Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ชุดที่ ๑๔ สิ้นเสียงปี่ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๓ สิ้นเสียงปี่ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๒ ไฟสิ้นเชื้อ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๒ ไฟสิ้นเชื้อ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๑ รักระหว่างรบ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๑ รักระหว่างรบ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑๐ เสร็จศึกก็เป็นสุข ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๙ สงครามเก้าทัพ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๙ สงครามเก้าทัพ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๘ เมืองผลึกรับศึกเทศ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๘ เมืองผลึกรับศึกเทศ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๗ สุดสาครศิษย์พระเจ้าตา ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๗ สุดสาครศิษย์พระเจ้าตา ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๖โชคสองชั้นของพระอภัยมณี ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๖โชคสองชั้นของพระอภัยมณี ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๕ สินสมุทพิชิตศึก ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๕ สินสมุทพิชิตศึก ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๔ ศรีสุวรรณผจญภัย ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๔ ศรีสุวรรณผจญภัย ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๓ สุวรรณมาลีผู้มีกรรม ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๓ สุวรรณมาลีผู้มีกรรม ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๒ นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๒ นางมัจฉาผู้อาภัพ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ ตอนที่ ๒
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ ตอนที่ ๑
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ ตอนที่ ๑
พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด
ชุดที่ ๑ ชีวิตเศร้าของนางผีเสื้อ
ตอนที่ ๑ อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป
ฑ.มณฑา
วรรณคดีไทยเรื่อง พระอภัยมณี ของท่าน สุนทรภู่ นั้น เป็นที่รู้จักกันอย่างดีในหมู่นักอ่านชาวไทยทั้งหลาย เป็นเวลาตั้งร้อยปีมาแล้ว แต่เป็นเรื่องที่ยืดยาวถึง ๑๓๒ ตอน โดยเฉพาะภาคต้นที่พิมพ์กันแพร่หลายมาแล้ว ๑๓ ครั้ง ก็มีอยู่ด้วยกัน ๖๔ ตอน ความยาวเกือบ ๑๓๐๐ หน้า ตัวละครในเรื่องก็มีอยู่มากมายก่ายกอง เฉพาะตัวนางนั้น นอกจาก นางสุวรรณมาลี ซึ่งเป็นตัวเด่นที่สุดแล้ว ก็ยังมีอีก ๑๒ คน กับ ๒ ตนที่ไม่ใช่คน
คือ นางผีเสื้อสมุทร และ นางเงือก หรือนางมัจฉาวิลาวัลย์ ซึ่งต่างก็เป็นมเหสีของพระอภัยมณีทั้งคู่ และเป็นผู้ให้กำเนิดตัวละครสำคัญอีก ๒ คน คือ สินสมุท กับ สุดสาคร แต่ เรื่องราวจะเป็นมาอย่างไรนั้น จะได้ค้นคว้าและคัดลอกมาให้อ่านกันอย่างรวบรัด เป็นลำดับไป
นางผีเสื้อสมุทรนั้น เมื่อชาติก่อนก็เป็นนางยักษ์ขินี ได้พรจากพระอินทร์ สามารถถอดดวงใจฝากไว้ในก้อนหินกลางท้องมหาสมุทร ต่อมาขึ้นบกไปรบกับพระเพลิงที่เชิงภูเขา ด้วยเหตุ ขัดข้องหมองใจอย่างไรไม่ปรากฎ แต่สู้พระเพลิงไม่ได้ถูกไฟกรดเผาไหม้เป็นจุณหมดทั้งตัว เหลืออยู่แต่ดวงใจที่สิงสถิตย์ในก้อนหิน ที่ภูเขานั้น
ครั้นอยู่ในมหาสมุทรนานเข้า ได้ไอน้ำไอดินหินก้อนนั้นก็งอกใหญ่ออกไปทุกที เกิดเป็นหน้าตาแขนขาขึ้น เป็นอยู่อย่างนั้นนับหมื่นปี จึงได้กลายเป็นนางผีเสื้อ รูปร่างใหญ่โตมโหฬาร ผุดขึ้นจากท้องมหาสมุทร พอโดนแสงอาทิตย์ก็ยิ่งมีฤทธิ์ เข้มแข็งมากขึ้น สามารถปราบปีศาจทั้งหลายในท้องทะเล ให้เกรงกลัวยอมเป็นข้าจนหมดสิ้น ไม่มีผู้ใดเอาชนะได้ จึงเป็นใหญ่แต่ผู้เดียว ในมหาสมุทรอะโนมานติดต่อกับสีทันดรอันกว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีที่สิ้นสุด
วันหนึ่งนางผีเสื้อยักษ์ ขึ้นมาเล่นน้ำทะเลในตอนเย็น ได้ยินเสียงปี่อันไพเราะจับใจ เกิดความเสน่หาอาวรณ์อ่อนอกใจไปตามเสียงเพลงนั้น จึงเคลื่อนตัวเข้าไปนอนฟังอยู่บนหาดทรายชายฝั่ง แล้วก็ชะเง้อมองหาต้นเสียง จึงพบว่าผู้ที่เป่าปี่นั้นเป็นมานพหนุ่มน้อยรูปงามผู้หนึ่ง นั่งอยู่ที่ใต้ร่มไทรใบหนา มีผู้ฟังนอนหลับใหลไม่เป็นสมประดีอยู่ใกล้ ๆ กับผู้บรรเลงเพลงปี่ที่แสนเสนาะนั้นอีกสี่คน นางยักษ์ก็คิดว่า
ทั้งทรวดทรงองค์เอวก็อ้อนแอ้น
เป็นหนุ่มแน่นน่าชมประสมสอง
แม้นได้กันกับกูเป็นคู่ครอง
จะประคองกอดแอบไว้แนบเนื้อ
น้อยหรือแก้มซ้ายขวาก็น่าจูบ
ช่างสมรูปนี่กระไรวิไลเหลือ
ทั้งลมปากเป่าปี่ไม่มีเครือ
นางผีเสื้อตาดูทั้งหูฟัง ฯ
นางผีเสื้อยิ่งฟังก็ยิ่งรัญจวนใจ คลั่งใคล้ใหลหลงถึงขนาดที่ว่า
ยิ่งปั่นป่วนรวนเรเสน่ห์รัก
สุดจะหักวิญญาณ์เหมือนบ้าหลัง
อุดตลุดผุดทะะลึ่งขึ้นตึงตัง
ด้วยกำลังโลดโผนโจนกระโจม
ชุลมุนหมุนกลมดังลมพัด
กอดกระหวัดอุ้มองค์พระทรงโฉม
กลับกระโดดลงน้ำเสียงต้ำโครม
กระทุ่มโถมถีบดำไปถ้ำทอง ฯ
หนุ่มน้อยที่ถูกนางผีเสื้อสมุทร ลักพาตัวไปนั้น ก็คือ พระอภัยมณี โอรสของ ท้าวสุทัศน์ กษัตริย์แห่งเมืองรัตนา อายุเพียงสิบห้าปี มีน้องชายชื่อ ศรีสุวรรณ อายุได้สิบสามปี พระบิดาส่งสองพี่น้องให้ไปเรียนวิชาหาความรู้ จากทิศาปาโมกข์ ที่บ้านจินตคามเป็นเวลาปีครึ่ง พระอภัยมณีก็สำเร็จวิชาดนตรีการเป่าปี่ชั้นสูง ได้รับปี่หนึ่งเลาเป็นรางวัล ซึ่งอาจารย์ได้รับรองความรู้ไว้ดังนี้
ถ้าแม้นว่าข้าศึกมันโจมจับ
จะรบรับสาระพัดให้ขัดสน
เอาปี่เป่าเล้าโลมน้ำใจคน
ด้วยเล่ห์กลโลกาห้าประการ
คือรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส
เกิดกำหนัดลุ่มหลงในสงสาร
ให้ใจอ่อนนอนหลับดังวายปราณ
จึงคิดอ่านเอาชัยเหมือนใจจง ฯ
ส่วนศรีสุวรรณน้องชายนั้น ก็จบหลักสูตรการรบด้วยกระบอง และได้รับกระบองทำด้วยเหล็กอย่างดีเป็นรางวัลเหมือนกัน
แต่เมื่อสองพี่น้องกลับไปถึงบ้านเมืองแล้ว ก็ถูกพระบิดากริ้วโกรธ หาว่าเรียนวิชาที่ไม่เหมาะสมสำหรับพระราชโอรสของกษัตริย์ ที่จะสืบราชสมบัติต่อไปจึงขับล่ออกจากเมือง ทั้งสองจึงต้องออกเดินดงไปโดยไม่รู้จุดหมายเหนื่อยนักก็ลงนั่งหารือกัน
อันตัวเราพี่น้องทั้งสองนี้
ไม่มีที่พึ่งใครในไพรสัณฑ์
ทั้งโภชนาอาหารกันดารครัน
ยังนับวันก็แต่กายจะวายปราณ
พระอนุชาว่าพี่นี้ขี้ขลาด
เป็นชายชาติช้างงาไม่กล้าหาญ
แม้นชีวันยังไม่บรรลัยลาญ
ก็เซซานซอกซอนสัญจรไป
เผื่อพานพบบ้านเมืองที่ไหนมั่ง
พอประทังกายาอยู่อาศัย
มีความรู่อยู่กับตัวกลัวอะไร
ชีวิตไม่ปลดปลงคงได้ดี ฯ
แล้วต่างก็เปลี่ยนเครื่องทรงอย่างลูกกษัตริย์ ให้เหมือนกับชาวบ้านทั่วไป จนมาพบพราหมณ์สามคน อยู่บ้านอินทคามจึงคบกันเป็นเพื่อน เพราะพราหมณ์ทั้งสามนั้นก็เพิ่งเรียนวิทยายุทธจบหลักสูตรมาใหม่เอี่ยมเหมือนกัน คนที่ชื่อ โมรา นั้นมีความสามารถเอาฟางมาผูกให้เป็นสำเภา แล่นได้ทั้งบนดินและในน้ำ คนที่ชื่อ สานน มีความรู้เรียกลมเรียกฝนได้ตามต้องการ คนที่ชื่อ วิเชียร เป็นผู้ขมังธนูชนิดพิเศษ ยิงได้ทีละเจ็ดลูก ทั้งสามพราหมณ์ก็ชื่นชมกับศรีสุวรรณที่เรียนวิชาอาวุธ แต่สงสัยว่าพระอภัยมณีที่เรียนวิชาเป่าปี่นั้นจะมีประโยชน์อันใด
พระฟังความพราหมณ์น้อยสนองถาม
จึงเล่าความจะแจ้งแถลงไข
อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป
ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์
ถึงมนุษย์ครุฑาเทวราช
จัตุบาทกลางป่าพนาสิณฑ์
แม้ปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน
ก็สุดสิ้นโทโสที่โกรธา
ให้ใจอ่อนนอนหลับลืมสติ
อันลัทธิดนตรีดีหนักหนา
ซึ่งสงสัยไม่สิ้นในวิญญา
จงนิทราเถิดจะเป่าให้เจ้าฟัง ฯ
ว่าแล้วก็สาธิตการเป่าให้ฟัง จนน้องชายและเพื่อนพราหมณ์ทั้งสามหลับครอกไปหมด แต่นางผีเสื้อสมุทรมีฤทธิ์มากไม่ยอมหลับ จึงได้เกิดเรื่องลักพาตัวกันขึ้นมาในคราวนี้
ครั้นนางผีเสื้อพาพระอภัยเข้ามาถึงถ้ำที่อยู่อาศัย ซึ่งคงจะเป็นเกาะที่อยู่ห่างไกลจากฝั่งมาก นางก็วางพระอภัยลงบนแท่นศิลาในถ้ำ แล้วก็นั่งชมโฉมโสมนัสไปตามประสา ผู้ที่คลั่งไคล้ใหลหลงในตัวศิลปินรูปงามทั้งหลาย แต่ด้วยร่างกายอันใหญ่โตทั้งหน้าตาก็น่ากลัว แบบยักษ์ทั่วไปของนางผีเสื้อนั่นเอง จึงทำให้พระอภัยถึงกับลมจับ สลบสิ้นสติไป นางจึงต้องคิดการแก้ไข ให้พระอภัยมณีหายกลัวให้ได้
จำจะแสร้งแปลงร่างเป็นนางมนุษย์
ให้ผาดผุดทรวดทรงส่งสัณฐาน
เห็นพระองค์ทรงโฉมประโลมลาน
จะเกี้ยวพานรักใคร่ดังใจจง
แล้วอ่านเวทเพศยักษ์ก็สูญหาย
สกนธ์กายดังกินนรนวลหง
เอาธารามาชโลมพระโฉมยง
เข้าแอบองค์นวดฟั้นคั้นประคอง ฯ
แม้เมื่อฟื้นคืนสติขึ้นมา ได้เห็นรูปร่างนางเนรมิตรที่สวยไปสิ้น ทั้งรูปทรงองค์เอว แต่พระอภัยก็รู้อยู่เต็มอก ว่านางนี้ที่แท้ก็เป็นยักษ์ จึงไม่ยอมเล่นบทพิศวาสด้วย แม้นางผีเสื้อจะอ้อนวอนโอ้โลมปฏิโลม และอดทนต่อคำด่าว่าเสียดสีของพระอภัยสักเพียงใดก็ตาม แต่เมื่อนางยักษ์ทนดื้อด้านไปนานเข้า พระอภัยก็ชักจะใจอ่อนลง เพราะไม่มีหนทางที่จะหนีไปไหนได้ จำใจต้องทำดีไว้ก่อน จึงว่านางเป็นยักษ์กินคน ต่อไปภายหน้าถ้าโกรธเคืองขึ้นมาก็กลัวว่าจะจับกินเสีย นางผีเสื้อก็สัญญาว่า จะไม่ทำอย่างนั้นเป็นอันขาด
จนสุดสิ้นดินฟ้าสุธาทวีป
ไม่สิ้นชีพไม่เสื่อมสโมสร
พอให้สัตย์เสร็จคำทำฉะอ้อน
ระทวยอ่อนเอนทับลงกับเพลา ฯ
พระอภัยเจอบทนี้เข้าก็ทำใจแข็งอยู่ไม่ไหว ต้องปล่อยเลยตามเลย ให้เหตุการณ์มันดำเนินไปตามเวรตามกรรม
พระฟังคำจำจิตพิศวาส
ฝืนอารมณ์สมพาสทั้งโศกเศร้า
การโลกีย์ดีชั่วย่อมมัวเมา
เหมือนอดข้าวกินมันกันเสบียง ฯ
แล้วพระอภัยมณีก็ต้องอยู่กับนางผีเสื้อด้วยความจำใจเรื่อยมาอย่างชนิดที่เรียกว่าเต็มกลืน ทั้งนี้ก็เพราะ
สมพาสยักษ์รักร่วมภิรมย์สม
เหมือนเด็ดดอกหญ้าดมพอได้กลิ่น
เป็นวิสัยในภพธรณินทร์
ไม่สุดสิ้นสิ่งเสน่ห์ประเวณี ฯ
พระอภัยมณีได้อยู่กับนางผีเสื้อ เพราะไม่รู้จะหนีไปทางไหน จนกระทั่งเวลาได้ล่วงไปร่วมเก้าปี นางผีเสื้อนั้นก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง มีหน้าตาเหมือนพระอภัย ดวงตาแดงดังแสงอาทิตย์ มีกำลังดังช้างพลาย มีเขี้ยวคล้ายกับมารดา
พระบิตุรงค์ทรงศักดิ์ก็รักใคร่
ด้วยเนื้อไขมิได้คิดริษยา
เฝ้าเลี้ยงลูกผูกเปลแล้วเห่ช้า
จนใหญ่กล้าอายุได้แปดปี
จึงให้นามตามอย่างข้างมนุษย์
ชื่อ สินสมุท กุมารชาญชัยศรี
ธำมรงค์ทรงมาค่าบุรี
พระภูมีถอดผูกให้ลูกยา ฯ
จากนั้นพระอภัยก็สั่งสอน ศิลปวิทยาการต่าง ๆ รวมทั้งวิชาเป่าปี่ด้วย จนสินสมุทมีความรู้ความสามารถ นอกเหนือไปจากความแข็งแรงอดทนผิดมนุษย์ ว่ายน้ำและดำน้ำได้อย่างปลาตามเผ่าพันธุ์ของมารดา แต่ทั้งสองพ่อลูกก็ต้องอยู่ภายในถ้ำเท่านั้น เพราะเมื่อถึงเวลาออกหากิน นางผีเสื้อก็จะเอาหินปิดปากถ้ำไว้ แล้วแปลงกายกลับเป็นยักษ์ จับสัตว์ในท้องทะเลกินเป็นอาหารจนอิ่มแล้ว ก็จะกลับมาแปลงเป็นนางมนุษย์ เที่ยวเก็บผลไม้ในป่าเอามาฝากลูกผัวเป็นประจำวัน
พระอภัยมณีกับสินสมุทก็เลยไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันมาร่วมสิบปี และคงจะต้องอยู่อย่างนี้ต่อไป อีกนานสักเท่าใดก็ไม่ทราบ.
########
ถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป
๒๒ สิงหาคม ๒๕๔๙
Create Date : 14 มีนาคม 2551
Last Update : 11 กรกฎาคม 2551 14:41:23 น.
6 comments
Counter : 1305 Pageviews.
Share
Tweet
มาลงชื่อว่าอ่านแล้ว อิอิ
โดย: ข้าวโพด IP: 121.55.242.19 วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:12:46:09 น.
เริ่มลงมือติดตามได้แล้วครับ
เดิมผมตั้งใจว่าจะนำมาลงวันละชุด
แต่มีกองเชียร์อย่าคุณข้าวโพด
ทำให้ผมต้องขยันขึ้นครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:19:17:59 น.
ไม่มีบทรักเลยหรือ ไม่สวีทเอาซะเลย
แล้วพระอภัยเสียท่าไปได้อย่างไรนะ ได้ลูกมา 1 คน
โดย:
พี่แต้
วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:15:23:17 น.
ขออภัยมีบทรัก แต่ตัดบทอัศจรรย์ออกครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:6:12:47 น.
กลับมาอ่านตอนต้นเรื่องครับคุณลุง
ตอนนี้ล่ะที่มีในหนังสือเรียน
โดย: วิรุฬห์ IP: 124.120.206.229 วันที่: 16 ตุลาคม 2553 เวลา:20:42:26 น.
พอจะรำลึกถึงต้นเรื่องได้แล้วนะครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:13:59:37 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.