BlogGang.com : : orn_le - เรื่องซึ้งๆ จนคุณน้ำตาไหล

เรื่องซึ้งๆ จนคุณน้ำตาไหล

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง...

มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่งเป็นเพื่อนที่รักกันมาก

ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน

เวลาผ่านไป...จนทั้งสองอยู่มหาวิทยาลัย

ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบผู้ชายคนนึงและได้ถามเพื่อนชายว่า

"นี่เธอว่าเค้าเหมาะกับเราไหม"

"เค้าก้อหล่อดีนะนิสัยก็ดีด้วย "

"เหรอ! อืมอยากให้เค้ามานั่งอยู่ข้าง ๆ เราจังเลยเนอะ"

ต่อมาไม่นานหญิงสาวก็ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ

วันนึงหญิงสาวบอกกับเพื่อนชายของตนว่า

"นี่เธอไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้ว
เราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิดน่ะ"

"อืม" ฝ่าย ชายตอบรับและเขาก็ไม่ได้ไปส่งหญิงสาวอีก

ต่อมาหญิงสาวเกิดทะเลาะกับแฟนของตนจึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า

"เธอ! เดี๋ยวนี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละ เธอว่า... เราจะทำอย่างไร ดีหล่ะ!"

"ก็เธอยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายถาม

"ก็รักสิและก็รักมากด้วย"

"ถ้าอย่างนั้นก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิก็เธอรักเค้านี่หน่า"

"อืมม" หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเพื่อนชาย

หลังจากนั้น ...

วันหนึ่งระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่มเดินกลับบ้านเค้าเห็นหญิงสาว
นั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง

"เธอเป็นอะไรหน่ะทำไมถึงร้องไห้มีอะไรให้เราช่วยไหม"

"เค้าไม่รักเราเลยหล่ะเขาเปลี่ยนไป เดี๋ยวนี้เขาไม่เคยมาส่งเราที่บ้านเลย"

"แล้วเราจะช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ"

"ช่วยอยู่กับเราซักพักได้ไหม?" หญิงสาวร้องขอ

"ก็ได้ซิ! ทำไมจะไม่ได้หล่ะ"

ทั้งสองได้นั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดจาอะไรกันเลย

ในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ย ขึ้นมาว่า

"เราควรจะ ทำอย่างไรดี เธอจะช่วยบอกเราได้ไหม ว่าเราควรจะทำอย่างไรดี"

"เธอยังรัก..เขาอยู่หรือป่าวหล่ะ"

"รักสิ เรารักเค้ามากเลย"

"แต่เค้าไม่รักเราเลยนี่หน่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ

"แต่เธอก็รัก..เขาไม่ใช่เหรอ"

และชายหนุ่มก็ไปส่งหญิงสาว ที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน

"ถ้า เมื่อไหร่...ก็ตามที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน
อย่าลืมเรียกเรา นะ"

"อืม" และ หญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป

ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ รับโทรศัพท์จากหญิงสาว

"เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที"

เสียงของหญิงสาวดูช่างอ่อนล้าและหมดกำลัง
เธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่

ชายหนุ่มได้ไปหาเธอและพาเธอมาส่งบ้าน

เธอยังคงถามชายหนุ่มนั้น เหมือนที่เคยถามมา ...

"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี"

"เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว..ดูยังไง ๆ เขาก็เหมือนไม่ได้รักเราเลย"

"แล้วเธอเลิก รักเค้าแล้วเหรอ"

"ป่าว! เรา ยังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่เหมือนเดิม"

"งั้นก็ เหมือนที่เราเคยพูดไว้ จงรักเขาต่อไป..แม้มันจะเจ็บบ้างก็ตาม

เพราะมันไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเธอไหม..? แต่ถ้าเธอยังรักเขา

เธอก็คงทำได้แค่เพียงรักเขา...และจงรักเขาให้มากกว่าเดิม

เพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเธอรักเขามาก และก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

มีแต่เพิ่มมากขึ้น"

อือ ม..แล้วหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป

และในที่สุดวันที่เธอเรียนจบก็มาถึง

เพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอ

เธอรู้สึกแปลกใจมากที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอยังเรียนไม่จบ

เธอถามเขาว่า ทำไม..?

ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อย

ทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชาหนึ่งจึงยังเรียนไม่จบ

หญิงสาวแปลกใจเพราะตลอดมาชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยัน

แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ..

และต่อมาไม่นานแฟนของหญิงสาวก็ได้มาขอเธอแต่งงาน

เนื่องด้วยเห็นถึงความรักที่หญิงสาวมีให้

หญิงสาวจึงได้ไปชวนเพื่อนชายเพื่อให้มางานแต่งของเธอ

"เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระน่ะ! ขอโทษด้วยนะ"

เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบา

หญิงสาวโกรธและเสียใจที่ เพื่อนชายไม่ยอมมางานแต่ง จึงวางหูกระแทกไป

แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อวันที่เธอแต่งงาน

ชายหนุ่มได้มาปรากฎตัวก่อนที่งาน แต่งจะจบลง

"ยินดีด้วยนะเรามาแล้วหล่ะ"

หญิงสาวดีใจมากที่เห็นเพื่อนชายของเธอมา

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ตาม

เธอรู้สึกมีความสุขมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาไม่ได้

และเพื่อนชายก็พูดว่า เธอมีอะไรให้เราช่วยไหม..?

ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม..

...........................

ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุขกับชีวิตแต่งงานของเธอ

จนไม่มีเวลาได้ติดต่อกับเพื่อนชายอีกเลย

จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ทะเลาะกับสามีของตน

หญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใครจึงนึกถึงเพื่อนชายขึ้นมา

แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปหาเท่าไหร่?

ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย

เขาจึงโทรไปหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้น

เพื่อนของชายหนุ่มเล่าว่าชายหนุ่มเป็นโรคร้ายเขาไม่สามารถไปไหนได้

ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล... มาร่วมหลายเดือนแล้ว

หญิงสาวตกใจมาก ถามว่า..เขาเป็นอะไร?

เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการเขากำเริบเพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัด

ชายหนุ่มดัน ...หายตัว ไปเฉย ๆ โดยไม่มีใครรุ้

และเพื่อนของชายหนุ่ม ก็ยังบอกอีก ว่า ..."มันเป็นนิสัยเสียของมันหน่ะ

มันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆ

คราวที่แล้วตอนสอบไล่ มันก็หายตัวไปจากห้องสอบเฉยเลย"

ไม่รู้มันหายไปไหน..ถามใคร ก็ไม่มีใครรู้

หญิงสาวตกใจมากเลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว

หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่ม ที่โรงพยาบาลเมื่อเปิดประตูเข้าไป

ก็ต้อง ตกใจ ! ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรงกับผอมซูบไม่มีแรง

เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจทักทายเธอเป็นการใหญ่

"เป็นอย่างไรมั่งไม่เจอกันตั้งนานเลยน่ะ"

หญิงสาวนิ่งเงียบซักพักน้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา

"อ้าวร้องไห้ทำไมหล่ะเธอหน่ะไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วเหรอ

จะให้เราช่วยอะไรไหม...?
แต่เราก็คงจะแนะนำเธอ ได้เหมือนเดิมนะ"

หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วก็บอกกับชายหนุ่มว่า

วันที่เธอ มารับเราเป็นวันสอบไล่เธอใช่ไหม..?"

ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไป

หญิงสาวจึงพูด ต่อ...

"และวันที่ เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของเราใช่ไหม..?"

ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร อีกแล้วกลับนิ่งเงียบกว่าเดิม

หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

"ตลอดเวลาเรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ ไหน เรารู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้"

ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วก็บอก กับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า

"เราบอกเธอ แล้วไง..ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มาก ๆ
และมากขึ้นกว่าเดิม มันไม่สำคัญหรอก..ว่าเขาจะรักเราหรือไม่
มันสำคัญแค่เพียงว่า..เรายังรักเธออยู่หรือเปล่า
แค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว
ต่อให้เราจะเจ็บสักแค่ไหน..เราก็ยังรักเธอต่อไป
และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง..

หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ...อยู่ที่ตักของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มจึงพูด... ขึ้น ว่า

"ถ้าเราหาย เมื่อไหร่... เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ "

คนเราส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนี้แหละมักจะมองข้ามคนที่รักเรามากที่สุดไปเสมอ
แล้วคุณหล่ะมองข้ามความรักความหวังดีของใครไปหรือเปล่า

ของคุณ FW mail ดี ๆ ฉบับนี้ค่ะ

Create Date : 06 สิงหาคม 2550

Last Update : 6 สิงหาคม 2550 23:47:05 น.

4 comments

Counter : 649 Pageviews.

ซึ้งจังค่ะ ซึ้งจนน้ำตาไหลจริง ๆ ค่ะ

โดย: ทอใยรัก (toryairuk1

) วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:11:09:35 น.

ซึ้งจัง ถ้ามีคนรักแบบนี้สักคนคงดีไม่น้อย

โดย: ap560

วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:21:55:25 น.

ซึ้งมากค้ะ ^^ จะมีสักกี่คนที่ยอมทำแบบนี้เพื่อเรา น้ำตาไหลเลย.

โดย: poyjae IP: 183.89.245.46 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:0:51:47 น.

ซึ้งมาก ๆๆๆ จะมีแบบนี้สักกี่คนบนโลกที่ดีแบบนี้

โดย: sk IP: 118.173.229.170 วันที่: 28 พฤษภาคม 2554 เวลา:12:38:44 น.