ในตอนนั้นอิฉันแค่เข้าใจ (ผ่านความสามารถด้านภาษาของตัวเอง) ว่าเขาคงยากรู้ชื่อ สกุลเรา แต่ไม่ได้คิดเลยว่า เขาจะรู้ไปทำไม? แล้วคำว่า Passport มันฟังเป็น "พาสผุส" จริงๆ นะคะ ฟังไม่ออกเลย ไม่มีอะไรนำไปสู่ความคิดว่าเขาจะดู "พาสผุส" เราทำไม? ที่แน่ๆ เราไม่มีแน่ๆ ไอ้พาสผุส นั่นน่ะ ชัวร์!!! 

แต่ พาสปอร์ต เรานอนอยู่ก้นกระเป๋า นิ่งและสงบตลอดเวลา เพื่อรอการตรวจสอบ !!!!

... แล้วคุณตำรวจผิวดำคนหล่อ ก็อดไม่ไหว แกเห็นท่าทางพุดเดิ้ลน้อย..ประจบประแจงของเราก็เอามือมาปลอบโยกหัวเรา พากันแล้วหัวเราะก๊าก ...อาร์ยูสติ้วเด้นท์ ไร้ท์ ...พี่ดำแกถามพร้อมยิงฟันขาว ถามว่าเราเป็น นร. ใช่มั้ย ? ไอ้เรานั้นพอเริ่มเห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะ ก็ผ่อนคลายความกลัว คลายความเครียด อารมณ์กดดันเริ่มหลุด ผีตัวจริงที่สิงสถิตย์อยู่ภายในดุจโดนถอดสายสิญจ์ หน้าง้ำทันที ตอบสั้นๆว่า เยส!! พร้อมกันนั้น ปากและจมูก ประชิดกันทันที และหน้าเริ่มดำ ง้ำ เชิด!!

พี่ขาวตัวเล็ก ส่ายหน้าเล็กน้อย เหมือนว่า ในที่สุดก็ "รู้คำตอบ" แต่ตอนนั้นอิฉันยังไม่รู้ที่มาที่ไป ว่าเขาพุ่งมาหาเราเหรอนี่ มาได้ยังไง ทำไมถึงมาหาเรา ...แต่พี่ดำตัวใหญ่ ดันถามให้เจ็บใจอีกว่า ... งั้น คุณมาทำอะไรที่นี่ ??? อิฉันตอบไม่ได้หรอกค่ะ ว่ามาได้ไง เรื่องมันยาวมาก และ เล่าเป็นภาษาที่พี่พอจะเข้าใจ สำเนียงแบบน้องมิชชลินน่ะ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่เรื่องมันจะง่ายดาย มันจะยาวเกินไปและ อิฉันหนาวมากแล้ว จมูกเย็นเฉียบแล้วตอนนั้น ...

เมื่อไม่ตอบ และไม่มียิ้มสยามอีกต่อไป หน้าง้ำ ตาแดงๆ เศร้าและอับอายกับชะตากรรมของตัวเอง จึงเลือกที่จะนิ่ง แล้วก็เดินไปเปิดประตูรถพี่แกแบบหน้าด้านๆ ไงๆ แกต้องไปส่งชั้นที่ไหนสักที ที่มันทำให้ฉันมีชีวิตรอดไปหา land lady เพื่อจ่ายค่าเช่าต่อไป....ฮึ่ม !!!

พี่ขาวและพี่ดำก็คุย ชั้ว เชียะ ชััวเชี๊ยะ กันเองอีก สองสามประโยค แล้วก็มาขึ้นรถ ขับรถออกไป รถติดไซเรนท์ด้วยนะ เขาขับออกไปส่งทีคอลเลจน์ พี่แกขับรถปร๊าดเข้าไปจนถึงหน้าตึก จอดตรงนั้นเลย...และอิฉันก็กระโดดลง สูดขี้มูกสองที ยกมือไหว้แบบไทยแท้และลืมตัว ว่าอันที่จริงเราน่าจะเช็คแฮนด์ และพูดว่า Thank you ด้วยนะ แต่ลืมหมด...กลับพนมมือเงียบๆ เรียบร้อย ก้มหน้า กัดปาก ก้มหัวสวยงามแบบสาวการบินไทย เป๊ะ !!!

น้ำตาคลอเมื่อเงยหน้าขึ้นมา..ในใจนึกว่า...กูรอดตายแล้ว วันนี้ ครั้งนี้ โอว พระเยซูคริสต์เจ้า

... อิฉันเคยนับถือ 2 ศาสนา ตอนเป็นเด็กก็เป็นคริสต์ พอเรียน มอ. 1 ก็มาเป็นพุทธ เรื่องนี้ก็มีเปิ่นจะเล่าเหมือนกัน ไว้ตอนต่อไปนะคะ...หันหลังวิ่งเข้าห้องเรียน ไม่สายสักเท่าไร แต่ อ. ชื่อ อ. นิลล์ แกมองงงๆ มันมาจากไหนเดินหัวหูยุ่งเหยิงกระเจิงมาเชียว พร้อมทั้งวิ่งออกไปที่ admin ขณะที่ admin ก็วิ่งมาหาแกแล้วก็ ชั้ว เชีียะ ๆๆๆๆ กับ อ. นิลล์ ...พักใหญ่

อ.นิลล์เดินกลับมาเข้าห้องเรียน อจ. ก็เลยเล่าให้เพื่อนๆ ฟังว่า "ปัทมาเขาหลงทางไปไกล" และ ไปเคาะบ้านคนแก่ คุณป้าแกกลัว ก็เลยโทรแจ้งตำรวจว่า มีคนเอเซียจะไปปล้นแก แกกลัวโดนฆ่า ให้ตำรวจมาจับ นังเอเซียผมดำคนนั้นหน่อย ...เดินอยู้่แถวๆ นี้แหละ แกมองไม่เห็นว่ามันไปทางไหนแล้ว....ตำรวจจึงไปรับปัทมา มาส่งห้องเรียน!!!

ตกลง...อิฉันเป็นโจรโรคจิต เพราะตกรถ เนี่ยนะ !!! 

จบค่ะ !!!