|
|
ใครอยากอ่านก็เข้ามาอ่าน ไม่อยากอ่านอย่าคลิกเข้ามาดู ( แต่เน่าไปหน่อยนะ )
จำครั้งที่เคยนั่งข้าง ๆ เธอ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากสำหรับฉัน แต่มันคงเป็นเวลาที่แสนอึดอัดสำหรับเธอแล้วในตอนนี้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แม้แต่ความรู้สึกของเธอ ... ใช่ไหม ?
ในขณะที่เธอพยายามทำดีกับฉัน ฉันกลับไม่สนใจอะไรเธอ
ในขณะที่เธอพูดดี ๆ กับฉัน แต่ฉันกลับไม่พูดอะไรกับเธอซักคำ
เธออดทนมาจนกระทั่ง วันหนึ่ง......
เพื่อนเราก็ชอบแกล้งมันเสียจริง สังเกตแค่หน้าตาว่าเขาไม่โกรธ แต่ฉัน...เห็นทุกอย่างว่าเธอเสียใจและสะเทือนใจมาก แต่ยังตอกกลับรุนแรงกว่าเพื่อน ๆ ของฉันเสียอีก
ใบหน้าที่ฝืนยิ้มแย้มของฉันและเธอค่อย ๆ เปลี่ยนอารมณ์ ...
แต่ฉันก็ยังไม่หยุด...ที่จะซ้ำเธอ...
ซ้ำเข้าไป....ซ้ำเข้าไปอีก......และสุดท้าย
" หยุด.... "
น้ำตาของเธอก็คลอในดวงตาและร่วงออกมาเบา ๆ
น้ำตาลูกผู้ชายของเธอมันทำให้ฉันหัวใจตกวูบ แต่ฉันก็ดันยิ้มจนได้
ใบหน้าเปื้อนน้ำตานั้นสะบัดมามองฉันแวบหนึ่ง แล้วก็ตรงไปยังเพื่อนสนิทที่สุดของฉันผู้เป็นตัวการ กำเสื้อของผู้หญิงคนนี้ขึ้น แล้วก็ผลักไปชนกับกระดานดึงตึง
เธอมองพวกเราทั้งหมดด้วยสายตากราดเกรี้ยว แล้วก็พูดเสียงเย็น ๆ
" จะ...หยุด...ไหม "
พอถึงตอนนั้นฉันไม่ทันได้คิดอะไรแล้ว วิ่งเข้าไปหาเธอโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ทั้งสองมือของฉันจับมือที่แข็งกร้าวของเธอแผ่วเบา ...และสบตากับเธอตรง ๆ
" ขอร้องเถอะ.. " น้ำตาฉันเริ่มคลอ " ปล่อยมันเถอะนะ....นะ "
มือของฉันที่จับมือเธออยู่เริ่มบีบแรงยิ่งขึ้น และ...
เธอก็สะบัดสายตามาหาฉันอีกครั้ง คลายมือออกจากคอเพื่อนของฉัน คว้ากระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะ สะบัดมือฉันออก และเดินออกไปจากห้องทันที
.........
ถ้าเธออ่านอยู่ อยากจะบอกให้อย่างเต็มอกว่า
ฉันรักเธอ ฉันขอโทษ......
ยกโทษจะได้ไหม....
( ไงละ เน่าได้ใจเลย แต่มันเป็นเรื่องจริงนะ )
| Create Date : 16 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 19 กันยายน 2551 15:18:43 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 279 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [