Bloggang.com : คนชอบเต่า - ดันทุรังทัวร์

Bloggang.com : weblog for you and your gang

สะเดียงยา

Group Blog

All blogs

ดันทุรังทัวร์

ดันทุรังทัวร์

หมู่เกาะอ่างทอง(ถ่ายเองนะคร้าบ)

หลังจากที่มีเสียงวิพากย์วิจารณ์วิจารณญานกันต่างๆนานาว่าจะเอาชีวิตไปทิ้งมั่ง ฝนตกมั่ง คลื่นลมแรงบ้าง เนื่องจากมีมรสุมเข้าช่วงจะไปเที่ยวกัน ตามคำพังเพยที่ว่าตัวไม่ไป คนอื่นก็ไม่อยากให้ไป เราก็ได้รับคำยืนยันจากหัวหน้าทัวร์ว่าไปได้ แบบไม่มีหลักฐานหรือเหตุผล(เสียชีพดีกว่าเสียหน้า

) ก่อนออกเดินทางโดยรถก็เริ่มมีลางบอกเหตุ พี่วราภรณ์ สงวนนามสกุล เริ่มเกิดอาการอีกครั้ง(เกิดทุกครั้งที่ไปทะเล)มีอาการคลื่นไส้อาเจียน ทำเอาลูกทีมใจเสียกันไปหมด
พอขึ้นรถแอนก็เริ่มปฐมนิเทศทันที โดยมักจะกล่าวพาดพิงถึงบุคคลในห้องยาอย่างเสียมิได้ พอเมื่อยคอกันได้ที่(ประมาณบุคคลที่6)ก็หลับกันหมด ผ่านไป......13ชั่วโมง ไวจนเมื่อยก้น พวกเราก็มาถึงเกาะสมุย ความรู้สึกที่มาถึงปลอดโปร่งมาก การได้ไปไกลๆจากห้องยานี่ดีจริงๆ เสียดายอยู่อย่างเดียวที่แฟนไม่ได้มาด้วย(กลับไปจะโกรธไหมเนี่ย

) เที่ยวหน้ามรสุมนี่ก็ดีไม่มีคน ที่พักก็ว่าง ที่ๆไปพักส่วนใหญ่มีแต่ฝรั่ง ส่วนที่เราไปพักก็เป็นวิลล่าขนาดใหญ่พื้นที่หลายเอแคลร์ แต่ราคาโรงแรมจิ้งหรีด เพราะมีทั้งพัดลม ห้องน้ำในตัว น้ำไม่อุ่น ทีวีที่มีเครื่องเดียวทั้งรีสอรท์แต่ไม่เปิดให้ดู

หลังละแค่350/คืน เนื่องจากพี่ปุกรู้จักมักจี่กับป้าเจ้าของเป็นอย่างดี รู้สึกจะเรียนมัธยมรุ่นเดียวกันเมื่อ30-40ปีก่อน

แล้วเราก็ไปเช่ารถมาคันนึงราคา16000ต่อวัน เออ! 0 เกินไปตัวนึง แล้วเราก็เริ่มเที่ยวแข่งกับเวลา เนื่องจากความต้องการชมพื้นที่สูง ดูแอนจะมีความสุขมากกว่าคนอื่น ปีนต้นมะพร้าวไม่หยุดเลย แล้วก็พยายามจะปีนขึ้นไปถ่ายรูปบนหินตาดีที่ช่วยกันจับไว้อายคนอื่นเขา
มื้อค่ำวันแรกก็ประเดิมอาหารหรูเจ้าเด็ดขึ้นชื่อของเกาะ "อ่าวปอ Seefood" เพราะมัวแต่รออาหารดูเขากินเป็นชั่วโมง กว่าจะได้กินมั่งกรดก็เฟ้อเต็มท้องแล้วต่อให้กินกะลามะพร้าวลงไปก็อร่อย แม่ช้อยคงรำจนตาลายหิวข้าวเลยได้5ดาว555....
วันรุ่งขึ้นหลังจากปลุกคุณนายทั้งหลายแต่เช้า ลางร้ายที่สองก็เกิดขึ้น ตาพี่พรเริ่มแฉะและแดง อาจเป็นเพราะตื่นตัวสุดขีดที่จะได้เห็นหมู่เกาะอ่างทองวันนี้ จากนั้นก็แวะไปวัดหลวงพ่อใหญ่ก่อน ปากก็บอกว่าจะไปไหว้พระทำบุญ แต่เชื่อในสิ่งที่เห็น ไม่เห็นมีใครขึ้นไปไหว้พระเลย มองกันจากข้างล่างถ่ายรูปเสร็จกลับ
ไม่นานเราก็เดินทางมาถึงหมู่เกาะอ่างทองสวยยยยยมากกกกกก..แต่กว่าจะขึ้นถึงจุดชมวิวก็หลายแฮกเหมือนกัน ขนาดผู้ชายมั่งตามแอนสันนิฐาน ยังถอดใจเลย ได้ยินแต่ว่า "ไม่ไหวแล้ว" ก็ได้ยินเสียงแว่วกลับมาว่า "แกขึ้นไปสินิ้งหน่อง อีกนิดเดียวจะถึงอยู่แล้ว" อย่างน้อยวันนั้นก็เป็นวันที่ประทับใจมากวันนึง แล้วคนที่คุณก็ไม่รู้ว่าใคร (ตูเอง ด้วยความโลภ เขามีแจก Postcard ฟรี) ดันนึกขึ้นมาว่า เขียนส่งให้ทุกคนในห้องยาเลยแล้วกัน ฮึ..ฮึ..ฮึ..ไอ้ใบแรกๆมันก็ขำดีหรอกช่วยกันเขียน แต่ไอ้ใบที่ยี่สิบขึ้นไปนี่สิ แทบจะเอาเท้าก่ายหัวเขียนเกี่ยงกันใหญ่ แต่แล้วก็ประสบความสำเร็จไปด้วยดี
ปล.ที่1 เฮ้อ....อยากไปอีกจัง
ปล.ที่2 อย่างน้อยก็มีคนอิจฉาที่ได้ไปเที่ยวเพียบเลย