อ่านแล้วอยากร้องไห้

มันจริงทุกอย่างเลยค่ะ ไม่เป็นไรเราจะไปทำบุญเดือนสิบด้วยกัน
คงอีกไม่นาน

อ่านแล้วนึกถึงคนรอบข้างตัวเอง สะกิดใจดีจิงๆ

sleepless person wake up from lazy hapit remind herself for do every minutes to responsible toward her dream before everything too late

Due to many constrains in life, we might not be able to stay with people who really care us all the time, so at least we need to have them in our heart wherever we are...

It will be worth to wait for them... ...

อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ สำหรับเรา(โดยส่วนตัวนะครับ) เราไม่เคยที่จะทอดทิ้งทั้งคุณย่า คุณยาย คุณปู่ คุณตา รวมทั้งพ่อกับแม่ที่ดีที่สุดของเราเลย เราระลึกอยู่เสมอว่าท่านลำบากเพราะเรามามาก ทุกครั้งที่กลับบ้าน(เราเป็นเด็กบ้านนอก+ชนบท หนะนะ) เราก็จะไม่กราบสวัสดีงามๆ (แล้วขอตั้งค์ อิ อิ) มีโอกาสก็จะโทรศัพท์ไปคุยด้วย ถามสารทุกข์สุกดิบ
คือบรรยากาศเหล่านี้เราก็อย่างสนับสนุนให้เพื่อนๆลองคิดถึงคนที่เป็นกำลังใจให้กับเราตลอดมา กลับไปก็กอดท่านสักนิด หอมแก้มเบาๆ ทั้งสองข้าง ถ้าใครยังไม่เคยทำเราขอแนะนำ แล้วจะรู้ว่ารู้สึกอบอุ่นกว่ากอดและหอมแก้มแฟนเป็นใหนๆ อิ อิ

อยากให้สังคมไทยเป็นสังคมแห่งความกตัญญูนะ
"ต้นไม้เติบใหญ่ได้เพราะหยั่งราก เช่นนั้น ...ฉันใด
มนุษย์จะก่อเกิดได้อย่างไรหากไร้ที่มา..."