Group Blog
All Blog
|
ใจต่าง
อันทพาลนักกลอนมาวอนเล่น
..ตอน แตกต่างคิดแต่จิตใจเดียว. อันทพาลนักกลอนมาวอนเล่น
..ตอน แตกต่างคิดแต่จิตใจเดียว. แตกต่างคิดจิตใจเดียว(ได้มั้ย) จะคิดแตกคิดต่างคิดไปเถิด ถ้าไม่เกิดผลร้ายไทยทั้งผอง เลือดเนื้อไทยที่เป็นแผ่นดินทอง จะต้องหมองทุกข์ทนระคนใจ จะรวมคนรวมแดนเป็นแผ่นดิน ไยทิ้งถิ่นศูนย์รวมใจไยผลักไส ถ้ามิใช่สิ่งนี้ที่..รวมใจ เราคนไทยคงไม่อยู่เป็นสุขกัน จะคิดแตกคิดต่างคิดไปเถิด คิดให้เกิดผลรวมที่สุขสันต์ ประโยชน์ใดที่จะมีร่วมทำกัน เทิดทูนไท้สถาบันจนวันตาย. หนูธันย์ 20/10/10 สืบเนื่องจากบล็อกนี ขบวนรับเสด็จที่น่ารักที่สุดในโลก สมเด็จพระเทพท่านช่างน่ารักจริงๆนะคะ...ใครดูแล้วก็ต้องอมยิ้ม..จริงๆน้า. . //www.bloggang.com/mainblog.php?id=noothan&month=20-10-2010&group=26&gblog=5 target=_blank> ขบวนรับเสด็จที่น่ารักที่สุดในโลก สมเด็จพระเทพท่านช่างน่ารักจริงๆนะคะ...ใครดูแล้วก็ต้องอมยิ้ม..จริงๆน้า.. อารมณ์มันเลยบรรเจิดค่ะ บอกแล้วเจ๊จะแต่งกลอนเมื่ออารมณ์พาไปเข้ารกเข้าพง แต่เรื่องที่เขียนนี้ไม่ได้เข้ารกนะ เขียนจากใจจริงๆ มันจื้ดดดดดดทุกครั้งที่ได้ฟังข่าวบ้าบอคอแตก ต้องทำใจว่าเราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด.. พยายามให้มากที่สุด ในฐานะที่เป้นคนไทย.. วันที่เราสิ้นชาติ จะ มี Hell below us แน่นอนค่ะ อยากได้แบบนี้  แบบนี้  หรือแบบนี้ แบบที่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลา  เครดิต avivbeni เธอยังมีฉัน
อันทพาลนักกลอนมาวอนเล่น
..ตอน คุณยังมีฉัน Youve got a friend คุณยังมีฉัน... วันนี้ฉันเจอคุณ.. ฉันดีใจ มันก็เหมือนทุกครั้งที่ได้พบคุณ ฉันแอบซ่อนความดีใจไม่มิด มันแสดงออกได้อย่างชัดเจน ว่ามากมายเพียงไหน คุณ...ผู้เป็นความสดใส รื่นเริง คุณ...ผู้ที่มักจะเป็นสร้างรอยยิ้มให้มันประดับอยู่บนหน้าฉันเสมอ คุณ...ผู้ที่ใครๆก็ต่างมอบความรัก ใช่....คุณเป็นที่รัก..ของฉัน..และใครๆอีกหลายคน วันนี้ฉันเจอคุณ... ฉันดีใจ แต่วันนี้คุณไม่สดใสรื่นเริงอีกแล้ว ตัวหนังสือคุณดูเศร้ามาก..เหลือเกิน.. ฉันอ่านถ้อยคำเหล่านั้นแล้วฉันร้องไห้ คุณบอกว่าคุณไม่เป็นไร แต่ฉันไม่เชื่อคุณหรอก คุณเหมือนคนที่ถูกทำร้าย.. ฉันเห็นใจคุณ ฉันสงสารคุณ ฉันอยากให้กำลังใจคุณ แต่ฉันทำอะไรไม่ถูก เพราะทุกครั้ง คุณจะเห็นใจฉัน คุณสงสารฉัน และคุณจะเป็นกำลังใจให้ฉัน ใครนะ ทำให้คุณเป็นแบบนี้ ฉันอยากที่จะ..ไปต่อว่าคนคนนั้น คุณบอกว่าคุณรู้สึกไม่ดี เพราะว่าคุณ.. สูญเสียความไว้วางใจกับคนบางคนไป.. ฉันรับฟังคุณ..ด้วยหัวใจที่เป็นทุกข์ร้อนกับคุณด้วย คุณเจ็บ ฉันเจ็บ คุณเศร้า ฉันเศร้า ฉันปลอบโยนไม่เก่ง แต่ฉันจะนั่งฟังคุณอยู่อย่างนี้..ถ้าคุณอยากมีใครสักคน ฉันดีใจฉันคุณเลือกที่จะบอกฉัน ระบายความรู้สึกในใจเหล่านั้น ฉันดีใจ คุณยังมีฉันเป็นเพื่อน.. และ ฉันรักคุณ..
ที่แห่งไหน
อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น..ตอน.ที่แห่งนี้...ที่แห่งไหน? อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น..ตอน.ที่แห่งนี้...ที่แห่งไหน?.  เครดิตภาพ..มีเจ้าของนะคะ แต่จำไม่ได้ แถวห้องกล้องบ้านพันทินี่แหละค่ะ พักนี้เจ๊อารมณ์สุนทรีย์มั่ง แต่งกลอนมั่วเป็นว่าเล่น อิอิอิ ต้องปล่อยไปตามเพลงค่ะ อยากทำก็ทำอย่างแต่งก็แต่ง อย่างวันนี้ช่วงเวลารีแลกซ์ยามเช้า อ่านหนังสือ..เจอบทกวีของคุณ พิบูลย์ศักดิ์ ละครพล เจ๊ลอกไว้ในไดอารี่เล่มหนึ่ง(เจ๊ว่าเจ๊เริ่มแก่จริงๆน่ะเนี้ย เพราะเอาไดอารี่เก่าๆมาอ่านเพื่อรำลึกถึงความหลัง) แต่ดันลอกแบบไม่สมบูรณ์ ไม่ได้เขียนว่ามากจากหนังสือเล่มไหน ขออภัยด้วยนะคะ ไพเราะมากค่ะ
คุณพิบูลย์ศักด์ แต่งหกบรรทัด อีเจ๊พล่ามไปเสียหลายบท 55555 แถมเป็นน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง ใช้คำเยิ่นยอ แต่เจ๊หาแคร์ไม่ อิอิอิ ก็แหม สนุกสนานบันเทิง ไม่ได้แต่งไปแข่งโอลิมปิก เอ๊ย ผิดงาน ประกวดประขันที่ไหนนี่หว่า เนอะ ใครเผลอคลิกเข้ามาก็อ่านๆกันหน่อยนะคะ ไม่เพราะก็ต้องอ่าน อิอิอิ บังคับ(ประโยคนี้มาจากเพื่อนคนหนึ่งค่ะ ตอนเจ๊อ่าน ที่เขาคอมเม้นท์ถึงกลอนเจ๊ เจ๊ขำมากค่ะ จำได้ติดใจเลย ไปใช้หลายงานแล้วคำนี้ ขออ้างอิงหน่อยนะคะ คุณ Beside 11 แต่บทความนี้คุณคงไม่ได้อ่าน เพราะไม่ใช่ชนิด อิอิอิ และเจ๊รู้ว่านิ้งคงไม่มาห้องนี้แน่นอน ฟันธง มา..อ่านกัน..ผู้หลงผิดคลิกกันมาทั้งหลาย
กินปลา แล้วฉลาด จริงอ่ะ
อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น...ตอน กินปลาแล้วฉลาด..(จริงอ่ะ) อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น...ตอน กินปลาแล้วฉลาด..(จริงอ่ะ) เมื่อวานกินปลาเผา มีคนบอกว่าเจ๊กินไฮโซทุกวันเลยน่ะ เออ..ตรงไหนฟ่ะ ที่กินปลาเนี้ย เพราะเจ๊อยากฉลาดไง..อิอิอิ  กินปลาเผาน้ำจิ้มแซ่บมันแสบร้อน แกล้มละครน้ำเน่าเข้ากันได้ ข้าวสวยหอมกรุ่นกลิ่นระอุไอ ใครอิจฉามาไวไว...กินด้วยกัน กินปลาแล้วเขาว่าจะฉลาด จะผุดผาดความคิดจิตสร้างสรรค์ เจ๊ก็อยากฉลาดเลยกินมันทุกวัน แต่ทำไม..รู้สึกฉัน.ยังควายเอย..อิอิอิ จมดิ่ง เกลียดชัง
อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น.....เข้าใจ ขุ่นข้อง เกลียดชัง จมดิ่ง อันธพาลนักกลอนมาวอนเล่น.....เข้าใจ ขุ่นข้อง เกลียดชัง จมดิ่ง  เข้าใจ........เธอจะเข้าหรือเปล่า ฉันไม่รู้ ขุ่นข้อง......เธอจะคุความขุ่นข้อง ฉันไม่สน เกลียดชัง...เธอจะเกลียดอาฆาต ฉันไม่ทน จมดิ่ง........เธอจะเวียนวนความดำมืด ก็ช่างเธอ เข้าใจ........ฉันเข้าใจความคิดที่ผิดเพี้ยน ขุ่นข้อง.......ฉันอยากเปลี่ยนความขุ่นข้องไม่วุ่นเวอร์ เกลียดชัง....ฉันไม่รับความเกลียดชังจากใจเธอ จมดิ่ง.........ฉันเผยอพ้นดิ่งจมตมวุ่นวาย เข้าใจ.........เราจะเข้าใจกันได้มั้ยฉันไม่รู้ ขุ่นข้อง.......เราจะอยู่กับขุ่นข้องหรือทิ้งได้ เกลียดชัง....เราจะเพาะความเกลียดชังกันทำไม จมดิ่ง.........เราอย่าปล่อยให้ใจจมดิ่งสู่มืดมน เข้าใจ........ถ้าเห็นหน้า พูดคุยกันสักนิด ขุ่นข้อง......ถ้าสะกิดความขุ่นข้องจะหลุดพ้น เกลียดชัง...ถ้าละวางความเกลียดชังจะร้างตน จมดิ่ง........ถ้าฝึกฝนมนต์มืดดำจะพ้นตัว หนูธันย์ 06-02-54 |
ลาไลย์
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] 
|
