BlogGang.com : : เจ้าหญิงน้อยรสส้ม - ด้วย...แสงดาวแห่งศรัทธา

ยิ้มไว้...ไม่ว่าอะไรก็ขอให้...ยิ้มไว้....

Group Blog

All Blogs

ด้วย...แสงดาวแห่งศรัทธา

28 มีนาคม 2553
ในคืนที่ฟ้ายังมี...แสงดาว..

"แสงดาวแห่งศรัทธา"...จำได้ว่า..ครั้งแรกที่ได้เห็น..ได้รู้จักวลีนี้..ตอนเรียน ม.1 ... เป็นวลีที่พิมพ์อยู่บนเสื้อซาฟารีของอาจารย์หนุ่มคนใหม่ที่เพิ่งจะย้ายมาสอนวิชาสุขศึกษา..เป็นเสื้อที่อาจารย์ต้องใส่ทุกๆ วันพุธ... เห็นครั้งแรก..ก็งงๆ ว่า..อาจารย์คนนี้เอาเสื้อที่ไหนมาใส่กันนะ... แล้วแสงดาวแห่งศรัทธาบนเสื้อนั้นกำลังสื่อถึงอะไร...เรายังไม่รู้...

อาจารย์คนใหม่มาพร้อมกับน้ำเสียงเหน่อๆ เหมือนเพิ่งมาจากต่างจังหวัด

..มาพร้อมอุดมการณ์...พูดจาอะไรที่ฟังยาก... เราในตอนนั้นออกจะขัดหูขัดตากับท่าทีของอาจารย์ยิ่งนัก..เพราะรู้สึกว่า...อาจารย์มักจะพูดจากกระทบกระเทียบนักเรียนอยู่บ่อยๆ ไม่รู้ว่าไปโกรธพวกเรามาแต่ชาติปางไหน...

จำได้ว่า..ประโยคที่อาจารย์เคยพูดให้เรารู้สึกสะอึกที่สุด...คือ.. "พวกคุณนี่ไม่มีสามัญสำนึก..."

ตอนนั้นเป็นช่วงที่ข้าวของเครื่องใช้ของนักเรียนหญิงส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นของนำเข้าจากญี่ปุ่นทั้งนั้น

กระเป๋าใส่ของ กล่องดินสอ ผ้าเช็ดหน้า ปากกา ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด หรือแม้แต่กิ๊บติดผม..ทุกชิ้นเป็นของซานริโอ... ไม่ว่าจะเป็นคิตตี้สีชมพู แบ๊ดแบดสึมารุสีดำ กบเคะโระสีเขียว เจ้าลิงสีเหลือง ฯลฯ

และแน่นอนเมื่อเป็นของนำเข้า...ของทุกชิ้นจึงมีราคาไม่ต่ำกว่าร้อยบาททั้งนั้น...ไล่เรียงไปตั้งแต่ 100 ถึง 700 บาท..เงินจำนวนนี้สำหรับเด็กม.ต้นเมื่อ 20 ปีก่อน..ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เมื่อเทียบกับราคาข้าวจานละไม่เกิน 15 บาท

ครั้งนั้น..อาจารย์บอกว่า..พวกคุณนี่ไม่มีสามัญสำนึกเอาซะเลย...common sense น่ะรู้จักกันบ้างมั้ย...รู้หรือเปล่าว่า..กิ๊บติดผมบนหัวพวกคุณเนี่ยมันเท่ากับข้าวของคนยากคนจนกี่มื้อ...

...คุณรู้มั้ยว่า..คนที่เค้ายากจนเนี่ย..เงินหลักร้อยมีค่าขนาดไหน..พวกคุณคงไม่รู้หรอกว่าชาวไร่ชาวนาลำบากอย่างไร...ไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่หาเงินมาอย่างเหนื่อยยากแค่ไหนกว่าจะได้เงินมาส่งเสียให้คุณเรียนในที่ดีๆ แบบนี้ ...แต่เพราะพวกคุณเกิดมาโชคดีเกินไป ถึงใช้เงินโดยไม่รู้จักคิด...คิดไม่เป็น...ฯลฯ

ครานั้น...ความรู้สึกแรก..คือ..แค่กิ๊บตัวเดียว...ทำไมว่ากันถึงขนาดนี้...

แล้วอาจารย์เป็นใครถึงมาว่าพวกเรา...เงินก็เงินเรา...ไม่ได้เดือดร้อนใครนี่นา... ตอนนั้นนักเรียนทั้งห้องไม่เคยอยากมองหน้าอาจารย์คนนั้นอีกเลย..

.
.
.

ผ่านวันนั้น...มาจนถึงวันนี้...

เราเองได้หล่อหลอมความคิด..และสร้างตัวตนขึ้นมา...เพิ่งได้ย้อนกลับไปมอง...

ทุกเย็นหลังเลิกเรียน....ร้านกิฟชอปขายของกระจุกกระจิกพวกซานริโอที่อยู่ติดกับโรงเรียนจะเนืองแน่นไปด้วยนักเรียนตัวเล็กๆ ที่ฟุ่มเฟือยไปกับข้าวของราคาแพง ทั้งที่ยังหาเงินเองไม่ได้สักบาท... ก็เรียกได้ว่า...ไม่มีสามัญสำนึกจริงๆ... ไม่มีความคิดอันควรที่จะมีเป็นธรรมดา...

เราเริ่มเข้าใจคำพูดของอาจารย์....

เมื่อวันนี้เราหาเงินเองได้แล้ว... ได้รู้แล้วว่า...การทำงานเพื่อแลกกับเงินนั้นต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง... เงินแต่ละบาทไม่ใช่ว่าจะหามาอย่างง่ายดาย...

ขอบคุณอาจารย์ท่านนั้น..ที่ทำให้เราได้ฉุกใจคิด...ท่านได้จุดเทียนดวงเล็กๆ ขึ้นในใจเรา...

หนูขอโทษที่วันนั้นโกรธอาจารย์นะคะ..และที่สำคัญ...แสงดาวแห่งศรัทธา...ทำให้หนูได้ค้นพบความจริงอีกหลายๆ อย่าง... รวมทั้งทำให้หนูมีหัวใจมองคนอื่นมากขึ้น...ด้วยหัวใจที่เมตตามากกว่าเดิม...

หนูใช้เวลานานเหลือเกินกว่าจะเข้าใจ....ขอบคุณนะคะ...

..........................................................

เพลง แสงดาวแห่งศรัทธา
โดย จิตร ภูมิศักดิ์

พร่างพรายแสง..ดวงดาวน้อยสกาว
ส่องฟากฟ้าเด่นพราว...ไกลแสนไกล
ดั่งโคมทองผ่องเรืองรุ้งในหทัย
เหมือนธงชัยส่องนำจาก...ห้วงทุกข์ทน

พายุฟ้า...ครืนข่ม...คุกคาม
เดือนลับ...ยามแผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธา...ยังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจ..ปลุกคน...อยู่มิวาย

ขอเยาะเย้ยทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ
คน...ยังคงยืนเด่น...โดยท้าทาย
แม้ท้องฟ้า...มืดดับ..เดือนลับละลาย
ดาว...ยังพราย...ศรัทธา..เย้ยฟ้าดิน

ดาว..ยังพราย..อยู่จน..ฟ้ารุ่งราง

.....................................................

Create Date : 28 มีนาคม 2553

Last Update : 29 มีนาคม 2553 23:56:39 น.

0 comments

Counter : 291 Pageviews.