Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
Front Desk
MPM (Motion Picture Maniac)
E. Library
Sports Stopped
What So Music
Personal Garden [password required]
MbM (Made by Me)
21th Galleria
All blogs
อาจารย์ เพราะอะไร
Love, so petrified (ความรักในเชิงการทุ่มเท)
รักหรือชอบ
ปลายทางบางทีก็ไม่สำคัญเท่ากับรายละเอียดระหว่างทาง
ความรักที่ถูกจำกัด ในคำจำกัดความของความรัก
Retro Travel: หมู่บ้านอุ้มผางคี จังหวัดตาก ตอนที่ 4
Retro Travel: หมู่บ้านอุ้มผางคี จังหวัดตาก ตอนที่ 3
Retro Travel: หมู่บ้านอุ้มผางคี จังหวัดตาก ตอนที่ 2
Retro Travel: หมู่บ้านอุ้มผางคี จังหวัดตาก ตอนที่ 1
Journey in America: Chapter 11 รักแท้ดูแลไม่ได้
Retro Travel: ทุ่งรังสิต
Journey in America: Chapter 10 University, Outside-In
Journey in America: Chapter 9 Entering University
การใช้คำว่า วันหลัง กับวันหน้า ในภาษาไทย
Journey in America: Chapter 8 Dentist Office
Journey in America: Chapter 7 Choosing the Subject
ลองเล่าเรื่องผี
Journey in America: Chapter 6 Travelled with Japanese
Journey in America: Chapter 5 Language School
American Vacation: 2 วัน 3 รัฐ ตอนที่ 3
American Vacation: 2 วัน 3 รัฐ ตอนที่ 2
American Vacation: 2 วัน 3 รัฐ ตอนที่ 1
Journey in America: Chapter 4 The Bus
Journey in America: Chapter 3 Indian American
Journey in America: Chapter 2 Day 1
Journey in America: Chapter 1 BKK2LA
Journey in America: Preface
Equilibrium ในโลกปัจจุบัน
เพลงใต้ดิน ทางเลือกที่ใกล้แค่เอื้อม
ลองเล่าเรื่องผี
ผีเป็นความเชื่อส่วนตัวครับ หมายถึงเป็นสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ และจะต้องอาศัยความสามารถที่แต่ละคนมีไม่เท่ากันเพื่อมองเห็น..... ซึ่งจริงๆ แล้วผีในความคิดของแต่ละคนทั้งที่เคยและไม่เคยเห็นก็จะมีลักษณะคล้ายๆ กันคือ มักจะน่ากลัว หรือหนักไปทางก่ออันตราย มากกว่าจะมาช่วยเหลือหรือให้ยืมเงิน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี....เพราะหลายต่อหลายคนก็คิดว่าการปรากฏตัวของผีจะให้โชคลาภ และหลายครั้งก็บังเอิญว่าใช่ซะด้วย เช่นการนำไปตีเป็นเลขเพื่อซื้อลอตเตอรี่
มาพูดถึงเรื่องการเล่าเรื่องผี .....เล่าเรื่องอะไรก็ไม่เร้าใจและดึงความสนใจคนได้เท่ากับเรื่องลึกลับ โดยเฉพาะเรื่องผี เชื่อว่าทุกคนคงเห็นด้วย.....คนไทยหากินกับเรื่องโชคลางและสิ่งเหนือธรรมชาติมานานแล้ว จัดเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างสังคมที่มีมาช้านาน .....ผมจะไม่พูดถึงว่าผีมีฟังค์ชั่นอะไรในระดับสังคม เพราะมันไม่เกี่ยวกับที่ผมจะพูดในบลอคนี้ ก็แค่จะเล่าเรื่องผีเท่านั้น
เวลาเราคุยกับเพื่อนๆ ตอนไปเที่ยว หรือเวลาที่อยู่กันเยอะๆ ก็ไม่มีเรื่องอะไรน่าสนใจเท่าเรื่องผี การมาแชร์ประสบการณ์กันก็ทำให้เพื่อนๆ ของเรานั่งกันได้นานขึ้น (เพราะไม่กล้าไปนอน) บางคนจะเล่าเพื่อให้สาวๆ กลัว จะได้จีบกันได้นานขึ้นอันนี้ก็ว่ากันไป.....เรื่องที่เล่านั้น บางคนก็เจอมาเอง บางคนก็ฟังเขามา..... จากประสบการณ์ส่วนตัวนั้นพบว่าเรื่องส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับสถานที่ที่มีคนตาย (ที่สื่อหรือรายการไทย ชอบมากในการไปสร้างความวุ่นวายในที่แบบนั้น) หรือไม่ก็ประมาณไปลบหลู่โดยไม่ตั้งใจแล้วก็เจอผี เป็นต้น..... วันนี้ผมก็มีเรื่องนึงที่ผมมีส่วนร่วมด้วย แต่ผมไม่ใช่เป็นคนเจอเอง.....ผมเล่าไม่ค่อยน่ากลัวหรอกนะครับ เรื่องผีเนี่ย เพราะเป็นคนที่เวลาพูดอะไรก็จะอดแสดงความคิดเห็นส่วนตัวแทรกไปไม่ได้ทุกที..... แต่ก็จะบอกไว้ก่อนว่าที่จะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องผีนะครับ ถ้าไม่อยากอ่านก็ไปอ่านบลอคอื่นผมได้ 555 มีเยอะแยะให้อ่านครับ
ประมาณปี ค.ศ.1999 ผมยังเรียนปริญญาตรีอยู่เมืองไทย .....ก็เป็นคนที่มักจะไปค่ายพัฒนาชนบทอยู่เรื่อยๆ ปีนั้นก็เช่นกัน ผมกับเพื่อนๆ และพี่ๆ ก็ไปหมู่บ้านตำรวจตระเวนชายแดน ที่จังหวัดเชียงใหม่ ครั้งนั้นถ้าจำไม่ผิดก็ไปสร้างบ่อปลาและซ่อมแซมอาคารเรียน รวมทั้งศึกษาชีวิตของชาวกะเหรี่ยงไทยในพื้นที่ด้วย
วันหนึ่งตอนหกโมงกว่า ผมกับเพื่อนหลังจากเสร็จงาน (เตะบอล 555) ก็มาอาบน้ำ .....ห้องอาบน้ำก็เป็นของโรงเรียน ...เป็นเพิงห้องแถวเรียงยาวแล้วกั้นเป็นห้องๆ ตั้งอยู่ข้างอาคารเรียน ด้านหลังห้องน้ำก็เป็นทางน้ำไหลออกลงเนินไปซึ่งก็มีแต่หญ้าคา... ด้านหน้าก็มีม้าหินเล็กๆ ซึ่งผมก็เอาไว้วางเสื้อผ้า เพราะห้องน้ำมันไม่มีที่แขวน มีแต่อ่างกับขัน
ผมกับเพื่อนเข้าไปคนละห้อง (คงไม่มีใครเข้าห้องเดียวกัน) อาบน้ำไปก็ตะโกนคุยกัน ตอนนั้นก็โพล้เพล้จะมืด คนอื่นๆ ก็เตรียมอาหารกันอยู่ บางคนก็นั่งเล่นอยู่ในห้องนอน (นอนรวมในห้องเรียน) ห่างไป 50 เมตรได้.....ก็ตามประสาผู้ชาย ผมก็คุยกับเพื่อนเรื่องสาวๆ 555 ก็อาจจะพูดทะลึ่งทะเล้นบ้าง ซึ่งก็ปกติ จะให้คุยเรื่องภาวะเศรษฐกิจเอเซียก็คงไม่เหมาะ
อาบอยู่ 20 นาที น้ำมันเริ่มเย็นผมกับเพื่อนก็ออกมากลับไปที่ห้องเพื่อจะแต่งตัว ก็เอาเสื้อที่วางไว้กลับไปด้วย จะเปลี่ยนแถวนั้นมันก็มืดแล้วมองไม่ค่อยเห็น.....ระหว่างที่เดินกลับที่เดินสวนกับผมก็เป็นรุ่นพี่ผู้หญิง 2 คน มีบ่นด้วยว่าอาบน้ำอะไรกันเนิ่นนาน ผมก็หัวเราะแหะๆ แล้วเดินต่อ
กลับมาแต่งตัวได้ 5 นาที ผมก็ได้ยินเสียงคนกรี๊ดดังมากๆ จากห้องน้ำ ผมกับเพื่อนตกใจรีบวิ่งไปดูทันที รู้เลยว่าคนกร๊ดก็คือรุ่นพี่ผมแน่ๆ .....ไปถึงนี่พี่สองคนก็เข้าไปอยู่ในห้องน้ำห้องเดียวกัน ร้องไห้กันแล้วบอกแต่ว่าอย่าเปิดมานะๆ เพื่อนผมถามว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่พูด ให้แต่งตัวเดินออกมาก็ไม่ยอมบอกว่า ไม่ออกๆ
แบบนี้ต้องเจองูแน่ๆ เพื่อนผมรวมทั้งผมก็รีบกลับไปเอาไฟฉายมาส่องรอบๆ ห้องรวมทั้งด้านหลังห้องน้ำ ถึงตอนนี้ก็มากันห้าหกคนแล้ว ดูอึกทึก พี่สองคนเลยเปิดประตูออกมาหน้าซีดเเลย ยังร้องไห้อยู่แล้วเดินก้มหน้ากลับห้องโดยมีรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนเขาพากลับไป
ส่องหาอยู่นาน งูมันคงไปแล้วก็เลยเดินกลับไปดูพี่เขา.....พอตั้งสติได้พี่ๆ เขาเล่าว่า.......... เขาอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำโดยที่พี่อีกคนนั่งเฝ้าของอยู่หน้าห้องน้ำ.....พี่คนที่อยู่หน้าห้องน้ำบอกว่าเศษกิ่งไม้บนหลังคาห้องน้ำมันดังแกรกๆ เลยมองขึ้นไปดู พี่เขาบอกว่ามองเห็นผู้หญิงกลางคนใส่ชุดกระเหรี่ยงสีขาวๆ ยืนเขย่งเท้าอยู่บนหลังคาห้องน้ำ เขาไม่เห็นหน้าเพราะผมยาวมาก แต่ตัวเปียกทั้งตัวและผิวซีดสุดๆ ที่สำคัญเขามองมาทางรุ่นพี่ผมด้วย..........เท่านั้นแหละ พี่ที่อยู่หน้าห้องน้ำก็กรี๊ดเลย พี่ในห้องน้ำตกใจเปิดประตูออกมา พี่คนนั้นก็วิ่งเข้าไปห้องน้ำแล้วปิดประตูทันที.....ก็เป็นเวลาที่พวกผมวิ่งไปถึงพอดี
ตกลงไม่ใช่งู จากที่เล่าก็คงจะเป็นผี จะเรียกตามที่ลุงผู้ใหญ้บ้านเรียกก็คือ วิญญาณชาวกะเหรี่ยงที่มีอยู่มากมายในบริเวณหมู่บ้าน.....คำว่ามากมายนี่ไม่รู้ลุงเขาจะเน้นทำไม มันทำให้บรรยากาศมันน่ากลัวเข้าไปอีก.....คืนนั้นก็พากันไปไหว้ศาลของหมู่บ้าน และบอกกล่าวให้สิ่งใดๆ ที่อยู่ที่นั่นทราบว่าพวกผมมาพัฒนาหมู่บ้าน ไม่ได้มีเจตนาบุกรุกหรือทำอะไรให้เสื่อมเสีย
ย้อนไปถึงก่อนพี่เขาจะเจอผี.....หรือว่าที่ผมคุยกับเพื่อนตอนอาบน้ำมันดูแลไม่เคารพสถานที่เกินไปหรือเปล่า เขาจึงออกมาให้เห็น จริงๆ เรื่องพวกนี้มันก็ผูกกันได้อย่างพอมีเหตุผล..... ผี อาจจะไม่ได้เห็นกันได้ทุกคน แต่ที่เป็นกันทุกคนในคืนนั้นคือความกลัว จากเดิมที่ร้องเพลงเล่นกีตาร์กันอย่างสนุกสนาน ก็เข้านอนกันอย่างเร็ว (นอนเปิดไฟด้วย 555) พี่ผู้หญิงเขาให้พวกผมนั่งเฝ้าหน้าห้อง ในฐานะที่อาจจะเป้นสาเหตุให้เกิดเรื่อง.....พูดตรงๆว่า คืนวันนั้นมันก็ปกตินั่นแหละ แต่เป็นพวกเราเองที่มองว่าทำไมหมอกมันลงหนาจัง เสียงอะไรตรงนั้นฟระ เฮ้ยแกเห็นอะไรแว้บๆ มั๊ย คือระแวงไปหมด
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นอะไรอีก พวกผมก็ระวังทั้งคำพดและการกระทำมากขึ้น.....คือบางทีไม่จำเป็นต้องเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่เรื่องภูติผีวิญญาณมันก็สร้างความรู้สึกในเชิงจิตวิทยาให้กับทุกคน หรือในระดับชุมชนมันก็ทำให้ชุมชนนั้นเป็นไปอย่างที่มันเคยเป็น ความเชื่อของชาวบ้านก็ทำให้พิธีกรรมบางอย่างและลักษณะการใช้ชีวิตของพวกเขาไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสเทคโนโลยี .....ผมถือว่าเป็นข้อดีเพราะเอกลักษณ์ของชุมชนมันจะเหนียวแน่น และทำให้เทคโนโลยีเข้ามารบกวนได้เพียงระดับหนึ่งเท่านั้น (คล้ายๆ เรื่องศาสนาที่ครอบคลุมจิตใจคนไม่ว่าจะจบด็อกเตอร์หรือ ป.4 ก็ตาม)
ที่พูดมาทั้งหมดก็เป็นเรื่องผี ที่รุ่นพี่ผมเจอ และผมมีส่วนร่วม..... เรื่องอื่นๆ ก็พอมีแต่คิดว่าเป็นคนเล่าเรื่องพวกนี้ไม่เก่ง ก็ลองแปะไว้ให้อ่านเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ
เช่าดีวีดีเรื่อง hide and seek มายังไม่ได้ดูเลย ท่าทางจะสมควรแก่เวลาพอดีครับ
Create Date : 21 กรกฎาคม 2548
Last Update : 21 กรกฎาคม 2548 0:28:05 น.
13 comments
Counter : 327 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
Angel Tanya
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:29:35 น.
น่ากลัว
แวะมาทักทายนะคะ
โดย:
สายลมโชยเอื่อย
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:31:40 น.
มาเล่าเรื่องผี ตอนดึก ๆ ใจร้ายมาก
กรุงเทพ ตีหนึ่งนะยะ
พิมพ์ไป มองข้างหลังไป
บรื๊อออออออออออออ....
โดย: อุ๋มอิ๋ม IP: 58.10.139.68 วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:1:11:02 น.
โดย:
yadegari
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:3:15:56 น.
ไม่ชอบเรื่องผี ไม่ชอบหนังผี
แต่ชอบเรื่องลึกลับ ^^
...
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (
blueberry_cpie
) วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:6:32:48 น.
จำไว้น้อง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
โดย:
ต๊องจิงๆ
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:18:11:29 น.
หนังสือแนวผีชอบอ่าน หนังผีชอบดู เรื่องผีก็ชอบฟัง...แต่กลัวผีเจ้าค่ะ
ปล. ดีแล้วที่เมื่อคืนไม่ได้รออ่านตอนพี่แนลอัพบลอคเสร็จ
ปล2. วันนี้นอนเร็วเหรอค๊า ทักไปตั้งนานแน่
โดย: นู๋อุ๋ย (
man u girl
) วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:56:35 น.
Angel Tanya//
สายลมโชยเอื่อย// ขอบคุณที่แวะมาครับ
อุ๋มอิ๋ม// มองข้างหลังมันไม่มีอะไรหรอก แต่อย่ามองกระจกนะอุ๋อิ๋ม 5555
yadegari//
blueberry_cpie// เป็นปกติที่คนกลัวผี ชอบฟังเรื่องผีและเรื่องลึกลับครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยแวะไปทักที่บลอคเลย ต้องขอโทษด้วยครับ ตั้งถี่จัดไปทักไม่ทันเลย 5555
ต๊องจิงๆ// 555 ไม่รู้นี่พี่ แค่อาบน้ำอ่ะ
man u girl//อ่านหนังสือผี ดูหนังผี กลัวผี แต่เชียร์ผี ก็โอเคจ้า
ปล.1 55แหมน่าจะอ่านตอนกลางคืน
ปล.2 กลับบ้านมาหลับสนิทเลย สงสัยในซูชิมียานอนหลับ
โดย:
nsk
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:05:11 น.
จริงด้วยพี่แนล...นู๋ลืมคำว่าเชียร์ผีไปได้ไง น่าตีจริงๆ
โดย: นู๋อุ๋ย (
man u girl
) วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:09:02 น.
5555 งั้นว่างๆ หนูลองเล่าเรื่องผีบ้างนะ
โดย:
nsk
วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:10:12 น.
ผีแดงใช่มั้ยคะพี่แนล โอเชเลยค่ะ
โดย: นู๋อุ๋ย (
man u girl
) วันที่: 21 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:47:54 น.
โทรหาผีกด 02-9999999 ได้นะคะ คนตัวดำน่ากลัวนะคะเพราะเหมือนผี
โดย: น้ำ - นก IP: 58.9.180.162 วันที่: 16 มีนาคม 2549 เวลา:20:18:57 น.
เรื่องนี้สนุกไม่มาก หึหึ
โดย: เรว IP: 203.172.219.18 วันที่: 6 สิงหาคม 2549 เวลา:13:57:41 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
nsk
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
สวัสดีชาวโลก...
Bangkok
Los Angeles
-/ -
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>
width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">
sniper/ หนึ่งในล้าน
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>
width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">
เจย์ โชว/ Cloudess Day
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>
width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">
Friends' blogs
พฤษภเสารี
maezono_no7
Futari
<< sh-sh >>
fan_man_u
SeNtiErO no.7
ต๊องจิงๆ
Mu_in_love
Over Protected!~*
ยาจกน้อย
jeawsuka jang
สาวใช้ ณ สแตมฟอร์ด บริดจ์
man u girl
cirE
RadBit
KoPoK
blueberry_cpie
พฤษภาคม 2510
Webmaster - BlogGang
[Add nsk's blog to your web]
Links
nOkrOb Club
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
แวะมาทักทายนะคะ