ผม 9 เดือนกว่าๆ แล้วครับ
สวัสดีครับ ไม่ได้หายไปไหนครับ ที่นี่ตอนนี้หนาวมากกกกกกกก ไม่ค่อยได้พาเจ้าไมเคิลออกไปไหนเท่าไหร่ เพราะว่ามันหนาวจับใจจริงๆ นอกจากพาไปเพลกรุ๊ปตอนวันจันทร์อย่างเดียวตอนนี้เจ้าไมเคิลได้ 9 เดือน กว่าๆ แล้ว พัฒนาการตอนนี้ ตามประสา ฮ่า ฮ่า ยังไม่เข้าใจอะไรเลย นอกจากเรียกชื่อแล้วหัน ยิ้มหัวเราะ ร่าเริง นอนทั้งวัน เหมือนเดิม กินทุกอย่างที่ยื่นให้ เหมือนจะหิวตลอดเวลา อ้วนมากมาย ฮ่า ฮ่า ตอนนี้น้ำหนักล่าสุด 10 กิโลแล้นนนนนน (แต่ไม่สูงอ่ะ เหมือนจะได้พันธุกรรมทางด้านอีแม่มันอย่างเดียว คือ อ้วนเตี้ย ฮ่า ฮ่า)เวิ่นเว่อร์มาซะยาว มาดูรูปอันหน้าฟัด น่าหอมแก้มกันดีกว่า อันนี้คือรูปตอน 8 เดือนค่ะ ส่วนรูปปัจจุบัน ยังไม่ได้ถ่ายเลย ฮ่า ฮ่าขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชมพัฒนาการของเจ้าไมเคิลนะคะ ขอบคุณค่ะ
วันนี้หนูครบ 7 เดือนแล้วนะ
วันนี้แล้วสินะ ที่เจ้าไมเคิลอายุครบ 7 เดือนพอดี แต่ทำไมเรารู้สึกว่า มันไวจังเลย รู้สึกดีใจมาก ที่เลี้ยงเจ้าไมเคิลมาได้จนถึงป่านนี้ เพราะเมื่อก่อนเคยคิดว่า เราคงจะทำไม่ได้แน่ๆ แต่ที่ไหนได้ สู้โว้ย มาตั้งแต่ต้นเลย ฮ่า ฮ่าปวดท้อง และน้ำคร่ำแตก ตั้งแต่วันที่ 14 กุมภา แต่ที่ไหนได้ กว่าจะคลอดตัวเป็น ๆ ออกมา ผ่านไปแล้วตั้ง 2 วัน คือวันที่ 16 กุมภา การไปคลอดครั้งนี้ ค่อนข้างทรหดอดทนมาก ไม่ได้เจ็บอย่างที่เคยคิดไว้ (เพราะขอหมอบล็อกหลังตั้งแต่ไปโรงพยาบาล ฮ่า ฮ่า) ประสบการณ์ครั้งนั้น ไม่เคยลืมเลือนเลยเจ้าไมเคิลเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ยิ้มเก่ง ร่าเริง กินอร่อย (กินทุกอย่างที่ยื่นให้ แม้กระทั่งต้นไม้ที่ปลูกในบ้าน บางวันยังเผลอเด็ดกิน ฮ่า ฮ่า) ชอบร้องเสียงดัง จะงอแงเมื่อง่วงนอน แต่ถ้าหิวก็จะดูดนิ้วจนเกือบถลอก หรือไม่ก็มาดึงกางเกงแม่ จนเกือบจะหลุด ชอบไถลรถหัดเดินมาในครัวที่สุด ทั้งที่อื่นกว้างขวางก็ไม่ยอมไป จะเห็นรอยยิ้มที่เบิกบาน หน้าทะเล้น สดใสทุกครั้งตอนเช้า เวลาตื่นนอน ชอบเอาเท้ากระทีบที่นอน แตะเตียง ร้องตะโกนโวยวายเสียงดัง เมื่อต้องการเปลี่ยน แนปปี้ แต่ถ้าเปลี่ยนให้แล้ว ก็จะยิ้ม และเล่นฟาดฟันกับหมอนและตุ๊กตาข้างๆ อย่างเพลิดเพลิน ไม่ร้องไห้ งอแงเฮ้อ วีรกรรมอันน่ารักของเจ้า แม่คนนี้ก็คงจะบรรยายไม่หมด และแม่อยากบอกว่า ดีใจที่สุดที่มีลูกเข้ามาในชีวิต ขอบคุณค่ะ ที่ทำให้แม่เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง เราจะเรียนรู้ไปพร้อมๆ กันเนอะ แม่รักลูกมากนะครับตอนเจ้าไมเคิลเมื่อแรกเกิด ยังมีร่องรอยช้ำบนใบหน้า จากเครื่องมือคุณหมอที่ดึงออกมา (อยากตัวใหญ่ดีนัก หนักตั้ง 4,200 กรัม ใครจะเบ่งออกไหวล่ะ ฮ่า ฮ่า )หลังจากพากลับมาบ้าน ร่องรอยช้ำในหน้า ก็หายไป เดือนแรก เจ้าไมเคิลก็เอาแต่ง่วงเหงา หาวนอน ( นอนแต่กลางวัน กลางคืนไม่นอน )เดือนที่ 2 พากลับเมืองไทย ไปหาคุณยาย เจ้าไมเคิลปรับตัวได้เก่งมาก นอนได้ในอากาศร้อนๆ (ยายขึ้หนาวไม่ยอมเปิดแอร์ตอนกลางคืน ) ยิ้มร่าเริง นอนเก่งมาก เป็นอะไรที่ทุกคนมีความสุขที่สุด พอพากลับมาอังกฤษ ยายร้องไห้คิดถึงหลานทุกวัน เดือนที่ 3 เป็นเดือนที่แม่พาเจ้าไปแนะนำตัวกับพันทิพย์ พร้อมกับมีแม่ๆ บางท่านแอบถามหา และเอ็นดูเดือนที่ 4 เริ่มฉายแวว หนุ่มน้อยขึ้เล่น ร่าเริงสดใสออกมาเดือนที่ 5 แม่พาเจ้าไปแจ้งเกิดที่ลอนดอน และพาไปแจ้งเกิดกับที่ทำงานคุณพ่อเป็นครั้งแรก ดูได้จากภาพ ว่ามีความสุขแค่ไหนเดือนที่ 6 หนุ่มน้อยไมเคิล ก็ได้ไปถ่ายแบบ (เล่นกันเองสองคนแม่ลูก)ในบ้าน รอยยิ้ม ช่างสดใส ฉายแววหนุ่มน้อย ขี้เล่นออกมาขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชมพัฒนาการของเจ้าไมเคิลนะคะ ขอบคุณค่ะ
ผมหน้าหวานหรือเปล่าครับ
มีคนมาบอกเราว่า "ลูกเราหน้าหวานจัง " ด้วยอารามดีใจ เราก็เลยรีบไปบอกคุณสามีว่า มีคนชมว่าลูกเราหน้าหวาน คุณสามีถอนหายใจเล็กน้อย พร้อมกับประมาณบ่นว่า " อย่างนี้โตขึ้น เราได้ลูกสะใภ้ หรือลูกเขยเนี่ย ฮ่า ฮ่า " มาดูกันว่า ผมหน้าหวานหรือเปล่ายิ้มนี้ เพื่อทุกๆคน ยิ้มนี้ เพื่อใครดี,,,ยิ้มเยอะแล้ว ชักเหงือกแห้งก่อนจะนอน จะต้องอมนิ้วก่อนถามอีแม่มันกลายๆว่า จะถ่ายรูปผมอะไรเยอะแยะะะะะะช้กจะเซ็งแล้วนะะะะะหน้านี้ผมหวานไหมหรือจะเป็นหน้านี้ดีหรือแบบนี้ดีหน้านี้ผมหล่อไหมครับบบบขอบคุณแม่ๆ ทุกท่าน ที่เข้ามาชมผมนะครับ
อยากไปเที่ยวเส้นทางนี้ของประเทศเยอรมันนีครับ
เนื่องจากตอนที่มาอยู่อังกฤษใหม่ ๆ พ่อเจ้าไมเคิลซื้อหนังสือ Dream Routes of the World ให้ เป็นของขวัญวันคริสมาสต์ เราสองคนเมื่อมีโอกาสและเงินอำนวย (จริงๆแล้วเงินน่ะมีที่ธนาคาร แต่ว่าต้องไปกู้เอาค่ะ ฮ่า ฮ่า) ก็จะพากันไปเที่ยวสองต่อสอง อย่างชื่นมื่นทุกครั้ง เพราะว่าไม่มีลูกมาเกาะแข้ง เกาะขา ดึงหน้าดึงหลังกางเกง ให้กวนหัวใจแต่ว่าครั้งนี้ มีเจ้าไมเคิลมาอยู่เป็นกั้นกลาง และอิแม่มานได้ booking พ่อเจ้าไมเคิลปีหน้าไว้ 1 อาทิตย์ ถึงตอนนั้น เจ้าไมเคิลก็คงจะ ประมาณ 15 เดือนแล้ว คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาในการเดินทางอะไรกำหนดแผนการณ์ จะไปเที่ยวเส้นทางนี้ครับ ประมาณว่าเห็นรูปแบบนี้ แล้วอยากจะเห็นว่า จริงๆแล้วจะสวยแค่ไหน กับเส้นทางนี้ Route นี้ ความยาวปะมาณ 350 km หนังสือบอกว่าใช้เวลาเดินทางประมาณ 7-10 วันค่ะ กับภาพสวยๆ แบบนี้ จะเอาเจ้านี้ไปด้วยอ่ะค่ะ แต่คิดว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไร เดินทางไกล ๆ คิดว่าจะเอาอยู่ หน้าแบบนี้ หัวเราะร่าทั้งวันหรือแบบนี้ดีอีกสักแอ็คน่า บล็อกเรา จัดไปรูปลูกชายให้เต็มที่หรือแบบอมยิ้มแก้มตุ่ยหรือแบบนี้อีกท่ายิ้มขอบคุณจากใจครับตอนนี้เจ้าไมเคิลไม่เป็นอันทำอะไรเลย เดินบนรถหัดเดินทั้งวัน ถอยหน้า เดินหลัง คล่องซะ ดูได้จากภาพครับอันนีคือภาพของ Scotland ค่ะ ขับรถไปเกือบพันกิโล แต่สวยมากๆๆๆ สำหรับวิวสองข้างทาง ไม่ผิดหวังจริงๆ เลยที่ได้ไป ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชมบล็อกของแม่เป็กนะครับ เอ็นดูผมน้อยๆ แต่ขอให้เอ็นดูผมนานๆ นะครับ ขอบคุณอีกครั้งจากใจครับ
ผม 6 เดือนกว่าๆครับ คุณแม่จับผมมาถ่ายแบบอยู่บ้านครับ
สวัสดีค่ะ จริงๆแล้วก็เปิดมาอ่านกระทู้ห้องชานเรือนทุกวัน แต่ว่าไม่ค่อยมาเม้มเท่าไหร่ ถนัดอ่านแอบๆ เงียบๆ มากกว่า ฮ่า ฮ่า แต่ว่าช่วงนี้ว่างมาก ก็เลยจับคุณลูกชายที่ตอนนี้ 6 เดือนครึ่งพอดี มาจับแต่งตัว ทำเป็นถ่ายแบบเสื้อผ้าเล่นกัน (สนองตัณหาแม่มานอ่ะค่ะ อยากจะเป็นเจ๊ดันเหมือนกัน แต่ตูดเธอหนักเหลือเกิน ก็เลยไม่ได้ไปไหนเลย ฮ่า ฮ่า)เราสองคนแม่ลูก ก็เลยจัดเอง ชงเองซะเลย ฮ่า ฮ่า ทำเป็นถ่ายแบบเล่นกัน อาศัยว่าช่วงนี้ว่างมาก และก็จะได้ถ่ายเก็บเสื้อผ้าที่มีไว้ด้วยเลย เพราะว่าเธอตัวใหญ่มาก บางครั้งเสื้อผ้าซื้อมาแล้ว ยังไม่ได้ใส่เลย ต้องเอาไปบริจาคแล้ว เพราะว่ามันเล็กเกินไป ฮ่า ฮ่าแบบโชว์รองเท้าโปโลครับ ใส่แบบเท่ห์ๆ เดินไม่ได้ นั่งเท่ห์ อย่างเดียว ใส่นั่งนานไม่ได้ครับ จ้องแต่จะงับรองเท้าท่าเดียวรูปนี้อีแม่มานชอบเป็นพิเศษ ฮ่า ฮ่า ดูเท่ห์ดีแบบหล่อเนื้อใจครับ ผมยิ้มหวานไหมครับ อันนี้ หน้าตาแบบหมางเมินมากกกกก ทั้งหลอกล่อ ทั้งตะลึ้งตุ้งแช่ ให้หันมา ก็ได้แค่เนี้ยชุดนี้ เสื้อ = Mexx กางเกง = Mamas & Papasอีกสักแอ็คแอ็คนี้ไม่ได้ปวดอึนะครับ ฮ่า ฮ่าชุดนี้ เสื้อ = Zara กางเกง = Mamas & Papas เช่นเดิมขออีกสักแอ็คครับขออีกสักแอ็คครับขออีกสักแอ็คน่าชุด Tracksuit by Adidas ครับสักแอ็คครับกางเกง Adidas ครับ แม่จับใส่เสื้อไม่ทัน ลูกสลบเหมือดไปก่อน ฮ่า ฮ่าสักแอ็คครับชุดนี้ เสื้อ = Polo กางเกง (อีแม่มานจับไม่ได้ครับ ของฟรีครับ ถ้าซื้อเองคงไม่มีปัญญาซื้อครับ ฮ่า ฮ่า )สักแอ็คครับอีกสักแอ็คครับชุดนี้ภูมิใจเสนอครับ England Kitผมรักคุณแม่ที่สุดครับ ดูได้จากรอยยิ้มโลกละลานครับขอบคุณทุกๆคนที่มาเยี่ยมชมนะครับ อีแม่มานซื้อเสื้อผ้าปีละ 2 ครั้งครับ คือช่วง Summer Sale, Winter Sale เพราะว่ามันลดราคาครับ นอกจากนั้น ซื้อไม่ไหวครับ ไม่มีปัญญา แพงเหลือเกิน ฮ่า ฮ่าฝากเนื้อฝากตัวไว้กับห้องชานเรือนด้วยนะครับ เอ็นดูผมน้อยๆ แต่ขอเอ็นดูผมนานๆ นะครับ ขอบคุณครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [