สุดท้ายของวันนี้..
เป็นวันเกิดน้องคนหนึ่ง..
อวยกันหน้าบ้านเธอไปแล้วล่ะ แต่อยากจะอวยพรที่นี่ด้วย..
เพราะเรารู้จักกันที่นี่..
จำได้ว่า..
มีข่าวยงซอเป็นภาษาประกิตยาวเฟื้อย
เจ๊ก็แปลผิดมั่งถูกมั่ง แล้วคงบ่นอะไรหน้าบ้าน
ยัยนี่เลยอาสาแปลให้..แปลมายาวยืดวิชาการมาก5555
มีออกตัวเล็กน้อย
เจ๊จำได้..
เวลาผ่านมา คุยกันมั่ง โน้นนี่
มีโอกาสได้เจอกันด้วย
ยังเลี้ยงข้าวเจ๊อีกด้วย..มื้อหรูเริ่ด(สถานที่นะ55 อาหารก็อร่อย แต่จานใหญ่เกิ้น)
แต่เจ๊ประทับใจตอนหนึ่ง ยังไม่เคยบอกใช่มั้ย บอกวันนี้แหละ
ตอนขากลับ ผ่านม.ขอนแก่น เธอว่า
"เจ๊ยังไม่เคยไปเที่ยวใน ม.ใช่มั้ย เดี๋ยวหนูพาทัวร์"
ขณะนั้นเป็นเวลาสองทุ่มแก่ๆ มืดมืดไปหมด มีแสงไฟ ตามอาคาร
แต่ดีนะ เจ๊รู้สึกดีมาก..
คือมันหมายถึงความพยายามใส่ใจกับฝ่ายตรงข้าม
เฮ้ย เจ๊สังเกต และดูคนนะเว้ย ไม่ได้คบมั่วซั่ว55555
แล้วเราก็คุยพล่ามกันมาในรถ ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องน้องซอ 55555 แจมอียงนิดหน่อย..ก้ออออออ เราเป็นญาติฝ่ายหญิงนี่หว่า
เธอมีอย่างหนึ่งนะ ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป พอดีและสม่ำเสมอ
นี่แหละจะเป็นสิ่งที่จะทำให้เจ๊คิดถึงเธออยู่เสมอ
แม้ว่าต่อไป อาจมีการเปลี่ยนแปลง เราอาจจะห่างกัน ไม่ได้เจอกัน
แต่ช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกัน บางช่วงเจ๊จำได้นะ
สิ่งที่จะผูกใจคนได้ ไม่ได้ทำดีเวอร์ หวานเวอร์ ห่วงใยเวอร์
อย่างเดียวเพียวๆ
เคยทำไง เป็นอย่างนั้น
ไม่ต้องจี๋จ๋า คุยกันทุกวัน ไม่จำเป็น คนเรามันมีชีวิต สังคมความเป็นจริงเป็นของตัวเองใช่มั้ย..
แต่เจ๊ก็แอบหวังว่า เราจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆน่ะ
วันเกิดปีนี้..23 มี.ค 13
เจ๊ขอให้ปอมีความสุขมากๆ ชีวิตต่อไปนี้จะมีแต่สิ่งทีดีงาม ถึงจะต้องเจออะไรหนักๆบ้าง ก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยสติ ทุกวันจะเป็นวันที่เป็นกำไรชีวิต
ขอบคุณมากที่มาเป็นเพื่อนกัน..
เจ๊ดีใจมาก ที่ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับปอ..
ทุกส่ิงที่ทำมา ขอให้รู้ว่าไม่สูญเปล่า จะจดจำไว้เสมอค่ะ
ฮืออออออ เขียนเอง ซึ้งเอง
ไปนอนดีกว่า.. บ้ายบาย