|
|
ขุนโจรกลับใจ
เสี้ยวสามก๊ก
ขุนโจรกลับใจ
"เล่าเซี่ยงชุน"
เรื่องราวของขุนโจรทั้งหลาย ที่เข้ามามีบทบาทในวรรณคดีสามก๊กนั้น ได้นำมาเล่าสู่กันอ่านแล้ว สิบกว่าราย ล้วนแต่เป็นพฤติกรรมสั้น ๆ ที่เกิดขึ้นมาแล้วก็ถูก ปราบปรามสิ้นชื่อไปภายในเวลาอันรวดเร็วแทบทั้งนั้น คราวนี้จะได้เล่าถึงขุนโจรที่ได้ เปลี่ยนฐานะมาเป็นทหารเอก หรือขุนศึกขุนพลของทั้งสามก๊ก รับราชการยืนยาวจนมีชื่อเสียงต่อมาอีกนับสิบปี
รายแรกก็คือ กำเหลง เดิมเป็นหัวหน้าโจรสลัด เที่ยวหากินทางปล้นเรือพ่อค้าวานิชอยู่ในทะเล ย่านเมืองกังตั๋งกับเมืองกังแฮ จนมีชื่อเสียงโด่งดัง เพราะ เอาผ้าแพรลายทองมาทำเป็นใบเรือให้เห็นได้แต่ไกล และพวกลิ่วล้อก็เอาลูกกระพรวนผูกเอวทุกคน เวลาเข้าปล้นก็มีเสียงกระพรวนดังเกรียวกราว เป็นการข่มขวัญฝ่ายที่ถูกปล้นไปในตัว
ต่อมาได้กลับใจพาพรรคพวก ไปอยู่กับเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋ว และเลยไปอยู่กับหองจอเจ้าเมืองกังแฮ หน้าด่านของเมืองเกงจิ๋ว เมื่อซุนกวนเจ้าเมืองกังตั๋งยกทัพมาตีเมืองกังแฮ กำเหลงก็ช่วยชีวิตหองจอไว้ และฆ่าทหารเอกของซุนกวนตายไปคนหนึ่ง แต่สุดท้ายไม่ชอบใจหองจอ ก็มาขอสามิภักดิ์กับซุนกวน ซึ่งซุนกวนก็ให้อภัย และรับไว้เป็นทหาร เมื่อครั้งที่โจโฉยกทัพใหญ่มาตีเมืองกังตั๋งประมาณ พ.ศ.๗๕๑ ก็ได้กำเหลงเป็นแม่ทัพบก เผาค่ายของโจโฉพินาศและฆ่าทหารเอกของโจโฉตายไปสองคน ครั้งนั้นโจโฉยกทัพใหญ่กำลังพลหลายสิบหมื่น ทั้งทัพบกทัพเรือ แต่ถูกกองทัพเมืองกังตั๋ง ตีแตกโจโฉรอดกลับไปกับทหารเพียงสามสิบคนเท่านั้น
ต่อมาอีกหลายปีโจโฉยกกองทัพไปรบกับซุนกวนที่เมืองหับป๋า กำเหลงก็สามารถคุมกำลังทหารร้อยเดียว เข้าตีค่ายโจโฉกลางดึก จนข้าศึกแตกหนีกันอลหม่าน แต่กำเหลงมิได้เสียกำลังทหารแม้แต่คนเดียว การรบครั้งนั้นโจโฉไม่สามารถเอาชนะซุนกวนได้ แต่ซุนกวนเสียดายชีวิตทหาร จึงยอมอ่อนน้อมแก่โจโฉ
กำเหลงได้เป็นทหารเอกของซุนกวนต่อมา จนถึง พ.ศ.๗๖๔ พระเจ้าเล่าปี่ยกกองทัพใหญ่มาตีเมืองกังตั๋ง เพื่อแก้แค้นแทนกวนอูน้องชายร่วมสาบาน ที่ถูกพระเจ้าซุนกวนฆ่าตาย พระเจ้าเล่าปี่มีชัยชนะมาตามลำดับ จนถึงเมืองอิเหลง ในครั้งนั้นกำเหลงซึ่งป่วยเป็นบิด ได้เป็นแม่ทัพ
เรือกองหนุน ต้องแข็งใจไปรบตามคำสั่ง พอทัพหน้าถูกตีแตก กำเหลงก็ถอยเรือขึ้นฝั่งควบม้าหนี
ไปทางบก แต่ถูกดักยิงด้วยเกาทัณฑ์ ปักติดหน้าผากชักไม่ออก ต้องลงจากหลังม้านั่งพิงต้นไม้ จนเสียชีวิต เมื่อเสร็จศึกครั้งนี้ ซึ่งซุนกวนเป็นฝ่ายมีชัยชนะแล้ว พระเจ้าซุนกวนจึงให้ปลูกศาลเทพารักษ์ไว้ตรงที่ฝังศพ เพื่อเป็นอนุสรณ์ของความกล้าหาญในอดีต
ขุนโจรคนต่อมาคือ เลียวฮัว เดิมเป็นโจรโพกผ้าเหลือง อยู่ที่เมืองซงหยงเมื่อถูกปราบปรามก็หนีมาอยู่ที่เขาใกล้เมืองฮูโต๋กับเพื่อนชื่อ เตาอวน และพวกพ้องประมาณห้าร้อยคน วันหนึ่งเตาอวนคุมพวกลงมาที่ตีนเขา ชิงเอาหญิงขึ้นไปได้สองคนจะแบ่งให้เป็นภรรยาเลียวฮัวคนหนึ่ง เลียวฮัวซักถามได้ความว่าเป็นภรรยาของเล่าปี่ หนีมาจากเมืองฮูโต๋กับกวนอู เลียวฮัวจึงบอกให้เพื่อนนำตัวนางทั้งสองไปคืน เตาอวนไม่ยอมเลียวฮัวจึงฆ่าเสีย แล้วตัดศีรษะเอาไปให้กวนอู และนำนางกำฮูหยินกับนางบิฮูหยินมาส่งคืน และขอสมัครเป็นพรรคพวกคุ้มกันไปจนพ้นแดนเมืองฮูโต๋ แต่กวนอูคิดรังเกียจว่าเป็นโจรจึงไม่ยอมรับ และว่าซึ่งได้ทำคุณครั้งนี้ขอบใจนัก ถ้าชีวิตมิตายภายหน้าจะได้แทนคุณ แต่ซึ่งจะคุมพวกเพื่อนไปส่งนั้น อย่าไปให้ลำบากเลย เลียวฮัวจึงต้องอยู่ที่เดิมต่อไปก่อน
ยังมีโจรโพกผ้าเหลืองอีกสองคนเป็นสมุนของเตียวก๊กชื่อ หุยง่วนเสียว และสมุนของเตียวโป้ชื่อ จิวฉอง อาศัยอยู่ที่เขาโงจิวสันทางที่กวนอูผ่าน ก็เข้ามาสมัครขอเป็นทหาร กวนอู ก็ยินดีรับเอาไว้แต่จิวฉองให้เป็นคนใช้ใกล้ชิด ส่วนหุยง่วนเสียวให้รออยู่ที่เดิม เมื่อกวนอูได้พบกับเล่าปี่และเตียวหุยที่เมืองเก๋าเซียแล้ว ก็ใช้ให้จิวฉองไปพาหุยง่วนเสียวกับพรรคพวกมาอยู่ด้วย
จิวฉองก็กลับไปที่เขาโงจิวสันปรากฎว่ามีนายทหารผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ใส่เกราะขาว ฆ่าหุยง่วนเสียวเสีย แล้วตั้งตนเป็นหัวหน้าแทน จิวฉองเข้าสู้รบแก้แค้นแทนเพื่อนก็สู้ไม่ไหว ได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง จึงกลับไปบอกกวนอู เล่าปี่กับกวนอูจึงพากันมาที่เขาโงจิวสัน ให้จิวฉองร้องด่าท้าทายให้นายโจรผู้นั้นออกมาสู้รบกัน แต่เมื่อได้ออกมาพบเล่าปี่ ผู้นั้นก็ลงจากม้าวางทวนแล้วคำนับเล่าปี่ ปรากฎว่าเป็นจูล่งนายทหารเอกที่เคยอยู่กับเล่าปี่มาก่อน แต่ต้องแยกทางกันไปอยู่กับนายเก่า บัดนี้นายเก่าเสียชีวิตไปแล้ว จึงเดินทางจะกลับมาอยู่กับเล่าปี่ตามเดิม
ต่อมาประมาณ พ.ศ.๗๖๒ เล่าปี่ได้เป็นอ๋องครอบครองเมืองฮันต๋งแล้ว ให้กวนอูไปรักษาเมืองเกงจิ๋วซึ่งยึดได้จากซุนกวน เลียวฮัวจึงได้ไปอยู่กับกวนอู และจิวฉอง ครั้นซุนกวนร่วมมือกับโจโฉยกมาตีเมืองเกงจิ๋วคืนไปได้ กวนอูต้องถอยไปจนมุมอยู่ที่เมืองเป๊กเสีย ไม่มีใครมาช่วย เลียวฮัวก็รับอาสา ฝ่าวงล้อมไปหาเล่าฮองลูกเลี้ยงของเล่าปี่ที่เมืองซงหยง ให้ยกกองทัพมาช่วย
แต่เล่าฮองถูกเบ้งตัดยุยง จึงไม่ยอมยกพลมาช่วย เลียวฮัวก็เสียใจนัก ต้องรีบเดินทางไปหาเล่าปี่ที่เมืองเสฉวน ซึ่งอยู่ไกลมาก
ฝ่ายกวนอูรออยู่นานไม่มีกองทัพหนุนมาช่วย จึงให้จิวฉองกับนายทหารอีกคนหนึ่งและทหารเลวร้อยเศษ อยู่ต่อสู้รักษาเมืองเป๊กเสียไว้ ตนเองกับกวนเป๋งลูกเลี้ยงคุมทหารสองร้อยเศษ ตีหักออกจากเมืองจะกลับไปเสฉวน แต่ก็ไม่สำเร็จถูกทหารเอกของซุนกวนสองคน ช่วย
กันหลอกล่อจนตกลงไปในหลุมพราง ถูกจับตัวเอาไปประหารชีวิตทั้งสองคนพ่อลูก จิวฉองอยู่ในเมือง รู้ข่าวก็เสียใจเอากระบี่เชือดคอตายตามไปด้วย
ส่วนเลียวฮัวไปถึงเมืองเสฉวน เมื่อกวนอูเสียชีวิตไปแล้ว เล่าปี่ไม่มีทางที่จะช่วยเหลือ ได้แต่เสียใจจนสลบแล้วสลบอีก พร้อมทั้งอาฆาตซุนกวนไว้ ว่าจะไม่ยอมอยู่ร่วมแผ่นดินกันอีกต่อไป ดังนั้นเมื่อเล่าปี่ได้ตั้งตนเป็นฮ่องเต้แล้ว จึงจัดกองทัพใหญ่โตยกไปตีเมืองกังตั๋ง เพื่อ แก้แค้นแทนน้องชายร่วมสาบาน โดยไม่ฟังคำทัดทานของผู้ใดทั้งสิ้น จึงต้องพ่ายแพ้อย่างยับเยิน
และตรอมใจตายไปเมื่อ พ.ศ.๗๖๖
เลียวฮัวก็ได้รับราชการกับพระเจ้าเล่าเสี้ยนโอรสของพระเจ้าเล่าปี่ต่อไป และได้เป็นนายทหารเอกของขงเบ้ง จนกระทั่งขงเบ้งถึงแก่ความตายไปเมื่อ พ.ศ.๗๗๗ และได้เป็นนายทหารเอกของเกียงอุยศิษย์เอกของขงเบ้งต่อไปอีก
ต่อมาอีกเกือบสามสิบปี พระเจ้าโจฮวนซึ่งเป็นหลานของโจโฉ ยกกองทัพเข้าตีเมืองเสฉวนจนได้ชัยชนะ ยึดตัวพระเจ้าเล่าเสี้ยนไปเป็นเชลยเมื่อ พ.ศ.๘๐๖ เลียวฮัวจึงได้สิ้นชื่อไปในวัยชรา แต่ไม่ปรากฎว่าตายด้วยสาเหตุใด
นายโจรอีกคนหนึ่งก็คือ อิกิ๋ม เมื่อครั้งที่โจโฉได้ครองเมืองกุนจิ๋วทางภาคตะวันออกและเกลี้ยกล่อมผู้ที่มีความรู้ความสามารถ อิกิ๋มก็มาขอสมัครเข้าเป็นทหารด้วย โจโฉก็รับไว้ให้อยู่ ในกองทัพ ในคราวไปรบที่เมืองอ้วนเซีย โจโฉถูกเตียวสิ้วเจ้าเมืองลอบโจมตีค่ายแตก นายทหารองครักษ์เสียชีวิต โจโฉหนีกระเซอะกระเซิงไปกับลูกและหลาน แต่ทั้งสองก็ถูกฆ่าตายหมด อิกิ๋มรวบรวมทหารที่แตกไว้ช่วยยันกองทัพของเตียวสิ้วไว้ได้ มีความชอบเป็นอันมาก
ต่อมาก็ตีเมืองชีจิ๋วของลิโป้ และเมืองเกงจิ๋วของอ้วนเสี้ยวได้สำเร็จ แต่เมื่อโจโฉยกทัพใหญ่เกือบร้อยหมื่นไปตีเมืองกังตั๋ง ถูกอุบายของจิวยี่แม่ทัพของซุนกวน หลอกให้ฆ่าแม่ทัพเรือสองคนเสีย อิกิ๋มจึงได้เป็นแม่ทัพเรือแทน แล้วก็ถูกอุบายของบังทอง หลอกให้ร้อยโซ่ผูกเรือติดกันเป็นแพ จนถูกอุยกายเผาวอดวายไปทั้งกองทัพเรือและกองทัพบก ต้องหนีเตลิดกลับเมืองฮูโต๋เหลือทหารไม่ถึงสามสิบคน
อิกิ๋มได้เป็นทหารเอกของโจโฉต่อมาอีกหลายปีจนโจโฉตีเมืองฮันต๋งและได้บังเต๊กทหารเอกของม้าเฉียวมาอยู่ด้วย จากนั้นโจโฉก็ร่วมมือกับซุนกวน ตีเมืองเกงจิ๋วที่เล่าปี่ให้กวนอูรักษาอยู่ กวนอูกลับยกทัพไปตีเมืองซงหยงได้และล้อมเมืองอ้วนเซียของโจโฉไว้ โจโฉจึงให้อิกิ๋มเป็นแม่ทัพใหญ่ บังเต๊กเป็นแม่ทัพหน้า ยกไปช่วยเมืองอ้วนเซีย บังเต๊กเป็นคนกล้าหาญและมีฝีมือพอสมควร และกวนอูก็มีอายุมากแล้ว จึงได้รับบาดเจ็บจากการรบกับบังเต๊ก แต่อิกิ๋มกลัวว่าบังเต๊กจะมีความชอบมากกว่าตน จึงสั่งให้ถอยทัพไปตั้งอยู่ในหุบเขา ใครคัดค้านก็ไม่ยอมฟังแม้
แต่บังเต๊ก ซึ่งยืนยันว่ากำลังจะเอาชนะกวนอูได้แล้ว จึงถูกกวนอูทดน้ำท่วมค่ายแตกยับเยิน แม่ทัพทั้งสองถูกกวนอูจับได้ อิกิ๋มแก้ตัวกับกวนอูว่าพระเจ้าวุยอ๋องใช้มาขัดมิได้ ขอจงละชีวิตของตนไว้ จะขออยู่รับราชการด้วย จะได้ช่วยทำศึกแทนคุณต่อไป กวนอูจึงไม่ฆ่าแต่ให้จำขังไว้ ส่วนบังเต๊กไม่ยอมอ่อนน้อม จึงถูกประหารชีวิต
แต่อีกไม่นานซุนกวนก็ยึดเมืองเกงจิ๋วได้ กวนอูต้องหนีไปกับทหารเพียงไม่กี่ร้อยคน และถูกซุนกวนจับได้ แต่กวนอูก็ไม่ยอมอ่อนน้อมต่อซุนกวนเหมือนกัน จึงถูกสั่งประหารชีวิต และซุนกวนได้ตัดศรีษะส่งไปให้โจโฉ กวนอูก็หลอกโจโฉจนล้มเจ็บลงและรักษาอย่างไรก็ไม่ทุเลา ต้องถึงแก่ความตายไป เมื่อ พ.ศ.๗๖๓ อายุได้หกสิบหกปี
โจผีบุตรชายคนโตได้รับตำแหน่งวุยอ๋องของโจโฉ ได้จัดการสร้างกุฏิให้มีช่องฝังศพถึงเจ็ดสิบสองที่ เพื่อไม่ใครผู้ใดรู้ว่าศพของโจโฉฝังอยู่ในช่องใด ด้วยเกรงว่าศัตรูซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมาก จะมาขุดเอาไปทำให้เสียเกียรติยศ ที่ผนังกุฏิด้านนอกให้เขียนเป็นเรื่องราวที่อิกิ๋มยกทัพไปรบกับกวนอูที่เมืองอ้วนเซีย กวนอูทำอุบายให้น้ำท่วมทหารทั้งปวง ทัพอิกิ๋มแตก กวนอูจับอิกิ๋มและบังเต๊กได้ กวนอูนั่งที่สูงให้อิกิ๋มบังเต๊กนั่งที่ต่ำ บังเต๊กเป็นชาติทหารหากลัวความตายไม่ กวนอูให้ฆ่าเสีย ฝ่ายอิกิ๋มกลัวตายกราบไหว้กวนอูอ้อนวอนขอชีวิตจึงรอดมาได้ โจผีทำทั้งนี้เพื่อมิให้ทหารทั้งปวงดูเยี่ยงอย่างสืบไป แล้วให้อิกิ๋มซึ่งถูกปล่อยตัวมา เป็นผู้รักษากุฏิฝังศพนั้น อิกิ๋มได้เห็นภาพเรื่องราวเหล่านั้น ก็มีความละอายนัก อยู่มาไม่นานก็เป็นไข้ตรอมใจตายไปในที่สุด
ชีวิตของขุนโจรผู้ซึ่งเลื่อนขึ้นมาจนเป็นถึงแม่ทัพ ของก๊กที่เป็นใหญ่ครองแผ่นดินทั้งสามก๊ก ก็ถึงวาระสุดท้ายแตกต่างกันไปตามกรรมของตน ดังนี้.
###########
| Create Date : 01 กรกฎาคม 2559 |
| Last Update : 1 กรกฎาคม 2559 8:19:00 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 531 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [