• ก้าวต่อไป
• คุยเรื่อยเปื่อยแก้เซ็ง
• สัตว์เลี้ยงแสนรักรอบๆตัว
• เม้าส์แตก ...
• มาแลกมิตรภาพกันดีกว่า
• เรื่องเล่าสาวสองพันปี
• ซอย โด๊ เร มี
• ห้องใต้ดิน
• ลับมีด
• คืนกลับสู่วิถี..พอเพียง
• เรื่องเล่า..เข้าครัว

@ เรื่องเล่าแห่งความทรงจำที่ลำปาง มีเยอะแยะมากมายนึกออกมั่งไม่ออกมั่งเอาแบบไม่ปะติดปะต่อแล้วกันนะคะ ********** โจเคยไปเที่ยวที่โรงเรียนที่คุณแม่ไปสอน จำได้ว่า รร.ชื่อ บ้านแม่ต๋ำ ตอนนั้นต้องเดินขึ้นดอยไปตั้งไกล หมายถึงเดินบนทางเล็กๆ วกวนขึ้นภูเขาเลยค่ะโดยที่อีกฝั่งคือหน้าผาน่ากลัวมาก ********** ตั้งแต่ ประถม 1-4 โจมีเพื่อนรักคนนึงสนิทมากๆ เราติดต่อกันมาตลอด เพิ่งมาขาดการติดต่อช่วงโจเรียนมัธยมต้นค่ะ เพื่อนคนนี้ของโจเป็นลูกครึ่งจีน และเพื่อนคนนี้ชวนโจไปงานตรุษจีน ไหว้เจ้าที่บ้านเค้าเป็นครั้งแรกในชีวิตของโจด้วยเพื่อนคนนี้ชื่อเล่น ว่า ..ซา..ชื่อจริงว่า ..รัตนา จุฑารัตนากูล ..เอ้าใครรู้จักช่วยบอกด้วย ว่าโจตามหาอยู่แต่ตอนนี้เค้าคงเปลี่ยนนามสกุลไปแล้วแหละค่ะ ********** ทุกๆปีตอนช่วงงานฤดูหนาวที่โรงเรียนจะมีงาน โจจะได้รับคัดเลือกให้รำทุกปี ฮ่า ฮ่า ไม่ใช่เพราะรำสวยแต่เพราะว่าแม่เป็นครู เท่าที่จำได้ อนุบาล..ระบำลูกไก่ ป.1 รำพัด ป.2 รำอวยพร ป.3 รำตั๊กแตนตำข้าว ป.4 ระบำจีน อิอิอิ จำได้หมดเลยฟรุ้ย จำเก่งจังนิเรา... ********** ช่วงอยู่ ประถมสอง ครูสอนวิชาขับร้องชื่อ คุณครู เสนอพร สอนร้องเพลงประจำโรงเรียน โจก็ยังจำได้อยู่ โหลๆๆ เทส ขอลองหน่อยนะคะ ....อาหรุ๊โน้ทายยยย (อรุโณทัย) ใช่อื่นไกล คือนามโรงเรียน ประสาทการเรียน เพียรอบรม ทุกคนนิยม ชมไปไกล ไม่มีสิ่งใด ทำให้หมอง ครองความดี ...แปะ แปะ แปะ (เสียงปรบมือให้จังหวะ) เราชาวไทย ทั้งกายใจ ใฝ่มุ่งธรรม น้ำใจพลี เราจำไว้ ต้องสามมัคคี ทำแต่ความดี เทิดศรีโรงเรียน ให้คงยืนยาว ลอยฟ้า ระเด่นดังดาว มาซิมา พวกเรา ร่วมกันเทิดนาม...อรุโณทัย... โจบแระ ...ไม่รู้ว่าปัจจุบันนี้เค้ายังใช้เพลงนี้อยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ ********** จำบทสวดของทางโรงเรียนได้ ต้องขอโทษและออกตัวไว้ก่อนนะคะ ว่านี่เป็นความทรงจำของเด็ก ป.2 โจจำจากการออกเสียงและเปล่งคำ จึงอาจจะผิดความหมายไปหลายจุด แต่มิได้มีเจตนาจะ ลบหลู่หรืออย่างไรเพียงแค่จะเขียนเป็นบันทึกไว้ว่าโจจำได้ว่าอย่างไรบ้าง...เดชะพระนาง พระบิดา และพระบุตร และพระจิต อาเมน..วันทา มารีอา เปรียบด้วยพระหันต์ ศรัทธา พระสวามี สติแก่ท่าน ผู้มีบุญกว่าหญิงใด ใด และพระเยซู โอรสของท่าน ทรงบุญหนักหนา สันตมารีอา มารดาพระเจ้า เปรียบด้วยภาวนา เพื่อเราคนบาป บัดนี้และใกล้จะตาย..อาเมน..แหะๆๆ จำมาอย่างงี้อ่ะค่ะ เขียนเองยัง งง กับบทสวดตัวเองเลย ขอโทษนะคะ ********** จำได้ว่าเคยกินเม็ดเดือยต้มเม็ดใหญ่มาก เค้าจะเอามาต้ม แล้วร้อยเป็นสร้อยคอ เอาไว้ขายเด็กๆให้ห้อยคอสวยๆ เหมือนลูกประคำ แล้วยังกินได้อีกต่างหาก แล้วเคยกินข้าวโพดต้มสีม่วงแปร้ดดดด สวยมาก แล้วก็ยังมีแกงกระด้างที่มีขายเฉพาะช่วงหน้าหนาวมันแปลกดีที่เป็นแกงแบบเป็นวุ้นๆๆ ดึ๋งๆๆๆ คล้ายๆเจลลี่ อ้อ !! โจชอบอมเมี่ยงที่คนแก่ๆเอามาห่อเกลือแล้วอมด้วยนะคะ ตอนนั้น โจว่ามันอร่อยมาก แต่ตอนนี้ไปลองกินดู แหวะ ! มากๆค่ะ ไม่เห็นอร่อยเหมือนเมื่อก่อนเลย ********** ตอนนี้นึกออกแค่นี้อ่ะค่ะ เดี๋ยวถ้านึกอะไรออกจะมาอัพเดทเพิ่มเติมนะคะ เอารูปจากเวปไปดูก่อนนะคะ Arunothai School ********** //www.geocities.com/lampangchurch/arunothaischool.htm นี่ๆๆ เพลงยุคนั้นช่วงป้าซ่าส์ กำลังเรียน ประถม ช่วง 14 ตุลา ฮ้า ไฮ้ .. Get this widget | Track details | eSnips Social DNA   Create Date : 17 มกราคม 2551     Last Update : 17 มกราคม 2551 10:43:48 น. Counter : 1671 Pageviews.   46 comment Share Tweet

พ่อเราแอบมีกิ๊ก @ 8 ตอน..พ่อเราแอบมีกิ๊ก... เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วค่ะ ตอนนั้นโจน่าจะอยู่ประมาณ ประถมสี่ คือช่วงนั้นคุณแม่ต้องไปอบรมที่เชียงใหม่ประมาณ สองสามเดือน พวกเราเด็กๆ ต้องอยู่กับคุณพ่อ ช่วยงาน บ้านบ้างตามสมควร ช่วงสายๆ เราจะมีเวลาว่างกัน โจกับน้อง ก็จะมาเล่นขายของกันค่ะ เราจะเอาหนังสือพิมพ์เก่าๆมาตัด เป็นธนบัตร ไว้ซื้อของถ้าเป็น นสพ ขาว ดำ ก็จะเป็นแบงค์ราคาน้อย ถ้ากระดาษเป็นสี่สี ก็จะเป็นแบงค์ราคาแพง ถ้าเป็นกระดาษอาบมัน นี่จะเป็นแบงค์ราคาแพงๆเลยค่ะเช่นแบงค์ห้าร้อย สมัยนั้นยังไม่มีแบงค์พันนะคะ ถ้าจำไม่ผิด เอ ! หรือมีแล้วไม่แน่ใจค่ะ เรื่องของเรื่องมันเริ่มตรงนี้แหละค่ะ เมื่อมีธนบัตรต้องมีกระเป๋าตังค์ โจเลยไปหากระเป๋าตังค์เก่า ๆของพ่อหรือแม่ที่ไม่ใช้แล้ว ปรากฎว่าโจไปเจอใบหนึ่งค่ะ สภาพยังโอเคเป็น กระเป๋าสตางค์ของคุณพ่อเลยเอามาจะใส่ตางค์ปลอม ปรากฎว่า... ในกระเป๋าตังค์มีกระดาษอยู่หนึ่งแผ่นเมื่อโจเปิดอ่านดู มันคือจดหมายค่ะ จดหมายที่สาวคนนึงเขียนถึงคุณพ่อ เขียนชวนพ่อไปเที่ยวบ้านเค้า เขียนว่าคิดถึงพ่อเรา ...กรี๊ดดดดด รู้เลยค่ะว่านี่..คนนี้... ...กิ๊กพ่อแน่ๆ!!... แถมในจดหมายบอกชื่อ นามสกุล แอดเดรส พร้อมมูล ในสมองน้อยๆๆของโจตอนนั้น คิดอยู่อย่างเดียวว่า ....ท่องจำ... ท่อง ..ท่อง..ท่อง..ชื่อ แอตเดรส เชื่อมั้ยคะว่าท่องประมาณ สาม สี่ รอบเอง แต่ยังจำได้ทุกรายละเอียดติดตามาจนทุกวันนี้ ทั้งชื่อ นามสกุล และ แอตเดรส รวมไปถึงลายมือที่สวยและเป็นระเบียบนั้นด้วย ทั้งที่เวลาผ่านไปไม่ต่ำกว่าสามสิบปีแล้ว นึกๆแล้วยังขำตัวเองในตอนนั้นค่ะ กลับมาเล่าต่อดีกว่า ด้วยความเป็นเด็กรู้สึกว่าโมโหพ่อ ที่จะแอบมีกิ๊ก เลยเอาจดหมายวิ่งไปหาพ่อ แล้วชูให้พ่อดู ถามพ่อว่านี่ใครคะ คอยดูน่ะโจจะฟ้องแม่ สนุกละซิคะพอพ่อเห็นจดหมาย พ่อก็ทำท่าจะแย่งไป โจก็เอาจดหมายวิ่งหนีรอบบ้านเลยค่ะ ถึงตอนนี้พ่อแปลงร่างเป็นเด็ก เล่นวิ่งไล่จับกับลูกแบบเหงื่อตก อิ อิ อิ สมน้ำหน้า.. แต่ในที่สุด ด้วยความที่เป็นคนโตกว่าก้อสามารถ แย่งจดหมายไปได้ส่วนนึง(ส่วนที่มาก) โจได้มาส่วนนึง(ส่วนที่น้อย) จดหมายส่วนที่ฉีกขาดติดมาอยู่ที่โจมีเพียงน้อยนิด โจรีบเอาหลักฐานชิ้นนั้นใส่ปากอมไว้ ..แอบพ่อ.. ...อิ อิ อิ ขมสะบัดเลยค่ะ... ดูเหมือนวาพ่อยังกังวลอยู่ แต่ไม่มากนักเพราะ พ่อคิดว่าหลักฐานโดนทำลายไปหมดแล้ว เหอ เหอ เหอ คุณพ่อขารู้จักโจน้อยไปซะแล้ววว สามสี่วันต่อมา แม่กลับมาบ้านคะ โจรีบฟ้องคุณแม่เลย พร้อมทั้งโชว์กระดาษ ที่ยับยู่ยี่ เหี่ยวย่น และเหม็นน้ำลายให้แม่ดู พ่อยิ้มแป้นบอกแม่ว่า หูย !! ไม่มีอะไรหรอกจ้าที่รัก... ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตหรอกจ้า... ...เด็กหญิงโจ รีบบอกแม่ว่าเรื่องใหญ่ซิคะ มีชวนไปเที่ยวบ้าน มีบอกบ้านเลขที่ มีขอตังค์ด้วย แล้วโจยังบอกว่า โจรู้ชื่อจริง นามสกุลจริง พร้อมบ้านเลขที่ด้วย โจจำได้หมดเลยค่ะ ท่องได้หมดด้วย ...แม่หูผึ่ง...พ่อหูกาง..ตาโต..เหงื่อตก... แล้วโจก็เริ่มต้นท่อง... ..บลา ...บลา...บลา.. ..บลา ...บลา...บลา.. ..บลา ...บลา...บลา.. หลังจากนั้นเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อโจไม่ทราบ แต่ที่โจเห็นคือ คุณแม่เอาร่มทุบคุณพ่อไป ห้า หก ผ่าง จนร่มพัง.. ..แต่ดูเหมือนว่ามันคงจะได้ผล..เพราะว่าปัจจุบันนี้ตา กะ ยาย ก็ยังเล่นอยู่บ้านเดียวกันนิ อิ อิ อิ จบแระ   Create Date : 13 มกราคม 2551     Last Update : 13 มกราคม 2551 16:03:44 น. Counter : 656 Pageviews.   39 comment Share Tweet

@ บ้านใหม่ในเมือง @ 7 @ บ้านใหม่ในเมือง @ และแล้วพวกเราก็ได้ย้ายเข้ามาอยู่บ้านใหม่จนได้ บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นกว้างมาก และรอบๆ ตัวบ้านก็มีผลไม้เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นกล้วย มะม่วง พุทรา มะยม มะเฟือง ขนุน ลำใย ลิ้นจี่....โอยเป็นที่ อิ่มเอม เปรมปรีย์ของพวกเรามาก บ้านหลังนี้เป็นบ้านสไตล์ชาวเหนือทั่วๆไปคือมีเสาสูงๆ ใต้ถุนบ้านเป็นห้องที่มีไม้ระแนงกั้นไว้โปร่งๆ ใต้ถุนมี ชิงช้า และกระดานดำด้วย ทำให้โจกับน้องได้เล่นเป็น ครู กับ นักเรียนด้วยล่ะค่ะช่วงเย็นหลังเลิกเรียนเราจะรีบ ทำการบ้านให้เสร็จเร็วๆเพื่อที่จะได้รีบมาเล่นกัน จำได้ว่าตอนที่อยู่บ้านหลังนี้หลังเลิกงานพ่อจะมาเล่น กับพวกเราทุกวัน ไม่ว่าจะเล่นแบดมินตัน ปั่นจักรยาน เล่นวอลเล่ย์บอล หือแม้กระทั่งเล่นแต่งตัวตุ๊กตา พ่อก็ จะมาเล่นด้วย บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังแรก และหลังเด๊ยว ที่พ่อจะคลุกคลีกับลูกๆมากที่สุด เวลาใกล้สอบทุกๆครั้ง พ่อจะลงมือทำข้าวมันไก่ สูตรของพ่อเอง ขอบอกว่าอร่อย มากๆ หลังจากย้ายออกจากบ้านหลังนี้แล้ว พ่อไม่เคยได้ ใช้เวลาเล่นกับลูกๆอีกเลย แต่ไม่ใช่เป็นเพราะพ่อไม่ใส่ใจ เพียงแต่พ่อมีอย่างอื่นที่พ่อต้องรีบทำ ไว้ว่างๆแล้วจะเล่า ให้ฟังนะคะว่าเพราะอะไร แม่ของโจเป็นคนที่ค่อนข้างทันสมัยและค่อนข้างจะล้ำสมัย ด้วยซ้ำ ไม่อยากจะคุยหรอกค่ะ สายเดี่ยว เอวลอยน่ะ แม่ตัดให้โจกับน้องใส่ตั้งแต่สามสิบกว่าปีมาแล้ว ตอนนั้น พวกเราไม่ค่อยชอบเสื้อที่แม่ตัดให้เลยค่ะ เพราะมันจะโป๊ๆ ยังไงก็ไม่รู้ โป๊หลังมั่ง โชว์สะดือมั่ง เว้าเอวมั่ง อ้อกางเกง เอวต่ำเราก็มีน่ะคะ แม่อยากให้พวกเราแต่งตัวอย่างนั้น แม่บอกว่า เด็กๆใส่น่ารักดี แต่โจคิดว่าสงสัยแม่อยากใส่เองมากกว่า แต่ไม่สามารถ เลยมาลงที่ลูกๆ ฮิๆๆๆ อีกเรื่องแม่จะสนับสนุนให้ลูกๆรักการอ่านทางอ้อม แม่จะ ไม่บังคับพวกเราให้หัดอ่านจากหนังสือเรียน แต่แม่จะสมัคร สมาชิกหนังสือการ์ตูน แทบจะทุกฉบับที่มีคุณภาพให้พวกเรา ไม่ว่าจะเป็น หนูจ๋า เบบี้ ชัยพฤกษ์การ์ตูน ชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ แล้วยังซื้อเสริมอีกต่างหาก นิทานอีสป เวตาล นิทานพื้นบ้าน ของวอลท์ดีสนีย์ อาหรับราตรี โอ๊ย สารพัดเลยค่ะแต่แม่ไม่ ยอมซื้อการ์ตูนเล่มละบาทให้อ่าน แม่บอกว่าไม่มีประโยชน์ แถมบางครั้งสะกดคำผิดอีกด้วย ช่วงนี้เราจะมีพี่เลี้ยงดูแลพวกเราด้วยค่ะ เพราะช่วงนี้แม่ต้อง ไปเรียนต่อที่เชียงใหม่ 3-4 วันถึงจะกลับมาลำปางซักครั้ง พี่เลี้ยงพวกเราเป็นคนเหนือชื่อพี่สมพินและไม่ยอมพูดภาษากลาง กับพวกเราเลยค่ะ ดังนั้นอยู่ไปอยู่มาโจกับน้องก็อู้คำเมือง กันคล่องปรี๊ดด เลยค่ะ เนี่ยพี่เลี้ยงนะมีอิทธิพลกับเด็กๆมากนะคะ ถ้าได้พี่เลี้ยงไม่ดีล่ะก็แย่แน่ๆ แต่พี่สมพินของพวกเราใจดีมากๆ พวกเรารักพี่สมพินมากๆ ช่วงนั้นมีเพลงฮิตอยู่เพลงหนึ่งที่มี ท่อนฮุคร้องว่า" มาซิมารักกัน มาซิมารักกัน คุณจะรักใครกัน " โจกับน้องจะรีบร้องต่อเนื้อเพลงทันทีเลยว่า" รักสมพิน " อ้อ!!ลืมบอกไปว่าบ้านหลังนี้อยู่ใกล้กับวัดศรีบุญเรือง อยู่ใกล้ ร.ร.อนุบาลลำปาง และยังอยู่ใกล้โรงเรียนพลตำรวจอีกด้วย เท่าที่จำได้ ผ่านไป 30 กว่าปีแล้วสงสัยป่านนี้บ้านหลังนี้คงกลาย เป็นตึกแถวไปหมดแล้วมั้ง โจคิดว่าถ้ามีโอกาสสักวันหนึ่งจะ กลับไปเยือนแน่ๆ   Create Date : 07 กรกฎาคม 2550     Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 4:02:55 น. Counter : 488 Pageviews.   8 comment Share Tweet

@ เย้....!!!!!!! ปิดเทอมแล้ว @ 6 @ ตอน...เย้!!!!!! ปิดเทอมแล้ววว @ มันเป็นอะไรที่ดีใจสุดๆกับการปิดเทอมในครั้งนี้ ก็ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างประกอบกันทั้งจะได้กลับไปอยู่กับพ่อแม่ กลับไปเล่นที่บ้านแขวง ที่มีที่วิ่งเล่นกว้างๆ และที่สำคัญที่สุดคือไม่ต้องตื่นเช้าๆไปโรงเรียน ไม่ต้องทำการบ้านทุกวัน แหะๆเห็นแววขยันมั้ยค่ะ ช่วงเช้านอกจาก ช่วยแม่ทำงานบ้าน และแพ็คของเตรียมตัวย้ายบ้านแล้วเวลาที่เหลือ ในแต่ละวันก็จะมีอะไรทำที่แตกต่างกันไปแล้วแต่อารมณ์ของโจกับน้อง แม่ไม่ชอบให้เราไปเล่นกับเพื่อนๆที่บ้านของเค้า ก็เป็นบ้านคนงานต่างๆ ที่อยู่แถวๆนั้นแหละค่ะ แม่กลัวว่าเราจะไปทำให้เค้าหนวกหูและรำคาญ แต่แม่จะไม่ว่าอะไรเลยถ้าเพื่อนๆมาเล่นที่บ้านเรา อันนี้เป็นเหมือนกฎเหล็ก ประจำบ้านที่แม่ย้ำนักย้ำหนา ตั้งแต่เล็กจนโตว่าห้ามไปเล่นบ้านคนอื่น โดยเด็ดขาด ดังนั้นโดยส่วนมากบ้านเราจะเป็นกองบัญชาการกองทัพเด็ก โดยที่มีโจเป็นแม่ทัพ เพราะเป็นพี่ใหญ่อายุมากกว่าใครเค้าในตอนนั้ พวกเราจะเล่นซ่อนหา เล่นขายของ เล่นกระโดดหนังยาง เล่นเป่ากบ โอ๊ย !!! เยอะไปหมด แต่อันที่พวกเราทุกโหวตให้เป็นอันที่ 1 ของการเล่น คือละครน้ำอ่ะ อ่า งงล่ะสิ ละครน้ำเป็นยังไง วันไหนแดดร้อนจัดๆแม่จะ อนุญาติให้พวกเราไปเล่นน้ำที่ลำธารเล็กๆไม่ไกลจากบ้านนัก พวกเรากลุ่ม เด็กๆจะยกโขยงกันไปเล่นน้ำด้วยกัน ใกล้ลำธารจะมีหญ้าชนิดหนึ่งคล้าย คล้ายเถาใบบัวบก แต่ใบจะเล็กกว่ามากๆ และจะขึ้นเป็นเถายาวๆคล้ายหญ้า ปกคลุมหน้าดินยังงั้นแหละค่ะ พวกเราจะไปถอนมาเยอะๆ โดยที่พยายาม ให้เถาหญ้านี้ยาวที่สุด แล้วพวกเราจะเอาไปเขย่าๆล้างดินออกให้สะอาด หลังจากนั้นก็เอามาโปะบนหัวทำเป็นผมปลอมกัน ระหว่างที่เราเล่นน้ำพวกเรา ก็จะเล่นละครกันทุกครั้ง อารมณ์ประมาณจักรๆวงศ์ๆ โดยที่หัวหน้าแกงค์คือโจ อิ๊บบบ จองเป็นนางเอกระยะยาวคือไม่ยอมผลัดให้คนอื่นเป็นเลย กะว่า จะเข้าชิงออสการ์ 555 เราจะมีเจ้าชาย มหาดเล็ก มีท่านปุโรหิต แล้วก็มี เจ้าหญิงชื่อ เจ้าหญิงลูกไก่น้อยทอด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมีคำว่าทอด อยู่ด้วย แค่ชื่อลูกไก่น้อยเฉยๆก็ยังดูน่าเอ็นดูกว่าเจ้าหญิงลูกไก่น้อยทอดด ไม่รู้อะไรมาเข้าฝันให้ตั้งชื่อนั้น ละครน้ำเรื่องเจ้าหญิงลูกไก่น้อยทำการแสคง ทุกวัน ที่พวกเราไปเล่นน้ำกันเยย และแล้วก็ใกล้จะสิ้นสุดวันปิดเทอมแล้วเดี๋ยว ของในบ้านพวกเราก็แพ๊ค เรียบร้อยแล้ว เฮ้อ !!!! เราจะย้ายบ้านกันอีกแย้ว เหยอ นี้   Create Date : 07 กรกฎาคม 2550     Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 4:00:41 น. Counter : 287 Pageviews.   3 comment Share Tweet

@ โรงเรียนประจำ @ 5 @ ตอนโรงเรียนประจำ @ ก็อย่างที่เคยบอกไปนั่นแหละค่ะ ว่าโรงเรียนกับบ้านแขวงน่ะมันอยู่ไกลกันมาก และก็มีปัญหาต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ไมว่าจะเป็นหล่นลงไปในคลอง ไปโรงเรียนสาย หรือกลับบ้านดึกๆ เพราะบางครั้งพ่อติดงานด่วนไปรับไม่ทัน หรือแม้กระทั่งต้องขับมอเตอร์ไซด์ ฝ่าหมอก ความหนาวเย็นจับขั้วหัวใจในตอนเช้าหน้าหนาวของภาคเหนือ พ่อกับแม่ก็เลยตัดสินใจส่งโจและน้องไปเป็นนักเรียนประจำที่โรงเรียนอรุโณทัย ต.สบตุ๋ย จ.ลำปาง (แหะๆ ขนาดชื่อตำบลยังจำได้เลย ทั้งๆที่ตอนนั้นเพิ่งเรียน ป.1 แท้ๆ ) ตอนที่โจกับน้องรู้ว่าพวกเราจะต้องไปเป็นนักเรียนประจำนั้น เราทั้งสองคนไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าเสียใจที่ต้องแยกจากพ่อ แม่เลย กลับรู้สึกกระดี้ กระด้า ตื่นเต้นเฝ้านับวันรอ อีกต่างหาก จะมีเสียดายนิดๆที่คงจะไม่ได้เล่นที่กองไม้ซุง อดปีนต้นตะขบป่าก็แค่นั้น และแล้วเราก็ได้ย้ายไปเป็นนักเรียนประจำสมใจอยาก แต่น่าแปลกที่โจจำอะไรช่วงนั้นไม่ค่อยได้ พยายามนึกยังไงๆก็นึกไม่ออก สงสัยว่าชีวิตช่วงนั้นคงจืดชืด ไร้สีสัน และความมันส์ ซาบซ่าส์จับหัวใจ สิ่งที่พอจะจำได้นิดๆหน่อยๆก็คือเราต้องทำชีวิต ทุกอย่างเป็นตารางสอน คือมีชั่วโมงตื่น ชั่วโมงกิน ชั่วโมงเล่น ชั่วโมงทำการบ้าน ชั่วโมงเข้าโบส์ถ ( เป็นโรงเรียนคาทอลิค ) และเข้านอนตรงเวลา พอพูดถึงเรื่องเข้านอนมีอยู่เรื่องนึงที่นึกขึ้นมาทีไร ต้องนั่งอมยิ้มขำตัวเองทุกทีคือไม่รู้ว่าทำไมตอนเป็นนักเรียนประจำนั้นจะฝันเห็นผีบ่อยมาก และเป็นการฝันที่น่ากลัวมากๆ โจจะสดุ้งตื่นขึ้นมา ด้วยความกลัวผีก็เลยลุกขึ้นมาสวดมนต์ไหว้พระอีกรอบ ก็จะท่อง อะระหังสัมมา...แล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ พอหลับก็ฝันถึงผีอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายคืนมากๆ มีอยู่คืนนึงก่อนนอนก็นอนคิดว่า เอ๊..คืนนี้เราจะฝันเห็นผีอีกรึเปล่าน๊อ ทำไมขนาดเราสวดมนต์ ไหว้พระแล้วผียังไม่กลัวน๊อ ก็นอนนีกอะไรไปเรื่อยเปื่อยทันใดนั้น ปิ๊ง !!! เลยค่ะ นึกขึ้นมาได้ว่าก็เราอยู่โรงเรียนคริสต์นี่นา ผีที่มาหลอกเราในฝันก็ต้องเป็นผีฝรั่งแน่ๆ แล้วเราท่องบทสวดพุทธ ผีก็ไม่กลัวน่ะซิ เอาเลยค่ะทีนี้ก่อนนอนก็สวดคริสต์เลย ตามด้วยสวดพุทธแถมไปด้วย กันไว้ทั้งผีไทย และผีฝรั่งเลยค่ะ คุณเอ๊ยเชื่อมั้ยล่ะว่ามันได้ผล ไม่ฝันเห็นผีอีกเลยค่ะ เล่าเรื่องนี้มาทำให้ได้ข้อคิดขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วนเลยค่ะ ว่าผู้ใหญ่อย่างเราชอบนึกว่าเด็กๆไม่มีความกังวล อะไร วันๆเอาแต่เล่น กิน นอน โจขอเถียงแทนเด็กๆเลยค่ะว่าไม่จริง ขนาดโจยังเป็นเด็ก ป. 1 แท้ๆ ยังคิดนั่น คิดโน่น ไปเรื่อยเปื่อยก่อนนอน เพียงแต่เรื่องที่เด็กคิดเป็น เรื่องที่ต่างมุมมองไปจาก มุมมองของผู้ใหญ่เท่านั้น โจว่าโจเป็นเด็กที่ประหลาดๆไงชอบกล เรื่องบางอย่างที่ควรจำกลับจำไม่ได้ เรื่องไม่น่าจำกลับจำได้ บทสวดคริสต์ที่โจเคยท่องตอนอยู่ ป.1 จนปัจุบันนี้ก็ยังท่องได้จนจบ แต่เป็นการท่องแบบเด็กๆน่ะคะคือพูดชัดมั่ง ไม่ชัดมั่ง ถ้าเป็นคำยากๆก็จะมีการรวบคำเป็นภาษามนุษย์ต่างดาว ที่ผู้ใหญ่ไม่มีทางเข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร โจจำได้ว่าคุณครูคนแรกตอนอนุบาลชื่อครูบังอร ครูประจำชั้นตอน ป.1 ชื่อครูถนอมจิต ครูสอนวิชาขับร้องชื่อครู เสนอพร เพลงประจำโรงเรียนอรุโณทัย โจก็ยังร้องได้จนจบเพลง นายกรัฐมนตรีคือ จอมพลถนอม กิติขจร คำขวัญวันเด็กที่อินเทรนสุดๆในยุคนั้นคือ เด็กดีเป็นศรีแก่ชาติ เด็กฉลาดชาติเจริญ ( ใครเกิดยุคนั้นคงนั่งยิ้มแก้มตุ่ย รำลึกความหลังแน่ๆ ) จำได้แม้กระทั่งเพลงประจำสถานีโทรทัศน์ช่อง 8 ลำปาง ที่มีเนื้อเพลงท่อนแรกว่า..กรมประชาสัมพันธ์เขตลำปาง ศูนย์กลางสื่อมวลชนคนภาคเหนือ....ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีช่อง 8 ลำปางเหลืออยู่หรือเปล่าหรีอว่าช่องยักษ์ใหญ่ต่างๆ บุกยึดไปหมดแล้ว อ้อ!!!นึกออกแล้วช่อง 8 ลำปางมีละครซอด้วย โจกับน้องเป็นนักเรียนประจำอยู่แค่ปีเด๊ยวเองค่ะ แล้วก็มีการเปลี่ยนแปลงอีกแล้วมีเรื่องสนุกๆ อีกเยอะที่มันอัดแน่นอยู่ในสมอง มันพร้อมที่จะปะทุออกมาทีละนิดๆอย่างมีความสุขค่ะ เผลอๆมันอาจกลายเป็นเรื่องเล่า 5000 ตอนไปจริงๆก็ได้ใครจะ ไปรู้ ถ้าไม่ขี้เกียจซะก่อน 5555   Create Date : 07 กรกฎาคม 2550     Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 3:56:43 น. Counter : 462 Pageviews.   7 comment Share Tweet

• ป้ามด
• แป๋วภูเก็ต
• toomood
• แตงกวา01
• อาคุงกล่อง
• Beee_bu
• Jakaey
• aquaworld
• หมวยเคี้ยง
• Hawaii_Havaii
• Cozmen
• ~ Rain Or Shine ~
• moshi06
• ลุงแอ๊ด
• เอ๊กกี่
• mintny_n
• คนตาพิการ
• ห้ามจอด
• คนหัวฟู
• zardamon
• Mr. Fusion
• esprit_pawin
• ลุงกล้วย
• samelaa
• nadear_ku
• 90210
• be-oct4
• Piterek
• เด็กชายอลีฟ
• ดำรงเฮฮา
• สยึมกึ๋ย
• พี่หมูน้อย
• fifty-four
• มาดามอุ้ย
• Kurt Narris
• เซียน_กีตาร์
• memben
• ลายเส้น สีน้ำ
• ทะเลกลางคืน
• NickyNick
• พจมารร้าย
• granun
• น้าวัชร-จัดให้
• ~ M @ Y ~ Girl In Heaven
• amornsri
• ยิปซีสีน้ำเงิน
• mamamodern
• พ่อพเยีย
• มินทิวา
• chaister
• สัญจร ดาวส่องทาง
• รักษ์บ้านเกิด
• Paradijs
• ลุงนายช่าง
• doctorbird
• loykratong
• ปรานทยา
• ตาอ้วนชวนคุย
• ป้ามะลิกับลุงมะระ
• เรือรักแล่นลิ่วเริงร่า
• ธัญลดา
• กบเมืองชล
• คนสาธารณะ
• rebel
• แพนด้ามหาภัย
• ตรงไป
• แม่อ้วนคนสวย
• Madam_Hatyai
• K_chang
• กชมนวรรณ
• ห่วงใย
• มือใหม่เล่นหุ้น
• Sirinut
• บ้าได้ถ้วย
• กะว่าก๋า
• AuntieV
• หนุ่มร้อยปี
• มัยดีนาห์
• patra_vet
• บ้านอุ่นรัก
• เริงฤดีนะ
• CeciLia_MaLee
• โม้_ศาสตร์
• ดราก้อนวี
• กัดหมอน
• MollyJinx
• ทาสบอย
• piboonsak
• Webmaster - BlogGang

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• หมอนก
• ijigg
• ฝากของ
• พี่กี้
• มอชอ
• เด็กจีน
• เพลงของไอ้มีน
• ฟลิกเกอร์
• jojozarr
• BlogGang.com