|
|
๓.๕ ผู้ทำคุณบูชาโทษ (๕)
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
ตันก๋ง
..ผู้ทำคุณบูชาโทษ
ตอนที่ ๕ มีนายผิดคิดจนตัวตาย
เล่าเซี่ยงชุน
ตันก๋งได้เป็นที่ปรึกษาของลิโป้ อยู่ที่เมืองชีจิ๋วต่อมาอีกเป็นเวลานาน โดยไม่มีภัยมาแผ้วพาน เพราะโจโฉมัวไปรบทางอื่นเสีย ลิโป้ก็เลยชักจะหลงระเริงมัวเมาอยู่ในความสุข ปล่อยให้ตันกุ๋ยกับตันเต๋งที่ปรึกษาสองพ่อลูก ยกยอปอปั้นจนลืมตัว ตันก๋งผู้ซื่อสัตย์ก็เตือนว่า อย่าไปหลงคารมของสองพ่อลูกนั้นให้มากเกินไปนัก เพราะดีแต่ปากส่วนใจนั้นคอยคิดร้ายอยู่เสมอ ขอให้ระวังตัวไว้ให้ดี ลิโป้กลับเห็นว่าตันก๋งอิจฉาริษยา เพราะสองคนนั้นได้ดีกว่าตน ตันก๋งก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร ต้องปลีกตัวออกมานอนอยู่บ้านเสีย เพราะความคิดของนายชักจะแปรปรวนไปทุกวัน จะทิ้งไปอยู่ที่อื่นก็ไม่รู้จะไปข้างไหน ได้แต่วิตกทุกข์ร้อนอยู่คนเดียว อาศัยได้พักผ่อนด้วยการไปเที่ยวล่าสัตว์ในป่านอกเมือง
ส่วนเมืองเสียวพ่ายที่ลิโป้ชิงมาจากเล่าปี่ได้นั้น ก็ให้โกซุ่นอยู่รักษาเอาไว้ แต่ต่อมาเล่าปี่ซึ่งหนีไปพึ่งโจโฉ และได้เป็นเจ้าเมืองอิจิ๋ว ต่อมาทำความชอบแก่โจโฉ จึงได้กลับมาอยู่ที่เมืองเสียวพ่ายตามเดิม โดยโจโฉเกลี้ยกล่อมลิโป้ให้เลิกผูกพยาบาทเล่าปี่เสีย จงปรองดองกันเถิด ลิโป้ก็เชื่อคำโจโฉ แต่ที่แท้โจโฉบอกกับเล่าปี่ว่า เมื่อไปอยู่เมืองเสียวพ่ายแล้ว จงคิดอ่านกับตันกุ๋ยและตันเต๋ง หาทางกำจัดลิโป้ให้สำเร็จ
วันหนึ่งตันก๋งไปล่าสัตว์ในป่า เจอม้าใช้ของโจโฉควบม้าออกมาจากเมืองเสียวพ่าย จึงให้ทหารของตนจับตัวมาสอบอสวน เมื่อเอาตัวทหารของโจโฉมาให้ลิโป้ ก็พบหนังสือลับจากเล่าปี่ถึงโจโฉซุกซ่อนอยู่ มีความว่า ที่มหาอุปราชให้คิดกำจัดลิโป้เสียนั้น ยังทำไม่ได้เพราะมีกำลังน้อย ขอให้โจโฉยกทัพมาเองจะได้ช่วยกัน ลิโป้รู้ว่าโจโฉกับเล่าปี่คบคิดกันทำร้ายตนก่อน ก็ให้โกซุ่นกับเตียวเลี้ยว ยกทหารไปตีเมืองเสียวพ่าย อีกพวกหนึ่งให้ยกไปทางตะวันตกเพื่อตีเมืองยี่เอ๋ง ตันก๋งนั้นให้ยกทหารไปเกลี้ยกล่อมพวกโจรที่เขาไทสัน เมื่อได้ไพร่พลเพิ่มขึ้นแล้ว ให้ยกไปทางตะวันออก ลุยดะไปให้ถึงเมืองกุนจิ๋ว
ทางเมืองเสียวพ่าย เล่าปี่ กวนอู และเตียวหุยจัดกำลังตั้งรับ แล้วมีหนังสือไปขอให้โจโฉยกทัพมาช่วย เตียวเลี้ยวก็ได้แต่ล้อมเมืองไว้ จนทหารของโจโฉที่ยกมาช่วยเล่าปี่ ปะทะกับทหารของลิโป้ที่ยกมาช่วยพวกของตนเหมือนกัน เลยเกิดเป็นศึกใหญ่ผลัดกันรุกผลัดกันถอย จน ลิโป้ต้องลงมือแสดงเอง ตีเอากวนอูเตียวหุยแตกกระจาย พลัดกับเล่าปี่ไปคนละทาง
ฝ่ายตันก๋งนั้นเกลี้ยกล่อมพวกโจรที่เขาไทสัน ได้ตัวนายมาสี่คนกับไพร่พลอีกมาก ก็ยกไปตีหัวเมืองรายทางด้านตะวันออกเรื่อยไป จนยึดด่านเสียวก๋วนซึ่งอยู่ชายแดนด้านตะวันออกไว้ได้ โจโฉจึงยกทหารตามไปแก้ไข พวกนายโจรทั้งสี่ก็สู้รบต้านทานไว้เป็นสามารถ แต่สู้ฝีมือเคาทู ทหารเอกของโจโฉไม่ได้ ต้องกลับเข้าไปตั้งมั่นอยู่ในด่าน ให้โจโฉล้อมไว้
ลิโป้ซึ่งยึดเมืองเสียวพ่ายได้แล้ว ให้โกซุ่นกับเตียวเลี้ยวรักษาไว้ ตนเองกลับมาเมืองชีจิ๋ว เมื่อรู้ข่าวว่าตันก๋งถูกล้อมอยู่ที่ด่านเสียวก๋วน ก็ตั้งให้ ตันกุ๋ยผู้พ่ออยู่รักษาเมืองชีจิ๋ว ตนเองเอาตันเต๋งผู้ลูกไปในกองทัพ ที่จะยกไปช่วยตันก๋ง ก่อนออกเดินทางตันเต๋งก็ทำอุบายให้ลิโป้แบ่งทหารเอาครอบครัวกับเสบียง ไปตั้งอยู่ที่เมืองแห้ฝือ ถ้าพลาดพลั้งอย่างไรก็จะได้ไปอาศัยอยู่ ลิโป้ก็เชื่อเพราะเป็นห่วงครอบครัวอยู่เหมือนกัน
พอยกพลมาได้ครึ่งทาง ตันเต๋งก็แนะนำให้หยุดพักกองทัพไว้ก่อน ตนจะไปสืบข่าวดูลาดเลาทางกองทัพโจโฉให้รู้เรื่องราว ลิโป้ก็เชื่ออีก ตันเต๋งก็เข้าไปหาตันก๋งในด่าน บอกว่าที่พวกโจรเสียทีโจโฉ แตกถอยเข้ามารักษาด่านนี้ ลิโป้โกรธมากจะเอาโทษนายทัพ แต่ตันก๋งไม่ได้ห่วงตนเอง กลับสั่งตันเต๋งให้ไปบอกลิโป้ว่า ศึกครั้งหนักนัก ให้รีบถอยไปรักษาเมืองชีจิ๋วเอาไว้ให้ดี
ตกค่ำตันเต๋งก็ขึ้นไปบนเชิงเทิน เขียนหนังสือผูกลูกเกาทัณฑ์ ยิงไปตกในกองทัพโจโฉที่ตั้งค่ายประชิดอยู่ บอกว่าจะอาสาเป็นไส้ศึกอยู่ในด่าน ถ้าจุดเพลิงขึ้นให้เข้าตีด่าน จะช่วยให้สำเร็จ
แล้ววันรุ่งขึ้นก็กลับมาหาลิโป้ บอกว่าพวกโจรที่รักษาค่ายอยู่นั้น ทำท่าจะเป็นใจกับโจโฉหมดแล้ว ให้รีบยกไปช่วย ลิโป้ก็บอกให้ตันเต๋งไปก่อน แล้วนัดตันก๋งว่าจะไปช่วยคืนนี้ ให้เปิดประตูรับด้วย
ตันเต๋งก็ย้อนมาหาตันก๋งอีกบอกว่า ลิโป้สั่งว่าโจโฉยกมามาก ด่านนี้ไม่สำคัญให้ยกกลับไปเมืองชีจิ๋ว ช่วยลิโป้ป้องกันเมือง ตันก๋งก็ลืมไปว่าตันเต๋งนั้นเป็นอริกับตนอยู่ ก็พลอยหลงเชื่อไปด้วย รีบคุมทหารออกจากด่านไปในตอนค่ำโดยไม่บอกใคร
ตันเต๋งก็ลอบจุดเพลิงขึ้นตามที่นัดหมายกับโจโฉไว้ ลิโป้เห็นแสงเพลิงคิดว่าตันก๋งส่งสัญญาณ ก็ยกทหารจะเข้าไปในค่าย สวนกับตันก๋งและทหารในความมืด ทั้งสองฝ่ายคิดว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นทหารของโจโฉ จึงเข้าสู้รบฆ่าฟันกัน ล้มตายลงเป็นอันมาก
ส่วนโจโฉกลับยกมาอีกทางหนึ่ง นายโจรทั้งสี่ก็ต่อต้านจนสุดกำลังแต่ทานไม่ไหว โจโฉก็พาทหารเข้าค่ายได้ พวกโจรก็หนีกระจัดกระจายตัวใครตัวมัน
ในระหว่างที่รบกันชุลมุนนั้น ตันเต๋งก็ออกจากด่านเสียวก๋วน ไปหาโกซุ่นกับ เตียวเลี้ยวที่เมืองเสียวพ่าย แจ้งว่าเมื่อวานนี้โจโฉล้อมลิโป้ไว้เห็นจะสู้ไม่ได้ จึงให้ตนรีบมาหาให้ยกทหารไปช่วย ทั้งสองนายก็ตกใจสำคัญว่าจริง ก็ยกออกจากเมืองเสียวพ่ายมุ่งไปช่วยลิโป้ ตันเต๋งจึงออกไปพาทหารโจโฉเข้ามายึดเมืองเสียวพ่ายได้อย่างง่ายดาย
จนรุ่งเช้าลิโป้กับตันก๋งจึงเห็นหน้ากัน และรู้ว่าถูกหลอกให้รบกันเอง ด้วยฝีปากของตันเต๋ง จึงรีบยกทหารที่เหลือกลับเมืองชีจิ๋ว แต่ประตูเมืองไม่ยอมเปิด บิต๊กลูกน้องของเล่าปี่โผล่ออกมาบนเชิงเทินบอกว่า เมืองชีจิ๋วเป็นของเล่าปี่นายตน บัดนี้จะเอาคืนให้เล่าปี่แล้ว ลิโป้ยังมีแก่ใจถามว่าตันกุ๋ยซึ่งสั่งให้รักษาเมืองไปอยู่เสียที่ไหนเล่า บิต๊กบอกว่าถูกฆ่าตายไปแล้ว ลิโป้หันมาถามตันก๋งว่า ตันเต๋งลูกชายตันกุ๋ยมาด้วยหรือเปล่า ตันก๋งก็บอกว่ามันเป็นศัตรูหลอกลวงเราถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะรออยู่ให้เห็นหน้าอีกหรือ ลิโป้จึงได้สติแลเห็นความทรยศของสองพ่อลูก ดังที่ ตันก๋งได้เคยเตือนไว้แล้ว
ลิโป้กับตันก๋งก็ยกทหารกลับไปเมืองเสียวพ่าย มาได้กลางทางก็พบโกซุ่นกับเตียวเลี้ยว ลิโป้ก็ว่าตนใช้ให้เฝ้ารักษาเมืองเสียวพ่าย เหตุใดจึงทิ้งเมืองมา ทั้งสองก็ว่าถูกอุบายตันเต๋งล่อลวงให้มาช่วยลิโป้ และขอยอมรับผิดที่ทิ้งเมืองมา ตันก๋งจึงว่าซึ่งตันเต๋งคิดร้ายเราดังนี้ จะทำประการใด ลิโป้ก็ว่าอย่าวิตกเลย ตนจะจัดการกับมันเอง แล้วทั้งสี่นายก็ยกพลกลับไปเมืองเสียวพ่าย แต่ตันเต๋งไม่เปิดประตูให้ ลิโป้ก็ควบม้าเข้าไปถึงเชิงกำแพง ร้องด่าตันเต๋งว่า
.ตัวมึงสองคนพ่อลูก กูรักใคร่ตั้งให้เป็นขุนนาง บัดนี้มึงทรยศต่อกู กูจะตัดศรีษะมึงเสียให้ได้
.
ตันเต๋งก็ตอบว่า
..ตัวอย่าโอหังเจรจา เราเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ต่างหาก เมื่อครั้งอ้วนสุดยกมาตีเมืองชีจิ๋วนั้น ก็เพราะความคิดของเรากับบิดาเรา ตัวจึงรอดจากความตาย บัดนี้กลับมาว่าเราทรยศอีกเล่า
.
ลิโป้ก็โกรธขับทหารเข้าตีหักเอาเมืองเสียวพ่าย แต่ไม่สำเร็จเพราะเตียวหุยกับกวนอู ที่แตกหนีไปคราวก่อน รวบรวมกำลังพลกลับมาช่วยตันเต๋ง ลิโป้เสียกำลังมาหลายครั้งก็ไม่สามารถจะต่อสู้ได้ จึงต้องพาพรรคพวกไปอยู่ที่เมืองแห้ฝือ ตามแผนการของตันเต๋งจนได้ โจโฉก็ยกกองทัพเข้าล้อมเมืองแหฝือไว้
ลิโป้นั้นเห็นว่าเมืองแห้ฝือ มีเสบียงอาหารบริบูรณ์ คูเมืองก็กว้างและลึก เมื่อโจโฉยกมาล้อมก็ไม่ออกไปสู้รบด้วย คงรักษาเชิงเทินไว้แน่นหนา ตันก๋งจึงบอกแก่ลิโป้ว่า
บัดนี้โจโฉยกทัพมายังมิได้ตั้งมั่น เป็นไฉนท่านจึงนิ่งอยู่ ไม่คิดอ่านที่จะยกออกรบกับโจโฉ แม้โจโฉตั้งมั่นแล้ว เห็นเราจะทำการยาก
..
ลิโป้ก็ว่าเราทำศึกกับโจโฉเสียทีมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้จะขอตั้งมั่นอยู่แต่ในเมือง คอยให้โจโฉเข้ามาถึงกำแพงเมือง จึงค่อยออกรบ
โจโฉก็ขึ้นม้าเข้ามาใกล้กำแพงเมือง แล้วเกลี้ยกล่อมลิโป้ว่า เมื่อครั้งตั๋งโต๊ะเป็นขบถ ลิโป้ได้คิดอ่านฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย มีความชอบต่อแผ่นดินเป็นอันมาก คราวนี้มาคบคิดกับอ้วนสุด ซึ่งเป็นขบถต่อแผ่นดิน กิตติศัพท์รู้ถึงฮ่องเต้ จึงให้ตนออกมาปราบปราม แม้ว่าไม่ได้คบคิดกับ อ้วนสุด และยังมีน้ำใจซื่อตรงต่อแผ่นดินอยู่ ให้ยอมมอบตัวเสียโดยดี
ลิโป้ก็ชักเสียงอ่อนลง จะขอปรึกษาพรรคพวกก่อน ตันก๋งซึ่งยืนอยู่ใกล้ลิโป้ได้ยินดังนั้น ด้วยใจที่เกลียดชังโจโฉ ไม่อยากให้ลิโป้กลับใจไปปรองดองกับโจโฉ จึงยิงเกาทัณฑ์ลงไปถูกพู่หมวกโจโฉเป็นการขู่ขวัญ โจโฉมองเห็นเพื่อนเก่าอยู่กับฝ่ายตรงข้าม จึงร้องประกาศว่า กูจะฆ่ามึงเสียให้หายความแค้น แล้วก็ชักม้ากลับไม่ยอมเจรจาด้วยดีอีกต่อไป
ตันก๋งก็แนะนำลิโป้ว่า
โจโฉยกมาจากเมืองฮูโต๋ช้านานแล้ว เห็นทหารจะอิดโรย ขอให้ท่านแบ่งทหารออกไปตั้งอยู่นอกเมือง ข้าพเจ้าจะคุมทหารอยู่รักษาเมือง แม้โฉยกเข้าตีเมือง ท่านจงยกเข้ากระหนาบหลังโจโฉ ข้าพเจ้าจะต้านหน้าไว้ ถ้าโจโฉจะรบกับท่าน ข้าพเจ้าจะยกทหารออกรบหลังโจโฉ แม้คิดเป็นกลล่อไว้ฉะนี้ โจโฉก็จะพะว้าพะวัง สิ้นเสบียงอาหารแล้ว ก็จะเสียทีเรา
.
ลิโป้ก็เห็นชอบด้วย จึงจัดแจงทหารไว้พร้อมแล้ว ก็เข้าไปหานางเหงียมซีภรรยาใหญ่ แจ้งเนื้อความให้ฟัง นางก็ร้องไห้ขอร้องอย่าทิ้งเมืองออกไปเลย ลิโป้ก็สงสารเมียจึงเลิกล้มความคิดของตันก๋งเสีย และไม่ออกว่าราชการถึงสามวัน ตันก๋งก็เข้ามาเตือนว่า
.บัดนี้โจโฉยกทหารรุกเข้ามาถึงเชิงกำแพง เป็นไฉนท่านมานิ่งอยู่ฉะนี้ เมืองมิเสียแก่โจโฉหรือ
ลิโป้ก็ว่าไม่เอาแล้ว อยู่ในเมืองดีกว่า ตันก๋งก็เปลี่ยนแผนใหม่ ว่า
.ข้าพเจ้าได้กิตติศัพท์ว่า เสบียงอาหารในกองทัพโจโฉเบาบางลงแล้ว บัดนี้โจโฉให้ทหารกลับไปเอาเสบียง ณ เมืองฮูโต๋ ขอให้ท่านยกไปสกัดชิงเสบียง โจโฉเห็นจะเสียทีแก่เรา
..
ลิโป้ก็เห็นชอบด้วย แต่พอเข้าไปปรึกษาภรรยา นางก็ห้ามปรามอีก ลิโป้ก็สงสารนางเป็นกำลัง ไม่รู้จะคิดอ่านผ่อนปรนประการใด จึงไปหานางเตียวเสียนภรรยาน้อย ที่แย่งชิงเอามาจากตั๋งโต๊ะ นางก็วิงวอนห้ามปรามอย่างเดียวกัน ลิโป้ก็ออกมาบอกกับตันก๋งว่า โจโฉอาจจะทำกลลวงก็ได้ ขืนออกไปก็เห็นจะเสียทีโจโฉ
ตันก๋งก็หมดปัญญาที่จะแนะนำต่อไปอีก ได้แต่ปรารภกับนายทัพนายกองทั้งปวงว่า ตัวเราทั้งหลายทุกวันนี้เห็นจะถึงแก่ความตายสิ้น เพราะลิโป้คิดการผิดพลาดไปเสียแล้ว
ตั้งแต่นั้นมาลิโป้ก็ขลุกอยู่แต่ภรรยาทั้งสอง เสพสุราทุกวันหวังจะให้คลายทุกข์ เพราะเหลือแต่ตัวคนเดียวแล้ว นอกนั้นเป็นศัตรูหมด ให้ทหารไปติดต่อขอยกลูกสาวให้อ้วนสุด เป็นไมตรีดังเดิม อ้วนสุดก็ไม่เอาด้วย แม้เจ้าเมืองโห้ลายซึ่งเป็นพวกลิโป้ จะยกทหารมาช่วยก็ถูกลูกน้องฆ่าตายเสียก่อนที่จะยกมา
โจโฉล้อมเมืองแห้ฝือไว้ถึงสองเดือน ลิโป้ก็ไม่ยอมออกไปสู้รบ คงเสพสุราทุกวันมิได้ขาด แต่ก็รักษาเชิงเทินไว้มั่นคง ข้าศึกตีหักเข้ามามิได้ โจโฉจึงเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้ทหารไปทดน้ำในแม่น้ำแห้ฝือ ซึ่งไหลผ่านทางด้านตะวันตกของเมือง ขณะนั้นเป็นฤดูน้ำหลาก แล้วกั้นทำนบให้น้ำไหลบ่าเข้ามืองทางเดียว น้ำก็ท่วมเมืองมากขึ้น ใครจะมาบอกลิโป้ก็ไม่ฟัง คงเสพสุราจนหมดสง่าราศรี พอภรรยาเอากระจกมาส่องให้ดูหน้า ลิโป้ซึ่งเดิมเป็นชายรูปงาม เห็นหน้าตาตนเองเศร้าหมองแล้วก็เกิดกลับใจ เลิกเสพสุราและออกประกาศห้ามทหารทั้งปวงไม่ให้กินสุรา ใครฝ่าฝืนจะถูกตัดศรีษะ
เผอิญนายทหารผู้หนึ่งชื่อเฮาเสง มีความดีความชอบ ในการจับผู้ร้ายลักม้าได้ เพื่อนฝูงมาเยี่ยมแสดงความยินดี เฮาเสงอยากจะเอาใจเพื่อน จึงไปขออนุญาตลิโป้ขอเลี้ยงสุราเพื่อน ลิโป้ก็โกรธให้เอาตัวไปฆ่าเสีย แต่ซงเหียนกับงุยซก ซึ่งเป็นที่ปรึกษาขอโทษไว้ จึงให้โบยห้าสิบที ทหารทั้งปวงก็เสียใจว่าลิโป้ไม่รักทหาร เชื่อฟังแต่ภรรยา จึงคิดเอาใจออกห่าง เพื่อให้เอาตัวรอดเป็นจำนวนมาก
เฮาเสงจึงลักเอาม้าเซ็กเธาว์ ซึ่งเป็นม้าชั้นดีสูงสี่ศอกเศษ ขนแดงดังถ่านเพลิงทั่วตัว มีฝีเท้าเดินทางได้วันละหมื่นเส้น แม้ขึ้นเขาหรือข้ามน้ำก็เหมือนเดินในที่ราบ ซึ่งลิโป้ได้เป็นของกำนัลจากตั๋งโต๊ะ เมื่อคราวฆ่าเต๊งหงวนพ่อเลี้ยงคนแรก และใช้ออกศึกสงครามคู่ขามาเป็นเวลานาน เอาไปให้โจโฉเป็นการตัดกำลังก่อน โจโฉก็ทำหนังสือผูกลูกเกาทัณฑ์ยิงเข้าไปในเมืองว่า บัดนี้ลิโป้สิ้นอำนาจแล้ว ผู้ใดจับตัวส่งให้โจโฉได้จะปูนบำเหน็จให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ แล้วก็ยกทหารเข้าทำลายประตูเมือง และปีนกำแพงเมืองเข้าไป
ลิโป้หาม้าไม่ได้ก็ฉวยทวนคู่มือขึ้นเชิงเทิน สู้รบกับทหารที่บุกเข้ามาอย่างทรหด ตั้งแต่เช้าจนเที่ยง ทหารโจโฉต้องถอยลงไป ลิโป้ก็หมดแรงต้องลงมานั่งพิงประตูเมือง แล้วก็ม่อยหลับไป ซงเหียนกับงุยซกก็ขับทหารที่เฝ้ารักษาลิโป้ ให้ถอยออกไปจะปรึกษาราชการด้วย แล้วก็หยิบทวนคู่มือเอาไปวางไว้ให้ไกล และช่วยกันจับเอาเชือกมัดไว้แน่น ลิโป้ตกใจตื่นก็ร้องเรียกให้ทหารช่วย ก็ไม่มีใครเข้ามาช่วย ที่ปรึกษาทั้งสองนายก็เปิดประตูเมือง ให้ทหารโจโฉเข้าเมืองได้
ตันก๋งรู้ว่าเมืองแตกแล้ว ก็พยายามหนีออกนอกเมือง แต่ก็ถูกทหารโจโฉตามจับตัวมาได้ แล้วคุมตัวไปให้โจโฉบนหอรบ มีเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ขนาบข้าง โจโฉก็ถามตันก๋งว่า ตั้งแต่จากกันคราวโน้นแล้ว ยังสบายดีหรือ ตันก๋งโกรธที่โจโฉเยาะเย้ย จึงทวนความหลังว่า
.ตัวท่านหยาบช้า เจรจามิได้มีความสัตย์ซื่อ มีแต่ล่อลวงให้คน หลงด้วยกลอุบาย เราจึงเอาตัวหนี
.
โจโฉจึงว่า
..เราเป็นคนชั่วจึงคิดออกจากเราแล้ว เหตุใดจึงมิได้อยู่กับผู้อื่น เฉพาะมาอยู่กับลิโป้ซึ่งเป็นคนหยาบช้า
.
ตันก๋งจึงตอบว่า
..ลิโป้นั้นเป็นคนหยาบช้า หาความคิดมิได้ก็จริง แต่มิได้เป็นคนโกหกเหมือนตัว เราจึงมาอยู่ทำการด้วย
..
โจโฉก็ว่า
ลิโป้หาปัญญาไม่ ตัวเป็นคนมีความคิด เหตุไฉนจึงให้ลิโป้เสียแก่เราเล่า
..
ตันก๋งได้ฟังจึงเหลียวมาว่าแก่ลิโป้ซึ่งถูกมัดอยู่ใกล้กันว่า
เพราะตัวมิได้ฟังคำเรา จึงได้เสียการทั้งนี้ แม้ทำการตามคำเราที่ไหนจะได้อัปยศแก่ทหารทั้งปวง
.
โจโฉได้ยินตันก๋งว่าดังนั้น ก็พูดว่า
..ลิโป้ไม่ฟังตัวจึงเสียการ บัดนี้จะคิดประการใดสืบไป
.
ตันก๋งก็โกรธร้องขึ้นว่า
ตัวกูบัดนี้ถึงที่ตายอยู่แล้ว มึงจะมาซักไซ้ถามเอาเนื้อความสิ่งใดอีกเล่า
โจโฉก็ทำเป็นไม่โกรธ ถามว่า
.ซึ่งตัวว่านี้ก็ชอบอยู่แล้ว แต่มารดากับภรรยานั้น ตัวจะคิดประการใด
.
ตันก๋งได้ฟังดังนั้นก็คิดอาลัยถึงมารดากับภรรยา เสียงจึงอ่อนลงว่า
..อันธรรมดาชาติทหารจะตั้งตัวเป็นใหญ่ ถึงจะจับข้าศึกได้ก็ไม่ทำอันตรายแก่ บิดามารดาและบุตรภรรยา ผู้ใดทำผิดก็ลงโทษแต่ผู้นั้น บัดนี้ตัวเราก็ทำผิด ถึงที่ตายอยู่แล้วมิได้อาลัยแก่ชีวิต เราจะขอฝากมารดากับภรรยา มหาอุปราชจงกรุณาช่วยเลี้ยงดูไว้ด้วย
พูดแล้วตันก๋งก็เดินลงจากหอรบจะให้ทหารฆ่าตัวเสีย โจโฉคิดถึงบุญคุณของ ตันก๋งที่มีมาแต่หนหลัง อยากจะใคร่เลี้ยงตันก๋งไว้ จึงให้ทหารยึดตัวไว้ แต่ตันก๋งก็มิฟัง โจโฉมีความสงสารก็เดินตามหลังไปและว่า
..ตัวท่านมิพอใจอยู่แล้วก็ตามทีเถิด อันมารดาและภรรยาท่านนั้น อย่าเป็นกังวลวิตกเลย เราจะเลี้ยงไว้ให้เป็นปกติ
..
ครั้นตันก๋งมาถึงนอกประตูเมืองก็เร่งให้ทหารลงดาบ ทหารก็ฟันตันก๋งตาย โจโฉจึงให้เอาศพไปทำพิธีฝังไว้ แล้วให้คุมมารดาและภรรยาตันก๋ง ไปรักษาไว้ที่เมืองฮูโต๋เป็นอย่างดี
ส่วนลิโป้นั้น โจโฉได้สั่งให้ประหารชีวิต โดยไม่ยอมฟังคำขอร้องอ้อนวอนใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะต่างก็รู้ถึงความชั่วของลิโป้มาแล้วเป็นอย่างดี
จึงเป็นอันจบเกมของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งได้สมญานามว่า ลูกสามพ่อ ลงไปคนหนึ่ง พร้อมด้วยชีวิตของตันก๋ง ผู้ซึ่งทำคุณแก่ใครก็ไม่ขึ้น ได้รับแต่ความผิดหวังมาตลอดชีวิต จนสุดท้ายซึ่งเลือกนายผิด จึงต้องตายตามนายไปอย่างน่าสมเพท ด้วยน้ำมือของผู้ที่ตนได้เคยช่วยเหลือมาตั้งแต่ต้น นั้นเอง.
###########
| Create Date : 09 เมษายน 2560 |
| Last Update : 9 เมษายน 2560 12:27:41 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 239 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [