ยังไม่ทันถึงหน้าร้อนดีเลย ไหงเมืองไทยมันถึงได้ร้อนซะขนาดนี้ ว่าแล้วไม่พูดพล่ามทำเพลง เมื่อได้ยินว่า

จะมีการจัดทริปไปเยือนเมืองจีน เราก็เลยขออาศัยไปด้วยคน โดยที่ยังไม่ทันจะรู้เลยว่าจะไปเที่ยวที่ไหน

อย่างไรบ้าง รู้แต่ว่าจะไปเฉินตู ไปจิ่วไจ้โกว...



ด้วยคำว่าจิ่วไจ้โกวนี่แหละ เคยได้ยินผ่านหูมาบ่อยมาก ทั้งจากคนพูดกัน ทั้งจากหนังสือท่องเที่ยว ต่างแนะนำ

ว่าที่นี่เป็นอุทยานที่สวยงามที่สุดและต้องมีซักครั้งที่ต้องไปให้ได้ เพราะจิ่วไจ้โกว เป็นอุทยานแห่งชาติของประเทศจีน

ที่ได้ชื่อว่าเป็น "ดินแดนแห่งเทพนิยาย" อยู่ในเขตอำเภอหนันผิง เขตปกครองตนเองของเผ่าเซียง ซึ่งเป็น

ชนชาติทิเบต ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของมณฑลเสฉวน หรือที่ชาวจีนเรียกว่า ซื่อฉวน ภาคตะวันตกของประเทศจีน

มีพื้นที่กว่า 720 ตารางกม. ท่ามกลางหุบเขาที่คดเคี้ยวไปมา โตรกธารลดเลี้ยวผ่านผาสูง และน้ำตกขนาดใหญ่

ทำให้ทิวทัศน์ที่เห็นมีสันสันแปลกตา




"จิ่วไจ้โกว" ในภาษาจีนหมายถึง แคว 9 หมู่บ้าน (คำว่า จิ่ว = เก้า, ไจ้ = หมู่บ้าน, โกว = แควหรือธารน้ำ)

โดยมีที่มาจากชนชาติทิเบต 9 หมู่บ้านที่อาศัยอยู่ริมธารน้ำบริเวณนี้มาแต่เดิม

จิ่วไจ้โกวได้รับการเรียกขานจากชนเผ่าทิเบตว่าเป็น "ขุนเขาธารน้ำอันศักดิ์สิทธิ์" ดังนั้นสภาพแวดล้อม

ทางธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นขุนัขา ป่าไม้ ลำน้ำ หรือหินทุกก้อน ล้วนได้รับการเคารพจากชนเผ่าพื้นเมือง

ทิเบต ปัจจุบันผืนป่าโบราณอันอุดมแห่งนี้จึงยังคงได้รับการรักษาไว้เป็นอย่างดี




สำหรับระยะเวลาการเดินทางเยือนแดนมังกรครั้งนี้ มีกำหนดการ 8 วัน โดยเริ่มตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ 4 มีนาคม ไปจนถึงวันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม 2550
ซึ่งนับเป็นครั้งแรกที่เราได้มาเยือนสนามบินสุวรรณภูมิ


เมื่อก้าวเข้าสู่บริเวณสนามบิน แรกเห็นช่างกว้างขวางใหญ่โตอะไรจะปานนี้ กว่าจะเดินไปถึง Gate ที่จะขึ้นเครื่องก็นานโขอยู่ และแล้วก็ได้เวลาขึ้นเครื่องบิน
จากเมืองไทยไปเยือนเมืองจีนกันแล้ว เย้ เย้ เย้...
กัปตันแจ้งว่าเราจะใช้เวลาในการบินจากเมืองไทยไปลงที่สนามบินเฉินตู 2 ชั่วโมงครึ่ง ซึ่งก็ไม่นานอย่างที่คิดไว้ค่ะ...