อวดดื้อถือดี
ไม่ต้องมีใครมาบอก ก็พอจะรู้ตัวเองว่าเป็นคนอวดดื้อถือดีเป็นที่สุด
ทั้ง ๆ ที่ แทบจะหาดีมาอวดใครเขาไม่ได้เลย
แต่ก็ยังไม่วาย...

ฉันมานั่งวิเคราะห์ตัวเองว่า ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ ฉันเคยเป็นอย่างนี้มาก่อนหรือเปล่า แล้วอะไรที่เปลี่ยนให้ฉันกลายเป็นคนที่คิดและทำแบบนี้

ก่อนหน้านี้สัก 1 ปีที่แล้ว ชีวิตของฉันมีความสุขดีทุกด้าน ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ฉันรู้สึกว่าสามารถจัดการอะไรทุก ๆ อย่างได้ดี เพราะฉันมีพื้นที่ส่วนตัวพอสมควร มีอิสระ มีเวลาที่จะคิดและทำทุกอย่างได้อย่างมีประสิทธิภาพ

แต่นับตั้งแต่เปลี่ยนที่ทำงาน ตำแหน่งสูงขึ้น แทนที่จะสบายขึ้น มันกลับกลายเป็นว่ามีแรงกดดันมหาศาลบีบอัดจนฉันแทบแหลกราญ
กังวลที่จะต้องทำงานที่ไม่เคยทำมาก่อน
หนักใจกับงานที่มากเป็นตัน
ร้อนใจกับกำหนดงานที่ใกล้เข้ามาทุกที
อนาถใจกับผู้ร่วมงานที่ด้อยความรับผิดชอบต่องาน
และผู้บังคับบัญชาก็ทำให้ฉันหมดความเคารพตัวเองเมื่อต้องเขียนโครงการลวงโลก!

บ่อยครั้งที่ต้องทำงาน 5 ทุ่ม - เที่ยงคืนคนเดียว เพียงเพื่อให้มันบรรเทางานที่สะสมลงไปได้บ้าง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้น

เคยคิดว่าถ้าอดทนทำไปสักพักผู้ใหญ่คงจะเห็นใจ คืนคนทำงานมาให้เราบ้าง แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แสดงว่าเขาคงเห็นว่างานนี้มันไม่สำคัญ ไม่ใช่หน้าตาของหน่วย ใึครจะมาทำก็ได้

ฉันก็เลยคิดว่า...

ฉันมีสิทธิโดยสมบูรณ์ที่จะเกรี้ยวกราดกับทุกคน
ฉันจะพูด จะทำให้ใครเจ็บช้ำน้ำใจยังไงก็ได้ (จิตใต้สำนึกของฉันบอกว่า พวกแกสมควรได้รับความทุกข์ทรมานอย่างที่ฉันเจอมา)
ถ้ามีคนมาติงานของฉันแม้เพียงนิด ฉันก็โต้กลับอย่างเผ็ดร้อน...
ฉันเป็นหนักถึงขนาดที่ว่าไม่ร่วมสมาคม หรือแม้แต่กินข้าวร่วมกับเพื่อนร่วมงาน เพียงเพราะอยากให้เขารู้ว่า "ฉันอยู่คนละชั้นกับพวกแก"

มันเป็นนิสัยที่เป็นพิษมาก ๆ
มากจนไม่มีใครกล้าพูดหรือเตือนให้ฟังต่อหน้า (ซึ่งตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด เท่าที่มนุษย์จะพึงกระทำต่อกันได้)
ฉันกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนสนิท...
ไม่มีใครอยากยุ่งหรือคบหา
แต่ความอวดดื้อถือดีก็บอกว่า "นี่ไง สิ่งที่ฉันต้องการ!"
ส่วนหนึ่งก็ใช่ แต่โดยพื้นฐานไม่มีใครอยากโดดเดี่ยวหรอก

ตอนนี้ ฉันจำได้แค่ว่า ครั้งหนึ่งฉันเคยเป็นคนที่ดีกว่านี้...
แต่ตอนนี้ฉันมาไกลเกินกว่าจะกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้ว!



Create Date : 31 สิงหาคม 2553
Last Update : 31 สิงหาคม 2553 22:29:07 น.
Counter : 527 Pageviews.

3 comments
  
ไม่มีอะไรสายเกินไปหรอกน่ะค่ะ

เป็นกำลังใจให้น่ะ
โดย: ยังไงก็น้อง วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:23:38:18 น.
  
คนอื่นไม่ได้เปลี่ยนคุณ แต่คุณเปลี่ยนเพราะคุณอยากเปลี่ยนตัวคุณให้เลวร้ายกว่าคนอื่น เพื่อให้สะใจ

หากเป็นเช่นนี้ คุณจะต้องรับผลจากการกระทำของตัวคุณเอง ไม่มีทางหลีกเลี่ยง เพราะมันเป็นกรรมหนักที่ทำร้ายจิตใจคนอื่น

เหมือนดื่มน้ำ 1 แก้วลงไป มันไม่ได้มีผลแค่อิ่มน้ำ หากน้ำนั้นคือน้ำที่มีพิษ น้ำนั้นก็จะทำลายอวัยวะทั้งหมดที่อยู่ในตัวคุณอย่างสาสมพร้อมดอกเบี้ยแห่งกรรมด้วย

คิดอีกครั้งในอีกด้านที่ดี
โดย: คนร่วมโลก IP: 172.21.7.114, 210.246.156.75 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:15:20:08 น.
  
ไม่มีอะไรสาย เริ่มต้นใหม่ คุณเริ่มมีสำนึกแล้วไม่อยากที่จะทำดีเลย ok try your best เป็นกำลังใจให้
โดย: pinky (amar-pinky ) วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:22:34:35 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นีระพารถ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ชอบการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย มีความสุขและยิ้มได้ง่าย ๆ กับตัวเองและสิ่งรอบตัว...
New Comments