กองทหารปืนใหญ่ฝ่ายเหนือเฝ้ารอจนทหารฝ่ายใต้เคลื่อนเข้ามาในระยะยิงแล้วจึงได้เปิดฉากยิงถล่ม ปืนใหญ่นับร้อยกระบอกระดมยิงห่ากระสุนเข้าใส่แถวทหารของฝ่ายใต้ กระสุนปืนใหญ่ที่ระเบิดหนี่งนัดต่อจำนวนชีวิตของทหารสิบนาย แต่ทหารฝ่ายใต้ก็ยังคงรักษาวินัยเอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ทหารที่อยู่แถวหลังแทรกเข้ามาแทนที่ผู้ที่อยู่แถวหน้าที่ถูกยิงล้มลง บรรดาเหล่านายทหารต่างก็ชักดาบออกกวัดแกว่งและตะโกนให้กำลังใจกับลูกน้องของตน แนวรบของทั้งสองฝ่ายเคลื่อนเข้าประชิดกันทุกขณะ จากระยะทางเริ่มแรกหนึ่งไมล์ครึ่งเหลือเพียงแค่ระยะทางไม่กี่ร้อยฟุต และเมื่อเข้าระยะยิงของปืนเล็กยาว ทหารราบฝ่ายเหนือที่นับพันที่หมอบซุ่มอยู่หลังซากแนวกำแพงหินจึงเปิดฉากยิงเข้าใส่ด้วยอาวุธปืนไรเฟิลประจำกาย กระสุนจากปากกระบอกปืนไรเฟิลนับพันที่ยิงออกโดยพร้อมเพรียงกันพุ่งเข้าฉีกร่างของทหารฝ่ายใต้ล้มลงราวกับว่าเป็นใบไม้ร่วง ทหารฝ่ายใต้เริ่มทำการยิงตอบโต้และเคลื่อนที่เข้าชาร์จด้วยดาบปลายปืนโดยทันที แต่ด้วยจำนวนที่เหลือน้อยกว่าและชัยภูมิที่เสียเปรียบ จึงถูกบดขยี้อย่างง่ายดายจนในที่สุดก็ต้องถอยร่นแตกกลับมา จากจำนวนทหารหนึ่งหมื่นสามพันนายเมื่อตอนก่อนเข้าตี เหลือรอดกลับมาได้เพียงแค่ไม่ถึงเจ็ดพันนาย นายพลลีถึงกับต้องตกตะลึงจนปากอ้าตาค้างกับหายนะที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า ปากก็ได้แต่พึมพัมว่า “ทั้งหมดเป็นความผิดผมเอง” ลีเกรงว่าฝ่ายเหนือจะฉวยโอกาสนี้รุกกลับ ดังนั้นเมื่อเขาเห็นนายพลพิคเก็ตต์กระเซอะกระเซิงกลับมาจากสนามรบ จึงออกคำสั่งให้พิคเก็ตต์เรียกระดมพลเพื่อจัดเตรียมแนวตั้งรับ ด้วยความเจ็บแค้นพิคเก็ตต์จึงตอบกลับไปว่า “นายพลลี ผมไม่มีกองพลเหลืออยู่อีกแล้ว” หลายสิบปีหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นพิคเก็ตต์ไม่เคยให้อภัยลีเลย ปากก็ยังคงยืนยันคำเดิม “ลีได้สังหารหมู่ทหารของผม”

ทหารฝ่ายเหนือเองก็บอบช้ำจากการรบทั้งสามวันเกินกว่าที่จะทำการรุกกลับ นายพลลีคาดการณ์ถูกที่ว่าบริเวณแนวตั้งรับที่ตรงกลางเป็นจุดที่อ่อนที่สุดของข้าศึก แต่เขาประเมินศักยภาพทหารของทหารฝ่ายตนเองสูงจนเกินไป และเพิกเฉยต่อคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ของลูกน้องที่กรำศึกอย่างโชกโชนมาด้วยกันอย่างเจมส์ ลองสตรีท การเข้าชาร์จในครั้งนั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อ Pickett’s Charge แม้ว่าตัวพิคเก็ตต์เองจะไม่ค่อยเต็มใจให้เอาชื่อของเขาไปใช้นักก็ตาม เช้าวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันชาติ ทั้งสองฝ่ายต่างพักรบพื่อเยียวยาบาดแผล และในเช้าวันถัดมาลีก็สั่งเคลื่อนทัพข้ามแม่น้ำโปรโตแมคกลับไปยังรัฐเวอร์จิเนีย เป็นอันสิ้นสุดการรบที่เก็ตตี้เบิรกก์ สมรภูมิรบที่นองเลือดที่สุดบนผืนแผ่นดินอเมริกา โดยมียอดจำนวนผู้ที่เสียชีวิตทั้งสิ้น 53,000 นาย และเมื่อกลับถึงริชมอนด์แล้ว ด้วยความสำนึกผิดลีจึงได้ยื่นใบลาออกต่อเจฟเฟอร์สัน เดวิส แต่ใบลาออกของเขาถูกระงับ ลียังคงเป็นผู้นำทางทหารของฝ่ายใต้อยู่ต่อไปและสงครามก็ยังคงดำเนินต่อไปอีกประมาณสองปี แต่ทว่าฝ่ายใต้ได้สูญเสียโอกาสในการรุกไปแล้ว สิ่งที่กำลังรอคอยอยู่เบื้องหน้ามีแต่ความมืดมนของความพ่ายแพ้และการสูญเสีย

<ยังมีต่อ>

สงวนลิขสิทธิ์ บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อประโยชน์ทางการศึกษา ห้ามนำบทความหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของบทความไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ เว้นแต่จะได้รับการอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของบทความ มิฉนั้นจะถูกดำเนินการทางกฎหมาย

Create Date : 29 ตุลาคม 2552
Last Update : 2 มีนาคม 2553 14:24:45 น.		2 comments
Counter : 3969 Pageviews.
Share Tweet