❤++++++❤ หนึ่งเรื่องสั้นของเขา 7 เรื่องสั้นของฟ้า และขนมจีนทอดมันของเรา ❤++++++❤
สวัสดีค่ะ
วันนี้สาวไกด์มีหนังสือรวมเรื่องสั้น 1 เล่มมาคุยด้วย (กรุณาอ่านต่อไปแล้วจะรู้ว่าไม่เชิงแนะนำนะคะ เพราะเป็นหนังสือเฉพาะรส) และเรื่องสั้นอีก 1 เรื่องมาคุยด้วย
เมื่อคืนวันพฤหัสด้วยความที่ยังมีอาการ Jet Lack ทำให้นอนไม่หลับก็เลยหยิบหนังสือมาอ่าน ๒ เล่ม
เล่มแรกคือ นิทานสันดานเสีย ของจักรพันธุ์ ขวัญมงคล
คำโปรยหนังสือ : รวมเรื่องสั้นสำหรับผู้ใหญ่อ่อนหัดและเด็กแก่แดด
จริงๆ สำหรับรวมเรื่องสั้นเล่มนี้มีหลายเรื่องมากที่อยากนำมาพูดถึงไม่ว่าจะเป็น โลกหมุนรอบสารภี (ที่ผสานเรื่องราวของดราม่า แฟนตาซี ความเชื่อวิถีชาวบ้านได้อย่างลงตัว) เรื่องจดหมายระหว่างมาริโอกับลุยจิ (จดหมายถึงมาริโอ และมาริโอสอนน้อง) ที่ทำให้เราเห็นมุมมองในสองมุมมอง
แต่เรื่องที่ยังคงอยากพูดถึงมากที่สุดก็คือ นิทานสันดานเสีย ค่ะ
คือ..เรื่องสั้นหลายๆ เรื่องในเล่มนี้นั้น จะเป็นในแนวเสียดสีกึ่งขำกึ่งเล่น กึ่งจริงกึ่งอ่าน (อย่างที่เจ้าตัวเคยเสนอชื่อนี้เป็นชื่อหนังสือมาแล้ว) แต่ขณะเดียวกันก็แฝงความเศร้าลึกๆ ไว้ในหลายเรื่องเช่นกัน
แต่ (อีกแล้ว) เรื่องที่กระทบความรู้สึกเราที่สุดคือ นิทานสันดานเสีย ด้วยเรื่องราวที่ดูเหมือนกับไม่มีอะไร แต่หลายถ้อยคำนั้นมันตีไปที่หัวใจอะค่ะ (แต่ขณะเดียวกัน เรากลับไม่รู้สึกว่าคนเขียนต้องการบีบคั้นมากมายอะไร ทว่ามันเศร้าด้วยเรื่องราวของมันเอง)
ประโยคต่อไปนี้สปอยล์นะคะ
และคนเขียนก็สามารถเขียนให้คนอ่านรู้สึก ยิ้มทับน้ำตา ได้อย่างเจ้าหญิงในเรื่องด้วย เพราะก็ยังคงมีแทรกมุกและอารมณ์ขันมาเป็นระยะ ซึ่งทำให้เรานึกถึงนักเขียนคนหนึ่งที่เราชอบมากๆ อีกคน (ก่อนที่เจ้าตัวจะมาเอาดีทางทีวีและหนัง) คือ พิง ลำพระเพลิง เพราะพิงเองก็เป็นอีกคนที่เขียนหนังสือให้เรายิ้มทั้งน้ำตาได้ (อย่างกรณี พรุ่งนี้ก็สายสะดือ เป็นต้น)
หมดสปอยล์ค่ะ
แต่สำหรับเรื่องสั้นอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บนรถเมล์สายนั้น ถือได้ว่า ธรรมดาค่ะ
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสั้นที่แนะนำให้อ่านค่ะ และถ้าไม่เดือดร้อนเกินไป จะสนับสนุนซื้อมาเป็นเล่ม ก็ไม่น่าเสียดายเงินนะคะ (แม้ว่าจะไม่ได้ชอบทุกเรื่องในเล่มนี้ แต่ก็มีหลายเรื่องที่ชอบค่ะ)
ส่วนอีกเล่มก็คือ 7 เรื่องสั้นของฟ้า ค่ะ
เรารู้จักคุณ ฟ้า พูลวรลักษณ์ ครั้งแรกจากการอ่านห้องเรียนที่เงียบที่สุดในโลกในอะเดย์ ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่านักเขียนคนนี้น่าสนใจ มีจัดหวะในการเขียนที่แปลก บรรยากาศในเรื่องของเขาดูผิดแผกและมีความเป็นโลกเฉพาะตัวสูง รวมทั้งการนำเสนอและประเด็นที่แฝงอยู่ก็น่าสนใจไม่น้อย
จนงานหนังสือเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมาก็ไปได้หนังสือเล่มนี้มาครอบครอง
ซึ่งทำให้เราค้นพบว่า เรื่องสั้นของคุณฟ้านั้น ถูก จริต เราอย่างแรง
อ่านไปก็ราวกับได้คุยกับเพื่อนที่คุยกันถูกคอ มีมุมมองความคิดที่น่านำมาขบต่อ (ซึ่งขอสารภาพว่า ก่อนหน้านี้ไม่ทราบมาก่อนเลยว่าคุณฟ้านั้นจัดได้ว่าเป็นนักเขียนอาวุโส เพราะจากการอ่านของตัวเองนั้น ได้คาดเดาเอาว่าน่าจะเป็นงานเขียนของคนที่อยู่ในวัยประมาณคุณวินทร์มากกว่าเสียอีก แล้วก็คิดว่าเป็นนักเขียน หญิง ด้วย แต่ผิดหมดเลย)
ส่วนคนที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วยังจำหัวข้อบล็อกวันนี้ได้ คงจะเริ่มตั้งคำถามแล้วว่าแล้วบล็อกวันนี้มันเกี่ยวอะไรกับขนมจีนทอดมันล่ะเฟ้ย?
ครือว่า..เรารู้สึกว่า เรื่องสั้นของฟ้ามันเหมือนขนมจีนทอดมันน่ะค่ะ
นั่นก็คือมันเป็นอาหารประจำถิ่น (ของจังหวัดเพชรบุรี) ซึ่งเท่าที่ผ่านมาที่เคยพาเพื่อนๆ ต่างถิ่นไปกิน มีทั้งชอบและไม่ชอบ (เฉกเช่นเดียวกับอาหารอีกอย่างคือ ข้าวแช่ แต่ขนมจีนทอดมันมัน unique กว่าอะน้า เลยเหมาะจะเอามาเปรียบเทียบมากกว่า)
คนที่ชอบก็จะกลายเป็นชอบไปเลย จะอยากกินขนมจีนกับทอดมันมากกว่าน้ำพริก น้ำยา น้ำฯลฯ ใดๆ ทั้งสิ้น
ส่วนคนที่ไม่ชอบก็จะไม่รับเอาเลย รู้สึกว่ามันเป็นอาหารแปลก อาหารประหลาดและไม่คิดจะลองพยายามกินซ้ำ
สำหรับเรื่องสั้นของฟ้าในความรู้สึกเราก็เป็นเช่นนั้นเช่นกันค่ะ
คือเป็นเรื่องสั้นที่ ต่าง ไปจากเรื่องสั้นอื่นๆ ในท้องตลาด มีรสชาติแปลกออกไป ซึ่งถ้าคนชอบ (อย่างเรา) ก็จะชอบไปเลย จะหลงเสน่ห์เรื่องสั้นแบบนี้ไปเลย ส่วนคนที่ไม่ชอบก็คิดว่า คงจะชอบยากหละค่ะ
บรรยากาศในเรื่องของคุณฟ้ายังคงมีกลิ่นอาย และสร้างความรู้สึกที่แตกต่างไปจากเรื่องสั้นของคนอื่นๆ ได้อย่างค่อนข้างชัดเจน แทบจะเป็นเอกลักษณ์ที่ค่อนข้างสัมผัสได้ว่า ไม่เหมือนใคร ซึ่งเป็นบรรยากาศที่เราเองชอบเอามากๆ ค่ะ อย่างที่บอกว่า ถูก จริต อย่างแรง
จะลองยกบางส่วนจากบางเรื่องมาให้อ่านกันนะคะ
ในตัวฉันมีลำน้ำแห่งคำพูด มันเป็นลำน้ำเล็ก แต่ผู้ใดที่ข้ามไปแล้ว ไม่สามารถข้ามกลับ พวกเขาจากไปชั่วกาลนาน
แต่ผู้ข้ามลำน้ำนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนตาย มันอาจเป็นคนเป็น
วันนี้ธีรยุทธไปยืนอยู่ใกล้แม่ของฉัน ฉันมองเห็นพวกเขาจากฝั่งนี้ แต่ไม่อาจข้ามไปหา
ธีรยุทธคงไม่ได้รักฉันเท่าไหร่ วันนี้เขาอาจลืมฉันไปแล้ว แต่ฉันกลับยังไม่ลืมเขา เหมือนฉันที่ไม่อาจลืมแม่ของฉัน เวลามองเห็นแสงแดดแรงกล้า ฉันคิดถึงแม่ เวลาเห็นแสงเปลี่ยนคลื่นฉันคิดถึงคำพูดสุดท้ายของเธอ เวลาฉันเดินอยู่ที่มีเสียงเซ็งแซ่ในศูนย์การค้า ในตลาด ฉันได้ยินประโยคสุดท้ายของธีรยุทธ ที่จริงฉันรักเขามากกว่าเดิม รักมากเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายคนหนึ่ง แต่ฉันไม่ต้องการอยู่กับเขา ฉันไม่อาจมีชีวิตอยู่กับคนที่อยู่คนละฟากฝั่งลำน้ำแห่งคำพูด ทุกคนที่ข้ามฝั่งน้ำนี้ไป ฉันรักพวกเขามากกว่าเดิม
ลำน้ำนี้ลึกและยาวไร้จุดจบ แต่กลับแคบ
จากเรื่อง ประโยคสุดท้าย
ลองอ่านอีกบทนะคะ
คนอ่านหนังสือธรรมดา เขาต้องการอ่านแล้วรู้เรื่องภายในไม่กี่นาที อุปมาเหมือนเขาซื้อต้นไม้ที่ต้องออกดอกภายในไม่กี่นาที หากพวกเขาต้องการอย่างนั้น ก็เป็นเรื่องของพวกเขานะ แต่ฉันขอถามว่า ทำไมคนอ่านมีความมักน้อยอย่างนั้นละ ทำไมพวกเขาไม่ลองสิ่งใหม่ ไม่ลองปลูกต้นไม้ที่แตกต่างออกไป
..
มันยาก เพราะโครงสร้างภายในหนังสือเล่มนี้ ถูกออกแบบมาเพื่อเป็นต้นไม้ที่ออกดอกภายในหนึ่งร้อยปี
ข์ = ความเงียบของเด็กทารก ข์ข์ = ๑ ความรักของเด็กปัญญาอ่อน ๒ พรมแดนของประเทศเล็กๆ ข์ข์ข์ = ฝาแฝดสามคนที่ผูกพันกันเป็นหนึ่ง
ใครคนหนึ่งบอกว่า กิเลนเป็นสัตว์หายากในโลก มันจึงสามารถเดินเข้ามาในตลาด โดยไม่มีใครสังเกตเห็น
ดวงตามนุษย์คุ้นเคยกับสิ่งที่เคยเห็น เมื่อเจอสิ่งที่ไม่เคยเห็น สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นสิ่งล่องหน
ทั้งหมดข้างบนนี้จาก เด็กชายปกรณ์กับเด็กหญิงปกรณ์ (ซึ่งเป็นเรื่องสั้นที่บ่งบอกความเป็นหนังสือเล่มนี้ได้ดีเอามากๆ ค่ะ)
ดังนั้นหากถามว่าหนังสือเล่มนี้แนะนำหรือไม่ ก็แนะนำสำหรับคนที่อ่านข้อความที่ยกมาข้างบนแล้วรู้สึกชอบหรือเริ่มๆ "โดน" หรือสำหรับคนที่อยากอ่านเรื่องสั้นที่มีความเฉพาะตัวสูง อยากลองอะไรที่แปลกแตกต่างไปน่ะค่ะ
ขอบคุณทุกท่านสำหรับการแวะมาอ่านนะคะ
สำหรับท่านใดที่แวะมาบ้านสาวไกด์เป็นครั้งแรก (หรือเคยมาแล้วแต่มีหนังสือกับหนังที่อยากแนะนำเพิ่มเติม)
เรียนเชิญ ที่นี่ค่ะ
Create Date : 22 พฤษภาคม 2549 | | |
Last Update : 22 พฤษภาคม 2549 13:28:44 น. |
Counter : 2290 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [?]
|
ชอบอ่านหนังสือและดูหนังค่ะ ตอนนี้ทำงานด้านการท่องเที่ยวอยู่ นิสัยดีบ้างร้ายบ้าง แล้วแต่สภาวการณ์และคนที่เจอ
เนื้อหาและรูปภาพทั้งหมดในบล็อกสงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ไม่อนุญาตให้นำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบล็อก
ติดต่อเจ้าของบล็อกได้ที่ theworpor@yahoo.com หรือ https://www.facebook.com/saoguide
|
|
|
|