Group Blog |
หมูน้อยขวัญใจ ทุกคน
เพิ่งรู้ว่า บ้านที่มีเด็กมันสร้างสีสัน มีความสดใส มีรอยยิ้ม
เด็กๆมักมีอะไรให้แปลกใจอยู่เสมอๆ มักมีคำพูดที่ทำให้คิดไม่ถึงอยู่เสมอ น่ารัก น่าเอ็นดู วู้ยยย  กระโดดข้ามจากบล๊อคแรกที่เขีัยนตั้งแต่เริ่มท้องคนแรก จนตอนนี้คนที่สองอยู่ในท้องดุ้บๆตามมาแล้ว ขอบอกว่า คนแรก ประสบความสำเร็จอย่างงดงามในสองขวบปีค่ะ  เป็นเด็กชายที่สมบูรณ์พร้อม ทั้งร่างกายและจิตใจ เราพยายามทำตามที่ศึกษาเอาไว้อย่างจริงจังบอมเบย์เป็นเด็กเลี้ยงง่ายตั้งแต่แรก อารมณ์ดี แจ่มใส เลิกนมมื้อดึกได้ตั้งแต่6เดือน และนอนยาวไม่ตื่นมากวนพ่อแม่เลย น้ำหนักเกินเกณฑ์มาตั้งแต่สี่เดือน จนบัดนี้ แง๊วววว  ตัวโต พัฒนาการสมบูรณ์ตามวัย ตอนนี้สองขวบกับอีกเกือบหนึ่งเดือน พูดจ๋อยๆๆจนอยากจะเอาสก็อตเทปแปะปากไว้เลย มาดูรูปเด็กพูดมากกันดีกว่า ความเป็นมาของหมูน้อยบอมเบย์
 ย้อนกลับไปเมื่อปี 2548 พ่อหมูกับแม่หมูตกลงใจแต่งงานกัน หลังจาก คบกันมากว่า ห้าปีดีดัก ตั้งแต่สมัยยังเอ๊าะๆ อายุ20 ตั้งแต่เรียนที่เดียวกัน เจอกัน รักกัน และตกเป็นของกันและกัน  ว้ายยยยยไม่ใช่ค่ะๆ แต่วันที่เป็นวันครบรอบคือวันที่14ตุลาคมของทุกปี ที่เราจะนับเป็น Aniversaryของเรา  แต่งงานมากว่าอะไรต่อมิอะไรจะลงตัว ก็ปาเข้าไปอีกสี่ปี ถึงจะตัดสินใจ ปล่อยให้มีลูกกะเค้าซะที ไม่งั้นไปไหนใครๆก็เฝ้าแต่ถาม เมื่อไหร่จะมีน้อง เมื่อไหร่จะปล่อยมีลูก คุมไว้ทำไม อย่างงั้นอย่างงี้อย่างงู้น มีบางคนถามซะไม่เกรงใจพุงกะทิว่า ท้องกี่เดือนแล้วคะ น้องคะ พี่ยังไม่ท้องค่ะ ที่เห็นเนี่ย ชั้นไขมันล้วนๆ หนอยยย ดีนะไม่ถามกลับไปว่า หล่อน ฝ้าที่ขึ้นหนาๆที่หน้าเนี่ย มีมานานหรือยัง ดีว่ายั้งปากทัน เฮอะปล่อยไปเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน แต่ในใจลึกๆ คิดมากอยู่เหมือนกันว่า เรามีลูกยากหรือเปล่า หรือว่าเราผิดปกติตรงไหนมั้ยเนี่ย ถ้าไม่มีลูกจะทำยังไง เราจะไปทำกิฟท์กันมั้ย สุดท้าย มาลงตัวที่ว่า ไม่เป็นไรนะแม่นะ ถ้าเราไม่มีลูก เราก็เก็บเงินแล้วแก่ๆ ไปเที่ยวรอบโลกกัน (ท่าทางจะดูการ์ตูนเยอะไปนะพ่อสามีตัวดี)  ก่อนปล่อยมีลูก เราไปตรวจความพรเอมกันก่อนโดยไปเข้าคอร์สตรวจก่อนแต่ง จริงๆแต่งมาสี่ปีแล้วเฟ้ย  เพื่อให้แน่ใจว่า ร่างกาย หมู่เลือด การถ่ายทอดทางพันธุกรรมจะไม่มีสิ่งใดผิดปกติ และท้องด้วยความมั่นใจ เนื่องจากตัวเองเป็นพาหะธาลัสซีเมีย ส่วนสามีปกติดีทุกอย่างเวลาผ่านไปหนึ่งเดือน สองเดือน  สามเดือน  สี่เดือน ห้าเดือน หกเดือน เจ็ดเดือนเดือนนั้นเป็นเดือนมกราคม เราได้วีซ่าจากแม่สามี ให้หนีไปเที่ยวภูเก็ตได้ เรื่องของเรื่องคือไปเฝ้าร้านที่นั่น (แล้วจะมาเล่าให้ฟังว่าร้านอะไรนะเคอะ) และอันตัวเรา ไม่เคยลงใต้ไปเที่ยวทะเลอันดามันเลย เล่นแต่ปลาทูฝั่งอ่าวไทยอย่างเดียวสามีขับรถลงมาล่วงหน้าแล้วหนึ่งวัน ส่วนเรา ชิส์ ไฮโซ นั่งเครื่องตามลงไปหลังจากนั้นไปอยู่สิบวัน สามีทำงานๆๆๆซะเก้าวัน ได้ไปเที่ยวทะเล หนึ่งวัน ฮ่วยยย  ก็ยังดี อยากจะบอกว่าทะเลภูเก็ตสวยมากกกก มากกกกกกก มว่ากกกกกกก ขนาดว่าเราไม่ได้ไปหน้าที่เป็นช่วงทะเลสวยงาม ยังสวยขนาดนี้สิบวันเป็นช่วงที่เราสบายใจ นั่งดูสามีทำงาน ว่ะฮ่ะๆๆๆ จริงๆ เรานั่งดูสามีทำงาน เพราะมันเป็นงานช่าง งานภายนอกเสียส่วนใหญ่ เราใช้เวลานั่งเล่นเน็ต เดินเที่ยว หาของอร่อยกิน ไม่ทำงานเลย พักร้อนเสร็จสิบวันก็ขึ้นมาลุยงานต่อที่หน้าร้าน จนลืมเรื่องลูกไปเสียสนิทใจ เดือนกุมภา เป็นเดือนที่วันน้อยที่สุด และผ่านไปเร็วที่สุด จนเดือนมีนาเริ่มต้น เราเพิ่งมานั่งสังเกตว่า เดือนที่แล้ว ชั้นไม่ได้ใช้ผ้า อนม เลยนี่หว่า (อนามัยไง อิอิ)ว่าแล้วก็ ปรู๊ดดดดด ขี่มอเตอร์ไซต์ ไปโลตัส ด้วยความหวัง และตั้งใจ ตกเย็น ปิดร้าน กินข้าว กลับบ้าน เข้าห้องน้ำ ปิดประตู ปั๊ง แท่น แท่น แทน แท๊น แท่น แท่น แทน แท่น แทนน (กรุณาร้องเป็นเพลง มิชชั่น อิมพอสซิเบิ้ลลล ฉี่ใส่แท่งหน้าตาแปลกประหลาดมันซะเลย นี่แน่ะๆๆๆๆๆ  แล้วก็ หลับตาปี๋ ทำปากขมุบขมิบๆๆๆๆ ท่องบริกรรมคาถา ไม่กล้าลืมตาอ่ะ กลัวเอาแอบไว้ข้างหลัง ไม่รู้ว่าแอบมีฉี่หยดลงพื้นด้วยหรือเปล่า วู้ว แอบๆๆๆ สามีกะลังกวาดบ้านอย่างตั้งอกตั้งใจ เราค่อยๆแอบดูคนเดียว เพราะสามีไม่ระแคะระคายว่าเราแอบไปฉี่ใส่แท่งประหลาดนั่นมาแล้ว แต๊น...... ................ ...................... ............................ อี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊อด อ๊อดดดด วิ่งไปหาสามีด้วยความดีใจ สามีงง มากอดชั้นทำไม แถมเอาแท่งไรไม่รุเปียกๆมาตีแขนด้วย  ตะเอ๊งงงงเขามาอยู่กับเราแล้วนะ เขามาแล้ววว ชูแท่งเปียกฉี่วิ้วๆๆๆๆ  เข้าโหมดเสียน้ำตา นั่งร้องไห้กันสองคนสองคนนี้ ท่าทางจะสติ ไม่ดี... เด็กในท้องคิดใคร่ครวญ และนึกในใจเบาๆว่า เกิดผิดท้องแหงๆตรู   |
note2j
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นแม่มือใหม่แต่ใจสู้ ฮ่าๆ Link |
