|
|
เรื่องสั้นแนวยูริ ดำเนินทราย : บทที่ ๕ กระจ่าง
บทที่ ๕ กระจ่าง
เป็นโชคดีของเรกะติอีกครั้งเธอได้รับการช่วยเหลือจากก้านแก้วที่กำลังเดินทางมาพร้อมกับหน่วยทหารที่จะมาพัฒนาหมู่บ้านบนดอย
ก้านแก้วพาร่างไร้สติของเรกะติไปยังโรงพยาบาลใกล้ๆ เพราะร่างของเรกะติชุ่มโชกไปด้วยเลือด เธอส่งข่าวที่เรกะติรถคว่ำให้กับใบเงินได้รับรู้ ใบเงินขอติดรถบรรทุกผักลงไปในตัวอำเภอโดยที่ไม่คิดอะไรทั้งนั้น เธอเป็นห่วงเรกะติมากเหลือเกิน
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหมอเจ้าของไข้ก็บอกกับใบเงินว่า
ยังเยี่ยมไม่ได้นะคะคนไข้อาการสาหัสแต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้วคงต้องให้คนไข้พักอีกสักระยะถึงจะเข้าเยี่ยมได้
ค่ะหมอ
ใบเงินเดินมานั่งรออยู่ที่ระเบียงด้านนอกห้องผู้ป่วย เธอและก้านแก้วตัดสินใจว่าคืนนี้จะพักในตัวอำเภอดีกว่าที่จะต้องตะกายขึ้นดอย แม้ว่าตัวอำเภอกับดอยจะห่างกันไม่กี่สิบกิโลเมตรแต่ถ้าเดินทางในตอนกลางคืนและฝนตกๆ แบบนี้มันก็อันตรายอยู่เหมือนกัน
พักในเมืองก่อนนะพี่ใบ
อืม ใบเงินเหมือนไม่มีสติอะไรอีกแล้วจิตใจและความคิดของเธอถูกแทรกด้วยใบหน้าของคนที่นอนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาล
นอนพักเถอะพี่ใบ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ก้านแก้วห่มผ้าให้ใบเงินและเธอเองก็ล้มตัวลงนอน
ก้านถ้าพี่จะบอกว่าพี่รักคุณตากล้องก้านจะว่าอะไรพี่ไหม
ไม่ได้นะพี่มันไม่ถูกต้อง
แต่พี่รักไปแล้วนะก้าน
พี่ใบคิดูดีๆ นะเรื่องแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะพี่ แม้ว่าก้านแก้วจะเป็นสาวห้าวแต่เธอเองก็ไม่เคยมีความคิดที่จะรักผู้หญิงด้วยกัน
กับคนอื่นพี่ก็ไม่เคยคิดหรอกนะก้านแต่กับคุณเรพี่บอกตรงๆ ว่ามันเกิดขึ้นเอง มันห้ามไม่ได้หรอกก้าน
งั้นก็ตามใจพี่ใบแล้วกันก้านคงไปห้ามอะไรพี่ไม่ได้หรอกมันตัวของพี่ใจของพี่ แต่ขอให้พี่รู้ไว้ก็แล้วกันว่าก้านไม่ได้เห็นด้วยกับพี่ในเรื่องแบบนี้ ก้านแก้วพูดจบก็นอนหันหลังให้กับใบเงิน ปล่อยให้ใบเงินนอนร้องไห้อยู่เงียบๆ คนเดียว
....................
เรกะติฝันเห็นอะไรแปลกๆ ในความฝันของเธอเธอเห็นเด็กผู้หญิงตัวแดงๆ ถูกห่อด้วยผ้าถุงสีซีด ผู้หญิงสองคนยืนอยู่บนหน้าผาเดียวดาย หญิงทั้งคู่นั้นเรกะติคุ้นหน้าทั้งสองคนแต่เธอนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเธอเคยเห็นหน้าที่ไหน
ฝากลูกแห่งเราไว้ด้วยนะนาง เราคงต้องจากไปก่อน เลี้ยงดูให้เติบโตเป็นที่รักแห่งนางให้ดี
ฉันสัญญาจะเลี้ยงลูกของเธออย่างดีไม่ต้องเป็นห่วงแสงดาว
ขอบใจเจ้ายิ่งนักเพื่อนแห่งข้า เมื่อหญิงสาวคนนั้นส่งเด็กทารกให้กับหญิงสาวอีกคน เรียบร้อยก็กระโดดหน้าผาลงไปโดยที่หญิงสาวอีกคนไม่ทันที่จะได้รั้งเอาไว้
และเรกะติยังคงเห็นภาพของเด็กหญิงสองคนถกเถียงกันด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง
กิ่งไม่ฟัง พี่ก้านไม่รักกิ่งแล้ว เสียงเด็กหญิงตัวเล็กกว่าตะโกนก้องไปทั่ว และวิ่งไม่คิดชีวิตไปยังหน้าผาที่ผู้หญิงคนแรกกระโดดลงไป ก่อนที่จะตกถึงพื้นดินก็พลันปรากฏเถาวัลย์มากมายพันกันเป็นตาข่ายมารับร่างของเด็กหญิงคนนั้นไว้
ภาพทับซ้อนขึ้นมาเป็นภาพของเธอกับใบเงินในวันที่เธอต้องเดินทางเข้าป่าต้องห้าม
งั้นฉันคงรั้งคุณไว้ไม่ได้แน่ๆ แล้ว เดินทางปลอดภัยคะคุณเร
ฉันรับรองคะว่าฉันจะกลับมาอย่างปลอดภัยและส่งคืนพระให้กับคุณได้อย่างแน่นอน
อีกภาพที่ทับซ้อนขึ้นมาทันทีเช่นกันก็คือ
หลับให้สบายเถิดลูกรัก หลับในอ้อมกอดแห่งแม่ วันรุ่งเจ้าจักพบกับแสงสว่าง ลืมเสียเถิดลูกรักเรื่องที่ค้างคาใจแห่งเจ้า นอนเถิดคนดี แม่จะกล่อมเจ้าเอง เสียงอันอบอุ่นที่คอยปลอบให้เรกะติหลับ เสียงนี้คุ้นหู้เหลือเกิน
เรกะติรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ เธอยกมือขึ้นกุมหัวที่มีผ้ากรอสโผกปิดทับไว้หลายชั้นด้วยความเจ็บปวด
ใบเงินเห็นอากัปกริยาของเรกะติก็รู้ว่าคนป่วยเริ่มรู้สึกตัวแล้ว เธอจับไปที่หลังมือของเรกะติและพยายามพูดปลอบให้คนป่วยคลายความเจ็บปวด
นอนเถอะคะคนดีของใบ ไม่เจ็บไม่ปวดนะคะ พระคุ้มครองคุณ คุณต้องไม่เป็นอะไรนะคะคนดี ดูเหมือนว่าเรกะติจะได้รับฟังคำบอกของใบเงิน เธอมีอาการสงบขึ้น และนิ่งเงียบไปอยู่นาน
ใบเงินเดินออกมาหาก้านแก้วที่นั่งรออยู่ที่ระเบียงห้องผู้ป่วย
ก้านติดต่อไปหาคุณน้อมใจด้วยเธอเป็นแม่ของคุณเรบอกเธอว่าคุณเรรถคว่ำ และรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ แล้วพี่ก็ฝากบอกครูใหญ่ด้วยว่าพี่ขอลาหลายวันหน่อยจนกว่าคุณน้อมใจเธอจะมาดูแลลูกสาวของเธอได้
ได้เลยพี่ใบก้านจะทำตามที่พี่ใบส่งทุกประการครับท่าน ก้านแก้วทำวันทยาหัตถ์ให้กับใบเงินเป็นการล้อเลียนพี่สาวของตัวเอง
ฝากด้วยนะก้าน
ไม่เป็นไรพี่ใบธุระของพี่ใบก็ธุระของก้านเหมือนกัน ดูแลคนรักของพี่เถอะไม่ต้องห่วง ตอนนี้ก้านก็จะขึ้นดอยอยู่แล้ว ไว้ก้านไปสอนหนังสือเด็กๆ แทนพี่ใบก็ได้
อย่าเลยก้านพี่กลัวเด็กของพี่จะกลายเป็นลิงเหมือนก้านไปเปล่าๆ พี่อุตส่าห์ขัดเกลานิสัยมาแล้วอย่างดี
เอาน่า เฉยๆ ไปเถอะพี่ เด็กมันก็ต้องซนกันเป็นธรรมดาก้านไปนะพี่ใบไว้เจอกันวันหยุดหน้า
โชคดีนะก้านขับรถดีดีล่ะ
ไม่ต้องห่วงมือชั้นนี้แล้ว สอบอมอยอหอ
ทำคุยไปเถอะระวังตัวด้วยแล้วกัน
บายๆๆ พี่ใบ
เมื่อก้านแก้วจากไปใบเงินก็กลับเข้าไปในห้องคนป่วยอีกครั้ง เรกะติยังคงนอนสงบนิ่งไม่ไหวติงไปไหนดูเหมือนว่าคนป่วยจะไม่ยอมฟื้นขึ้นมาสักที ใบหน้าที่บางครั้งอมยิ้มบางครั้งบึ้งตึงของคนป่วยไม่ได้สติทำให้ใบเงินอยากรู้เหลือเกินว่าเรกะติเป็นอะไร
คุณฝันอะไรนะฉันอยากรู้จริงๆ คุณเร ใบเงินใช้นิ้วโป้งของตัวเองช่วยคลายปมที่ขมวดอยู่ตรงหว่างคิ้วของเรกะติ เธอค่อยๆ นวดคลึงไปมาจนคนป่วยคลายคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน
โอ้ว่าอนิจจารักเอย บ่มิเคยพบพานแต่กาลก่อน เมื่อมาพบแล้วต้องพรากจำจากจร ให้อาทรร้อนรนไม่รู้คลาย ใบเงินรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรักที่ร้อนรน จะตะกายออกมาอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะขึ้นมาได้ วังวนแห่งรักนั้นมันรุนแรงเร่งเร้ามากมาย
จากคนที่เคยสงบเยือกเย็นกลับกลายมาเป็นคนใจร้อน เธอไม่อยากให้เรกะติเป็นอะไรไปในตอนนี้เพราะยังมีสิ่งหนึ่งที่เธอยังไม่ได้บอกกับเรกะติหญิงที่ยังคงหลับและฝันไปเรื่อยเปื่อยตรงหน้าของเธอ
...........
ใบเงินอยู่ดูแลเรกะติไม่ห่างกายหลายสัปดาห์ผ่านไปใบเงินยังคงเฝ้าดูแลเรกะติอยู่อย่างนั้น ดูเหมือนว่าคนที่หลับจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย มีแต่ใบเงินเท่านั้นที่เฝ้าปลุกคนที่หลับให้ตื่นขึ้นมา
วันนี้คุณจะตื่นหรือยังคะคุณเร ตื่นเถอะค่ะเช้าแล้ว
แต่เรกะติก็ไม่ลืมตาขึ้นมามองใบเงินเลยสักครั้งยังคงหลับต่อไปเรื่อยๆ ก้านแก้วมาพร้อมกับนายทหารหนุ่มเจ้านายของเธอ มาเยี่ยมเรกะติที่ยังไม่ยอมตื่นจากการหลับยาว
ยังไม่ฟื้นอีกเหรอพี่ใบ
ยังเลยก้าน
แล้วพี่ใบจะทิ้งการทิ้งงานมาเฝ้าคนไม่ได้สติแบบนี้เหรอ พ่อแม่เค้ายังไม่สนใจจะมาดูแลเลย พี่ใบเป็นใครต้องมาเฝ้าเช้ากลางวันเย็นแบบนี้
คุณน้อมคงยังไม่ได้รับข้อความที่ก้านฝากเอาไว้มั๊ง ถ้าได้เธอคงมานานแล้วล่ะก้าน
ก้านโทรไปตั้งหลายหน ฝากข้อความไว้ตั้งหลายครั้งถ้าเธอได้รับคงได้รับไปนานแล้วพี่ใบ พี่ใบเชื่อก้านเถอะกลับไปทำงานซะ ก่อนที่จะโดนไล่ออก กว่าพี่ใบจะสอบเป็นครูได้มันไม่ใช่ง่ายๆ นะพี่
จะให้พี่ไปตอนนี้ไม่ได้หรอกก้าน พี่รู้ว่าพี่เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณเรต้องรถคว่ำถ้าเธอไม่รีบขับรถกลับมาหาพี่เรื่องมันก็ไม่เกิด เพียงเพราะสัญญาที่เค้าบอกว่าจะกลับมาหาพี่ถ้าทำงานเสร็จ มันทำให้เค้าต้องรถคว่ำพี่ผิดเองก้าน มันเป็นความผิดของพี่คนเดียว
มันไม่ใช่ความผิดของพี่ใบหรอกนะพี่ใบอย่าคิดมากสิ เอางี้พี่ใบพี่ไปทำงานทางนี้ก้านจะอยู่ดูแลให้เองไม่ต้องห่วง จริงไหมผู้กอง
ครับคุณใบไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทางนี้ผมจะให้พลทหารมาเฝ้าไข้ให้ มาอยู่ดูแลให้ก็ยังได้
ไม่ดีกว่าค่ะใบเกรงใจ ถ้าเกิดว่าอีกสองสามวันคุณเรยังไม่ตื่นใบก็คิดว่าจะกลับไปสอนหนังสือแล้วคะ เด็กๆ คงใกล้จะสอบแล้ว
งั้นก็ได้พี่ใบ วันอาทิตย์ตอนเย็นๆ ก้านจะมารับพี่ก็แล้วกันงั้นวันนี้ก้านไปก่อนนะ เออพี่ใบหลวงพ่อไปธุดงค์อยู่บนดอยที่บ้านพี่นะ
เหรอดีจังเลยก้านพี่อยากพบหลวงพ่อมานานแล้ว
ไม่แน่วันอาทิตย์ก้านจะมาพร้อมกับหลวงพ่อเลยก็แล้วกัน
ก้านแก้วจากไปแล้วพร้อมกับนายทหารหนุ่มที่เป็นเจ้านายของก้านแก้ว วันนี้วันศุกร์ อีกสองวันก็วันอาทิตย์
ตื่นเถอะค่ะคุณเร ก่อนที่ฉันจะกลับไปบนดอย ฉันคงต้องทิ้งคุณไว้ที่นี่เพราะฉันต้องกลับไปทำงานแล้วช่วยตื่นขึ้นมาให้ฉันได้เห็นดวงตาที่สดใสของคุณสักนิดเถอะนะคะคนดี
....................
เช้าวันอาทิตย์ก้านแก้วมาพร้อมกับนายทหารหนุ่มและหลวงพ่อของใบเงิน
นิมนต์ครับหลวงพ่อ ผู้กองหนุ่มเดินนำหน้าหลวงพ่อให้เข้ามาในห้องคนป่วย
ยังไม่ตื่นอีกหรือโยม ตื่นได้แล้วอาตมามาเยี่ยม ขาดคำของหลวงพ่อเรกะติลืมตาขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทำเอาทั้งใบเงินและก้านแก้วรวมทั้งผู้กองหนุ่มงงเป็นไก่ตาแตก
เอาน้ำให้โยมดื่มหน่อยสิโยมใบ
ใบเงินรินน้ำใส่แก้วและเสียบหลอดลงไปด้วยเพื่อให้คนป่วยที่ลืมตาขึ้นมาดื่มได้ถนัดๆ
หลับสบายไหมโยม
สบายค่ะหลวงพ่อ
ดีแล้วหลังฝนตกฟ้าก็จะสว่าง อีกไม่นานทุกอย่างก็จะกระจ่างแจ้งแล้วโยม
ค่ะหลวงพ่อ
อาตมาพาพระเย็นมาเยี่ยมโยมด้วยแนะ
นมัสการค่ะหลวงพี่ เรกะติยกมือไหว้พระเย็นที่เดินแบกกรดเข้ามาในห้องตามหลวงพ่อสังคมมาติดๆ
หลวงพี่บวชเมื่อไหร่กันค่ะฉันไม่ยักรู้
บวชตอนโยมรถคว่ำพอดีนั่นแหละ
หลวงพี่รู้
รู้สิโยม อาตมารู้เท่าที่เค้าอยากให้รู้
คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะบอกให้ใครรู้
ถูกแล้วโยมไม่มีเรื่องอะไรง่ายและไม่มีเรื่องอะไรยากตราบเท่าที่เรายังศรัทธาและมีสติ
ค่ะหลวงพี่
ฟื้นแล้วก็ดีแล้วโยมกลับไปทำในสิ่งที่ดวงชะตาได้ลิขิตเอาไว้ ไม่มีใครฝืนลิขิตของตัวเองได้หรอกโยม หลวงพ่อสังคมพูดเหมือนเปรยๆ และมีรอยยิ้มส่งมาให้ทั้งเรกะติและใบเงิน
ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้วโยม จงเชื่อมั่นในตัวเองและเชื่อมั่นในศรัทธาแห่งตน
ค่ะหลวงพี่
อาตมาคงต้องกลับก่อนแล้วนะโยม
จะให้ก้านไปส่งที่ไหนค่ะหลวงพ่อ
ไม่ต้องหรอกโยมอาตมามีที่มาและอาตมาก็มีที่ไป ไม่ต้องห่วงเราจะได้พบกันอีกในไม่ช้านี้เจริญพรโยม
พระสังคมและพระเย็นเดินออกไปจากประตูห้อง ก้านแก้วช่วยใบเงินไขเตียงคนไข้เสร็จแล้วก็รีบวิ่งออกตามหลังพระทั้งสองรูปไป แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเธอวิ่งออกไปจนถึงริมถนนก็ยังไม่เห็นพระสองรูปที่เธอกะว่าจะวิ่งตามมาได้ทัน
เดินเร็วจังเลยหลวงพ่อว่าจะถวายปัจจัยสักหน่อยไม่ทันซะแล้ว
..................
เรกะติกลับมาพักฟื้นที่ดอยเดียวดายโดยเธอได้รับการดูแลอย่างดีจากใบเงิน วันนี้เรกะติเดินได้คล่องขึ้น การนอนบนเตียงเป็นเวลานานๆ ทำให้กล้ามเนื้อของเรกะติอ่อนแอลง วันนี้ใบเงินพาเรกะติมายืนที่ผาเดียวดายอีกครั้ง
ลมแรงจังคุณเรเรากลับกันเถอะ
ยังก่อนคุณใบขอฉันยืนที่นี่อีกสักพักเถอะนะคะคนดี เรกะติขอร้องแกมออดอ้อนใบเงิน
ตามใจคุณก็แล้วกันถ้าไม่สบายฉันไม่ดูแลอีกแล้วนะ
เอาน่าคุณใบไงฉันก็ไม่ทำให้คุณต้องเสียงานเสียการไปเฝ้าฉันอีกหรอกนะ
อีกสองคืนพระจันทร์ก็วันเพ็ญอีกแล้วนะคุณ
อืมนั่นสิอีกสองคืนก็พระจันทร์เต็มดวงอีกครั้งแล้ว
คุณฝันอะไรคะตอนที่คุณหลับไปฉันเห็นคุณทั้งยิ้ม ทั้งขมวดคิ้ว
ฝันดีสิค่ะถึงได้ยิ้ม แล้วก็ฝันร้ายสิค่ะถึงได้ขมวดคิ้ว
ถ้าจะตอบแบบกำปั้นทุบดินแบบนี้ไม่ตอบเลยจะดีกว่าไหมคะ ใบเงินค้อนเรกะติและหันหลังกลับแต่เรกะติไวกว่าใบเงินมากนักเธอคว้าเอวของใบเงินให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผอมๆ ของตัวเองอย่างง่ายดาย
คนขี้โกง ที่นี่เค้ามีผีป่าเฝ้านะมาทำอะไรแบบนี้ปล่อยใบนะคุณเร ใบเงินรีบผละตัวเองออกจากอ้อมกอดของเรกะติแต่ดูเหมือนคนตัวผอมจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ
ปล่อยไปง่ายๆ เรก็กลัวคุณสิคะ
มันไม่ใช่ว่าคุณกลัวหรือไม่กลัวใบ แต่ใบกลัวเจ้าป่าเจ้าเขาต่างหาก
เรจะบอกให้เจ้าป่าเจ้าเขาท่านรับรู้สิคะว่าเรรักคุณ เรกะติยังคงดื้อดึงเหมือนเช่นเดิมมายอมปล่อยใบเงินแถมยังแกล้งกอดให้แน่นกว่าเดิม
อุ่นจังเลยคุณใบแม่เนื้ออุ่นของเร
ลิเกจังเลยคุณ ไม่คิดเลยว่าคนอยู่เมืองนอกเมืองนามาจะลิเกได้ขนาดนี้
ถึงจะลิเกแต่ก็มาจากใจนะค่ะ
ดูเหมือนคุณจะมั่นใจจังเลยนะคะว่าฉันรักคุณ ฉันยังไม่เคยบอกสักคำว่ารักคุณสักหน่อย
ถึงไม่บอกเรก็ฉลาดพอนะคะว่าการกระทำของคุณมันบ่งบอกว่าคุณรักเร
ขี้ตู่ ใบเงินเริ่มนึกสนุกเล่นกับเรกะติ
หรือไม่จริงคะ
รอดูกันต่อไปอีกสักนิดดีกว่าค่ะว่าจริงหรือไม่จริง
นั่นๆ พระจันทร์ยิ้มแล้วคุณ หัวเราะเราใหญ่เลย เรกะติแกล้งเย้าคนในอ้อมกอดให้หันไปดูพระจันทร์
ไหนค่ะ
นั่นไง คนตัวผอมขโมยหอมแก้มคนหน้าสวยไปอีกฟอดใหญ่ ทำเอาคนในอ้อมกอดหน้าร้อนผ่าวและแดงขึ้นเรื่อยๆ
พระจันทร์สว่างพอที่จะให้มองเห็นไปได้รอบๆ บริเวณ หากใครได้เห็นหญิงสาวสองคนกอดกันอยู่ที่ผาเดียวดาย คงจินตนาการได้ถึงความรักของหญิงสาวทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี
.............
น้อมใจเดินทางมาที่ดอยเดียวดายอีกครั้งด้วยความร้อนใจ เธอพึ่งจะได้รับข้อความที่ก้านแก้วฝากไว้ที่โทรศัพท์มือถือของเธอ เพราะเธอพึ่งจะเดินทางกลับจากการไปติดต่องานที่ต่างประเทศ
ขับเร็วๆ หน่อยได้ไหมนายย้ง
นี่ก็เร็วที่สุดแล้วครับแม่นาย
เร็วกว่านี้อีก ฉันร้อนใจ
เร็วกว่านี้ผมกับแม่นายคงต้องไปอยู่โรงพยาบาลแทนคุณเรแล้วครับนายแม่
ไปโรงพยาบาลก่อนเลย น้อมใจสั่งอีกครั้ง
เมื่อน้อมใจไปถึงโรงพยาบาลก็ได้รู้จากหมอว่าเรกะติเดินทางกลับขึ้นดอยไปกับครูใบเงินแล้ว เธอจึงค่อยเบาใจและเดินทางไปที่ดอยเดียวดายอีกครั้ง
ไปบ้านพักครูนายย้ง
ครับแม่นาย
น้อมใจลงจากรถอย่างรีบร้อนโดยไม่รอให้นายย้งมาเปิดประตูให้ เธอรีบเดินขึ้นไปบนบ้านพักครูโดยไม่กลัวว่าจะเสียมารยาทที่ไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อน เธอเห็นเรกะตินั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชุดรับแขกหน้าบ้านก็เรียกเรกะติในทันที
เรลูกแม่ เป็นยังไงบ้างลูก อ้อมกอดของเธอยังคงเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นเสมอสำหรับเรกะติ แม้ไม่ได้เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก แต่เธอก็รักเรกะติดังลูกในไส้ของตนเอง
ผอมไปมากเลยนะเร ไม่สบายหายดีแล้วเหรอลูก แม่ขอโทษนะที่แม่ไม่ได้มาดูแลลูก พอแม่รู้ข่าวแม่ก็รีบมาหาลูกทันที น้อมใจทั้งกอดทั้งหอมเรกะติราวกับเรกะติยังเป็นเด็กเล็กๆ ก็ไม่ปาน
เรสบายดีคะแม่เรดีขึ้นมากแล้ว
กลับบ้านเราไหมลูก กลับไปพักที่บ้านเรา
ไม่ค่ะแม่เรจะพักที่นี่ เรจะอยู่ที่นี่เรไม่ไปไหน
เรจะอยู่ได้ยังไงลูกมันลำบากนะคะกลับบ้านเราเถอะลูก อยู่ที่นี่ก็เกรงใจคนอื่นเค้า
เกรงใจทำไมแม่เรกับคุณใบเป็นแฟนกัน
เร น้อมใจครางออกมาเบาๆ ด้วยเธอรู้สึกตกใจที่ได้ยินคำบอกกล่าวของลูกสาวที่เธอรัก
แม่คะแม่ไม่ต้องตกใจนะคะเรื่องนี้เรอธิบายได้
อธิบายมาเลยเรแม่อยากรู้ว่าไปไงมาไงเรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้
จริงๆ แล้วเรแอบชอบคุณใบตั้งแต่แรกเห็นแม่ไม่ต้องถามนะคะว่าทำไมเรเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เรรู้แต่ว่าเท่าที่เรจำได้เรเฝ้ารอคอยผู้หญิงคนนี้รอคอยเธอมาตลอด เหมือนๆ กับว่าชีวิตของเรเกิดมาเพื่อผู้หญิงคนนี้ และดูเหมือนว่าคุณใบเธอก็เป็นเหมือนกับที่เรเป็น เราสองคนสื่อใจถึงกัน มันดูแปลกๆ ใช่ไหมคะแม่ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว อีกอย่างเรก็เคยบอกแม่แล้วว่าเรจะทำตามใจที่ตนเองปรารถนาและจะบอกแม่ว่าเรเลือกใครที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของเร
เร
ขาแม่ แม่ให้เรกับคุณใบรักกันเถอะนะคะ
ถ้าลูกคิดว่านั่นคือสิ่งที่ลูกเลือกแล้วแม่ก็ไม่ว่าหรอกถึงตอนนี้แม่คงห้ามอะไรลูกไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม
ถ้าแม่คิดจะห้ามก็ยังทำได้อยู่ค่ะ เพราะเรกับคุณใบเราแค่รักกันเท่านั้นยังไม่มีอะไรที่เกินเลย
แม่รักลูกนะเร สิ่งที่เรตัดสินใจไปแล้วแม่ก็ถือว่าสิ้นสุด
ขอบคุณคะแม่ เรกะติกราบลงที่ตักมารดาของตัวเองด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของผู้ที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบโต
..........
งานเลี้ยงรับขวัญเรกะติจัดขึ้นง่ายๆ ในบ้านพักครู โดยมีใบเงินเป็นแม่ครัวคอยทำกับข้าวอยู่ในครัว แม้จะเหนื่อยแต่ใบเงินก็ยินยอมที่จะเหนื่อย
ก้านแก้วตามมาสมทบในตอนบ่ายพี่น้องสองคนคุยกันอยู่ในครัว
พี่ใบว่าแม่ของคุณเรดูยังสาวยังสวยอยู่หรือเปล่า
อืมทำไมเหรอ คุณน้อมใจเธอยังอายุไม่เยอะเท่าไหร่นี่ก้าน
แสดงว่าเธอมีลูกตอนยังเด็กหรือไง
ไม่นะเธอมีลูกไม่ได้ เห็นคุณเรบอกว่าเธอรับเลี้ยงคุณเรตั้งแต่คุณเรยังอายุได้สักสิบกว่าขวบ
อ๋อที่แท้ก็เป็นแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงนี่เอง ก้านแก้วพยักหน้าหงักๆ
แต่แปลกนะในเมื่อสองคนอายุต่างกันไม่มากแล้วมาเป็นแม่ลูกกันได้ไง ก้านแก้วยังมีข้อสงสัยอยู่นั่นเอง
พูดมากจริงๆ เลยก้านเอานี่ไปเอากับข้าวไปตั้งโต๊ะได้แล้ว ใบเงินจับจานกับข้าวใส่มือของก้านแก้วและไล่น้องสาวของตัวเองให้กลับไปที่โต๊ะกินข้าว ที่มีน้อมใจ ผู้กองสุดหล่อและเรกะตินั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้ว
หนูใบนี่แม่บ้านแม่เรือนจริงๆ นะคะหนูก้าน
ใช่ค่ะ พี่ใบเป็นแม่ครัวตั้งแต่ก้านยังเด็กๆ ใครได้ไปเป็นสะใภ้คงรักพี่ใบตายแน่ๆ เลย
งั้นแม่ก็โชคดีสิค่ะที่ได้คุณใบมาเป็นสะใภ้ เรกะติแอบแซวแม่ของตัวเอง
ก่อนจะพูดอะไรหัดเกรงใจครอบครัวคุณใบเค้าบ้างนะเร
ก็จริงที่คะแม่แสดงว่าแม่โชคดีมากๆ ที่ได้คุณใบเป็นสะใภ้
ระหว่างที่ก้านแก้วก้มลงวางจานอาหารอยู่นั้นสายตาของน้อมใจก็เหลือบไปเห็นจี้ห้อยคอของก้านแก้ว
หนูก้านห้อยอะไรค่ะ
ก้านแก้วจับจี้ออกมาจากคอของเธอ นี่หรือค่ะ จี้ที่แม่ของเราทำไว้ให้คะแม่ให้เราสามคนห้อยไว้ตั้งแต่ที่ก้านจำความได้
สามคน
ค่ะเรามีกันสามคนแล้วน้องของก้านก็หายตัวไป ไม่ใช่หรอกค่ะน้องของก้านตกลงไปจากหน้าผาบ้าๆ นั่นตั้งแต่เรายังเล็กๆ จากนั้นพวกเราก็ย้ายออกจากหมู่บ้านนี้ เนอะพี่ใบเนอะ ว่าแต่คุณน้อมใจถามทำไมหรือค่ะ
น้อมใจไม่ได้ตอบอะไรเธอนั่งนิ่งเงียบตลอดการกินข้าวมื้อนั้น
แม่ค่ะแม่รับขวัญลูกสะใภ้หน่อยสิค่ะ เรกะติที่เป็นน้อมใจนิ่งเงียบไปพักใหญ่ก็เอ่ยขึ้น
น้อมใจชั่งใจอยู่นานจากที่เธอเห็นจี้ห้อยคอของทั้งใบเงินและก้านแก้วเธอก็รู้แล้วว่าเด็กทั้งสามคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนั้นเป็นพี่น้องกัน สิ่งที่เธอตัดสินใจจะพูดต่อไปนี้มันคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว มนุษย์ต่างกับสัตว์เดรัจฉานก็ตรงที่ยังรู้ว่าใครคือพ่อ ใครคือแม่ ใครคือพี่ ใครคือน้อง สิ่งที่เธอจะพูดมันคือสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับลูกรักของเธอ
พวกเธอรักกันไม่ได้ น้อมใจพูดขึ้นมาทันที
ทำไมคะแม่ทำไมเรจะรักกับคุณใบไม่ได้ ไหนแม่บอกว่าแม่ยอมให้เรกับคุณใบรักกันไงค่ะ แล้วแม่มาพลิกลิ้นทำไมตอนนี้ เรกะติรู้สึกน้อยใจมารดาของเธอขึ้นมาในทันที
ทำไมคะหรือเพราะว่าคุณจะเก็บไว้เอง ก้านแก้วพูดออกมาด้วยความโมโหแทนพี่สาวของตัวเองเพราะเธอรู้มาว่าน้อมใจและเรกะติไม่ใช่แม่ลูกกันจริงๆ
ไม่ใช่ แต่เพราะเรเป็นน้องของเธอต่างหากใบเงิน ก้านแก้ว น้อมใจเปิดกระเป๋าและหยิบจี้รูปร่างหน้าตาไม่ได้ต่างกันกับจี้ของก้านแก้วออกมาให้ก้านแก้วได้ดู
ใบเงินรับจี้นั้นมาเพ่งมองพร้อมกับถอดจี้ของตัวเองออกมาเทียบ ก้านแก้วเองก็เช่นเดียวกัน เมื่อจี้ทั้งสามถูกวางลงบนโต๊ะกินข้าว ผู้หญิงสี่คนต่างเพ่งมองด้วยสายตาที่แตกต่างกัน
ทั้งใบเงิน ก้านแก้วและเรกะติต่างสะดุ้งเมื่อได้รับรู้ความจริง ทุกอย่างที่ผ่านมามันคืออะไรสวรรค์เล่นตลกอะไรกับพวกเธอทั้งสามคน กว่าก้านแก้วและใบเงินจะเข้าใจกันเรื่องที่ใบเงินและเรกะติรักกัน กว่าใบเงินกับเรกะติจะลงเอยกันได้ มันยุ่งยากมากมายนักแต่เมื่อต้องมารับรู้ว่าเรกะติเป็นน้องสาวของตัวเอง ทั้งใบเงินและก้านแก้วก็ถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวลง
หมายความว่าเรก็คือกิ่งเพชรน้องของพวกเราหรือคะคุณน้อม ใบเงินรวบรวมสติกลับมาได้ก่อนใครก็ถามขึ้น
ใช่เธอเข้าใจถูกต้องแล้วใบเงิน คำตอบของน้อมใจยิ่งเป็นเหมือนคมมีดกรีดลึกลงไปในใจของใบเงินและเรกะติ ก้านแก้วกอดพี่สาวของตัวเองและปลอบใจ
คิดในแง่ดีนะพี่ใบ อย่างน้อยเราก็ได้น้องกลับมาอยู่กับเรา น้องยังไม่ตายไงพี่ใบน้องยังมีชีวิตรอด ก้านแก้วทั้งดีใจและเสียใจที่กิ่งเพชรน้องคนเดียวของเธอบัดนี้เติบโตจนเป็นสาวสวย แต่สิ่งที่เสียใจก็คือ ความรักครั้งแรกของใบเงินนั้นต้องมาจบลงด้วยการรักสายเลือดเดียวกัน
แล้วเรื่องต่างๆ ก็ถูกเล่าออกมาจากปากของน้อมใจ คนที่รับเลี้ยงดูกิ่งเพชรมาตั้งแต่เหตุการณ์ในวันที่น้อมใจพบกับกิ่งเพชรใต้หน้าผาแห่งนั้น
น้อมใจพยายามตามหาพ่อแม่ของกิ่งเพชร แต่เมื่อเธอตามกลับมาถึงที่ดอยเดียวดายก็พบกว่าพ่อและแม่ของเด็กสาวได้ย้ายหนีไปแล้ว เธอพยายามตามหาแต่ก็ไร้ผล และตัวเธอก็ต้องย้ายตามสามีชาวต่างชาติไปอยู่ที่เมืองนอกครั้นจะให้กิ่งเพชรอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวก็เป็นไปไม่ได้ เธอไปแจ้งขอรับกิ่งเพชรเป็นบุตรบุญธรรมและพากิ่งเพชรไปอยู่ด้วย จากนั้นก็เลี้ยงดูกิ่งเพชรเหมือนลูกของตัวเอง
เธอไม่เคยจะเล่าเรื่องเหล่านี้ให้กิ่งเพชรฟังเพราะเมื่อคิดจะรื้อฟื้นครั้งใด กิ่งเพชรก็จะปวดหัวทุกครั้ง ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนชื่อให้กับกิ่งเพชรว่าเรกะติเป็นภาษากะเหลี่ยงแปลว่าหน้าผาเล็กๆ ที่เธอได้พบกับกิ่งเพชรในครั้งนั้น
เมื่อเรื่องทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาทั้งใบเงินและก้านแก้วก็ถึงกับต้องอ้าปากค้าง เรกะติหรือกิ่งเพชรเองก็ได้แต่นั่งฟังด้วยหัวใจที่รุ่มร้อนไม่ต่างกัน
... จบบทที่ ๕ ...
| Create Date : 25 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 25 สิงหาคม 2551 20:56:02 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 287 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ต้นรัง IP: 118.172.165.98 วันที่: 25 สิงหาคม 2551 เวลา:21:22:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
คอยติดตามตอนต่อไปอีกกว่า