|
เปลวไฟในฝัน ตอน 19 - 20
เ ป ล ว ไ ฟ ใ น ฝั น
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 19
เท้าของมะลิก้าวไปเบื้องหน้าอย่างรวดเร็วเหมือนต้องการจะหนีจากภาพทั้งหมดที่เห็นเมื่อครู่ ทั้งดอกกุหลาบสีแดง...สีหน้า และแววตาของบัวที่มองลีลาวดี
มะลิรู้ดีว่าตนไม่เคยได้สายตาอย่างนี้จากบัว น้ำตาหญิงสาวไหลริน แต่แล้วมะลิก็สะดุ้งเมื่อรู้ว่าสมชายแอบมองตนอยู่ด้านหลัง
ลุง
มะลิหันมองสมชายและรีบปาดน้ำตา
ร้องไห้เสียใจอยู่หรือ ก็ไม่น่าเลยนี่น้า เสียงสมชายเต็มไปด้วยความดูแคลน ฉันไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย แค่ไม่ค่อยสบาย เป็นไง ยอมเหนื่อย ยอมให้ข้าจิกใช้ แล้วผลเป็นไง
ชายพิการมองมะลิอย่างสมเพช ไม่มีใครรู้ว่าวันนี้ทั้งวัน หญิงสาวถูกสมชายกลั่นแกล้งให้ทำงานหนักเพียงใด เขาเรียกร้องความสนใจจากเธอสารพัด และเธอก็ยอม...ยอมเพราะความรักที่มีต่อบัวเท่านั้น แต่ดูเหมือนบัวไม่เคยรับรู้เลย
มันจะมากไปแล้วนะลุง เหนื่อยสายตัวแทบขาด มือก็แตก ตัวก็เป็นแผล แล้วเป็นไง ผลจากการต่อสู้ของเอ็ง
มะลิน้ำตาไหลพราก เจ็บลึก พอได้แล้ว ! ฉันไม่อยากฟัง !
สมชายเอื้อมมือกระชากตัวมะลิมาใกล้ หญิงสาวปลิวตามแรง โอ๊ย ฉันเจ็บ
ไอ้โง่ ไอ้โง่เอ๊ย จะมีใครโง่ไปกว่าเอ็งอีกไหมเนี่ย ไปตายซะไป๊ น้ำเสียงของสมชายจริงจังเหมือนอยากผลักไสให้มะลิไปตายจริงๆ มะลิวิ่งร้องไห้ออกไปอย่างเสียใจ.....เธอไม่เหลือใครแล้วในชีวิต
กุหลาบตามมาเจอมะลินั่งร้องไห้ คนหัวใจสลายสองคน มีหน้าที่ปลอบใจกันเอง คนอย่างฉันตายไปตอนนี้ คงเหมือนผีไม่มีญาติ ไม่มีใครอาลัยอาวรณ์ ไม่มีใครเสียใจ มะลิบอกกับกุหลาบเช่นนั้น
มะลิ ความรักไม่ได้ทำให้ใครตาย แต่วิธีคิดดูถูกตัวเองต่างหาก ที่ทำให้เราตาย
กุหลาบปลอบหญิงสาว ถึงความรักจะไม่เคยทำให้ใครตาย แต่พิษของความรักร้ายแรงเพียงใด กุหลาบกำลังตระหนักดี
เกิดมาพ่อแม่ก็ทิ้ง เจอคนดีที่เลี้ยงเรา เขาก็ชิงตายไปเสียก่อน แม้แต่คนคนเดียวที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้ เขาก็ยังมาจากไป
หญิงสาวยังอดเสียงเครือไม่ได้เมื่อพูดถึงบัว พี่บัวแค่มีชีวิตของเขา ทุกๆคนต้องมีชีวิตของตนเอง พี่รู้ว่ามะลิเข้าใจ
ฉันเข้าใจ แต่บางครั้ง ความโดดเดี่ยวก็ทรมาน ทรมานยิ่งกว่าความตาย เกิดอย่างโดดเดี่ยว อยู่อย่างโดดเดี่ยว แม้จะตายก็ยังตายอย่างโดดเดี่ยว ฉันไม่มีใครแล้ว ไม่มีจริงๆ
มะลิเสียงเศร้าเสียจนกุหลาบต้องดึงมะลิมากอดปลอบ เขาลูบผมเธออย่างปลอบประโลม ไม่จริงหรอก ไม่จริง ถึงมะลิไม่มีใครแล้ว มะลิก็ยังมีตัวเอง ตัวเองนี่ล่ะที่มีค่าที่สุด ยิ่งไม่มีใครสนใจ ยิ่งต้องรักตัวเอง เข้าใจไหม
มะลิกอดกุหลาบ ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น รู้แต่ว่าอยากร้องไห้อย่างเดียว...เด็กเข้มแข็งอย่างเธอไม่เคยอ่อนไหวมากมายขนาดนี้เลย กุหลาบปล่อยให้มะลิร้องไห้กับอกตนอย่างเข้าใจ
สีหน้าเศร้าซึมของบัวทำให้สมชายรู้ทันทีว่าบัวถูกลีลาวดีปฏิเสธ สมชายโมโหมากเพราะกลัวว่าจะอดมีลูกสะใภ้รวยๆ เขารีบโยนความผิดให้กุหลาบทันที
เพราะไอ้กุหลาบ ! ไอ้กุหลาบคนเดียว ! กุหลาบ กุหลาบมาเกี่ยวอะไรด้วยครับ บัวถามอย่างแปลกใจ
ไอ้กุหลาบมันคิดจะแย่งของของลูก มันจงใจทำให้ลีลาวดีรักมัน อะไรนะฮะ บัวถามอย่างไม่เชื่อหู ลีลาวดีรักน้องชายของตนงั้นหรือ ?
จริงๆนะบัว ไอ้กุหลาบมันอิจฉาบัว มันเกิดมาเพื่อแย่งทุกๆอย่างไปจากบัว ที่ลีลาวดีปฏิเสธบัวครั้งนี้ก็เพราะมันนั่นล่ะ
สมชายรีบใส่ไฟกุหลาบ บัวคิดเล็กน้อยแล้วส่ายหน้า ไม่จริงหรอกครับ พ่อคิดมากไปเอง เขาไม่ใช่คนแบบนั้น
นี่บัวไม่เชื่อพ่อหรือ มันไม่เคยจริงใจกับลูก มันนั่นล่ะแย่งลีลาวดีไป คำพูดของสมชายทำให้เขาเจ็บแปลบที่หัวใจ บัวรีบตัดบท วันนี้เขาทนเจ็บที่ใจไม่ไหวอีกต่อไป
ไม่ครับ ถึงยังไงเขาก็น้องผม เขาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน ทีหลังพ่ออย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ ผมไม่อยากฟัง
บัวลุกเดินหนีไปทันที สมชายมองตาม แค้นใจที่ทำให้บัวเกลียดกุหลาบไม่ได้ สายตาคนที่ผ่านโลกมามากอย่างสมชาย รู้ดีว่าลีลาวดีไม่ได้รักบัวสักนิด เด็กมะลิต่างหากที่หลงรักบัวอย่างจริงใจ แต่สมชายเกลียดเด็กกำพร้าอย่างมะลิ อย่างกุหลาบเหลือเกิน เขากลั่นแกล้งหญิงสาวเพื่อหวังว่าเธอจะทนไม่ได้และล่าถอยหนีไป
วันนี้...ดูเหมือนว่ามะลิจะยินยอมล่าถอยไป แต่กุหลาบยังคอยเป็นก้างขวางคอความรักของบัวกับลีลาวดี เมื่อกุหลาบมาต่อว่าสมชายเรื่องแกล้งมะลิ เขาจึงไม่รีรอที่จะหาวิธีจัดการกุหลาบ
กุหลาบเข็นสมชายไปที่ริมบันไดเพื่อขู่ให้หยุดกลั่นแกล้งมะลิ กุหลาบแค่เพียงขู่ แต่สมชายเหนือชั้นกว่าโดยทำจริง
เอ็งมันใช้แต่กำลัง ไม่ใช้สมอง ที่สำคัญ ไม่ยอมเสี่ยงลงทุน ถ้าเอ็งอยากจะทำร้ายใครสักคนจริงๆเอ็งต้องดูข้า
ชายพิการลงทุนทำร้ายร่างกายตัวเองโดยการโผลงจากรถเข็นลงบันได ! ช่วยด้วย บัวอยู่ไหน บัวลูกพ่อ
.ช่วยด้วย ไอ้กุหลาบมันกำลังจะฆ่าพ่อ สมชายตะโกนหาบัว หมายให้บัวเข้าใจผิดว่ากุหลาบต้องการฆ่าตน !!
บัวได้ยินเสียงร้องก็วิ่งออกมาจากห้อง ภาพสมชายลงไปนอนที่พื้นบันไดชั้นล่างในขณะที่กุหลาบมือจับรถเข็นอยู่ทำให้บัวเข้าใจกุหลาบผิดทันที
นี่แกทำอะไร ! บัวตะโกนก้อง ไม่ใช่นะพี่ กุหลาบรีบปฏิเสธ พร้อมปล่อยมือจากรถเข็นนั้นอย่างรวดเร็ว
บ้าที่สุด แกมันบ้าไปแล้ว เสียงโวยวายที่บันไดเรียกให้ มะลิ และลีลาวดีวิ่งมาดู พร้อมฮะเก๋าบ๊ะจ่าง บัวรีบสั่งให้มะลิเอารถออกจะพาสมชายไปโรงพยาบาล
พ่อ พ่อ อย่าเป็นอะไรนะครับ บัวเฝ้ารอทีมหมอให้การรักษาสมชายอย่างห่วงใย เมื่อกุหลาบตามมาถึงโรงพยาบาลบัวก็ตรงเข้าต่อยหน้าน้องชายทันที
พี่บัว... กุหลาบตกใจมาก เขาไม่เคยเห็นบัวโกรธจนขาดสติเช่นนี้
มะลิและลีลาวดีรีบเข้าไปช่วยดึงบัวไว้ อย่านะ
.พี่บัว ! ทำอะไรน่ะ
ปล่อยพี่
มะลิ คนใจร้ายอย่างมัน ทำได้แม้กระทั่งคนพิการ มันผลักพ่อพี่ตกบันได มันตั้งใจจะฆ่าเขา ถูกขังอยู่ในคุกเป็นปีๆ แม่ร้องไห้แทบปางตาย สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สอนแกเลยหรือไงว่าอย่าใจร้อน !
พี่กุหลาบ เรื่องเป็นไงเล่าไปสิ ลีลาวดีกับมะลิพยายามบอกให้กุหลาบอธิบาย แต่กุหลาบก็เอาแต่นิ่งเงียบ บัวไม่อดทนพอที่จะรอฟังคำตอบ เขาบอกกับลีลาวดีเสียเอง
เขาเคยทำแบบนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว เขาใจร้อนใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาทุกอย่าง เขาทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก กี่ครั้งที่ผมต้องคอยดูแลเขา ดูแลแม่ เขาใช้อารมณ์จัดการทุกเรื่องจนผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
บัวหันมองกุหลาบด้วยแววตาผิดหวัง พี่อดทนแค่ไหนที่จะทำให้แกเป็นคนดี สุดท้ายแกก็กลับไปเป็นอย่างเดิม แกกำลังจะเป็นฆาตกร ที่สำคัญ คนที่แกจะฆ่าคือพ่อพี่ ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อพี่เข้าใจไหม !
บัว ..นี่คุณเป็นอะไรไป คุณไม่เคยใจร้อน คุณไม่เคยขาดสติแบบนี้นี่นา คุณต้องฟังกุหลาบเขาบ้าง ตกลงลุงสมชายตกบันไดได้ยังไงหากุหลาบ บอกเขาไปสิ ยังไงลีลาวดีก็ไม่เชื่อว่ากุหลาบจะเป็นคนอย่างนั้น แต่บัวดูจะปักใจเชื่อไปแล้ว
ถ้าคุณถูกตัดสินโดยคนที่คุณรักที่สุด ไม่มีแม้แต่คำถาม คุณยังมีแรงอธิบายอะไรอีกไหม กุหลาบถามกลับอย่างน้อยใจ เขาตัดสินใจบอกกับบัว ใช่ ผมตั้งใจผลักเขาตกบันได ผมตั้งใจฆ่าเขา !
กุหลาบประชดบัว เมื่อบัวเชื่อว่าเขาเลว เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก บัวโกรธมากตรงเข้าจะต่อยหน้ากุหลาบอีกครั้ง แต่คราวนี้ลีลาวดีเข้าไปยืนขวาง หล่อนยกมือตบหน้าบัว เปรี้ยง ! ในจังหวะที่บัวถลันเข้ามาหากุหลาบ บัวช็อค นิ่งอึ้งไปทันที ลีลาวดี !
ขอโทษ
ลีลาวดีมองมือตัวเองคาดไม่ถึงเช่นกัน บัวมองลีลาวดีอย่างผิดหวัง
คุณปกป้องเขา คุณรักเขาจริงๆ เหมือนที่พ่อบอก แม้ตอนนั้นบัวจะไม่ยอมเชื่อสมชาย แต่ตอนนี้บัวเชื่อแล้วว่าสมชายพูดถูก ความผิดหวัง ความเสียใจ ประเดประดังเข้าใส่จนเขาโยนความยุ่งยากที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กุหลาบ
ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ที่ฉันปฏิเสธคุณ ก็เพราะฉันไม่พร้อม ไม่เกี่ยวอะไรกับกุหลาบสักหน่อย ลีลาวดีอธิบายแต่บัวไม่ฟังเดินแยกไป มะลิวิ่งตามไปดึงตัวบัวไว้
พี่บัว ! พี่ไม่อยากฟังอะไรตอนนี้ บอกแล้วไงว่าอยากอยู่คนเดียว บัวสะบัดแขนออกแต่มะลิไม่ปล่อย กลับบีบแขนบัวแน่นยิ่งขึ้น
คนบ้า พี่เป็นบ้าไปแล้ว พี่บัวที่แสนดีของฉัน คนคนนั้นมันหายไปไหน ! พี่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะพี่ห่วงพ่อหรอก พี่เจ็บใจใช่ไหมที่พี่กุหลาบ แย่งพี่ลีลาวดีไปจากพี่ พี่โกรธเขาใช่ไหม
มะลิ ! บัวตะลึง คิดไม่ถึงว่ามะลิจะพูดกับเขาเช่นนี้ มะลิไม่รู้เรื่องอะไรอย่ามาปกป้องเขาดีกว่า เห็นขาของพ่อพี่ไหม นั่นน่ะฝีมือของกุหลาบนะ พี่ก็แค่สั่งสอนน้องให้ได้สติก็เท่านั้นเอง
ไม่ใช่ ปัญหาอยู่ที่ความเชื่อใจต่างหาก ดูฉันสองคนสิ ฉันกับพี่ลีลาวดีรู้จักพี่กุหลาบไม่นาน เราสองคนไม่มีใครเชื่อสักคนว่าพี่กุหลาบฆ่าคน แต่พี่เชื่อ พี่เชื่อเข้าไปได้ยังไง หา !
บัวยืนอึ้งไร้คำตอบ ในเมื่อพี่บัวคนดีของฉันไม่อยู่แล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะอยู่ที่นี่ ต่อไปนี้ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเราจบกัน ลาก่อน !
มะลิกลั้นใจกล่าวคำอำลาออกไปอย่างยากเย็นก่อนจะหันหลังเดินจากไป ปล่อยให้บัวยืนบื้อใบ้อยู่ตรงนั้น... หลายวันต่อมา... บัวสงบสติอารมณ์และกลับไปเยี่ยมสมชายที่ฟื้นได้สติแล้ว เขาเฝ้าโทษตัวเองที่ทำให้พ่อต้องเข้าโรงพยาบาลเช่นนี้
ผมขอโทษนะครับที่มีส่วนทำให้พ่อเจ็บ ถ้าผมดูแลพ่อดีกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น สมชายไม่เป็นอะไรมากนัก มีแค่แผลถลอกตามตัว เขาเห็นบัวสีหน้าไม่ดีนักก็รีบใส่ไฟกุหลาบทันที
เห็นหรือยังลูกเพราะไอ้เด็กเก็บจากถังขยะคนนั้นคนเดียว จิตใจมันโหดเหี้ยมอำมหิตแค่ไหน ลูกรู้แล้วสินะ
ผมต่อว่าเขาไปเยอะ เขาคงไม่กล้าแล้วล่ะ ลูกต่อว่าไอ้กุหลาบหรือ
ดวงตาสมชายเป็นประกาย....ในที่สุดเขาก็สามารถทำให้บัวและกุหลาบแตกคอกัน และสมชายมีความสุขหนักเข้าไปอีกเมื่อกลับบ้านแล้วรู้ว่าพวกมะลิ บ๊ะจ่าง ฮะเก๋า และกุหลาบกลับกรุงเทพฯไปหมดแล้ว
ตามใจเขา ในเมื่อไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่ บัวรับฟังเรื่องที่กุหลาบและแก๊งค์ของมะลิกลับกรุงเทพฯไปอย่างหงุดหงิด ลีลาวดีพยายามพูดให้บัวใจอ่อนกับกุหลาบ
เมื่อคืนฉันอยู่กับกุหลาบ ท่าทางเขาเสียใจมากที่คุณเข้าใจเขาผิด ลีลาวดีถอนใจ เธอยังจำแววตาเศร้าสร้อย สีหน้าผิดหวังของกุหลาบตอนเขาจากไปได้ดี คำพูดอ่อนแรง ที่ออกมาพร้อมกับน้ำตาของผู้ชายที่เคยเข้มแข็ง...
คุณรู้ไหม ถ้าผมต้องตายเพราะฝีมือนายสมชาย ผมคงไม่เจ็บปวดเท่านี้ เท่ากับคนที่ผมรักที่สุด เกลียดผม
ชีวิตของผม เกิดมาได้ก็เพราะแม่และพี่ ความรักของเขาเท่านั้น ที่ทำให้ผมมีแรงหายใจ แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ผมหมดแรง ..หมดแรงที่จะใช้ชีวิตต่อไปแล้ว บัวหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นลีลาวดีกำลังเข้าข้างกุหลาบ เขาบอกคุณหรือว่าเขาไม่ได้ทำ เขาไม่ได้พูดอะไร แล้วทำไมพวกคุณเชื่อเขาล่ะ คุณไม่ได้อยู่ในครอบครัวผม คุณไม่รู้หรอก ว่าเขามีความแค้นอะไรกันมา
แต่ว่า
คุณไม่ต้องพูดแล้ว ผมเป็นพี่ชาย ผมมีหน้าที่สั่งสอนน้องของผม คุณไม่รู้หรอกว่าผมเคยเหนื่อยเพราะเขามากขนาดไหน คุณไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องครอบครัวผมจะดีกว่า
บัวพูดจบก็เดินฮึดฮัดจากไป ลีลาวดีมองตามไป ไม่อยากจะเชื่อว่าบัวที่เคยสุภาพอ่อนโยนจะเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้ หญิงสาวถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย....เธอเริ่มคิดถึงหน้าเศร้าๆเมื่อครู่ ป่านนี้กุหลาบจะเป็นอย่างไรหนอ....
ชายหนุ่มที่ลีลาวดีกำลังพะวงหา บัดนี้กำลังดื่มเหล้าจนเมามายอยู่ที่ร้านอาหารเล็กๆในชุมชนลานดอกหญ้า เขาแยกกับพวกมะลิมานั่งสงบจิตสงบใจที่นี่ เขาหวังจะให้สุราช่วยเยียวยาความเจ็บปวดในใจ
กุหลาบดื่มจนเมามาก รอนกับลูกสมุนเดินมาเห็นเข้าพอดี เห็นสภาพกุหลาบเมามายแทบไม่ได้สติก็ปราดเข้าไปหาเรื่อง กุหลาบไม่เพียงไม่ตอบโต้ แต่ยังเมาหมดสติไปเสียเฉยๆ รอนรีบโทรไปรายงานเฮียไก่
ฮะ ฮะ ฮ่า เฮียไก่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อรับทราบข่าวนั้น แล้วมันมากับลีลาวดีหรือเปล่า
เฮียไก่หงุดหงิดทันทีที่รอนรายงานว่าไร้วี่แววของลีลาวดี เขาสั่งให้คนพาตัวกุหลาบที่เมามายกลับมาหาตน
ไม่มีใครรู้ว่ากุหลาบถูกพาตัวไปไว้ที่ไหน แต่จำปาแทบลมใส่เมื่อได้ยินมะลิคุยกับครูอารีย์ว่าบัวและกุหลาบทะเลาะกันรุนแรง จำปาบังคับให้มะลิพาเธอกลับไปหาสมชายเพราะรู้ว่าเขาคือตัวการเรื่องทั้งหมด จำปาโกรธแค้นสมชายจนอยากจะฆ่าให้ตายแต่เธอกลับเลือกทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
ทันทีที่จำปาเห็นสมชาย จำปาเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวให้สมชาย และพูดกับสมชายอย่างใจเย็น พี่เจ็บปวดที่ฉันรักลูกเลี้ยงมากกว่าพี่ พี่คงเสียใจที่ต้องกลายเป็นคนพิการ พี่ไม่ได้โกรธลูก แต่พี่โกรธฉันใช่ไหม
จำปาถามสมชายด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน สมชายแปลกใจ เอ็งทำแบบนี้ทำไม
และแล้ว แม่ผู้ยิ่งใหญ่ก็นั่งลง ยกมือไหว้ขอร้องคนที่เกลียดที่สุดในชีวิต เพื่อลูกของตน !
เรื่องทั้งหมดนี้ฉันต้องรับผิดชอบ ที่พี่จองเวรจองกรรมกุหลาบก็เพราะฉัน ฉันขออโหสินะพี่ ฉันไหว้ล่ะ อย่าจองเวรจองกรรมกุหลาบอีกเลย ต่อไปนี้ฉันจะดูแลพี่เอง จะทำหน้าที่เมีย จะยกเงินทุกบาททุกสตางค์ให้พี่ พี่จะซ้อมฉัน จะทำร้ายฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันขอ...อย่ายุ่งกับกุหลาบ อย่ายุ่งกับบัวอีกเลยนะ
สมชายได้ฟังก็นั่งอึ้ง นึกไม่ถึงว่าจำปาจะมาไม้นี้ มะลิเองก็ไม่เข้าใจจำปาเช่นกัน... คงจะมีแต่หัวอกคนเป็นแม่กระมังถึงจะเข้าใจ
ชีวิตของผู้หญิงอย่างเรานี่ ลำบากแค่ไหนรู้ไหม เมื่อก่อนป้าทำงานนอนวันละสามชั่วโมง ถูกผัวซ้อมทุกวัน ป้าอยากจะฆ่าตัวตายวันละหลายครั้ง แต่พอมีลูกทั้งสองคน ได้เลี้ยงลูก ได้รักลูก ชีวิตของป้าก็มีค่าขึ้นมาทันที
จำปาบอกกับมะลิเช่นนั้นเพราะเธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ บัวและกุหลาบเป็นเหมือนแรงใจที่ทำให้จำปามีเรี่ยวแรงต่อสู้ไปในแต่ละวัน หากลูกของเธอเจ็บ แน่นอนว่าผู้เป็นแม่ต้องเจ็บกว่า จำปาปกป้องกุหลาบโดยการเลือกอยู่กับสมชายแทน เธอพาสมชายกลับไปที่ชุมชนลานดอกหญ้า
แม่... พ่อ บัวตกใจที่กลับบ้านมาพบกับสมชายในบ้าน ความลับเรื่องเขาพาพ่อไปเลี้ยงดูนั้น ถูกจำปารู้แล้วงั้นหรือ บัวหลบสายตาดุๆของแม่ที่มองมาอย่างละอายใจ
พาลุงเขาเข้าไปในห้อง ส่วนแก...มาคุยกับแม่ จำปาหันไปสั่งมะลิก่อนจะหันไปหาบัว เสียงของจำปาจริงจังเสียจนบัวหน้าซีด เขาเดินตามจำปาไปคุยอีกมุมหนึ่งในบ้านอย่างเกรงๆ
แม่เคยบอกแกแล้วว่า อย่าเอาเขาเข้ามา ผมเอ้อ... ลุกขึ้นยืน จำปาไม่รอให้บัวพูดจบ และเมื่อบัวยังนิ่งเฉย จำปาก็บอกเสียงเข้ม บอกให้ลุกขึ้นยืน !
บัวลุกขึ้นยืนตามคำสั่งแม่ กอดอก แม่ครับ บัวมองจำปาอย่างไม่เข้าใจ ผู้เป็นแม่ไม่ฟัง หันไปหยิบไม้เรียวมาตีก้นบัวไม่ต่างไปจากผู้ใหญ่ที่ทำโทษเด็กตัวเล็กๆเวลาทำผิด
นี่แน่ะ นี่ นี่...เมื่อก่อนเวลาที่แกกับกุหลาบทะเลาะกันแม่ก็ตีแกแบบนี้ เพราะฉะนั้นตอนนี้แกก็ต้องโดนเหมือนกัน แกจะสิบขวบ สามสิบขวบ ห้าสิบขวบ ฉันก็เป็นแม่แก ฉันจะตีแก ตีแกทุกครั้งที่ทำผิด ฉันเป็นแม่แกจนแกตาย ฉันก็มีสิทธิ์ตีแกจนแกตายเหมือนกัน !
แต่ผมโตแล้วนะแม่ ใช่แกโตแล้ว เรียนสูงกว่าแม่ด้วย ในสายตาคนอื่นแกกำลังจะเป็นอัยการ แกมีเกียรติ แต่ในสายตาของแม่ ถ้าแกทำผิด แกต้องโดนตี เพราะถ้าแม่ไม่ตีไม่สอน แล้วใครจะสอน
แม่ไม่เข้าใจ กุหลาบเขาทำผิด เขาใจร้อน ผมก็แค่สอนน้อง จำปาวางไม้เดินมาถามบัว คนที่จะสอนคนอื่นได้ต้องมีใจยุติธรรม แกมีหรือยัง ถามตัวเองซิ แกมีหรือเปล่า แต่ว่า... ไม่ต้องพูดแล้ว ฟังไอ้คนไม่รู้หนังสือคนนี้สั่งสอน แกกำลังจะเป็นอัยการ แกถือกฎหมาย ถ้าคนที่ถือกฎหมายมีอคติเสียเอง แล้วแกยังจะทำหน้าที่รักษากฎหมายได้หรือเปล่า กลับเข้าห้องไป...กลับไปนั่งคิดทบทวนดู ถ้าคิดไม่ออก ไม่ต้องออกมาให้แม่เห็นหน้า เข้าใจไหม
บัวอึ้งไปกับคำพูดของจำปา....แท้จริงแล้วเขาโกรธกุหลาบเพราะเรื่องลีลาวดีด้วยหรือไม่ บัวอยากปฏิเสธ แต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจ จึงได้แต่เดินปลีกตัวออกไป
มะลิเข้าไปคุยกับจำปาอย่างชื่นชม เพื่อนที่มีพ่อแม่ของฉัน ชอบบ่นเวลาถูกพ่อแม่ตี พ่อแม่ด่า แต่เขาไม่รู้หรอกว่าโชคดีแค่ไหนที่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน คอยดุด่า ฉันอิจฉาพี่บัวพี่กุหลาบที่มีแม่อย่างป้าจำปา เพราะถ้าเป็นเด็กกำพร้าอย่างฉันคงไม่มีใครสนใจว่าจะเป็นคนดีหรือเลว รู้แต่ว่าให้มันห่างๆตัวเราเอาไว้ก็พอ
มะลิเสียงเศร้าลงในตอนท้าย จำปาจึงดึงมะลิมากกอดอย่างเมตตา เธอเข้าใจดีว่ามะลิรู้สึกเช่นไร เด็กที่มูลนิธิบางคนเรียกป้าว่าแม่ อยากเรียกแม่บ้างไหม
ฉันเรียกได้หรือ มะลิมองจำปาอย่างตื้นเต้น เรียกได้สิ หนูอุตส่าห์ดูแลบัวและกุหลาบให้แม่ ต่อไปนี้ให้คิดว่าเป็นลูกแม่อีกคนแล้วกันนะ
มะลิโผเข้ากอดจำปาอย่างดีใจ เด็กสาวรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจที่เธอมีคนที่รักได้อย่างบริสุทธิ์ใจอีกครั้ง เพราะหลังจากที่ครูพิศมัยเสียไป มะลิก็โหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของผู้ที่จะรักเธออย่างลูกมาตลอด เด็กสาวเป็นสุขหัวใจ เธอได้มีแม่เหมือนคนอื่นอีกครั้ง ...
ตอนที่ 20 แสงแดดที่เล็ดสอดผ่านม่านหน้าต่างโรงแรมเข้ามา ทำให้กุหลาบแสบตา เขาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย นี่...ที่ไหนเนี่ย
สาวสวยเซ็กซี่คนหนึ่งชะโงกหน้ามาใกล้เขา อยู่บนสวรรค์มั้งคะพี่
กุหลาบหันมองหญิงสาวอย่างตกใจ และที่อีกด้านหนึ่งของที่นอนก็มีสาวสวยนอนเคียงข้างเขาอีกเช่นกัน กุหลาบเขยิบหนีอย่างเร็ว พวกคุณเป็นใคร
กุหลาบนึกโกรธตัวเองที่เมามาย เมื่อคืนเขาไร้สติจนพาผู้หญิงขึ้นห้องพร้อมกันสองคนเชียวหรือ? แล้วกุหลาบก็หายสงสัยเมื่อไก่เข้ามาอธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ
เขาก็เป็นนางฟ้าที่ข้าจัดมาให้แกไว้เสวยสุขน่ะสิ เฮียไก่ กุหลาบตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอเฮียไก่ที่นี่ เขารีบหยิบเสื้อมาควานหาปืน แต่ดูเหมือนไก่จะรู้ว่ากุหลาบกำลังจะทำอะไร เฮียไก่โยนปืนของกุหลาบคืนให้โดยไว
ปืนเอ็งอยู่นี่ แต่ข้าว่าไม่ต้องใช้หรอก เพราะข้าไม่ได้คิดจะทำอะไรเอ็ง ไม่ได้ต้องการจะทำร้ายฉัน แล้วเฮียต้องการอะไร
เฮียไก่มองกุหลาบอย่างสมเพช จากสภาพของเอ็ง ดูเหมือนเอ็งกำลังเหนื่อยและพ่ายแพ้ต่อความเป็นจริงในชีวิต
เฮียพูดอะไร กุหลาบเสียงแข็ง หงุดหงิดกับสายตาและคำพูดกวนประสาทของเฮียไก่เต็มทนเพราะมันทำให้เขาคิดถึงเหตุการณ์ที่บัวต่อว่าเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำผิด...เฮียไก่เห็นกุหลาบนิ่งเงียบ ก็ยิ่งตอกย้ำ
ข้าบอกเอ็งหลายครั้งแล้วว่าเป็นคนดีมันเหนื่อย เอ็งก็ไม่เชื่อ สุดท้ายก็หมดสภาพต้องซมซานกลับบ้าน
ฉันจะเป็นอะไรก็เรื่องของฉัน ฉันจะกลับบ้าน กุหลาบลุกขึ้นเก็บข้าวของ
ถ้าเอ็งอยากกลับบ้านจริงเอ็งคงไม่นั่งกินเหล้าตั้งแต่แรกหรอก นี่ไงเหล้า เงิน กุญแจรถ และผู้หญิง ความสุขทุกอย่างที่มนุษย์ต้องการ ข้าเตรียมให้เอ็งแล้ว เอ็งจะไปไหนอีกทำไม
เฮียไก่หยิบของบนโต๊ะโยนส่งให้กุหลาบ ในนั้นมีทั้งเงินปึกหนึ่ง และกุญแจรถ กุหลาบเปิดดูเพียงปราดเดียวก็ยื่นถุงคืนทันที
ฉันไม่รู้เรื่องลีลาวดี ไม่ต้องมาทำดีเอาใจฉันหรอกกุหลาบดักคอไว้ก่อน รู้ว่าลีลาวดีเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของพวกนิกรเวลานี้ ซึ่งนั่นก็รวมถึงเฮียไก่ด้วย
ใครบอกว่าข้าสนใจลีลาวดี เอ็งก็รู้ แต่ไหนแต่ไร ข้าอยากให้เอ็งมาอยู่กับข้า เอ็งอยู่ที่นี่ ทำใจให้สบาย ถ้าหายเหนื่อยแล้วอยากไปก็ไป แต่ถ้าเปลี่ยนใจอยากอยู่กับข้า ข้าจะดีใจมาก
เฮียทำทุกอย่างนี่ เพื่อให้ฉันเปลี่ยนใจไปอยู่กับเฮีย แค่นั้นจริงๆหรือ กุหลาบยังไม่เชื่อ แค่นั้นจริงๆ เรื่องลีลาวดีเป็นเรื่องของคุณนิกรเขา เอ็งไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก ตอนนี้เอ็งมีเรื่องไม่สบายใจพอแล้ว อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก หาความสุขใส่ตัวก็พอ
เฮียไก่หันไปสั่งสองสาวเซ็กซี่ ดูแลพี่เขาให้ดี ถ้าพี่เขาอยากอยู่ ก็ให้เขาอยู่ ถ้าพี่เขาอยากไปก็ปล่อยเขาไป
เฮียไก่บอกอย่างใจป้ำก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้กุหลาบครุ่นคิดสงสัยว่าไก่จะมาไม้ไหนกันแน่ แต่สองสาวไม่ปล่อยให้กุหลาบได้คิดนาน สาวเซ็กซี่เข้าไปคลอเคลีย
พี่จะไปจริงๆหรือ แน่ใจหรือว่ามีที่ไป เดี๋ยวค่อยไปก็ได้นี่นา จะไปตอนนี้หรือเดี๋ยวค่อยไป ไม่เห็นต่างกันเลย
สาวอีกคนส่งแก้วเหล้าให้ กุหลาบครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะรับแก้วเหล้ามาดื่มรวดเดียวหมด เอามาอีก เอามาเยอะๆ
กุหลาบตัดสินใจกินเหล้าประชดชีวิตอีกครั้ง สองสาวเซ็กซี่ยิ้มเจ้าเล่ห์...ในที่สุดเฮียไก่ก็รั้งกุหลาบเอาไว้ได้ เอ็งสองคนเฝ้าดูมันไว้ แต่เฝ้าดูแบบห่างๆนะ อย่าให้มันรู้ตัว
เฮียไก่สั่งรอนและสมุนที่รออยู่ด้านนอก แล้วผมต้องทำไงบ้าง รอนถามในใจไม่พอใจอยู่ลึกๆที่ไก่เอาใจกุหลาบ
ถ้ามันหนีก็ตามมันไป มันจะพาเราไปหาลีลาวดี แต่ถ้ามันอยู่ อีกไม่นาน ข้าก็จะได้ลูกน้องมือดีเอาไว้ตั้งอาณาจักรยาเสพติดของข้าเองที่นี่ ฮะฮะฮ่า
เฮียไก่หมายมั่นปั่นมือว่าแผนการของตนต้องสำเร็จแน่ แต่ดูเหมือนว่าลีลาวดีจะใจร้อนกว่า หญิงสาวไม่เป็นฝ่ายรอให้กุหลาบพาพวกของเฮียไก่ไปตามหา เพราะเธอกลับเป็นฝ่ายออกตามหากุหลาบเสียเอง
ทันทีที่ลีลาวดีรู้ข่าวว่ากุหลาบถูกพรรคพวกเฮียไก่จับตัวไป หญิงสาวก็ว้าวุ่น เธอตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ปลอมตัวเป็นสาวแก่เพื่อเข้าช่วยเหลือกุหลาบ
กุหลาบ คุณอยู่ที่ไหน ลีลาวดีดีใจมากที่โทรศัพท์ติดต่อกุหลาบได้ พี่กุหลาบนอนข้างๆฉันอยู่ ไม่ว่างรับสาย แล้วหล่อนเป็นใครยะ สาวเซ็กซี่ลูกน้องเฮียไก่นั่นเองที่เป็นคนรับสาย ลีลาวดีรับฟังอย่างหงุดหงิดใจ
มาถามว่าฉันเป็นใคร แล้วเธอล่ะเป็นใคร ฉันน่ะหรือ ก็เมียกิติมศักดิ์ เวลาเมียที่บ้านไม่ยอมให้ใช้บริการไงจ๊ะ
สาวเซ็กซี่หัวเราะคิก ลีลาวดีโกรธแทบบ้า แต่ยังพยายามข่มใจ ขอฉันพูดกับเขาหน่อย หญิงสาวส่งมือถือให้กุหลาบอย่างเสียมิได้
เสียงผู้หญิง เมียพี่มั้ง เจ้าหล่อนบอกอย่างไม่ใส่ใจ กุหลาบรับโทรศัพท์มาในสภาพเมามาย ฮัลโหล เสียงอ้อแอ้ของกุหลาบทำให้ลีลาวดีหงุดหงิดใจอย่างมาก เธอรีบคาดคั้นถึงที่อยู่ของเขาทันที
คนบ้า ! ห่วงแทบตาย อยู่กับผู้หญิงที่ไหน...บอกมานะ ผมขออยู่คนเดียวคิดอะไรสักพัก ทีหลังไม่ต้องโทรมาอีก
กุหลาบพูดไร้เยื่อใยก่อนจะวางสายแล้วหันหันไปดื่มเหล้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ ลีลาวดีใจร้อนเป็นไฟเมื่อรู้ว่ากุหลาบอยู่กับผู้หญิงอื่น หญิงสาวพยายามครุ่นคิดว่ากุหลาบจะอยู่ที่โรงแรมใด แล้วลีลาวดีก็ยิ้มออกเมื่อเห็นซู่ซี่กับหลิงหลิงกำลังเชิญชวนลูกค้า ลีลาวดีปรี่เข้าไปหาทั้งสองทันที
เธอสองคนใช่ไหมที่ เอ้อ ขายบริการน่ะ สาวไซด์ไลน์ทั้งสองมองลีลาวดีหัวจรดเท้า ลีลาวดีในคราบสาวแก่ แต่งตัวเชยทำให้สองสาวงงกับคำถามของลีลาวดีไม่ได้
เออสิ นี่อย่าบอกนะว่าจะมาซื้อบริการฉันน่ะ แก่ป่านนี้แล้วยังเป็นทอมอีกหรือ ลีลาวดีถอนใจ บอกจุดประสงค์ของตนกับทั้งสองตรงๆ
ฉันอยากรู้ว่า พวกเธอชอบพาผู้ชายไปนอนที่โรงแรมไหนน่ะ ฉันหมายถึงโรงแรมแถวๆนี้ ถามทำไม อ๋อ นึกออกแล้ว จะไปตามผัวล่ะสิ
ใช่ ใช่ ลีลาวดีรีบเออออ หญิงสาวจ้างวานทั้งสองให้พาไปโรงแรมละแวกนั้น ลีลาวดีดีใจมากที่พบรอนและลูกน้องในโรงแรม หญิงสาวมั่นใจว่าเฮียไก่พากุหลาบมาที่โรงแรมแห่งนี้แน่
เธอสองคนเอาเงินนี่ไป ลีลาวดีส่งเงินอีกก้อนหนึ่งให้ซูซี่และหลิงหลิง หน้าที่ของเธอคือ พาผู้ชายสองคนนั้นขึ้นห้องไปกับเธอให้ได้
ตอนนี้หรือ ใช่ ตอนนี้เลย เอาขึ้นห้องไปให้ได้เลยนะ อย่าให้เขาไปนั่งเฝ้าอยู่ตรงนั้นอีก
แผนการของลีลาวดีก็คือให้สองสาวพาพวกเฮียไก่ไปอีกทางเพื่อเธอจะได้พาตัวกุหลาบกลับออกไปได้ ซึ่งซู่ซี่และหลิงหลิงก็ยินดีทำตาม ลีลาวดีไม่รอช้าที่จะขึ้นไปตามหากุหลาบ แต่จนแล้วจนรอดหญิงสาวก็ไม่รู้ว่ากุหลาบอยู่ห้องใด การเดินไล่เคาะประตูไปทีละห้องก็ดูจะเสี่ยงเกินไป ในที่สุด หญิงสาวก็ตัดสินใจกดสัญญาณเตือนภัย กริ๊ง !!!!
เสียงสัญญาณเตือนไฟที่ดังขึ้นทำให้แขกในโรงแรมพากันตกใจ นึกว่าเกิดไฟไหม้ ทุกคนหนีตายกันจ้าละหวั่น
ไป ไป ไฟไหม้ รีบหนีกันเถอะ สองสาวที่เคียงข้างกุหลาบพยายามจะพาตัวกุหลาบออกไปจากห้อง แต่เขากลับงอแง
ฮื้อ ไม่เอาจะหนีไปไหน จะกินเหล้า ไปเอาเหล้ามาอีก นี่ไฟไหม้แล้วนะพี่ หนีเร็ว
กุหลาบจะกลับไปนอนท่าเดียว ไม่ยอมให้ลากไป สองสาวฉุดเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้น ลีลาวดีบุกเข้ามาในห้องพอดี กุหลาบ อยู่นี่เอง...มานี่นะ
ลีลาวดีตรงเข้าไปแย่งตัวกุหลาบมาจากสาวทั้งสองคน กุหลาบลืมตามองเสียงที่คุ้นหูอย่างแปลกใจ ลีลาวดี...
ลีลาวดีพยายามจะพากุหลาบออกจากห้องแต่ก็ถูกสองสาวเข้ามากันไว้ แต่ลีลาวดีก็สามารถจัดการสองสาวแล้วพากุหลาบออกมาได้ คุณจะพาผมไปไหนเนี่ย ผมไม่ไป
กุหลาบบ่นโวยขัดขืนตลอดทาง คุณถูกนายไก่จับตัวมา ในระยะใกล้กันเช่นนี้ ลีลาวดีได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากลมหายใจกุหลาบ นี่เขามอมเหล้าคุณหรือ เปล่า ผมเต็มใจอยู่ที่นี่เอง
กุหลาบสะบัดตัวออกจากลีลาวดีเพื่อเดินหนี ลีลาวดีมองกุหลาบอย่างไม่เข้าใจ เต็มใจหรือ นี่คุณเป็นอะไรไป พวกนั้นเป็นศัตรูของเรานะ
เขาเป็นศัตรูของคุณคนเดียว ผมบอกแล้วไงว่าผมอยากอยู่คนเดียว คุณจะไปไหนก็ไป ผมจะไปตามทางของผม กุหลาบพูดอย่างไม่แยแสเดินหนีไป ลีลาวดีจ้ำเท้าเดินตาม
กุหลาบ ฉันอุตส่าห์เสี่ยงอันตรายมาช่วยคุณนะ ไปกับฉันเถอะ ไม่ ...ปล่อยผม ปล่อย กุหลาบสะบัดจนลีลาวดีล้มไป วิกผมหลุดจากหัว ในจังหวะเดียวกัน รอนวิ่งเข้ามาเจอลีลาวดีในสภาพวิกผมหลุดพอดี !
เฮ้ย นั่นแกปลอมตัวมาหรือ รอนมองลีลาวดีอย่างพิจารณา แล้วก็นึกออก นังลีลาวดี !
ลีลาวดีตกใจไม่น้อยที่รอนจำตนได้ เธอจำต้องทิ้งกุหลาบไว้และวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อหญิงสาวไม่มีอาวุธ ฝ่ายของรอนจึงได้เปรียบกว่า กุหลาบแทบจะสร้างเมาเป็นปลิดทิ้งเมื่อหาทางเข้าไปช่วยลีลาวดีแล้วเห็นกับตาว่าหญิงสาวที่ตนรักถูกยิง เปรี้ยง !
ลีลาวดี !!! กุหลาบหายเมา ตะโกนก้อง เขารีบเข้าไปช่วยเธอและรีบนำตัวส่งโรงพยาบาล
ลีลาวดี ลีลาวดี ...คุณพระคุณเจ้าช่วยผมด้วย อย่าให้ลีลาวดีเป็นอะไรเลย ความรู้สึกผิดประเดประดังเข้ามาในมโนสำนึกของกุหลาบ เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเขา ถ้าเขาไม่อ่อนแอ เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลริน
ลีลาวดี
คุณไม่น่ามาตามหาผมเลย ทำไมคุณไม่ห่วงตัวเองบ้าง คุณมาห่วงผมทำไม ได้โปรดเถอะ อย่าเป็นอะไรเพราะคนชั่วๆอย่างผมนะ ผมขอโทษ ผมขอโทษ
ผมยืนยันครับว่าโดนหัวใจ เข้านี่เลย รอนรายงานพร้อมแสดงท่าประกอบให้นิกรดูว่าตนได้จ่อยิงเข้าที่บริเวณหัวใจของลีลาวดีเต็มๆ ลีลาวดีเสียชีวิตแน่นอน
.นิกรฟังแล้วหัวเราะร่าอย่างชอบใจที่สามารถกำจัดพยานปากสำคัญของตำรวจไปได้
ผมทำทุกอย่างด้วยใจจริงๆนะครับเพื่อเฮียไก่และนายนิกรแท้ๆ รางวัลก็ไม่เอาอะไรมาก ขอบ้านหนึ่งหลัง รถหนึ่งคัน เมียสวยๆสักคนก็พอแล้วครับ
รอนประจบเอาใจ นิกรรีบเขียนเช็คให้รอนทันที ได้เลย เรื่องแค่นี้สบายมาก
นิกรส่งเช็คให้รอน แต่มือที่เอื้อมมารับกลับกลายเป็นมือของเฮียไก่ เดี๋ยว อย่าเพิ่ง รออีกสักสองสามวันก่อน ให้ฉันแน่ใจก่อนว่ามันตายจริงๆ ไอ้แสงส่งคนไปเช็คที่โรงพยาบาลทุกโรงพยาบาล ไปดูซิว่ามีคนไข้หญิงถูกยิงหรือเปล่า
เฮียไก่สังหรณ์ใจอะไรบางอย่างจึงสั่งกับรอนเช่นนั้น แล้วสิ่งที่ไก่สังหรณ์ใจก็เป็นจริง เมื่อหมอเข้ามาแจ้งข่าวดีเรื่องของลีลาวดีกับกุหลาบ
เรื่องแบบนี้มีโอกาสเกิด หนึ่งในล้านเท่านั้น คุณต้องมากับผม กุหลาบตามหมอไปอย่างว่าง่าย หมอเอาล็อกเก็ตรูปพ่อของลีลาวดีที่หญิงสาวห้อยคอไว้ให้กุหลาบดู ล็อกเก็ตนั้นบิดเบี้ยวและมีลูกกระสุนฝังอยู่
กระสุนปืนเจาะเข้าที่ล็อกเก็ตนี่ ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้ หมายความว่ากระสุนไม่โดนที่ลีลาวดี นี่เขาไม่เป็นไรหรือครับ
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของกุหลาบอีกครั้งเมื่อหมอพยักหน้ารับ....หัวใจกุหลาบอิ่มเอิบ เขายังไม่เสียผู้หญิงที่มีค่าที่สุดในชีวิตเขาไป
แรงกระแทกทำให้ได้รับความกระทบกระเทือนที่หน้าอกบ้าง แต่เป็นแค่แผลช้ำ ไม่นานก็หาย แล้วที่สลบไปนี่ล่ะครับ อาจจะตกใจ เดี๋ยวก็ได้สติเอง
หมอแน่ใจหรือครับ กุหลาบยังคงห่วงใยหญิงสาวเพราะเธอนอนนิ่งเหลือเกิน ผมตรวจทั้งหมดแล้ว วางใจได้ ดีใจด้วยนะครับ หมอพูดเสร็จก็เดินออกไป กุหลาบยืนอยู่ตรงนั้นโล่งอกยกล็อกเก็ตขึ้นพนมมือไหว้ฟ้าฝน
ขอบคุณคุณพระคุณเจ้าจริงๆ...ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนดี จะไม่ทำบาปทำกรรม จะไม่ใจร้อนกับใครทั้งนั้น
แล้วก็ต้องดีกับฉันให้มากๆด้วย เสียงใสๆของลีลาวดีดังขึ้นตามมา กุหลาบได้ยินเสียงลีลาวดีก็ดีใจ หันกลับไป ลีลาวดีฟื้นได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว กุหลาบก้มลงมอง แววตาเต็มไปด้วยความรัก
ลีลาวดี สัญญาสิ ว่าจะดีกับฉัน จะไม่พูดจาร้ายๆใส่ฉันอีก ถ้าคุณไม่สัญญา ฉันไม่ตื่นจริงๆด้วย
ลีลาวดีพูดยิ้มๆ ทั้งสองยิ้มให้กัน ลืมเรื่องบาดหมางระหว่างกันทั้งหมด ลีลาวดีลุกขึ้นมานั่งคุยกับกุหลาบเหมือนคนปรกติ หญิงสาวมองล็อกเก็ตที่ช่วยชีวิตเธอ คิดถึงนายลพจับใจ
ล็อกเก็ตอันนี้ เป็นของที่พ่อให้ไว้ก่อนตาย ฉันเพิ่งใส่วันนี้เอง ฉันขอให้พ่อตามมาคุ้มครอง....ไม่น่าเชื่อเลยว่าพ่อจะตามมาคุ้มครองฉันจริงๆ
ลีลาวดีน้ำตาคลอ กุหลาบไม่อยากเห็นหญิงสาวเศร้าจึงเก็บล็อกเก็ตไป ล็อกเก็ตบิดเบี้ยวหมดเลย ผมจะรับผิดชอบซ่อมให้เอง งั้นฉันฝากไว้กับคุณแล้วกัน
กุหลาบพยักหน้าตกลง ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบนิ่งก่อนจะถามสิ่งที่ยังคาใจ ถามจริงๆ คุณใจอ่อนกลายเป็นพวกนายไก่ไปแล้วหรือ
ผมแค่อยากพักในเวลาที่คิดอะไรไม่ออก แต่พอเห็นคุณตามมาเพราะผม
อย่างที่ผมบอก
ขอโทษ
รวมทั้งท่าทางร้ายๆที่ทำกับคุณเมื่อก่อนด้วย
กุหลาบบอกเสียงอ่อน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้กุหลาบรู้หัวใจตัวเองแล้วว่าเขารักเธอมากมายเพียงใด และมันได้ทลายกำแพงที่เคยสร้างไว้กั้นเขาและเธอเสียจนหมดสิ้น ....ลีลาวดียิ้มหวาน ดีใจที่ในที่สุดเธอและเขาก็เข้าใจกัน
ฉันก็อยากพักเหมือนกัน พาฉันไปที่ที่หนึ่งได้ไหม กุหลาบพยักหน้ารับทันที เขายินดีทำตามที่หญิงสาวขอร้องทุกสิ่ง....แล้วกุหลาบก็ขับรถพาลีลาวดีไปยังทะเล ถึงแล้วครับ
กุหลาบก้มลงกระซิบปลุกลีลาวดีที่นอนเอนศีรษะซบไหล่เขา ลีลาวดีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเห็นวิวทะเลยามเช้าก็ตาสว่าง ยิ้มออก ทั้งสองลงไปเดินเล่นริมทะเลด้วยกัน ขับมาถึงตอนพระอาทิตย์ขึ้นพอดี สวยจังเลย
ลีลาวดีสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอย่างสดชื่น กุหลาบมองหญิงสาวนิ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา
ตั้งแต่เกิดมา คนที่รักผมด้วยหัวใจที่แท้จริงก็มีแต่แม่กับพี่บัว ตอนนี้มีคุณเพิ่มอีกคนหนึ่ง ผมนึกไม่ถึงจริงๆ ขอบคุณนะครับ
กุหลาบก้มลงหอมแก้มลีลาวดีอย่างอ่อนโยน ลีลาวดียิ้มเขิน แก้มนวลแดงก่ำก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตากุหลาบ
นี่หรือวิธีที่คุณตอบแทนคนมีพระคุณ คุณทำแบบนี้กับแม่และพี่บัวด้วยหรือเปล่า กุหลาบยิ้มเขิน ทั้งคู่มองกันยิ้มให้อย่างเข้าใจในความรักที่มีต่อกัน
ทำไมถึงอยากมาที่นี่ กุหลาบอดสงสัยไม่ได้ว่ามีที่สวยๆให้ไปตั้งหลายที่ แต่ลีลาวดีกลับขอให้เขาพามาทะเล
เรากลับไปทะเลที่เก่าไม่ได้ ฉันเลยอยากมาที่นี่แทน ตอนนี้ฉันเหนื่อยน่ะ อยากพักสักคืนก่อนที่จะกลับไปคิดหาหลักฐานต่อ แล้วทำไมต้องเป็นทะเล เพราะทะเลทำให้ฉันคิดถึงใครบางคน คนที่เคยหอบหิ้วกันไปถึงเกาะไกลแสนไกล
ลีลาวดีพูดพร้อมส่งสายตามองกุหลาบอย่างมีความหมาย ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อคิดถึงความหลัง คนบ้าคนนั้นที่แกล้งคุณสารพัดนั่นเอง
เขาเหมือนทะเลจริงๆนะ บ้าคลั่ง เจ้าอารมณ์สารพัด แต่เมื่อกี๊วินาทีที่ถูกยิง คิดว่าตนเองจะตายแล้ว ฉันคิดถึงเขา เขาคงเป็นสมบัติเพียงอย่างเดียวในโลกนี้ที่ฉันนึกถึงก่อนตาย เป็นอย่างเดียวจริงๆ
ลีลาวดีบอกทุกสิ่งที่อยู่ในใจ กุหลาบรับฟังอย่างเต็มตื้น เขาโอบกอดลีลาวดีอย่างรักใคร่ เธอก็เป็นเหมือนสิ่งมีค่าชิ้นเดียวที่เขามีอยู่เช่นกัน สองหนุ่มสาวเกี่ยวก้อยเดินชมทะเลด้วยกันอย่างมีความสุข ...ไม่ว่ามันจะมีอายุยืนแค่ไหนก็ตาม ในสภาพอันตรายเช่นนี้
Create Date : 08 ตุลาคม 2550 | | |
Last Update : 8 ตุลาคม 2550 22:40:55 น. |
Counter : 869 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
เปลวไฟในฝัน ตอน 17 - 18
เ ป ล ว ไ ฟ ใ น ฝั น
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 17
บัวกลับมาที่บ้านทรงไทยอีกครั้งพร้อมข้าวของฝากทุกคน พี่ซื้อให้เรา เห็นใส่แต่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ น่าเบื่อ นี่เลือกตั้งนาน ...ชอบไหม ใส่แบบนี้จะได้ไม่ร้อนด้วย
บัวยื่นเสื้อกล้ามแบบนักบาสผู้ชายที่ตัวใหญ่ๆแขนเว้าลึกๆส่งให้มะลิ มะลิตีสีหน้าปูเลี่ยน บัวเห็นมะลินิ่งเฉยเขาจึงคลี่เสื้อทาบกับตัวหญิงสาว มะลิโวยลั่น
โฮ้ย เสื้อกล้าม แขนเว้าขนาดนี้ ใส่ได้ที่ไหนกัน บ๊ะจ่าง ฮะเก๋าหัวเราะคิก บัวมองมะลิอย่างไม่เข้าใจ ทำไมล่ะ มันฟรีไซส์นะ
เฮียมะลิเขาใส่ไม่ได้หรอก เขาเป็นผู้ชายที่ไซส์ไม่มาตรฐาน ฮะเก๋าช่วยบอก ไซส์ไม่มาตรฐาน
เล็กไปเหรอ
ใหญ่ไปต่างหาก บ๊ะจ่างหัวเราะร่วนกับฮะเก๋าอย่างรู้ความหมาย มะลิอายมากเขวี้ยงของใส่ทั้งสอง ไอ้บ้าหยุดพูดไปเลยนะ อยากตายหรือ อยากพูดเรื่องอะไรก็ได้ แต่ห้ามพูดเรื่องนี้ บ้าบ้าทั้งหมดเลย พี่บัวด้วย นี่แน่ะ เอาคืนไปเลย
มะลิเอาเสื้อเขวี้ยงใส่บัวด้วยความโมโห บัวชักหน้าตึงบ้าง เด็กบ้า แค่นี้ต้องเขวี้ยงด้วย ชักเอาใหญ่แล้ว
บัวเองก็โมโหกรุ่นๆเช่นกัน ถือเสื้อเดินตามมะลิไป นี่ จะไปไหน มาคุยกันก่อน ทำไมต้องโมโหด้วย ไม่ชอบก็ไม่บอกสิ เรานี่ชักจะเอาแต่ใจตัวเองใหญ่แล้วนะ
คนโง่ คนบ้า ไปไหนก็ไปไป๊ ไม่อยากเห็นหน้า หญิงสาวไม่รู้จะหาคำใดมาด่าบัวได้ดีกว่านี้ บัวยังคงไม่รู้เรื่อง ตามอธิบาย
พี่แค่อยากตอบแทนที่เราน่ะดูแลพ่อให้พี่ อุตส่าห์เดินเลือกเป็นชั่วโมง พอซื้อมาให้ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี แถมมาหงุดหงิดใส่พี่อีก พี่ก็น้อยใจเป็นนะ
น้อยใจ ...นี่น้อยใจฉันเหรอ พี่นี่เข้าใจผิดใหญ่แล้ว โอย ตายๆ จะมีใครโง่ไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย มะลิสุดจะเหนื่อยใจกับความซื่อของบัว เมื่อไหร่จะมองตนเป็นผู้หญิงเสียทีก็ไม่รู้ บัวยืนนิ่ง ชักงอนมากขึ้นเรื่อยๆ จนมะลิหันมาเห็น
เอ้า ดูทำหน้าสิ นี่งอนจริงหรือ ไม่ใส่ก็ไม่ใส่ พี่เอาไว้ใส่เองก็ได้ บัวงอนจริงทำท่าจะพับเสื้อเก็บใส่ถุงตามเดิม มะลิจึงเสียงอ่อนลง
นี่โกรธจริงหรือ เฮอะตลก คนอะไรหัวก็ไม่ล้าน ขี้ใจน้อยชะมัดยาด เอาๆ ฉันรับไว้ก็ได้...ขอบใจแล้วกันนะ มะลิดึงเสื้อจากมือบัวมาถือ แต่บัวก็ยังคงยืนเฉย เอ้า ยังไม่ยิ้มอีก ก็รับไว้แล้วนี่ไง
ก็แค่รับไว้ แต่ไม่อยากใส่ใช่ไหมล่ะ ช่างเถอะ ไม่อยากคาดคั้นหรอก บัวจะเดินหนี มะลิได้ความคิดอะไรบางอย่าง เรียกไว้
เดี๋ยว อยากให้ใส่จริงๆหรือ บัวพยักหน้า ไปรอที่ท่าน้ำแล้วกัน แล้วฉันจะใส่ไปให้ดู
บัวได้ยินก็ยิ้มออก เขาไปบัวปูเสื่อนอนเล่นรอมะลิอยู่ที่ริมน้ำในสวน มะลิในชุดเสื้อกางเกงแบบผู้หญิง ผมถักเปีย สวยน่ารัก เดินเข้ามา บัวที่กำลังนอนสบายได้ยินเสียงเท้าก็พูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ลืมตา
มาช้าจัง พี่เกือบหลับไปแล้ว มะลิแกล้งเอาหินปาไปที่ที่บัวนอน แล้วรีบหลบหลังต้นไม้ บัวโวยวายลุกขึ้น มะลิยังไม่ยอมออกจากที่ซ่อน แต่กลับเอาก้อนหินอีกก้อนขว้างมาอีก บัวเริ่มโมโหกรากเข้าไป ดึงมือมะลิออกมาจากหลังต้นไม้ บัวถึงกับตะลึงเมื่อเห็นมะลิในชุดผู้หญิงน่ารัก ตาค้างแทบไม่อยากเชื่อสายตา
...นี่เธอเป็น พูดไปแล้วบัวก็ต้องรีบปล่อยมือมะลิ บัวสะดุ้งเหมือนถูกของร้อน นึกถึงสมัยก่อนที่อย่าว่าแต่จับมือเลย ทั้งโอบ ทั้งกอดก็เคยมาแล้ว แล้วนี่จะมาบอกว่ามะลิที่เขาเข้าใจว่าเป็นเด็กผู้ชายมาโดยตลอดจริงๆแล้วเป็นผู้หญิงอย่างนั้นหรือ
เอ้อ ขอโทษ บัวพูดอะไรไม่ถูก ทั้งเก้อ ทั้งงง ทั้งอาย มะลิไม่เคยเห็นบัวเป็นแบบนี้ถึงกับแอบขำคิก
เสื้อผ้าที่พี่ซื้อให้ ฉันใส่ไม่ได้จริงๆ ถ้าพี่เบื่อเสื้อเชิ้ตของฉัน ฉันก็มีแต่เสื้อพวกนี้ที่แม่ครูเคยซื้อให้ มะลิพูดเสียงอ่อนโยน เธอเป็นผู้หญิง ผู้หญิงแท้ๆเลยหรือ
บัวยังไม่อยากเชื่อสายตา มะลิออกจะน่ารักขนาดนี้เขาเข้าใจว่ามะลิเป็นผู้ชายอยู่ได้ยังไงตั้งนาน บัวไม่อยากคิดว่าตัวเองจะโง่ขนาดนี้ มะลิฟังคำพูดของบัวอย่างแปลกใจ ผู้หญิงแท้ไม่แท้หมายความว่าไง
หมายถึง เอ้อ ...ไอ้นั่นน่ะ บัวชี้ไปที่หน้าอกมะลิ ไม่ได้ไปผ่าตัดมาใช่ไหม บัวถามไปตามประสาซื่อ แต่มะลิโกรธมาก...หนอย มีอย่างเหรอมาหาว่าเธอเป็นกระเทย !!!
หญิงสาวเข้าทุบตีบัว อี๊ ไอ้คนบ้า หาว่าไปผ่าตัดมาหรือ นี่แน่ะ นี่แน่ะ ตัวเองโง่เองแล้วยังมาว่าฉันอีก ฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆมาตั้งแต่เกิด นี่แน่ะ นี่แน่ะ มาหาว่าฉันเป็นกระเทย ได้... ฉันไปถอดออกก็ได้
มะลิโกรธ งอน วิ่งหนีไป บัวรีบวิ่งตามไปง้อ เอ้อ ไม่ใช่ไม่ใช่ มะลิๆๆ เดี๋ยวก่อน มะลิ
ตามมาทำไม จะไปไหนไปเลยนะ ไม่อยากเห็นหน้า มะลิวิ่งหนีบัวผ่านฮะเก๋า บ๊ะจ่าง และลีลาวดี บัวงงอย่างมากที่เห็นว่าไม่เห็นมีใครแปลกใจกับการแต่งตัวของมะลิเลยสักคน
นี่พวกคุณไม่ตกใจเลยหรือ มีผมโง่อยู่คนเดียว มิน่าเขาถึงได้โกรธมาก บัวเริ่มรู้ตัว ลีลาวดียิ้มขำในความซื่อของบัว ก็ตามไปง้อเขาสิคะ
บัวพยักหน้ารับ วิ่งตามมะลิไป ลีลาวดีมองตามบัวด้วยความเอ็นดูเช่นเดียวกับทุกคน ถึงบัวจะซื่อจะโง่ แต่บัวก็น่ารักที่ความซื่อความโง่อย่างนี้แหละ
มะลิหนีบัวเข้าห้อง กำลังจะเปลี่ยนกลับไปใส่เสื้อเชิ้ตตัวหลวมเหมือนเดิม แต่ก็ถูกบัวห้ามไว้ อย่าเปลี่ยนเลยนะ ชุดนี้ก็สวยอยู่แล้ว มะลิแต่งตัวแบบนี้ดีกว่าเก่าตั้งเยอะ บัวพูดเสียงอ่อนงอนง้อเต็มที่
แล้วเมื่อกี๊มาว่าเราเป็นกระเทยแปลงเพศทำไม มะลิถามเสียงสะบัด ยังงอนไม่หาย ก็พี่ตกใจ พี่ขอโทษ พี่มันโง่เอง นี่แน่ะ พี่ตีตัวเองแล้วเห็นไหม นี่แน่ะ ไอ้โง่ มะลิเป็นผู้หญิง นี่นี่แน่ะ คนอื่นเขาดูรู้กันหมด มีแต่เรานั่นล่ะที่มันโง่ โง่ บัวตีตัวเองปากก็พูดด่าตัวเองไปด้วย มะลิเห็นแล้วอดขำไม่ได้
ตีเองใช้ได้ที่ไหน นี่แน่ะ แกล้งฉันนัก นี่นี่ มะลิเข้ามาช่วยตีที่แขนที่ตัวบัวแบบไม่ยั้งมือสักนิด จนบัวร้อง เฮ้ยเจ็บนะ... ตีจริงหรือ
ก็ตีจริงน่ะสิ จะเอาไว้ทำไมนี่แน่ะ นี่นี่ มะลิไม่หยุดแถมยังตีแรงขึ้นเรื่อยๆ บัวฮึดสู้ ไม่ยอมถูกตีอยู่ฝ่ายเดียว
ยายตัวแสบ ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ถือว่าพี่ตามมาง้อหรือ ถึงเป็นผู้หญิงคิดว่าไม่กล้าหรือ มาเขกหัวซะดีๆ
มะลิวิ่งหนี บัววิ่งตามจะเขกหัว เริ่มสนุกกันใหญ่ มะลิหนีลงไปบนเตียง บัวตามขึ้นไปบนเตียงเล่นกันอย่างสนิทสนม ทั้งคู่ลงไปนอนที่เตียง เผลอใกล้ชิดกันอย่างลืมตัว สักพักก็ชะงักมองหน้ากัน มะลิยิ้มด้วยความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจ บัวเองก็หยุดมองหน้ามะลิ นิ่งอยู่อย่างนั้น...บัวเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับความใกล้ชิดและความน่ารักของมะลิ แต่ยังไม่ทันที่คนทั้งคู่จะทำอะไร สมชายก็เข้ามาในห้อง
นี่หยุดนะ ทำอะไรกันน่ะ ! กลางวันแสกๆ น่าเกลียดจริงๆ บัวและมะลิผละห่างจากกันทันที สมชายหัวเสียอย่างมากที่เห็นบัวสนิทสนมกับมะลิ สมชายมองมะลิ เพิ่งแน่ใจว่ามะลิเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายอย่างที่ตนเองเคยสงสัย
สมชายมองมะลิอย่างเกลียดชัง...สมชายไม่ยอมให้อะไรมาขัดขวางการได้ลูกสะใภ้รวยๆ อย่างลีลาวดีเป็นอันขาด!
หลายวันต่อมา สมชายกลั่นแกล้งมะลิให้ปรนนิบัติเขาสารพัด ทั้งใช้ให้ทำอาหาร ทำงานบ้าน มะลิเอาน้ำร้อนที่ใส่ในกระติกมาให้สมชายพร้อมกับถ้วยใส่ยา
น้ำร้อนไหม ลุงบอกร้อนก็ต้องร้อนสิจ๊ะ นั่งลง ยื่นมือออกมา มะลิยื่นมือออกไป สมชายเอาน้ำทั้งแก้วเทใส่มือมะลิ มะลิร้องด้วยความเจ็บปวด
เอ็งมันไม่เจียม เป็นแค่เด็กกำพร้า หนอยคิดหมายปองของสูง ไอ้บัวลูกข้า เหมาะกับลีลาวดีเท่านั้น เข้าใจไหม !
มะลิทนไม่ไหว ต้องวิ่งไปแอบร้องไห้ พร่ำพูดระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจ
นี่แน่ะ ไอ้ก้อนกรวดไร้ค่าไร้ราคา แกมันเป็นแค่ก้อนกรวดให้คนเขาเดินผ่าน ให้คนเขากระทืบๆ นี่แน่ะ นี่แน่ะ ไอ้ก้อนกรวด สกปรก คิดจะสะเออะไปเทียบกับเพชรพลอยมีค่าหรือ นี่นี่ ผิดหรือที่เป็นเด็กกำพร้า ผิดมากใช่ไหมที่เราเป็นคนจน ไม่มีเงินไม่มีหน้ามีตา แค่นี้เราก็ไม่มีความเป็นคนแล้วใช่ไหม ความเป็นคนพิสูจน์กันตรงนี้ใช่ไหม
มะลิด่าซ้ำเติมตัวเองเหมือนที่ถูกสมชายดูถูก กุหลาบผ่านมาเห็นเข้า เห็นแผลที่ตัวมะลิ รู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือสมชาย
เขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ พี่จะไปคุยกับเขา กุหลาบโกรธมาก เขาตรงเข้าไปเล่นงานสมชายทันที แม้มะลิจะห้ามปรามอย่างไรเขาก็ไม่ฟัง
จะกินยาหรือลุง กุหลาบดึงยาในมือสมชายที่กำลังตั้งท่าจะกินไป เอ็งจะเอายาข้าไปไหน กุหลาบถือยาเม็ดนั้นไปซ่อนไว้ข้างหลัง
ฉันก็แค่อยากถามว่าลุงจำสียาได้หรือเปล่า ยาในมือฉันสีอะไร สมชายทายไม่ถูก กุหลาบคืนยาให้ มองสมชายด้วยแววตาดุดัน
จำยาสีของตัวเองทุกเม็ดไว้ให้ดี จำเอาไว้ให้แม่น เพราะถ้าเกิดมีมือดีสลับยาของลุงเมื่อไหร่....จะหาว่าผมไม่เตือน !
ไอ้กุหลาบนี่เอ็ง เอ็งจะเปลี่ยนยาข้างั้นหรือ เอ็งทำข้าตกตึกจนพิการยังไม่พอใช่ไหม นี่เอ็งคิดจะวางยาให้ฆ่าตายหรือ ไอ้นรกส่งมาเกิด ไอ้....
ไม่ต้องกลัว ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่ถ้าลุงไม่เลิกรังแกมะลิ ฉันทำแน่ ! น้ำเสียงกุหลาบจริงจังเสียจนสมชายเริ่มหนาวๆร้อนๆ นี่ หมายความว่า...แกคิดจะปกป้องมันงั้นหรือ
ฉันไม่ใช่เด็กๆที่จะงอมืองอเท้าอย่างเมื่อก่อน ถ้าฉลาดก็ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า... เข้าใจไหม กุหลาบเดินหนี สมชายมองมะลิอย่างสุดโกรธ
เอ้อ ฉันไม่ได้ฟ้องเขานะ เขาเห็นแผลน่ะ มะลิบอกสมชายอย่างเกรงๆก่อนจะถูกกุหลาบลากตัวออกไป สมชายได้แต่มองตามด้วยความเคียดแค้น
ไอ้เด็กเก็บจากถังขยะ ไอ้ลูกพ่อแม่ไข่ทิ้ง บังอาจรวมหัวกันหรือ ขู่แค่นี้ คิดว่าข้าจะกลัวหรือ ฮึ รู้จักข้าน้อยไปแล้ว สมชายยิ้มเหี้ยมไม่กลัวสิ่งที่กุหลาบขู่สักนิด
มะลิเดินตามกุหลาบออกมาจากห้องสมชาย หญิงสาวมองกุหลาบอย่างซาบซึ้งใจ พี่กุหลาบกับพี่บัวเป็นพี่น้องกันได้ยังไง อย่างเมื่อกี๊ พี่บัวไม่มีทางไปข่มขู่ใครเพื่อปกป้องฉันเด็ดขาด
พี่เป็นไอ้ขี้คุก ส่วนพี่บัวเป็นอัยการ เขาสีขาว พี่สีดำ มะลิเปรียบเทียบตาม เออ ...ไม่ต้องย้ำนักหรอก กุหลาบเหล่มอง มะลิหัวเราะออกมา
ฉันกำลังจะบอกต่างหากว่า นั่นเป็นภาพภายนอก แต่ข้างใน พี่สองคนเป็นคนดี จะมีสักกี่คนในโลกที่ปกป้องคนอ่อนแออย่างพี่สองคน แต่ที่น่าแปลก คือวิธีการของพี่ทั้งสองคน พี่บัวพยายามสร้างโลกด้วยความอ่อนโยน แต่พี่สร้างโลกใบใหม่ด้วยความดุดัน
งั้นหรือ แล้วมะลิคิดว่าวิธีของใครถูกต้องกว่า นั่นสินะ เลือกยากเหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไง ฉันขอบคุณนะ ฉันจะถือว่าพี่เป็นพี่ชายของฉันอีกคนหนึ่ง มะลิยกมือไหว้กุหลาบอย่างดงาม
ไม่ต้องไหว้หรอก พี่อยากได้น้องซนๆอย่างนี้มานานแล้ว...มะลิน้องพี่ กุหลาบขยี้หัวมะลิ ยิ้มให้อย่างเอ็นดู
หลังจากที่รู้ว่ามะลิเป็นผู้หญิง สมชายก็พยายามจับคู่บัวกับลีลาวดี แถมยังยัดเยียดมะลิให้กุหลาบ บอกทุกคนว่ามะลิกับกุหลาบเป็นแฟนกัน กุหลาบจะปฏิเสธก็ไม่กล้า กลัวว่าสมชายจะฟ้องบัวถึงเรื่องที่เขาขู่ไว้ ทั้งบัวและลีลาวดีรับรู้เรื่องที่กุหลาบและมะลิกำลังคบกัน บัวและลีลาวดีต่างรู้สึกแปลกในใจ
เรื่องที่กุหลาบพูดน่ะจริงหรือ บัวตามไปถามมะลิถึงเรื่องที่กุหลาบยืนยันว่ากำลังคบหากับมะลิ พี่คิดยังไงล่ะ บัวค่อนข้างร้อนรน ไม่รู้เหมือนกันว่าในใจร้อนรนเพราะอะไร พี่ตกใจ พี่ไม่เคยเห็นเลยว่าเราสองคนสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่
ของแบบนี้ต้องใช้เวลาที่ไหนล่ะ บัวนิ่วหน้า ดุหญิงสาวทันที พูดแบบนี้ได้ยังไง นี่เรื่องใหญ่นะ มะลิคิดยังไงกันแน่ บอกพี่มา
บัวบีบแขนมะลิถามอย่างคาดคั้น มะลิสะบัดตัวออก เธอไม่ตอบคำถามเขาเพราะรู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไร เธอจะตอบแบบไหน บัวก็ยังคงรักลีลาวดี หญิงสาวตัดสินใจถามกลับ
ถ้าฉันย้อนถามพี่บ้างล่ะ พี่กับพี่ลีลาวดีเป็นอะไรกันพี่จะตอบฉันยังไง บัวนิ่งอึ้งไป มะลิจึงต่อให้
ตอบไม่ถูกใช่ไหม อย่าคิดอะไรมากเลย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันยังเป็นน้องคนนั้นที่อยู่เคียงข้างพี่เสมอ ฉันง่วง ไปนอนล่ะนะ
มะลิปลีกตัวออกไปเงียบๆ....ที่อีกมุมหนึ่งของสวน กุหลาบกำลังเหม่อมองดวงจันทร์ดวงกลมโตบนท้องฟ้าอย่างเงียบๆ เสียงฝีเท้าของลีลาวดีที่เดินเข้ามาทำให้กุหลาบรู้ว่ามีคนมา เขาทักขึ้นเมื่อเสียงฝีเท้านั้นกำลังจะไกลออกไป
เสียใจมากขนาดต้องเดินถอยกลับเลยหรือ กุหลาบทักขึ้นโดยไม่หันมอง หญิงสาวชะงักเท้าทันที เธอจำต้องเผชิญหน้ากับกุหลาบ
มาทำอะไรตรงนี้ ลีลาวดีถามเรื่อยเปื่อย ก็แค่คิดอะไรอะไร
คนมีความรัก เขามีแต่มีความสุข มายืนเหงาอยู่คนเดียวทำไม นี่คุณดื่มหรือ เมาหรือเปล่า? ผมแค่ออกมาดูดวงจันทร์ มันสูงจนเกินอื้อม ยิ่งเข้าไปใกล้ ยิ่งเหมือนถูกบังคับให้ไกลออกไป
กุหลาบถอนใจอย่างเศร้าสร้อย เธอก็เปรียบเหมือนดวงจันทร์ที่เขาไม่อาจเอื้อม
โลกคิดว่าพระจันทร์สูงส่ง แต่สำหรับพระจันทร์ มันเป็นแค่ดาวดวงเล็กๆที่ไม่เคยส่องแสงด้วยตัวเอง สิ่งที่มันทำมาโดยตลอดคือพยายามใกล้ชิดโลก แต่โลกต่างหากที่พยายามผลักไสพระจันทร์ออกไป
กุหลาบมองหน้าหญิงสาวอย่างแปลกใจ หมายความว่ายังไง ลีลาวดีมองกุหลาบด้วยความรัก
คุณทำให้ฉันห่างไป คุณตั้งใจทำมันใช่ไหม คุณกับมะลิไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหม กุหลาบนิ่งอึ้ง ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร ไฟทั้งบ้านก็มืดลง
ไฟดับ ! ดับอีกแล้ว เปลี่ยนฟิวส์แล้วนี่นา ,,, กุหลาบเผลอบ่นออกมา ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบอย่างแปลกใจ
คุณรู้ได้ยังไงว่าที่นี่เคยไฟดับ คุณเพิ่งมาไม่ใช่หรือ กุหลาบอ้ำอึ้ง กลัวถูกลีลาวดีจับได้
ว่าไง หรือว่าคุณก็คือคนที่มาช่วยฉันในคืนนั้น ! หญิงสาวคาดคั้น กุหลาบตัดสินใจปั้นน้ำเป็นตัวออกมา
ผมรู้เพราะพี่บัวบอก พี่บัวบอกให้ผมซื้อมาเปลี่ยน เขาบอกว่า ฟิวส์ที่นี่เก่าแล้ว ติดๆดับๆ บัวหรอกหรือ
งั้นก็ช่างเถอะ หญิงสาวตัดบท เธอไม่อยากรับรู้ว่าบัวทำสิ่งใดให้เธออีกแล้ว มะลิบังเอิญเดินมาเจอคนทั้งคู่พอดี ลีลาวดียิ่งเข้าใจผิดหนักคิดว่าทั้งสองคนนัดกัน เธอรีบปลีกตัวออกไป มะลิมองท่าทางบึ้งตึงของลีลาวดีอย่างแปลกใจ
พี่กับพี่ลีลาวดีทะเลาะกันหรือเปล่า ไม่มีคำตอบจากกุหลาบ มะลิจึงบอกสิ่งที่เธอกังวลฉันกลุ้มใจเรื่องที่พี่พูดออกไป
ลุงสมชายไม่กลัวพี่ ขู่ขนาดนั้นแล้วยังไม่กลัวอีก เขาตั้งใจจะดัดหลังพี่ เขารู้เรื่องพี่กับลีลาวดี ใครๆก็รู้ทั้งนั้นแหล่ะ ยกเว้นพี่บัว อีตาโง่คนเดิม
กุหลาบนึกเขินที่แม้แต่มะลิยังดูรู้ อาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น ถึงยังไงพี่กับลีลาวดีก็ไม่มีทางลงเอยด้วยกันได้
มะลิถอนใจ นึกโกรธสมชายแทนกุหลาบ ลุงสมชายน่ากลัวจริงๆเลย เขาตั้งใจทำให้พี่เจ็บเรื่องลีลาวดี พี่ไม่น่ามาปกป้องฉันเลย แล้วพี่กับพี่ลีลาวดีจะทำยังไง
กุหลาบถอนใจ เขาเคยพยายามตัดใจจากลีลาวดีหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้สักที หลายวันต่อมา ชีวิตซับซ้อนของคนทั้งสองคู่ก็ยังดำเนินต่อไป กุหลาบทะเลาะกับลีลาวดีอีก ทั้งคู่ทะเลาะกันไปเรื่อยจนเผลอปัดกรอบรูปดอกลีลาวดีตกคว่ำหน้าลงกับพื้น ทั้งสองมองไป ด้านหลังรูปมีกุญแจแปะเทปติดอยู่!
ทั้งสองพุ่งเข้าไปดูที่กุญแจ ลีลาวดีแกะกุญแจออกมาจากหลังรูป กุหลาบใช้คัทเตอร์กรีดที่มุมหนึ่งของกรอบภาพแล้วก็เจอกับจดหมายฉบับหนึ่ง ลีลาวดีรีบเปิดอ่านทันที
ถ้าลูกพบจดหมายฉบับนี้ แสดงว่าพ่อได้จากไปแล้ว ตามกรรมเวรที่พ่อได้ทำไว้กับคนอื่น
พ่อเก็บสิ่งของมีค่าสำหรับลูกไว้ที่ธนาคารแห่งหนึ่ง ขอให้นำเอกสารที่แนบมานี้และกุญแจนี้ไปเปิดที่ตู้เซฟของธนาคาร ตามรายละเอียดที่แนบมา พ่อขอโทษสำหรับทุกอย่าง รักลูกเสมอ
ลพ
เขียนไว้แค่นี้หรือ สิ่งมีค่า สิ่งมีค่าคืออะไร กุหลาบครุ่นคิด ต้องเป็นหลักฐานแน่ๆ ไม่งั้นพ่อคงไม่ซ่อนไว้จนมิดชิดแบบนี้
งั้นรีบไปกันเถอะ
ลีลาวดีพยักหน้ารับคำชวน ทั้งสองออกเดินทางไปยังธนาคารด้วยกัน ลีลาวดีใจระทึก... สิ่งสำคัญที่พ่อเก็บไว้ให้เธอคืออะไรกันนะ หญิงสาวภาวนาให้มันคือหลักฐานจัดการกับเหล่าคนชั่ว เรื่องเลวร้ายทั้งหมดจะได้จบสิ้นกันเสียที
ตอนที่ 18
ฉันมาขอเปิดตู้เซฟตามรายละเอียดนี้ค่ะ ลีลาวดียื่นเอกสารสำคัญให้กับเจ้าหน้าที่หญิงที่เคาน์เตอร์ เจ้าหน้าที่คนนั้นเห็นชื่อลีลาวดีก็ลุกขึ้นไปบอกชาติพนักงานธนาคารอีกคน กุหลาบลอบสังเกตเจ้าหน้าที่ทั้งสองกระซิบพูดคุยกันอย่างไม่ไว้วางใจ เขากระชับปืนที่แอบแนบมาด้วย
มีอะไรหรือ หญิงสาวถามเมื่อเห็นหน้าตาเคร่งเครียดของกุหลาบ บรรยากาศไม่ค่อยน่าไว้ใจเลย จำไว้ถ้ามีอะไร วิ่งทันที
ลีลาวดีพยักหน้า สักพักชาติก็เดินตรงเข้ามาหาทั้งสอง คุณคือคุณลีลาวดีหรือเปล่า เอ้อ คือ หญิงสาวเต็มไปด้วยความหวาดระแวง ไม่รู้จะตอบอย่างไร กุหลาบเห็นหญิงสาวอึกอักจึงรีบตอบแทน
ไม่ใช่....แล้วคุณล่ะ คุณเป็นใคร ผมต้องรู้ก่อนว่าคุณคือลีลาวดีหรือเปล่า บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ ชาติครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะบอกไป เชิญตามผมมา
.
ชาติเดินนำกุหลาบและลีลาวดีออกไปที่ด้านหลังธนาคาร กุหลาบเริ่มหวาดระแวง เดินมาที่หลังธนาคารทำไม ตู้เซฟไม่ได้อยู่ที่นี่นี่นา ชาติล้วงเข้าไปในเสื้อ คล้ายจะล้วงปืน กุหลาบตกใจ กระโดดถีบชาติให้ล้มไป พร้อมกับดึงลีลาวดีหนีไปอีกทาง
หนีเร็ว ทั้งสองออกวิ่งไป ชาติตั้งตัวได้ลุกขึ้น วิ่งตาม เขาขี่มอเตอร์ไซด์ตามรถของกุหลาบไปอย่างกระชั้นชิด กุหลาบเกรงว่าชาติจะตามมาทันจึงตัดสินใจเลี้ยวรถหนีเข้าไปในโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง
ลีลาวดีนั่งตัวแข็งทื่อไม่ยอมลงจากรถจนบ๋อยสงสัย มีปัญหาอะไรหรือเปล่าพี่ ผมเป็นบ๋อยแต่ก็คนดีนะครับ ถ้าผู้หญิงไม่สมยอม ผมไม่เปิดห้องให้นะ
เด็กชายถามกุหลาบ ลีลาวดีหน้าแดง กระซิบถามกุหลาบ นี่ ไม่มีที่ที่ดีกว่านี้แล้วหรือ
ผมไม่ได้ทำอะไรคุณหรอกน่า ไม่ได้พิศวาสสักหน่อย ยิ่งโวยวายยิ่งเป็นที่สังเกต ถ้าอยากรอดเชื่อผม....เข้าใจไหม
บ๋อยมองกุหลาบที่กระซิบกระซาบกับหญิงสาวก็คิดว่ากุหลาบกำลังขู่เธอ หรือผู้หญิงจะถูกบังคับมาข่มขืน??? บ๋อยไม่รอช้าเปิดประตูรถเข้าไปหวังดึงตัวกุหลาบออกมา แต่มือที่จับกลายเป็นกดให้ตัวกุหลาบที่ใกล้ลีลาวดีอยู่แล้วกดหน้าลงไปที่ลีลาวดี....ปากกุหลาบโดนแก้มลีลาวดี โดยบังเอิญ !
อี๊อีตาบ้านี่ ทำอะไรน่ะ ลีลาวดีโวยวายพร้อมตบตีกุหลาบไม่ยั้ง เขาต้องรีบอธิบาย เฮ้ยเดี๋ยวขอโทษ ผมไม่ได้ทำนะ กุหลาบหันไปด่าบ๋อย ไอ้เด็กคนนี้ นี่ไม่ต้องยุ่งได้ไหม นี่แฟนผมจริงๆ
เอ้า ก็ให้ผู้หญิงบอกก่อนดิ ไม่งั้นเจอแน่ บ๋อยทำท่าปกป้องลีลาวดีเต็มที่ ถึงเขาจะทำงานในสถานที่เช่นนี้แต่ก็มีจรรยาบรรณ ลีลาวดีจึงต้องบอกบ๋อยอย่างเสียไม่ได้ว่าเป็นแฟนกุหลาบ
สมยอมหรือเปล่า...หรือถูกบังคับมา สมยอมค่ะสมยอม ตอบไปหญิงสาวก็หน้าแดง บ๋อยมองกุหลาบและลีลาวดีอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจเชื่อ เขาเปิดห้องให้ทั้งสอง...ทั้งคู่นั่งปลงอยู่ในห้อง ไม่มีอะไรทำ ได้แต่รอเวลาหลบอยู่ในนี้สักพักจนกว่าอีกฝ่ายจะเลิกตาม
ผู้ชายคนนั้นเป็นพวกเฮียไก่หรือ ลีลาวดีถามถึงชาติ ไม่รู้เหมือนกัน ยังไงก็ต้องหนีไว้ก่อน ลีลาวดีถอนใจ เลยไม่รู้เลยว่าในเซฟมีอะไร
เดี๋ยวค่อยไปใหม่ก็ได้ กุญแจอยู่กับเรานี่ ตอนนี้ต้องหลบอยู่ในนี้สักสองสามชั่วโมงก่อน หญิงสาวหน้ามุ่ย ต้องรอถึงเมื่อไหร่ล่ะ ฉันไม่ชอบบรรยากาศในนี้เลย ต้องนั่งว่างๆไม่ รู้จะทำอะไรดี
ก็ทำเหมือนที่คนอื่นทำสิ ลีลาวดีหน้าตื่น อะไรนะ
กุหลาบเห็นท่าทางของหญิงสาวก็ตกใจ เขานึกได้ว่าตนพูดออกมาเป็นความหมายสองแง่สองง่าม ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น กุหลาบรีบอธิบายในสิ่งที่เขาพูดไป ผมหมายถึงนอนดูทีวีอะไรแบบนี้น่ะ
ลีลาวดีแอบค้อนกุหลาบ อีตาบ้านี่ อะไรล่ะ ก็คุณคิดไปเอง คุณนั่นล่ะ ซี้ซั้ว ดูทีวีก็ได้ ลีลาวดีหยิบรีโมททีวีเปิดเป็นการตัดบท แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเป็นช่องหนังโป๊สองหนุ่มสาวหันมาดูแล้วสะดุ้งพร้อมกัน เฮ้ย !
กุหลาบรีบเข้ามาแย่งรีโมทไปกดเปลี่ยนช่อง นี่ก็ใช่ ลีลาวดีรีบบอก เอ้านี่ก็หนักข้อกว่าเดิมอีก เอ้า เอ้า...
ทั้งคู่ช่วยกันกดรีโมทจนเจอช่องปรกติ เฮ้อ.... ทั้งสองถอนใจพร้อมกันอย่างโล่งอก
สองชั่วโมงผ่านไป...กุหลาบนั่งดูทีวีอยู่บนเตียง แล้วหัวโงกลงด้วยความง่วง กุหลาบขืนตัวขึ้นมาใหม่ ก่อนจะโงกหัวลงไปใหม่อีกครั้งจนไปชนกับหัวลีลาวดีที่นอนอยู่ โอ๊ย !
กุหลาบรู้สึกตัวตื่นเพราะเจ็บหัว แต่ลีลาวดีไม่ยอมตื่น หญิงสาวขยับตัวหนีเพียงนิดเดียว กุหลาบมองภาพนั้นแล้วก็ยิ้มเอ็นดู ยายนี่ขี้เซาจริงๆ ขนาดนี้แล้วยังไม่ตื่นอีก
กุหลาบมองหน้าลีลาวดีอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรัก เขาเอื้อมมือไปที่หน้าลีลาวดี ช่วยปัดผมให้ ลีลาวดีสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้น ตกใจที่เห็นหน้ากุหลาบอยู่ใกล้ๆ อ๊าย !
ลีลาวดีกรี๊ดลั่น ผลักกุหลาบตกเตียง โฮ๊ย นี่ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก กุหลาบโวย อยู่ดีๆก็ต้องมาเจ็บตัว เอ้อ ขอโทษ ก็มันอยู่ในบรรยากาศหนีผู้ร้ายอยู่นี่ ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าดำๆ ก็เลยตกใจ
ทำไมนึกว่าผมเป็นผู้ร้ายหรือ สถานที่แบบนี้เนี่ยนะ ถ้าเป็นผู้ร้ายจริงๆ ผมไม่ฆ่าคุณหรอก สายตากุหลาบมีเลศนัยดูเจ้าเล่ห์ แล้วจะทำอะไร กุหลาบอารมณ์ดี อมยิ้มไม่ยอมตอบคำถาม
อย่ามายิ้มอย่างนี้นะ ลีลาวดีอดที่จะยิ้มออกมากับสายตากรุ้มกริ่มของกุหลาบไม่ได้ เธอเอาหมอนปา นี่แน่ะคนบ้า คนลามก นี่ นี่ นี่แน่ะ
ทั้งคู่ปาหมอนตอบโต้กันไปมาหัวเราะร่ามีความสุข ลืมที่จะตั้งแง่ใส่กันเสียสนิท
กุหลาบมองนาฬิกาเห็นว่าหลบอยู่นานพอสมควรแล้ว ป่านนี้น่าจะปลอดภัย กุหลาบพาหญิงสาวออกมาจากห้อง แต่ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังจะขึ้นรถ ชาติก็เปิดม่านเข้ามาพอดี เฮ้ย !
กุหลาบตรงเข้าไปชกชาติ รัวหมัดเตะต่อยไม่ยั้ง แต่อีกฝ่ายกลับเอาแต่หนีไม่สู้ เขารีบบอก เดี๋ยวๆ เดี๋ยวฟังผมก่อน ผมไม่ได้จะมาทำอะไรพี่นะ ผมเอาข่าวสารของคุณลพมาบอกต่างหาก
คุณว่าไงนะ คุณเอาข่าวสารของคุณลพมาบอกหรือ ลีลาวดีเข้าไปดึงกุหลาบไว้ เขาเชื่อเธอจึงยอมรามือ ชาติไอค่อกแค่กก่อนจะบอกความจริง
ผมชื่อชาติ ทำงานอยู่ที่ธนาคารก็จริง แต่คุณลพเคยช่วยผมไว้ ท่านฝากเรื่องผมให้บอกคุณ คุณคือลูกสาวของท่านใช่ไหมครับ
กุหลาบกับลีลาวดีมองหน้ากัน ครุ่นคิดว่าจะเชื่อชาติดีหรือไม่ ในที่สุดทั้งสองก็เสี่ยงที่จะเชื่อ ชาติจึงพาทั้งสองกลับมาที่ธนาคารเพื่อเปิดเซฟออกดู แล้วหญิงสาวก็ได้พบว่าภายในเซฟมีเพียงโฉนดที่ดิน เครื่องเพชร และทองคำแท่งเท่านั้น
คุณลพฝากของทุกอย่างนี้ไว้ในธนาคาร หวังจะยกให้คุณ คุณคงรู้ว่า คนที่มีคดียาเสพติด ครอบครัวจะถูกยึดทรัพย์ ต่อให้ได้เงินมามากขนาดไหนก็ใช้ไม่ได้ ทรัพย์สินพวกนี้คุณลพหาวิธีซิกแซกจนเก็บไว้ได้นิดหน่อย ผมมีหน้าที่รอ เมื่อไหร่ที่ลูกสาวของท่านถือกุญแจมาขอรับที่ธนาคาร ก็ให้ผมช่วยอำนวยความสะดวกให้ แต่ถ้าเกิดเป็นคนอื่น ผมก็ต้องพยายามขัดขวาง ชาติอธิบาย
คุณก็เลยตามเรามาเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจ ครับ คุณลพมีพระคุณกับผมและครอบครัวมาก ผมทำหน้าที่ให้ท่าน ให้ลูกสาวท่านแค่นี้ยังน้อยไป
แล้วมีอย่างอื่นไหม ฉันกำลังตามหาหลักฐานเอาผิดคนที่ฆ่าพ่อ พ่อฝากอะไรอย่างอื่นให้คุณหรือเปล่า ไม่มีครับ มีแต่ทรัพย์สมบัติพวกนี้เท่านั้น
แน่ใจหรือ ท่านไม่ได้พูดเรื่องหลักฐานเลยหรือ นึกดูให้ดีสิ ลีลาวดีถามย้ำ แต่ชาติก็ยังคงปฏิเสธ ไม่มีจริงๆครับ
ลีลาวดีผิดหวังอย่างมากที่ไม่พบหลักฐานอย่างที่คิด ลีลาวดียื่นของทั้งหมดคืนให้ชาติเพื่อฝากไว้ในเซฟต่อไป
ฉันไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงิน ที่สำคัญ เสร็จเรื่องแล้ว ฉันจะเอาทุกอย่างไปบริจาคให้การกุศล เงินทุกบาทนั่น ได้มาจากการทำลายชีวิตคนอื่น ฉันจะคืนมันให้กับสังคม ตลอดการเดินทางกลับลีลาวดีเอาแต่นั่งนิ่ง หน้าเศร้า กุหลาบมองอย่างห่วงใย คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
ตอนเช้าที่เรานั่งรถออกไป ฉันนึกว่าทุกอย่างคงจะจบในวันนี้ ฉันคิดว่าเราต้องเจอหลักฐานแน่ๆ ลีลาวดีถอนใจยาวอย่างเหนื่อยล้า หมดแรง กุหลาบพยายามให้กำลังใจ
อย่าเพิ่งท้อสิครับ เราเหนื่อยทั้งวัน เสียเวลาไป โดยไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ลีลาวดีโผเข้ากอดกุหลาบ เขาได้แต่นิ่งอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ลีลาวดี
กุหลาบไม่เข้าใจการกระทำของหญิงสาวเลย ลีลาวดียังคงกอดกุหลาบแน่น หล่อนต้องการไออุ่นจากใครสักคน
อย่าพูดอะไร อย่าผลักไสฉัน ฉันขออยู่อย่างนี้สักสิบนาทีแล้วฉันจะลุกขึ้นสู้ใหม่ ฉันแค่ต้องการกำลังใจจากคุณเท่านั้น
ลีลาวดีร้องไห้กับอกกุหลาบ เขาพูดอะไรไม่ออก สงสารเธอจับใจ เขาโอบกอดเธอไว้อย่างปลอบประโลม....
บัวกลับไปถึงบ้านเรือนไทยก่อนกุหลาบกับลีลาวดี เขาสดใสร่าเริงเป็นพิเศษ ช่วยมะลิจัดโต๊ะอาหารไว้รอทุกคน
ไม่นานกุหลาบกับลีลาวดีก็กลับมาถึง บัวเข้าไปต้อนรับหญิงสาว มากันพอดี ไปไหนมา ออกไปหาหลักฐานน่ะครับ กุหลาบตอบแทนให้
เหรอ แล้วทำไมไม่โทรบอก ได้เรื่องไหม แล้วผมจะเล่าให้ฟัง กุหลาบตัดบท ไม่อยากให้บัวถามอะไรที่ทำให้ลีลาวดีไม่สบายใจอีก บัวจึงเกริ่นบางเรื่องกับหญิงสาว
ลีลาวดี
ก่อนทานอาหาร ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ บัวเกริ่น ทำท่าจะชวนลีลาวดีออกไปคุยกันสองต่อสอง แต่ฮะเก๋ากับบ๊ะจ่างก็หิ้วดอกกุหลาบแดงช่อโตของบัวเข้ามาเสียก่อน
ดอกกุหลาบของพี่บัว จะให้เอาไว้ไหนฮะ ชายแคระตะโกนถามเสียงดัง บัวเขินจนหน้าแดง เฮ้ย หิ้วเข้ามาทำไม เอาออกไป
มีอะไรจะบอกก็บอกไปตรงนี้เลย
.คนกันเอง ฮะเก๋า บ๊ะจ่างแซว ไม่เอา เอาออกไป
บัวหน้าแดงจัด ฮะเก๋าและบ๊ะจ่างมองบัวอย่างไม่เข้าใจว่าอายอะไรนักหนา มะลิเข็นรถเข็นสมชายเข้ามา เอาดอกไม้มาให้ผู้หญิงเหรอลูก
เอ้อคือ... บัวอึกอักไม่รู้จะบอกทุกคนยังไง วันนี้เองที่เขาไปปรึกษาจำปาเรื่องหัวใจ จำปาได้แนะนำให้ลูกชายบอกความในใจกับหญิงสาวคนนั้น บัวจึงซื้อดอกกุหลาบแดงช่อโตนี้มาสารภาพรักลีลาวดี
พวกเราก็ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เอาให้เขาเลยสิ ฮะเก๋าตะโกนเชียร์ บ๊ะจ่างเข้าไปกระเซ้ามะลิเพราะคิดว่าบัวต้องสารภาพรักกับลูกพี่ แต่แล้วหัวใจของมะลิก็ต้องแตกละเอียดเมื่อบัวยื่นช่อกุหลาบแดงนั้นให้ลีลาวดี
ผมให้คุณ
แทนความรู้สึกจากผม สมชายยิ้มโล่งอกที่ลูกชายไม่ได้หลงรักมะลิ ชายพิการปรบมืออย่างดีใจราวกับถูกหวย
เยี่ยม ! ดี ! แบบนี้สิลูกพ่อ ยอดเยี่ยม ยอด เยี่ยมที่สุด ! ลีลาวดีมองช่อกุหลาบของบัวอย่างงงๆ ให้ฉันหรือคะ บัวยิ้มเขิน สมชายมองอย่างพอใจ
กุหลาบและมะลิ ตัวชา หัวใจเจ็บปวด ก่อนจะขอตัวลาออกไป ไม่ขอยุ่งเกี่ยว สมชายเห็นสีหน้าทั้งคู่ จึงเข็นรถออกไปอย่างอารมณ์ดี บัดนี้ในห้องเหลือแค่บัวและลีลาวดี บัวกำลังรอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
ผมเหงื่อแตก ใจเต้นไปหมดแล้ว มือบัวกุมอยู่ที่หน้าอก ใจเต้นตึกตักลุ้นว่าลีลาวดีจะตอบว่ายังไง ตายจริง อาการโรคหัวใจกำเริบหรือเปล่าคะ
ผมตายตอนนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้คำตอบจากคุณ สีหน้าบัวจริงจังจนลีลาวดีต้องคิดหนัก มัน...เอ้อ นี่เป็นเรื่องที่ฉันคิดไม่ถึงมาก่อน คือ
ฉันจะพูดยังไงดี
ไม่เป็นไรหรอกนะฮะ แค่พูดความจริงก็พอ ผมแข็งแรงและเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรับฟังความจริง ฉัน เอ้อ ขอเวลาฉันคิดเรื่องนี้ก่อนได้ไหมคะ ตั้งแต่พ่อเสีย ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะคิดเรื่องของตัวเองเลย ฉันตอบคุณตอนนี้ไม่ได้จริงๆ
ลีลาวดีไม่ปฏิเสธแต่ก็ยังไม่ตอบรับ หญิงสาวยังต้องการเวลาไตร่ตรองมากกว่านี้ ที่สำคัญเธอจะพูดอย่างไรไม่ให้บัวเสียใจ บัวคอตก หน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
เข้าใจแล้ว ผมคงรีบร้อนเกินไป
ถ้าอย่างนั้นระหว่างนี้ ความเป็นเพื่อนของคุณสำคัญที่สุดสำหรับฉัน ฉันต้องการความเป็นเพื่อนจากคุณค่ะ
ลีลาวดีบอกอย่างจริงใจ ฟังดูจากน้ำเสียงบัวก็พอจะรู้ว่าเธอสบายใจกับฐานะเพื่อนมากกว่าคนรัก บัวฝืนยิ้มทั้งที่ใจเจ็บ สิ่งที่ลีลาวดีพูดไม่ปฏิเสธก็เหมือนปฏิเสธ คนหัวใจไม่แข็งแรงอย่างเขา อกหักจนได้
Create Date : 30 กันยายน 2550 | | |
Last Update : 30 กันยายน 2550 22:34:19 น. |
Counter : 617 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
เปลวไฟในฝัน ตอน 15- 16
เ ป ล ว ไ ฟ ใ น ฝั น
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 15
วันต่อมา จำปาและมะลิรอการตื่นของบัวจนหลับไป....แสงแดดยามเช้าที่ลอดเข้ามาจากทางหน้าต่างปลุกมะลิให้รู้สึกตัวตื่น
เช้าแล้วหรือ มะลิรีบเดินไปหาบัว เมื่อเห็นเขายังหลับอยู่ก็ถอนใจ
คนขี้เกียจ เอาแต่นอนอยู่ได้ พี่บัวคงโกรธมะลิจนไม่อยากเห็นหน้ามะลิสินะ...ถ้างั้นมะลิไปก็ได้ มะลิหันหนี แต่แล้วมืออุ่นๆของบัวก็เอื้อมมาจับมือของมะลิ มะลิตาโตดีใจหันมาหา บัวนอนยิ้มมองอยู่ เขาดึงมะลิเข้ามาใกล้ พูดด้วยเสียงอ่อนเพลีย ยิ้มของเขายังหวานแม้จะดูซีดเซียว
จับได้แล้ว ...พี่วิ่งตามหาจนทั่ว นึกอยู่แล้วว่าต้องเจอสักวัน มะลิยิ้มน้ำตาไหลพรากซาบซึ้งที่บัวเป็นห่วง
มีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะ ที่วิ่งตามหาคนอื่นทั้งที่ตัวเองเป็นโรคหัวใจ เกือบตายแล้วรู้ตัวไหม พี่ยังตายไม่ได้หรอก ถ้าไม่ได้บอกขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆนะเรื่องลีลาวดี พี่ทำไปแล้ว พี่ก็อยู่ไม่เป็นสุขเลย ถ้ามะลิเป็นอะไรไป พี่คงไม่ให้อภัยตนเอง
มะลิโกรธที่สุด โกรธพี่ที่สุดเลยรู้ไหม หญิงสาวพูดด้วยเสียงงอนๆ พี่มีเหตุผล...พวกนั้นมุ่งเอาชีวิตลีลาวดีไม่ใช่มะลิ นาทีนั้น พี่ปล่อยให้เขาเอาตัวลีลาวดีไปไม่ได้ แต่เชื่อว่ามะลิเก่งพอจะเอาตัวรอด แล้วมะลิก็ทำได้จริงๆ
มะลิพยักหน้าเข้าใจ ยอมอภัยให้บัว เธอรู้แล้วว่าบัวเป็นห่วงเธอเพียงใด ความรักที่บัวมีให้เธอในฐานะน้อง ทำให้มะลิกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง หญิงสาวคิดแผนการจัดการพวกเฮียไก่ได้อย่างเจ็บแสบ....ความรักสามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้จริงๆ
บัวอยู่รักษาตัวที่โรงพยาบาลไม่นาน ก็แข็งแรงกลับบ้านได้ ครูอารีได้ยินจากชาวบ้านว่าสมชายกลับมาอยู่กรุงเทพฯอีกครั้ง ในสภาพขอทาน ขาพิการทั้งสองข้าง ครูอารีบอกเรื่องนี้กับจำปา หวังให้เธอช่วยคิดหาทางแก้ไข แต่จำปาหัวเสียโวยวายครูอารีว่าไม่อยากรู้ ไม่อยากฟัง พอกันทีกับผัวเลวๆพรรค์นั้น
ผมก็แค่อยากปรึกษา ว่าควรจะทำยังไงดีกับเขา อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นคนในครอบครัวเดียวกันกับพี่ และเป็นพ่อของบัว
พ่อที่ไม่เคยเลี้ยงดูส่งเสียน่ะสิ ที่สำคัญ เขาเป็นคนขโมยเงินที่เราเก็บไว้เป็นค่าผ่าตัดหัวใจบัว เขาเป็นคนทำให้กุหลาบติดคุก ถ้าเขาไม่ขโมยเงินก้อนนั้นไป กุหลาบก็ไม่หมดอนาคต บัวก็ไม่ต้องเจ็บออดๆแอดๆ อย่างทุกวันนี้ !
จำปาโวยออกมาอย่างอัดอั้น เธอยังจำได้ว่าสมชายร้ายกาจกับเธอและลูกยังไง แม่อย่าอารมณ์เสียสิครับ ครูก็แค่มาบอกข่าวพวกเรา บัวพยายามพูดให้จำปาใจเย็น แต่จำปาไม่ฟัง
มาบอก บอกทำไม ครูเป็นครู ครูก็คิดหาทางช่วยเขาสิ พวกเราไม่อยากรู้เรื่องของเขาอีกแล้ว ไอ้ผีร้ายตัวนี้มันจะพิการ มันจะตาย จะเป็นขอทานก็เรื่องของมัน ฉันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ! แม่ครับ...
แกก็เหมือนกัน ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด จำเอาไว้ มันเป็นผีร้าย มันเป็นตัวซวย มันโผล่มาทีไร ชีวิตเราพังพินาศทุกที เพราะฉะนั้นอย่าไปยุ่งกับมันเข้าใจไหม !
แต่ว่า
บัวอึกอัก จำปาจึงถามย้ำอีกครั้ง รับปากแม่สิ บัว! ครับแม่ ผมรับปากแล้ว
บัวรับคำแม่ไปอย่างจำใจ แต่เขาก็ฝ่าฝืนมันโดยการไปเฝ้าดูพ่อกับครูอารี สมชายในสภาพพิการ ขาทั้งสองเดินไม่ได้ สกปรกมอมแมมตัวดำ นั่งอยู่บนไม้เลื่อนเก่าๆที่ใช้มือถัดไปข้างหน้า เที่ยวขอทานชาวบ้านแต่กลับถูกทุกคนรังเกียจ ภาพนั้นสะท้อนใจบัวยิ่งนัก....เขาไม่รู้ว่าพ่อกลับมากรุงเทพฯได้อย่างไร เพราะตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งก่อน จำปาจัดการส่งสมชายกลับไปบ้านนอกเรียบร้อยแล้ว
บัวสงสารพ่อจับใจ จะพาไปอยู่ที่มูลนิธิก็ไม่ได้ เนื่องจากผิดระเบียบมูลนิธิที่จะให้การดูแลเฉพาะเด็กๆ เท่านั้น
ผมควรทำไงดีครับครู ใจเย็นๆค่อยๆคิด จะคุยกับกุหลาบก่อนก็ได้ เขาเป็นอีกคนที่เราต้องห่วง กุหลาบกับนายสมชายน่ะ เหมือนน้ำกับน้ำมัน ไม่รู้ทำเวรทำกรรมกันมาแต่ชาติไหน จงเกลียดจงชังกันซะขนาดนั้น ถ้าให้เจอกัน ไม่รู้กุหลาบจะเป็นไงบ้าง
บัวพยักหน้ายอมรับในเหตุผลของครูอารี ทุกวันบัวจะมาแอบดูพ่อ เขารอปรึกษาเรื่องนี้กับกุหลาบที่อยู่ต่างจังหวัดไม่ไหวจึงตัดสินใจคุยกับจำปา
ทำไมเราถึงดีกับเด็กมูลนิธิที่เราไม่รู้จัก แต่เราดีกับพ่อไม่ได้ ฉันไม่อยากพูดกับแกเรื่องนี้ จำปาตัดบท หันไปเตรียมอาหารเพื่อขายต่ออย่างไม่สนใจ
ทำไมแม่ต้องสอนให้ผมเป็นคนดี แต่ให้อกตัญญูกับพ่อตัวเอง ความเป็นคนดีคืออะไร ผมสับสนไปหมดแล้ว
จำปาได้ยินดังนั้นก็โมโหมาก เธอรู้ทันทีว่าบัวฝืนคำสั่งของเธอเสียแล้ว แกไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้นมาใช่ไหม แกเริ่มใจอ่อนกับมันแล้ว แกไม่เชื่อแม่อีกแล้วใช่ไหม มานี่ มานี่เลย ฉันจะให้แกดูอะไร
จำปาเปิดรอยแผลเป็นตามตัวที่เกิดจากฝีมือสมชายให้ลูกดู รอยแผลเป็นที่แขน ! รอยเย็บที่ท้อง ! ที่หลังคอของแม่ หรือแม้แต่ที่ขานี่ ! ทุกวันนี้แม่ยังต้องกินยาอยู่เลย แกรู้ไหมเกิดขึ้นเพราะใคร เพราะไอ้คนที่ได้ชื่อว่าผัว.... ได้ชื่อว่าพ่อแก !
แต่ตอนนี้ เขาได้รับกรรมของเขาแล้ว ผมเห็นมากับตา เขาถูกตบตีเพียงเพราะเงินไม่กี่บาท จำปาตาเป็นประกาย หัวเราะสะใจ
จริงหรือ มันโดนตบตีจริงหรือ ทำไมแกไม่เรียกแม่ไปดู เสียดายจริงๆ ...แกคงทนดูภาพนั้นไม่ได้สินะ แต่ถ้าเป็นแม่ แม่คงหัวเราะ แม่คงมีความสุขที่สุด เสียดายอย่างเดียว ไอ้คนที่ตบตีมัน ไม่ใช่แม่
แม่ครับ... บัวอยากจะขอร้องให้แม่ใจอ่อนเหลือเกิน แต่จำปาไม่ฟัง จับหน้าบัวด้วยมือทั้งสองข้าง บอกอย่างขอร้อง
บัว...ลูกลืมไปแล้วหรือ ลืมไปแล้วหรือว่าตัวเองป่วย อาจจะอยู่ได้ไม่นานถ้าไม่ได้ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ แกอาจจะตายในวันนี้พรุ่งนี้ก็ได้ แล้วไอ้คนที่เอาเงินค่ารักษาสิบกว่าปีของแกไปก็คือไอ้สัตว์ร้ายตัวนั้น อย่าลืมสิ อย่าลืม...
ผมบอกแม่หลายครั้งแล้ว ผมไม่มีทางตายง่ายๆหรอกครับ แล้วกุหลาบ น้องแกล่ะ เขาหมดอนาคตทุกวันนี้เพราะอะไร ถามหน่อยเพราะอะไร
บัวสวนตอบอย่างรวดเร็ว เพราะเขาใจร้อน เขาขาดสติ... ได้ยินไหมแม่
จำปาอึ้ง เหตุใดลูกชายเธอถึงเปลี่ยนไปจากเดิม ผู้เป็นแม่ไม่เข้าใจเลย ทำไมพูดแบบนี้ น้องทำเพื่อช่วยบัวนะลูก ว่าน้องแบบนี้ได้ยังไง !
ผมพูดความจริงนะแม่ ถ้าเขาใจเย็นกว่านี้ พ่อก็ไม่ต้องพิการเสียขาไป เขาก็ไม่ต้องติดคุก จำปาตกใจมากกับความคิดของบัว
บัว นี่ใช่บัวของแม่จริงหรือ
ใช่บัวของแม่จริงๆหรือ
แกเป็นอะไรไป ที่กุหลาบทำมัน เพราะจะเอาเงินไปรักษาบัวนะลูก ... แกไม่เหมือนบัวคนก่อน แกหมดความมั่นใจในตัวน้องตั้งแต่เมื่อไหร่
บัวยังคงยืนยันว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูกต้อง จำปาน้อยใจที่ลูกไม่เชื่อฟัง เธอเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อไปอยู่ที่อื่น บัวมองอย่างตกใจ นี่แม่จะทำอะไร
ฉันจะไปเอง ฉันจะไปเช่าบ้านอยู่ จะไปทำร้านใหม่กับกุหลาบ ฉันไม่มีวันอยู่ร่วมบ้านกับไอ้คนใจร้ายนั่นเด็ดขาด บัวดึงกระเป๋าคืนมา
แม่ แม่อย่าทำแบบนี้สิครับ เราแค่คุยกันเท่านั้นเอง แม่ไปแล้วผมจะอยู่ยังไง ก็ถ้าแกเอาไอ้นั่นมาอยู่ แล้วฉันกับกุหลาบจะอยู่ได้ยังไงล่ะ
ตกลงครับตกลง ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไม่เอาพ่อมาอยู่ด้วย ผมจะเลิกพูดเรื่องของเขา ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกพอใจไหมครับ สุดท้ายบัวก็ต้องยอมตามใจจำปา
ฉันไม่น่าสอนให้แกเป็นคนดีเลยไอ้บัว คนดี เวลาที่ดีเกินไป สุดท้ายมันจะเป็นอะไรรู้ไหมลูก บัวส่ายหน้า ไม่รู้ จำปาอ่อนใจ
เป็นคนโง่
คนที่ดีเกินไปกับคนโง่บางทีก็อยู่ใกล้กันนิดเดียว แกต้องระวังตัวนะบัว อย่าดีเกินไปอย่าซื่อเกินไปจนกลายเป็นโง่ ต้องรู้จักความพอดี ทุกอย่างต้องพอดีพอเหมาะ เข้าใจไหมลูก
บัวพยักหน้าว่าเข้าใจ จำปาดึงลูกเข้ามากอดแนบอก เขาไม่ไปเยี่ยมสมชายอีกซึ่งกว่าจะหักห้ามใจได้ก็ลำบากเหลือเกิน
เมื่อกุหลาบไม่อยู่ บัวไม่มีใครเลยมาปรับทุกข์กับมะลิ เป็นคนดีก็เหนื่อยเหมือนกันนะ บางทีก็เหนื่อยมากๆ เหนื่อยยังไง มะลิถามอย่างแปลกใจ
บางทีเราก็สับสนขึ้นมา เราอยากทำดีให้คนหนึ่ง แต่อีกคนหนึ่ง กลับไม่ต้องการให้เราทำ ที่สำคัญเป็นคนที่เรารัก เราห่วงทั้งสองคน
หมายความว่าไง บัวยังไม่เข้าใจว่ามะลิต้องการบอกอะไร ก็ความดีและความชั่วน่ะ มีอายุยืนเสียยิ่งกว่าชีวิตของเราอีก นึกออกไหม คนดังๆเยอะแยะที่ตัวตายไปแล้ว แต่เรายังจำเขาอยู่ได้ เพราะความดีของเขา ถ้าเราจะทำความดีจริงๆ ถึงวันนี้คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ แต่ต่อไปเขาต้องเข้าใจแน่
บัวคว้ามะลิเข้ามากอด ตั้งใจโอบไว้ แบบพี่น้อง แต่มะลิรีบขืนตัวไว้เขินหน้าแดง นี่จะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ
เรานี่ฉลาดกว่าที่ใครๆคิดนะ
ขอบใจมากที่เป็นกำลังใจให้พี่ บัวยังคงโอบมะลิไว้อย่างนั้น มะลิหน้าแดง เขินไม่เลิกรา
วันรุ่งขึ้น บัวขอให้ครูอารีเอาของไปให้พ่อแทนเขา เมื่อสมชายรู้ว่าบัวฝากมาก็เดาได้ทันทีว่าบัวอยู่แถวๆนี้ เขาแกล้งเล่นละครน้อยอกน้อยใจ ตีอกชกหัวว่าลูกไม่รัก และเข็นไม่กระดานไปกลางถนนหวังฆ่าตัวตาย !
คนอาภัพอย่างข้า ก็แค่ไอ้ง่อยพิการ ไม่มีใครสนใจ แม้กระทั่งลูกแท้ๆ มันยังทิ้งไป ไอ้ง่อยนรกส่งมาเกิดอย่างข้า จะอยู่ต่อไปทำไม
ไม่อยากอยู่แล้วโว้ย มาเลย มา มาเอาชีวิตข้าไปเลย
รถคันหนึ่งแล่นตรงเข้าหาสมชาย พ่อ ! บัวรีบออกจากที่ซ่อนเข้าไปช่วยสมชาย เขาใจอ่อนอีกตามเคย....บัวปล่อยให้พ่อเป็นขอทานเร่ร่อนอย่างนี้ไม่ได้อีกต่อไป เขาครุ่นคิดตัดสินใจอยู่นาน ในที่สุดเขาก็กลับไปหามะลิอีกครั้ง
มะลิรักพี่หรือเปล่า บัวจับไหล่มะลิถามจริงจัง มะลินิ่งอึ้ง แปลกใจที่จู่ๆบัวมาถามตนเช่นนี้ นี่เธอแสดงออกมากจนเขารู้เลยหรือไร
เอ้อ คือ...พี่ถามทำไมหรือ มะลิถามเสียงลั่น เรารักกันหรือเปล่า บัวถามย้ำ
มะลิยิ้มเขิน อยู่ดีๆบัวก็มาถามแบบนี้แล้วจะให้เธอตอบว่าอะไร เอ้อ...คือ ถ้ารักพี่ ช่วยพี่ได้ไหม
บัวพามะลิไปเยี่ยมสมชายที่โรงพยาบาล พี่อยากให้มะลิดูแลเขาแทนพี่หน่อย พี่ต้องแอบอุปการะเขาไม่ให้แม่รู้น่ะ
มะลินิ่งคิด มองสมชายที่นอนหลับอย่างครุ่นคิด ท่าทางสมชายไม่น่าจะเลวร้ายสักเท่าไหร่ เป็นอัมพาตก็ต้องดูแลมากหน่อยแต่เธอก็น่าจะทำได้ หญิงสาวกำลังจะรับปากกับบัวแต่ฮะเก๋าชิงพูดขึ้นเสียงก่อน
เฮียมะลิน่ะดูแลคนธรรมดายังไม่ได้เลย นี่ให้ดูแลคนป่วย มีหวังเอายาสลอดให้คนป่วยกินเล่นสิไม่ว่า บัวถอนใจ
ฮะเก๋าพูดถูกเหมือนกัน พี่ก็ลืมไป ดูไม่ใช่นิสัยมะลิเลยนะ ความจริงก็ยังพอมีทาง พี่จ้างพยาบาลดีกว่า
บัวเดินคอตกออกไป มะลิจึงตัดสินใจพูดออกไป ฉันจะทำ ฉันจะดูแลพ่อพี่บัวเอง ในเมื่อเขาเป็นพ่อพี่บัว เขาก็เหมือนพ่อฉัน ฉันจะดูแลเขา ไม่ต้องจ้างพยาบาลที่ไหนหรอก
เฮียมะลิ ฮะเก๋า บ๊ะจ่าง ตกใจตาค้าง ไม่คิดว่ามะลิจะตัดสินใจแบบนี้ มะลิ
. บัวมองหญิงสาวอย่างขอบคุณ มะลิบอกกับบัวอย่างจริงจัง
พี่บัวให้ชีวิตฉัน เป็นที่ยึดเหนี่ยวของฉัน ทำไมฉันจะตอบแทนพี่ไม่ได้ ฉันจะดูแลพ่อของพี่บัวเหมือนพ่อของฉันเอง
เขาดีใจอย่างมากที่สามารถแก้ปัญหาเรื่องพ่อได้ เขาคิดจะพาสมชายไปพักอยู่กับลีลาวดีที่อยุธยา ที่เขาเลือกมะลิเพราะตัวมะลิเองไปก่อเรื่องกับพวกเฮียไก่ไว้ การอาศัยอยู่ที่เดิมรอให้ไก่กลับมาจัดการคงไม่ปลอดภัย การย้ายไปอยู่กับลีลาวดีสักพักคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ตอนที่ 16
ลีลาวดีมองเอกสารที่รายล้อมตัวเธอมากมายอย่างอ่อนใจ เธอหาหลักฐานของลพจนทั่วแล้วแต่ยังไม่พบอะไร ลีลาวดีถอนใจ เหนื่อยหน่าย หล่อนมองดูนาฬิกาแล้วก็ต้องตกใจ
สี่ทุ่มแล้วหรือนี่ ทำไมหาไม่เจอเสียทีนะ เฮ้อ...พ่อขา พ่อเอาหลักฐานที่ว่าไว้ไหนกันแน่
ลีลาวดีนั่งพักอย่างเหนื่อยอ่อน แต่จู่ๆไฟก็ดับ ทั้งบ้านอยู่ในความมืดสนิท ลีลาวดีหวาดระแวงกลัวว่าจะมีผู้มาทำร้าย หญิงสาวหยิบปืนที่บัวให้มาเตรียมพร้อม ฉันไม่ใช่ลีลาวดีคนเก่าแล้ว อยากมามาเลย....
ลีลาวดีประกาศเตือนผู้ไม่ประสงค์ดีทั้งหลายที่ไม่รู้ว่ามีหรือไม่ หญิงสาวตรงไฟยังแผงสวิชท์ไฟ กุหลาบที่แอบมาเปลี่ยนฟิวส์ให้ รีบหลบไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเธอ แต่เพราะความรีบร้อน เขาจึงชนของหล่นดังเคร้ง ! ลีลาวดีตกใจหันไปใช้ไม้ตีตรงนั้นทันที
ใครน่ะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ .... ลีลาวดีฟาดไม้ลงไปที่บริเวณกล่องหลายใบที่วางซ้อนเรียงอยู่แถวนั้น กล่องบางอันไม่มีของ ไม้เลยฟาดลงไปที่ตัวกุหลาบ กุหลาบกัดฟันทนไม่ส่งเสียงออกมา
ยายบ้าเอ๊ย เจ็บนะโว้ย... กุหลาบได้แต่ร้องในใจ เขาแอบเอื้อมมือไปเปิดไฟ ทั้งบ้านกลับสู่ความสว่างอีกครั้ง ลีลาวดีมองรอบตัวงงๆ
ไฟติดแล้วหรือ หญิงสาวยิ้มพอใจ แต่ไม่วายสงสัยว่าหลังกล่องเหล่านั้นมีอะไร หล่อนเดินเข้าไปใกล้ แมวตัวหนึ่งร่วงลงมา ลีลาวดีร้องกรี๊ด!... แต่พอเห็นว่าเป็นแมวก็คลายใจ
แมวนั่นเอง ลีลาวดีเดินไปเล่นกับแมว แล้วอุ้มแมวเดินหายไป ลีลาวดีเลิกคิดจะเดินมาดูหลังกล่องแล้ว
สงสัยเราจะคิดมากไปนะ ใครจะไปรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ ใช่ไหมเจ้าเหมียว ลีลาวดีพูดกับแมว แล้วเดินออกจากห้องนั้นไป หญิงสาวอุ้มแมวไปยังห้องครัวเพื่อหาอาหารให้ แต่แล้วก็ต้องอ่อนใจที่ไม่มีอาหารอะไรเหลืออยู่เลย
ของกินหมดแล้ว รถก็ไม่มี ลีลาวดีหันหลัง เดินออกมา หญิงสาวเห็นถุงใส่ของหลายถุงวางอยู่ก็ตรงเข้าไปดูอย่างแปลกใจ
เอ๊ะ ของพวกนี้ ทำไมเมื่อกี๊ไม่เห็น ใครซื้อมา หรือว่าบัวเคยซื้อทิ้งไว้ให้ มีเสื้อผ้าใหม่ สบู่ กับแปรงสีฟันด้วย ลีลาวดียิ้ม เดินหิ้วข้าวของไปจัดการ
บัวนี่รอบคอบจริงๆ เทวดาของฉัน กุหลาบที่แอบมองหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เศร้าไป กุหลาบมาดูแลหญิงสาวตามคำสั่งของบัวแต่เขาไม่เคยแสดงตัวให้ลีลาวดีเห็น เขาพอใจที่มันเป็นอย่างนี้ มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
ผมอยู่ดูแลคุณตรงนี้นะ คนสวย ... จำเอาไว้...สายลมที่พัดอยู่ รอบตัวคุณ มีความรักและความห่วงใยของผมปะปนอยู่ด้วย กุหลาบพึมพำฝากสายลมไปให้ลีลาวดี....
คืนนั้นหญิงสาวรื้อค้นหาหลักฐานในบ้านจนดึกแต่ก็ยังไม่พบ ทำไม หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักที ลีลาวดีนึกโกรธตัวเองที่ไม่ได้เรื่อง เธอมองรูปลพอย่างเศร้าใจ พ่อขา หนูขอโทษ หนูทำไม่ได้ หนูแย่จริงๆค่ะพ่อ
ความอัดอั้นทำให้ลีลาวดีร้องไห้ออกมา กุหลาบได้แต่แอบมองด้วยความสงสาร อยากเข้าไปปลอบประโลมแต่ก็ทำไม่ได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ลีลาวดีแปลกใจอย่างมากที่มีคนสั่งช่อดอกกุหลาบและดอกลีลาวดีจัดช่อมาให้เธอ คุณลีลาวดีใช่ไหมครับ มีคนส่งดอกไม้ให้คุณครับ
หญิงสาวรับดอกไม้จากพนักงานส่งของอย่างงงๆ ดอกลีลาวดี ....ใครส่งมาคะ หญิงสาวเห็นการ์ดใบหนึ่งแนบมาจึงเปิดออกดู
คุณเคยสังเกตเห็นต้นลีลาวดีจริงๆหรือเปล่า ในหน้าแล้ง ธรรมชาติของต้นลีลาวดีจะปลิดใบร่วงลงเกือบหมด คนภายนอกมักคิดว่า ต้นลีลาวดีคงจะตายในไม่ช้า แต่ไม่นาน ต้นลีลาวดีกลับแตกใบอ่อนขึ้นมาใหม่ พร้อมดอกลีลาวดีสีขาวก็จะงอกงามออกมา ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ มีเวลาที่อ่อนแรง เหนื่อยล้า แต่ผมมั่นใจว่า เมื่อเวลานี้ผ่านไป ดอกลีลาวดีที่สวยงามและเข้มแข็งจะกลับมางอกงามอีกครั้ง
ลีลาวดียิ้ม มองช่อดอกไม้อย่างครุ่นคิด จากใครกัน....ไม่ลงชื่อ
กุหลาบแอบมองอยู่ อมยิ้มเพราะตนเป็นคนส่งดอกไม้มาให้ลีลาวดีเอง คงจะเป็นบัวอีกแล้ว
น่ารักจริงๆ อุตส่าห์รู้ว่าฉันกำลังอ่อนแอ ฉันเข้าใจแล้ว จะพยายามต่อไปนะจ๊ะ
ลีลาวดีเข้าใจผิดนึกว่าเป็นฝีมือบัว กุหลาบที่แอบมองอยู่เศร้าไปถนัดตา แต่เขามิได้ละความช่วยเหลือหญิงสาวแต่อย่างใด เขาช่วยเหลือเธอจนลีลาวดีเริ่มสงสัยว่าน่าจะมีใครอีกคนอยู่ในบ้านกับเธอ หญิงสาวเริ่มครุ่นคิดว่าใครกัน
ดอกกุหลาบ... ลีลาวดีมองช่อดอกไม้ที่เพิ่งได้รับมาอย่างสะดุดใจ...หรือว่าจะเป็นกุหลาบ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้หรอก อีตาเถื่อนนั่นน่ะหรือ เขาจะทำแบบนี้ไปทำไม
ลีลาวดีตัดใจ กุหลาบที่แอบฟังอยู่มุมหนึ่งสุดจะช้ำใจ แต่เขาก็ยินดีจะยกความดีงามทั้งหมดให้บัว ใช่ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นเลย พี่บัวต่างหาก พี่บัวต่างหากที่ทำให้คุณ อย่าลืมคิดถึงเขาให้มากๆ แล้วปล่อยหน้าที่คิดถึงคุณ ให้เป็นของผมก็แล้วกัน
กุหลาบปลีกตัวไปอย่างหงอยเหงา ความรู้สึกแอบรักมันทรมานเช่นนี้เอง....
ลีลาวดียังไม่คลายใจเรื่องบุคคลลึกลับในบ้าน วันหนึ่งเธอวางแผนว่าติดอยู่ในห้อง เปิดประตูไม่ออก หวังให้บุคคลลึกลับมาช่วย โดยที่เธอจะแอบออกไปทางหน้าต่างเพื่อจับตัวผู้หวังดีคนนั้น แต่แล้วกุหลาบก็รู้ตัวว่าถูกหลอก เขาวิ่งหนีไปได้อย่างหวุดหวิด
ยายตัวแสบเอ๊ย นี่แกล้งเราหรือนี่
อยู่ไหนนะ ถ้าจับได้ล่ะน่าดู ลีลาวดีจะวิ่งตามไป แต่บัวก็มาหาเธอพอดี เขาตัดสินใจพาสมชาย มะลิ ฮะเก๋าและบ๊ะจ่างมาฝากไว้ที่บ้านเรือนไทย ไหนๆทุกคนก็ต้องมีที่พัก สู้เอามาพักรวมกันไว้ที่นี่ดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้ดูแลได้ง่ายขึ้น
บัวแนะนำลีลาวดีให้รู้จักกับสมชาย หญิงสาวต้อนรับขับสู้ชายพิการอย่างสมชายอย่างไม่รังเกียจ นี่ค่ะห้องพักของคุณลุง
ลีลาวดีพาสมชายไปพักผ่อนในห้องรับแขก สมชายยิ้มปลื้ม ขอบใจมากนะ ...เฮ้อ น่าสงสารจริงๆ พ่อเพิ่งเสียไปแบบนี้ แถมเป็นลูกสาวคนเดียว แต่ยังไงพ่อก็คงทิ้งเงินทิ้งสมบัติไว้ให้ใช่ไหม ดวงตาสมชายแวววาวด้วยความโลภ
พ่อครับ ถามอะไรน่ะ บัวรีบปรามพ่อ บ้านเรือนไทยใหญ่โต เศรษฐีเลยนะเนี่ย สมชายยังพูดไม่เลิก พ่อ... บัวสะกิดเตือนอีกครั้ง
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณลุงก็แค่อยากรู้
หนูก็อยู่ได้ไม่ลำบากหรอกค่ะ ความจริง มีทุกคนมาอยู่ด้วยแบบนี้ หนูก็สบายใจมากขึ้น หลายวันก่อนต้องอยู่คนเดียว แย่ไปเหมือนกัน
ลีลาวดีหันกลับไปหาบุคคลที่เหลือ ฮะเก๋าบ๊ะจ่างเดี๋ยวมีห้องอยู่ข้างหลัง ส่วนมะลินอนกับพี่ไหม
บัวได้ยินดังนั้นก็นิ่วหน้าอย่างแปลกใจ นอนกับคุณเหรอ มะลิเป็น
บัวจะบอกลีลาวดีว่ามะลิเป็นผู้ชาย มะลิจึงรีบขัด
ผมจะไปนอนกับฮะเก๋าบ๊ะจ่าง พี่ลีลาวดีไม่ต้องห่วง เด็กสาวหันไปกระซิบบอกลีลาวดี ก็บอกแล้วว่าผมเป็นผู้ชาย พี่นี่อย่าเข้าใจผิดสิครับ
มะลิพยักหน้ายิ้ม ยักคิ้วให้ ...ลีลาวดีส่ายหน้า ไม่รู้ว่ามะลิจะโกหกไปทำไมแต่ก็ตามใจ เอ้าไอ้สองคนนี้ยิ้มอะไรอยู่ ไปช่วยกันยกกระเป๋าที่รถมาจัดการสิวะ ไป
ไปกับข้า
มะลินำฮะเก๋าบ๊ะจ่างเดินออกไป บัวถามหญิงสาวถึงเรื่องการหาหลักฐานของลพ รู้สึกเครียดตามไปด้วยเมื่อรู้ว่าลีลาวดียังหาไม่พบ ทั้งสองคุยกันได้สักพักบัวก็ต้องขอตัวกลับ
ผมต้องกลับไปที่ทำงานแล้ว สารวัตรโทรมาตาม จริงสิ นี่กุหลาบเขาอยู่ไหน บัวชะเง้อมองหาน้องชาย ลีลาวดีแปลกใจไม่น้อยกับคำพูดของบัว
กุหลาบ กุหลาบมาที่นี่หรือคะ เขาไม่อยู่บ้านนี่ครับ ผมนึกว่าเขาอยู่ที่นี่
ฉันไม่เห็นเขาเลย เขาจะมาที่นี่ทำไม เขาไม่เคยอยากอยู่ใกล้ฉันอยู่แล้ว หญิงสาวบอกเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความน้อยใจ ดีที่บัวไม่ได้จับผิดอะไร
เอ้าเหรอ ช่างเถอะ ผมไปก่อนนะฮะ ฝากบอกลามะลิด้วยนะครับ
บัวเดินทางกลับกรุงเทพฯในเย็นวันนั้น หญิงสาวยังติดใจเรื่องที่บัวพูดถึงกุหลาบไม่หาย สมชายได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ เขามั่นใจว่ากุหลาบต้องอยู่ในบ้านหลังนี้แน่ เขาแกล้ววางแผนหลอกให้กุหลาบออกมาช่วย และเขาก็จับกุหลาบได้
จับได้แล้ว ผีเจ้าที่ของบ้านนี้ คอยช่วยเหลือนางเอกโดยไม่เปิดเผยตัวเชอะ...น้ำเน่าว่ะ! กุหลาบหันมองสมชายอย่างตกใจราวกับเห็นผี ลุงสมชาย
สมชายใช้มีดจี้ที่คอหอยกุหลาบ เขาหน้าเสียที่ความลับแตก กุหลาบไม่ได้กลัวคนอย่างสมชาย แต่เกลียดเข้าไส้มากกว่า สมชายจ้องกุหลาบอย่างเคียดแค้น
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเอ็ง เป็นไง เห็นข้าอยู่บนรถเข็น เอ็งคงมีความสุขมากสินะ นี่ยังไม่นับที่ข้าตกระกำลำบากเป็นขอทาน ขอเงินชาวบ้านเขาอีก
ในที่สุด พี่บัวก็ใจอ่อนรับลุงมาเลี้ยงดูแล้วนี่ ถ้าข้าไม่เล่นละคร แกล้งฆ่าตัวตาย ข้าก็คงถูกอันธพาลซ้อมตายอยู่ริมถนนนั่นล่ะ
ลุงจะฆ่าผมล้างแค้นหรือ เอาเลยสิ มีดนั่น เล็กก็จริง แต่มันจ่อคอหอยผมอยู่ กดเข้ามาตรงๆที่คอหอย ผมก็อยู่ได้ไม่นานหรอก
กุหลาบก็ยังคงเป็นกุหลาบ ไม่มีท่าทางกลัวตายแม้แต่นิด แล้วเอ็งจะอยู่เฉยๆให้ข้าทำงั้นหรือ
ผมตายทั้งเป็นมาตั้งแต่เด็กเพราะลุง ถ้าผมจะตายจริงๆเพราะลุงก็เป็นเรื่องธรรมดา ข้าก็ตายทั้งเป็นเพราะเอ็งมานานแล้วเหมือนกัน ความแค้นระหว่างเราเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าตายวันนี้ มันง่ายไป
สมชายดึงมีดออกแล้วผลักกุหลาบออก ถ้าลุงไม่ฆ่าผม แล้วตกลงลุงต้องการอะไรกันแน่
กุหลาบถามอย่างตรงไปตรงมา สมชายหัวเราะในลำคอ ความตายมันไม่เจ็บปวดหรอก อยู่อย่างเจ็บปวดปางตายเหมือนกับข้าตอนนี้...เจ็บปวดกว่า....เอ็งต้องเจ็บเหมือนที่ข้าเจ็บ จำไว้ไอ้กุหลาบ!
สมชายมองกุหลาบด้วยความอาฆาตแค้นก่อนจะเข็นรถจากไป สมชายเข้าไปคุยกับลีลาวดีว่าไปโทรศัพท์คุยกับบัวมา บัวนั่นเองที่เป็นผู้หวังดีที่ลีลาวดีสงสัย
เขาบอกว่า...เขามาจริงๆ บัวนั่นล่ะ คือคนที่ทำทุกอย่างให้หนูตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ ...ตลอดเวลา ! ไม่มีคนอื่น ! สมชายเน้นย้ำสองคำสุดท้ายว่ามีแต่บัวที่ทำทุกอย่างให้เธอจริงๆ
กุหลาบหลับตา ในที่สุดสมชายก็ช่วยโกหกเอาความดีให้บัว! แล้วทำไมเขาต้องทำลับๆล่อๆด้วย ลีลาวดียังไม่หายสงสัย
เขาต้องไปๆมาๆ อีกอย่างเขาคงอยากให้หนูคิดว่าเป็นพ่อ หนูจะได้สบายใจที่อยู่คนเดียว เห็นไหม หนูก็คิดแบบนั้นจริงๆ แล้วหนูก็สบายใจจริงๆด้วย สมชายกะล่อนไปได้เรื่อยๆ
แต่ว่าที่มะลิบอก...เรื่องบัวอยู่โรงพยาบาล ยังไงกันแน่คะ สมชายชักอ้ำอึ้ง จะตอบยังไง มะลิเดินถือโทรศัพท์เข้ามาหาลีลาวดีพอดี
พี่ลีลาวดี พี่บัวโทรมา จะคุยด้วยจ๊ะ มะลิยื่นโทรศัพท์ส่งให้ บัวโทรมาพอดี ดีแล้วจะได้คุยกันให้รู้เรื่อง
สมชายออกอาการเลิ่กลั่กทันที กลัวบัวทำความแตก รีบยื่นมือมาหมายคว้าโทรศัพท์ในมือมะลิ บัวโทรมาหรือ มานี่เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน
ลีลาวดียื่นมือไปเร็วกว่า สมชายตกใจ ตะโกนลั่น เดี๋ยว หยุด ! ลีลาวดีชะงัก ทุกคนมองสมชายอย่างแปลกใจ
อะไรลุง...เสียงดัง ตกใจหมด ... มะลิโวย เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนที่จะรับโทรศัพท์ ลุงอยากให้ทุกคนเจอใครบางคนก่อน ใครคะ
ลีลาวดีแปลกใจ ลืมเรื่องที่บัวโทรมาเสียสนิท ...สมชายเห็นดังนั้นก็ยิ้ม ตะโกนเรียก ไอ้กุหลาบ แกอยู่แถวนั้นใช่ไหม...ว่าไง ฉันรู้ว่าแกอยู่แถวนี้ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!
ลีลาวดีใจเต้นแรงเมื่อรู้ว่าจะได้เจอกุหลาบ และในที่สุดเขาก็ออกมาปรากฏตัวอยู่หน้าเธอ กุหลาบ...คุณมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
ผม...เอ้อ กุหลาบอึกอักพูดไม่ถูก สมชายรีบสวมรอยตอบให้
มันเพิ่งมาถึงเมื่อกี๊นี้เอง มันมีเรื่องของบัวมาบอกด้วย กุหลาบแกบอกเขาสิ เรื่องที่คุณลีลาวดีสงสัยน่ะ เรื่องที่มีคนแอบช่วยเขาที่บ้านนี้ แกรู้เรื่องนี้ใช่ไหม
กุหลาบมองหน้าสมชาย เขารู้ว่าสมชายต้องการให้ตนบอกออกมาจากปากนี่เอง กุหลาบสบตาลีลาวดี คนที่ตนรักสุดใจ ดวงตาปวดร้าว
คนที่ช่วยคุณมาโดยตลอดก็คือพี่บัว อย่างที่ลุงสมชายบอก เขาไปๆมาๆ และอยากให้คุณมีความสุข สมชายยิ้มพอใจในคำตอบ
ดีมาก แล้วช่วงที่ผ่านมา บัวเขาบอกว่าแกมาอยู่ที่นี่ จริงๆแล้วแกไปไหน สมชายรีบถาม ปิดช่องไม่ให้ลีลาวดีสงสัย
ไปเที่ยว ผมไม่เคยอยากอยู่ที่นี่... กุหลาบเหลือบตามองลีลาวดี ก่อนจะพูดต่อไม่อยากอยู่สักนิด
ลีลาวดีสบตากุหลาบด้วยสายตาเจ็บปวดกับคำพูดตัดรอนที่ได้ยิน มีแค่นี้หรือ แกมีอะไรจะบอกคุณลีลาวดีอีกไหม
สมชายยังไม่ยอมหยุด กุหลาบปวดใจแต่ก็ต้องฝืนพูดต่อไป พี่บัวเขารักคุณมาก เขาเป็นห่วงและอยู่ดูแลคุณตลอดเวลา
ลีลาวดีเศร้าไปเมื่อรู้ว่าคนที่ช่วยเธอไม่ใช่กุหลาบอย่างที่เคยคิดไว้ เขาเฉยชาจนหญิงสาวน้อยใจ !
เมื่อมีโอกาสได้อยู่กันตามลำพังเธอจึงถามเขา คุณไม่ได้อยากมาที่นี่ แล้ววันนี้ คุณมาทำอะไร
มาหาพี่ชายผม ก็พี่ชายผมอยู่ที่นี่ มาหาเรื่องอะไร ลีลาวดีซักไม่เลิก กุหลาบสีหน้าเบื่อหน่ายเป็นอย่างมาก
แล้วทำไมต้องบอก คุณเป็นใคร ทำไมต้องบอก ทำไมต้องแคร์ สำคัญตนผิดไปหรือเปล่า คุณไม่ได้มีความสำคัญกับผมนักหรอกนะ
บ้าชะมัด บ้าจริงๆ ฉันโมโหตัวเองที่คิดบ้าๆ คิดโง่ๆ ตลอดเวลาที่อยู่บ้านหลังนี้ มีคนช่วยฉันเสมอ ใครๆบอกฉันว่าเขาคนนั้นคือบัว แต่ใจของฉันมันบ้า มันโง่ที่คิดอยากให้เป็นคุณ
กุหลาบอึ้งไปเมื่อได้ฟังความในใจของลีลาวดี หญิงสาวมองกุหลาบด้วยแววตาลึกซึ้ง ตอนนี้มีแค่เราสองคน พูดกับฉันอีกครั้งเถอะว่าคนๆนั้นเป็นคุณหรือเปล่า
ผมเพิ่งมาถึง อยากจะพัก ขอตัวก่อน กุหลาบตัดบท ไม่ยอมตอบคำถาม กุหลาบจะเดินหนีแต่หญิงสาวไม่ยอมให้เขาไป
มองตาฉันสิ มองฉัน แล้วบอกความจริงกับฉันมา พูดสิ พูดแต่ความจริง กุหลาบกลืนน้ำลาย ใบหน้าที่เศร้าหมองของลีลาวดีทำให้เขาอยากบอกทุกอย่างแก่เธอ แต่กุหลาบต้องฝืนใจบอกออกไป
ให้พูดกี่ครั้งก็เหมือนกัน คนที่ช่วยคุณ คือพี่บัว พี่บัวคนเดียวเท่านั้น ! ลีลาวดีน้ำตาร่วง ทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างเจ็บปวด ก่อนที่ลีลาวดีจะวิ่งร้องไห้ออกไป กุหลาบรู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหว เขาหันไปต่อยต้นไม้ แค้นใจในโชคชะตา
นี่แน่ะ นี่นี่ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมผมต้องเป็นไอ้กุหลาบ ทำไมคุณต้องเป็นลีลาวดี ทำไม ทำไม
. กุหลาบเองก็เสียใจไม่แพ้เธอ
ลีลาวดี ผมขอโทษ ถ้าผมได้มองตาคุณแล้วพูดแต่ความจริง
ความจริงอย่างเดียวที่ผมจะพูด คือ ผมรักคุณ ! .... ผมรักคุณ !
กุหลาบตะโกนก้องในใจ น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินจากดวงตา เขาอยากจะตะโกนบอกเธออย่างที่เขาคิดเหลือเกิน แต่เมื่อทำไม่ได้ กุหลาบได้แต่หักห้ามใจ ระบายความเจ็บช้ำออกทางดวงตา เจ็บปวดกับความรักที่ซ่อนเร้นของตนเอง
Create Date : 18 กันยายน 2550 | | |
Last Update : 18 กันยายน 2550 22:10:45 น. |
Counter : 514 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
เปลวไฟในฝัน ตอน 13 - 14
เ ป ล ว ไ ฟ ใ น ฝั น
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 13
วันรุ่งขึ้น ลีลาวดีกับมะลิแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจก เตรียมพร้อมจะออกเดินทางไปบ้านเรือนไทยที่อยุธยาตามที่นัดแนะกับบัว
ลีลาวดีมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกอย่างพิจารณา เธอเพิ่งรู้ว่าเธอปล่อยให้ความเศร้าโศก อมทุกข์ทำร้ายเธอเพียงใด
ไม่นึกเลยว่าพี่จะโทรมขนาดนี้ ก็หัดดูแลตัวเองเสียบ้างสิ เดี๋ยวพี่บัวก็ไม่รักหรอก มะลิพูดแหย่ แต่แล้วก็เศร้าเอง
ถ้าเราเจอหลักฐานเอาผิดพวกนิกร ก็ไม่ต้องมีใครตามดูแลพี่อีก โดยเฉพาะพวกเขาสองคนพี่น้อง...ขอโทษนะมะลิที่พี่ทำให้เราพลอยลำบากไปด้วย
หัดมองดูคนที่เขาทุกข์กว่าเราสิ จมอยู่กับตัวเองแล้วเมื่อไหร่จะดีขึ้นล่ะ ลีลาวดีหน้าเศร้า มะลิไม่เข้าใจหรอก มะลิมองลีลาวดี รู้สึกหวังดีด้วยอย่างจริงใจ
ฉันเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ทิ้งไปตั้งแต่เกิด ต่อมา ก็มีคนมาพาฉันไปเลี้ยง แต่เหมือนเคราะห์กรรมไม่จบสิ้น ฉันมีเงิน มีพ่อแม่อยู่ได้แค่สี่ปี เขาก็รถคว่ำตายทั้งสองคน ส่วนมรดกทั้งหมดก็ถูกญาติยึดเอาไป มะลิตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองให้ลีลาวดีฟัง
มะลิ ! นี่เรื่องจริงหรือ ลีลาวดีอึ้งไปอย่างคาดไม่ถึง มะลิที่ท่าทางสดใสอย่างนี้จะผ่านเรื่องเลวร้ายมายิ่งกว่าเธอเสียอีก
อย่างน้อยพี่ยังมีแม่อยู่ที่เมืองนอก มีเงินทอง มีคนที่รักและห่วงพี่ แต่ฉันนี่สิ ไม่มีอะไรเลย ฉันยังอยู่มาได้ พี่ก็ต้องอยู่ให้ได้เหมือนกัน เข้าใจไหม
ลีลาวดีอึ้งไปเพราะเจอเด็กสอน จริงอย่างที่มะลิพูด ยังมีคนที่ประสบกับชะตากรรมเลวร้ายกว่าเธออีกเยอะ
มะลิหันไปหยิบหมวกมาใส่ ลีลาวดีมองอย่างแปลกใจ ทำไมต้องใส่หมวกตลอดเวลาด้วย เรามานี่สิ พี่จะทำผมแต่งหน้าให้ ฮึ่ย....ผมเป็นผู้ชาย มะลิรีบบอก หน้าตามีพิรุธเต็มที่
ทำไมต้องโกหกด้วยล่ะ เป็นผู้ชายจริงๆ มะลิยังยืนยันเสียงแข็ง
ไม่เชื่อหรอก ลีลาวดีหัวเราะ มะลิเซ็งที่ทุกคนต่างดูออกกันหมดว่าเธอเป็นผู้หญิง ยกเว้นบัว...ทำไมตาทึ่มบัวดูไม่ออก หลอกอะไรไปก็เชื่อไปหมด มะลิไม่เข้าใจเลย
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นเรียกสติมะลิให้เลิกคิดถึงบัว พี่บัวคงมาตามแล้ว บัวลงไปหากุหลาบและบอกว่าจะกลับขึ้นมารับพวกเธอ ลีลาวดีจึงตรงเข้าไปเปิดประตู
พวกแกเป็นใครน่ะ ลีลาวดีตกใจเมื่อเห็นว่าคนมาเคาะประตูไม่ใช่บัว ไก่ รอนและสมุนอีกคนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงนั้น ! ยมบาลมาเอาชีวิตแกไงล่ะ ไก่ตอบ
พูดจบเฮียไก่ก็สั่งลูกน้องให้รวบตัวลีลาวดีออกไป มะลิจะเข้าไปช่วยแต่ก็ถูกรอนดึงไว้ ช่วยด้วย ! ลีลาวดีพยายามร้องเรียกคนช่วย เลยถูกต่อยท้องหนึ่งหมัดจนสลบไป!
สมุนไก่แบกลีลาวดีออกไป มะลิดิ้นรนจะเข้าไปช่วยเหลือแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ รอนเห็นว่าทุกคนออกไปหมด ก็มองสำรวจร่างกายของมะลิด้วยสายตาหื่นกาม
เหลือแกกับฉันแค่สองคน ในห้องแบบนี้ แกว่าเรามาทำอะไรกันดี นี่ไอ้บ้า อย่าทำอะไรฉันนะ! มะลิสะบัดตัวหนี แต่ถูกรอนชกท้องจนเจ็บปวดตัวงอ รอนโยนมะลิขึ้นไปที่เตียง
ตกลงยังไม่มีใครรู้สักทีว่า แกเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ข้านี่ล่ะ จะพิสูจน์เอง ! ฮะฮะฮ่า รอนดึงเสื้อมะลิจนแขนเสื้อเชิ้ตขาด มะลิเริ่มรู้สึกกลัว อย๊าอย่า... แกจะทำอะไรฉันก็ได้ แต่ฉันไหว้ล่ะ อย่าทำแบบนี้เลย
คนอย่างไอ้มะลิตัวแสบถึงกับยกมือไหว้เลยหรือ แสดงว่ากลัวจริงๆ แบบนี้มันยิ่งน่ารู้ใหญ่เลย ว่าข้างในนี้มันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่
รอนเริ่มดึงเสื้อมะลิอีก มุมนั้นมุมนี้ เสียงดังแคว่กๆ รอนตาถลึง ยื่นเข้าไปหน้าชิดร่างกายมะลิ เพ่งมองตามมุมต่างๆของร่างกายด้วยสายตาหื่นกาม ดูน่าขยะแขยง ! มะลิพยายามดิ้น ร้องขอความช่วยเหลือ
อย๊า พี่บัว ช่วยด้วยพี่บัว พี่บัว ! รอนชะงักไปทันทีที่ได้ยินชื่อบัว
เอ ห้องนี้ท่าจะไม่ปลอดภัย งั้นไอ้ตัวดี มานี่เลย รอนลากมะลิออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ตามไปสบทบกับพวกของเฮียไก่ที่กำลังรอลิฟต์
เมื่อลิฟต์มา ประตูลิฟต์ทั้งสองตัวเปิดออกพร้อมกัน บัวที่เดินออกมาจากลิฟต์เห็นว่าเฮียไก่กำลังเอาตัวลีลาวดีไปก็ตกใจ เฮ้ยพวกเอ็ง !
บัวถลาจะเข้ามาช่วย มะลิได้จังหวะกัดมือรอนที่ปิดปากอยู่ พูดออกมาได้ประโยคเดียว พี่บัว....ช่วยด้วย !
เฮียไก่พาลีลาวดีเข้าลิฟต์ไปอย่างรวดเร็ว เขาหันไปสั่งรอนที่อนยู่ด้านนอก เบี่ยงเบนความสนใจไอ้บัว เอาตัวมะลิออกไปทางอื่น
รอนใช้มีดจี้เอวมะลิลากพาตัวไปทางอื่น บัวพะวักพะวนไม่รู้จะไปทางไหนดี ระหว่างเข้าไปในลิฟต์เพื่อช่วยลีลาวดี หรือตามรอนไปเพื่อช่วยมะลิ บัวจะช่วยใครระหว่างมะลิและลีลาวดี
อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นไอ้ทอมนี่ตาย รอนประกาศ อย่าทิ้งฉันนะ อย่าทิ้งฉัน พี่บัว มะลิอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร บัวละล้าละลังตัดสินใจไม่ถูกว่าจะช่วยใคร
คราวนี้ล่ะ เอ็งจะเลือกใคร ไอ้ทอมนี่หรือนังลีลาวดี....ฮะฮะฮ่า รอนหัวเราะร่าสะใจ บัวมองประตูลิฟต์ของลีลาวดีที่กำลังจะปิดลง และตัดสินใจกระโดดเข้าไป ในที่สุดบัวก็เลือกลีลาวดี !
พี่บัว..... ! มะลิตะโกนลั่น หญิงสาวผิดหวังอย่างแรง ความเสียใจทำให้หญิงสาวตะโกนออกมาอย่างอัดอั้น โว้ย !
มะลิใช้แรงบ้าคลั่ง หันมาสะบัดตัวจากรอน วิ่งหนี รอนตามไปดึงขามะลิไว้ มะลิยังพยายามสู้ หญิงสาวเตะต่อยจนถูกรอนใช้มีดแทงพรวดลงไปที่ขา
โอ๊ย ! มะลิร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด นี่สำหรับที่เอ็งทำข้าเจ็บ....
คำว่าเจ็บ สำหรับคนอย่างข้าน่ะชินแล้วโว้ย มะลิรวบรวมกำลัง ดึงมีดออกจากขาของตนแล้วแทงเข้าไปที่ท้องของรอนที่พุ่งเข้ามา คมมีดบาดแทงเนื้อรอนเข้าไปมิดด้าม มันเจ็บจนลงไปกองกับพื้น มะลิอาศัยจังหวะนี้วิ่งกะเผลกหนีไปอย่างรวดเร็ว มะลิหนีรอดไปในที่สุด
ทางด้านของบัว หลังจากเข้าไปในลิฟต์แล้ว เขาต่อสู้กับไก่และสมุน ไก่กระแทกหัวบัวเข้ากับผนังลิฟต์จนบัวสลบเหมือด ไก่ยิ้ม ชักปืนออกมาจ่อไปที่บัวหมายสังหาร
เสียงติ๊ง สัญญาณของลิฟต์ดังขึ้น กุหลาบที่เห็นบัวหายไปนานผิดสังเกตคือคนที่กดลิฟต์ เขาเข้ามาช่วยบัวได้ทันเวลา กุหลาบใช้ปืนของไก่ยิงไก่และผลักไก่ กับสมุนออกไปจากลิฟต์ ตอนนี้เหลือแต่เพียงเขา บัวและลีลาวดีที่กำลังหมดสติ อยู่ในภายในลิฟต์เพียงสามคน
ลิฟต์ตรงขึ้นไปที่จอดรถ พวกของไก่กำลังวิ่งขึ้นมาตามบันไดหนีไฟ เขามองร่างของบัวและลีลาวดี ในเวลากระชั้นชิด เขาช่วยได้เพียงคนเดียว เขาบอกยามที่วิ่งมาหา ให้พาบัวไปส่ง โรงพยาบาล
พวกมันต้องการตัวลีลาวดี ไม่ใช่พี่ พี่คงปลอดภัยแล้ว หวังว่าพี่คงไม่เป็นไร อาการโรคหัวใจอย่าเพิ่งกำเริบตอนนี้นะครับ ผมต้องพาลีลาวดีไปก่อน
จากนั้น กุหลาบรีบพาลีลาวดีขึ้นรถ ขับตรงไปที่บ้านเรือนไทย บัวถูกพาส่งโรงพยาบาล ไก่หัวเสียที่คว้าน้ำเหลว เขาพลาดจากลีลาวดีไปอย่างหวุดหวิด !
เย็นวันนั้น มะลิ หญิงสาวผู้น่าสงสารกลับมาที่ชุมชนลานดอกหญ้า มะลิดวงหน้าเศร้าสร้อย ดวงตาเหม่อลอย ภาพบัวที่ตัดสินใจเข้าไปช่วยลีลาวดีวนเวียนไปมาในหัวของเธอเหมือนหนังฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เฮียมะลิ เป็นอะไรเนี่ย ขามีแผลนี่ ฮะเก๋าเห็นมะลิเดินกระเผลกมาก็เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง ไปหาหมอหรือยัง ทำแผลก่อนไหม
นั่นสิไม่เจ็บหรือ เราทำให้ก็ได้นะ บ๊ะจ่างทำท่าจะเข้ามาช่วยประคองแต่มะลิไม่สนใจ หญิงสาวเดินหนีขึ้นไปบนตึกสูงที่อยู่ถัดไป ไม่พูดไม่จา ฮะเก๋าและบ๊ะจ่างเห็นท่าไม่ดีรีบตาม
นี่พี่จะไปไหนน่ะ ฮะเก๋า บ๊ะจ่าง มองตึกอพาร์ตเมนต์ ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล ไม่ใช่ที่หมายของมะลิแน่ เฮียมะลิจะไปไหนหรือ ฮะเก๋าเห็นท่าไม่ดี รีบถาม ทั้งสองเห็นมะลิหน้าเครียดแล้ว ไม่ไว้ใจเลย
มะลิเดินขึ้นบันไดไปยังดาดฟ้า เธอไม่ได้ยินเสียงห้ามปรามของทั้งสองสักนิด ตอนนี้ในสมองมะลิมีแต่ภาพในอดีตที่บัวเคยช่วยเธอออกมาจากกองเพลิง
ชีวิตของฉัน เกิดใหม่เพราะเขา หญิงสาวน้ำตากลบตา แผลทิ้งไว้หลายชั่วโมงแล้ว ไปหาหมอเถอะนะเฮีย ฮะเก๋ายังพยายามพูดกับมะลิอยู่ แต่มะลิไม่สนใจ ยังเฝ้าวนเวียนคิดถึงพี่ชายใจดีคนนั้น
ชีวิตของฉัน อยู่เพราะเขา
เขาคือจุดหมาย เขาทำให้ฉันอยากตื่นขึ้นมาทุกวัน มะลิยังคงพึมพำอยู่คนเดียว ไม่สนใจโลกภายนอก ขาก้าวขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ ฮะเก๋ากับบ๊ะจ่างเริ่มเครียดตาม
แต่วันนี้เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉัน เขาไล่ให้ฉันไปตาย เขาไม่สนใจใยดีฉันเลย ถ้าฉันหนีมาด้วยตัวเองไม่สำเร็จ ฉันจะเป็นยังไง หา...ฮะเก๋า...ฉันจะเป็นยังไง มะลิตะโกนถามอย่างช้ำใจ
พี่ฮะเก๋า เฮียมะลิจะเดินไปไหน ทำอะไรสักอย่างสิ บ๊ะจ่างเองก็กระทุ้งฮะเก๋าอยู่ข้างๆ เฮียมะลิ ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวเราสองคนเล่นตลกให้ดูดีไหม
ฮะเก๋าพยายามปลอบ เอามือไปถูๆ ที่ตัวบ๊ะจ่าง นี่ไงเล่นตลก เล่นกับไอ้บ๊ะจ่าง เล่นตลกไง ขำไหม ขำไหม
มะลิไม่ขำด้วย เดินขึ้นไปถึงบันไดขั้นบนสุดแล้ว มะลิเปิดประตูชั้นดาดฟ้าออกไป แล้วเดินตรงไปที่ขอบดาดฟ้า เฮียมะลิ เฮียจะทำอะไร
ฮะเก๋าร้องถามละล่ำละลัก ใจไม่ดี เมื่อเห็นมะลิปีนขึ้นไปยืนในมุมที่หวาดเสียวพอสมควร อย่านะเฮีย มันสูงนะเฮีย
บ๊ะจ่างช่วยพูดบ้าง แต่มะลิก็ยังเอาแต่ร้องไห้ หมดกำลังใจในการมีชีวิตอยู่เพียงเพราะบัวไม่สนใจจะช่วยเธอ
ชีวิตเด็กกำพร้า อดอยากข้าว พอหาได้ แต่ไม่มีความรัก ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครอยากรู้ว่ามันจะอยู่จะตายอย่างไร
แกคิดว่าคนพวกนี้จะอยู่ได้ยังไง
มะลิรำพัน น้ำตาไหลพราก ดูไม่เหมือนมะลิคนเข้มแข็งจอมเกเรคนเดิม เราสองคนก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนกัน คนข้างล่างนั่น บางคนก็ไม่มีข้าวกิน บางคนก็ไม่มีความรัก เขายังอยู่กันได้นะเฮีย ฮะเก๋าพยายามปลอบ
ใช่ อยู่กันได้ อยู่แต่ร่างกาย ไม่มีวิญญาณ ชีวิตที่ไม่มีจุดหมาย ไม่มีคนให้ยึดเหนี่ยว ทรมานยิ่งกว่าไม่มีข้าวกินเสียอีก
มะลิบอกอย่างเจ็บช้ำ บัวเคยเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ เป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิต แต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
มะลิยืนอยู่บนขอบดาดฟ้า ลมพัดแรง จนร่างบางๆ ของมะลิเริ่มโงนเงน ขาที่เป็นแผลทำให้ยืนได้ไม่มั่นคงนัก ฮะเก๋าบ๊ะจ่างหวาดเสียวเหลือเกิน
เฮียมะลิ อย่าทิ้งเราไป อย่าคิดสั้นเลยนะ ถอยกลับเข้ามาเถอะ มะลิตัดสินใจเด็ดขาด จบสิ้นกันที ในเมื่อเขาไม่เห็นว่าฉันมีความสำคัญ ชีวิตฉันก็ไม่เหลืออะไรอีกต่อไปแล้ว
มะลิก้าวเดินไปที่ริมขอบตึก ชาวบ้านข้างล่างเห็นว่ามีคนจะกระโดดตึกก็มารุมดู เฮียไก่และสมุนตามมาดูด้วย หลายคนพยายามตะโกนห้ามมะลิ เฮ้ย อย่าเล่นนะโว้ย เข้าไป เข้าไป
ไก่หรี่ตามองร่างๆเล็กๆบนตึก ไอ้มะลิ จริงๆด้วย
ไก่และสมุนรีบวิ่งขึ้นไปบนตึกทันที แล้งทั้งสองก็พบกับฮะเก๋า บ๊ะจ่างที่กำลังเกลี้ยกล่อมมะลิอยู่ เฮียมะลิ ถอยกลับเข้ามาเถอะ
ถ้าเฮียโกรธพี่บัว เรามั่นใจนะว่าเขาจริงใจกับพี่ ไก่ได้ยิน ก็รู้ทันทีว่ามะลิอยากตายเพราะอะไร ที่แท้ก็โกรธไอ้บัว เรารอคุยกับพี่บัวก่อนดีไหม
ทั้งสองทำท่าจะลงไปตามตัวบัวมาให้ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับแขกไม่ได้รับเชิญ เฮียไก่!
ไก่เดินเข้าไปมองหน้ามะลิ ไอ้มะลิ ...เอ็งจะทำอะไร เสียแรงข้านึกเอ็นดู ที่แท้ก็ขี้ขลาด เฮียไก่ พูดอะไรน่ะ มะลิหันมองอย่างไม่เข้าใจว่าเฮียไก่จะมาไม้ไหน
ถามหน่อยถ้าเอ็งตายไป คนที่เอ็งแค้นอย่างไอ้บัวนั่น มันก็ตีปีกไปสิ ถ้าอยากแก้แค้นไอ้บัว ใช้วิธีอื่นดีกว่าไหม ไก่พยายามตะล่อม ในเมื่อไอ้บัวมันไม่เห็นค่าของเอ็ง มันทำให้เอ็งเจ็บ เอ็งก็ควรทำให้มันรู้สึกเสียบ้าง
ทำยังไง เฮียไก่ยิ้มเมื่อเห็นมะลิสนใจ เขารีบบอกวิธีแก่มะลิทันที
มาเข้าแก๊งค์กับข้าสิ รับรองไอ้บัวมันชักดิ้นชักงอตายแน่ ไม่ มะลิปฏิเสธทันควัน แทบไม่ต้องคิด ข้ารู้เอ็งไม่อยากทำงานกับข้า อยากเล่นสนุกไปวันๆ งั้นเอางี้ เอ็งก็เข้ามาอยู่กับข้าปลอมๆสักสองสามวัน พอให้มันตกใจเล่น จากนั้นเอ็งจะไปไหนก็ไป
ไก่ยังพยายามหว่านล้อม แต่มะลิไม่หลงกลง่ายๆ ไม่เอาหรอก สัญชาติอสรพิษอย่างพวกเอ็ง ไว้ใจไม่ได้ เอ็งเก่งออกอย่างนี้ ใคร้จะไปทำอะไรเอ็งได้ ดูไอ้รอนสิ นอนหยอดน้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลนั่น มะลินิ่งไป เริ่มคิดตามคำพูดไก่
ว่าไง... ไก่ถาม แต่มะลิเงียบ ไม่ยอมตอบ ไก่จึงพูดอย่างไม่แยแส ตามใจ งั้นก็เชิญกระโดดตึกตายไปเลย พอไอ้บัวรู้เข้ามันคงหัวเราะสนุก เอาเถอะ แล้วข้าจะถ่ายรูปส่ง เอ็มเอ็มเอสไปให้เอ็งดูในนรก
เฮียไก่หันหลังทำท่าจะเดินหนีไป มะลิเริ่มสับสน ในเมื่อไม่เหลืออะไรแล้ว เป็นคนชั่วก็ไม่เลวเหมือนกัน ก็ได้
มะลิตัดสินใจตะโกนออกไปเช่นนั้น ฮะเก๋ากับบ๊ะจ่าง ตาค้าง ตกใจ ว่าไงนะ เฮียไก่แกล้งถามย้ำ
ตกลง ฉันจะลองไปอยู่กับเฮียดูสักพัก มะลิรับคำหนักแน่น เฮียมะลิ
ฮะเก๋าบ๊ะจ่างมองหน้ากัน ไม่เข้าใจทำไมเรื่องมันถึงกลับตาลปัตรแบบนี้ มะลิค่อยๆเดินกลับมาหาเฮียไก่ เขาเอื้อมมือไปรับมือมะลิที่เดินเข้ามา
เฮียไก่ยิ้มพึงใจ เขาได้มะลิไปเป็นพวก ไม่ช้าบัวก็จะตามมา และในที่สุดเขาก็จะได้ตัวลีลาวดี ...ความเจ็บปวดที่บัวสร้างแก่มะลิทำให้เขาทำงานง่ายขึ้นจริงๆ
ตอนที่ 14
รถยนต์สีบรอนซ์เงินคันหนึ่งหักเลี้ยวตามป้ายบอกทางไปอยุธยาอย่างรวดเร็ว กุหลาบวางแผนที่ในมือเมื่อคิดว่ามาถูกทาง เขาพยายามจดจำเส้นทางเพื่อเมื่อต้องย้อนกลับมาจะได้ไม่หลง ที่ข้างๆกายกุหลาบ มีลีลาวดีที่สลบไสลนั่งเอนพิงเขาอยู่
กุหลาบมองดูหญิงสาวด้วยแววตารักใคร่ เขาคิดไม่ออกเลยว่าถ้าเขาเข้าไปช่วยเธอกับบัวไว้ไม่ทัน คนทั้งคู่จะเป็นอย่างไร
บ้านทรงไทยเรือนหนึ่งปรากฏแก่สายตาเขา บ้านเลขที่ของบ้านหลังนี้ตรงกับบ้านเลขที่ที่ลีลาวดีวาดแผนที่เอาไว้ก่อนหน้าจะถูกไก่ตามจับ กุหลาบไม่ลังเลใจที่จะเลี้ยวรถเข้าไปจอดในบ้านหลังนั้นทันที
ชายหนุ่มลงจากรถ สำรวจรอบๆบริเวณ พื้นที่ด้านล่างของบ้านหลังนี้เป็นโถงกว้างที่จัดไว้เป็นแกลอรี่ ส่วนชั้นบนเป็นที่พักปกติ เมื่อกุหลาบเห็นว่าปลอดภัยจึงกลับมาที่รถ เขามองลีลาวดีที่ยังคงสลบไสลอย่างอ่อนใจ
แม่คุณเอ๊ย จะนอนกินแรงกันไปถึงไหน ลุกขึ้นมาหาหลักฐานสิครับเรื่องจะได้จบลงเสียที
กุหลาบใช้ก้อนหินทุบแม่กุญแจที่ล๊อคไว้จนหลุดออก และพาตัวลีลาวดีขึ้นไปพักผ่อนยังห้องพักชั้นบน โฮ้ย เหนื่อยชะมัด
ถึงจะบ่นแต่สายตาของกุหลาบยามมองหน้าสวยๆของลีลาวดีที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง มือของกุหลาบลูบไล้ไปที่ผิวแก้มเนียนนุ่มของลีลาวดีอย่างอ่อนโยน
เจ็บไหมคนสวย
.คุณนอนเฉยๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คงไม่เป็นไรที่ผมจะดูแลคุณ กุหลาบเช็ดหน้าเช็ดตา แล้วทายาบางๆแผลที่หน้าให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน เขานั่งมอง ลีลาวดีนิ่งนาน เมื่อนึกได้ว่าเดี๋ยวเขาก็ต้องจากลีลาวดีไปแล้ว
ตื่นขึ้นมาแล้วหาหลักฐานให้เจอนะลีลาวดี แค่นี้คงไม่ยาก จากนั้นเราคงไม่ได้พบกันอีก ลาก่อน ดอกลีลาวดีที่น่ารักที่สุด
กุหลาบประทับรอยจูบลีลาวดีที่หน้าผากเป็นครั้งสุดท้าย แล้วก็เร่งรีบเดินออกไป เขาขับรถกลับกรุงเทพฯไปเยี่ยมบัว แล้วกุหลาบก็ต้องโล่งใจเมื่อรู้ว่าบัวไม่ได้เป็นอะไรมาก
เช็คร่างกายคนไข้แล้วทุกอย่างปรกติดีค่ะ อาจจะหมดสติจาการชกต่อย ยังไงก็น่าจะตรวจร่างกายอีกครั้งตอนฟื้นขึ้นมา เดี๋ยวจะย้ายคนไข้ เข้าไปอยู่ในห้องพัก คืนนี้นอนที่โรงพยาบาลสักคืนนะคะ
หมอสรุปอาการของบัวให้กุหลาบฟัง กุหลาบมองบัวที่สลบไสลคิดอะไรบางอย่าง แล้วเขาก็ตัดสินใจพาบัวที่ยังหมดสติ หนีขึ้นรถเข็นออกมาทางประตูด้านหลังโรงพยาบาล เพื่อไปหาลีลาวดีที่บ้านอยุธยา
ผมคิดว่า พี่คงไม่เป็นอะไรมาก อยู่เป็นฮีโร่ตัวจริงของลีลาวดีที่นี่นะ พี่คือคนที่ลีลาวดีต้องการมากที่สุด
กุหลาบทิ้งร่างไร้สติของบัวไว้ที่เก้าอี้รับแขกชั้นล่างก่อนจะจากไป กุหลาบเจ็บปวดใจ แต่เขาคิดว่าเขาได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว
แม่จ๋า ผมยังรู้สึกเหมือนเดิมว่าการเป็นคนดี เป็นเรื่องยากจริงๆ แต่แม่และพี่บัว เคยทำเรื่องยากแบบนี้มาแล้ว เพื่อเลี้ยงไอ้เด็กเก็บมาจากถังขยะอย่างผม ถึงเวลาที่ผมต้องทำเพื่อแม่และพี่บัวบ้าง
กุหลาบเฝ้าบอกกับตัวเองเช่นนั้น ...คล้อยหลังกุหลาบไปได้ไม่นานบัวก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เขามองรอบๆตัวอย่างแปลกใจ บ้านเรือนไทย เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
บัวเดินสำรวจไปทั่ว จนเปิดเข้ามาดูในห้องเห็นลีลาวดีนอนอยู่บนเตียง ลีลาวดี
บัวรีบเข้าไปหาหญิงสาวด้วยความห่วงใย คุณ ...คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า
บัวเขย่าตัวปลุกลีลาวดีเบาๆ หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัว เธอโผเข้ากอดเขาอย่างตื้นตันเพราะคิดว่าบัวเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้
บัว
ที่นี่ที่ไหน บัว
คุณช่วยชีวิตฉันหรือ เราหนีพวกมันมาที่บ้านเรือนไทยจนได้ คุณเก่งมากเลย บัวอ้ำอึ้ง เอ้อ คือ บัวตอบไม่ถูกเพราะเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาที่นี่ได้ยังไง ลีลาวดียังคงเข้าใจต่อไปว่าบัวเป็นคนพาเธอมา
เรารีบหาหลักฐานกันเถอะ ลีลาวดีบอกอย่างกระตือรือร้น บัวพยักหน้า ทั้งสองลุกขึ้นแยกย้ายกันหาข้าวของในห้องนั้น และย้ายไปห้องอื่นๆ บัวช่วยลีลาวดีรื้อค้นไปเรื่อย แต่พอเขาเห็นภาพวาดรูปดอกมะลิก็ชะงัก
มะลิ... บัวนึกถึงการกระทำของเขาต่อมะลิ เขาทิ้งมะลิมา ไม่รู้ป่านนี้ มะลิจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร มันเป็นความทรงจำอันเลวร้ายของบัว จนบัวทนตัวเองต่อไปไม่ได้ เขาตัดสินใจบอกกับลีลาวดี
คุณหาหลักฐานไปก่อนนะ ผมคิดว่าที่นี่ปลอดภัยแล้วสำหรับคุณ คุณอยู่ที่นี่ก่อน บัวส่งปืนที่เขาพกติดมาด้วยให้ลีลาวดี นี่ปืน ถ้าได้ยินเสียงอะไร รีบหนีเข้าใจไหม
ลีลาวดีมองบัวอย่างไม่เข้าใจ คุณจะไปไหน
มะลิ ... ไม่รู้เขาเป็นยังไงบ้าง ผมต้องไปหามะลิ บัวบอกอย่างร้อนรน เขากลับกรุงเทพฯมาอย่างเร่งรีบ กุหลาบแปลกใจอย่างมากที่เห็นบัว
กุหลาบ...มะลิล่ะ มีใครไปช่วยมะลิไหม บัวชิงถามถึงมะลิก่อนที่กุหลาบจะถามอะไร น้องชายมองท่าทีร้อนใจของพี่ชายอย่างแปลกใจ พี่มาได้ยังไง ทิ้งลีลาวดีไว้คนเดียวหรือ
มะลิถูกพวกไอ้รอนเอาตัวไป ตั้งแต่ที่โรงแรมน่ะ แต่ผมไม่เห็นมะลิเลยนะ เขาน่าจะหนีไปได้ พี่ต้องได้เห็นก่อนว่าเขาปลอดภัย พี่จะไปตามหาเขา แกไปดูลีลาวดีให้ทีนะ
บัวสั่งจบก็วิ่งออกไปทันที ไม่ฟังคำทัดทานของกุหลาบสักนิด ไม่นะ พี่บัว ผมไม่อยากยุ่งกับ
.โธ่โว้ย ! เขาบอกพี่ชายไม่ทันแล้ว
บัวออกตามหามะลิในสถานที่ต่างๆแต่ก็ไม่พบเจอหญิงสาวแม้แต่เงา มะลิ มะลิอยู่ไหน... พี่ขอโทษ
บัวยังคงออกตามหามะลิจนร่างกายที่อ่อนแอของเขาไม่สามารถฝืนทนได้อีกต่อไป เขาหมดสติลงกลางซอยในชุมชนนั้นเอง บัวถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอีกครั้ง หมอเจ้าของไข้เข้ามาดูอาการเขา
อาการโรคหัวใจกำเริบจริงๆครับ คงเกิดขึ้นเพราะเหนื่อยและตื่นเต้นมาก เราฉีดยาให้แล้ว หัวใจเริ่มเต้นตามปรกติ คิดว่าตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
หมายความว่าปลอดภัยหรือคะ แล้วทำไมป่านนี้เขายังไม่รู้ตัวอีก จำปาถามถึงอาการของลูกรักด้วยสีหน้ากังวลใจ แต่หมอยืนยันว่าบัวไม่เป็นอะไรมาก แจ๋นแจ๋ และจุ้นจ้านที่ตามครูอารีมาดูอาการพี่บัว หันไปกระซิบกระซาบแก่กัน
พี่บัวไม่สบายเพราะพี่มะลิแท้ๆ ไปตามพี่มะลิมาเยี่ยม พี่บัวจะได้หายเร็วขึ้น จุ้นจ้านบอก แจ๋นแจ๋รีบพยักหน้า ดีเหมือนกัน ไปเถอะ
เด็กหญิงทั้งสองจูงมือ พากันไปหามะลิที่ร้านสนุ้กเกอร์ของเฮียไก่ เด็กทั้งสองพบมะลิในสภาพเมามายไม่ได้สติ มะลิถูกเฮียไก่มอมเหล้าเพื่อให้หลุดปากเล่าเรื่องลีลาวดี ไก่กำลังรีดความจริงจากมะลิ เขาอยากรู้ว่าลีลาวดี ถูกกุหลาบพาไปซ่อนที่ไหน แต่มะลิยังไม่ยอมเล่าอะไรสักนิด หญิงสาวกินเหล้าจนเมาหลับไป
จุ้นจ้าน แจ๋นแจ๋ที่แอบเข้ามาทางด้านหลัง ปลุกมะลิด้วยการเอาน้ำในถาดน้ำแข็งสาดหน้ามะลิ มะลิสะดุ้งตื่น โวยวาย เฮ้ยๆ อะไรวะ อะไร
สภาพดูไม่ได้เล้ย พี่บัวมาเห็นคงเสียใจมาก ทั้งสองวิจารณ์เสียงใส มะลิมองอย่างหงุดหงิดใจ
นี่อะไรของแกสองคนน่ะ เอาน้ำมาราดข้าทำไม พี่บัวตามหาพี่มะลิทั้งวัน มะลิหัวใจพองโตเมื่อได้ยินชื่อบัว แต่ก็แค่วูบเดียวเท่านั้น
พี่บัวหรือ ฉันไม่อยากฟังเรื่องของคนคนนี้อีก เธอสองคนกลับไปมูลนิธิเสียเถอะ มะลิลุกหนี เด็กหญิงทั้งสองรีบตามไปดักไว้
เราตามหาตั้งนานกว่าจะรู้ว่าพี่มะลิอยู่นี่ พี่มาอยู่ที่นี่ทำไม ไปหาพี่บัวกับเราเถอะ แจ๋นแจ๋เข้าไปดึงมือมะลิจะให้ไปด้วยกัน
นี่จะทำอะไรน่ะ ก็ไปหาพี่บัวไง พี่บัวไม่สบาย อยู่โรงพยาบาล อะไรนะ อยู่โรงพยาบาลเชียวหรือ! มะลิตกใจเมื่อรู้ข่าว
เขาออกตามหาพี่ทั้งวัน ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย โรคหัวใจเลยกำเริบ แจ๋นแจ๋ช่วยเสริม มะลินิ่งคิดเล็กน้อย ใจอ่อนชั่วครู่ แล้วก็นึกได้ถึงความผิดของบัว มะลิสะบัดมือแจ๋นแจ๋ออก โวยกลับ
ไม่ ...ฉันไม่ไป อย่ามายุ่งกับฉัน เธอสองคนนั่นล่ะ ไม่ควรมาอยู่ที่นี่กลับไปซะ พี่บัวจะเป็นลมตั้งหลายครั้ง ยังฝืนเดินตามหาพี่ พี่มะลิไปดูพี่บัวด้วยกันเถอะนะ จุ้นจ้านยังพยายามอ้อนวอน
เขาไม่ใช่พี่บัวของฉันอีกแล้ว จะเป็น จะตายอะไร ฉันไม่สนใจ มะลิเสียงแข็ง คนใจร้าย พี่บัวเขาเกือบตายเพราะพี่ เขาห่วงพี่ พี่ยังไม่รู้ตัวอีก ใช่ คอยดูนะ ถ้าเขาเป็นอะไรไปเพราะพี่ เราจะไม่ให้อภัยพี่เลย นี่แน่ะ คนใจร้าย
เด็กสองคนผลักมะลิ แล้ววิ่งหนีออกไป มะลิมองตามมีแววตาวิตกกังวลเล็กน้อย เมื่อนึกถึงว่าบัวต้องเข้าโรงพยาบาล หญิงสาวเทเหล้าในขวดที่เหลือออกมาดื่มดับความกังวล ก่อนจะฟุบหลับไปอีก
เช้าวันใหม่... สิ่งแรกที่มะลิทำก็คือดื่มน้ำเมา รอนที่แอบมองมะลิอยู่มุมหนึ่งเข้าไปกระซิบกับไก่
ตื่นมาก็เอาแต่นั่งดื่ม ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะยอมบอกไหมว่าลีลาวดีอยู่ไหน แบบนี้ต้องยาสักเม็ด เร่งให้มันเมาเร็วหน่อย
ไก่พูดเปรยๆ รอนรีบไปปฏิบัติตามคำสั่งลูกพี่ทันที รอนจัดการผสมยาบ้าในน้ำส้ม และนำไปเสิร์ฟให้มะลิ
เฮ้ย ไอ้มะลิ กินนี่ดีกว่า สูตรพิเศษ อุตส่าห์ชงให้ ถ้าแกยกมาเองแบบนี้ ไม่ใส่ยาพิษ ก็คงเป็นยาเบื่อหนู
มะลิพูดโดยไม่คิดจะมองหน้า หญิงสาวเกลียดรอนอย่างกับอะไรดี ไม่หรอกน่า แค่ยาสบาย กินแล้วคึกคักมีความสุข กินแล้วแกจะได้เป็นเด็กแก๊งค์เราเต็มตัวไง รอนหว่านล้อม
ถ้าจะถามอะไรข้าก็ถามมาตรงๆ ไม่ต้องมอมยาข้าหรอก รอนมืออ่อน แทบทำน้ำส้มหกเมื่อถูกมะลิทักอย่างรู้ทัน รอนรีบปฏิเสธทันควัน
เฮ้ยๆ เปล่านะโว้ย ข้าก็แค่อยากผูกมิตรกับเอ็ง รอนแก้ตัวละล่ำละลัก มะลิมองนิ่งไม่ว่าอะไร แต่แล้วมะลิก็เอ่ยออกมาถึงสิ่งที่เฮียไก่และพวกรอฟังมาโดยตลอด อยากรู้เรื่องลีลาวดีใช่ไหม ไปเอารถออกสิ ข้าจะพาไป !
รอนตะลึง ทำไมบทจะบอก มะลิก็บอกกันง่ายอย่างนี้ ...รอนหันไปยิ้มกับเฮียไก่ว่าได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว
มะลิกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะลุกนำไป แววตามะลิดูแปลกประหลาด ไม่มีใครอ่านออกว่ามะลิคิดอะไรอยู่ตอนนี้ มะลิไม่สนใจบัวที่นอนอยู่โรงพยาบาล และกำลังจะพาพวกผู้ร้ายไปหาลีลาวดีจริงหรือ เฮียไก่จัดการโทรไปรายงานนิกรว่ารู้ที่อยู่ลีลาวดีแล้ว นิกรรับรู้อย่างพอใจ เอาคนของเราออกไป จับเป็นไม่ได้ อนุญาตให้จับตาย !
นิกรประกาศอย่างโหดเหี้ยม เจษนำลูกสมุนไปสบทบกับพวกเฮียไก่ ทั้งสองฝ่ายเตรียมอาวุธวิ่งขึ้นรถอย่างกับจะไปทำสงคราม ในขณะที่คนนำทางอย่างมะลิกลับมีท่าทางสบายอกสบายใจ เดินขึ้นรถไปด้วยความยินยอมพร้อมใจ
รถของเฮียไก่แล่นนำรถของฝ่ายนิกร มุ่งตรงไปยังจังหวัดอยุธยาตามที่มะลิบอก ไอ้มะลิน้องรัก ถ้างานนี้สำเร็จ ข้าจะให้เอ็งเป็นมือขวาของข้า รอนบอกกับหญิงสาวเช่นนั้น แต่มะลิกลับมองรอนอย่างดูถูก
คนอย่างข้า ถ้าจะเป็น ขอเป็นมือขวาเฮียไก่ แทนเอ็งดีกว่า เฮียไก่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะร่วน ในขณะที่รอนฉุนขาด หนอยอีนี่ เดี๋ยวตบฟันร่วง มาสิ ลองดู
ไอ้รอนเอ็งอย่าห่วง ข้าเป็นคนยุติธรรมอยู่แล้ว... เฮียไก่หันไปบอกรอน รอนยิ้มยืดดีใจ แต่ก็แทบจะหุบยิ้มไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
ระหว่าง เด็กฉลาดๆอย่างไอ้มะลิ กับไอ้แก่ ที่โง่ตลอดศกอย่างเอ็ง ข้าเลือกไอ้มะลิอยู่แล้ว เอ้าเฮีย...ไหงพูดงั้นล่ะ
มะลิหัวเราะอย่างสะใจ รอนจ้องหน้ามะลิอย่างหงุดหงิด เลี้ยวเข้าแยกหน้าเลย แล้วมองทางซ้ายไว้ อีกไม่เกินห้านาทีก็ถึงแล้ว
ไม่นานรถทั้งสองคันก็แล่นตามกันมาจอดหน้าโกดังร้างแห่งหนึ่ง ที่แท้...มะลิก็ไม่ได้หักหลังใคร ลีลาวดี...คนรักของบัวยังคงปลอดภัย ไม่เพียงเท่านั้น ฮะเก่า บ๊ะจ่าง จุ้นจ้านและแจ๋นแจ๋ ยังอยู่รอบโกดังเตรียมพร้อมจัดการกับพวกของเฮียไก่
พวกเฮียไก่กับเจษยังไม่รู้ว่าโดนมะลิหลอก ทั้งหมดทยอยกันลงจากรถ แยกย้ายกันไป เฮียกับไอ้รอนเข้าไปดูในนี้ ส่วนผมกับไอ้พวกนี้เดี๋ยวจะไปดูทางนี้เอง เจษสั่งการ ไก่พยักหน้ารับ
และแล้วพวกไก่และเจษก็โดนพรรคพวกของมะลิอย่างจุ้นจ้าน แจ๋นแจ๋ ฮะเก๋า และบ๊ะจ่างเล่นงานเสียราบคาบ พวกเขาแอบทำกับดักถังสี และถังน้ำมันไว้รอบโกดัง กลุ่มของเจษตาเกือบบอดเพราะโดนถังสีจากเพดานเทลงมาราดทั้งตัว
กลุ่มของเฮียไก่ และรอนเกือบถูกมะลิเผาทั้งเป็น แต่คนทั้งคู่ก็หนีรอดมาได้ เฮียไก่เจ็บใจอย่างมากที่เสียรู้เด็กเมื่อวานซืนอย่างมะลิ ไอ้มะลิ หนอย คราวนี้เอ็งทำแสบมาก !
เฮียไก่เคียดแค้น เขาจะไม่มีวันญาติดีกับมะลิอีกต่อไป !
เย้ ... ขอมือหน่อย เฮ้เฮ้ ทุกคนส่งเสียงเฮลั่น ดีใจราวกับถูกหวย มะลิที่หนีรอดมาได้ กำลังขับรถกลับกรุงเทพฯ เธอตีมือกับแจ๋นแจ๋ จุ้นจ้า น บ๊ะจ่าง และฮะเก๋าด้วยความดีใจที่สามารถจัดการกับพวกเฮียไก่และเจษได้ พวกเรานี่ยอดเยี่ยมจริงๆ เก่งมาก จุ้นจ้านแจ๋นแจ๋ บ๊ะจ่างฮะเก๋า พรรคพวกที่ได้รับคำชมยิ้มกันแก้มแทบปริ
ต้องชมเฮียที่สมองเป็นเลิศ งานนี้พวกมันไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต ฮะเก๋าบอกอย่างสะใจ ต้องขอบคุณ คุณพระคุณเจ้าด้วยที่ดลใจพี่มะลิ ให้กลับเนื้อกลับตัวทัน ก่อนที่จะสายเกินไป ด.ญ.จุ้นจ้านพูดจาเกินวัยเสมอ
แจ๋นแจ๋ที่นั่งอยู่ด้านหลังโผเข้าโอบคอมะลิ พวกเรารักพี่มะลิที่สุดเลย เรานึกว่าต้องเสียพี่มะลิไปให้พวกมันแล้วซะอีก
นั่นสิ น่าสงสัยจริง อะไรที่ทำให้เฮียมะลิกลับใจได้ภายในคืนเดียว มะลิยิ้มด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ก่อนจะบอกทุกคนอย่างชัดถ้อยชัดคำ
พวกแกถามฉันใช่ไหม อะไรที่ทำให้ฉันกลับตัวเป็นคนดี เพราะความรักไงล่ะ มีแต่ความรักเท่านั้นล่ะ ที่ยึดเหนี่ยวคนเอาไว้ให้เป็นคนดี
มะลินึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน.... หลังจากที่จุ้นจ้าน แจ๋นแจ๋กลับไปแล้ว มะลิได้นั่งครุ่นคิดถึงสิ่งที่เด็กทั้งสองบอก ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจไปเยี่ยมบัว...ใบหน้าซีดขาวของบัว ทำให้มะลิโกรธตัวเองว่าเป็นต้นตอที่ทำให้บัวป่วยหนัก
หญิงสาวเข้าไปเขย่าตัวบัว น้ำตาไหลพราก คนบ้า คนชั่ว นายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง นายวิ่งตามหาฉันจนล้มป่วย นายต้องตื่นขึ้นมา ต้องตื่นขึ้นมาได้ยินไหม
มะลิ...มะลิใช่ไหม เรานี่เอง ที่บัวเขาเป็นห่วงนักหนา จำปาได้ยินเสียงเอะอะของมะลิก็เข้ามาดู มะลิยกมือไหว้จำปา พูดเสียงเครือ
ผมขอโทษ ผมผิดเองที่ทำให้พี่บัวเป็นแบบนี้ พี่บัวจะตายเพราะผมจริงๆหรือฮะ ไม่หรอกจ๊ะ พี่บัวแค่ยังไม่ตื่น เขาอาจจะรอมะลิอยู่ พูดกับเขาสิจ๊ะ ได้ยินเสียงของมะลิ เขาอาจจะตื่นขึ้นมาก็ได้
พี่บัว...มะลิเกลียดพี่ เกลียดพี่ที่สุดเลยรู้ไหม แต่ในเวลาเดียวกัน มะลิก็รักพี่ รักพี่ที่สุดเลย มะลิร้องไห้โฮกอดบัว จนจำปาต้องลูบหัว ทั้งเอ็นดูและสงสารมะลิ เธอพอรู้เรื่องมะลิอยู่บ้าง
มะลิอยากทำชั่ว อยากทำเลวเพราะพี่ แต่มะลิกลับมาครั้งนี้ ยอมกลับมาเป็นคนดีอีกครั้งก็เพราะพี่เหมือนกัน มะลิขอโทษ มะลิขอโทษ ... ตื่นขึ้นมาเถอะนะ ตื่นขึ้นมาเถอะ มะลิกอดบัวไปร้องไห้ไป จำปายิ้มน้ำตาคลอซาบซึ้งแทนบัว
มะลิกลับออกมาจากโรงพยาบาลในคืนนั้น แล้วตัดสินใจวางแผนดัดหลังนายไก่ในวันรุ่งขึ้นจนสำเร็จ มะลิยิ้มมองทางตรงหน้า คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา เธอเกือบกลายเป็นคนเลวเพราะความน้อยใจ แต่ต่อไปนี้ เธอจะไม่อ่อนแอแบบนั้นอีก ...
Create Date : 13 กันยายน 2550 | | |
Last Update : 13 กันยายน 2550 13:49:42 น. |
Counter : 396 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
เปลวไฟในฝัน ตอน 11 - 12
เ ป ล ว ไ ฟ ใ น ฝั น
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 11
ลีลาวดีนั่งมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าอย่างเศร้าสร้อย บรรยากาศทะเลอันแสนเงียบเหงาทำให้เธอยิ่งหดหู่ หญิงสาวคิดถึงพ่อจับใจ....กุหลาบเฝ้ามองหญิงสาวแล้วเขาก็คิดในสิ่งที่บัวเคยบอกเขาได้
สอนให้ลีลาวดีเข้มแข็ง กุหลาบครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้ เช้าวันรุ่งขึ้น...กุหลาบได้พาลีลาวดีไปตักบาตรให้ลพบนฝั่ง
คนไทยเราใส่บาตรพระ ให้กับญาติพี่น้องที่เสียชีวิตไปแล้ว กุหลาบบอกหญิงสาวเช่นนั้น ลีลาวดีมองชาวบ้านคนอื่นๆที่ใส่บาตรอยู่ก่อนหน้าในบริเวณเดียวกัน
มีคนมาใส่บาตรตั้งหลายคน ทุกคนเขาใส่ให้คนตายหมดหรือ โลกของเราคงมีคนพลัดพรากจากกันทุกวันสินะ
. ด้วยความที่มารดาเป็นชาวต่างชาติ ลีลาวดีจึงไม่ค่อยรู้ประเพณีของคนเมืองพุทธนัก
ที่เขาใส่บาตร คงมีเหตุผลอื่นด้วย แต่ผมเชื่ออย่างหนึ่ง เราทุกคนต้องเผชิญกับความสูญเสียคนที่เรารักไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่มีใครหนีพ้น คุณไม่ใช่คนเดียวในโลกที่ต้องร้องไห้เพราะเสียคุณพ่อ แล้วดูคนอื่นๆสิ เขายังอยู่กันได้ คนเก่งอย่างคุณ ทำไมถึงไม่อยู่ให้ได้ล่ะ
ลีลาวดีนิ่ง เริ่มคิดตามที่กุหลาบบอก เธอใส่บาตรและกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้ผู้เป็นบิดา กุหลาบพาหญิงสาวไปซื้อปลาจากสะพานมาปล่อยเป็นการตบท้าย คนไทยเรา เวลารู้สึกแย่ๆ เขาจะทำบุญ ใส่บาตร ปล่อยนกปล่อยปลา กุหลาบค่อยๆบอกถึงจุดประสงค์ที่เขาพาเธอมา หญิงสาวมองปลาตัวน้อยที่ว่ายน้ำไปอย่างรวดเร็วด้วยจิตใจที่ปลอดโปร่ง เธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น แปลกดีนะ ยิ่งรู้สึกแย่ ยิ่งต้องทำความดี ยิ่งต้องเสียสละเพื่อคนอื่น ศาสนาของเราเนี่ย แปลกจริงๆ ยิ่งให้ยิ่งได้รับ ไม่เคยได้ยินหรือ
ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบอย่างแปลกใจ ถ้าคนที่พูดประโยคเมื่อกี๊เป็นบัว ฉันคงไม่แปลกใจ แต่นี่เป็นคนร้ายกาจอย่างคุณ เป็นคำของแม่ที่สอนเราสองคนน่ะ ผมก็แค่ท่องจำมา แต่พี่บัวเขาเชื่อสุดจิตสุดใจ เขาก็เลยเหมือนผ้าขาว ส่วนผมก็เป็น
ผ้าดำ หญิงสาวรีบต่อให้ ดำด๊ำดำ... ไม่พูดเปล่า เธอยังไล่เสียงล้อ กุหลาบค่อยยิ้มออกเมื่อเห็นหญิงสาวกลับมาสดใสอีกครั้ง
พอพูดเรื่องนี้อารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ แล้วเขาก็ตัดสินใจอะไรบางอย่าง กุหลาบบอกลีลาวดีอย่างจริงจัง ผ้าดำอย่างผม มีวิถีชีวิตอีกอย่าง ที่คุณต้องเรียนรู้ไว้
แล้วลีลาวดีก็เข้าใจในสิ่งที่กุหลาบบอกเมื่อเขาพาเธอไปยังชายหาดเงียบสงบแห่งหนึ่งเพื่อสอนยิงปืน ใส่บาตร ปล่อยปลาเสร็จ มาหัดยิงปืนเนี่ยนะ คุณเป็นคนประเภทไหนกัน ลีลาวดีบ่นพึมพำแต่กุหลาบไม่สนใจ จับมือเล็งปืนไปข้างหน้า
โลกของพี่บัวกับผมเป็นโลกคนละแบบ พี่บัวรักคุณมาก เขาจะตามปกป้องดูแลคุณด้วยความอ่อนโยน ส่วนผม ผมจะตามปกป้องดูแลคุณแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน
ลีลาวดียิ้มพอใจ มีคุณสองคนตามดูแลฉัน ฉันคงมีความสุขมาก
กุหลาบชะงักไปทันที อารมณ์ของกุหลาบเหมือนพายุแปรปรวน เขามีปมในชีวิตบางประการ และวันนี้มันถูกขุดขึ้นมาอีกครั้ง เขาโวยใส่หญิงสาว นี่คุณพูดอะไร คนอะไรโลภมาก ! ถ้าพี่บัวดูแลคุณอยู่แล้ว ผมจะตามดูแลคุณอีกทำไม!
ฉัน... กุหลาบไม่เปิดโอกาสให้ลีลาวดีอธิบาย จำไว้เลยนะ พี่บัวให้ทุกอย่างกับผมมามากมายแล้ว ผมไม่มีวันแย่งของของพี่แบบที่ลุงสมชายบอก ผมไม่มีวันยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงของพี่ชายเด็ดขาด
พูดจบ กุหลาบก็เดินฟึดฟัดจากไปทิ้งให้หญิงสาวยืนงงอยู่เพียงลำพัง คนอะไร จู่ๆก็มาโวยเรา หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เชอะ ไปเดินเล่นดีกว่า
ลีลาวดีเดินออกไปอีกทาง แต่แล้วก็เจอเจษและพวกของนิกรดักรออยู่ตรงหน้า หญิงสาวจ้องหน้าเจษอย่างเคียดแค้น ไอ้คนทรยศ พวกนายฆ่าพ่อฉัน !
พ่อคุณเก็บหลักฐานเอาผิดคุณนิกรไว้ไหน บอกมาดีกว่า ทั้งตำรวจทั้งพวกผมค้นทั่วบ้านแล้วไม่พบ คุณต้องรู้แน่ๆว่าเขาเอาไว้ที่ไหน
เจษได้กลายเป็นลูกน้องนิกรเรียบร้อยแล้ว เขาเข้าเรื่องอย่างเร็วเพื่อไม่ให้เสียเวลา ก่อนหน้านี้เขาใช้เวลาตามหาหล่อนอยู่นานทีเดียวกว่าจะรู้ว่าลีลาวดีอยู่ที่ไหน พวกนิกรคงต้องขอบคุณกุหลาบที่นำบัตรเครดิตของหญิงสาวมากดเงินในวันก่อน ลีลาวดียังคงจ้องคนที่ฆ่าพ่อเธอไม่วางตา หลักฐานอะไร ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ปืนอยู่ในมือนายแล้วนี่ อยากฆ่าก็ฆ่าเลย ฆ่าให้เหมือนที่นายฆ่าพ่อ ฆ่าคนที่เป็นเจ้านาย คนที่เลี้ยงดูนายมา !
เจษเข้าไปบีบแขนลีลาวดีอย่างแรง อยากให้ผมรู้สึกผิดหรือเสียใจงั้นเรอะ ! ผมไม่รู้สึกอะไรสักนิด คุณเห็นแล้วไม่ใช่หรือ วันที่พ่อคุณตาย ถูกยิงด้วยมือผม เลือดที่ไหลออกมาจากตัวไอ้ลพน่ะ ฮะฮะฮ่า จำเอาไว้เถอะ มันอาจจะเกิดกับคุณถ้าคุณไม่ยอมให้ความร่วมมือ
.เฮ้ยเอาตัวไป
เจษกับสมุนช่วยกันลากลีลาวดีเดินไป กุหลาบที่ย้อนกลับมาเห็นเหตุการณ์รีบเข้าไปช่วยหญิงสาวทันที ลูกน้องเจษใช้วิธีหมาหมู่กับกุหลาบแต่เขาก็ต่อสู้อย่างไม่ยอมแพ้ ลีลาวดีที่ถูกเจษลากตัวออกไปอีกทางหนึ่งตะโกนโวยวายพร้อมพยายามดิ้นรนหนีจึงถูกเจษตบหน้าและต่อยท้อง
หญิงสาวร่วงสลบลงไปกองกับพื้น ! กุหลาบเห็นหญิงสาวที่ตนรักถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตาก็เลือดขึ้นหน้า ตรงเข้าเล่นงานเจษและลูกน้องไม่ยั้งก่อนจะรีบนำตัวลีลาวดีส่งโรงพยาบาลด้วยความห่วงใย
ช่วยด้วยครับ มีคนเจ็บ ช่วยด้วย... กุหลาบอุ้มลีลาวดีตรงเข้าไปยังห้องฉุกเฉินอย่างร้อนใจ เหล่านางพยาบาลแตกตื่นวิ่งเข้ามารุมดู เป็นอะไรมาคะ
พยาบาลพลิกตัวลีลาวดีเพื่อดูบาดแผลแต่ก็ไม่พบอะไร เหล่าพยาบาลแปลกใจกับรอยเลือดบนเสื้อผ้าของหญิงสาวยิ่งนัก แต่แล้วพยาบาลคนหนึ่งก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดไหลหยดจากมือกุหลาบ
ต๊าย เลือดพวกนี้ ไม่ใช่มาจากผู้หญิง มาจากคุณนี่ กุหลาบยกมือตัวเองขึ้นดู เพิ่งเห็นว่าแผลมีเลือดหยดไหลติ๋งๆ เป็นทาง เขามัวแต่เป็นห่วงหญิงสาวจนไม่ได้คิดถึงตัวเอง กุหลาบเพิ่งรู้ว่าที่เขาสู้กับพวกรอนก็ได้บาดแผลมาไม่ใช่น้อย
คุณผู้หญิงไม่ได้เป็นอะไร ไม่มีแผลด้วยซ้ำ แต่คุณมีแผลเบ้อเริ่ม นี่คุณไม่รู้ตัวหรือ อุ้มคนเจ็บเข้ามาได้ยังไงกัน ไม่เจ็บหรือคะ
กุหลาบถูกนางพยาบาลพาตัวไปรักษาแทน เมื่อลีลาวดีฟื้นขึ้นมารู้ว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาลก็แปลกใจ
แฟนคุณบอกว่า คุณโดนปล้นค่ะ นางพยาบาลบอกกับเธอเช่นนั้น ลีลาวดีนิ่วหน้า แปลกใจ แฟนเหรอคะ พยาบาลมองไปที่กุหลาบที่นอนหลับอยู่ที่เตียงข้างๆ ลีลาวดีจึงเข้าใจทั้งหมด ท่าทางจะรักคุณมากนะคะ อุ้มคุณเข้ามา ไม่ห่วงตัวเองเลย ทั้งที่คุณแค่หมดสติ แต่เขาสิคะ มีแผลที่แขน กระสุนปืนยิงเฉี่ยวไปน่ะค่ะ เลือดออกเต็มเลย ยังไม่รู้ตัวสักนิด
ลีลาวดีลงจากเตียงไปมองกุหลาบ...สีหน้าของเขาดูวิตกทุกข์ร้อน หญิงสาวจึงเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้ กุหลาบสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันร้าย โผเข้ากอดลีลาวดีทันที ลีลาวดี ลีลาวดี ! ฉันอยู่นี่แล้ว
กุหลาบกอดลีลาวดีแน่น คุณเป็นยังไงบ้าง ผมนึกว่าพวกนั้นฆ่าคุณตายไปแล้วเสียอีก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ฉันไม่เป็นไรแล้ว
ผมผิดเอง ผมขอโทษ ผมไม่น่าทิ้งคุณไปเลย ถ้าคุณโดนพวกนั้นยิงตาย ผมต้องแย่
ต้องแย่แน่ๆ กุหลาบลูบแก้มและใบหน้าลีลาวดีไปมาอย่างสุดรัก ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบอย่างตื้นตัน ฉันไม่เคยนึกเลยว่าคุณจะห่วงใยฉันขนาดนี้ ลีลาวดีสัมผัสมือกุหลาบที่มีผ้าพันแผลพันอย่างเบามือ เจ็บมากไหม
. ฉันรู้แล้วนะ ที่คุณบอกว่าคุณจะดูแลฉันด้วยวิธีตาต่อตาฟันต่อฟันเป็นยังไง คุณวิ่งเข้ามาแบบนั้น เกิดคุณตายไป ฉันก็คงแย่เหมือนกัน ทำไมทำอะไรบ้าๆแบบนั้นล่ะ
ทำไม
กุหลาบมองหน้าลีลาวดี ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกอันลึกซึ้ง ทำไมน่ะหรือ กุหลาบลังเลว่าจะบอกความรู้สึกในใจเขาดีหรือไม่ เขาโน้มหน้าช้าๆ ลงจะจูบลีลาวดีแทนคำตอบ แต่แล้วเสียงของสมชายที่ตราหน้าเขาก็ดังก้องขึ้นในหูเขา
เอ็งดูมันไว้เถอะ คนอย่างมันไม่มีวันได้ดีเท่าไอ้บัว แล้วมันจะอิจฉาบัว จะขัดขวางไอ้ บัวไม่ให้มีความสุขความเจริญ สักวันเอ็งจะเสียใจที่เลี้ยงดูมัน
กุหลาบสะดุ้ง ผละออกจากหญิงสาวทันที ผมขอโทษ
..
ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบอย่างไม่เข้าใจ กุหลาบลุกจากเตียง พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงย็นชาผิดกับเมื่อครู่
เราต้องรีบกลับกรุงเทพคืนนี้เลย ถ้าอยู่ที่นี่คุณจะไม่ปลอดภัย ผมคนเดียว สู้กำลังพวกมันไม่ได้หรอก
พูดจบกุหลาบก็เดินออกไปไม่พูดไม่จา ลีลาวดีสับสนอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร....แท้จริงแล้วกุหลาบโกรธเกลียดตัวเอง เขารู้สึกผิดอย่างมากที่เผลอแสดงความในใจออกไปกับลีลาวดี เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าหากบัวรู้เข้าจะเป็นอย่างไร
โว้ย ! แกมันก็แค่เด็กเก็บมาจากถังขยะ ทำไมไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง เขาให้อยู่ให้กิน ให้อาศัยเป็นพี่เป็นน้องกับเขาก็พอแล้วยังคิดจะไปแย่งแฟนเขาอีก ทำไมไม่รู้จักสงบจิตสงบใจ เจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง นี่แน่ะ นี่นี่ !
กุหลาบต่อยฝาผนังอย่างแรงหวังให้ความเจ็บปวดภายนอกลดความเจ็บปวดที่อยู่ภายใน !
คืนนั้นกุหลาบขับรถพาลีลาวดีมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ เขาพาเธอเข้าพักในโรงแรมสามดาวแห่งหนึ่ง ตลอดเวลากุหลาบปฏิบัติกับลีลาวดีด้วยท่าทางเย็นชา แต่ลีลาวดีไม่สนใจ เธอรู้สึกดีกับกุหลาบมากในเวลานี้ หลังจากผ่านเหตุการณ์ณ์ร้ายๆมาด้วยกัน ลีลาวดีรู้สึกผูกพันกับกุหลาบมากขึ้นและมีความสุขขึ้น หญิงสาวพยายามเอาอกเอาใจชายหนุ่ม
ที่ผ่านมา ขอโทษนะ ฉันเอาแต่นั่งเศร้า ไม่ยอมกินข้าวกินปลา ทำให้คุณลำบาก ต่อไปนี้ ฉันจะลุกขึ้นสู้ ฉันจะไม่ยอมตายเพราะพวกมันเด็ดขาด ฉันจะล้างแค้นให้พ่อ
ลีลาวดีบอกอย่างมุ่งมั่น แต่กุหลาบยังคงเฉย เหมือนไม่ได้ยิน ที่ฉันมีกำลังใจขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เพราะคุณนะ เพราะคุณจริงๆ ฉันขอบคุณคุณมากเลย คุณห่วงใยฉันขนาดนั้น ฉันก็ควรจะห่วงใยตนเองบ้าง....จริงไหม
กุหลาบเครียดขึ้นมาทันที เขาไม่ควรที่จะอยู่ในชีวิตของเธอ ไม่...แม้แต่ในความทรงจำ คนที่หญิงสาวควรจดจำและผูกพันคือบัวต่างหาก กุหลาบลุกเดินหนีจากหญิงสาวไปทันที เขาตรงเข้าไปยังร้านคาราโอเกะที่อยู่ข้างๆ เพื่อซื้อบริการหญิงสาวในร้าน กุหลาบแสดงให้ลีลาวดีเห็นว่าเขาเลวอย่างจงใจ
ลีลาวดีตรงเข้าขวางทางกุหลาบกับสาวไซด์ไลน์ เธอไม่เข้าใจว่าจู่ๆ กุหลาบเป็นอะไรไป เธอจะทิ้งฉันไปทำอะไรสกปรกๆ อย่างนี้ไม่ได้นะ
ทำไมจะไม่ได้ ผมเป็นแค่บอดี้การ์ดของคุณ เป็นคนงาน เป็นคนรับใช้ แล้วที่ผ่านมาผมก็ทำงานล่วงเวลามาเต็มที่แล้ว ขอเวลาพักผ่อนไม่ได้หรือไง
กุหลาบทำท่ารำคาญลีลาวดีเหลือทน หญิงสาวน้อยใจ ในเวลานี้เธอรู้สึกดีต่อเขาเกินเพื่อนแต่กุหลาบกลับพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เป็นบอดี้การ์ดหรือ ทั้งหมดที่คุณทำ เพราะหน้าที่งั้นหรือ แค่หน้าที่เท่านั้นจริงๆหรือ ดวงหน้าเศร้าสร้อยของลีลาวดีทำให้กุหลาบใจอ่อนวูบ แต่เขาก็ต้องกัดฟันเล่นละครต่อไปเพื่อให้หญิงสาวตัดใจจากเขา กุหลาบตรงเข้าลากลีลาวดีกลับไปยังโรงแรม
คุณคิดว่าผมเป็นคนดีเหมือนพี่บัว ที่คิดช่วยคุณฟรีๆงั้นหรือ ผมน่ะคนขี้คุกนะคุณ เคยเกือบจะฆ่าคนตายมาแล้ว คนอย่างผมน่ะ ดูแลใครฟรีๆไม่เป็นหรอก ผมได้รับค่าจ้างจากตำรวจนะคุณ สารวัตรสัญญาจะให้เงินก้อนโต
กุหลาบเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับที่ลีลาวดีรู้จัก เขาร้ายกาจและหยาบคายกว่าเดิม หญิงสาวมองเขา สับสนในความเปลี่ยนแปลง
นี่มันอะไรกัน คุณเป็นอะไรของคุณ เมื่อวันก่อนคุณยังดูแลฉัน ทำข้าวให้ฉันกิน พาฉันไปใส่บาตร ที่โรงพยาบาลนั่นอีก สายตาที่คุณมองฉัน ที่คุณทำเหมือนจะ...
จูบคุณ กุหลาบต่อให้อย่างรวดเร็ว เขามองลีลาวดีอย่างสมเพช ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของผู้ชายชั่วๆคนหนึ่ง ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับผมเลย อ๋อ เข้าใจแล้ว ที่คุณบอกว่า คุณได้กำลังใจจากผม ก็เพราะว่าคุณเคลิบเคลิ้มไปกับผม...อยากให้จูบ ว่างั้นเถอะ
ลีลาวดีตบหน้ากุหลาบเปรี้ยง ขอบตาร้อนผ่าว นี่เขากำลังดูถูกเธอหรือไร นี่แน่ะ ....คนบ้า....อย่ามาดูถูกฉันนะ
ได้ ถ้าคุณเคลิบเคลิ้มจริงๆ ผมจัดให้ก็ได้ ยังไงผมก็เป็นลูกจ้างคุณอยู่แล้วนี่ นายจ้างต้องการอะไร จะเรื่องนอกเตียงหรือในเตียง ลูกน้องอย่างผมยินดีจัดให้ทุกอย่างอยู่แล้ว มานี่เลย
กุหลาบลากลีลาวดีขึ้นไปยังห้อง ความจริงผู้หญิงอย่างคุณเนี่ย ผมไม่เคยคิดพิศวาสอะไรหรอกนะ แต่ในเมื่อ คุณขอ... ผมเป็นสุภาพบุรุษ จะปฏิเสธได้ยังไง
นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ ปล่อย ลีลาวดีดิ้น พยายามสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุม
คุณคิดว่าผมชอบคุณ หลงใหลในตัวคุณ ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องคุณไม่ใช่หรือ เชอะ นิยายพาฝันของสาวอารมณ์เปลี่ยว แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมยินดีทำความฝันของคุณให้เป็นจริงอยู่แล้ว....มานี่เลยออกมานี่ สวรรค์น่ะรออยู่ตรงหน้าแล้วคุณเอ๊ย มาเถอะ มากับผมรับรองไม่ผิดหวัง
อย๊า อย่า ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที แขกของโรงแรมเปิดประตูห้องออกมาเมียงมอง กุหลาบชี้หน้าตวาดลั่น
เปิดประตูออกมาทำไม เรื่องของผัวเมีย อย่ามายุ่งนะ ! ปิดประตูเดี๋ยวนี้ บรรดาผู้หวังดีแตกตื่น รีบผลุบเข้าห้องกันอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสนใจเสียงร้องของลีลาวดีสักนิด
ช่วยด้วย ช่วยที กุหลาบหันมองหญิงสาวอย่างหงุดหงิดใจ
ร้องทำไม ทำเป็นไม่เคย อยู่บนเกาะด้วยกันมาตั้งหลายคืน ไม่เห็นบอกว่ามีใจให้ผม ถ้าบอกแต่แรก ก็สนุกกันไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร ถึงตอนนี้ก็ยังไม่สาย
กุหลาบลากตัวหญิงสาวมาถึงหน้าห้อง ระหว่างที่เขาไขกุญแจ ลีลาวดีได้สะบัดตัวหนี แต่กุหลาบก็ตามจับตัวหญิงสาวกลับมาจนได้
เขาโยนหญิงสาวขึ้นเตียงพร้อมถอดเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ลีลาวดีหน้าซีด กุหลาบ คุณทำให้ฉันกลัวแล้วนะ คุณเป็นอะไรไป คุณไม่ใช่คนอย่างนี้นี่นา
นี่ล่ะตัวผมจริงๆ คุณรู้ไว้เถอะ ว่าไอ้เถื่อนอย่างผมเนี่ย ทำเลวได้ทุกอย่าง คุณคิดว่าผมเป็นน้องชายพี่บัว แล้วผมจะดีเหมือนพี่บัวงั้นหรือ คุณคิดผิดแล้ว
พูดจบเขาก็กระโจนขึ้นเตียงพร้อมฉีกเสื้อหญิงสาวขาดเป็นทางยาว ไอ้เสื้อบ้านี่ ขวางทางรักเรานักหรือ นี่แน่ะ
กุหลาบปลุกปล้ำ ลีลาวดีกรี๊ดลั่น ร้องขอความเห็นใจจากเขาอย่างน่าเวทนา อย๊า กุหลาบ อย่าทำฉัน ฉันกลัวแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ
กุหลาบฮึดฮัด มองหญิงสาวอย่างหงุดหงิดใจ นี่คุณจะร้องทำไมเนี่ย อ๋อเข้าใจแล้ว เพื่อเพิ่มรสชาติใช่ไหม ได้เลย ได้ อยากร้องร้องไป
กุหลาบก้มลงจูบลีลาวดี ลีลาวดีกลัวมาก ทั้งร้อง ทั้งตบตีกุหลาบ คนบ้า นี่แน่ะ นี่นี่
ร้องเสียงดังไม่พอ ยังตีผมด้วย คุณนี่ลีลาไม่เลวเลยนะ ท่าทางผู้หญิงสองคนเมื่อกี๊จะสู้ คุณไม่ได้ ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่ทิ้งสองคนนั้นมาอยู่กับคุณ
กุหลาบระดมจูบลีลาวดีอีกครั้ง ลีลาวดีน้ำตาไหลพราก ดิ้นรนหาอิสรภาพ ไม่ ไม่ อย่าทำฉัน อย่า ....ฮือ บัวอยู่ไหน ฉันอยากเจอเขา เขาส่งฉันมาอยู่กับคนอย่าง คุณได้ยังไง ฮือ
ลีลาวดีร้องไห้น่าสงสาร ทั้งกลัวทั้งเสียใจ กุหลาบเห็นว่าขู่ลีลาวดีจนกลัวได้ที่แล้วจึงหยุด ลีลาวดีหันมามองกุหลาบอย่างเกลียดชัง
ฉันมองคุณผิดไปจริงๆ ฉันเกลียดคุณ ....ฉันเกลียดคุณ ออกไปนะ ออกไป๊
กุหลาบใจหล่นวูบ แววตาเขาเศร้าไป แต่เพียงวูบเดียวเท่านั้นก็กลับมาแข็งกระด้างดังเดิม นี่จะร้องไห้ไปถึงไหนเนี่ย น่ารำคาญจริงๆ ผมชักเบื่อคุณแล้วสิ ออกไปหาน้องสองคนนั้น ดีกว่า ฮึ
กุหลาบเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ลีลาวดีนอนร้องไห้ เสื้อผ้าขาดอยู่บนเตียง....เมื่อพ้นประตูห้อง ความเข้มแข็งของกุหลาบก็มลายไป
คุณบอกว่า คุณเกลียดผม คุณเกลียดผม.... คุณไม่รู้หรอกว่าประโยคนี้คงดังก้องหูผมไปจนตาย กุหลาบทิ้งตังลงนั่ง เอนหัวพิงฝาผนัง น้ำตาลูกผู้ชายไหลริน
ใจเข็งเอาไว้ไอ้กุหลาบ นี่คือสิ่งที่เราต้องการไม่ใช่หรือ ให้เขาเกลียดเรา เกลียดเราให้มากๆ อย่าให้เขาอ่อนไหวกับเราอีก แล้วทุกอย่างจะดีสำหรับพี่บัว สำหรับตัวเรา ...และสำหรับทุกคน
กุหลาบเฝ้าท่องประโยคนี้ซ้ำซากเพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่เสียงร้องไห้ของลีลาวดียังคงติดอยู่ในความทรงจำ สีหน้าหวาดกลัวของหญิงสาวตามมาหลอกหลอนเขาไม่จบสิ้น น้ำตาของเขาไหลริน นี่เขาทำร้ายคนที่เขารักได้มากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ เขาทำได้อย่างไร...กุหลาบไม่อยากให้อภัยตนเองเลย
ตอนที่ 12
เช้าวันใหม่....กุหลาบกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง เขาโทรศัพท์ถึงบัวให้มารับลีลาวดี หญิงสาวควรที่จะอยู่กับคนที่ควรคู่กับเธอเสียที
บัวเป็นห่วงลีลาวดีมาก รีบเดินทางไปหา แต่แล้วเขาก็ต้องหนักใจเมื่อรู้ว่าถูกไก่และรอนสะกดรอยตาม บัวได้แต่วนเวียนอยู่ในชุมชนเพื่อถ่วงเวลา แล้วเขาก็ยิ้มออกเมื่อเห็นมะลิ ฮะเก๋า และบ๊ะจ๋างจับกลุ่มเล่นซนกันอยู่บนต้นไม้ บัวเดินตรงเข้าไปหาแก๊งค์ของมะลิโดยไว
เฮ้ยนั่นพี่บัวมา ฮะเก๋าตะโกนบอกลูกพี่ มะลิตกใจมือไม้อ่อน ร่วงลงไปกองกับพื้น เหวอ...
เฮ้ย เสียจริตเลยหรือเฮีย ฮะเก๋าและบ๊ะจ่างรีบลงมาช่วยพยุงลูกพี่ บัวไหว้วานเด็กแสบอย่างมะลิให้ช่วยหาวิธีทำให้เขาหนีรอดพ้นพวกของรอนไปได้
ห้าร้อย ว่าไง หญิงสาวแบมือ บอกค่าจ้างอย่างรวดเร็ว บัวมองอย่างอึ้งไป นี่ขนาดพี่นะ....จะงกไปถึงไหน
งั้นกลับไปเล่นหมามุ่ยต่อดีกว่า มะลิไม่สนใจบัวอีกต่อไป ชายหนุ่มจึงจำใจตกลงอย่างเสียไม่ได้ เขาเสียเวลากับพวกของรอนมานานแล้ว และมะลิก็ไม่ทำให้บัวผิดหวัง หญิงสาวพาบัวหลบหนีการสะกดรอยตามมาได้ แถมยังขับรถตุ๊กตุ๊กไปส่งบัวถึงที่
นี่นายมาทำงานที่นี่เหรอ ในโรงแรมเนี่ยนะ มะลิมองสถานที่รอบตัวอย่างงงๆ มาหาคุณลีลาวดีน่ะ บัวตอบโดยไม่หันมามองด้วยซ้ำ เขาหายตัวเข้าไปในโรงแรมอย่างรวดเร็ว ปล่อยมะลิยืนเศร้า
ผู้หญิงคนนั้นน่ะหรือ นี่เราขับรถพาเขามาหาผู้หญิงคนนั้นหรือ ไอ้มะลิ ไอ้โง่เอ๊ยนี่แน่ะ นี่แน่ะ มะลิเขกหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิดก่อนจะวิ่งตามบัวไป ผู้หญิงคนนั้น ทำไมมาอยู่ที่โรงแรมล่ะ มะลิถามเมื่อวิ่งตามบัวมาได้ทัน เคยอ่านข่าวเมื่อหลายวันก่อนไหม พ่อเธอเป็นราชายาเสพติดคนสำคัญที่ถูกยิงตาย แต่เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อหรอกนะ ตอนนี้เลยต้องหนีคนร้ายหัวซุกหัวซุน เล่าให้ฟังแล้วอย่าปากโป้งไปบอกใครล่ะ
แล้ว.... มะลิจะถามต่อแต่เสียงโทรศัพท์มือถือบัวดังขึ้นเสียก่อน บัวรับโทรศัพท์แล้วก็หน้าเครียดไปทันทีเมื่อรู้ว่าไก่โทรมา
เอ็งอยู่ไหน ไก่ถามเสียงเครียดเมื่อรู้ว่าลูกน้องที่ตนส่งไปตามบัวต่อไปไม่ได้ อยู่ที่ทำงานน่ะสิ
บัวโกหกออกไป เฮียไก่หัวเราะในลำคอ ถ้าอยู่จริงก็แล้วไป แต่ถ้าเอ็งอยู่กับนังลีลาวดี ก็รอข้าหน่อย อีกไม่นานเดี๋ยวจะไปหา
บัวหน้าซีดรีบตอบฉันไม่รู้เรื่อง เฮียพูดถึงอะไร เสียงของบัวยามโกหกแปร่งไปจากเดิม ไก่จับได้ทันที
เฮอะๆไอ้หน้าละอ่อน เอ็งกับข้าน่ะ กระดูกคนละเบอร์จำไว้
.ได้ข่าวว่าเอ็งกับนังลีลาวดีน่ะคั่วกันอยู่ไม่ใช่หรือ แล้วเอ็งปล่อยให้แฟนเอ็งไปอยู่กับน้องชายสองต่อสองริมทะเล เอ็งนี่มันบ้าหรือโง่วะ
ไก่แกล้งพูดให้สองพี่น้องแตกคอกัน บัวนิ่วหน้า อดระแวงกุหลาบตามที่ไก่ยุไม่ได้ หมายความว่าไง
ไก่รู้ดีว่าบัวหวั่นไหว เขารีบเป่าหูบัวต่อโดยไว ฮะฮะ น้ำตาลใกล้มด มีหรือมดมันจะอดใจไหว นังนั่นสวยหยาดเยิ้ม ส่วนไอ้กุหลาบถึงมันจะเป็นน้อง แต่ก็เป็นน้องนอกไส้ เอ็งคิดหรือ ว่าพวกมันจะอดใจกันไหว ฮะฮะฮ่า ระวังไว้เถอะเอ็ง
ไก่ตัดสายไปแค่นั้น เขารู้ว่าบัวปั่นป่วนหัวใจพอสมควร ซึ่งไก่ก็คิดถูกเพราะบัวเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่ลึกๆมีความหวาดระแวงอยู่
บัวพบกับน้องชายที่หน้าห้องหญิงสาว เมื่อบัวเปิดประตูเข้าไป ลีลาวดีก็โผเข้ากอดเขาทันทีอย่างคนเสียขวัญ บัว...ช่วยด้วย ช่วยฉันที ฮือ
บัวกอดหญิงสาวตอบ กุหลาบและมะลิที่เดินตามเข้ามาพากันนิ่งอึ้งกับภาพนั้น
เอาแล้วไง ... หาเรื่องจริงๆเลยเรา มะลิพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า หญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี
บัวกอดลีลาวดีด้วยความคิดถึง เขามองลีลาวดีที่สวมชุดฉีกขาดอย่างไม่เข้าใจ นี่คุณเป็นไงบ้าง ทำไมอยู่ในสภาพอย่างนี้ล่ะ ใครทำอะไรคุณบัวถามลีลาวดีด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงบัวอ่อนโยนต่างจากกุหลาบลิบลับ
ลีลาวดีมองไปยังกุหลาบหวังให้เขารู้ความผิด แต่กุหลาบกลับสบตาเธอนิ่งอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ชายหนุ่มแกล้งกวนโทโสให้เธอเกลียดต่อไป
สายป่านนี้แล้วยังไม่ลุกขึ้นแต่งตัวอีก สำออยอยู่นั่นล่ะ ลีลาวดีโมโห หันไปหยิบข้าวของปาใส่กุหลาบ ออกไปนะ ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ
บัวรีบเข้าไปห้าม เดี๋ยวๆนี่อะไรกันน่ะ คุณโมโหอะไร มีเรื่องอะไรกันเหรอกุหลาบ บัวงงไปหมดว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น ตอนกุหลาบโทรไปบอกให้มารับลีลาวดีก็ไม่ได้เล่าอะไรให้เขาฟัง
ลีลาวดีได้แต่ยืนร้องไห้ มองกุหลาบอย่างเกลียดชัง แต่ไม่เล่าอะไรให้บัวฟังเช่นกัน คุณผู้หญิงเขาไม่ชอบขี้หน้าผมล่ะมั้งครับ ผมอ่อนโยนไม่พอ เอาอกเอาใจคุณเธอไม่ได้ อย่างว่า...มาถึงอกคนรักแล้วนี่ คนงานอย่างผมก็ถูกเฉดหัวส่ง กุหลาบประชด
นี่ อย่ามาพูดแบบนี้นะ ลีลาวดีได้ยินเข้าก็ส่งเสียงแหวขึ้นมาทันที เดือดร้อนถึงบัวต้องเข้ามาห้ามทัพอีกครั้ง
อ่ะๆ พอก่อนครับพอก่อน คุณรีบอาบน้ำอาบท่าเถอะ เดี๋ยวลงไปหาข้าวทานกัน จะได้คุยกันว่าจะเอาไงต่อไป
ลีลาวดีพยักหน้า ยอมทำตามที่บัวบอก หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนชุดลงไปทานข้าวกับบัวซึ่งกุหลาบกับมะลิแยกตัวไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง
พี่ไปนั่งกับเขาดีกว่า ท่าทางเขาคงอยากจะใกล้ชิดกับพี่ คุยกันจุ๋งจิ๋งสองคน ไม่อยากให้เราร่วมวงศ์ด้วย เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศหวานชื่น กุหลาบบอกบัวเช่นนั้น บัวจึงนั่งร่วมโต๊ะกับลีลาวดีเพียงสองคน
ทานอะไรดีครับ บัวถามด้วยเสียงอ่อนโยน ฉันทานไม่ลง คุณสั่งของคุณเถอะค่ะ
กุหลาบนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ทนฟังไม่ได้ หันมาพูดกับมะลิ แต่ต้องการให้ลีลาวดีได้ยิน ฮือ ฮือ ...เต็มตื้น เต็มตื้น อิ่มอกอิ่มใจ นี่อิ่มมาถึงคอนี่เลยนะมะลิ มีคนรักมาอยู่ข้างๆ จะกินอะไร้ลง ว่าไหม
บ๋อยเดินมารับออเดอร์จากกุหลาบและมะลิพอดี มะลิมองไปบัวเศร้าๆ ก่อนจะหันไปสั่งกับบ๋อย น้ำใบบัวบกแก้วหนึ่ง
ของผม สั่งเยอะหน่อย ฉลองงานเสร็จ จบสิ้นกันเสียที หน้าที่ที่น่าเบื่อ...เอาข้าวผัดปู ต้มยำชามโตๆ กาแฟเย็นอีกหนึ่งแก้ว
ลีลาวดีที่นั่งอยู่อีกโต๊ะได้ยินทั้งหมด น้ำตาร่วง เสียใจ บัวเห็นเข้าก็ตกใจ คุณลีลาวดี .... เป็นอะไรไป
ลีลาวดีมองหน้ากุหลาบอย่างเกลียดชัง ฉันไม่ค่อยสบาย ขอขึ้นไปพักผ่อนแล้วกันนะคะ
ลีลาวดีลุกเดินขึ้นห้องไป บัวมองตามอย่างเป็นห่วงแล้วตัดสินใจเดินตามไป....กุหลาบมองตาม ลับหลังลีลาวดี ท่าทางกวนโทโสของเขาก็หายไปสิ้น กุหลาบมองมะลิที่ดื่มน้ำใบบัวบกอย่างเศร้าๆ
มันดีขึ้นจริงไหม อะไรนะ ไอ้น้ำนั่นน่ะ ... มะลินั่งงงไป
ถ้ามีอะไรในโลกนี้ที่ทำให้หัวใจหายเจ็บได้ พี่คงยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้มา กุหลาบบอกเสียงเศร้าก่อนจะลุกออกไป เขาไม่แตะอาหารตรงหน้าสักนิด มะลิเห็นท่าทางคล้ายคนอกหักก็เข้าใจได้ทันทีว่ากุหลาบหลงรักหญิงสาวคนเดียวกับพี่ชายเสียแล้ว
ลีลาวดีเอาแต่นั่งซึมบนห้อง บัวมองหญิงสาวอย่างห่วงใย คุณเปลี่ยนไปนะ ลีลาวดีที่เคยสดใสหายไปไหน
หายไปกับชีวิตของพ่อ ไม่รู้จะได้คืนมาอีกไหม อาจไม่มีวันฟื้นคืนขึ้นมาอีกแล้ว ลีลาวดีน้ำตาคลอ บัวลูบผมหญิงสาวปลอบประโลม กุหลาบกับมะลิเดินเข้ามาเห็นภาพบาดใจอีกครั้ง ทั้งสองหยุดที่หน้าประตู
ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป มีคนจ้องเอาชีวิตคุณอยู่ คุณต้องจัดการกับพวกมัน ถ้าพบหลักฐานเอาผิดพวกนิกร คุณก็จะมีชีวิตตามปรกติ
เรื่องหลักฐานอะไรนั่น ฉันไม่รู้จริงๆ ตลอดชีวิตของฉันมีเวลาอยู่กับพ่อไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ เขามีชีวิตประจำวันอย่างไร พูดคุยกับใครเก็บอะไรไว้ที่ไหน ฉันยังไม่รู้เลย
ท่านไม่ได้พูดคุยฝากฝังอะไรไว้บ้างหรือ บัวพยายามถาม แต่ลีลาวดีส่ายหน้า ฉันคิดอะไรไม่ออกจริงๆ คิดถึงท่านทีไรก็เห็นแต่ตอนที่ท่านถูกยิงนอนจมกองเลือด บัว อย่าบังคับให้ฉันคิดถึงท่านเลยนะ ฉันขอร้อง
บัวพยักหน้ารับจำใจ งั้นคุณพักผ่อนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมจะเอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้คุณจะได้นอนหลับสบาย
เอ ผ้าอยู่ไหนนะ
บัวลุกเดินหา มะลิเพิ่งเข้าใจปัญหาของลีลาวดี น่าสงสารจัง นึกว่าสวย นึกว่ารวยแล้วคนเราจะไม่มีปัญหาเสียอีก
ปัญหาน่ะมีทุกคนนั่นล่ะ แต่โลกนี้ไม่มีที่ให้คนอ่อนแอยืนหรอก น่าเบื่อชะมัด กุหลาบกลับมาแข็งกระด้างอีกครั้ง เขาตรงเข้าไปลากลีลาวดีจากเตียงไปยังห้องน้ำ อยากล้างหน้าล้างตาใช่ไหม มานี่เลย มานี่ !
นี่จะทำอะไรฉันน่ะ หญิงสาวแตกตื่น บัวและมะลิตกใจไปตามๆกัน กุหลาบ จะทำอะไร
นึกว่าตัวเองเป็นอะไร เจ้าหญิงในนิทานงั้นหรือ ใช่สิ ในนิทานน่ะเขาหลอกเด็กว่า เจ้าหญิงเจ้าชายจะพบกับความสุขไปชั่วกาลปาวสาน แต่นี่มันชีวิตจริง ถึงเวลาตื่นได้แล้ว ถ้ายังไม่ยอมตื่นมานี่ มานี่เลย !
กุหลาบโยนลีลาวดีไปกองกับพื้นห้องน้ำ บัวกับมะลิรีบตามเข้ามาดู สภาพแบบนี้แค่เช็ดหน้าคงไม่หายหรอก นี่มันต้องนี่ อาบน้ำ ...อาบน้ำให้หายบ้า
กุหลาบเปิดฝักบัว ฉีดน้ำใส่ลีลาวดีจนเปียกปอนไปทั้งตัว อย่า อย่าปล่อยฉัน ลีลาวดีร้องลั่น
เลิกเศร้าโศกเสียที คนข้างนอก ถือปืนปีนขึ้นมาถึงหอคอยงาช้างแล้ว จะรอให้มันยิงตายหรือไง ถึงเวลาลุกขึ้นจับดาบสู้เสียที ได้ยินไหม
กุหลาบพยายามพูดให้ลีลาวดีเข้มแข็งตามวิธีของเขา บัวดูอยู่เห็นท่าไม่ดี รีบเข้ามาห้าม นี่พอเสียทีเถอะ... ลีลาวดีตกใจหมดแล้ว
กุหลาบผลักบัวออก ไม่ อย่ามายุ่ง
ผมทนดูเขาเป็นแบบนี้ไม่ได้แล้วพี่ถอยไปห่างๆ นี่แน่ะ นี่ รดให้หายบ้า
หายหรือยัง ถ้าหายแล้วก็หันมาช่วยกันคิด คิดให้ออกว่าหลักฐานอยู่ไหน คิดสิ คิด คิด คิดให้ออก!
ไม่ ปล่อยฉัน ปล่อย ลีลาวดีเอาแต่ร้องไห้ ดิ้นรนหนี บัวสงสารหญิงสาวจับใจ เข้าไปดึงกุหลาบไว้
นี่แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง พอแล้วนะ บอกให้พอไงเล่า ไม่พี่นั่นล่ะถอยไป
กุหลาบผลักบัวอย่างแรงจนล้มไปกองกับพื้น บัวเลือดขึ้นหน้า พุ่งเข้าหากุหลาบอย่างไม่กลัว เขาลากกุหลาบออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะต่อยโครมที่ใบหน้าน้องชาย กุหลาบลงไปกองกับพื้น นี่แน่ะ!
ทุกคนตกใจเพราะบัวไม่เคยขาดสติถึงเพียงนี้ สองพี่น้องประจันหน้ากัน ทุกอย่างอยู่ในความเงียบชั่วครู่ กุหลาบคิดไม่ถึงว่าบัวจะทำร้ายตนได้ รำพึงออกมา พี่บัว !
บัวได้สติตกใจมาก มองมือตนเอง ... เขาวิ่งเข้าไปหากุหลาบอย่างรู้สึกผิด พี่ขอโทษ เป็นอะไรมากหรือเปล่า
มะลิวิ่งเข้าไปผลักบัวไปด้วยความโกรธ นายเป็นบ้าไปแล้วหรือ ไปอารมณ์เสียจากไหนมา นายไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา แค่ผู้หญิงคนเดียวจะฆ่าน้องเลยหรือ !
เปล่านะ พี่เปล่า พี่กุหลาบน่ะ ก็แค่พูดให้เขาได้สติเท่านั้น เขาไม่ได้ตั้งใจทำอะไรพี่ลีลาวดีสักหน่อย ทำไมต้องชกหน้าเขาด้วย....ทำไม !
บัวยืนอึ้ง นึกถึงคำพูดของไก่ในโทรศัพท์ ฮะฮะ น้ำตาลใกล้มดมีหรือมดมันจะอดใจไหว นังนั่นสวยหยาดเยิ้ม ส่วนไอ้กุหลาบถึงมันจะเป็นน้องแต่ก็เป็นน้องนอกไส้ เอ็งคิดหรือว่าพวกมันจะอดใจกันไหว ฮะฮะฮ่า ระวังไว้เถอะเอ็ง บัวแทบไม่อยากเชื่อตัวเอง นี่เขาหวั่นไหวกับคำคนอื่นงั้นหรือ
มะลิพากุหลาบแยกออกไป บัวหลับตา เฝ้าบอกกับตัวเองว่าไม่จริง เขาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย เขาไม่ได้ระแวงกุหลาบอย่างที่เฮียไก่ยุ
พี่บัวเป็นอะไรของเขา แววตาเมื่อกี๊ไม่เคยเห็น มะลิบ่นกับกุหลาบ ธรรมดา
คนเขารักของเขา กุหลาบตอบอย่างไม่ติดใจอะไร เขาเข้าใจบัวดี
จริงสินะ มะลิพึมพำ หน้าเศร้าไป ทั้งคู่ทำท่าจะกลับ แต่แล้วบัวก็วิ่งมาหาอย่างตื่นเต้น กุหลาบ กุหลาบ ...ลีลาวดีคิดออกแล้วว่าพ่อเขาซ่อนหลักฐานไว้ที่ไหน !
กุหลาบชะงัก หันกลับไปหาบัวทันที จริงหรือพี่ เขานึกออกแล้วจริงๆหรือ
คำพูดของกุหลาบเมื่อครู่ทำให้ลีลาวดีคิดได้ เธอเล่าถึงบ้านเรือนไทยหลังหนึ่งที่บิดาเคยซื้อให้...ลพเคยพาลีลาวดีไปดูที่นั่นก่อนตาย ลพบอกว่าเป็นบ้านเก่าที่เขาและแม่ของลีลาวดีเคยอาศัยอยู่ เขาอยากให้ที่นี่เป็นแกลลอรี่สำหรับแสดงภาพเขียนของลีลาวดี
ลพเคยบอกหญิงสาวอย่างจริงจัง ไม่มีใครรู้จักที่นี่ พ่อแอบซื้อไว้ไม่มีใครรู้ พ่อจะเก็บสิ่งสำคัญเอาไว้ที่นี่ จำไว้นะ ไลล่า พ่อเก็บทุกอย่างไว้ที่นี่
ลีลาวดีถ่ายทอดคำพูดของพ่อให้ทุกคนฟัง แต่ท่านไม่ได้บอกตรงๆนี่นา
กุหลาบทักท้วง ฉันถึงคิดไม่ออกตั้งแต่แรก แต่เราน่าจะลองไปค้นดูนะ สายตาของท่านตอนที่พูดกับฉันจริงจังมาก บางทีท่านอาจจะต้องการบอกฉันเรื่องหลักฐานก็ได้
งั้นเราไปเลย ที่อยุธยาใช่ไหม ออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า ทุกคนพยักหน้ารับ คืนนั้นกุหลาบปล่อยให้บัวดูแลหญิงสาวเอง บัวจึงจ้างมะลิให้อยู่เป็นเพื่อนอีกคนเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของลีลาวดี
กุหลาบเก็บข้าวของจะกลับบ้าน บัวเข้าไปคุยกับน้องชาย พี่ขอโทษอีกครั้งนะ บัวรู้สึกผิดมากที่โกรธจนต่อยกุหลาบไป
กลายเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่ กุหลาบยิ้มให้พี่ชาย ไม่ได้นึกโกรธบัวสักนิด ถึงเขาจะบอกว่าไม่เกี่ยว แต่เป็นเพราะนาย เขาถึงคิดออก
ธรรมชาติของลีลาวดีเป็นนักสู้ แต่เขาถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนู นี่เป็นอุปสรรคครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาย่อมอ่อนแอเป็นธรรมดา
น่าแปลก นายรู้จักผู้หญิงคนนี้มากกว่าพี่เสียอีก นายรู้ดีว่าควรจะจัดการยังไงกับผู้หญิงคนนี้ บัวพูดเหมือนรำพึง
กุหลาบมองหน้าบัว ตัดสินใจพูดให้บัวสบายใจ ใครบอก... ผู้หญิงแบบที่ผมเกลียดที่สุด ก็คือเขาเนี่ยล่ะ
กุหลาบพูดจบก็ถือกระเป๋าเดินจากไป เข้ากลับไปหาจำปา ชายหนุ่ม โผเข้ากอดแม่ ด้วยความคิดถึง
เป็นไงบ้างลูก เป็นคนดีนี่มันยากจริงๆเลยนะแม่
ดวงตากุหลาบฉายแววอ่อนแอเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของแม่ เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา จำปามองลูก พอจะเดาได้ว่ากุหลาบกำลังมีความทุกข์ ผู้เป็นแม่ลูบหัวลูกด้วยความรัก
ใช่ลูก....แต่อย่าเสียกำลังใจไปเลยนะ ทำความดีน่ะทุกข์เฉพาะตอนทำเท่านั้น จากนั้นเราก็จะเสพความสุขจากความดีไปได้อีกนานแสนนาน แต่ทำความชั่วน่ะ สุขแค่ประเดี๋ยวประด๋าว จากนั้นก็ทุกข์ไปอีกนานเท่านานเหมือนกัน
กุหลาบสูดลมหายใจลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจ เขาซึมซับคำพูดจำปาไว้ทุกคำ...เขาหักห้ามใจ ไม่แย่งผู้หญิงของพี่ เขาไม่ได้ทำผิด ถึงแม้จะเจ็บปวด แต่ก็คงไม่นาน กุหลาบได้แต่ภาวนาขอให้ความเจ็บปวดผ่านพ้นเขาไป
เราต้องทำได้...ต้องทำได้ กุหลาบกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง ถึงเวลาที่เขาต้องตัดใจจากลีลาวดีเสียที
Create Date : 01 กันยายน 2550 | | |
Last Update : 1 กันยายน 2550 20:25:57 น. |
Counter : 505 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ (บ๊วย) นักเขียนบทละครโทรทัศน์
เจ้าของบทประพันธ์...>>>>> ทาสรัก สวรรค์สร้าง เพลงรักข้ามภพ สู่แสงตะวัน อธิษฐานรัก ดั่งดวงตะวัน เพียงผืนฟ้า กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน
ผลงานเขียนบท...>>>>> บ่วง ทวิภพ สาปภูษา ดั่งดวงตะวัน กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน หัวใจช็อคโกแล็ต คลื่นรักสีคราม เล่ห์รตี
ผลงานกับละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล ...>>>>> ทางผ่านกามเทพ สามีตีตรา สายรุ้ง ยอดชีวัน สามี บังเกิดเกล้า หนึ่งในดวงใจคือเธอ สี่ไม้คาน เลื่อมสลับลาย พรหมไม่ได้ลิขิต ก้านกฤษณา ปลาหนีน้ำ ฯลฯ
ผลงานกับ ช่างปั้นเรื่อง...>>>>> รักในม่านเมฆ เพียงผืนฟ้า ปิ่นมุก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก เบญจาคีตาความรัก รุ่งทิพย์ ต่างฟ้าตะวันเดียว ปิ่นไพร ฯลฯ
|
|
|
|
|
|
|