เริ่มหัดเขียน Blog มาตั้งแต่ปลายปี
49

3 เดือนแรกก็ไฟแรงลุกโชนตามประสาคนชอบลองของใหม่

แต่ผ่านไปไม่นาน ระดับความอยากเขียน ก็วิ่งสวนทางกับความยาวของสันหลัง
โดยมีความเชื่องช้าของ Internet ที่ยังไม่ได้ใช้ High
Speed เป็นตัวเร่งปฏิกริยา

เลยหยุดเขียนไปดื้อ ๆ ซ่ะงั้น

รู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน
แต่ตอนหลังมานั่งวิเคราะห์แบบเจาะใจกันอีกทีแล้ว ก็พบว่า

ไม่ได้เขียน Blog ไม่ได้เป็นเพราะขี้เกียจนี่หว่า..

แต่เพราะ ไม่มีคนที่อยากจะเล่าให้ฟัง ต่างหาก!

เขียน Blog ไม่เหมือนการเขียนรีวิวลงเว็ปบอร์ด
ที่จะมีคนหลายร้อยหลายพัน เวียนกันเข้ามาอ่าน ปาด และโต้ตอบกับเราแบบทันทีทันใจ
ไม่ปล่อยให้ง่วงเหงา

แต่ Blog มันเป็นอะไรที่..
(เกลียดคำนี้จัง แต่ยังชอบใช้) ต้องมีเพื่อนที่คอยเฝ้าอ่านอยู่ประจำ
ถึงจะทำให้อยากเขียน

แล้ว Blog สำหรับผม ก็ต้องเขียนถึงสิ่งที่ล่องลอยฟ่องในหัวกบาล
ที่อยากปลดปล่อยออกมาพบอิสระ โดยไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ต้องดัดจริต ได้พร่ำเพ้อเวิ่นเวอแบบไม่ต้องเกรงใจใคร
เพราะที่นี่คือพื้นที่ส่วนตัว ที่อยากให้คนอื่นมาแอบส่องดู ให้เสียวกันไปข้างนึง

ต้องขอบคุณ ซากุระแสนหวาน ที่เป็นแรงบันดาลใจ
เขย่าสติขย่มอารมณ์ให้ผมอยากเขียน Blog ขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้ ถึงแม้จะไม่มีใครมาอ่าน
หรือคนที่อยากให้อ่านไม่ได้เข้ามาอ่าน ผมก็ยังอยากเขียนอยู่ดี

คงเหมือนเด็กซน ๆ คนหนึ่ง ที่ชอบไปขีดเขียน ทิ้งไว้ตามโต๊ะเรียน
หรือผนังห้องน้ำ

แต่ตรงนี้สบายใจกว่า เพราะเขียนบน Blog ไม่ได้ทำความลำบากให้ลุงภารโรง เหมือนที่แอบเขียนไว้เหนือโถฉี่

จะเริ่มเขียน Blog ตั้งแต่วันนี้แล้วครับ!

ไม่อยากสัญญาว่าจะเขียนได้บ่อยแค่ไหน
แต่จะพยายามเขียนให้ได้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
เหมือนกับกระทู้รีวิวญี่ปุ่นที่ผมเขียนลงห้องบลูฯ ทุกเย็นวันอังคาร

แต่กับ Blog
ผมไม่กำหนดวันนะครับ จะเขียน เมื่อใจมันอยากเขียน เท่านั้น

ช่วยกันมาแอบอ่านด้วยน้า..

Create Date : 15 เมษายน 2552
Last Update : 15 เมษายน 2552 16:29:59 น.		13 comments
Counter : 419 Pageviews.
Share Tweet