รักเป็น..พิษ by:หวาน

จริงๆแล้วกะจะเขียนเรื่องเด็กพิเศษต่อ แต่มีงานเข้านิดหน่อย คือ เมื่อวานนี้หวานไปคอนโดของก้อย เดอะแก๊งค์นัดกันไปเล่นน้ำ (ไม่ใช่ว่ายน้ำ เพราะแต่ละคน ว่ายเป็นแต่ท่าหมา ท่าแมว ท่าลิง) หวานกับก้อยตามพวกมันลงไปสระเป็นสองคนสุดท้าย ระหว่างทียืนรอลิฟท์อยู่นั้น (ข้างลิฟท์จะมีบันได)

ก้อย: แกได้ยินเสียงไรมั้ย เสียงเหมือนผู้หญิงร้องไห้อ้ะ

หวาน: ผี เหรอ แกอย่าบอกว่า ผีนะ กูกลัว

ก้อย: มึงฟังดีๆสิ เสียงผู้หญิงร้องไห้

หวานกับก้อยได้ยินเสียงผู้หญิง กรี๊ดๆ ร้องไห้ โฮๆ แงแง แล้วก็พูดว่า "พอแล้ว ปล่อยเราไปเถอะ"

ก้อย: กูว่าเสียงมาจากตรงบันไดว่ะ

แล้วหวานกับก้อยก็ไปแอบส่องดูตรงกระจก (เป็นไงเหมือนสายลับเปล่า) ภาพที่เห็นทำเอาพวกเราตกใจ ก็เป็นภาพผู้ชายคนนึง ตัวใหญ่มาก ประหนึ่งหมีควายผสมกับปลาโลมา กำลังตบตีผู้หญิงคนนึงที่นั่งซ่อนหน้าตัวเองลงกับเข่าเพื่อหลบฝ่ามือนั้น

ก้อย: ไปหวาน ลุย

หวาน: มึง เดี๋ยวก่อน นั่นมันผู้ชายตัวยังกับควายผสมกับแมมมอส แล้วนั่นก็ หมัด ตีน เข่า มึงเอ้ย โอลิมปิคก็โอลิมปิค เถอะ มึงถ้าโดนกูว่า น็อคตั้งแต่ขึ้นเวที

ก้อย: มึงจะเอาไงอ้ะ ผู้หญิงคนนั้นตายแน่นะมึง

หวาน: เอางี้ มึงโทรเรียกพวกเพื่อนเราขึ้นมาบอกมันว่าขึ้นมาด่วน ให้พวกมันมาช่วยมุง เดี๋ยวกูจะโทรตามซูเปอร์ยามเอง

สักพักนึงเดอะแก๊งค์ก็ขึ้นมา (แต่พวกเรามาพร้อมพี่ยาม 2 คนนะ) ไอบ้านั่นก็โวยวายว่า

ไอบ้า: อย่ามายุ่งเรื่องผัวเมีย พวกมึงไม่เกี่ยว เสือกไม่เข้าเรื่อง ถ้ากูเจอพวกมึง พวกมึงตายแน่

เดี่ยว:กูว่ามันเมายาเปล่ามึง นี่นะถ้ากูไม่ลืมไปแล้วว่า ผู้ชายเป็นยังไง กูต่อยมันแล้ว

ยามสองคนช่วยกันลากหมอนั่นลงไปข้างล่าง แล้วถามผู้หญิงคนนั้นว่าจะเอายังไง

she: ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ โต้งคงไม่ตั้งใจ โอ๋ผิดเอง โอ๋อยากกลับบ้าน เพราะโต้งเค้าขี้หึง ไม่ให้โอ๋ไปไหน ทั้งบ้านตัวเอง เพื่อน เค้ากลัวโอ๋จะมีชู้

ก้อย: ผัวเมียระเหี่ยใจ เอ่อ น้องค่ะไปล้างหน้าทำแผลที่ห้องพี่ก่อนดีมั้ย

หวาน:พี่ว่า ถ้าน้องกลับบ้าน แม่คงช้ำใจกว่าน้อง

พอไปถึงห้องน้องเค้าก็ล้างหน้าล้างตา ปรากฎว่า ปากแตก แก้มบวมฉึ่ง สภาพแบบว่า นักมวยโอลิมปิคมาก แล้วเดี่ยวก็เปิดประเด็น

เดี่ยว: น้องค๊ะ พี่ว่า ห้องก็เป็นของเรามันมาอยู่ แถมฝากรอยมือรอยตีนเป็นของขวัญนี่มันไม่เวิร์กนะค๊ะ

she: โต้งเค้ารักโอ๋ เรารักกันมาก เค้าคงโมโห เดี๋ยวเค้าใจเย็นเราก็ดีกัน รักกันเหมือนเดิม

ก้อย: น้องค่ะพี่ว่า อย่ากลับไปอีกเลยค่ะ พี่ว่าเค้าคงไม่รักเราจริงหรอก หรือว่ารักจริงพี่ก็ไม่รู้อ่ะนะ พี่รู้แต่ว่าความรักไม่ควรจะเป็นแบบนี้

she: โอ๋รักเค้า เรารักกัน

ก้อย: กระซิบกับหวานว่า "กูว่ามึงลากน้องเค้าไปคุยหน่อยซิหวาน เผื่อไรจะดีขึ้น"

หวาน: (กระซิบกลับไปว่า) ไหวมั้ยไม่รู้ว่ะ ดูหน้ามืดประหนึ่งใส่แว่นดำ 10 อันขนาดนี้

เดี่ยว: ลองดูดิแก

ก้อยกับเดี่ยวออกไปนอกห้องพวกมันบอกว่าจะไปคุยกับเจ้าของคอนโดเอาความดีความชอบ

หวาน: น้องคงรักเค้ามากเน๊อะ

she: ค่ะ เรารักกันมาก แต่เค้าโมโหร้าย ชอบทำร้ายโอ๋ แงแง

หวาน: พี่คิดว่า มันไม่คุ้มกันนะ แบบว่ามีความรักแล้วต้องร้องไห้ แล้วต้องเจ็บตัว ปากบวม หน้าบวม

she: หนูรักเค้า รักเค้า

หวาน: ถ้าพี่มีลูกพี่คงเสียใจที่เห็นลูกพี่ต้องมาเจ็บตัวจากคนที่เค้ารัก เพราะว่าพี่เป็นคนเกิดเค้ามา ให้ความรัก ความเอาใจใส่ ดูแลจนกว่าเค้าจะโต ให้การศึกษา จะพูดจะว่าต้องคิดก่อนว่า เค้าจะเสียใจมั้ย ยิ่งเค้ามีเลือดของพี่กับคนที่พี่รักด้วยแล้วนี่เราต้องยิ่งถนอม พี่คงเสียใจมากถ้าพี่เห็นลูกในสภาพที่น้องเป็นอยู่

she: โอ๋รักแม่ ถ้าแม่เห็นโอ๋ แม่คงร้องไห้

หวาน: พี่ไม่ว่าอะไรถ้าน้องจะกลับไปหาเค้า เพราะเป็นสิทธิส่วนตัว แต่พี่อยากถามน้องว่า ถ้าน้องมีลูก เลี้ยงเค้ามาแต่เล็กจนโต เราอยากเห็นเด็กคนนึงโตเป็นผู้หญิงที่มีความสุข มีการศึกษาที่ดี มีคู่ชีวิตที่ดี ใช่มั้ย

น้องคนนั้นก็ได้แต่ร้องแล้วพยักหน้าหงึกๆ ส่วนใจเค้าจะคิดยังไงหวานก็ไม่รู้แล้วแต่เค้าเพราะเป็นสิทธิส่วนตัว ความรักนี่พูดยาก เข้าใจยาก ได้แต่คิดว่า "รักเป็น....พิษ"

~ขอให้คนที่มีรักที่ดี รักษารักไว้ดีนะ~

ปอลอ: คุณผู้ชาย โปรดหยุดทำร้ายผู้หญิง เถอะน๊ะ นั่นอ้ะ เพศแม่ อ่อนแอกว่าพวกคุณมากนัก

Create Date : 21 สิงหาคม 2551 Last Update : 21 สิงหาคม 2551 10:05:51 น. Counter : 538 Pageviews.		18 comments
Share Tweet