่าความให้ฟังทุกประการ
นางเสียวเหนยจะเข้ามาบอกกิมเหงา ก็เห็นกิมเหงากับเกียเชยซุบซิบกัน นางแอบฟังได้ยินปรึกษากันจะทำร้าย นางเฮงสีก็ตกใจ ครั้นจะออกไปบอกผู้ใดก็กลัวความผิด จึงคอยฟังข่าวอยู่
ฝ่ายกิมเหงาเมื่อคิดอ่านกับเกียเชยตกลงแล้ว ก็ให้ไปรับนางเฮงสีเข้ามา จัดที่นั่งอันสมควรแล้วก็จัดเสื้อกางเกงอย่างดีมาให้นางเฮงสีผลัด คนใช้ก็ยกโต๊ะมาตั้ง กิมเหงานั่งเคียงนาง เฮงสีทำกิริยาถามสุขทุกข์โดยสุจริต นางเฮงสีจึงว่าท่านเป็นใหญ่ขึ้นแล้วไม่มีข่าวคราวไปให้ทราบบ้าง
กิมเหงาจึงว่าเราคิดอยู่หลายครั้งจะไปรับแต่ยังไม่ว่าง เพราะราชการมาก พอเจ้ามาก็ดีแล้วเราสิ้นความวิตก เจ้าอย่าเสียใจเลย แล้วแกล้งพูดสัพยอกเย้ายวนต่าง ๆ นางเฮงสีก็มีความยินดี กินโต๊ะเสพสุราอยู่ด้วยกัน
กิมเหงารินสุราให้นางเฮงสีกินเนือง ๆ จนเมาเหลือขนาด ก็พาเข้าไปนอน ที่ห้องนอก นางเฮงสีหลับสนิทไม่รู้สึกตัว กิมเหงาออกมาพูดกับเกียเชยว่า การที่คิดไว้จงทำให้มั่นคง อย่าประมาท ด้วยนางเฮงสีชำนาญเพลงอาวุธ ถ้าพลั้งพลาดจะเสียการ เกียเชยรับคำ แล้วกิมเหงาก็กลับเข้าไปห้องใน
ฝ่าย นางเสียวเหนย รู้ว่านางเฮงสีเมาสุรานอนห้องนอก เกียเชยคิดจัดการจะทำร้ายก็มีใจสงสาร แต่ถ้าจะเข้าไปบอกนางเฮงสี แม้นกิมเหงารู้เข้าความผิดก็จะมีแก่ตน ถ้านิ่งเสียนางเฮงสีคงตาย นางเสียวเหนยตรึกตรองเห็นอุบายได้อย่างหนึ่ง พอจะช่วยชีวิตนางเฮงสีได้ ส่วนตนเองก็จะพ้นภัย จึงเข้าไปในห้องนางเฮงหยง ลักข้าวของที่มีราคาหลายสิ่ง แล้วรีบกลับมาห้องที่นางเฮงสีนอนอยู่ เห็นหลับสนิทก็ค่อยย่องเข้าไป กระซิบเรียกว่าเชิญท่านลุกขึ้นเถิด
นางเฮงสียังไม่สร่างเมา ลืมตาดูเห็นเป็นคนใช้ก็พลิกตัวหลับไปอีก นางเสียวเหนยจึงเอามือจับตัวนางเฮงสีสั่นบอกว่าท่านลุกโดยเร็ว ถ้าช้าอยู่จะมีภัยมาถึง นางเฮงสีได้ยินก็ตกใจลุกขึ้น เห็นนางเสียวเหนยจึงถามว่า ท่านเข้ามาด้วยเหตุสิ่งใด นางเสียวเหนยบอกว่า
".....กิมเจียงกุ๋นคิดอุบายจะฆ่าท่านเสีย ข้าพเจ้าเห็นท่านไม่มีผิดคิดสงสาร จึงมาแจ้งความให้ทราบ...."
นางเฮงสีได้ฟังก็สงสัยจึงว่า
".....กิมเจียงกุ๋นกับเรารักใคร่เป็นผัวเมียกันมาช้านาน มิได้ทำการสิ่งใดให้ขัดเคือง เหตุไฉนจะมาทำร้ายเรา...."
นางเสียวเหนยว่า
".....บัดนี้กิมเจียงกุ๋นได้ภรรยาใหม่ ครั้นท่านมากลัวพ่อตาจะรู้ แกล้งบอกกับคนทั้งปวงว่าท่านเป็นพี่สะใภ้ จะทำร้ายท่านด้วยเหตุฉะนี้...."
กำลังพูดกันอยู่ก็พอดีเกียเชยถือมีดเดินเข้ามา นางเฮงสีเห็นกิริยาประหลาด จึงถามว่าท่านเข้ามาธุระสิ่งใด เกียเชยเหน็บซ่อนมีดเสียแล้วบอกว่า กิมเจียงกุ๋นใช้ให้มาถามว่าท่านจะเอาน้ำร้อนหรือ
นางเฮงสีหัวเราะแล้วว่า ขอบใจกิมเจียงกุ๋นนัก ได้ภรรยาใหม่ยังไม่ลืมเรา เกียเชยได้ยินนางเฮงสีพูดดูกิริยาเหมือนหนึ่งจะรู้ตัวก็ตกใจจะหนี นางเฮงสีเหนี่ยวเสื้อไว้เห็นมีดเหน็บอยู่ข้างหลัง ก็ชักออกมาแล้วด่าเกียเชยว่า เหตุใดจะทำร้ายเรา เกียเชยตอบว่ากิมเจียงกุ๋นใช้มา ข้าพเจ้าหาได้คิดร้ายท่านไม่
นางเฮงสีจึงเอามีดฟันเกียเชยตาย แล้วผ่าอกเอาตับและใส้ ออกมาทิ้งเกลื่อนอยู่ที่นั้น
นางเฮงสีมีความแค้นกิมเหงามาก ร้องด่าด้วยคำหยาบช้า แล้วว่าอ้ายคนใจร้าย ได้ดีแล้วไม่รู้จักคุณเรา จะสู้รบให้เห็นฝีมือกัน นางเสียวเหนยก็ห้ามว่า ท่านอย่าโกรธอึงไป ด้วยคนในบ้านมาก ถึงท่านจะมีฝีมือแต่คนเดียวแล้วเป็นหญิง ที่ไหนจะสู้ได้ ควรจะหลีกหนีไปเสียก่อน จึงค่อยคิดสู้รบต่อภายหลัง
นางเฮงสีได้ฟังก็เห็นชอบ ให้นางเสียวเหนยนำออกทางหลังบ้าน เปิดประตูรีบหนีไป
ฝ่ายกิมเหงามีความวิตกนอนไม่หลับ จนย่ำยามสามลุกออกมา ให้คนใช้เรียก เกียเชยก็ไม่พบ คิดสงสัยจึงเดินออกไปที่ห้องนางเฮงสี เปิดประตูเข้าไปเห็นเกียเชยนอนตายใส้พุงไหลเกลื่อนกลาดก็ตกใจนัก ค้นหานางเฮงสีก็ไม่พบ จึงคิดว่าความนี้คงจะมีคนบอกเป็นมั่นคง นางเฮงสีรู้ตัวจึงฆ่าเกียเชยตายแล้วหนีไป
พอสว่างกิมเหงาเรียกคนใช้ชายหญิงมาตรวจอยู่พร้อม แต่นางเสียวเหนยนั้นหายไป กิมเหงาดูข้าวของหายหลายสิ่งก็โกรธ แกล้งว่านางเสียวเหนยคบคิดกับนางเฮงสีพี่สะใภ้เรา ลักเอาข้าวของหนีไปและฆ่าเกียเชยตาย ซึ่งนางเสียวเหนยเห็นกับนางเฮงสีทำดังนี้มีความผิดข้อใหญ่ พูดแล้วก็สั่งทหารแปดคน ให้ตามไปฆ่าตัดศรีษะมาทั้งสองคน ทหารรับคำแล้วถืออาวุธครบมือรีบตามไปโดยเร็ว
นางเฮงสีกับนางเสียวเหนย หนีออกทางสวนดอกไม้ เดือนหงายสว่าง รีบไปตามทางได้สิบลี้ นางเสียวเหนยจึงว่าเราสองคนหนีมา ไม่มีญาติพี่น้องที่จะสำนักอาศัย ถ้ากิมเหงาตามมาจะคิดอย่างไร นางเฮงสีว่า
".....เจ้าอย่ามีความวิตก เรามีแม่เลี้ยงคนหนึ่งบ้านอยู่หน้าเมืองหงยุนกุ้ย บุตรชายชื่อ ฮ่อจีนปัง ภรรยาชื่อ นางลีสี สองคนผัวเมียมีกำลังเข้มแข็ง เที่ยวยิงสัตว์ป่ามาขายเลี้ยงชีวิต ถ้าเราไปถึงก็คงพ้นภัย แต่ครั้งนี้ขัดสนไม่มีเงินทองจะซื้ออาหารเลี้ยงกัน....."
นางเสียวเหนยว่าเมื่อจะหนีมานั้น ได้ลักสิ่งของติดตัวมาพอจะขายเลี้ยงชีวิต นางเฮงสีได้ฟังก็มีความยินดี จึงว่าเจ้าทำคุณกับพี่ครั้งนี้หาที่เปรียบมิได้ ไม่มีสิ่งใดจะตอบแทน นับกันเหมือนพี่น้องร่วมบิดามารดา นางเสียวเหนยก็ว่าข้าพเจ้าเป็นบ่าว ไม่ควรจะคู่เคียงกับท่าน นางเฮงสีว่าเจ้าทำคุณกับเรามาก ควรที่เราจะคำนับ เจ้าอย่าบิดพริ้วเลย
นางเสียวเหนยเห็นนางเฮงสีว่ากล่าวโดยสุจริต ก็ยอมตาม ครั้นเวลาค่ำหยุดซื้ออาหารกินและพักนอน รุ่งเช้าก็เดินไป
ฝ่ายทหารของกิมเหงารีบไปถึงโรงเตี๊ยม แวะเข้าซื้ออาหารกินแล้วถามว่า เห็นหญิงสองคนมาทางนี้บ้างหรือไม่ เจ้าของโรงเตี๊ยมบอกว่า เมื่อคืนนี้มีหญิงสองคนมาเช่าที่นอนและซื้ออาหารกิน ครั้นรุ่งเช้าก็พากันไป ทหารแปดคนได้ฟังก็ขึ้นม้ารีบติดตามไป นางเฮงสีกับนางเสียวเหนย ไปถึงทางใหญ่ ได้ยินเสียงเท้าม้ามาข้างหลัง
นางเสียวเหนยตกใจพูดว่าชะรอยกิมเหงาจะตามมาทันเป็นมั่นคง นางเฮงสีว่าเจ้าอย่าวิตก แล้วให้นางเสียวเหนยรีบไปก่อน ตนเองค่อยเดินตามไป พอทหารแปดคนมาทันเข้าล้อมนางเฮงสีแล้วเอาทวนแทง นางเฮงสีหลบทันชิงทวนมาได้ ก็เข้ารบกับทหารทั้งแปดคนเป็นสามารถ แทงถูกทหารเจ็บป่วยหลายคนก็ออกจากที่ล้อมได้
นางเฮงสีนั้นสู้พลางหนีพลาง เพราะเป็นห่วงนางเสียวเหนยจะหลงทางไป
นางเสียวเหนยวิ่งหนีมาได้พักหนึ่ง ก็พบชายผู้หนึ่งเข้ากั้นหน้าไว้ นางก็ร้องว่าท่านช่วยชีวิตไม่ได้จงปล่อยไปโดยเร็ว ชายนั้นว่ามีเหตุอย่างไรจงบอกกับเราก่อน จึงจะช่วยแก้ไขตามสติปัญญา นางเสียวเหนยร้องไห้พลางเล่าความ ตั้งแต่กิมเหงาเข้าทำราชการจับเตาเลงกู ได้เป็นขุนนางแล้วเจียวฮองยกบุตรสาวให้ จนนางเฮงสีไปตาม กิมเหงาคิดจะฆ่าจนนางได้ช่วยนางเฮงสีหนีมาได้ และถูกกิมเหงาติดตามมา
ชายผู้นั้นจึงว่า
".....กิมเหงานี้ใจชั่ว แต่นางเฮงสีเพื่อนทุกข์ยากด้วยกัน ยังทำถึงเพียงนี้ ตัวเราสาบานเป็นพี่น้องจะนับถือที่ไหนได้...."
พูดแล้วก็เอาขวานตัดไม้ทำพลองอันหนึ่ง ถือเดินไปขวางหน้าทหารแปดคนไว้ แล้วร้องตวาดด้วยเสียงอันดัง ทหารทั้งปวงก็หยุดอยู่แล้วว่า
".....หญิงสองคนนี้มีโทษมาก กิมเจียงกุ๋นให้เรามาจับ ท่านอยู่ที่ใด แซ่ไร ชื่อไร จึงอาจมาชิงเอาไว้ เร่งบอกโดยเร็ว...."
ชายคนนั้นจะบอกว่าอย่างไร ก็ต้องรอให้ถึงตอนหน้าเสียก่อน.
##########
นิตยสารโล่เงิน
กุมภาพันธ์ ๒๕๔๓
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 9:00:59 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 419 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [