• pangfoto
• the gallery
• portrait
• the traveller
• the dog collection
• synchronize
• easel
• pangfoto go inter!!!
• มาตุภูมิ

ทันสมัย...แต่ไม่พัฒนา ...มันเป็นเช้าวันหนึ่งในฤดูร้อน ผมออกจากห้องพักย่านปิ่นเกล้าเพื่อมาเดินหามุมถ่ายภาพตามคำชวนของเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง จากถนนพระอาทิตย์ผมเดินเรื่อยมาจนกระทั่งถึงสวนสันติไชยปราการ ทั้งๆที่ผมรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ยังเช้าตรู่นัก แต่ดูเหมือนว่าสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวผมในขณะนี้กลับดูวุ่นวายเต็มที ทั้งผู้คน ทั้งรถราที่กำลังเคลื่อนตัวขวักไขว่ไปมาบนท้องถนนเสมือนหนึ่งกำลังจะปลุกเมืองที่กำลังหลับใหลอยู่ในความเงียบสงบให้ตื่นขึ้นอีกครา แสงแดดรำไรยามเช้าและสายลมอ่อนๆทำให้อากาศบริเวณนั้นค่อนข้างเย็นสบาย ช่างแตกต่างจากบรรยากาศในฤดูร้อนยิ่งนัก ในแม่น้ำเจ้าพระยามีเรือใหญ่น้อยมากมายแล่นอยู่ไม่ขาดสาย ผมหยุดยืนอยู่นิ่งเพื่อรับรู้ถึงความสงบของสิ่งแวดล้อมรอบกาย...แต่ไม่นานนัก ความเงียบสงบก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงของบรรดานักท่องเที่ยว ขณะที่ผมกำลังพยายามเดินเลี่ยงจากฝูงชน สายตาก็เหลือบไปเห็นมุมเล็กๆ มุมหนึ่ง มุมที่แสนเงียบสงัด มุมที่ยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังหลับใหลในห้วงเวลาอันแสนสุข ชีวิตที่ไม่ต้องการตื่นมารับรู้ความวุ่นวายในเมืองใหญ่ ชีวิตที่คงจะเหนื่อยล้าเต็มทีกับการเร่ร่อนไปวันๆ ภาพที่ผมเห็นอยู่เบื้องหน้านี้สะท้อนอะไรหลายๆอย่างในสังคมไทยได้ดีทีเดียว ภาพที่สายตากำลังมองเห็นทำให้สมองของผมพรั่งพรูไปด้วยคำถามมากมายว่าชายผู้นี้เป็นใคร เขามาจากไหน ทำไมเขาถึงมานอนในสวนสาธารณะทั้งที่ยังเป็นเวลาเช้าตรู่เช่นนี้ ....หรือเขานอนที่นี่มาตลอดทั้งคืน ผมบันทึกภาพของชายผู้นี้ไว้โดยไม่ต้องการรบกวนห้วงเวลาอันแสนสุขนั้นและมิได้มีเจตนาจะละเมิดความเป็นส่วนตัวของเขาแต่อย่างใด สิ่งสุดท้ายที่ผมคิดก่อนจะออกเดินไปจากที่ตรงนั้นก็คือ เมืองนี้ช่างประหลาดดีแท้ เป็นเมืองที่มีความแตกต่างของผู้คนอย่างสุดขั้ว มีทั้งคนรวยล้นฟ้าที่ใช้จ่ายอย่างไรก็ไม่มีวันหมดและมีกระทั่งคนไร้ที่นอน สิ่งที่ผมเห็นอาจเป็นเพียงภาพของชายเคราะห์ร้ายที่เลือกเกิดไม่ได้ หรือเพราะเขาตกเป็นเหยื่อของการพัฒนาประเทศอันก่อให้เกิดความเหลื่อมล้ำอย่างมหาศาลในสังคมก็เป็นได้ ความเหลื่อมล้ำในการพัฒนาประเทศที่เป็นผลพวงของมันทำให้เกิดภาวะ "รวยกระจุด จนกระจาย" มันเป็นการพัฒนาแบบไม่เท่าเทียม ที่ก่อให้เกิดการพัฒนาที่ไม่สมดุล และเป็นการพัฒนาที่ลำเอียงเข้าข้างเมือง ทำให้เมืองพัฒนามากกว่าชนบท ชาวเมืองใหญ่โดยเฉพาะชาวกรุงเทพมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นในขณะที่คนชนบทซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศกลับยิ่งแร้นแค้นและยากจนลง อีกทั้งมันเป็นการพัฒนาที่ลำเอียงเข้าข้างภาคอุตสาหกรรม และทิ้งห่างภาคการเกษตรออกไปทุกที ส่งผลให้หนุ่มสาวในชนบทยิ่งละทิ้งถิ่นฐานเข้ามาค้าแรงงานในเมืองมากขึ้น และทิ้งให้ชนบทเหลือเพียงผู้เฒ่าผู้แก่ ที่นับวันจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง แล้วสักวันหนึ่งอาชีพเกษตรกรรมก็คงจากไปพร้อมกับพวกเขา มันคงยากเต็มทีที่จะขจัดความไม่เท่าเทียมนี้ให้หมดไปจากสังคมไทย แน่นอน ผมเองก็ไม่หวังว่าจะได้เห็นสิ่งนี้ เพียงแค่คิดว่าแค่ลดช่องว่างของการพัฒนาให้น้อยลงกว่านี้สักหน่อยก็คงจะดี สังคมไทยคงน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ... "พีพี" ภาพประกอบโดย pangfoto   Create Date : 07 ตุลาคม 2549     Last Update : 20 เมษายน 2550 12:26:35 น. Counter : 1188 Pageviews.   3 comment Share Tweet

อดทนเวลาที่ฝนพรำ... ...โดยทั่วไปแล้วผู้ที่ชื่นชอบการถ่ายภาพทั้งหลาย มักจะภาวนาขอให้วันที่ต้องออกทริปถ่ายภาพเป็นวันที่มีแดดอ่อนฟ้าใส ฉันเองก็เช่นกัน... ขณะที่ฉันกำลังจดๆ จ้องๆ หามุมถ่ายภาพ ณ ริมทะเลสาบสงขลาในบ่ายฤดูร้อนวัหนึ่ง จู่ๆ ก็มีกลุ่มเมฆฝนมหึมาเคลื่อนตัวมาบดบังแหล่งกำเนิดแสงดวงโตนั้นจนหมดสิ้น ทำให้บรรยากาศรอบๆ มืดครึ้มในทันที ฉันจึงรีบเก็บอปกรณ์บรรทึกภาพเป็นการด่วน เพราะคาดว่าอีกไม่น่านนักเม็ดฝนกำลังจะหยดจากฟากฟ้าลงมาเป็นแน่ ในใจก็นึกโกรธเมฆฝนก้อนนัก ทั้งโกรธทั้งเสียดาย ...ภาพท้องฟ้าใสๆกำลังจะถูกบันทึกอยู่แล้วเชียว แต่ในที่สุด ฉันก็ตัดสินใจเสี่ยงกับการที่กล้องจะขึ้นรา เพราะทนดูภาพเบื้องหน้าอยู่เฉยๆไม่ไหวอีกต่อไป แม้ว่าฟ้าฝนจะไม่ค่อยเป็นใจนัก และแม้ว่าจะไม่ใช่ภาพที่ตั้งใจจะถ่ายตั้งแต่ทีแรก แต่อย่างน้อยฉันก็ได้ภาพท้องฟ้าครึ้มๆไปเก็บสะสมอีกหนึ่งภาพ การถ่ายภาพท้องฟ้านั้นเป็นเรื่องท้าท้ายไม่น้อยเลย เพราะช่างภาพแทบจะควบคุมอะไรไม่ได้เลย หากไม่บังเอิญโชคดีเจอวันที่ฟ้าใส ก็คงต้องรอ...รอ...และรอ จนกว่าจะได้ภาพที่ถูกใจ ฉันจึงมักจะไม่ค่อยพลาดที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายทุกครั้งเมื่อเห็นฟ้าสวยๆ เพราะไม่รู้เมื่อไหร่จะโชคดีได้เจอฟ้าแบบนี้อีก... แม้จะไม่ได้บันทึกภาพลงแผ่นฟิล์ม อย่างน้อยฉันก็ต้องบันทึกภาพด้วยตา ท้องฟ้าเป็นที่ให้คนเราได้สร้างสรรค์จินตนาการได้ไม่รู้จบ เพราะแค่เมฆก้อนเดียว แต่ละคนยังมองออกมาเป็นภาพต่างๆกันไป แม้กระทั่งเมื่อคุณรู้สึกเหนื่อยล้า ท้อแท้ วุ่นวาย หรือสับสบ เพียงแค่คุณลองแหงนหน้าขึ้นมองบนฟ้า ท้องฟ้าที่แสนกว้างใหญ่... ...และเราเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆ บนโลกกลมๆ นี้เท่านั้นเอง... ปัญหาใดๆที่กำลังเผชิญอยู่นั้น ไม่ใหญ่อย่างที่คุณคิดหรอก คุณไม่ได้เป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่เผชิญปัญหานั้นอยู่ ถ้าลองหยุดพักสงบอารมณ์ และทบทวนไตร่ตรอง บางทีทางออกหรือทางแก้ไขก็ไม่ได้อยู่ไกลเกินเอื้อม หรือไม่บางทีคุณก็คงต้องรู้จักรอ...รอ...และรอ ...เวลาไม่ได้ช่วยให้ปัญหาคลี่คลายหรอก เวลาแค่ประวิงปัญหาไว้จนกว่าใจเราจะชินชา และพร้อมจะยอมรับมันได้...ก็เท่านั้น ...Reader's Gallery Advance Thailand Geographic'47   Create Date : 04 ตุลาคม 2549     Last Update : 5 ตุลาคม 2549 0:11:23 น. Counter : 300 Pageviews.   1 comment Share Tweet

...รอ... คุณเคยรู้สึกรึเปล่าว่า "การรอคอย" ช่างเนิ่นนาน ...และคุณเป็นอีกคนหนึ่งรึเปล่า ที่ปล่อยให้ใครบางคนกำลังรอคอยคุณอยู่... ฉันถ่ายภาพนี้ไว้เพราะแค่ต้องการบันทึกสิ่งที่ได้เห็น แต่ใครจะรู้... ว่านานวันเข้าเมื่อฉันได้หยิบภาพใบนี้ขึ้นมาดูอีกครั้ง ...ฉันได้เรียนรู้ชีวิตในอีกแง่มุม... เพราะภาพๆนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฉันได้ละเลยและทอดทิ้งอะไรบางอย่างไว้ข้างหลัง... ชีวิตของหญิงชราผู้หนึ่ง อาศัยอยู่ในชนบทอันห่างไกล ได้รับการศึกษามาเพียงน้อยนิด ...เกือบ๘๐ปีที่ต้องตรากตรำทำงานอย่างหนัก หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน หาเลี้ยงอีก๖ชีวิตในครอบครัว ชีวิตในวันหนึ่งๆมีแต่ความซ้ำซากจำเจกับอาชีพที่ต้องออกไปทำไร่ไถนา ไม่ว่าฝนจะตกหรือแสงแดดจะแผดเผาสักเท่าไหร่ ก็มิได้ทำให้จิตใจที่เข้มแข็งดวงนี้ท้อแท้ลงไปได้เลย ผิวหนังที่เหี่ยวแห้งและหยาบย่น มือที่หยาบกร้านและแตกกรำ คงจะพอบ่งบอกได้ดีถึงความลำเค็ญของชีวิตที่ต้องถือจอบถือเสียม ดิ้นรนเพียงเพื่อให้ชีวิตได้อยู่รอด ณ วันนี้ ... ชีวิตของเธอดีขึ้น ลูกๆทุกคนต่างได้รับการศึกษาที่ดีและล้วนประสบความสำเร็จในชีวิต ...แล้วยังมีอะไรอีกเล่าที่เธอต้องการ... สายตาที่อ่อนระโหย แสดงได้ถึงความเงียบเหงาที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้จิตใจอันแข็งแกร่ง ชีวิตที่ผ่านไปแต่ละวัน...คงมีแค่คำว่า...รอ แม้ว่าบรรดาลูกๆหลานๆจะหมั่นเวียนมาเยี่ยมเยียนกันอยู่เสมอ แม้ว่าจะไม่มีอะไรให้กังวล แต่เธอก็ยังไม่เคยหยุดห่วงใย และไม่เคยหยุดรอแม้เพียงสักวัน ...สักนาที แน่นอน... เวลาของผู้ที่รอย่อมเนิ่นนานกว่าผู้ที่ถูกรอเสมอ และไม่ว่าสิ่งรอบตัวจะเปลี่ยนไปสักเท่าใด ก็ไม่มีอะไรที่จะหยุดการรอคอยของเธอได้ หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ยังคอยเฝ้ารอ รู้ไหมว่าคุณโชคดีขนาดไหนที่จะยังมีใครอีกคนคอยส่งความปรารถนาดีมาให้เสมอ อย่าทำให้ความหวังและการรอคอยของพวกเขาเหล่านั้นสูญเปล่า ... ... ... ... ...ทำดี...เมื่อยังมีลมหายใจ... ... ... 'the there magazine' TU'46   Create Date : 22 กันยายน 2549     Last Update : 5 ตุลาคม 2549 0:12:15 น. Counter : 284 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• กำปงพิราเทวี
• idLer
• pabsi_pab
• kajanita
• filmgus
• nujaja
• Webmaster - BlogGang

• photo club TU
• open
• aboutphoto
• photo by p'sol
• วินทร์ เลียววาริน
• kanatex.multiply
• pixpros
• BlogGang.com