Bloggang.com : Piglet-Yorkie - จดหมายจากแม่ (ตอน ลูกชายคนเล็ก -1)

Bloggang.com : weblog for you and your gang

เ รื่ อ ง ข อ ง ค น วุ่ น ๆ ที่ มี ห ม า ขี้ เ ห ง า

Group Blog

All blogs

จดหมายจากแม่ (ตอน ลูกชายคนเล็ก -1)

ลูกชายคนเล็ก -1

พอแม่เริ่มเขียนพยาบาลก็เดินเข้ามา ถามว่าแม่จะกินข้าวเลยไหม จริงๆแล้วแม่ไม่หิวเลย พักหลังๆ มันอิ่มตื้อไปหมด แต่แม่ก็ตอบไปว่าตกลงเพราะไม่อยากเป็นภาระให้เขา

ช่วงนี้แม่ไม่เจริญอาหารเหมือนช่วงก่อนหน้านี้เลย ที่จริงมันก็คงจะเป็นการดีกับตัวแม่เอง น้ำหนักมันเพิ่มขึ้นจนแม่รับไม่ได้เลย ตัวที่บวมกับหน้าขึ้นอืด และหัวที่ไร้เส้นผม เนี่ยมันดูไม่สวยเอาเสียเลย

พอถาดอาหารถูกนำเข้ามาวาง เจ้าสุดสะดุ้งสุดตัว หน้าตางัวเงีย ไปหมด รีบกุลีกุจอมาช่วยเปิดฝาถาดอาหารให้ รินน้ำใส่แก้วให้ ตอนทำน้ำหกด้วยความที่ยังง่วงอยู่ ก็สบทกับตัวเองใหญ่ เจ้าลูกคนนี้มันโมโหร้ายจริงๆ แม่ก็น้อยใจเหมือนกันที่บางครั้งคำพูดที่สุดพูดออกมา มันดูรุนแรงถึงแม้แม่รู้ว่าสุดไม่ได้ว่าแม่ เพราะความที่สุดเป็นลูกคนเล็กไม่เคยเถียงแม่สักคำ แต่มันก็อดไม่ได้ ที่จะคิด

แม่นั่งทานอาหารไปก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าสุดคงยังไม่ได้ทานอะไร พอเอ่ยปากสุดก็บอกว่าไม่หิว แม่รู้ว่าสุดหิวแต่คงจะรอให้แม่หลับไปก่อนถึงจะแอบย่องไปหาอะไรทานข้างล่าง แม่รีบทานข้าวให้หมด ถึงแม้ว่ามันจะขัดคำสั่งยายบัวจอมบงการว่าให้แม่เคี้ยวข้าวช้าๆ แต่ก็ยังจะดีกว่าให้น้องนั่งแขวนท้องรอใช่ไหมลูก

พอทานคำสุดท้ายหมด แม่เตรียมที่จะหยิบยามาทาน เจ้าสุดก็รีบลุกพรวดขึ้นมา ขอดูยาว่าแม่กินถูกไหม แม่ก็ได้แต่ขำ ตั้งแต่แม่แอบเบี้ยวไม่กินยารอบที่แล้ว เจ้าสุดเหมือนเป็นโรคผวาต้องย้ำทุกครั้งว่าต้องทานยาตามหมอสั่ง แม่ก็รู้ แต่ลูกๆเห็นไหม ยามันรักษาแม่ก็จริงแต่มันก็ทำร้ายแม่เหมือนกัน แม่เบื่อ รู้สึกว่ามันมากเกินไป ยายบัวก็เอาแต่โวยวาย ว่าวิตามินที่ซื้อมาเป็นลังๆ ทำไมแม่ไม่กิน สงสารแม่เถอะลูกเอ๋ย แม่รับไม่ได้แล้วจริงๆ

พอแม่ทานยาเสร็จ แม่ก็แกล้งเอนหลังหลับตา แล้วก็จริงอย่างที่คิด เจ้าสุดก็ย่องออกไป คงจะหิวจริงๆ

แม่รู้สึกเพลียเหมือนกัน แต่ตามันหลับไม่ลง นึกอะไรเรื่อยเปื่อย ความรู้สึกวูบหนึ่งก็นึกถึงวันที่ไปคลอดเจ้าสุด

..วันพฤหัสบดี วันครู...

นึกแล้วตลกตัวเองที่โดนหมอที่เป็นเพื่อนกันหลอกล่อว่า วันนี้วันครูวันดี คลอดเลยเถอะ ทั้งๆที่มันก่อนกำหนดคลอดตั้ง 2 สัปดาห์ แม่ทนเจ็บเพราะใส่สายน้ำเกลือเร่งคลอด ทนอยู่ตั้งหลายชั่วโมง คลอดออกมาเจ้าสุดก็ตัวเล็กกว่าบรรดาพี่น้อง ใครๆก็เรียกว่าลูกกรอก ใครจะไปนึกว่าเจ้าลูกกรอกจะตัวโตใหญ่กว่าใคร ใหญ่กว่าเจ้าปีกเสียอีก

ตอนหลังมารู้ว่าหมอมีนัดเล่นกอลฟ์แล้วกลัวแม่คลอดตอนที่เขามีแข่ง แม่นะโมโหจนลมออกหูเลย รีบโทรไปฟ้องพ่อพวกแก แทบไม่ทันถึงแม้ว่าพ่อจะกำชับหนักหนาว่าห้ามโทรก็ตาม

นี่ก็อีกคนแม่มารู้ทีหลังว่าที่ห้ามโทรเพราะพาพี่จิ้งไปอยู่ด้วย ปิดปังแม่กันทั้งกองบิน แม่มารู้เมื่อเรื่องผ่านไปเกือบสิบปี แม้แต่เพื่อนที่รักและสนิทกันก็ยังไม่บอก จริงอย่างที่เขาว่า ...ผู้หญิงเราโดยเฉพาะคนที่เป็นเมีย มักจะรู้เรื่องอะไรที่หลังเสมอ

สุดเป็นที่รักของทุกๆ คนรวมทั้งครอบครัวของย่า สุดเป็นลูกคนเดียวของแม่ที่ได้รับทองจากย่า มีตะกุดนาก กับกำไลข้อเท้าทอง อาแดงกับอาตาลเป็นคนเอามาให้ถึงกองบิน อาจจะเป็นเพราะพ่อเราไม่อยู่ด้วยมั้งที่ทำให้คุณย่าเห็นใจแม่ ชื่อ “สุด” อาแดงเป็นคนตั้งให้ มาจากคำว่าสุดที่รัก หรือสุดท้อง เพราะว่าพอพ่อเรารู้ว่าแม่ท้องก่อนขึ้นเครื่องไปเรียนก็รีบไปทำหมัน ต้องเดินเขยกขึ้นเครื่องไป แม่มาได้รับคำสารภาพตอนหลัง จากที่รู้เรื่องพี่จิ้งว่าพ่อกลัวพี่จิ้งจะท้องตอนไปอยู่ด้วยกัน

ต่อตอนหน้าคะ

Create Date : 12 สิงหาคม 2549

Last Update : 12 สิงหาคม 2549 8:56:46 น.

2 comments

Counter : 218 Pageviews.