บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน
เพียงทะเลครวญฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า
ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย ฉันเหนื่อย ฉันหนาว
และเหงาเหลือเกิน

ไม่เคยมีใครมีรักแท้จริงใจ
จะมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า
ฝ่าลมฝนลำพัง มากี่ร้อนหนาว จนล้าสิ้นแรง

ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตาลงชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์
จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา

คงจะมีเพียงลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว
จะขอพักกายชั่วกาล

ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตาไว้ชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์
จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา

คงจะมีเพียงลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว
จะขอพักกายชั่วกาล