This life is worth living, we can say, since it is what we make it
Group Blog
 
All blogs
 

เหตุเกิดที่ใต้ดิน

ไม่รู้ว่าตัวเองคิดมากไปรึเปล่า แต่นับเป็นเหตุการณ์ครั้งที่ 2 แล้วที่พบคนทำผิดระเบียบบนรถไฟใต้ดิน ก็คือกินอาหารบนรถใต้ดิน ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อประมาณสองเดือนมาแล้ว อนงค์นางหนึ่งเธอขึ้นมานั่งตรงที่ว่างข้างๆพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ รถออกจากสถานนีไม่นานเธอก็เริ่มแต่งหน้า แน่นอนว่าคนงามเพราะแต่ง ถ้าเป็นการตบแป้งเบาๆ หรือทาลิปเล็กน้อยก็คงพอรับได้ ออกจะเลดี๋ น่าเอ็นดูแต่นี้คุณเธอเล่น วาดคิ้ว เขียนตา ทาปากประหนึ่งว่าบนรถนั้นไม่มีสายตาใครมอง รถไฟใต้ดินคุณคงรู้ ไม่อยากมองก็ต้องเห็นเพราะที่นั่งจังก้ากันซะขนาดนั้น หลังจากเธอเพลินเพลินกับศิลปะการแต่งหน้าเธอก็ล้วงเอาถุงร้อนออกจากกระเป๋าใบใหญ่ของเธอที่เล่านี้ไม่ใช่ว่าจะจ้องจับผิดอยู่นา เราก็อุตสาห์หลับตาแล้ว แต่ไอ้เจ้าหูกับจมูกอะซิ มันไม่ยอมหลับไปด้วย จมูกได้กลิ่นไส้กรอกอิสาน จิงๆแล้วมันก็หอมดีถ้าเรากินเองแต่ไม่ใช่เวลาเช้าอย่างนี้ในรถที่ใช้เครื่องปรับอากาศ เราเลยลืมตามาดูเธอก็ไม่สนใจ ในตู้รถมีป้ายติดห้ามรับประทานอาหาร แต่หล่อนก็มิได้นำพา เราเองได้แต่นับ1-10ในใจ จนกระทั่ง จนกระทั่ง สมองสั่งการว่าอย่ากระนั้นเลย หล่อนอาจะไม่รู้ก็ได้ เลยตัดสินใจบอก คุณคะห้ามรับประทานอาหารบนรถไฟใต้ดินคะ หล่อนพยักหน้าเข้าใจแล้วเก็บถุงใส่กระเป๋า ในใจคิดไม่เป็นไรจ๊ะคนทำผิดรู้จักแก้ไขให้อภัยได้ หลังจากนั้นไม่นานมีเสียงถุงพลาสติกอีกครั้ง คราวนี้เธอหยิบถุงใส่สัปปะรดออกมากินอีก ก็แล้วไงจะไปทำอะไรได้ก็เราไม่ใช่เจ้าหน้าที่ ร.ฟ.ม นี่จ๊ะ เราเคยขึ้นรถลอยฟ้าแค่หัวรองเท้ายื่นไปแตะเส้นหลืองนิดเดีย พี่ รปภ ก็ยิ่งกว่าไลน์แมนอีกเป่านกหวีดซะ เล่นเอาอายไปเลย นึกว่าคนมีหล่อนคนเดียวในมหานครนี้ที่เป็นคนเยี่ยงนี้ แต่แล้วเหตุการณ์ก็มาเกิดเข้าอีกเมื่อวาน สุภาพสตรีค่อนข้างสูงวัยเธอรับประทานผลไม้ในรถคราวนี้วิธีที่ดีที่สุดของเราคือหากไม่ชอบใจ และทำอะไรไม่ได้ก็ออกจากตรงนั้นซะ อุเบกขาไปเลยลองมองต่างมุมไป เขาอาจไม่รู้ เขาอาจมีเหตุผลของเขาก็ได้ ไม่มีอะไรมาทำวันของฉันให้ขุ่นมั่ว ได้หากฉันไม่ยอม





 

Create Date : 07 พฤษภาคม 2551    
Last Update : 7 พฤษภาคม 2551 14:24:35 น.
Counter : 314 Pageviews.  

ดินเนอร์อำลาเจ้านาย

วันนี้ต้องไปเลี้ยงอำลาเจ้านาย ชายหนุ่มน่ารักชาวต่างชาติอายุแค่ 25ปีต้องเดินทางต่างถิ่นมาเป็นเจ้านายจำเป็นอยู่เมืองแห่งรอยยิ้ม 3 เดือน ตะแรกแกตื่นเต้น ตืนตาน่าดูเพราะแกพักอยู่แถวสีลม พูดง่าย ง่าย ไม่ไกลจากพัฒน์พงษ์นัก อยู่ไปได้ 3 อาทิตย์แกก็เริ่มคิดถึงบ้านดูปฏิทินทู้กวัน แถมยังนั่งเคาท์ดาว์นนับวันกลับ แต่พอเอาเข้าจริงถึงเวลากลับแกบ่นไม่อยากกลับซะงั้น คิดอยู่นาน ว่าจะพาไปกินอะไรดี ก็บังเกิดนิมิตรว่า พาแกไปกินอาหารไทยสั่งลาดีกว่า ว่าแล้วก็พาไปกินอาหารไทยแถวถนนเพชรบุรี  เป็นร้านอาหารเล็กๆน่ารัก สั่งอาหารไปห้าอย่าง กับข้าวมารวดเร็วดีจริง ประกอบด้วย ไข่ยัดไส้ ลาบไก่ ต้มยำกุ้ง ยำเนื้อย่าง และ  กุ้งผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ถ่ายรูปมาด้วยแต่ถ่ายด้วยมือถือไม่รู้จะเอามาลงได้รึเปล่า ไม่ใช่เพราะไม่อยากลงแต่เพราะทำไม่เป็น

ป.ล เพิ่งหัดทำบล็อกอยู่จ๊ะ หากพบข้อผิดพลาดก็ช่วยบอกทางแก้ให้ด้วยละกัน









 

Create Date : 29 เมษายน 2551    
Last Update : 7 พฤษภาคม 2551 12:09:23 น.
Counter : 248 Pageviews.  


nidathanya
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




welcome to my world
Friends' blogs
[Add nidathanya's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.