.

พวกเขายังได้มาร่วมถือศีลอดอาหารกับเราในเทศกาลมหาพรต และร่วมทำวัตรกับเราในรอบปี พ่อค้าเหล่ามีผิวสีขาว นี้มิได้สวมรองเท้า แต่มีผ้าคาดเอวที่ประดับด้วยเพชรพลอย ส่วนผ้าคาดศีรษะก็ประดับด้วยเพชรพลอยเช่นกัน พ่อค้าเหล่านี้กินดื่มคล้ายคลึงกับชาวตะวันตก พวกเขารับประทานเนื้อทุกชนิด

..
.

หลังจากเสวนากันพอสมควรแล้ว เพื่อนของเราก็นำสินค้าบางอย่างออกมาอวด หนึ่งในนั้นคือกิ่งกัลปังหาซึ่งงดงามมาก เมื่อชาวคริสต์ได้ชื่นชมแล้วก็กล่าวกับเราว่า ถ้าเราเดินทางไปยังประเทศนั้นพร้อมกัน พวกเขาจะเตรียมเงินให้หมื่นดูกัต หรืออาจจะตอบแทนให้ด้วยทับทิมที่สามารถขายได้ถึง 100,000 ดูกัตในตุรกี เพื่อนของข้าพเจ้ารีบตอบรับด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ชาวคริสต์เหล่านั้นจึงกล่าวว่า อีก 2 วันจากนี้จะมีเรือออกเดินทางไปยังเมืองพะโค พร้อมกับบรรดาชาวเปอร์เซีย พวกเราสนใจจะไปด้วยกันหรือไม่ เราได้ข่าวจากชาวเมืองบางคนว่า ชาวคริสเตียนเหล่านี้มีความซื่อสัตย์เป็นอย่างยิ่ง จึงไม่รีรอที่จะผูกมิตรกับพวกเขา และยินดีที่จะติดตามพวกเขาไปยังเมืองพะโค 

..
.

แต่ก่อนจะออกเดินทาง พวกเราก็ขายสินค้าทั้งหมด ยกเว้นช่อกัลปังหานั้น และหญ้าฝรั่น รวมทั้งเสื้อคลุมสีกุหลาบจากเมืองฟลอเรนซ์ พวกเราออกเดินทางจากเมืองเบงกอลแห่งนี้ ที่ข้าพเจ้าเชื่อว่า เป็นที่ที่ดีที่สุดในโลกที่จะอาศัยอยู่ ที่นี่มีสินค้าทุกชนิดที่เคยได้ยินมา รวมทั้งผ้าทอที่ไม่ได้ทอด้วยมือของผู้หญิง แต่ใช้แรงงานชาย ชาวคริสต์เหล่านั้นบอกกับเราว่า เมืองพะโคอยู่ห่างจากที่นี่ไป 1000 ไมล์ และเราจะต้องเดินทางผ่านอ่าวมะตะบันลงไปทางใต้”