Group Blog
 
All blogs
 
Journey in America: Chapter 2 Day 1

...หน้าสนามบิน LAX (เป็นชื่อเรียกของสนามบินนานาชาติ ของลอส แองเจลิส) สิ่งแรกที่ผมพบว่าประเทศไทยไม่มีคือปุ่มกดข้ามถนน (ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไปห้องน้ำ และแอบคิดว่า คนอเมริกันอาจจะใช้ส้วมไม่เหมือนบ้านเรา ซึ่งพอไปดูก็พบว่าเหมือนกัน ก็แล้วไป) กลับมาที่ปุ่มข้ามถนน จะข้ามถนนต้องกดปุ่ม เมื่อสัญญาณไฟคนข้ามสว่างขึ้น จึงข้ามได้ ซึ่งก็ทำให้ปัญหาความวุ่นวายระหว่างคนกับรถบนถนนลดลง (อันที่จริงก็ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกของคน และบทลงโทษที่เข้มงวดด้วย ถ้าเอาไปใช้ในประเทศอื่นก็อาจจะไม่ได้ผล) อีกอย่างที่พบ และยอมรับเลยว่าไม่เคยเห็นกับตาชัดๆ คือรถพวงมาลัยซ้าย สัมผัสแรกก็รู้สึกแปลกพอสมควรที่เราต้องมานั่งเฉยๆ ที่ด้านขวาของรถ ยิ่งไปกว่านั้น อะไรต่างๆ ดูกลับซ้ายกลับขวาไปหมด ทำเอาผมสับสนไม่น้อยในช่วงแรก เช่นจะข้ามถนนก็มองผิดด้านเป็นต้น

เจ้าของบ้านมีลูกสาวคนหนึ่ง (อายุ 9 ขวบในขณะนั้น อย่าคิดมาก) ซึ่งเป็นคนไทยที่เกิดที่นี่ ซึ่งแน่นอนว่าพูดภาษาอังกฤษได้คล่องปรื๋อกว่าภาษาไทย ผมจึงมีโอกาสเรียนรู้โดยการพูดกับน้องเขา ซึ่งทำให้แม้ว่าผมจะอยู่บ้านคนไทย แต่ผมก็ได้ใช้ภาษาพอสมควร วันที่ผมไปถึงเขาก็มาด้วยกัน และบอกกับผมว่า ผมต้องไปรายงานตัวที่โรงเรียนภาษาก่อน เพราะวันที่ผมมานั้นเอกสารก็แทบจะถึงกำหนดรายงานแล้ว จากสนามบิน ผมเลยตรงดิ่งไปโรงเรียน โดยยังไม่ทันเห็นบ้านตัวเองเลย

ที่โรงเรียน เจ้าหน้าที่เป็นคนจีน แต่พูดอังกฤษ พอทราบว่าผมเพิ่งลงจากเครื่องเขาก็ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี และให้ผมสอบวัดระดับทันที.... สอบวัดระดับ จริงๆ ผมก็ไม่ซีเรียสหรอกกับการสอบอะไรแบบนี้ แต่นี่ผมเพิ่งนั่งเครื่องบินมา 20 ชั่วโมง และมารายงานตัวโดยที่ยังไม่ได้พักเลยซักนิดจะให้ผมสอบ ผมจะเอาสมองส่วนไหนไปคิดล่ะน่ะ จำได้ว่าผมเบลอมากๆ จะหลับให้ได้ แต่ก็ต้องทนสอบไป ซึ่งก็ปรากฏว่าได้เลเวลที่ไม่สูงนัก แต่ก็โอเคต้องทำใจ ...ที่โรงเรียน ผมมองไปรอบๆ ก็พบว่ามีเด็กต่างชาติมากมาย ทั้ง จีน ญี่ปุ่น เกาหลี และพวกยุโรป ซึ่งผมดูไม่ออกหรอกว่า ไหนโครแอต ไหนเบลเจี้ยน เอาวะ อาทิตย์หน้าผมคงได้มาเจอพวกเขาล่ะ

หลังจากจ่ายค่าเรียนอะไรเรียบร้อยผมก็ได้กลับบ้านเสียที บ้านที่ผมพักภายในก็ไม่ต่างอะไรกับบ้านเมืองไทยเท่าไหร่ แต่บรรยากาศภายนอกมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ทุกบ้านไม่มีรั้ว และปลูกหญ้าปลูกดอกไม้สวยงามมาก ซึ่งมาทราบภายหลังว่า กฎหมายของเมืองบางเมืองบังคับให้ผู้อยู่อาศัยจัดระเบียบหน้าบ้านให้สวยงาม หากหน้าบ้านไม่สวยและทำให้บรรยากาศของชุมชนไม่ดี เจ้าของบ้านอาจจะถูกปรับได้ แต่หากเจ้าของบ้านไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายดูแลได้ ทางเจ้าหน้าที่เขาก็จะมาช่วยจัดการเบื้องต้นให้ในราคาถูก ซึ่งผมว่ามันก็ดี และนี่จึงทำให้หน้าบ้านผมน่าอยู่มากๆ ญาติของผมมารออยู่ที่บ้านแล้ว และพาไปซื้อข้าวของที่จำเป็น เช่นยาสีฟัน สบู่อะไรพวกนั้น ซึ่งก็พบว่าของทุกอย่างมันแสนจะแพงจริงๆ (เมื่อเทียบกับเงินของเรา) แต่นี่ผมก็ทำใจไว้แล้ว และก็คิดว่าคงต้องประหยัดในช่วงเวลาที่เรายังไม่มีรายได้จากอเมริกา

เจ้าของบ้านกรุณาผมโดยการยกทีวี เตียงที่มีเครื่องทำความร้อน และโต๊ะตู้ต่างๆ ที่มีอยู่แล้วในห้องให้ผมได้ใช้ ทำให้ผมไม่ต้องไปเสียเงินซื้อ ผมนำโน๊ตบุ๊กคิดคัวไปด้วยเครื่องหนึ่ง ซึ่งในช่วงแรกก็ยังไม่มีอินเตอร์เนตใช้ อ่อ...ลืมบอกไปว่านอกจากลูกสาวเจ้าของบ้านแล้ว ยังมีหลานชายอีกคน ซึ่งอายุอ่อนกว่าผม 2 3 ปี ซึ่งคนนี้เป็นคนที่เก่งเรื่องคอมพิวเตอร์เป็นอันมาก เขาก็แนะนำว่าเมื่อมีคนมาอยู่กันหลายๆ คนเราน่าจะติด DSL หรืออินเตอร์เนตความเร็วสูง และแชร์เงินค่าบริการกัน ซึ่งผมก็โอเค...จากนั้น สองสามเดือนผมถึงมีอินเตอร์เนตใช้

คืนวันแรกในที่นอนใหม่ของหลายๆคน อาจจะพบว่านอนไม่หลับ แต่ผมหลับสนิท เหนื่อยจากการเดินทางและยังมีอะไรอีกมากให้เราต้องคิด วันแรกในอเมริกาก็พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาก็จะเป็นเช้าแรกที่จะไม่เห็นมาบุญครองแล้ว (บ้านที่เมืองไทยอยู่แถวสยาม) และจะไม่เห็นไปอีกนาน แต่จะได้เห็นอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ที่คงจะทำให้ตื่นเต้นไม่น้อย กับการเดินทางครั้งนี้ ...


Create Date : 12 พฤษภาคม 2548
Last Update : 12 พฤษภาคม 2548 14:10:45 น. 9 comments
Counter : 308 Pageviews.
Share

 
I have a question.
Did you write diary on diaryhub too?
You look so familiar to me


โดย: PoUpeE วันที่: 12 พฤษภาคม 2548 เวลา:15:29:48 น.  

 
เริ่มเขียนแล้วเหรอแนล
จะตามอ่านนะ อยากรู้ว่าทำไมอยู่ถึง 5 ปี 555555

ปล. เป็นอีกมุมนึงของเมกาในเขตเมือง นึกภาพแล้วต่างจากเมืองของเราลิบลับ ^_^


โดย: cirE วันที่: 12 พฤษภาคม 2548 เวลา:18:56:38 น.  

 
PoUpeE// No. This is only place I write

cirE// มันจะ 5 ปีแล้ว ไม่เริ่มเดี๋ยวลืมหมดน่ะ 55


โดย: nsk วันที่: 12 พฤษภาคม 2548 เวลา:22:28:27 น.  

 
มาอ่านแล้ววว....

รออ่านตอนต่อไปนะคะ....


โดย: OuI+ IP: 61.90.79.139 วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:02:14 น.  

 
เขียนดีนะ เหมือนเพิ่งไปถึงจริง ๆ เลย
จะติดตามอ่านนะ ^^


โดย: อุ๋มอิ๋ม IP: 210.4.139.129 วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:04:16 น.  

 
OuI+ กับ อุ๋มอิ๋ม// ขอบคุณที่มาอ่านจ้า มีคนอ่านก็จะได้มีแรงเขียนนะ 555


โดย: nsk วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:17:06 น.  

 
ที่บรรยายมามันก็น่าเหนื่อยจริงๆ

ไม่แปลกที่หลับสนิทค่ะ

ปล.เล่าเหมือนเพิ่งไปถึงเลยค่ะ ^^




...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:7:45:36 น.  

 
รอพี่แนลอัพบลอค เพิ่มเรตติ้งอยู่น้า....


โดย: man u girl วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:18:22:59 น.  

 
^__^


โดย: KoPoK IP: 203.151.140.120 วันที่: 13 พฤษภาคม 2548 เวลา:23:16:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nsk
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

สวัสดีชาวโลก...

Bangkok


Los Angeles


-/ -
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>




















width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">


sniper/ หนึ่งในล้าน
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>




















width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">


เจย์ โชว/ Cloudess Day
id=objMediaPlayer1 width=150 viewastext>




















width="150" height="64" bgcolor="ffffff" autoplay="true" cache="true" enablejavascript="true" controller="true">


Friends' blogs
[Add nsk's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.