PinKkBaBa
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add PinKkBaBa's blog to your web]
Links
 

 
มึนๆอึนๆ 002

พลีชีพ ด้านมืดที่ไม่เคยบอกใคร แชร์ประสบการณ์ โรคนอนไม่หลับ เสพติดยานอนหลับ จนเป็นโรคจิต 16+

ต่อๆๆๆตอน 2

เริ่มมีปัญหา

สวัสดีจร้าฉันอายุ 16 พึ่งเข้า ม.4 แล้วฉัน ปวดท้อง จ้า   ใช่แล้วค่ะ  ปวดท้อง  ปวดเหมือนท้องเมนนั่นแหละ เป็นๆหายๆ มันทำให้เรายิ่งไม่ได้นอนเข้าไปใหญ่    และ ไม่บอกที่บ้าน  เพราะกลัวจะต้องกลับไปอยู่บ้าน  (ความคิดเด็กๆในขณะนั้นอะเนอะ )
อาการกินเวลาอยู่ไม่นานประมาณเดือนก็เริ่มหนัก  เราปวดนานปวดตลอดแล้วก็เลือดออก เหมือนประจำเดือนแต่มาเยอะมากแดงสด   สุดท้ายไป รพ. แล้วก็พบว่าเป็นเนื้องอกที่มดลูกค่ะ รอไม่ได้ต้องผ่าเลยเพราะเส้นเลือดแตก  ผ่ามดลูกทิ้งเหลือแต่รังไข่  หลังจากตรวจชิ้นเนื้อก็เป็นเนื้อร้ายอีก  ต้องหาหมอตรวจมะเร็งซ้ำเป็นระยะทุก 3-6 เดือน ไปอีก 5 ปี   

พักฟื้นอยู่ 2 สัปดาห์ก็กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิม  หลายๆอย่างเหมือนฝันร้าย เรายังไม่เคยมีแฟนและตอนนี้เป็นหมันถาวรไม่สามารถท้องได้อีกแล้ว   มีแผลใหญ่ที่หน้าท้อง  มีเรื่องให้กลุ้มใจอื่นๆอีกมากมาย    นี่คือ เรื่องที่ทำให้เริ่มมีปัญหา   ข้อดีอย่างเดียวที่ได้จากเหตุการณ์นี้คือไม่มีประจำเดือนตลอดชีวิต  

เข้าสู่อาการนอนไม่หลับอย่างหนัก

คืออาการทางกายและจิตใจที่ตามมาภายหลังผ่านตัดไปร่างกายมันมีการเปลี่ยนแปลง (+18) ทางกาย ความรู้สึกที่หัวนมกับตรงนั้นไวขึ้นมาก  ทางจิตคือเราเริ่มหมกมุ่นคิดเรื่องใต้สะดือเพิ่มขึ้นเรื่อยๆมันผุดขึ้นมาเอง  พอจิตยิ่งคิดทางกายก็ยิ่งมีอาการ 

(**เราได้แจ้งอาการกับหมอตอนไปตรวจมะเร็งซ้ำหลังผ่าตัด    มันเป็นอาการเริ่มต้นโรคติดเซ็กซ์ Nymphomania  แต่หมอบอกไม่เกี่ยวกับการผ่าตัด **)  

เราเก็บเรื่องพวกนี้เงียบ  เพื่อนจะรู้แค่ว่าเป็นเนื้องอกไปผ่าตัดแต่ไม่รู้เรื่องอื่นๆ  (เราให้สังคมรอบตัวเห็นเฉพาะโลกที่เป็นด้านสว่างของเรา)    จากทุนเดิมที่สมองคิดนู่นนี่ตลอดเวลาอยู่แล้ว  ภาระจากการเรียน  การรับมือทางบ้าน ทีนี้ยิ่งฟุ้งซ่านเข้าไปใหญ่  จินตนาการเยอะมากนอนไม่หลับ  

เวลาไปเรียนเราเริ่มเหมือนซอมบี้ เริ่มมีวูบหลับช่วงบ่าย  เพลียขนาดไหน  ตกกลางคืนก็ตาสว่างนอนไม่หลับอยู่ดี 
ออกกำลังช่วยได้บ้างแต่ก็ไม่ดีขึ้น (ไม่ได้นอนแรงไม่ค่อยมี)    

เราเริ่มหาอะไรทำตอนกลางคืนเพราะคิดว่าคงดีกว่ากลิ้งอยู่บนเตียงแล้วต้องลุกไปห้องน้ำสองรอบก่อนจะหลับ  ก็เลยซื้อจักรมาเริ่มตัดเสื้อผ้า (ชอบคอสเพลย์อยู่แล้วอยู่บ้านไม่มีโอกาศได้ทำ)  เล่นคอมบ้าง แชทบ้าง  ทำอะไรไปเรื่อยจนกว่าตาจะปิดค่อยนอน   ได้นอนเฉลี่ย 4-5 ชม./วันหรือน้อยกว่านั้น  พอสะสมหลายๆวันก็อาจหลับจริงๆสักคืนแล้วก็กลับมาเป็นวัฐจักรเดิมซ้ำๆ

เริ่มใช้ยา

เราทนต่อการนอนไม่หลับอยู่จนอายุ 17 พยายามมีสติเพื่อประคองชีวิตให้อยู่ในลู่ทาง การเรียนให้รอด เพราะมันหมายถึงอิสระด้วย
ด้วยความบังเอิญเราได้ยานอนหลับเม็ดสีเหลืองมาจำนวนนึง (รู้ทีหลังคือ Valium)   เราทนกับอาการนอนไม่หลับมานานแต่ไม่เคยนึงถึงยาเลย   

มันคือสวรรค์จริงๆทำให้เราหลับได้สนิทตั้งแต่หัวค่ำ  เหมือนปิดสวิตซ์สมอง  ไม่คิด  ไม่ฝัน  ตื่นเต็มตาสดชื่น  เรารู้ว่าเราเจอตัวช่วยแล้วพยามกินอย่างประหยัดใช้เท่าที่จำเป็น  

แต่สุดท้ายของมันก็ต้องหมดอยู่  เราเริ่มเข้าหาหมอซื่อๆเพื่อขอยา  แต่บ้าไปแล้ว  หมอที่ไหนจะจ่ายยานอนหลับให้เด็กอายุ 17 ที่มาคนเดียวแถมบอกว่าเคยใช้ยาแต่ไม่มีประวัติการรักษา  อาการนอนไม่หลับเราก็กลับมารังควานเหมือนเดิม  เราพยายามหาข้อมูลในเน็ตหาสิ่งทดแทน  ก็ซื้อยาแก้แพ้มากินมหาศาลแรกๆก็พอแทนได้แต่ไม่นานก็ดื้อยา  ......  เราเริ่มหายานอนหลับอีกครั้งและความยิ้มก็ตามมา
 


Create Date : 27 กันยายน 2564
Last Update : 2 ตุลาคม 2564 21:04:43 น. 1 comments
Counter : 315 Pageviews.
Share

 
รอฟัง


โดย: รอ IP: 49.228.164.100 วันที่: 29 กันยายน 2564 เวลา:20:05:04 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.