Bloggang.com : หนูธันย์ -

Group Blog

All Blog

หัวใจ(มันส์)หวาน 2 ตอน..... จุดเริ่มต้น สองหัวใจ

หัวใจ(มันส์)หวาน 2.....ตอน จุดเริ่มต้น สองหัวใจ

Free Counterroulette history

ปาร์คซึงโจ เท้าคางท่ามกลางกองกระดาษ และแฟ้มปึกใหญ่ เขาใช้ความคิดไป ขณะที่มือเอาดินสอเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ

“รุ่นพี่คะ คิดออกหรือยัง”

สาวที่นั่งรวมโต๊ะ คือหนึ่งในผู้ร่วมทีม จินอา

“ยังเลยแฮ่ะ จะเอากระแสอะไรมาใส่ในรายการดี คู่ตลก คู่รักต่างวัย ก็ทำไปแล้ว ว้อยยยย ตอนนี้เหลือโจควอนกะกาอินคู่เดียว เป็นคู่วัยรุ่นเนี่ย”

“คู่รักตัวเล็กนี่คนชอบเยอะนะคะ ฉันไปดูกระแสทางอินเตอร์เน็ต รู้สึกว่าเป็นที่พูดถึงมากทีเดียว”

“ถ้าวัยรุ่นชอบ กระแสทางอินเตอร์เน็ต ต้องดีอยู่แล้ว..”

“นั่นสิคะ ฉันดูนะ คู่ที่ผ่านมา คู่วัยรุ่นไอดอลเนี่ย จะมีแฟนประจำ ทำโน่นที่ น่ารักชะมัด ทั้งคลิป ทั้งแค็ปรูป โอ๊ย รุ่นพี่รู้มั้ยคะ นานาชาติ ทั่วโลกกันเลย”

“เรอะ ไม่ต้องเสียค่าโฆษณาใช่มั้ย 555 เพราะพวกไอดอล ดังอยู่แล้ววว เฮ้ย..”

ปาร์คซึงโจทะลึ่งตัวพรวดขึ้น จินอาพลอยสะดุ้งไปด้วย

“อะไรคะ รุ่นพี่”

“นึกออกๆๆแล้ว ทำไมเราไม่ใช่กระแสไอดอลให้เป็นประโยชน์ แทนที่เราจะมาสู้กับรายการที่แม่บ้านดู เราเอาความนิยามของวัยรุ่นดีกว่า ใช่ๆๆ ต้องบอกรุ่นพี่ ว่านึกออกแล้ว ไหนๆๆ โทรศัพท์”

จินอามองอีกฝ่ายลนลานหาโทรศัพท์อย่างนึกขัน เห็นท่าทางหน้าตาเปิ่นๆแบบนี้ บทจะคิดอะไรออกขึ้นมาก็ไม่เลวเลยทีเดียวสมกับทำงานด้านครีเอถีบ

.................................................................................................
ภายในด้านหลังสตูดิโอของสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง

ผู้คนขวักไขว่ แต่งกายสวยงาม แลชุลมุนวุ่นวาย ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นเหล่าคนที่เดินนั้นเป็นนักร้อง นักแสดงชื่อดังเกือบทั้งนั้น

ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันประกาศรางวัลของรายการเพลงประจำปี ศิลปินส่วนมากตบเท้าเข้าร่วมงานกันทั้งนั้น ใครล่ะอยากจะพลาดโอกาสได้ร่วมงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการทีวีของเกาหลี

สาวๆเก้าคนแต่งชุดเหมือนกันเปี๊ยบ นุ่งกางเกงขาสั้นฮอทแพนท์สีขาว เสื้อสูทแขนยาวจรดข้อมือ และรองเท้าส้นสูงปื้ดสีเดียวกัน

เสียงสาวๆคุยกันจุ๊กจิ๊ก

“นี่ๆเธอ ฉันเห็นคังชินวูด้วยแหละ”

แทยอนกระซิบกระซาบกับทิฟฟานี่ที่เดินคล้องแขนมาด้วยกันมุ่งตรงไปยังห้องพัก

“เหรอๆ เขามาเหรอวันนี้ ฉันอยากจะเห็นตัวจริงจัง ตะกี้ก็มัวคุยอยูกับพี่จางกึนซอกอยู่ เขาหล่อเหมือนในทีวีหรือเปล่า?”

“หล่อมากกกกกกกกกกกกก”

แทยอนตอบลากเสียงแล้วทำตาโต

“แต่เขายังดูขัดเขินๆชอบกล เกาะแจอยู่กับลีฮงกิ แล้วก็ปาร์คชินเฮ”

“แหงล่ะ เขาเพิ่งเขาวงการ ยังไม่คุ้นหรอกกับงานอะไรแบบนี้ แหม..ฉันอยากเห็นเขาใกล้ๆจัง”

“น่าจะได้เห็นน่ะ เขาเป็น M.C ด้วยนิ”

“เหรอ? ตื่นเต้นจัง”

ซอฮยอน ซึ่งเดินตามหลังพี่สาวทั้งสองอมยิ้ม ในใจแอบตื่นเต้นเหมือนกัน ถึงแม้พวกเธอจะโด่งดัง และเป็นไอดอล ทว่าความเป็นวัยรุ่น ก็ย่อมให้ความสนใจเพศตรงข้ามที่เป็นไอดอลโด่งดังเหมือนกัน

พวกเธอเองเป็นแฟนซีรีย์เรื่องนี้อย่างเหนียวหนึบ แม้ตารางงานจะทำให้ไม่ว่างมาเฝ้าจอทุกครั้งที่ออนแอร์

แต่โลกอินเตอร์เน็ตในปัจจบัน ทำให้พวกเธอติดตามได้ไม่พลาดสักตอนเดียว

ยิ่งทิฟฟานี่สมาชิกคนหนึ่ง คุ้นเคย กันดีกับ ดารานำอย่างจางกึนซอก ซึ่งครั้งหนึ่งโทรศัพท์สายตรงมาหาโชว์ให้ดูวา แต่งเป็นหญิง และกำลังจะเลียนแบบพวกเธอโดยเต้นเพลง Genie

ทำเอาพวกเธอยิ่งตื่นเต้น ดีใจ รู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งกับซีรีย์เรื่องนี้ไปด้วย

แน่ละ จางกึนซอก และ ลีฮงกิ เป็นสตาร์ที่โด่งดังอยู่แล้ว มักจะเจอกันบ่อยๆตามรายการเพลง รายการโทรทัศน์ พวกเธอแม้จะดีใจที่ได้พบกันทุกครั้ง แต่ก็ไม่ตื่นเต้น

ไม่เหมือนคนนี้ ที่สวมบท คังชินวูนี้สิ ใหม่สด สำหรับวงการจริงๆ พวกพี่สาวรวมถึงตัวเธอถึงอยากเห็นตัวจริงของเขาสักครั้งว่าจะเป็นอย่างไร

บทบาท นั้น อ่อนโยน อบอุ่น น่ารัก

ฉันอยากรู้จริงๆว่าตัวตนของเขาจะเป็นเหมือนในละครมั้ยน่ะ

ซอฮยอนรำพึงกับตัวเอง
.................................................................................................
ปาร์คชินเฮ เอาพัดเล็กๆในมือโบกให้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเบาๆ รอยยิ้มขันติดอยู่บนริมฝีปากน่ารักของเธอ

“ยงฮวา ...นี่นายตื่นเต้นมากสินะ เหงื่อแตกซิกเลย เดี๋ยวต้องให้พี่เขามาตบแป้งใหม่”

ยงฮวาเป่าลมออกจากริมฝีปากเบาๆ

“ก็ฉันยังไม่เคยเป็นเอ็มซีเลยนี่ ครั้งแรกของฉันเลยนะ ทำไมหัวหน้าจางเลือกฉันไม่รู้ เฮ้อ”

เขาถอนหายใจอีก เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

“เอาน่า สูดลมหายใจเข้ายาวๆ แล้วค่อยๆผ่อนออกมา จะช่วยได้ ทำให้นายตื่นเต้นน้อยลง ทำให้ดีที่สุดแล้วกัน ยิ่งผู้ใหญ่ให้โอกาสขนาดนี้ นายต้องตั้งใจรู้มั้ย”

หญิงสาวแนะนำ พลางตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ยงฮวาพยักหน้า แล้วทำตาม

“น้านนนแหละ น้านนนน ไม่ต้องเครียดไปหรอก ช่วงประกาศรางวัลเราเป็นคู่กัน ฉันจะช่วยนายเองน่า”

“ขอบใจนะ ชินเฮ เธอนี่ช่วยฉันตลอดเลย ตั้งแต่เรื่องแอ๊คติ้งแล้ว ไมได้เธอฉันคงแย่”

“เอาน่า เพื่อนกันก็ต้องช่วยกัน นั่นพี่ฮีซอลนี่นา...”

ปาร์คชินเฮยกมือโบก

“พี่คะ”

ฮีซอลยิ้ม แล้วเดินตรงเข้ามาทักทาย

“หวัดดีค่ะพี่”

“หวัดดีอีกทีครับ”

สองหนุ่มสาวค้อมตัวเบาๆ

“พี่รู้จักยงฮวายัง” ปาร์คชินเฮแนะนำ

“แล้วสิ คุยกันเมื่อตะกี้หน่อยหนึ่ง เพราะต้องเป็นพิธีกรช่วงสัมภาษณ์ด้วยกัน มาแรงนะเนี่ย ปีแรก..ก็ได้ทำตั้งหลายอย่าง”

ฮีซอลกระเซ้า

“เหรอคะ วุ้ยดีสิ ยงฮวา นายไม่ต้องห่วงล่ะ พี่ฮีซอลเก่งมาก เดี๋ยวเขาจะช่วยนายเองแหะล”

“ได้อยู่แล้ว ไม่ต้องเกร็งน่ะ ตามสบาย ค่อยๆช่วยประคองกันไป”

“ขอบคุณครับ แหม..งานพิธีกรนี่ผมว่ามันยากจัง”

ยงฮวายิ้มกว้างเห็นฟันเรียบขาว

“โอเค งั้นไปก่อน เดี๋ยวเจอกัน”

ฮีซอลเดินลับไปแล้ว ปาร์คชินเฮหันตบไหล่ยงฮวา

“เอาน่า สู้ๆ นายทำได้อยู่แล้วเพื่อน
.................................................................................................
ฮงฮวาลอบถอนหายใจ งานพิธีกรช่วงสั้นๆผ่านไปแล้ว เป็นการประกาศรางวัลช่วงสั้นๆ ปาร์คชินเฮคุมสถานการ์ณได้ดี แต่ต่อไปนี้สิ

เขาสั่นอยู่นี่นี่ ใครจะรู้บ้าง

ช่วงสุดท้ายคือการสัมภาษณ์ ด้านหลังของเขาเต็มไปด้วยดารา นักร้องชายหญิงไอดอลของวงการเต็มไปหมด

ฮีซอลยืนอยู่ช้างๆเขา เตรียมพร้อมด้วยการศึกษาโพยในมือ

เขาสูดลมหายใจลึกๆเหมือนเรียกกำลังใจให้ตัวเอง แต่มันคงแรงไปหน่อย เพราะฮีซอลเงยหน้าขึ้นมาทันที

“อืมม..”

ยงฮวายิ้มแหยๆตอบเมื่ออีกฝ่ายส่งยิ้มขันมา

“ไม่ต้องกลัวน่ะ ทำเหมือนเมื่อกี้นั่นแหละ ใช้ได้แล้ว Fighting”

" คร้าบพี่คร้าบไฟล์ติ้ง แต่ผมยังไม่ยอมหายสั่นนี่สิทำไงดี"

ชายหนุ่มโอดควรญในใจอยู่คนเดียว
..................................................................................................
ภายในรถตู้คันใหญ่ มีแต่เสียงเซ็งแซ่ หัวเราะคิกคัก อะไรกันนะที่ทำให้สาวๆหัวเราะท้องคัดท้องแข็งขนาดนี้

“ฉันจะบ้าตาย กลั้นหัวเราะแทบแย่ ตอนพี่ฮีซอลดึงตาคังชินวูนั่นเข้ามาในกล้อง”

ฮโยยอนพูดพลางหัวเราะลั่นๆ

“เขาเปิ่นชะมัดเลย ดูอายๆ”

“ไม่อายได้ไงย่ะ ยัยทิฟฟานี่กะยัยเจสน่ะหัวเราะเสียงดังลั่น

“ก็มันตลกนี่ ใครจะกลั่นไว้ ฉันไม่เคยเจออะไรแบบนี้เล้ย”

เจสสิก้าเถียง

“พูดอีกก็ถูกอีก ขนาดซอฮยอนสุขุมเรียบร้อย ยังปล่อยคิกออกมาเลย พี่เห็นน่ะ เขาคงอายเธอด้วยล่ะ เพราะเธออยู่ด้านหลังเขาพอดี

“หนูลืมตัวไปค่ะพี่ ก็พี่ฮีซอลเล่นลากเขาออกมาแบบนั้น”
ซอฮยอนพูดบ้าง เธอรู้สึกขันขึ้นมาอีกแล้วเมื่อนึกถึงฉากนั้น

“แหม...ถึงจะทำอะไรตลกแต่เขาก็ยังหล่อน่ะ”

“อ๊ะ แอบไปสังเกตเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ย่ะ แม่โย่ง”

ยูริแอบขัดเพื่อน

“ใช่เราเห็นแต่ข้างหลังเขานี่นา อิอิอิ”

“ก็เห็นแว่บๆล่ะน้า ฉันละชอบรอยยิ้มอายๆของเขาจริงๆ”
ซูยองทำตาฝัน

“ฉันว่าพรุ่งนี้เขาต้องโดนแซวหนักแน่ๆ ฐานที่เกือบทำงานล่มกลางอากาศ”
“นั่นสิ จะนอยด์จนเสียศูนย์ไปก็ไม่รู้”

“แหม..มันครั้งแรกน่ะ ก็แบบนี้แหละ กว่าจะดังนี่ไม่ใช่เล่นๆนะยะ ดูพวกเราสิ ฮืดขึ้นคอ วิ่งไปออกรายการจนมึน
ว่ากันตามจริง จริงๆไม่ควรลากเขาผ่านกล้องมาแบบบนั้นนะ น่าจะรอตอนกล้องจับลีซึงกิ ก่อน
ทำแบบนี้มัน..อ่ะน่ะ แต่ฉันก็ว่าฮีซอลเขาคงไม่ตั้งใจหรอก"

เจสสิกาแซมขึ้นบ้าง ขณะที่สาวๆทุกคนพยักหน้าหงึมหงัมสนับสนุน

“หนูว่าน่ารักดีออกคะพี่ คนไม่รู้ทำอะไรไม่ผิดหรอก หนูว่าแฟนๆต้องให้อภัยเขา แถมจะชอบสิ่งที่เขาทำวันนี้เหมือนพวกเรานี่แหละ”

ซอฮยอนอดยิ้มอีกครั้งไม่ได้
“เออ ผู้ชายคนนั้นตลกดี
.................................................................................................
โอแทจา หัวเราะน้ำหูน้ำตาไหลอยู่คนเดียว กับ รายการถ่ายทอดสดที่เกือบล่มกลางอากาศ

หล่อนรู้สึกชอบกริยาเปิ่นๆ เด๋อๆ ของนักแสดงหน้าใหม่ ที่สวมบทเอ็มซีได้อย่างน่าหัวเราะ

หญิงสาวหยิบสมุดบันทึกปากกาข้างตัวมาจดชื่อ หนุ่มน้อยคนนั้นไว้ แล้วโพสต์สั้นๆว่าประทับใจ หรือ สะดุดอะไรจึงได้บันทึกไว้

“จองยงฮวา”

จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือ กดเบอร์ที่คุ้นเคยลงไป

“ซึงโจเหรอ ฉันโอแทจาน่ะ ฉันจะบอกว่าฉันเริ่มเก็ทไอเดียของนายแล้วน่ะ ที่หาพวกไอดอลมาร่วมโปรเจคใหม่ปีสอง ใช่...นายไปหามาน่ะ แต่ฉันชอบอยุ่คนหนึ่ง ชื่อนี้ จองยองฮวา ไปหารายละเอียดของเขามา เตรียมคัดเลือกคนมาเลือกมาแคสติ้งให้พร้อมด้วย ฉันอยากได้เพิ่มอีกสองคู่ ไปช่วยคู่อดัมกับกาอิน มะรืนเราจะประชุมกันอีกที”

หญิงสาวเอื้อมมือเอาโทรศัพท์ไปวางบนโต๊ะที่วางโคมไฟ ทว่าหนังสือเล่มหนึ่งดันร่วงลงมา

โอแทจาสบถเบาๆ ขณะถดตัวไปใกล้เพื่อหยิบหนังสือ มีบางอย่างร่วงลงมา
รูปถ่ายใบหนึ่ง

พอหยิบขึ้นดู หล่อนต้องอึ้ง มันเป็นรูปถ่ายวันรับปริญญาของหล่อนกับ....
โอแทจาจับมันคว่ำลงบนโต๊ะอย่างแรง

“ฉันต้องลืมทุกสิ่งเกี่ยวกับคุณให้หมดให้ได้..แล้วฉันต้องก้าวหน้ากว่าคุณด้วยตัวฉันเอง
.................................................................................................
เช้าแล้ว ยงฮวาไม่อยากลุกจากที่นอนเลย

ไม่อยากออกไปเจอหน้าไอ้สามคนนั้น ไม่รู้ว่ามันดูรายการเมื่อคืนหรือเปล่า?

ถ้าดู เขาคงไม่พ้นที่จะถูกล้อเลียน

เฮ้อ..พวกมันคงไม่พลาดหรอก

เขารู้สึกแย่ กับงานพิธีกรเมื่อคืน แม้ฮีซอลจะปลอบใจว่า

“ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ พลาดนิดหน่อย ต่อไปประสบการณ์จะสอนเราเอง”

ไม่คิดมากยังไงไหว
“อายนี่หว่า แล้วจะมีผลกับงานชิ้นต่อไปหรือเปล่า?ก็ไม่รู้ เฮ้อออ”

แต่เขาก็ทำอย่างที่ใจอยากไม่ได้ เพราะเขามีงานตอนสาย ต้องลุกไปเตียมตัว

พอออกจากห้องปุ๊ป เจ้าสามคนหันหน้ามาปั๊ป ส่งยิ้มล้อเลียน

“เอา พวกเรา เอ็ม.ซี.รูปหล่อมาแล้ว ฮ่าฮ่าอ่า”

ยงฮวาแยกเขี้ยว

“เดี๋ยวเถอะพวกแก”

“จองชิน นายอย่ามาทำท่าหัวเราเยาะพี่ยงฮวาน่ะ เขาแค่อาจอยากทำตลกให้รายการมีสันก็ได้ อิอิอิ ถามจริง พี่เตี๊ยมกับพี่ฮีซอลไว้ใช่ป่าว”

มินฮยอกทำเสียงเหมือนหวังดี แต่สายตาวิบวับนั่นทำให้ยงฮวาฉุนนิดๆ ประชดไปว่า

“เอาๆๆ เยาะเย้ยกันเข้าไป เอาเลย เต็มที่ ฉันมันบื้อเอง พอใจมั้ย”

ทุกคนพากันหัวเราะเสียงดัง

จงฮยอนยื่นหนังสือพิมพ์ส่งให้

“อ๊ะ ไม่ใช่แต่พวกเราหรอกที่ขำพี่ ดูเหมือนจะเป็นคนทั้งประเทศ นี่เขาแซวว่า พี่น่ะ เป็น “ภัย เอ็มซี” เชียวน่ะ แล้วในอินเตอร์เน็ตเม้าท์เรื่องนี้กันกระจาย
ยงฮวาเอ๊ย จากผู้ชายผ้าขนหนู พี่กลายเป็นเอ็มซีมหาภัยไปแล้วรู้มั้ย”

“หา?”

ยงฮวาเขาอ่อน ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ หน้าตาแดงไปหมด รู้สึกขายหน้าอย่างบอกไม่ถูกรุนแรงขึ้นทุกที ทำไมข่าวแพร่กระจายเร็วอย่างนี้ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกชัง อินเตอร์เน็ทสื่อสารไร้สายนี่จริงๆ

สามหนุ่มที่ล้อเลียนแต่แรก พอเห็นท่าของพี่ชายก็..ชักจะไม่สนุก กำลังคิดจะปล่อยคำพูดเป็นการปลอบใจ..

ทว่ามีเสียงเปิดประตูเข้ามาเสียก่อน ผู้จัดการร่างท้วมเดินเข้ามาในห้องอย่างคุ้นเคย

“ทำอะไรกันหนุ่มๆ ยงฮวานายยังไม่ไปอาบน้ำแต่งตัวอีกเหรอ?”

“พี่เขากำลังมึนกับข่าวเรื่องเอ็มซีนะพี่”

“อ้อ ฮ่าฮ่าฮ่า”

ชองจองกิวหัวเราะงอหาย ต้องกุมท้อง เมื่อนึกภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคือ ยงฮวาเขม่นมอง รู้สึกหมั่นไส้

“เออ พี่ก็พลอยเป็นไปอีกคน หัวเราะกันเข้าไป”

“เหอ เหอ ก็มันขำนี่หว่า แต่อย่า So Sad ไปเลย ยงฮวา”

ผู้จัดการพูดสั่นๆเพราะกลั่นหัวเราะ

“พี่ก็พูดได้สิ นี่ผมขายหน้าไปทั้งประเทศแล้ว เอ็มซีมหาภัย โห..คิดได้ไง พลาดครั้งเดียวนี่นะ”

“แต่นายจงรู้ไว้เถอะ เพราะไอ้การล่มกลางอากาศของนายนี่..ทำให้นายได้รับการติดต่องานใหม่เข้ามา งานดีด้วย ใครๆก็อยากร่วมโปรเจคนี่ทั้งนั้น”

“หา”

สามหนุ่มพลอยตื่นเต้นไปด้วย แต่ยงฮวาดูเหมือนจะงงๆไป

“เป็นไปได้ไง”

“เป็นไปแล้ว อีกสองสามวันเตรียมไปแคสเถอะ ถึงเขายังไม่ได้เลือกนาย แต่ด้วเซนต์ของฉัน ฉันเชื่อว่านายจะได้งานนี่”

ชองจองกิวมั่นใจ แต่ยงฮวาไม่เข้าใจอะไรนัก..แปลกจัง ใครนะเห็นคุณค่ากับการเปิ่น เด๋อ และพลาดของเขาได้

ก็ดีเขาจะได้ตั้งใจทำงานชิ้นใหม่เพื่อแก้ตัวไอ้งานเอ็มซีมหาภัยนี่..คอยดู
.................................................................................................ซอฮยอนหอบดอกไม้เต็มสองอ้อมแขน เข้าไปในหอพัก รอยยิ้มยังแต้มอยู่บนใบหน้า ดวงตาแป๋วแหว๋ว คู่นั้นช่างสดใส

พอเธอเปิดประตูเข้าไปก็ต้องสะดุ้ง เพราะเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น พร้อมกับสายรุ้งหลากหลายสี พุ่งตรงมายังเธอ เสียงดังจ้อกแจ้กดังลั่นฟังแทบไม่ออก

“ยินดีด้วยจ้า ยินดีด้วย”

“น้องเล็ก เรียนจบแล้ว”

“เย้ๆๆ เป็นผู้ใหญ่เสียทีนะ จะได้ไปกินโซจูด้วยกันตอนดึก”

ฮโยยอนสาวหน้าทะเล้นยื่นหน้าเข้ามาบอก พร้อมกับหอมแก้มใสๆนั้นหนึ่งที

ซอฮยอนหัวเราะ พลางเอามือกุมแก้ม

“ได้ค่ะพี่”

“ฮโยยอน เธอชวนน้องทำอะไรสร้างสรรค์กว่านี้ไม่ได้หรือย่ะ”

แทยอน หัวหน้าวงแกล้งทำเสียงดุ แต่หน้ายิ้มกริ่ม

“แต่ไม่รู้ล่ะ วันนี้ต้องฉลอง น้องน้อยจบการศึกษาแล้ว อีกไม่กี่วันจะอายุยี่สิบ พวกเราฉลองงงง”

“เย้ๆ”

ซอฮยอนยิ้ม พวกพี่ๆทั้งแปดคนน่ารักเสมอ..แ

ต่ก็แปลกที่บางทีมีข่าวว่าพวกเธอเกาเหลากันไม่หยุดหย่อน หญิงสาวมองพวกพี่สาววุ่นวายกับการจัดปาร์ตี้

ก่อนจะเดินแยกตัวเข้าห้อง เพื่อเอาดอกไม้และของขวัญเต็มอ้อมกอดไปเก็บ

ชายวัยกลางคนร่างสูงเดินตรงเข้ามาหา

“คุณอาคะ”

ซอฮยอนยิ้มรับ

“ฮยอน ดีใจด้วยนะ”

ลีแทซอง ผู้ดูแลวงเกิร์สกรุ๊ปส์นี้ เอามือลูบศรีษะเด็กสาวเบาๆ

“ขอบคุณค่ะ เรียนจบแล้วหนูก็โล่งใจค่ะ จะได้ลุยงานได้เต็มที่”

“ใช่แล้ว ฮยอนโตแล้ว จะอายุยี่สิบไม่กี่วัน มีอะไรใหม่ๆรออยู่ข้างหน้ารู้มั้ย”

“คะ”

ผู้จัดการวง หัวเราะ มองเด็กสาวอย่างเอ็นดู

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ แล้วออกมาสนุกกับพวกพี่ๆๆ ไม่กี่วันฮยอนจะมีงานใหม่น่ะ แล้วอย่าเพิ่งเอะอะไป เก็บเป็นความลับไว้ก่อน เซอร์ไพรส์ๆ”

“งานใหม่หรือคะ? อะไร”

ฮยอนอยากรู้ แต่คุณอาผู้จัดการส่ายหน้า

“ยังไม่แน่นอน เอาไว้คุยกันเรียบร้อยก่อน ฮยอนได้รู้แน่ๆ ไปเถอะไป๊ เดี๋ยวแม่พวกพี่ๆจะโวยเอาถ้าช้า”

แม้จะแยกกับผู้จัดการเข้ามาในห้องส่วนตัวแล้ว ซอฮยอนยังอดคิดถึงงานใหม่อย่างตื่นเต้นไม่ได้ ใจวนเวียนฟุ้งเรื่อย

“หรือเราจะได้ร้องเพลงโปรเจคอะไรสักอย่าง หรือโฆษณาตัวใหม่ เอ๊ะ อะไรกันน่ะ”

ความคิดแตกสลาย เมื่อต้องสะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูโครมครามอย่างไม่เกรงใจ

“ฮยอนๆๆๆๆ เร็วๆๆเข้า เดี๋ยวออกมาช้าไม่มีอะไรกินน่ะ”

เสียงซันนี่พี่สาวอีกคนเรียกลั่น

“ค้า หนูออกไปแล้ว”

ซอฮยอนยิ้ม สะบัดหัวเบาๆ เหมือนไล่ความคิดฟุ้งซ่าน

“ช่างเถอะ จะเป็นงานอะไรก็ตามฉันจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดเลย”

............................................................................................

Create Date : 01 ตุลาคม 2553
Last Update : 10 กรกฎาคม 2554 17:14:19 น.
Counter : 1048 Pageviews.

1 comment

หัวใจ(มันส์)หวาน 1. ตอน.....Who are you?

หัวใจ(มันส์)..หวาน

ตอนที่1....Who are you?

Free Countercasino online reviews

ทีวีพลาสม่า จอใหญ่ถูกรายล้อมด้วยสาวๆ วัยสดใสนั่งระกะเต็มห้องนั่งเล่น สามสาวนั่งเอนตัวสบายๆบนโซฟาสีสด อีกห้าสาวนั่งที่พื้นบ้าง เท้าแขนบ้าง
บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เมื่อหนึ่งสาวที่นั่งอยู่ด้วยปรากฏตัวบนจอทีวี

“แทยอนๆๆ ดูเธอกับสามีสิ”

แทยอนขยับแว่นตาอันใหญ่บนดั้งจมูกยิ้มรับ คำล้อเลียนของเพื่อน

วันนี้เป็นวันออกอากาศวันสุดท้ายของรายการวาไรตี้ We Got Marride ที่เธอไปร่วมแสดง

สาวร่างโปร่งบาง เดินเข้ามาในห้องอย่างช้า สองมือของเธอประคองถาดใหญ่ใส่มันเทศอบร้อนๆ มีควันเป็นสาย ส่งกลิ่นยั่วจมูก

“พี่ๆ มาแล้วค่ะมาแล้ว”

“ฮยอนมาเร็วๆ มานั่งดู กัน วันนี้วันสุดท้ายแล้ว”

ซอฮยอนยิ้มรับ
ค่อยๆเอาถาดไปวางบนโต๊ะรับแขก แล้วมานั่งร่วมวงด้วย สาวๆแย่งกันหยิบมันเทศนึ่งกันหมุบหมับ

“อร่อยจัง ใครจะอบมันหวานอร่อยเท่าฮยอนเป็นไม่มี”

ซูยอง สาวร่างโย่งพูดทั้งที่มันเต็มปาก

“ย่ะ มันอร่อยเพราะถ้าฮยอนไม่ทำก็ไม่มีคนทำใช่มั้ย”

ทิฟฟานี่พูดขัดขึ้น

ทุกคนพากันหัวเราะ เพราะรู้ดีว่าเมนูนี้เป็นเมนูโปรดของซอฮยอน น้องเล็กของวง ที่รักสุขภาพเป็นที่สุด..

ใช่แล้ว พวกเธอคือ เกิร์ล กรุ๊ปส์ ที่ดังที่สุดของเกาหลีในยุคนี้.

ทุกคนพูดคุยกันสนุกสนาน พร้อมกับดูทีวีไปด้วย ต่างซาบซึ้งกับการลาจากบทภรรยาสมมติของแทยอน หัวหน้าวง กับ ดอน ดอน นักแสดงตลกชื่อดัง

น้องเล็กของวง ซอฮยอน นั่งเท้าคางมองดูบทบาทของพี่สาวอย่างตั้งใจ ก่อนจะเอ่ยถามไปว่า

“พี่รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ที่ไปออกรายการนี้”

“เออ นั่นสิ จนจบแล้ว หวั่นไหวไปกะอีตาดอนดอนมั่งมั้ย”

เจสสิกา สาวเสียงใสถามมั่ง

“ไม่มีทางหรอก พี่เค้าไม่หล่อ จ้างให้ยัยนี่ก็ไม่สน”

ยุนอาพูดขึ้นบ้าง

แทยอนหัวเราะร่า

“บร้า มันเป็นงานย่ะ งาน แล้วก็อย่างที่เธอว่า พี่เค้าไม่หล่อ ฉันก็เลยทำใจให้เป็นงานได้”

คราวนี้ทุกคนหัวเราะประสานเสียงดังลั่น

“งั้นหมายความว่า ถ้าสามีของพี่เป็นดาราหน้าตาดี อย่างฮยอนจุง สามีของพี่ ฮวางโบ พี่คงจะชอบเขาจริงเหรอคะ?”

น้องเล็กยังสงสัย

“ไม่หรอกฮยอน มันเป็นงาน เราต้องแบ่งแยกความรู้สึก ถึงแม้การจัดฉากอะไรจะทำให้เคลิ้มไปบ้างน่ะ แต่..ถ้าเกิดหลงไปตรงนั้นจริงๆ เราจะเสียใจ”

แทยอนพูดเป็นการงาน เพื่อนๆทุกคนพยักหน้าหงึมหงำเห็นด้วย

“แต่..เฮ้อ เสียดาย ทำไมเค้าไม่จับคู่ฉันกับฮยองจุนน่ะ เฮ้อ..คนอารายหล่อชะมัดยาดเลย เออ ว่าแต่เธอนะ ไม่คิดจะเปิดรับใครมาเป็นแฟนมั่งเหรอ พี่เห็นหนุ่มๆจ่อป้ายส่งไมตรีกับเป็นแถวๆ”

คราวนี้ทุกคนหันมามองที่ซอฮยอนกันหมด รอคำตอบ

ซอฮยอนหัวเราะเสียงใส

“แหมพี่คะ พวกเขาก็แกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ ได้จริงจังอะไร”

หญิงสาวหมายถึงหนุ่มบอยแบนด์ในวงการเพลงเดียวกัน ขยันหยอดลูกผ่านรายการต่างๆผ่านเธอเป็นประจำ

“แล้วหนูก็ยังไม่คิดอะไร ยังไม่อยากมีแฟนด้วย”

“อืมม..อยากเห็นแฟนซอฮยอนจัง “

ฮโยยอน สาวรุ่นพี่คนสนิทที่เป็นรูมเมดทำหน้าฝัน แล้วเอามือไปจิ้มแก้มซอ ฮยอนเบาๆอย่างเอ็นดู

“ช่างเลือกขนาดนี้ จะเฟอร์เฟ็กซ์ขนาดไหนน้า”

ซอฮยอนยิ้ม

“หนูก็ไม่รู้ค่ะ ไม่มีสเป็ค ไม่มีผู้ชายในฝันอะไรเลย รอเหมือนกันว่าคนคนนั้นจะเป็นอย่างไร

น้องเล็กกุมสองมือไว้ใต้คางแล้วทำตาฝันอย่างน่ารัก ทำให้พี่สาวทั้งแปดมองเอ็นดู..

น้องเล็กของพวกเราช่างน่ารักจริงๆ
.................................................................................................

อีกมุมหนึ่งในกรุงโซล
ห้องพักไม่ใหญ่นัก แออัดไปด้วยหนุ่มห้าคน รุมพิซซ่าถาดใหญ่ที่วางกลางโต๊ะ

“โอ๊ะๆๆ พี่ แทยอนๆ สาวคนโปรดของพี่มาแล้ว”

จองชินเอาศอกสะกิดยงฮวา ที่กำลังหันไปรินโค๊กใส่แก้วแจกทุกคนอยู่

“ไหนๆ อ้อ มาแล้ว วันนี้ลาจอแล้วนี่”

ห้าหนุ่มเพิ่งความสนใจไปที่ทีวี พร้อมกับเคี้ยวพิซซ่าไปด้วย

“รายการนี้ตลกดีเนอะ เข้าใจคิดให้คนมาทดลองเป็นแฟนกัน มีอะไรสนุกให้ทำร่วมกันด้วย”

มินฮยอกพูดบ้าง อีกหนึ่งหนุ่ม จงฮยอนไม่พูดอะไร ฟังเงียบๆตามสไตล์เขา

“ไม่แน่นะ พวกนายอาจได้ไปร่วมรายการนี้ก็ได้ เพราะพวกนายกำลังจะดังใหญ่”

หนุ่มร่างท้วมกล่าวขึ้น ก่อนจะยกแก้วน้ำในมือซดอั้กๆแล้วเอามือเช็ดริมฝีปาก

เขาคือผู้จัดการ ชองจองกิว และแน่นอน หนุ่มทั้งสี่คน คือวง CN Blue

“555 งั้นต้องเป็นพี่ยงฮวาสิ ดังสุด ตอนนี้ คังชินวูกำลังดังระเบิดอยู่ด้วย”
จองชินพูดยิ้ม

“เฮ้ย ไม่หรอกน่า ถ้าเราจะดัง เราก็ดังไปพร้อมๆกัน”

ยงฮวาพูดขัดขึ้นมา

“แหม คุณพี่ พวกเราไม่ได้ว่าอะไร ถ้าพี่ดังก็ดีสิ พวกเราจะได้พลอยดังไปด้วยเนอะ”

“แน่นอน เพราะพวกเรา ซีเอ็นบลู ดังเป็นแพ๊คอยู่แล้วไอ้น้อง”

คำให้กำลังใจนั้น เรียกรอยยิ้มจากเพื่อนร่วมวง และผู้จัดการ นี่แหละเป็นข้อดีที่น่ารักที่สุด ของ จองยงฮวา ลีดเดอร์ของวง..

..................................................................................................
“ลูกพี่ๆ ทางนี้”

สาวร่างเล็ก ผมยาวปะบ่า ใส่แว่นหน้าเต๊อะ มองตามเสียงเรียก เห็นชายหนุ่มร่างผอมกวักมือไหวๆ หล่อนจึงเดินเข้าไป

“ทำไม มายืนตรงนี้ ไม่ไปรอในห้องประชุม”

“จะมาบอกว่า ให้เตรียมรับศึกให้ดี ตะกี้ผมเห็น นายอีชินวา เข้าไปคุยกับบอสในห้องประชุมด้วย

“เออ เขาจะคุยกันแล้วเกี่ยวไรกับฉัน”

“เกี่ยวสิลูกพี่ จำไม่ได้เหรอ ทีมเรากับทีมนั้นแย่งส่งโปรเจคว่าใครจะได้ช่วงเวลานี้น่ะ แล้วตอนนี้สถานการณ์รายการกำลังแย่ เบื้องบนอาจกำลังจะมีแผนเปลี่ยนใจอะไรก็ได้ อย่าวางใจนะครับ คุณP.D โอแทอา”

โอแทอาแสยะยิ้ม

“ฉันไม่เคยกลัวนายอีชินวาสักนิด นายไม่ต้องกลัวอะไรล่วงหน้าไป ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ฉันเชื่อว่าฉันรับมือได้แน่นอน ไปกันเถอะ ปาร์คซึงโจ”
..................................................................................................
แฟ้มปึกใหญ่ถูกโยนโครมลงกลางโต๊ะ

“เรตติ้งตกกราวรูด นี่มันอะไรกันคุณโอ”

คนที่โยนแฟ้มทำหน้าดุบนหัวโต๊ะ

“เราก็กำลังมีแผนจะปรับปรุงรายการอยู่ค่ะ หัวหน้า นี่เพิ่งจบไปคู่หนึ่ง เรากำลังจะ..”

“แต่เรตติ้งนี่มันแพ้คู่แข่งมาสามอาทิตย์แล้วน่ะ เกิดอะไรขึ้น กับรายการที่เป็นอันดับหนึ่งมาตลอดหกเดือน”

โอแทอากำลังจะอ้าปากตอบ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยใครคนหนึ่ง ที่นั่งมุมห้อง ไม่ได้อยู่ในโต๊ะ ร่วมประชุม

“คนอาจเบื่อมุขเดิม คอนเซ็ปต์เดิมๆก็ได้ครับ หัวหน้า ต้องลองของแปลกใหม่”

โอแทอาหันขวับไปมองคนพูด ส่งสายตาเย็นเฉียบส่งไปให้

“เรามีแผนรองรับตรงนั้นอยู่แล้ว คุณอี คงไม่ต้องรบกวนให้คนละทีมคนละฝ่ายมาชี้แนะให้”

อีชินวายิ้มมุมปากนิด ผู้หญิงคนนี้อวดดีเสมอ ต้องยั่ว

“ไหนๆเราก็อยู่บริษัทเดียวกัน ถ้ามีใครเพรี่ยงพรำ ก็ต้องพร้อมใจกันช่วย”

“เชอะ หาโอกาสเสียบล่ะไม่ว่า”

ปาร์คซึงใจ พึมพำ แต่เสียงดังไปหน่อย อีชินวา หันมาทำหน้าเคร่ง

“นายพูดอะไรมิทราบ”

“แต่ฉันว่าเขาพูดมีเหตุผล”

โอแทอาส่งสายตาท้าทายอย่างไม่กลัว

“นี่คุณผมหวังดีนะ”

“ใครจะรู้เจตนาแท้จริง”

สองหนุ่มสาวคงเถียงกันไม่จบ ถ้าคนที่เป็นหัวหน้าไม่ห้ามทัพ

“เอาล่ะๆ สองคนนี้เป็นอะไร อยู่บริษัทเดียวกัน ไม่เคยพูดกันดีๆ เอาล่ะ คุณโอ ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง ปรับปรุงวาไรตี้นี้โฉมใหญ่ ถ้าเรตติ้งไม่ดีขึ้นละก้อ ผมจะเอาโปรเจคใหม่ของคุณอีมาทำแทน..จบการประชุม”

พูดจบหัวหน้าก็เดินอาดๆออกไปทันที

ทิ้งบรรยากาศมาคุให้สองหนุ่มสาวจ้องตากันอย่างจะกินเลือดเนื้อ

“คงเป็นอีกครั้งสินะ ที่เราต้องมาพิสูจน์ตัวกัน”

อีชินวาพูดขึ้นก่อน

“แน่นอน และอย่าได้คิดว่าฉันจะยอมแพ้”

“ผมจะคอยดู”

อีชินวาค้อมศรีษะให้หญิงสาวก่อนจะเดินจากไปด้วยท่วงท่าสบายๆ แต่โอแทอา รู้สึกขัดใจเป็นที่สุด

“ฮึ ไอ้คนทรยศขี้แอ๊ค ฉันชนะนายได้อยู่แล้ว และตลอดไปด้วย”
.................................................................................................
คนที่เปิดประตูเข้ามาชะงัก เมื่อเห็นร่างสูงยืนอิงหน้าตามองไปเบื้องล่าง ควันบุหรี่ที่ปลายนิ้วลอยเป็นสาย

“เฮ้ย ไม่กลับบ้านอีก เดี๋ยวเมียโทรให้พ่อตามาตาม จะยุ่งน้า ดูอะไรเพลินอยู่”

อีกฝ่ายเดินมาตบไหล่ แล้วชะโงกไปดูที่หน้าต่าง เห็นผู้หญิงหอบแฟ้มเต็มอ้อมแขนไปที่รถคันเล็กๆ

“อ๋อ..ส่องกิ๊กเก่าเรอะ

ผู้อาวุโสกว่าแซวยิ้มๆ
“รุ่นพี่..”

อีชินวา มีทีท่าเก้อเขินนิด

“ไม่ใช่หรอกครับ ผมยืนคิดอะไรของผมไปเรื่อยเปื่อย “

“กับแทจา ไม่ยอมญาติดีกันอีกหรือ? ได้ข่าวว่าไปทะเลาะกันต่อหน้าหัวหน้าฝ่ายวันนี้”

หนุ่มรุ่นน้องถอนใจ

“ผมทำผิดกับเขาไว้เยอะ ก็แค่อยากจะช่วย อยากจะแก้ตัว แต่เขาไม่เปิดโอกาสสักนิด เห็นผมเป็นศัตรูตัวร้ายที่จ้องจะทำลายเขา ดูจะพูดดีกันไม่ได้เอาเลย”

อีกฝ่ายตบบ่าอย่างเห็นใจ

“นายก็ต้องเห็นใจแทจาด้วย สิ่งที่นายทำมันทำร้ายจิตใจเขามาก เรื่องความรักระหว่างชายหญิง รักมากก็แค้นมาก”

“เราเหมือนกันเกินไป ถ้าแต่งงานกันไป ผมก็คิดว่าเราคงไปไม่รอด สู้เลิกรากันตั้งแต่แรกจะดีกว่า”

“แต่แทจาไม่ได้คิดแบบนั้น เขาคิดว่านายใช้สะพานทองอยู่ การที่นายแต่งงานกับลูกสาว ผ.อ.เนี่ย ใครๆก็คิดแบบนั้น”

“แม้แต่พี่เหรอครับ ทำไมไม่มีใครเชื่อว่าผมรักฮีจิน จริงๆ”

“ใช่แม้แต่ฉัน แต่ฉันเป็นพี่ของทั้งนาย และแทจา ฉันถึงต้องอยู่ตรงกลางนี่ไง ฉันรู้ว่านายพยายามจะช่วยแทจา อย่างเรื่องปรับผังรายการวันนี้ นายก็ไปขอร้องฝ่ายใช่มั้ยขอดูการปรับปรุงรายการเก่าก่อนจะเสียบ แต่นายควรจะหยุดน่ะ ยิ่งนายเข้าไปยุ่งแทจาจะยิ่งมุ่งมั่นเอาชนะ และถ้าเธอรุ้ทีหลังว่านายแอบช่วย แทจาจะเหลืออะไรในตัวเองให้ยืนได้อีก ในเมื่อเรื่องงานเป็นเรื่องที่แทจายึดได้อยู่สิ่งเดียว”

“พี่รู้ด้วยหรือ? ผมก็แค่อยากจะให้เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ความสำเร็จในหน้าที่การงานที่เขาอยากได้”

“ปล่อยเขาไปซ่ะ แทจาเข็มแข็งพอ ไม่งั้นคงลาออกจากบริษัทนี่ไปแล้ว เขาและนายอาจเข้าใจกันได้ในวันหนึ่งน่ะ ปล่อยเวลาจัดการทุกอย่างเถอะ หยุดซะ ฉันขอเตือน ความลับไม่มีในโลก ถ้ามันแตกขึ้นมาเผลอๆ นายจะเจอปัญหาครอบครัวด้วยเสียอีก”

รุ่นพี่ผู้ผ่านโลกมามาก เตือนด้วยความหวังดี จนอีกฝ่ายต้องนิ่งหยุดคิด..
จริงสินะ หรือว่าบางทีอาจจะดีกว่า ถ้าปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ เวลาอาจช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นก็ได้ ถึงเวลาที่เขาควรจะเลิก..รู้สึกผิดเสียที
.................................................................................................
ซอฮยอนนอนไม่หลับ สาวน้อยพลิกตัวไปมาบนเตียง จนฮโยยอน พี่สาวรูมเมทต้องส่งเสียงงัวเงียถาม

“ฮยอนทำไมไม่นอนอีกล่ะ ดึกแล้วน่ะ พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่รู้ทำตาแข็งค่ะพี่ พี่คะ....อืมม..เวลาที่คนเรามีแฟนนี่ มันจะต่างจากเดิมมั้ยคะ”

“ฮืมม..อะไรกัน มีอะไรดีๆเหรอ?”

ฮโยยอนเหมือนจะหายง่วง ผุดลุกขึ้นมานั่งหันมาทางสาวรุ่นน้อง

“ทำไม มีใครมาจีบ หรือว่าเธอชอบใครอยู่งั้นเหรอ? โอ๊ย น้องฉันจะมีแฟนแล้วงั้นสิ”

ซอฮยอนหัวเราะเบาๆ นึกขันพี่สาว

“เปล่าหรอกค่ะ เพียงแต่หนูนึกอะไรเล่นๆไปเรื่อยเปื่อย ว่าถ้าเรามีแฟนมันจะเหมือนในเกมส์โชว์ที่เราดูวันนี้หรือเปล่า?”

“โธ่..เล่นเอาตกใจ ไอ้เราก็นึกว่าพอเป็นผู้ใหญ่ปุ๊ป จะมีแฟนปั๊ป”

“หนูอยากมีเหมือนกัน เพราะหนูอยากรู้ว่าเป็นไง พี่มีประสบการณ์เล่าให้ฟังบ้างสิคะ”

“ประสบการณ์อะไรที่ไหนกันเล่า”

ฮโยยอนเขิน เพราะตอนนี้เจ้าหล่อนกำลังส่งสายอยุ่กับนักดนตรีนายหนึ่งที่อยู่สังกัดเดียวกัน แต่เป็นช่วงที่แอบๆส่งสายตา ยังไม่ได้ลงลึกถึงขั้นคบกัน..

“แหม..เขินทำไมคะ เมื่อก่อนใครมาจีบก็เล่าให้หนูฟังฉอดๆ แต่พี่จุนโมเนี่ยเก็บเงียบเลย..”

“ไม่รู้จะเล่าอะไรนี่นา ก็มันไม่มีอะไร”

“จริงอ่ะ”

ซอฮยอนทำหน้าล้อเลียน

“จริง เขาก็ยังไม่ได้อะไรสักหน่อย ไม่รู้พี่เป็นฝ่ายคิดฝ่ายเดียวหรือเปล่า?”

คราวนี้ฮโยยอนทำตาลอยๆ

“หนูว่าไม่น่ะ พอหนูเห็นพี่เค้าแอบมองพี่บ่อยๆ”

“จริงเหรอ? แต่ทำไมเขาไม่เข้ามาคุยสักที พี่ก็รออยู่”

คราวนี้ซอฮยอนหัวเราะ

“เขาจะเข้ามาคุยได้ไงคะ พอเขาเดินมาพี่ก็เดินหนี ทำไมทำงั้นละคะ”
ฮโยยอนยิ้มอายๆ บิดหมอนในมือไปมา

“ก็มันอายนิ”

“อารายยก๊านน หนูไม่เคยเห็นพี่อายสักทีเวลาคุยกับหนุ่มๆ”

“ไม่เหมือนกันนะฮยอน คนที่เราไม่รู้สึกอะไร เราจะพูดอะไรก็ได้ แต่คนที่เรามีพิรุธในใจกับเขาเนี้ย มันอายอ่ะ”

“แล้วพี่รุ้ได้ไงคะ ว่าพี่รู้สึกพิเศษกับเขา”

น้องน้อยผู้อ่อนด้อยในเรื่องรัก สงสัย

“ฮยอนคนดี เวลาเราเจอคนที่เราชอบ หัวใจเราจะเต้นแรง แรงแบบไม่มีเหตุผล แค่เขายิ้มเราก็ใจสั่น เขาพูดด้วย ก็ไม่รู้จะเอามือไม้ไปไว้ที่ไหน..มันเขินมากๆเลยนะ”

“อย่างงั้นเองหรือคะ? หนูชักอยากจะมีความรักดูมั่งแล้วสิ เอ๊ะ พี่คะ ถ้าเราชอบเขา แล้วเขาไม่ชอบเราล่ะ”

ฮโยยอนหัวเราะ

“ก็เป็นรักข้างเดียว เหี่ยวเหมือนกิมจิแช่แข็งไง ความรักนี่มันแปลกนะ บทมันจะรักมันก็รัก มันบอกอะไรกันไม่ได้ ดูอย่างเจ๊แทแทสิ ใครจะรู้ล่ะว่าเขากิ๊กกับแฮทึก ปิดกันตั้งนานพวกเรายังไม่รู้เลย เห้นมั้ย”

“นั่นสิคะ หนูถึงได้ว่า เวลาบริษัทมีงาน เห็นพี่แทแทที่ไหน ดูเหมือนพี่แฮทึกจะอยู่ข้างๆตลอดเลย แต่เขาก็ทำเนียนนะคะ จริงๆหนูนึกว่าเขาชอบพี่ยุนอาเสียอีก เห็นคุยกันหัวเราะกันบ่อยๆ”

“พี่ถึงได้บอกไง ถ้าเราไม่ชอบเราก็แสดงตัวตนเราได้ร้อยแปด แต่ถ้าเราชอบ เราก็อยากดูดีในสายตาของคนคนนั้น”

“ถ้าหนูมีแฟนนะ หนูจะเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด ถ้าเขาชอบหนู เขาต้องชอบทุกอย่างที่เป็นหนูสิ ไม่ใช่ต้องแกล้งทำเป็นคนอื่นให้เขาชอบ”

ซอฮยอนย่นจมูก

“ย่ะ แม่จิงจิงอี จอมขี้แย ว่าแต่ตอนนี้จะนอนได้หรือยัง? เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าฉันขอบตาคล้ำเป็นหมีแพนด้าน่ะ ถ่ายรูปออกมาไม่สวย ฉันจะให้คุณอาลงโทษเธอ”

“นอนค่ะนอน แหม..ถ้าพี่เป็น หนูก็เป็นด้วยล่ะ อยู่ดึกด้วยกันนิ”
“ย่ะ

สองสาวหัวเราะกันเบาๆ ก่อนจะล้มตัวนอนแล้วกล่าวราตรีสวัสดิ์กันเบาๆ

ซอฮยอน หลับตา รอยยิ้มยังอยู่บนริมฝีปา

“จะเป็นไงนะ ถ้าจะได้เจอกันคนคนนั้น แล้วเขาจะเป็นยังไงกัน ฉันอยากเจอเขาเร็วๆจัง คนที่พี่ ฮโยยอนบอกว่าจะทำให้ฉันหัวใจเต้น..
...................................................................................................
“ตื่นเต้นจังเลย “

สามหนุ่ม เดินไปมาอยู่ในห้องแต่งตัว พวกเขาอยู่ในชุดสุทการแสดงสีน้ำเงินเข้ม แต่ออกแบบให้แตกต่างกันไปแต่ละคน

ยงฮวาอมยิ้ม มองดูน้องๆ แสดงอาการประหม่าต่างกัน

จองชินเดินไปมาเอามือถุขมับ

จองฮยอนเดินไปนั่งเท้าแขนโซฟา สักพักไปนั่งตรงอีกมุม

ส่วนมินฮยอกหนักสุด เดินไปที่กระจกเช็คหน้าเช็คผมไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร

“เอาน่า ทำใจเย็น สูดลมหายใจเข้าลึก”

“โอ๊ยพี่ สูดหลายรอบแล้ว..ไม่เห้นช่วยได้เลย ยิ่งสูดยิ่งหอบ”

จองชินเถียง ตอนนี้เขาหยุดถูขมับ แต่กำมือสองข้างมาย้ำเบาๆตรงข้างแก้ม ที่เขาบอกว่ามันเป็นพัลจา(รอยย่น)

“มันจะต้องออกมาดี เชื่อฉัน”

“ใช่แล้ว”

ชองจองกิว ผู้จัดการส่วนตัวเปิดประตูเข้ามา

“ออกมาดีแน่ๆ รู้มั้ย พวกสื่อมาเพียบ แขกวีไอพี ก็มาเพียบบบ นี่จางกึนซอกมาแล้ว ปาร์คชินเฮมาแล้ว รุ่นพี่ปาร์คยองฮา ก็มาน่ะ”

“ฮ้า พี่เขามาจริงๆด้วย”

หนุ่มๆBlue ตื่นเต้น เพราะเขาเจอกับรุ่นพี่นักแสดงคนนี้ที่ญี่ปุ่นจนสนิทสนมคุ้นเคยกันดี

“ใช่ พอดีเขามาเทสต์ซีรีย์เรื่องใหม่ในเกาหลี เดี๋ยวพอจบรายการเขาจะมา เขาอยากเจอพวกนายมาก เห็นว่าจะพาไปฉลองด้วยนะ”

“โอ๊ยๆๆดีใจ”

มินฮยอกเต้นไปรอบๆ

ประตูเปิดมาอีกรอบ คราวนี้ชายหนุ่มห้าหกคนเดินเข้ามา

“ยงฮวา ยินดีด้วยน้า”

ลีฮงกิ ยิ้มกว้าง เดินเข้ามาสวมกอดยงฮวา

“ขอบใจเพื่อน”

ยงฮวายิ้มรับ พร้อมทักทายหนุ่มๆ วง F.T.Island

คราวนี้ทั้งห้องเลยเต็มไปด้วยเสียงเซ็งแซ่ จนชองจองกิว ต้องยกมือห้าม

“หยุดๆๆ ทักทาย พอแล้ว ฮงกิ พวกนายไปนั่งด้านหน้าไป๊ สื่อจะได้ทำข่าว เขามาแบบนี้เจ้าพวกนี้สมาธิแตกซ่านกันพอดี”

ลีฮงกิหันมาพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันมา

“เออ ยงฮวา พี่ผู้กับกับก็มานะ มากันเกือบครบทีมล่ะฉันเจอเขาตะกี้นี เดี๋ยวจบการโชว์ของนาย เขาจะเขามาหา น่าอิจฉาชะมัดเลยว่ะ สื่อมากันเพียบบ เพราะนายเดบิวต์นี่มีแต่แขกดังๆทั้งนั้น โดยเฉพาะฉัน ฮ่าฮ่าฮ่า”

ทุกคนพากันระเบิดเสียงหัวเราะ ขำลีฮงกิ

ยงฮวาอมยิ้ม

“หวังว่าการเดบิวท์ครั้งแรกของพวกเราจะผ่านไปด้วยดีน่ะ”

Create Date : 26 กันยายน 2553
Last Update : 22 ธันวาคม 2554 16:16:41 น.
Counter : 1114 Pageviews.

3 comment