|
|
ชีวิตระยะนี้ ในสถานการณ์ที่ต้องอยู่ลำพังชั่วคราวเจ็ดวัน เช้าหลังจัดการท้องตัวเอง และไม่ลืมจะจุนเจือกระเพาะเจ้าเหมียวคู่ใจ อาจก่อนหรือหลังดูแลตัวเองยามเช้า เสื้อผ้ารอให้เยอะก่อนค่อยซัก ถ้วยชามไว้ล้างมื้อเที่ยง อยู่คนเดียวไม่ค่อยเยอะแล้ว
สายๆขึ้นบ้าน เข้าห้องทำงาน นั่งหน้าจอ นิยามให้ห้องนอนเล็กฝั่งทิศเหนือที่อยู่ด้านหลัง คือห้องทำงาน อันประกอบไปด้วย คอมพิวเตอร์เก่าแก่สุดในบ้าน รุ่นหกปีที่แล้ว ที่อัพเกรดไว้จนพอเหมาะกับการทำงาน เท่าที่รุ่นนี้จะอัพเกรดได้ หลังจากห้องนี้ร้อนขึ้นเรื่อยๆตามการเคลื่อนตัวของดวงอาทิตย์ จึงจะยักย้ายถ่ายเทไปยังอีกห้อง ที่ติดเครื่องปรับอากาศ แต่หากพอทนได้ จะยื้อเวลาการเปิดแอร์ออกไปเรื่อยๆ ยิ่งถึงเย็นได้ยิ่งดี ยกเว้นระยะนี้ ร้อนมาก หากยอมเสียค่าแอร์แล้วงดอาหารสักมื้อ ก็พอค่าแอร์ที่เพิ่มขึ้นมารายวันได้แล้ว
อันที่จริงแล้ว มีงานจรที่อยากจะทำอยู่หลายอย่างทีเดียว แต่ยังอยู่ในโหมดผลัดวันประกันพรุ่ง อาทิ
-ล้างฟิลเตอร์แอร์ ว่าจะล้างเดือนละครั้ง หรือเดือนละสองครั้ง แต่เกินเดือนไปหน่อยแล้ว แฮ่ะๆ เห็นว่าไม่ค่อยได้เปิดหน้าต่าง ฝุ่นคงไม่เยอะ .. มั้ง
-ล้างระเบียงชั้นบนติดห้องนอนใหญ่ อย่างน้อยก็ได้ซื้อสายยางใหม่มาแล้ว เพราะอันเก่าแตกรั่วหลายจุด
-ซักผ้าม่านที่ไม่ได้ซักมาหลายปีมาก
-ขัดมุ้งลวด อันนี้งานใหญ่ เพราะถ้าจะขัดทั้งบ้าน หนักหนาสาหัสอยู่เหมือนกัน
-จัดบ้านใหม่ รอให้อยู่ลำพังถาวรก่อนละกันโนะ
พูดถึงเรื่องจัดบ้านใหม่ .. เหตุที่ยังทำไม่ได้ เพราะมีสมาชิกอีกคนยังอยู่ด้วยและเจ้าตัวไม่ชอบให้เปลี่ยนแปลงย้ายที่ย้ายทาง เนื่องจากถนัดที่ถนัดทางแบบเดิมอยู่แล้ว แต่อีกไม่นานนัก เขาต้องย้ายเข้าหอพักของคณะแล้ว ทั้งนี้ก็เพื่อความสะดวกในการเรียนแพทย์ปีสี่ ที่ต้องมีการเข้าเวรบน รพ. และต้องขึ้นวอร์ดราวด์วอร์ดกันแต่เช้า อาจได้กลับเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่ติดเวรวันหยุด ถึงตอนนั้นจึงจะจัดบ้านใหม่ ก็คงเป็นงานใหญ่เลยทีเดียว และคาดว่า จะทำตามคติที่ว่า .. กรุงโรม ไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว .. เปล่าผลัดวันนะ แค่ค่อยๆทำไปทีละนิดทีละน้อย สลับกับพักผ่อนและเพลิดเพลินบ้าง .. น่ะ .. ฮ่ะๆๆ แมะ พูดว่าจะทำอะไรเนี่ย เหมือนได้ทำไปแล้วครึ่งนึง แต่ทำด้วยคำพูดเนี่ย ผลงานไม่ออกนะตัวเอง ฮ่าๆๆๆ แมะ ยังอุตส่าห์มีคติ เฮอะๆ
อย่างไรก็ดี แต่ละงานคงให้เวลากับมันพอสมควร ทำแบบไม่เร่งรีบ การพยายามทำให้เสร็จตามเวลาที่กำหนดมันไม่สนุก ให้เป็นไปในรูปแบบความสนุกบันเทิง จะน่าทำมากกว่า
อย่างการรีดผ้าก็เหมือนกัน
เป็นอะไรที่ เบื่อ ไม่ชอบอย่างมาก .. แต่ต้องทำ และชุดนักศึกษารวมทั้งกราวน์สั้นแขนยาวของสมาชิกท่านนี้ ก็รีดยากพอควร ยิ่งหน้าร้อน ยิ่งน่าหงุดหงิด จึงตัดสินใจ รีดอาทิตย์ละครั้งไว้ทั้งหมด เปิดแอร์รีดเอา นั่งหน้าทีวี ดูทีวีไปแอร์เย็นๆก็เพลินดี คลายความหงุดหงิดใจเวลาผ้ารีดยากทำพิษ ฮ่าๆๆ สะใจดี จากที่ไม่ชอบไม่อยากทำ เปลี่ยนเป็นวิธีนี้ ได้ผลดี
แต่เมื่อเขาย้ายเข้าหอ ใช้รูปแบบการจ้างซักรีดไปเลย ทีนี้ก็หมดไปอีกหนึ่งงาน เสื้อผ้าตัวเอง นานๆจะรีดสักที เพราะส่วนใหญ่ ใส่เลยไม่ต้องรีด ฮ่าๆๆๆ
สำหรับงานนั่งโต๊ะ ที่กำหนดจะให้ตัวเองโปรแกรมใส่สมองไว้ว่า จะทำงาน โดยมีเวลากำหนดแบบเดียวกับการทำงานประจำ 8.30-12.00 น.และ 13.00-16.30 น.
พูดถึงเรื่องการกำหนดตารางเวลาให้ทำกิจกรรมที่ถูกแยกย่อยลงมาจากเป้าหมายใหญ่ อันที่จริง เคยทำมาแล้ว ครั้งนั้นเตรียมตัวสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดม พญาไท ขณะที่ตัวเองจบมัธยมต้นจากโรงเรียนแถวบ้าน .. เรียกบ้านนอกคงได้ ไม่ต่างกัน เรียนไม่ได้เก่งมาก แต่เผอิญคนเก่งที่โรงเรียนแถวบ้านมีไม่มาก ตัวเองนั้นได้ที่ 3-4 มาตลอด มีเพื่อนชายคนนึงหญิงคนนึง เอาที่ 1 ที่ 2 กันไป กระทั่ง ปีสุดท้ายของมัธยมต้น ฮึกเหิมอะไรขึ้นมาก็ไม่อาจทราบได้ พยายามจนตีตื้นขึ้นมา กระทั่งสอบปลายภาค ผลสอบได้ที่ 1 ของโรงเรียนซะอีกแน่ะ แต่เทียบกับระดับอำเภอหรือจังหวัดก็ไม่แน่ใจนัก รู้แค่ว่าสมัยนั้นมีการสอบปลายภาคด้วยข้อสอบจังหวัด แม้ได้ที่ 1 ของโรงเรียน แต่ได้ที่ 4 ของจังหวัด
ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่หมายมั่นปั้นมือว่า จะเป็นหนึ่งในผู้ไปแข่งขันสอบเข้า รร.เตรียมอุดม
การจัดตารางเวลาก่อนไปสอบแข่งขันจึงเกิดขึ้น
ไล่เลียงตั้งแต่การตื่นแต่เช้ามืด ออกกำลังกาย นั่งฝึกสมาธิ กำหนดเป็นนาทีนาทีไปเลย อาบน้ำหรือแค่ล้างหน้าล้างตา แล้วเริ่มอ่านหนังสือ ทำอย่างนี้ทุกวัน อาศัยเวลาช่วงเช้ามืด ทั้งเย็นสบายและเงียบสงบ สมองได้รับการพักผ่อนมาแล้ว
การนอนก็นอนแต่หัวค่ำ ซึ่งตามปกติแล้ว พ่อจะให้ขึ้นนอนเวลาสองทุ่ม เกินหน่อยก็ไม่มาก สมัยนั้น โทรทัศน์ไม่ค่อยมีอะไรมาก จะบอกว่าสามสิบปีที่แล้ว ก็จะกลายเป็นการแฉวัย แต่ประมาณนั้นแหละ ฮ่ะๆๆ
ถ้าเป็นสมัยนี้นะเรอะ สงสัยกว่าจะได้นอน นู่น สี่ทุ่มห้าทุ่ม เผลอๆเที่ยงคืน เช้ามืดคงไม่มีโอกาสเจอหน้าค่าตา ฮ่ะๆๆ ยุคสมัยแตกต่างกันไป ปรับตัวให้ทันกับยุคกับสมัย ก็ไปได้โรด
วันนี้เป็นวันที่สองของการอยู่เพียงลำพัง
อันที่จริง เดิมน่ะ อยู่กันสี่คน สมาชิกแต่ละคน แยกย้ายกันไปตามภารกิจและหน้าที่ คนแรกย้ายไปทำงานสาขาที่จังหวัดไกลหน่อย เดือนนึงกลับบ้านสักครั้ง บางเดือนมากกว่าครั้งแล้วแต่โอกาส คนที่สองไปเรียนต่อต่างประเทศ อันนี้ไกลมาก คนที่สามกำลังจะเข้าหอคณะ เพื่อความสะดวกในการฝึกงานบน รพ. คนเดียวที่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านหลังนี้ ก็คือ .. ข้าพเจ้าเอง .. อ่ะแน่ะ มิจฉาชีพ ห้ามแอบสะกดรอยล่ะ เค้ายังมีแรงฮึดสู้นะตัวเอง แถมด้วยยามหมู่บ้านที่แสนจะขึงขัง .. อ้ะๆๆ ไม่ได้ท้าทายสักหน่อย แค่อธิบายให้ฟัง ที่สำคัญคือ คนไม่รวยเนี่ย ไม่ค่อยจะล่อตาล่อใจเท่าไหร่ จะบอกว่า เราน่ะจนซ้า เพราะมีเท่าไหร่ทุ่มให้ลูกๆโม้ด ที่ตัวเลยมีแค่พอกินไปวันวัน กับเจือจานให้แมวมั่งไรมั่ง ตามประสา .. นะ .. เอิ๊กๆๆ
| Create Date : 23 เมษายน 2557 |
| Last Update : 23 เมษายน 2557 11:17:58 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 810 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
