|
|
ราวร้าวมณีรุ้ง....
ราวร้าว...มณีรุ้ง
เสียเจ้า...ราวร้าวมณีรุ้ง
มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวัง...กระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย
จะเจ็บจำไปถึงปรโลก
ฤารอยโศก...รู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ
ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์
ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้
สูเป็นไฟ...เราเป็นไม้
ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ
แม้แต่ธุลีมิอาลัย
ลืม...เจ้าไซร้...ชั่วกัลปาวสาน
แม้นชาติไหนเกิดไปพบพาน
จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา
ตายไป..อยู่ใต้รอยเท้า
ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
จะจดจำพิษช้ำนานา
ไปชั่วฟ้า..ชั่วดิน...สิ้นเอยฯ
...............................................
ผู้แต่ง อังคาร กัลยาณพงศ์
จาก ปณิธานกวี
| Create Date : 27 มกราคม 2553 |
| Last Update : 27 มกราคม 2553 19:54:54 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 236 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [