|
|
กลิ่นแก้วกลางใจ ตอนที่ 16
ก ลิ่ น แ ก้ ว ก ล า ง ใ จ
บทประพันธ์ นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กมลชนก ยวดยง เรียบเรียงจากบทโทรทัศน์
ตอนที่ 16
รถไฟเหาะที่โจนทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงเลี้ยวเลาะไปตามรางเหล็กที่บิดงอไปมา มันน่าจะทำให้เวียนหัว แต่ผู้ที่นั่งในเครื่องเล่นนั้นกลับพากันหัวเราะเริงร่า สุขใจ
โดมมองพวกเขาเหล่านั้นอย่างสงสัย ไม่กลัวกันรึไงนะ....โดมถอนใจ เขาไม่เคยชินกับการมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้นัก และที่สำคัญ คนที่ชวนเขามาก็ไม่น่าจะชอบเช่นกัน โดมหันไปถามพระพายอย่างแปลกใจ
นึกยังไงถึงชวนพี่มาสวนสนุก ไม่เห็นรู้เลยว่าชอบเที่ยวแบบนี้
พระพายตอบอย่างปกติ
ไม่มีอะไรนี่คะ มาสวนสนุกก็เพื่อสนุก เธอเห็นคนกำลังต่อแถวทยอยขึ้นรถไฟเหาะตีลังกาก็รีบดึงโดมเข้าไปต่อคิวกับเขาด้วยทันที
ไปเล่นอันนี้กันเถอะค่ะ
พระพายพยายามทำตัวร่าเริง พาโดมไปเล่นเครื่องเล่นเพื่อให้ลืมเรื่องอัสนี เธอรู้ดีว่าวันนี้เป็นวันกำหนดเปิดตาของเขา และที่สำคัญ เป็นวันที่เขานัดอาโปไปเจอ แต่เมื่อเธอไม่ใช่...จะรอคอยวันนี้เพื่อสิ่งใดกันเล่า ....
พระพายพาโดมเล่นเครื่องเล่นนานาชนิด เธอหัวเราะเสียงดังเพื่อกลบเกลื่อนความช้ำในหัวใจ โดมลอบสังเกตอาการของพระพายที่ผิดแปลกไป
สนุกจังเลยค่ะพี่โดม เธอหันบอกเขาด้วยสีหน้าสดใส
โดมรู้ดีว่าในใจพระพายคิดอะไร เขาตัดสินใจบอกเธอ
เมื่อกี๊อาจารย์หมอโทรมา ผลการผ่าตัดเรียบร้อยดี คุณอัสนีมองเห็นแล้ว
พระพายอึ้งไปเล็กน้อยที่โดมพูดถึงอัสนี เธอพยายามจะลืมเขาแล้วเชียว แต่...ช่างเถอะ พระพายตัดใจ
แล้วไงคะ พระพายบอกคุณแม่ไปแล้ว ว่าคุณอัสนีนัดพบกับคุณอาโปเย็นนี้ พอคุณอัสนีได้พบกับคุณอาโป ทุกอย่างก็ลงตัว พระพายก็หมดหน้าที่
นี่พระพายไม่สนใจคุณอัสนีแล้วจริงๆหรือ
โดมถามอย่างแปลกใจ พระพายไม่ตอบแต่กลับเปลี่ยนเรื่องแทน
พระพายหิวน้ำ ไปหาอะไรทานกันดีกว่าค่ะ
โดมส่งแก้วใส่น้ำหวานให้พระพายที่มองบรรยากาศรอบตัว ทำสีหน้ามีความสุขเสียเต็มประดา พระพายชี้ให้โดมดูเด็กเล็กๆที่ทานขนมจนปากเปื้อนไปหมด
ฮะฮะ ดูเด็กคนนั้นสิคะ ตลกจังเลย
แต่เมื่อพระพายหันไปมองอีกด้านหนึ่งก็ต้องหน้าเจื่อนไปเมื่อเห็นบรรดาคู่รักป้อนขนมให้กันอย่างเอาใจ...ครั้งหนึ่งอัสนีก็เคยทำกับเธอเช่นนั้น
พระพายหันหน้าหนีภาพนั้นทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายหญิงอีกคู่เดินเล่นจูงมือคุยกัน....ช่างเหมือนเธอกับอัสนี ดูเหมือนเงาของอัสนีจะตามเธอไปทุกที่ ยิ่งหนี จะยิ่งเจอหรือไร พระพายไม่เข้าใจ
บ้าชะมัด พระพายชักโกรธตัวเองที่ตัดอัสนีออกไปไม่ได้สักที
โดมมองอย่างเดาออก เขาถอนใจเฮือกใหญ่
พยายามสนุก ทั้งที่ใจไม่สนุกใช่ไหม
เปล่านี่คะ พระพายสนุกจริงๆ
เมื่อเช้าตอนรู้ว่าพระพายนัดพี่ออกมาเที่ยว พี่มีความสุขมากเลย แต่การอยู่กับพระพายแต่ตัว โดยไม่มีหัวใจ มันเจ็บปวดรู้ไหม
โดมสบตาพระพายอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินจากไป พระพายรีบเดินตามไปอธิบาย
พี่โดมอย่าโกรธพระพายเลยนะคะ ถ้าพี่โดมโกรธเกลียดพระพาย พระพายคงไม่เหลือใคร
อีกแล้ว
โดมทนไม่ไหวกับเสียงและหน้าตาอันเศร้าสร้อยของพระพาย เขารู้สาเหตุที่ทำให้พระพายเป็นอย่างนี้ดี...โดมเข้าไปเขย่าตัวพระพายถามอย่างไม่เข้าใจ
พระพาย ไม่รัก ไม่สงสารตัวเองบ้างหรือ ไปรักเขาได้ยังไง ทั้งที่รู้ตั้งแต่ต้นว่าเป็นไปไม่
ได้ รู้อย่างนี้แล้วจะรักเขาทำไมอีกหา
หา !
พระพายนิ่งอึ้ง น้ำตาคลอ
พี่คิดหรือคะว่าพระพายจะไม่ถามตัวเองแบบนี้ แต่ทุกครั้งก็เหมือนเดิม....ในสมองของพระพาย วันๆหนึ่งมีเป็นร้อยเป็นพันคำถาม แต่ทุกคำถาม ก็ยิ่งทำให้พระพายคิดถึงเขา เพราะฉะนั้นคำตอบของทุกคำถาม ก็คือ...รักเขามากขึ้น
พระพายร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดกลั้น
พระพายรักเขาพี่โดม...พระพายรักเขา
โดมดึงตัวเข้ามากอดปลอบอย่างสงสารจับใจ พิษของความรัก สาหัสขนาดไหน ทำไมเขา
จะไม่รู้
โธ่พระพาย แล้วนี่พระพายจะทำยังไงต่อไป
พระพายกลั้นสะอื้น
พระพายแค่พยายามจะมีชีวิตอยู่ พยายามทำตัวให้เป็นปรกติ แต่ยิ่งพยายามหัวเราะ
ก็ยิ่งร้องไห้ ยิ่งพยายามหนีเขา
เขาก็ยิ่งตามมาทุกๆที่
โดมทนเห็นน้ำตาของพระพายต่อไปไม่ไหว เขาตัดสินใจเด็ดขาด
ถ้าอย่างนั้น พี่รู้แล้วว่าเราควรทำยังไง มานี่ ไปกับพี่เถอะ
โดมพาพระพายมาที่รถ เขาตัดสินใจว่าจะพาเธอไปหาอัสนี เพราะคนที่อัสนีอยากเจอคือพระพาย ไม่ใช่อาโป แต่พระพายมิวายโต้แย้ง
เขารออาโปตัวจริงต่างหาก ไม่ใช่พระพาย
อาโปตัวจริงเกลียดอัสนียิ่งกว่าอะไร ถ้าอาโปจะมาจริงๆ เขาคงมาตั้งนานแล้ว พี่ว่า คุณเมษาคงกล่อมเขาไม่สำเร็จหรอก
พระพายเริ่มคิดคล้อยตามคำพูดของโดม ถ้าอาโปไม่มา...
คืนนี้เขาคงต้องรอเก้อ วันแรกที่เขามองเห็น แต่เขากลับเห็นแต่ความว่างเปล่า ความโดดเดี่ยวที่เป็นเพื่อนเขามาตลอดชีวิต
โดมแค่นยิ้ม
ความโดดเดี่ยว ที่กำลังจะจากเขามาอยู่กับพี่แทน ...พี่ต้องบ้าแน่ๆที่ทำแบบนี้ ...
โดมเปิดประตูให้เธอ
พระพายลำบากมามากพอแล้ว ถึงเวลามีความสุขเสียที พี่ขวางพระพายไม่ลงหรอก เชิญครับ ซินเดอเรลล่า คนขับรถฟักทองคนนี้จะพาซินเดอเรลล่าไปหาเจ้าชายเอง
ขอบคุณค่ะพี่โดม...
พระพายมองโดมอย่างซึ้งใจ เธอตัดสินใจกลับไปหาอัสนี...
ชายหนุ่มที่พระพายตัดสินใจมาหาออกจากโรงพยาบาลและกำลังเดินทางกลับบ้าน
ภานุเป็นคนดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลให้อัสนีทั้งหมดประหนึ่งอาที่รักหลานชายอย่างยิ่ง เขาหงุดหงิดใจอย่างมากที่อัสนีดวงแข็งไม่ตายพ้นทางเขาไปสักที แต่ก็ต้องแกล้งเล่นละครเป็นคนดีตบตาชาวบ้าน โดยเฉพาะตำรวจ เขาโล่งใจมากที่ตำรวจสาวเรื่องมือปืนไปไม่ถึงเขา
รถของภานุเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าตึก อัสนีลงจากรถมามองบ้านของตนอย่างมีความสุข...รู้สึกดีที่ได้มองเห็นและได้กลับบ้านของตนเอง
บ้าน...
อัสนีมองไปที่มุมหนึ่ง ต้นไม้รูปหัวใจที่มาจากฝีมือของแต้มและถวิลทำให้เขาอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
ความรัก...ผมรู้สึกว่าโลกน่าอยู่ก็วันนี้แหละครับ...
ภานุเล่นละครเป็นคนดีตามฟอร์ม
อาดีใจนะที่แกกลับมามองเห็น และมีความสุขแบบนี้
ผู้หญิงคนนึงเขาทำให้ผมมีความสุขขนาดนี้ คืนนี้ผมจะบอกรักเขา และขอให้เขาอยู่ที่นี่กับผม เราจะได้ใช้ชีวิตคู่อย่างสมบูรณ์แบบเสียที
ภานุตบบ่าอัสนีให้อย่างกำลังใจ อาขอให้แกโชคดีนะ
อัสนีเข้าไปนั่งรออาโปในบ้านอย่างตื่นเต้น แต้มและถวิลตกแต่งบรรยากาศรอบตัวได้โรแมนติกอย่างที่เขาตั้งใจ อัสนีแปลกใจเล็กน้อยที่ไม่เห็นสองคนนั้น ได้แต่คิดว่าคงหลบไปให้เขามีโอกาสอยู่เพียงลำพังกับอาโป
เสียงรถที่แล่นเข้ามาเมื่อถึงเวลานัดทำให้เขาตื่นเต้นแทบนั่งไม่ติด เขาคิดว่าต้องเป็นอาโปแน่ๆ
พระพายลงจากรถโดมด้วยความตื่นเต้น มองอัสนีที่นั่งหันหลังให้อย่างครุ่นคิดในใจ...เธอตั้งใจจะมาบอกความจริงทั้งหมดแก่เขา...เขาจะว่ายังไงบ้างนะถ้ารู้ว่าเธอเป็นแค่สาวใช้ไม่ใช่คุณหนูตระกูลไฮโซ หรือว่าเธอจะไม่บอกเขาดี พระพายชักไม่แน่ใจ
พระพายสูดหายใจเข้าอีกครั้งหลับตา พึมพำ
เธอต้องทำได้
พระพายเธอต้องทำได้
พระพายยิ้ม กำลังใจมาแล้ว
เดินต่อไป แต่แล้วก็เกิดสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาแทรกระหว่างอัสนีและพระพายในจังหวะที่อัสนีหันมา
อาโป
อัสนีเรียกชื่อหญิงสาวผู้สวยสง่าราวกับเจ้าหญิงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
อาโปตัวจริง เสียงจริงยิ้มหวานหยดให้อัสนี !!
ค่ะ
ฉันคืออาโป
คุณคืออาโป
อาโปจริงๆหรือ
อัสนีมองสาวสวยตรงหน้าเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ภรรยาเขาดูงามพร้อมไร้ที่ติ
อาโปยิ้มหัวเราะอัสนีที่เอาแต่ตะลึง จนพูดชื่ออาโปซ้ำๆ
ต้องดูบัตรประชาชนไหมคะ
พระพายตัวชา ยืนนิ่งมองอาโป สุรเยนทร์ตัวจริงเดินเข้าไปหาอัสนี !
ระหว่างตัวเธอกับความสุขสมหวังเพียงครั้งเดียวในชีวิต คือระยะทางไม่กี่เมตร คือเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที แต่ในที่สุด เธอก็ไปไม่ถึง !
อาโปที่เมายาอยู่พัทยา ไกลจากที่นี่ไปหลายสิบกิโลเมตร กลับไปถึงก่อน
เหมือนทุกครั้งในชีวิตของเธอ...เธอเป็นฝ่ายโชคร้าย !
อัสนีส่ายหน้า เริ่มเก้อเขินหัวเราะตนเอง อัสนีพอใจในรูปลักษณ์ของอาโปเป็นอย่างยิ่ง
คุณสวยยิ่งกว่าที่ผมคิดไว้อีก เชิญข้างในก่อนครับเชิญเลย
อัสนีผายมือ อาโปยิ้มหวานให้เขาก่อนจะเดินเข้าไป แสงเดินตามมาห่างๆ
ที่หน้าประตูบ้าน พระพายยังยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อัสนีมองไม่เห็นเธอเลยสักนิด อาโปเดินไปถึงก่อนพระพายเพียงไม่กี่ก้าว
หล่อนกลับมาแทนที่พระพายโดยบริบูรณ์ !
ในยามที่สายฟ้า....มองไม่เห็น สายฟ้า....มองเห็นสายลม
แต่ในเวลาที่สายฟ้า...มองเห็นแล้ว พระพายกลับกลายเป็นสายลมที่ไร้ตัวตน !
พระพายมองอัสนีสวีตหวานกับอาโปอย่างเศร้าใจ เขาส่งน้ำพั๊นช์ให้อาโป
สำหรับผู้หญิงที่สวยที่สุดในค่ำคืนนี้ครับ
ขอบคุณค่ะ... อาโปรับแก้วมา แต่เมื่อเห็นอัสนีมองทางตนไม่เลิกก็แปลกใจ
คุณมองหน้าอาโปทำไมคะ
ผมแค่กำลังคิด ...เสียงของคุณ
อัสนี เอะใจที่เสียงอาโปไม่เหมือนพระพายที่คุ้นหู แสงรีบเข้ามาแก้ตัวให้
เอ่อ..ตอนประสบอุบัติเหตุ กล่องเสียงของคุณหนูกระทบกระเทือนทำให้เสียงเปลี่ยนไปนิดหน่อยค่ะ
อัสนีพยักหน้าเข้าใจ เขามองแสง อาโปจึงรีบบอก
นี่นมแสงค่ะ แม่นมอาโปเอง
อัสนีพยักหน้าเชื่อทันที อัสนีจับมืออาโปอย่างเป็นห่วงเป็นใย
เสียงคุณเปลี่ยนไปอย่างเดียวใช่ไหม คุณเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า ผม...
เปรี้ยง !!
เสียงฟ้าร้องดังขึ้น อาโปสะดุ้งผวาเข้าไปซุกตัวกับอัสนี เขากอดอาโปแน่น ลูบผมปลอบ
คุณกลัวเสียงฟ้าด้วยเหรอ ผมขอกอดคุณอย่างนี้ตลอดคืนเลยได้ไหม
อาโปยิ้มอาย ผลักอัสนีออกเบาๆ อัสนีกอดอาโปแน่นด้วยความรักใคร่ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข อบอุ่น ซึ่งแตกต่างพระพายที่ยืนร้องไห้ เปียกฝนเหน็บหนาวอยู่ภายนอกอย่างสิ้นเชิง เธอมองคนทั้งสองที่อบอุ่นอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างคนหัวใจแตกสลาย
พระพายได้แต่คร่ำครวญในใจ
คุณอัสนี...ฉันอยู่นี่ค่ะ ฉันอยู่นี่...
เมษาที่แอบซุ่มดูอยู่มองพระพายร้องไห้อย่างสะใจ
แท้จริงแล้วเมษานั่นเองที่เป็นคนจัดแจงพาอาโปกลับมาได้ทันเวลา หล่อนเกลี้ยกล่อมให้อาโปเลิกยา หันมาสนใจดูแลตัวเอง ทำตัวให้สวย และคบกับอัสนีให้จอนนี่หึง จะได้กลับมาหา รวมถึงหล่อนเองจะช่วยตามหาจอนนี่อีกทางหนึ่งด้วย อาโปจึงตกลงใจกลับมา
หล่อนให้คนมาหลอกแต้มและถวิลให้กลับไปที่บ้านกลิ่นแก้ว เพื่อที่จะกำจัดคนที่รู้ความจริง เรื่องอาโปคนนี้ไม่ใช่อาโปที่บ้านกลิ่นแก้ว หล่อนยิ้มอย่างพอใจ ทุกอย่างง่ายดายอะไรเช่นนี้
เมษามองความชอกช้ำของพระพายด้วยดวงตาวาวโรจน์ แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
นังพระพาย สมน้ำหน้า ... แกกำลังเจ็บเหมือนที่ฉันเคยเจ็บ เฝ้ามองพ่อแกสนใจหญิงอื่น แกรู้แล้วใช่ไหม ว่าฉันเคยเจ็บปวดยังไง !
พระพายยังคงมองชายคนรักไม่วางตา อัสนีกำลังคุกเข่าขอความรักจากอาโป
ผมเคยตกลงไปในเหวลึก ทั้งหนาว ทั้งมืด...แต่แล้วก็มีผู้หญิงใจดีคนขึ้นเอื้อมมือลงมาฉุดผมขึ้นไปจากหุบเหวนั้น...มือคู่นี้เองที่ฉุดผมขึ้นมา
อัสนีหยิบแหวนเพชรขึ้นมา เขาสวมให้เธอที่นิ้วกลางแทนแหวนแต่งงาน
ผมรักคุณ...
อัสนีจุมพิตมืออาโป และเข้าไปโอบกอดอาโปไว้แนบอก ....พระพายมองอัสนีมอบความรักให้กับอาโปด้วยความเสียใจ คงไม่มีทางที่เธอจะได้รับความรักจากเขาอีกแล้ว.... อัสนีคงไม่มีวันรู้ความจริง พระพายทรุดลงไปกองกับพื้น กอดตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
ฮ่าๆๆ ร้องเข้าไป ร้องเข้าไป สะใจฉันจริงๆ
เมษามองโศกนาฎกรรมของพระพายอย่างชอบใจประหนึ่งดูมหรสพบันเทิงอย่างใดอย่างนั้น หล่อนไม่รอช้าที่จะอัดวีดีโอความปราชัยของพระพายไปให้อรชุนดูด้วยมือถือ
เป็นไงคะลูกของคุณน่าสมเพชไหม
เมษามองผลงานตัวเองอย่างชอบใจ ยิ้มหวานอย่างมีความสุข
เฮ้อ...น้ำตาของมัน ...ฉันชอบจริงๆ คุณละคะ
กำลังกล้ำกลืนน้ำตาของตัวเองอยู่ไหม ทั้งหมดนี้เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณนอกใจฉัน เพราะมันเป็นลูกของคุณกับนังเมียน้อย ฉันบอกแล้วใช่ไหม ฉันไม่มีวันร้องไห้คนเดียว ไม่มีวัน ฮะฮะฮ่า....
เมษาหัวเราะใส่รูปอรชุน เสียงดังลั่นบ้าน !
คืนนั้น....อัสนีพาอาโปเข้าห้องหอ แต่อาโปปฏิเสธ ขอตัวกลับไปอยู่ที่บ้านของตนเอง โดยให้เหตุผลว่าคิดถึงจิตตา อัสนีตามใจ เขาคิดว่าอาโปหลีกเลี่ยงการเข้าห้องหอกับเขาเพราะยังเขินอายอยู่ เอาเถอะ..อัสนีคิดในใจ เขามีเวลาอยู่กับเธอทั้งชีวิต เมื่อเธอยังไม่พร้อม ก็ไม่เห็นต้องรีบร้อนไร เขารอคอยคนที่เขารักได้เสมอ....
แต่...
อัสนีไม่มีทางรู้เลยว่าหญิงสาวที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเขา ผู้หญิงที่บ้านกลิ่นแก้วที่เขารักกำลังเดินฝ่าสายฝนกลับบ้านอย่างคนไร้ซึ่งวิญญาณ เธอภาวนาให้น้ำฝนที่ตกลงมาช่วยชะล้างความเศร้าในใจเธอให้หมดไป น้ำตาพระพายยังคงไหลริน เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีเขาแล้ว....ไม่มีอัสนีแล้วอีกต่อไป....
วันรุ่งขึ้น...
มีดคมที่ฝานลงมาที่ผักคะน้ากำลังจะเฉือนนิ้วเรียวบางไปด้วย สาวใช้รุ่นใหญ่ในบ้านเมษารีบเตือนด้วยความตกใจ
ว้ายๆ คุณพระพายระวังค่ะ
พระพายชะงัก....ความเศร้าทำให้เธอใจลอยจนเกือบโดนมีดบาด
ฮู้ยหวาดเสียว ถึงมือหรือยัง เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ไหนขอแตงดูหน่อย
ทำไมใจลอยแบบนี้ล่ะคะ
แดงดูนิ้วให้พระพาย เห็นว่าไม่เป็นอะไรก็เป่าให้อย่างอ่อนโยน
โถ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะคะ
พระพายหน้าเศร้า น้ำตาคลอ
ป้าแตงเป่าอีกสิคะ เป่าเยอะๆ ตอนนี้ขวัญของพระพายบินไปไกลแสนไกลแล้ว พระพายเรียกมันกลับมาไม่เป็น ถ้าป้าแตงเรียกมันมาได้จริงๆ พระพายจะขอบคุณมากเลยค่ะ
แตงมองหญิงสาวตรงหน้าที่ดวงตาเศร้าสร้อย หล่อนไม่รู้ว่าพระพายเศร้าใจเรื่องใด แต่หล่อนไม่อยากให้พระพายเป็นแบบนี้เลย
โธ่หนู
มาให้ป้ากอดที หนูต้องเข้มแข็ง ต้องลุกขึ้นยืนอีกครั้งเหมือนทุกๆครั้งในชีวิตของหนู หนูต้องทำได้ เข้าใจไหมลูก
พระพายโผเข้ากอดแตงแน่น
เมื่อตอนเล็กๆ แม่ตีพระพายแดงไปหมดทั้งขา เจ็บจนนอนไม่หลับ ป้าบอกหนูว่า สัก
วันเวรกรรมก็ต้องจบสิ้น ถ้าหนูรักษาความดีของหนูไว้ จะต้องมีวันของหนู....แต่นี่หนูก็โตแล้ว มันก็ไม่เคยจบสิ้น แล้วเมื่อไหร่ล่ะคะป้าแตง เมื่อไหร่วันที่เป็นของหนู เมื่อไหร่จะมาถึง
พระพายร้องไห้ออกมาอย่างอ่อนแออีกครั้ง เมษายืนแอบมองอยู่มุมหนึ่งมองอย่างสาแก่ใจ
วันของแก ถามหาวันของแกหรือ ฮึ ในเมื่อฉันยังไม่เคยมี แล้วแกจะมีได้ยังไง ฉันจะเก็บแกไว้อย่างนี้ เก็บแกไว้ให้อยู่ในนรกแห่งความพลัดพรากขุมเดียวกับฉันนี่ล่ะ
เธอตรงไปปรึกษาภานุ ให้เขาส่งคนงานไปคุมตัวไม่ให้แต้มและถวิลกลับมาที่กรุงเทพอีก
ความลับเรื่องอาโปที่เกาะ กับอาโปที่กรุงเทพเป็นคนละคนกัน ก็จะกลายเป็นความลับ
ตลอดไป
ให้ไอ้สองคนนั่นอยู่ที่เกาะก็ดีเหมือนกัน เมื่อไหร่ได้จังหวะเชือดอัสนี จะได้ไม่ต้องมีก้างขวางคอ
ทั้งสองคนยิ้มพอใจ เวลานี้เธอและเขากลายเป็นพันธมิตร ลงเรือลำเดียวกันอย่างเต็มอกเต็มใจ
.
| Create Date : 07 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 13:00:18 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 567 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz  ) วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:40:36 น. |
|
|
|
| โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.211.51 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:45:24 น. |
|
|
|
| โดย: ไม้เอก IP: 158.108.71.217 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:53:05 น. |
|
|
|
| โดย: คุณชะเอม IP: 124.120.171.51 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:17:20 น. |
|
|
|
| โดย: modsac IP: 222.123.224.61 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:31:15 น. |
|
|
|
| โดย: มะลิ IP: 58.64.107.42 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:13:43 น. |
|
|
|
| โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.226 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:39:52 น. |
|
|
|
| โดย: ลิลลี่ IP: 124.120.140.123 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:56:50 น. |
|
|
|
| โดย: รักแฟน IP: 124.120.184.76 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:19:47 น. |
|
|
|
| โดย: ฟ้าน้อยจัง IP: 203.209.123.53 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:10:31 น. |
|
|
|
| โดย: ความรัก IP: 125.24.130.229 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:24:12 น. |
|
|
|
| โดย: แม่หมูบูริน IP: 222.123.228.53 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:47:46 น. |
|
|
|
| โดย: tak IP: 202.183.221.194 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:18:56 น. |
|
|
|
| โดย: modsac IP: 222.123.229.101 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:05:52 น. |
|
|
|
| โดย: นางฟ้าสาธุ.. IP: 158.108.210.150 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:57:30 น. |
|
|
|
| โดย: ปลายเทียน IP: 203.131.212.69 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:52:47 น. |
|
|
|
| โดย: ข้าวปั้น IP: 125.25.169.120 วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:16:30 น. |
|
|
|
| โดย: ต้นรัก IP: 124.120.54.153 วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:08:37 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ (บ๊วย)
นักเขียนบทละครโทรทัศน์
เจ้าของบทประพันธ์...>>>>>
ทาสรัก สวรรค์สร้าง
เพลงรักข้ามภพ
สู่แสงตะวัน อธิษฐานรัก
ดั่งดวงตะวัน เพียงผืนฟ้า
กลิ่นแก้วกลางใจ เปลวไฟในฝัน
ผลงานเขียนบท...>>>>>
บ่วง ทวิภพ สาปภูษา
ดั่งดวงตะวัน กลิ่นแก้วกลางใจ
เปลวไฟในฝัน หัวใจช็อคโกแล็ต
คลื่นรักสีคราม เล่ห์รตี
ผลงานกับละลิตา ฉันทศาสตร์โกศล ...>>>>>
ทางผ่านกามเทพ สามีตีตรา สายรุ้ง
ยอดชีวัน สามี บังเกิดเกล้า
หนึ่งในดวงใจคือเธอ สี่ไม้คาน
เลื่อมสลับลาย พรหมไม่ได้ลิขิต
ก้านกฤษณา ปลาหนีน้ำ ฯลฯ
ผลงานกับ ช่างปั้นเรื่อง...>>>>>
รักในม่านเมฆ เพียงผืนฟ้า ปิ่นมุก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก
เบญจาคีตาความรัก รุ่งทิพย์ ต่างฟ้าตะวันเดียว
ปิ่นไพร ฯลฯ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ลบทิ้งเลยนะคะคุณบ๊วย
เพราะมุ่ยอยากดูเรื่องนี้มากกกค่ะ
แต่ติดที่กลับมาดึกเกือบทุกวัน
ดีใจจังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เอานิยายดีๆ นี้มาลงบล็อกค่า