ครอบครัว...ต้องมาก่อน
ขอคั่นเวลาหน่อยนะครับ ระหว่างรอช่างขึ้นโครงหลังคา ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน งานเลยไปได้เนิบๆ เมื่อวานนี้พ่อกับแม่ บอกว่าอยากมาดูความคืบหน้าบ้าน เลยมีโอกาสได้กินข้าวด้วยกัน มาคิดดูทีหลังผมว่า คงไม่ใช่ประเด็นหลัก เพราะว่า แกมาดูบ้านแป๊บเดียว ที่เหลืออีกเกือบ ทั้งวันก็เป็นกินข้าว พาแกไปซื้ออุปกรณ์เกี่ยวกับสวน แล้วก็โน่นนี่อีกเยอะแยะ สรุปคือ ดูๆ แล้วคงอยากคุยกับผมและน้องชาย (แกนัดจากต่างจังหวัดให้มาเจอกัน) แกคงเห็นว่าช่วงหลังๆ ไม่ได้เจอหรือโทรคุยกัน เพราะมัวยุ่งแต่เรื่องบ้าน (ผมคนเดียว) , เรื่องงาน (อันนี้ทั้งคู่) เลยนึกถึงเรื่อง ๆ นึงที่เก็บไว้ในคอมพ์นานแล้ว นำมาเล่าสู่กันฟังครับ "เหยือกของคุณเต็มหรือยัง ?" ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชน เพื่อให้เป็นวิทยากรพิเศษ สอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวัน จึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วย แบบฝึกหัดง่าย ๆ แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของ 2-3 อย่าง บรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบ เหยือกแก้ว ขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วใส่ ลูกเทนนิส ลงไปจนเต็ม "พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง ?" เขาหันไปถามนักศึกษา แต่ละคนมีสีหน้าครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหน ก่อนจะตอบพร้อมกัน "เต็มแล้ว..." เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อ หันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ อีกครั้ง หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา แล้วเท กรวดเม็ดเล็กๆ จำนวนมากลงไปในเหยือก พร้อมกับเขย่าเหยือกเบาๆ กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิสอัดจนแน่นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีก "เหยือกเต็มหรือยัง ?" นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ "เต็มแล้ว..." เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา และเท ทราย จำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก เม็ดทราย ไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง "เหยือกเต็มหรือยัง ?" เพื่อป้องกันการหน้าแตก นักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน ปรึกษากันอยู่นาน หลายคนเดินก้าวเข้ามา ก้มๆ เงยๆ มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์ หนุ่มอยู่หลายครั้ง มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน จวบจนเวลา ผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น "คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์" "แน่ใจนะ" "แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ" คราวนี้เขาหยิบ น้ำอัดลม สองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด ทั้งชั้นเรียนฮือฮากันยกใหญ่ อาจารย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี "ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ๆ ไง" เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น "ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้" เหยือกใบนี้ก็เหมือน ชีวิตคนเรา ลูกเทนนิส...เปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก พ่อแม่ และเพื่อน สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริงจัง สูญเสียไปไม่ได้ เม็ดกรวด...เหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน ความเจริญก้าวหน้า ทราย...ก็คือเรื่องอื่นๆ เล็กๆ น้อยๆ ที่เหลือ ที่เราอาจจำเป็นต้องทำ ต้องมี เช่น บ้าน รถยนต์ ฯ แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่อง เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน คุณก็จะมัวหมกมุ่น อยู่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อยู่ตลอดเวลา ชีวิตเต็มแล้ว... เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด และ ลูกเทนนิสแน่นอน ชีวิตของคนเราทุกคน ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข ใช้ชีวิตเล่นกับลูกๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด พากันออกกำลังกาย เล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมง สองชั่วโมง เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต พาพ่อแม่ไปเที่ยวพักผ่อนหรือทานข้าว โทรศัพท์หาเพื่อนบ้างให้รู้ว่าเรายังคิดถึง และเป็นห่วง เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริงๆ ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆ ตัวเรา นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม "แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ หมายถึงอะไร" เขายิ้มพร้อมกับตอบว่า "การที่ใส่น้ำลงไปเพราะ อยากให้เห็นว่า ไม่ว่าชึวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปัน น้ำใจ ให้กันเสมอ..." แล้วเหยือกของคุณล่ะเต็มหรือยัง ? สุดท้าย คงต้องโทรหาแกบ่อย ๆ เหมือนเดิมล่ะครับ ใครที่กำลังสร้างบ้าน หรือกำลังจะเริ่ม ก็อย่าหมกมุ่นมากนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
By...นายลูกชิ้น
Free TextEditor
Create Date : 07 มิถุนายน 2553 | | |
Last Update : 8 มิถุนายน 2553 21:25:09 น. |
Counter : 921 Pageviews. |
| |
|
|
|