Group Blog |
อวดดื้อถือดี ไม่ต้องมีใครมาบอก ก็พอจะรู้ตัวเองว่าเป็นคนอวดดื้อถือดีเป็นที่สุด ทั้ง ๆ ที่ แทบจะหาดีมาอวดใครเขาไม่ได้เลย แต่ก็ยังไม่วาย... ฉันมานั่งวิเคราะห์ตัวเองว่า ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ ฉันเคยเป็นอย่างนี้มาก่อนหรือเปล่า แล้วอะไรที่เปลี่ยนให้ฉันกลายเป็นคนที่คิดและทำแบบนี้ ก่อนหน้านี้สัก 1 ปีที่แล้ว ชีวิตของฉันมีความสุขดีทุกด้าน ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ฉันรู้สึกว่าสามารถจัดการอะไรทุก ๆ อย่างได้ดี เพราะฉันมีพื้นที่ส่วนตัวพอสมควร มีอิสระ มีเวลาที่จะคิดและทำทุกอย่างได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่นับตั้งแต่เปลี่ยนที่ทำงาน ตำแหน่งสูงขึ้น แทนที่จะสบายขึ้น มันกลับกลายเป็นว่ามีแรงกดดันมหาศาลบีบอัดจนฉันแทบแหลกราญ กังวลที่จะต้องทำงานที่ไม่เคยทำมาก่อน หนักใจกับงานที่มากเป็นตัน ร้อนใจกับกำหนดงานที่ใกล้เข้ามาทุกที อนาถใจกับผู้ร่วมงานที่ด้อยความรับผิดชอบต่องาน และผู้บังคับบัญชาก็ทำให้ฉันหมดความเคารพตัวเองเมื่อต้องเขียนโครงการลวงโลก! บ่อยครั้งที่ต้องทำงาน 5 ทุ่ม - เที่ยงคืนคนเดียว เพียงเพื่อให้มันบรรเทางานที่สะสมลงไปได้บ้าง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีขึ้น เคยคิดว่าถ้าอดทนทำไปสักพักผู้ใหญ่คงจะเห็นใจ คืนคนทำงานมาให้เราบ้าง แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แสดงว่าเขาคงเห็นว่างานนี้มันไม่สำคัญ ไม่ใช่หน้าตาของหน่วย ใึครจะมาทำก็ได้ ฉันก็เลยคิดว่า... ฉันมีสิทธิโดยสมบูรณ์ที่จะเกรี้ยวกราดกับทุกคน ฉันจะพูด จะทำให้ใครเจ็บช้ำน้ำใจยังไงก็ได้ (จิตใต้สำนึกของฉันบอกว่า พวกแกสมควรได้รับความทุกข์ทรมานอย่างที่ฉันเจอมา) ถ้ามีคนมาติงานของฉันแม้เพียงนิด ฉันก็โต้กลับอย่างเผ็ดร้อน... ฉันเป็นหนักถึงขนาดที่ว่าไม่ร่วมสมาคม หรือแม้แต่กินข้าวร่วมกับเพื่อนร่วมงาน เพียงเพราะอยากให้เขารู้ว่า "ฉันอยู่คนละชั้นกับพวกแก" มันเป็นนิสัยที่เป็นพิษมาก ๆ มากจนไม่มีใครกล้าพูดหรือเตือนให้ฟังต่อหน้า (ซึ่งตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด เท่าที่มนุษย์จะพึงกระทำต่อกันได้) ฉันกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนสนิท... ไม่มีใครอยากยุ่งหรือคบหา แต่ความอวดดื้อถือดีก็บอกว่า "นี่ไง สิ่งที่ฉันต้องการ!" ส่วนหนึ่งก็ใช่ แต่โดยพื้นฐานไม่มีใครอยากโดดเดี่ยวหรอก ตอนนี้ ฉันจำได้แค่ว่า ครั้งหนึ่งฉันเคยเป็นคนที่ดีกว่านี้... แต่ตอนนี้ฉันมาไกลเกินกว่าจะกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้ว! คนอื่นไม่ได้เปลี่ยนคุณ แต่คุณเปลี่ยนเพราะคุณอยากเปลี่ยนตัวคุณให้เลวร้ายกว่าคนอื่น เพื่อให้สะใจ
หากเป็นเช่นนี้ คุณจะต้องรับผลจากการกระทำของตัวคุณเอง ไม่มีทางหลีกเลี่ยง เพราะมันเป็นกรรมหนักที่ทำร้ายจิตใจคนอื่น เหมือนดื่มน้ำ 1 แก้วลงไป มันไม่ได้มีผลแค่อิ่มน้ำ หากน้ำนั้นคือน้ำที่มีพิษ น้ำนั้นก็จะทำลายอวัยวะทั้งหมดที่อยู่ในตัวคุณอย่างสาสมพร้อมดอกเบี้ยแห่งกรรมด้วย คิดอีกครั้งในอีกด้านที่ดี โดย: คนร่วมโลก IP: 172.21.7.114, 210.246.156.75 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:15:20:08 น.
ไม่มีอะไรสาย เริ่มต้นใหม่ คุณเริ่มมีสำนึกแล้วไม่อยากที่จะทำดีเลย ok try your best เป็นกำลังใจให้
โดย: pinky (amar-pinky ) วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:22:34:35 น.
|
นีระพารถ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชอบการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย มีความสุขและยิ้มได้ง่าย ๆ กับตัวเองและสิ่งรอบตัว...
Link |
เป็นกำลังใจให้น่ะ