Group Blog
 
All Blogs
 
ทหารเสือแผ่นดินถัง ตอนที่ ๑๐ ทำชั่วได้ดี

ทหารเสือแผ่นดินถัง

ตอนที่ ๑๐ ทำชั่วได้ดี

“ เล่าเซี่ยงชุน “

ฝ่าย จูอุน เจ้าเมืองเปียนเหลียงก่อนที่จะมีหนังสือเชิญ หลีจีนอ๋อง เข้าไปกินเลี้ยงในเมืองนั้น ได้ปรึกษากับ จูหงี ผู้น้องแล้วว่า

“…….หลีจีนอ๋องกับเราเป็นคนไม่ชอบกัน เราคิดจะฆ่าหลีจีนอ๋องมานานแล้ว ก็ยังหาสมความคิดไม่ บัดนี้หลีจีนอ๋องคุมทหารเที่ยวลาดตระเวน มาพักอยู่ที่หน้าเมือง เราจะคิดอุบายทำหนังสือไปเชิญให้เข้ามาแล้ว เราจะให้ทหารจับฆ่าเสีย ท่านจะเห็นประการใด…..”

จูหงีก็เห็นด้วย จูอุนจึงได้ทำหนังสือเชิญหลีจีนอ๋อง โดยคิดว่าหลีจีนอ๋องจะมีคนติดตามเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นหลีจีนอ๋องพานายทหารเอกมาถึงสี่คน และทหารถืออาวุธครบมืออีกสามพัน ก็คิดว่าการซึ่งคิดไว้แต่เดิมนั้นเห็นจะใช้ไม่ได้ แต่ก็ให้นายทหารคนสนิทเตรียมทหารให้พร้อมไว้ หากได้ท่วงทีก็จะได้ลงมือ

เมื่อหลีจีนอ๋องเดินเข้ามาเกือบจะถึงประตูบ้าน จูอุนกับน้องชายก็ออกไปต้อนรับถึงนอกประตู ทำทีกิริยาอ่อนน้อมคำนับหลีจีนอ๋อง แล้วเชิญเข้าไปในตึกที่รับแขก หลีจีนอ๋องจึงสั่งทหารที่ติดตามมานั้นให้พักอยู่นอกบ้าน ให้แต่นายทหารและทหารติดตามเข้าไปประมาณสามสิบคน แล้วก็นั่งพูดจากับจูอุนอย่างคนคุ้นเคยกัน จูอุนจึงสั่งให้ยกโต๊ะออกมาเลี้ยง ขณะเมื่อกินโต๊ะอยู่นั้น จูอุนก็พูดขึ้นว่า

“………ข้าพเจ้าได้ฝึกหัดทหารให้รำเพลงกระบี่ ท่าทางอย่างใหม่ไว้แปดคน จะขอเอามารำให้ท่านดูเล่นพอเป็นที่สบาย……..”

พูดแล้วก็พยักหน้าเรียกทหารทั้งแปดคนเข้ามารำกระบี่ สิออถัน นายทหารคนหนึ่งที่ติดตามหลีจีนอ๋อง ก็บอกกับจูอุนว่าข้าพเจ้ามีความชำนาญในเพลงกระบี่ จะรำให้ท่านดูบ้าง พูดแล้วก็ลุกขึ้นจากโต๊ะชักกระบี่ออกรำ คอยป้องกันสู้รบกับทหารของจูอุนทั้งแปดคน ทหารของจูอุนเห็นสิออถันคล่องแคล่วว่องไวในเพลงกระบี่ ก็ไม่อาจจะเข้ามาใกล้หลีจีนอ๋องได้ จูอุนเห็นดังนั้นก็โกรธ มีสีหน้าอันวิปลาส และพยักหน้ากวักมือเรียกทหารที่ล้อมอยู่ ให้เข้ามาจับหลีจีนอ๋อง

ฝ่ายหลีจีนอ๋องระวังตัวคอยจับกิริยาจูอุนอยู่แล้ว ก็เอามือคว้าคอเสื้อจูอุนไว้ แล้วชักกระบี่ออกจะฟัน จูอุนก็ตกใจซบหน้าลงบนโต๊ะ ทหารของหลีจีนอ๋องที่กำลังกินโต๊ะทั้งสามสิบคน ก็ลุกขึ้นชักกระบี่เงื้อง่าอยู่ทุกคน ทหารของจูอุนที่จัดเตรียมเอาไว้เห็นจูอุนเสียที ก็ไม่อาจเข้ามาทำร้ายหลีจีนอ๋องได้ หลีจีนอ๋องจึงร้องว่า

“……….ตัวให้ไปเชิญเรามากินโต๊ะ เราก็มาด้วยดี ตัวคิดทำร้ายเราดังนี้ เราจะฆ่าเสียก็จะได้ แต่เกรงอยู่ด้วยคำคนจะนินทาว่า มากินในเมืองเขาแล้วกลับฆ่าเจ้าของชิงเอาสมบัติบ้านเมืองเขา จึงได้งดยั้งมือไว้ ท่านจงให้ทหารเปิดประตูบ้านเมือง ส่งเราไปโดยสะดวก ถ้ามีผู้ขัดขวางอยู่ที่ใด เราจะฆ่าตัวท่านเสียในที่นั้น……..”

ว่าดังนั้นแล้วก็จูงจูอุนเดินมาตามทาง จนออกประตูเมืองจึงได้ปล่อยจูอุนกลับไป จูอุนเสียทีหลีจีนอ๋องครั้งนี้ได้ความอัปยศแก่ทหาร และไพร่บ้านพลเมืองเป็นอันมาก ถึงเวลาค่ำจึงประชุมทหาร เตรียมคบเพลิงเครื่องอาวุธพร้อมมือกัน พอเวลายามเศษก็ยกกองทัพออกจากเมือง จะไปปล้นค่ายหลีจีนอ๋อง แต่หลีจีนอ๋องเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ก็ขับทหารออกสู้รบกันเป็นสามารถ ล้มตายลงด้วยกันทั้งสองฝ่ายยังหาแพ้ชนะกันไม่ จนถึงเวลาเช้า

ฝ่าย หลีซุนเฮ้า ซึ่งยกทหารแยกไปทางทิศใต้ ถึงแม่น้ำอินิฮอแขวงเมืองซิวเกียงกุ้ย ก็ให้ทหารไปเที่ยวยืมเรือชาวบ้านจะข้ามแม่น้ำ ก็พบกับ เฮ่งง่วนเจียง นายโจรคุมพรรคพวกประมาณยี่สิบคนเศษ ได้ยินข่าวเล่าลือว่าหลีซุนเฮ้ามีฝีมือกล้าหาญเข้มแข็ง ส่วนตนเองนั้นก็ได้ชื่อว่ามีฝีมือไม่มีผู้ใดเทียบ คิดจะลองฝีมือให้ลูกน้องชม จึงขี่ม้าถือกระบองเหล็กเข้ามาหาหลีซุนเฮ้า แล้วว่าแม่น้ำนี้ตัวเราเห็นเจ้าของ ถ้าผู้ใดจะข้ามไปก็ต้องเอาเงินมาเสียให้แก่เรา จึงจะให้ข้ามไป

หลีซุนเฮ้าจึงตอบว่า

“……..พระเจ้าตงหัวให้เรามาเที่ยวลาดตระเวน ตรวจตามหัวเมืองใหญ่น้อย ตัวท่านเป็นอะไรจึงได้บังอาจมาพูดดังนี้……..”

เฮ่งง่วนเจียงก็ว่า

“……..ถ้าท่านไม่เสียเงินค่าทางให้แก่เราแล้ว จงดูกระบองเหล็กที่เราถืออยู่นี้ จะตีคนตายหรือไม่……..”

หลีซุนเฮ้าได้ฟังก็โกรธ ไม่ทันที่จะแต่งตัว รีบขึ้นม้าถือทวนออกไปจะแทงคู่ต่อสู้ เฮ่งง่วนเจียงก็ขับม้าสอึกเข้าไปเอากระบองเหล็กตีหลีซุนเฮ้า แต่ถูกหลีซุนเฮ้าคว้าจับกระบองไว้ได้ และกระชากมาด้วยกำลังแรง ตัวเฮ่งง่วนเจียงก็พลัดตกลงจากหลังม้า หลีซุนเฮ้าจึงว่า

“……ตัวอวดว่าเป็นคนมีฝีมือเข้มแข็ง แล้วเหตุใดจึงให้เราชิงเอากระบองเหล็กมาได้ บัดนี้เราจะตีลงไปท่านก็คงจะตาย แต่เราเห็นว่าจะฆ่าเสียนั้นหาเห็นมีเกียรติยศไม่ จงรีบหนีไปเสียให้พ้นเถิด……….”

เฮ่งง่วนเจียงแพ้ฝีมือหลีซุนเฮ้าครั้งนี้อัปยศแก่พวกโจรนัก ลุกขึ้นได้ก็วิ่งหนีซุกซ่อนไป เมื่อหลีซุนเฮ้าจัดทหารให้ข้ามฟากได้หมดแล้ว ก็พากันเดินทางต่อไปตามหัวเมืองต่าง ๆ จนถึงเมืองเปียนเหลียง ในคืนที่หลีจีนอ๋องกำลังสู้รบอยู่กับจูอุน เสียงกลองรบอื้ออึง จนถึงเวลาเช้า หลีซุนเฮ้าจึงนำทหารเข้ารบกับฝ่ายเมืองเปียนเหลียง

จูอุนเห็นมีกองทัพกระหนาบมา ทหารของตนรวนเรจะเสียที จึงยกทหารกลับเข้าเมือง หลีซุนเฮ้าก็เข้าไปคำนับหลีจีนอ๋องถามเรื่องราว หลีจีนอ๋องก็เล่าความตามที่ได้เกิดเหตุ ให้ฟังทุกประการ หลีซุนเฮ้าได้แจ้งก็มีความโกรธยิ่งนัก จึงว่าตนจะคุมทหารเข้าตีหักเอาเมืองเปียน เหลียง แก้แค้นจูอุนเสียให้จงได้ หลีจีนอ๋องก็ท้วงว่า

“……….เมืองเปียนเหลียงนี้ เป็นเมืองขึ้นอยู่ในพระเจ้าอยู่หัว จูอุนก็เป็นขุนนาง พระเจ้าตงหัวตั้งแต่งให้มารักษาเมือง ครั้นเราจะหักหาญเข้าตีเอาบ้านเมือง ฆ่าจูอุนเสีย ก็เป็นการละเมิดอยู่ หาสมควรกับที่เป็นผู้ใหญ่ไม่ เมื่อจูอุนผิดเหลือเกินประการใด ควรเราจะมีหนังสือบอกเข้าไปกราบทูลพระเจ้าตงหัวให้ทราบก่อน จึงจะดี……….”

หลีซุนเฮ้าได้ฟังก็เห็นชอบด้วย ทั้งสองจึงรวมทหารเข้าด้วยกัน แล้วเลิกทัพกลับไปตั้งที่เมืองเปงจิวตามเดิม

ฝ่ายจูอุนครั้นแจ้งว่าหลีจีนอ๋องยกกองทัพกลับไปแล้ว ก็ปรึกษากับน้องชายและขุนนางนายทหารว่า เมื่อหลีจีนอ๋องกลับไปถึงเมืองเปงจิวแล้ว ก็คงจะบอกกล่าวโทษตนไปถึง พระเจ้าตงหัว ถ้าฮ่องเต้รับสั่งให้หลีจีนอ๋องยกกองทัพมาตีเมืองเรา ท่านทั้งปวงจะคิดประการใด

จูหงีจึงว่า

“……..ซึ่งหลีจีนอ๋องจะยกกองทัพมาตีบ้านเมืองเรานั้น ข้าพเจ้าหาสู้วิตกไม่ ด้วยเสบียงอาหารที่เมืองเราก็บริบูรณ์ ทแกล้วทหารก็มีพอจะรักษาเมืองได้ แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า ท่านทุกวันนี้กับหลีจีนอ๋องไม่ชอบกัน พระเจ้าตงหัวพระทัยก็โลเล เอาเป็นยุติธรรมไม่ได้ ขอท่านจงคิดเกลี้ยกล่อม หาคนที่มีฝีมือเข้มแข็งและมีสติปัญญา กับทั้งทหารเลวมาทำนุบำรุงไว้ให้มาก ตั้งตัวเป็นเอกราชขึ้นอีกก๊กหนึ่ง……….”

ห้องจิว ขุนนางที่ปรึกษาของจูอุน จึงพูดขึ้นว่า

“……..ที่จูหงีว่าดังนี้ก็ดีอยู่ แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า คนซึ่งจะเข้ามาเกลี้ยกล่อมถ่อมตัวให้ท่านใช้ได้ จะคิดหน้าระวังหลัง ขยะแขยง กลัวจะไม่ได้คนมากรวดเร็ว ถ้าท่านคิดให้พระเจ้าตงหัวตั้งท่านเป็นอ๋อง มียศใหญ่ขึ้นแล้ว คนทั้งปวงก็จะนิยมมาเข้าเกลี้ยกล่อมอยู่กับท่าน เป็นอันมากโดยเร็ว……..”

จูอุนจึงว่า ท่านจะคิดอย่างไรจึงจะให้พระเจ้าตงหัวตั้งขึ้นเป็นอ๋องได้ ห้องจิวก็ว่า

“…….ข้าพเจ้าทราบอยู่ว่าในเมืองหลวงทุกวันนี้ พระเจ้าแผ่นดินก็โง่เขลา พระทัยก็โลเล หามีสติปัญญาไม่ ราชการก็สำเร็จเด็ดขาดอยู่กับชั่นเล่งจือ จะเพ็ดทูลประการใด พระเจ้า ตงหัวก็ไม่อาจจะขัดขืน ชั่นเล่งจือเป็นคนไม่มีสติปัญญา ประกอบไปด้วยความโลภแก่กล้านัก ถ้าท่านจัดของที่ดี ๆ มีราคามากไปกำนัลแล้ว จะปรารถนาสิ่งใดก็คงจะได้สมความคิด…….”

จูอุนได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงทำหนังสือฉบับหนึ่งไปถึง ชั่นเล่งจือ กับจัดสิ่งของมีราคาและทองคำเป็นอันมาก มอบให้ขุนนางสองนายคุมไปเมืองเชียงอาน พร้อมกับกำชับว่า

“………ท่านทั้งสองนี้ เราก็นับถืออยู่ว่าเป็นคนมีสติปัญญา จงพูดจาด้วยกล อุบาย ให้ชั่นเล่งจือหลงไปด้วยลาภสักการ คิดเอาประโยชน์ของเราให้สำเร็จจงได้……..”

ขุนนางทั้งสองก็เดินทางไปหาชั่นเล่งจือที่เมืองเชียงอาน เอาหนังสือและของกำนัลส่งให้ ชั่นเล่งจือรับหนังสือแล้วเปิดผนึกอ่าน มีความว่า

ข้าพเจ้าได้สามิภักดิ์ทำราชการแผ่นดิน ก็มีบำเหน็จความชอบอยู่ แต่ครั้งนี้ หลีจีนอ๋องมีอำนาจข่มขี่เกียดกันข้าพเจ้าเสีย ชื่อเสียงจึงลับไป ได้ความอัปยศนัก ข้าพเจ้าขอพึ่งท่านได้ช่วยทำนุบำรุงให้ได้เป็นที่เลียงอ๋อง มียศบรรดาศักดิ์เสมอกับหลีจีนอ๋อง ครั้งนี้ข้าพเจ้าได้เข็มขัดสายประดับหยกคู่หนึ่ง กับเพชรพลอยและทองคำแพร ส่งมาให้เป็นกำนัลแก่ท่าน ขอท่านจงได้รับไว้ใช้สอย โดยความเมตตาแก่ข้าพเจ้าเถิด

ชั่นเล่งจือได้อ่านทราบความ แล้วเห็นสิ่งของกำนัลมากมายดังนั้น ก็มีความยินดี จึงรับปากกับขุนนางที่นำมาว่าจะช่วยให้สำเร็จจงได้ ครั้นถึงเวลาพระเจ้าตงหัวเสด็จออกชั่นเล่งจือก็เข้าไปเฝ้ากราบทูลว่า

“……..ข้าพเจ้าคิดตริตรองดู ในราชการแผ่นดินทุกวันนี้ หลีจีนอ๋องมาปราบปรามฮ่องเฉา ได้เมืองเชียงอานคืนถวาย พระองค์ก็ยกย่องตั้งแต่งให้มียศใหญ่ ทั้งหลีจีนอ๋องและหลีซุนเฮ้า หัวเมืองและราษฎรทั้งปวงก็นิยมนับถือ กลัวว่าหลีจีนอ๋องและหลีซุนเฮ้าจะมีใจกำเริบ คิดการกบฏขึ้น ด้วยถือว่าไม่มีผู้ใดจะอาจต้านทานต่อฝีมือได้ เป็นเอกอยู่แต่พวกหลีจีนอ๋องพวกเดียว พระองค์ควรจะคิดทอนกำลังให้มีที่กีดที่ขวางเสียบ้างจึงจะดี………..”

พระเจ้าตงหัวก็รับสั่งว่า ท่านเห็นการวิตกดังนี้แล้ว จะคิดอย่างไรต่อไปอีกเล่า ชั่นเล่งจือจึงกราบทูลว่า

“………ข้าพเจ้าเห็นว่า จูอุนเจ้าเมืองเปียนเหลียงนั้น เป็นคนมีสติปัญญาฝีมือก็เข้มแข็ง แล้วก็ได้เป็นผัวนางเง็กลวนเอง ซึ่งเป็นกนิษฐาของพระองค์ ควรพระองค์จะตั้งให้จูอุนเป็นที่เลียงอ๋องมียศใหญ่ จะได้เป็นที่กีดขวางหลีจีนอ๋องไว้บ้างจึงจะดี……..”

ฮ่องเต้จึงรับสั่งว่า

“…………จูอุนคนนี้เป็นพวกคิดกบฏกับฮ่องเฉา ครั้นได้นางเง็กลวนเองเป็นภรรยาแล้ว นางเง็กลวนเองชักจูงมาได้กลับใจมาเข้ากับเรา เมื่อครั้งหลีจีนอ๋องยกกองทัพไปปราบฮ่องเฉานั้น จูอุนยกไปแล้วก็กลับมาเสีย หาได้สู้รบมีบำเหน็จความชอบสิ่งไรไม่ เป็นคนใจไม่ซื่อตรง จะให้เราตั้งแต่งเป็นอ๋องขึ้นอย่างไร………..”

ชั่นเล่งจือก็กราบทูลว่า

“……..ธรรมดาพระมหากษัตริย์ ซึ่งรักษาระวังสิริราชสมบัตินั้น จะตั้งแต่งขุนนางและทหารก็ต้องตั้งเป็นซ้ายพวกหนึ่งขวาพวกหนึ่ง เพื่อจะให้กีดให้ค้านกันเป็นธรรมดาดังนี้ ครั้งนี้พระองค์มาให้มีอำนาจแก่หลีจีนอ๋องพวกเดียว เห็นผิดราชประเพณีอยู่ กลัวจะเป็นภัยแก่ราชสมบัติ และจูอุนทุกวันนี้ก็เป็นเจ้าเมืองใหญ่ มีสติปัญญากล้าหาญ ถ้าพระองค์ไม่เอาใจไว้บ้างแล้ว ก็คงจะคิดวิปลาสไปเป็นแน่………..”

ฮ่องเต้จึงรับสั่งว่า ถ้าเห็นการดังนั้นแล้วก็จงยกที่นาให้สักสามร้อยไร่เถิด ชั่นเล่งจือก็มีความยินดี ครั้นสิ้นเวลาเฝ้าแล้วก็กราบลามาบ้าน ทำหนังสือแอบอ้างรับสั่ง ตั้งให้จูอุนเป็นที่เลียงอ๋อง มีอำนาจคุมทหารปราบโจรผู้ร้ายซึ่งจะเกิดขึ้นในแผ่นดิน และพระราชทานที่นาสามร้อยไร่เป็นบำเหน็จ แล้วประทับตราของตนเป็นสำคัญ มอบให้ขุนนางสองคนนำกลับไปให้จูอุน

จูอุนได้ตราตั้งสมปรารถนาแล้ว ก็มีใจกำเริบเกลี้ยกล่อมซ่องสุมทแกล้วทหารไว้เป็นอันมาก เพื่อจะทำการใหญ่ต่อไป ในไม่ช้านี้.

##########

วารสารฟ้าหม่น
มกราคม ๒๕๔๕

Create Date : 23 กรกฎาคม 2551
Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 20:32:01 น. 0 comments
Counter : 13 Pageviews.



Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2554 13:29:02 น. 11 comments
Counter : 476 Pageviews.
Share

 
มาอ่านตามปกติค่ะ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้ลงชื่อเอาไว้

เห็นแวบๆในถนน เรื่องอาจารย์จี ที่จริงมีเรื่องหนึ่งที่น่ายินดีอย่างที่คุณเจียวต้ายพูดเอาไว้ คือ อาจารย์จี ได้ลด ละ และเกือบจะเลิกช่วงเวลาสโมสรนั้นๆ มาได้ปีกว่าแล้วค่ะ(ยกเว้นหากจำเป็นจริงๆฮิ้ว)

จึงมีเวลามีทุ่มเทกับงานเขียนที่รักของตนเองได้มากขึ้น แถมสุขภาพเงินและสุขภาพกระเป๋าก็แข็งแรงมากขึ้นด้วยค่ะฮาาา


มนแค่อยากเปรยๆให้คุณเจียวต้ายฟังนะคะว่าอาจารย์จีเองก็ระลึกถึงคุณเจียวต้ายเสมอ แล้วเกี่ยวอะไรกับมน เพราะมนเป็นคนรับรู้เรื่องราวดีๆ เหล่านี้มาโดนตลอดไงค่ะ เลยอยากถ่ายทอดความระลึกถึงให้ฟังน่ะค่ะ ไม่ได้มีเจตนาอะไรแอบแฝงอิๆ

วีรกรรมดวนเบียร์จนร้านดาหลา(หรือเมืองกานต์ ชักไม่แน่ใจ) ทุกครั้งที่เล่า หรือพูดถึง อาจารย์จีจะเล่าไปยิ้มไป คุณภาพยิ้มคับแก้วน้ำเปล่าตลอดเลยค่ะ

ยินดีที่ได้อ่านงานของคุณเจียวต้ายที่ลงเอาไว้นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

ปีนี้ป๋ามนแก่ลงไปแยะเหมือนกัน ปวดแข้งปวดขาตลอดเลย


โดย: Setakan วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:15:06 น.  

 
ขอบคุณครับ ที่แจ้งข่าวอันน่ายินดีของอาจารย์จีให้ทราบ
ผมโชคดีที่เจอเพื่อนคนแรกในพันทิป ก็ถูกใจ
เพราะอัธยาศรัยตรงกัน จึงคุยกันได้แทบทุกเรื่อง

ผมเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่ได้เลิกเลยครับ เพียงแก้ข้าวเย็นติดคอ
มื้อละป๋องเท่านั้นครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:13:50 น.  

 
แอบมากระซิบค่ะ ว่าล่าสุดจารย์จี ก็ยังไม่เลิกนะคะ สองขวดเห็นๆ ฮา

เอาไว้นัดเจอกันอีกซิคะ กระป๋องเดียวก็นั่งได้ทั้งวันแล้วค่ะ เพื่อมิตรภาพ ชน...ขวด เอ้ย ชนกระป๋อง ฮี่ๆๆๆ

ปล. เพื่อนคนแรกของมนก็เช่นกันค่ะ แก่กว่าเป็นรอบทีเดียว อิๆ(ป่านนี้เจ้าตัวจามใหญ่แล้ว)


โดย: Setakan วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:38:23 น.  

 
ช่วยกลับไปกระซิบว่า เสาร์ที่ ๑๒ หรือ อาทิตย์ที่ ๑๓ ก.พ.
มีเวลาว่างตอน ๑๑.๐๐ น. ที่ร้านบัว หน้า ราบ ๑๑ ไหมครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:00:11 น.  

 
ไปด้วยคนได้มั๊ยค่ะ อิๆ เดี๋ยวต้องพยายามอ้อนจารย์จีให้ว่างให้ได้อ่ะ อิๆ

ปล.พอดีมือถือแกเดี้ยงนะคะ เหมือนเจ้าของฮา


โดย: Setakan วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:52:25 น.  

 
ผมจะรอโทรศัพท์จากคุณในเช้าวันอาทิตย์ที่ ๑๓ ก.พ.จนถึงสี่โมงเช้าครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:23:19 น.  

 
กดดันๆ(ล้อเล่นนะคะ) หมายถึงจาร์จีนะคะ ไม่ใช่หนู อิๆ ว่าแล้วก็เผ่นดีกว่า เดี๋ยวจะโดนครูตีเอา ฮา


โดย: setakan IP: 183.89.113.201 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:45:22 น.  

 
หวังว่าคงจะได้เจอกันนะครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:53:53 น.  

 
อยากเจอคุณเจียวต้ายเช่นกันค่ะ ลุ้นแต่เพนกวินขาเจ็บเท่านั้นเอง


โดย: setakan IP: 183.89.233.227 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:55:49 น.  

 
มาทักทายกับวันแห่งความรักครับผม
Happy valentine's day คราบ


โดย: popauto (popauto ) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:18:29 น.  

 
ขอบคุณครับ ขอให้คุณมีความสุขสมหวังในความรักตลอดไปครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:43:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.