คำสารภาพของผู้ไม่เชี่ยวชาญเรื่องมนุษย์
Group Blog
 
All Blogs
 
เรื่องของผู้หญิงตัวดำๆๆ

อ่ะ


เย้

ในที่สุดผมก็สอบเสร็จแล้ววววววววว

ดีใจจังเลยยยยยยยยยยยยยย

แต่ขอโทษสอบเสร็จใช่ว่าจะสอบได้


อ่ะ
วันนี้มีเรื่องขำขำมาเล่าให้ฟัง

เริ่มเลยละกันครับ

อันว่าผมนี้มีเพื่อนอยู่คนนึง

มันชื่อว่า(ขอสมสุตินามนะครับ)
นามสมมุติ *อิแหล่*
มันเป็นผู้หญิงที่ตัวดำมากกกกกกก
และมันจะตัวเล็กๆๆ หัวหยองๆๆฟูๆๆ
(แบบว่าอนาถมากๆๆครับ)

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่สอบเสร็จ ผมกับมันอ่ะเรียนกันคนละ สาขา
แล้วตอนเช้าที่จะสอบ ผมก็กำลังคุยกะเพื่อนอยู่หน้าห้องสอบ ผมเห็นมันเดินมากับคู่ขา(เพื่อนอีกคน....คนนี้ ชื่่อ..นังฮิป)
ผมก็เลยเรียกมัน
"ิอิแหล่"!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
เสียงกรีดร้องของมันยิ่งกว่าหมูดำถูกเชือดดด
ประชาชนที่ยืนอยู่หน้าห้องสอบหันมามองดูมันเป็นตาเดียว
(มองด้วยสายตาประนามหยามเหยียด)
เอ๋า.....มึงมาทำไร--------------(มันถามผมแบบไม่มีหัวไว้คิด)
กูมาตามหาเตี่ยมึงมั้ง-----------(ผมก็ตอบมันแบบไม่มีหัวพอๆๆกัน)
อิเลว...เตี่ยมึงสิมาเดินตึกเพียร----(มันย้อนผมเข้าให้)

ติ๊งต่อง..............ขอให้นักศึกษาเข้าห้องสอบได้
(เสียงที่จะส่งพวกผมไปขึ้นเขียงได้ส่งสัญญาณมาแล้ว)

เออ.........มึงเจอกันข้างล่างเด้อ..กินข้าวกัน..(ผมบอกกับมัน)
เออ...(มันตอบแล้ววิ่งหายไปกับฝูงชน)

ผมนั่งอยู่ในห้องสอบด้วยใจจดจ่อ
ใจก็นั่งบ่นไป
โหย....'จารย์..ถ้าจะออกข้อสอบแบบนี้นะ...(ไม่รู้จะหาคำพูดใดที่เหมาะสม)
ไม่รู้แรงไรต่อไร
แล้วยังจะมายกคานขึ้นอีก
โอยยยย
ไม่เห็นเคยสอนเลยนี่นา

แล้วเวลาก็ผ่านไป 11.30 น. หมดเวลา

ก็เดินลงมาข้างล่าง
เจอ"อิแหล่"

ตกลงว่าจะไปกินส้มตำกัน(เพิ่มปริมาณปลาร้าในเส้นเลือด)

ระหว่างทางที่ขับรถไปกินส้มตำนั้น ผมก็กำลังเม้าส์กับมันอย่างออกรส

และขณะนั้นเอง

อิแหล่จับคอ ผม เขย่า และขย่มรถ ผมก็ตกใจนึกว่ามันเป็นอะไร ผมก็ตะโกนถาม

อิแหล่ เมิงเป็นอะไรรรรรรรรรรรรรรรรร
เมิง เมิง เมิง เมิง ผู้ชายของกู อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา(มันมองตามผู้ชายจนเหลียวหลัง)
อิเลว นึกว่าเป็นอะไร...อิห่....

แล้วผมก็เม้าส์ต่อกับมันไปจนถึงร้านส้มตำ

พอกินส้มตำเสร็จ พวกผมกะเพื่อนๆๆก็เช่าหนังไปดูกัน

นั่งดูไปได้ซักพัก

เสียงสะอื้นมาแล้วครับ

ผมก็มองหา แง่ง..ใครวะร้องไห้

เอาอีกแระ ถูกครับ

อิแหล่ร้องไห้ สะอื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย

เอ้า เอาลงไปเมิง
เป็นเชี่ยไรเนี่ย
ร้องไห้ทำไม
มันเศร้าตรงใหนของเมิง
(เพื่อนรุมประนาม...หนังเรื่องที่ดูนั้นเรื่อง spenglish ไปหามาดูนะครับว่ามันเศร้าตรงใหน)

มันก็ลุกขึ้นมาต่อว่าเพื่อน ๆๆ

มีแต่คนที่ไม่มีหัวใจเท่านั้นแหละที่ไม่ร้องไห้

โครม!!!!!!!!!!!!!
ทุกคนพร้อมใจกันยำตีนมัน

และผมพามันไปส่งห้อง
เจอเพื่อนที่หอ
เพื่อนถามว่า
แหล่ๆๆกินข้าวรึยัง
มันตอบเพื่อนว่า
อ๋อ วันนี้กูไม่มีสอบ

แล้วมันก็เดินขึ้นหอเฉยเลย




และแล้วก็ปิดฉากลงสำหรับวันนี้
พวกผมอยู่กับมันมีเรื่องแบบนี้ทุกวันครับ
ชินแล้วครับ

โรคบ้าผู้ชายของมัน
รักษาไม่หายซักที

ใครมียาดีช่วยบอกผมที
ผมจะเอามารักษามัน






Create Date : 03 สิงหาคม 2548
Last Update : 3 สิงหาคม 2548 22:48:04 น. 2 comments
Counter : 601 Pageviews.

 
เหอ ๆ ๆ


โดย: Angel Tanya วันที่: 3 สิงหาคม 2548 เวลา:23:01:08 น.  

 
เหอ ๆ ๆ




ลอกเค้าเอา


โดย: sopon2906 วันที่: 4 สิงหาคม 2548 เวลา:3:11:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

notake
Location :
ยโสธร Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เรื่องของนกไม่มีเสียงที่หลงรักดวงจันทร์!!!!!

"การถ่ายภาพเป็นงานศิลปะ เป็นของดีมีประโยชน์ ขออย่าให้ถ่ายภาพกันเพื่อความสนุกสนานหรือความสวยงามเท่านั้น
จงใช้ภาพให้เกิดคุณค่าแก่สังคม ให้เป็นประโยชน์แก่ส่วนรวม งานศิลปะจะได้ช่วยพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าได้อีกแรงหนึ่ง"

พระราชดำริเรื่องการถ่ายภาพ ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
พระราชทานแก่คณะกรรมการบริหารสมาคมถ่ายภาพแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์
Friends' blogs
[Add notake's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.