Bloggang.com : หนูธันย์ - หัวใจ(มันส์)หวาน 3.ตอน .....ไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักเธอ...คนสวย!

Group Blog

All Blog

หัวใจ(มันส์)หวาน 3.ตอน .....ไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักเธอ...คนสวย!

หัวใจ(มันส์)หวาน 3
ตอน ไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักเธอ.....คนสวย

Free Countertop online casino games

จองยงฮวา เดินเหนื่อยๆมาขึ้นรถคันใหญ่ เขาเอนกายพิงพนักหลับตาครู่หนึ่ง

“เอ้านี่”

ชองจองกิว ผู้จัดการยื่นขวดน้ำสะกิดเบาที่แขนชายหนุ่ม ยงฮวาลืมตาขึ้น ทรงตัวนั่งก่อนรับน้ำมาเปิดดื่มอย่างกระหาย

“เหนื่อยหน่อยนะ นายเป็นที่รู้จักแล้ว ต้องเดินสายออกรายการ นี่พอเดบิวต์แล้วสักพัก คนอื่นๆจะเดินสายบ้านช่วยนายไง”

“ไม่เป็นไรพี่ ผมไหว”

“กระแสซีรีย์เรื่องนั้นดีชะมัดยาด ขนาดเรตติ้งสู้ละครบู๊ล้างผลาญเรื่องนั้นไม่ได้ เห็นผู้กำกับบอกว่าขายไปตั้งสิบเจ็ดประเทศ แล้วนายเตรียมตัวเดินทางไปโปรโมทกับพวกดาราใหญ่พวกนั้นได้เลย”

ยงฮวายิ้ม
“ฮงกิไปด้วยหรือเปล่าพี่?”

“อ๊ะ ต้องไปสิ ไปกันสี่ดารานำ..วันก่อนฉันเจอเพื่อนฉันที่ดูแล วงนังหนูพาโบอยู่ เค้าบ่นกระปอดกระแปดว่าทำไมไม่ให้พาโบไปโปรโมทด้วย เล่นเรื่องนี้เด่นจะตายไป”

“เออ นั่นสิพี่ ผมสงสัย ทำไมพาโบไม่ไปด้วย”

“เหอ เหอ” จองชองกิวหัวเราะมีเลศนัย

“ทำไม พี่รู้อะไรดีๆงั้นเหรอ”

“อ๊ะ แน่นอนไอ้น้อง เขาลือกันทั้งกองว่า ยัยพาโบ เล่นนอกบทเกาะติดพ่อพระเอกชื่อดังแจ พ่อคนนั้นเขาคงรำคาญ เลยยื่นคำขาดว่า ถ้าจะให้ไปโปรโมทละก้อ ต้องไม่มีแม่คนนั้นไปวุ่นวาย”

“อ้าว ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็นายมัวแต่เกร็งเรื่องท่องบท ฝึกแอ๊คติ้งจนไม่มีเวลาสังเกตสังกาอะไร ฉันนี่สิ ว่างตลอดเวลาที่ไปเฝ้านาย ช่างเสื้อช่างผม คุยอะไรกันฉันรู้โม๊ดด”

“อืมม พี่ชองกิวสมกับเป็นผู้จัดการจริงๆ”

ยงฮวาพยักหน้าหงึกหงัก

“แน่นอนไอ้น้อง เป็นผู้จัดการต้องหูตาไว ไม่งั้นจะสู้คนอื่นเขาได้เรอะ จำไว้นะยงฮวา เป็นดารานี่ต้องแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว และเรื่องงานกับความรู้สึก งานก็คืองาน มันไม่ใช่ของจริงจำไว้ ไม่งั้นจะแป๊กเหมือนอีหนูนั่น”

“ครับ ผมจะจำไว้”

ยงฮวาพึมพำเหมือนพูดกับตัวเอง

“งานกับความรู้สึก ไม่ใช่อย่างเรื่องเดียวกัน”

.................................................................................................

ตึกสถานีโทรทัศน์สูงตระหง่านนั้น ผู้คนเดินขวักไขว่วุ่นวาย ซอฮยอนขึ้นลิฟต์ด้านหลังมาลำพัง หลังจากที่ ลีแทซองคุณอาผู้จัดการของเธอมาส่งที่หน้าลิฟต์

“ฮยอนไปได้นะ คุ้นเคยแล้วนี่ตึกนี่ มากันบ่อยๆ ไปหาคุณโอแทอานะ อยู่ห้องประชุม บีชั้น13”

“ได้ค่ะ คุณอาไปเถอะ หนูไปถูก”

“โอเค เสร็จแล้วโทรบอกด้วย จะให้พีพีมารับ”
ลีแทซองหมายถึงผู้ช่วยของเขาอีกคนหนึ่ง ที่ไปคุมห้าสาวไปออกรายการอีกสถานีหนึ่ง

ส่วนเขาติดเซ็นสัญญาโฆษณาตัวใหม่ของยุนอา ที่ต้องไปดูแลใกล้ชิด”

“ค่ะ บายค่ะคุณอา”

ซอฮยอนถอยหลังไปในลิฟต์แล้วโบกมือ ลีแทซองหันหลังกลับ ขณะที่ซอฮยอนถอยเพลินต้องสะดุ้งเมื่อเผลอไปเหยียบอะไรสักอย่างเข้า

“อุ้ย”

พอเหลียวไปมอง เธอก็ต้องยิ้มแหยๆ เพราะเห็นรองเท้าส้นสูงของตัวเองวางอยู่บนรองเท้าผ้าใบของผู้ชายคนหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ แฮ่ะ ฉันไม่ทันมอง”

“ไม่เป็นไรครับ”

ซออยอนหันไปยิ้มนิดๆให้เขา แล้วขยับตัวออกมายืนห่างอีกด้านหนึ่งของลิฟต์

ยงฮวาก้มหน้าลงยิ้มนิดๆกับปลายเท้าตัวเอง หมวกแค็ปปิดบังใบหน้าของเขาได้ดี

“นั่น เกิร์สเจนเรชั่นนีน่า”

เขาจำได้ ใครจะจำวงสาวๆที่ดังกระหึ่มทั่วเกาหลีขนาดนั้นไม่ได้

ยงฮวายิ้มอีก เมื่อนึกถึงน้องชายร่วมวง เจ้ามินนี่จะว่าไงนะ ถ้ารู้ว่าเขาได้อยู่ระยะประชิดกับขวัญใจของมันขนาดเท้าชิดกันเชียวน่ะ ชิดกันขนาดเหยียบเข้าเต็มรัก เขาก้มหน้าลงยิ้มกว้างขึ้น

ซอฮยอน ไม่กล้ามองไปทางชายหนุ่มคนนั้น แอบปรายตามองนิดๆ เห็นเขาก้มหน้าหลุบอยู่

“เป็นดาราหรือเปล่า?”

ในใจเธอสงสัย เพราะลิฟท์ด้านนี้มีเฉพาะเจ้าหน้าที่และดารานักแสดงเท่านั้นที่จะมันได้

ซอฮยอนรู้สึกเขินๆนิด แหม ทำเปิ่นไปเหยียบเท้าเขาเข้าเต็มรัก ก็มันไม่ทันสังเกตนี่นา..มัวแต่ตื่นเต้นว่าจะได้งานโปรเจ็คใหม่ๆ ที่คุณอาผู้จัดการบอกเมื่อเช้านี้

“เขาเจาะจงตัวซอฮยอนมาเลยน่ะ เพราะว่าเรายังไม่เคยไปออกรายการเกมส์โชว์รักๆใคร่ๆแบบนี้”

“แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างคะ”

จำได้ว่าเธอถามไปอย่างตื่นเต้นอยู่บ้าง

“ไปสัมภาษณ์นิดหน่อย แล้วก็รอนัดวันถ่ายทำ รายละเอียดยังไม่แน่ชัดนัก แต่ที่สำคัญเราอย่าเพิ่งเผลอไปบอกพวกพี่ๆล่ะ รู้มั้ย เค้าต้องการเซอร์ไพรส์ในวงด้วย”

“ค่ะ หนูไม่บอกหรอก”

“ดีมาก ฮยอนจะได้มีผลงานเด่นเดี่ยวๆบ้าง ไม่ใช่ดังเป็นวงอย่างเดียว”

“โดดเด่นเหรอ? ฉันไม่ได้ต้องการหรอก ฉันแค่อยากได้ลองทำอะไรหลายๆอย่างต่างหาก”

ซอฮยอน ตกในห้วงความคิดจนเผลอพึมพำออกมาดังๆ

“ครับ”

“อ่ ะคะ”

“คุณว่าอะไรครับ”

ยงฮวานึกว่าหญิงสาวพูดกับตน

ซอฮยอนอายนิดๆ รีบส่ายหน้าพร้อมกับหันไปทางอื่น

“ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆแต่ดังไปหน่อยคะ”

“อ่อ อืมม์ คงเพลินมากเลย ดังจนผมได้ยิน”
ยงฮวาลอบยิ้ม

ซอฮยอนรู้สึกอายที่ทำอะไรเปิ่นไปขนาดนั้น จึงนึกอยากให้ลิฟต์ถึงชึ้นที่ต้องการไวๆ แหงนหน้ามองแต่ชั้นเลขบอกชั้น

ยงฮวาอมยิ้ม อืมม์..ไอดอลสาวๆนี่ก็ทำอะไรเปิ่นๆเป็นแฮ่ะ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อดังลั่น เขารีบหยิบออกมา

“ฮัลโล”

ที่แท้เป็นชองจองกิวโทรเขามา

“โอเค ฉันอยู่ข้างล่างนี่ ลงมาก่อน เดี๋ยวขึ้นไปพร้อมกัน”

“ได้ครับพี่ ครับ”

ลิฟท์ถึงชั้น 13 แล้ว ซอฮยอนถอนหายใจ พอประตูเปิด เธอค่อยก้าวออกมา

ยงฮวาก็ก้าวออกมาเช่นกัน แต่เขาหันกลับไปที่ลิฟต์อีกทางหนึ่งเพื่อจะลง ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง ชายหนุ่มเห็นร่างโปร่งทางด้านหลังเดินตัวตรงไปด้านหน้า

อืมม...ผู้หญิงคนนี้รูปร่างดีจริงๆ ขายาวๆของหล่อนซ่อนอยู่ในสกินนี่ยีนส์ ที่น้อยคนนักจะใส่ได้สวย เขาคิดซุกซนประสาชายหนุ่มเจอหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะดุดตา

“สมแล้ว ที่เธอเป็นไอดอลของหนุ่มๆทั่วประเทศ
--------------------------------------------------

ซอฮยอนนั่งอยู่บนโต๊ะรูปไข่ คนที่ร่วมโต๊ะกับเธอ คือ พี่ดี รายการ แต่งงานกันแร้วววว โอแทอา กับผู้ช่วยของหล่อน ปาร์คซึงโจ พวกเขาคุยกันกึ่งสัมภาษณ์นิดๆ ด้วยบรรยากาศสบายๆ ทำให้ซอฮยอนโล่งอก ไม่เกร็งสักเท่าไหร่

“คำถามสุดท้ายแล้วล่ะ คุณซอฮยอน”

โอแทอาขยับแว่นสีดำให้กลับขึ้นไปบนดั้งจมุก

“ไหนลองบอกพี่สิคะ ว่าผู้ชายแบบไหนที่เป็นสเป็คของหนู”

ซอฮยอนยิ้มเขินๆ ก่อนจะตอบไปว่า

“หนูไม่มีสเป็คหรอกค่ะพี่”

“อ้าว”

ทั้งโอแทอา ปาร์คซึงโจ และจินอา อุทานพร้อมกัน

“เป็นไปได้ไงกัน งั้นแบบนี้แล้วกัน ง่ายหน่อย ลองบอกชื่อคนที่หนูอยากร่วมงานด้วยมาสิคะ พวกบอย์แบนด์ที่หนูรู้จัก ดารา นักร้อง ใครก็ได้”

ซอฮยอนทำหน้าคิด เธอพร้อมทำแก้มป่องปากจู๋โดยไม่รู้ตัว ท่าทางนั้นน่ารักจนปาร์คซึงโจมองตาปรอย เผลอพึมพำออกมาว่า

“น่ารักจัง”

ซอฮยอนรู้สึกเขินจนต้องหัวเราะออกมา ก่อนพึมพำขอบคุณ โอแทซองหันไปเอากระดาษในมือฟาดไหล่ผู้ช่วยอย่างแรง

“นี่ๆๆ ทำให้น้องเขาเขินเดี๋ยวเถอะ เอา ว่าไงจ๊ะ ซอฮยอน หนูอยากร่วมงานกับเขาใครบ้าง”

ซอฮยอนย่นจมูก

“ใครก็ได้คะพี่ หนูร่วมงานกับใครก็ได้ หนูไม่รู้จะเลือกใครจริงๆ นึกไม่ออกค่ะ”

“อ้าว..เป็นงั้นจริงๆเหรอ แปลกจังที่เด็กสาวๆอย่างหนูจะไม่คนที่ชื่นชม ไม่มีสเป็ค”

ซอฮยอนยิ้มรับกับคำนั้น เธอไม่มีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หัวใจของเธอว่างเปล่า ปราศจากความรัก..รักในวัยสดใสที่พี่ๆทั้งแปดคนไขว่คว้า ต้องการ

“มันคงยังไม่ถึงเวลามั่ง ฉันเลยไม่มีความรู้สึกแบบนั้น”

“งั้นพี่จะลองดูให้แล้วกัน ว่าใครจะเหมาะกับซอฮยอนผู้ไร้เดียงสาของเรา”

โอแทอา ยิ้มให้สาวรุ่นน้องอย่างเอ็นดู รู้สึกถูกชะตาอย่างประหลาดกับไอดอลสาวคนนี้ หล่อนมั่นใจว่าการร่วมงานคงเป็นไปได้ดีเช่นกัน

.................................................................................................

ยงฮวา และจองชองกิว เดินคุยเรื่อยอย่างไม่รีบร้อนในลิฟต์

“ตื่นเต้นหรือเปล่า?”

“นิดหน่อยครับ อะไรที่มันไม่เคยลองมันต้องรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัว ธรรมดาครับพี่”

“รายการนี้ดีน่ะ คล้ายๆจะทำให้คนดูใกล้ชิดศิลปินมากกว่าบทเวที เพราะนายต้องเล่นเป็นตัวเอง แจ่มเลย”

“อืมม์ เล่นเป็นตัวเอง?”

“ช่ายยยย แถมเล่นเป็นคู่แต่งงานด้วย อย่าเผลอตัว เผลอใจคิดว่ามันจริงล่ะ เด๋วจะเจ็บลึก”

จองชองกิวทำเสียงเคร่งแต่หน้าตาล้อเลียน ยักคิ้วแผล่บๆ

“แหม พี่ก็พูดไปไกลขนาดนั้น จะมาจริงอะไรล่ะ เล่นกับใครผมยังไม่รู้เลย”

ยงฮวาถอดหมวกเสียผมลวกๆสองที แล้วใส่เข้าไปอย่างเก่า

“ก็เตือนไว้ไอ้น้อง ฉันเห็นดารามาเล่นรายการนี้ ชอบกัน เขาคงคิดว่าชอบกันน่ะ ตอนถ่ายทำ เพราะบรรยากาศมันป็นใจไง แต่พอเลิกรายการเป็นไง ก็เลิกกัน..แย่ อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกตัวเองเลย”

“ผมรู้สึกว่าพี่จะพูดแบบนี้กับผมหลายหนแล้วน่ะ ทำไม ไม่เข้าใจ?”

“ไม่รู้แฮ่ะ ฉันมีลางสังหรณ์แปลกๆ ชอบกล หน้าตานายนี่เหมือนใกล้จะมีคู่ ฮ่าฮ่าฮ่า”

“ฮืออ พี่ก็พูดไป ทำแต่งานทุกวัน เจอแต่ไอ้สามคนนั่นแล้วก็พี่นี่แหละ หวังว่าที่เป็นคู่นี่ไม่ใช่ไอ้พวกนี้นะ ฟ้าผ่าตายเลย”

คราวนี้จองชองกิวหัวเราะลั่นลิฟต์ ด้วยรู้สึกขันจริงๆ

-----------------------------------------------------------------------------

โอแทอา ลุกขึ้นบรรยากคอนเซ็ปส์รายการซีซั่นใหม่ ด้วยความมั่นใจ มีปาร์คซึงโจคอยฉายสไลด์ตามจังหวะที่นัดกันไว้ หัวหน้าฝ่ายต่างๆพลิกแฟ้มดู ประกอบ

“เราเปลี่ยนใหม่หมดทุกรุปแบบค่ะ แทบจะไม่เหมือนเดิมเลย พิธีกรก็เปลี่ยนออกเกือบหมด”

“ฮืมม..แน่ใจเหรอว่าจะสู้รายการช่องคู่แข่งได้”

“มั่นใจว่าสู้ได้ค่ะ เพราะแทนที่จะเอาของเหมือนๆกันไปดัน เราปรับไปคนละแบบให้ผู้ชมเลือกชม แต่รายการของเรานี่มีจะปรับฐานวัยรุ่นเพิ่มขึ้น ใช้ช่องทางอินเตอร์เน็ตโฆษณา เชื่อว่าจะทำให้ขายต่างประเทศได้ด้วยค่ะ ซึ่งจะเป็นตัวเลือก ไม่ใช่ตัวแถมซีรีย์เหมือนที่ผ่านมาแน่นอนค่ะ”

“น่าสนใจดีนี่”
อีชินวาหมุนปากกาไปมา เงยหน้าสบตาอีกฝ่ายหนึ่ง โอแทอาเม้มปากนิดหนึ่ง

“ค่ะ เราคัดเลือกนักแสดงเรียบร้อย แล้ว อย่างที่เสนอไป มีคู่เดิมหนึ่งคู่คือ โจควอนกับกาอิน เราคงอยู่ แต่จะเพิ่มไอดอลอีกสองคู่ที่กำลังมาแรง..นี่ค่ะ”

ปาร์คซึงโจรีบฉายรีบนักร้องวัยรุ่นทั้งสี่ขึ้นบนเวที
“โอ๊ะ นั่น ชิโนชิเด้ ผมรู้จัก แต่อีกสามคนผมไม่รู้จักเลย”

ผู้ร่วมประชุมคนหนึ่งกล่าว

“กำลังดังทั้งนั้นครับท่าน วัยรุ่นทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น ทั่วเอเชียรู้จักกันหมด”

“ฮืมม..”

“งบประมาณ..” โอแทอาพูด

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา” ผู้ร่วมประชุมอีกคนโบกมือ “ ขอแค่ให้มันเป็นจริงอย่างที่พวกคุณว่าเถอะ เรตติ้งถึงจะสู้ไม่ได้ แต่อย่าให้น่าเกลียด แล้วให้ขายได้ แค่นี้แหละ มีกำไรแล้ว”

“ค่ะ ดิฉันมั่นใจ”

“โอเค งั้นก็ผ่านไป อีกสามเดือนมาพิจารณากันใหม่อีกที ทุกคนว่าไง”
ทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย

โอแทอาอดไม่ได้จริงๆที่จะปรายตามอง คนที่หล่อนที่เรียกว่าศัตรู เห็นเขาพยักหน้าด้วย..หล่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ขอบคุณค่ะท่าน”

โอแทจา ปาร์คซึงโจ โค้งคำนับ ผู้ประชุม ขณะที่เดินออกจากห้อง อีชินวาเดินช้าๆมาหยุดที่หน้าหญิงสาว เขายิ้มนิดๆ พูดเสียงเบาว่า

“ขอให้โชคดีนะแทอา”

โอแทอาเม้มปากนิดหนึ่ง ก่อนจะแค่นยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ หัวหน้าอี แต่คราวหน้ากรุณาเรียกโอแทจาเถอะค่ะ ชื่ออย่างเดียวสงวนให้เฉพาะคนที่สนิทสนมกันเท่านั้น ฉันขอตัวค่ะ”

โอแทอาโค้งคำนับแล้วเดินลิ่วออกไป

“ลูกพี่รอด้วย”

ปาร์คซึงโจหันไปกวาดข้าวของบนโต๊ะ อย่างรีบร้อน พรวดพราดตามติดไป..

อีชินวามองตาม เขายิ้มมุมปากนิดหนึ่ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเกือบหม่นเศร้า

“เราเคยสนิทกันน่ะ ถึงตอนนี้ผมยังคิดว่าผมเป็นเพื่อนคุณอยู่เสมอ”
.................................................................................................

.ชายหนุ่มสี่คน นั่งๆนอนบนห้องกว้างๆ ด้วยอิริยาบถแตกต่างกัน

ยงฮวากำลังเกากีต้าร์เทียบโน้ต เทียบโน้ตอย่างตั้งใจ

จงฮยอน กำลังนอนหลับตาพริ้มบนโซฟานุ่ม

ขณะที่จองชินและมินฮยอกกำลังเล่นเกมส์หน้าทีวีกันสองคน หัวเราะคิกคักสนุกสนาน

“โห นายนี่ ดูสิ ฉันตายอีกแล้ว อ่อยกันมั่งสิว้อย ชนะๆอยู่ได้ สนุกเหรอ ชนะอยู่คนเดียว ไม่เล่นแล้ว”

มินฮยอกพูดงอนๆ พลางทิ้งจอยสติ๊กในมือ เถิบตัวไปใกล้พี่ชายใหญ่ที่นั่งอีกฟากหนึ่ง

“แพ้แล้วพาลนี่หว่า เอามาๆๆ เล่นอีกเกมส์ เดี๋ยวฉันจะให้นายชนะ”
จองชินกวักมือ

“มาเร็วมินฮยอก”

“ไม่เอา เบื่อแล้ว”

มินฮยอกส่ายหน้า พลางขยับตัวไปชิดยงฮวา ยื่นหน้าไปมองโน้ตบนตักของอีกฝ่ายหนึ่ง

“พี่แต่งเพลงใหม่เหรอ? ขยันจัง”

“มินฮยอกมาเร็วเข้า อย่าไปกวนพี่ยงฮวา เขาแต่งเพลงอยู่ว้อยไอ้บ้า”

“ไม่เล่นแล้ว จะดูพี่ยงฮวาแต่งเพลง ไม่กวนสักหน่อย ใช่มั้ยพี่”

“อือ..ไม่กวนหรอก เพราะฉันยังแต่งไม่ได้อยู่ดี”

ยงฮวาวางกีต้าร์ ยกสองมือประสานศีรษะ เอนตัวไปพิงเก้าอี้

“อ้าว เพลงเก่าเหรอพี่..ที่ค้างอยุ่นั่นน่ะ เห็นพี่ทำดนตรีเสร็จตั้งนานแล้วนี่นา”

“อือ นึกไม่ออก”

ยงฮวาตอบทั้งที่หลับตา

“เอาน่าพี่ชาย” จองชินขยับเข้ามาร่วมวงด้วย

“เดี๋ยวไปถ่ายรายการจับคู่นั้น ได้เจอสาวๆสวยๆ เป็นภรรยาก็นึกออกเองแหละ เนอะ”

“จริงด้วยสิ อิอิอิ”

มินฮยอกกับจองชินทำหน้าล้อเลียน หัวเราะกันคิกคัก

“พี่รู้ยังว่าจะไปเป็นสามีใคร?”

จองชินถาม

“เขาไม่บอกว่ะ เขาบอกให้ไปเจอวันนั้นเลย”

ยงฮวายังไม่ยอมลืมตา

“ว้า..แล้วถ้าเกิดรายการหักหลัง เอาคนอายุมากกว่า หรือนักแสดงรุ่นน้ามาจับคู่กับพี่ล่ะทำไง”

มินฮยอกบ่น

“เฮ้ย”

คราวนี้ยงฮวาลืมตาลุกขึ้นมานั่ง

“ไม่มั่ง”

“ว่าได้เหรอพี่ ผมเคยดูน่ะ ซีซั่นหนึ่งอ่ะ ฮยอนจุง ยังคู่กับรุ่นพี่ฮวางโบเลย ยังดีน่ะ ที่พี่ฮวางโบแกสวยอ่ะ “

“เออ แล้วถ้าเป็นงั้น พี่จะทำไง”

จองชินถามต่อ

“ฉันจะทำอะไรได้เล่า รับงานเขาไปแล้วนี่หว่า ก็ต้องทำให้ดีที่สุด”

“แล้วตอนพี่ไปสัมภาษณ์ เขาถามอะไรมั่ง”

“เยอะแยะ หาข้อมูลทั่วไป แล้วก็เรื่องสเป็ค อยากร่วมงานกับใครอะไรแบบนี้”

“เหรอๆๆ แล้วพี่บอกว่าอยากร่วมงานกับใครล่ะ นักร้องไอดอลคนไหน ระบุชื่อไปป่าว อย่างนี้มีสิทธ์ลุ้นน้าว่าอาจจะเป็นคนที่พี่บอกเขาไป”

“เปล่า ฉันไม่ได้บอกว่าอยากร่วมงานกับใครเป็นพิเศษ ฉันบอกว่าทำงานกับใครก็ได้”

“ว้า......”

มินฮยอกกับจองชินอุทานอย่างผิดหวัง

“ทำไมบอกเขาไปงั้นล่ะ ธ่อ”

“นั่นสิ”

มินฮยอกทำตาฝัน

“ถ้าเป็นผมน่ะ ผมจะบอกว่า ผมอยากร่วมงานกับ มันเน ชิโนชิเด้ ซอฮยอนล่ะ”

“เอ้ยย ไอ้หยีเอ๊ย ฝันเฟื่องซ่ะ พี่ยงฮวาต่างหากจะได้เป็นเล่นรายการนี้ ไม่ใช่นาย”

จองชินสะกิดเพื่อนยิ้มๆ

“เออ ฉันรู้แล้ว แหม.ถ้าเลือกได้ก็ดีสิเนอะพี่”
ยงฮวายิ้มเมื่อนึกอะไรได้ แล้วพูดช้าๆว่า

“ฉันยังไม่ได้เล่าให้นายฟังเลย มินฮยอก ว่าวันที่ไปตึกเอ็มบีซี ฉันเจอขวัญใจของนายด้วย”

“ขวัญใจผม ซอฮยอนนะเหรอ?”

มินฮยอกละล่ำละลักถาม

“โอ๊ย ตายๆ จริงอ่ะ พี่นี่เก็บเงียบเลยน่ะ”

“เก็บเงียบที่ไหน ฉันตั้งใจจะเล่าให้ฟัง แต่นายก็เห็น ฉันเพิ่งได้อยู่บ้านวันนี้เอง”

“จริงด้วย เค้าเป็นไง สวยมั้ย น่ารักมั้ย เหมือนในทีวีมั้ย พี่ได้คุยกับเขามั้ย”

มินฮยอกรัวคำถามอย่างตื่นเต้น ขณะที่จองชินขยับเข้าใกล้พี่ชายใหญ่อีกนิด เงี่ยหูรอคำตอบ ทำให้ยงฮวานึกขัน

“เฮ้ย ถามเป็นจรวดเอาทีละข้อสิว่ะ สวย น่ารัก เหมือนในทีวี แต่ไม่ได้คุยกับเขาหรอก แค่มองเอง”

“เหรอๆๆ พี่ได้มองใกล้มั้ย แค่ไหนอ่ะ โอ๊ย อิจฉาๆๆๆๆๆ รู้งี้ไปกะพี่วันนั้นก็ดี”
มินฮยอกบ่นกะปอดกระแปด

“หรือว่าเขาก็ไปร่วมรายการที่นายไปออกด้วย”

คราวนี้เสียงมาจากจงฮยอน คนที่นอนหลับตาพริ้มเหมือนไม่รับรู้อะไร

“อ้าว พี่จงฮยอน สนใจกะเขาด้วยเรอะ”

จองชินหันไปแซว

“โห..ถ้าเป็นอย่างนั้นพี่ก็น่าอิจฉาที่สุดเลย ไม่ยอมๆๆ ทำไมเขาไม่เลือกผมน่ะ ไม่ยอม”

คราวนี้ทุกคนหัวเราะขัน ยงฮวามองน้องเล็กด้วยสายตาเอ็นดู

“ไม่ใช่มั่ง ฉันไม่ได้เจอเขาในที่สัมภาษณ์น่ะ เจอเขาในลิฟด์ต่างหาก อยู่ในลิฟต์ด้วยกัน”

“โอ๊ย...งั้นก็ต้องใกล้กันนะสิ ในลิฟท์แคบนิดเดียว เป็นไงพี่ ได้กลิ่น สาวๆชิโนชิเด้มั้ย”

จองชินหยอดอีกลูก ทำให้ทุกคนหัวเราะอีกละลอก

“อ้ายบ้า”

ยงฮวาแยกเขี้ยว

“ขืนฉันไปทำท่าประหลาดๆแบบนั้น เค้าก็ต้องคิดว่าฉันเป็นพวกแฟนโรคจิตกันพอดี”

“เฮ้ย พี่ไม่หรอกน่า พี่ก็ดังแล้วน้า เขาน่าจะรู้จักพี่ คังชินวู ดังจะตาย โอ๊ย อิจฉาๆๆๆ”

มินฮยอก ยังไม่เลิกบ่น

“ไม่เลย”

ยงฮวายิ้มอีก เมื่อนึกถึงท่าทีซอฮยอนในวันนั้น เขายังจำได้

“เขาไม่รู้จักฉัน มองเขายังไม่มองเลย เอาน่า มินฮยอก เราเดบิวต์ไปแล้ว อีกหน่อยเราก็ต้องไปออกรายการเพลงต่างๆ ฉันรับรองว่านายต้องได้เจอเขาแน่ๆ”

“ผมก็หวังงั้นแหละ เฮ้อ..อยากไปออกรายการเพลงเร็วๆจัง”

มินฮยอกรำพึง ทุกคนพากันอมยิ้มด้วยความเอ็นดูน้องเล็กของวง

“เราจะเป็นที่รู้จักเร็วๆนี่ใช่มั้ยพี่”

“ใช่..ต้องมีคนรู้จักเราในชื่อ ซีเอ็นบลู แน่นอน ฉันมั่นใจ”
----------------------------------------------------------------------------

Create Date : 12 ตุลาคม 2553
Last Update : 12 ตุลาคม 2553 10:50:50 น.
Counter : 1028 Pageviews.

2 comments

คุณบุญยงคะ เก็บรองเท้าคู่นี้นขึ้นหิ้งเลยรึเปล่า

คู่ที่น้องเอาส้นฝากรอยรักไว้นะค่ะ 55555+

ซอโรโระของเรามีแอบเปิ่นเล็กน้อยอุทานดัง

จนหนุ่มเจ้าได้ยิน แต่ก็ขี้ตู่ใช่ย่อย หาว่าเค้า

พูดกะตัวเองซะงั้น ได้อีกนะคะคุณขา

โดย: gate_babe IP: 172.20.120.126, 203.144.130.176 วันที่: 17 ตุลาคม 2553 เวลา:22:20:29 น.

ตายละ เขียนได้เยี่ยมมากๆๆๆ นั่นเลย สิ่งที่ป้าคิดอยู่ ป้าชอบน้องมินมากมาย และไม่คิดว่า น้องมินจะคลั่งใคล้มักเน่ด้วย
เจ๊อะ เขียนได้โดนใจอย่างแรง ต้องรับผิดชอบด้วยนะ ถ้าเขียนงานออกมา ไม่ทันใจคนอ่านอะ
จุ๊บ จุ๊บ เลย ซอบบบบบ มาก

โดย: ป้าภัค IP: 117.47.218.58 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:46:10 น.