==== ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อยากจะเป็นสามี และ เป็นพ่อให้ได้ดีกว่าที่เคยเป็นเมื่อวาน ====
Group Blog
 
All Blogs
 
บทเรียนที่ 15 ของน้องเฟิร์น "แอ่งน้ำในโรงรถ"

วันที่อังคารที่ 3 สิงหาคม พศ. 2553 ... หลังหกโมงเช้าไม่ถึง 5 นาที ...

หน้าที่ประจำของพ่อ คือรอส่งหนูขึ้นรถตู้ไปโรงเรียน
และเอาศัพท์ภาษาอังกฤษที่คุณแม่หนูเตรียมเอาไว้มาทบทวนในระหว่างรอ

หนูเปลี่ยนเช้าวันเดิมๆให้เป็นวันที่พิเศษขึ้นอีกวันหนึ่ง
... วันที่พ่อต้องจดจำ

เมื่อคืนก่อนหน้าฝนตกหนัก ...
หลังคาโรงรถ(ที่เคยมีรถ)ของเรารั่ว
มีแอ่งน้ำเล็กๆขังอยู่ในโรงรถของเรา

หลังจากท่องศัพท์เสร็จตามที่คุณแม่หนูเตรียมไว้ให้ ...

หนูยืนอยู่ริมขอบแอ่งน้ำ พยายามกระโดด 2 - 3 ครั้ง
ใจหนูคงกะจะให้ข้ามแอ่งน้ำไปให้ได้

พ่อนั่งมองอยู่ แว่บแรกพ่อคิดจะห้าม
เพราะถ้าหนูกระโดดไม่ข้าม สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ...
หนูจะตกลงไปตรงกลางแอ่งน้ำ
และน้ำจะกระเด็นขึ้นมาเปียกถุงเท้าและกระโปรงชุดนักเรียน

พ่อคิดอีกที ... อืม ... ช่างปะไร เรื่องแค่นี้ ให้เรียนรู้ซะบ้าง

แล้วก็จริงๆ 2 - 3 ครั้งที่หนูหล่นปุ๊ลงกลางแอ่ง ...
พ่อนั่งดูต่อสักพักว่าหนูจะทำไง ... จะเลิก หรือ ลองต่อ ...
หนูลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหนูก็ทำให้พ่อประหลาดใจ

หนูถอยหลังไปสองก้าว แล้ววิ่งกระโดดข้าม ...
... หนูทำสำเร็จ ...
แน่นอนว่าหนูดีใจมาก

พ่อเรียกหนูมาจัดถุงเท้า ปัดเช็ดรอยน้ำบนชุดนักเรียน
พ่อถามว่าหนูทำได้ยังไง ...
หนูบอกว่า ... "ก็แค่ถอยหลังไปนิดหน่อย แล้วก็กระโดดข้ามไป"
หนูบอกว่า ... "ธรรมดามากๆ ใครๆก็รู้ ใครๆก็ทำได้ ..."

หนูรู้ไหมว่า สิ่งที่หนูค้นพบเช้าวันนั้น มันไม่ธรรมดาเลย
หนูรู้ไหมว่า มีผู้ใหญ่อีกหลายคนที่ยังยืนยัน(อย่างดื้อรั้น)ที่จะยืนอยู่ที่ขอบแอ่งน้ำนั่นแหละ
หนูรู้ไหมว่า มีผู้ใหญ่อีกหลายคนที่หล่นลงกลางแอ่งน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
... เพียงเพราะว่าพวกเขาไม่ยอมที่จะถอยหลัง ... อย่างที่หนูทำ

พ่อไม่หวังให้หนูเข้าใจเรื่องยากๆอย่างนี้ในวันนี้ ...
แต่พ่อหวังว่า เมื่อหนูกลับมาอ่านบันทึกตอนนี้ ในวันที่หนูเข้าใจ "โลก" มากกว่านี้
หนูจะเข้าใจสิ่งที่หนูเคยบอกว่า "ธรรมดามากๆ ใครๆก็รู้ ใครๆก็ทำได้" นั้น
มันไม่ธรรมดาและไม่ใช่ทุกคนที่ทำได้ ...

พ่อหวังว่าเมื่อหนูโตขึ้น หนูจะจำสิ่งที่หนูทำในวันนั้นได้
เมื่อหนูต้องเผชิญกับแอ่งน้ำที่ใหญ่กว่า "แอ่งน้ำในโรงรถ" ของเราในเช้าวันนั้น ...


แต่ถ้าหนูจำไม่ได้
และหนูตกลงกลางแอ่งน้ำที่ใหญ่กว่านั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

... กลับมาหาพ่อซิลูกรัก
พ่อจะจูงมือหนูไปดู "แอ่งน้ำในโรงรถ" ของเราอีกครั้ง

รักลูกเฟิร์น ... นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ
พ่อ ...

บันทึกไว้เมื่อ คืนวันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2553

------------------

===> บทเรียนที่ 14 ของน้องเฟิร์น ... เรื่องเล็กๆของใครๆแต่คือความภูมิใจของพ่อ

=== > บทเรียนที่ 16 ของน้องเฟิร์น (ยังมาไม่ถึงครับ)


Create Date : 08 สิงหาคม 2553
Last Update : 9 สิงหาคม 2553 18:44:23 น. 9 comments
Counter : 1449 Pageviews.

 
เด็ก ก็มีบทเรียนชีวิตไปเรื่อย ๆ เนอะ โตขึ้นจะได้แข็งแรงทั้งกายและใจ


โดย: iamnerisa วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:22:42:46 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องเฟิร์น

อ่านแล้วรู้สึกซื้งใจมากเลยค่ะ เป็นวิธีการสอนลูกที่ดีมากๆ เลยค่ะ เมื่อน้องเฟิร์นโตขึ้นและกลับมาอ่านบทเรียนนี้ก็จะรู้สึกภูมิใจในตัวคุณพ่อมากๆ เลยค่ะ


โดย: กิ่งลีลาวดี วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:15:27:39 น.  

 
อ่านหลายที ไม่เคยเม้นท์ บทนี้ แต่ชอบมากๆ แชร์ไปเฟซเลยแล้วกัน


โดย: wanarisa IP: 223.207.28.198 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:13:57 น.  

 
wanarisa - ขอบคุณมากๆครับ วันก่อนลอง google "พ่อน้องเฟ" พิมพ์ได้แค่นี้ google มัน auto ให้ แสดงว่ามีเพื่อนๆ search หาด้วยเหมือนกัน อืม ... ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม และเอาสำเนาไปเผยแพร้ต่อในโลกไซเบอร์ครับ


โดย: พ่อน้องเฟิร์นและน้องภัทร (Nong Fern Daddy ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:13:51 น.  

 
ไม่ใช่แค่ขึ้นออโต้นะ แต่มันขึ้นแบบเว็บไซต์หน่วยงานเลย มีขึ้นบรรทัดหลัก มีหัวข้อย่อยเสร็จสรรพ ดังแล้วนะคะเนี่ย


โดย: wanarisa IP: 223.207.190.92 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:03:13 น.  

 
เมื่อกี้ ลองไปค้นอีกที เอ๊ะ ไม่ขึ้นแบบเว็บหน่วยงานแล้วอ่ะ เอ๊ะหรือว่าเราจำผิด เอ๊ะ ทำท่าจะหน้าแตก

แต่เอ๊ะ ช่างเถอะ ยังไงๆ เราก็เป็นแฟนคลับอยู่ดีแหละ


โดย: wanarisa IP: 223.207.190.92 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:16:56 น.  

 
wanarisa - นี่ครับ ต้อง google "พ่อน้องเฟิร์นและน้องภัทร" ท่าน Google จะขึ้นแบบเต็มยศให้


โดย: พ่อน้องเฟิร์นและน้องภัทร (Nong Fern Daddy ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:40:38 น.  

 
ขอชื่นชมมากๆๆ และขอบคุณสำหรับบทความดีๆอย่างนี้
ซึ่งเป็นบทเรียนชีวิตที่สามารถค้นหาได้ทุกทีทุกเวลา อ่านแล้วก็ย้อนถามตัวเองทันทีเลย เมื่อคนเราแก่ตัวขึ้นเรื่อยๆ ก็มีหลักมีฐานที่คิดว่ามั่นคงแล้ว แต่รู้ทั้งรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่มั่นคงกว่า แต่กลัวที่ก้าวออกมาเพื่อทำมันให้สำเร็จและเรียนรู้ไปกับมัน บางปัญหาก็ไปยึดติดมากเกินไป จนงมงายกับปัญหาหลายนั้น และเสียเวลากับการยึดติดและมองปัญหาไม่ถูกจุดมากกว่าการยอมถอยหลังมาสักก้าวเพื่อมาตั้งหลักแก้ปัญหาให้ถููกจุด


โดย: waiyarat IP: 113.53.0.76 วันที่: 23 มีนาคม 2556 เวลา:11:27:14 น.  

 
Waiyarat - ขอบคุณครับ แวะมาเยี่ยมกันบ่อยๆนะครับ


โดย: Nong fern daddy (Nong Fern Daddy ) วันที่: 23 มีนาคม 2556 เวลา:12:01:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nong Fern Daddy
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 782 คน [?]




... Blog นี้ ...
แด่ ... แม่น้องเฟิร์นและน้องภัทร
เธอ..ผู้เปลี่ยนห้องที่มืดมิดให้สว่างไสวได้ด้วยรอยยิ้ม
เธอ..ผู้อยู่เบื้องหลังความเข้มแข็งและความสำเร็จทั้งมวล
... และ ...
เธอ ... ผู้เป็น "บ้าน" เพียงแห่งเดียวของผม

---------------------------------------------

หรือเพียง "ฝัน" ที่หาญท้าชะตาฟ้า ?

หรือจะเพียง "ศรัทธา" (ที่)ไร้ความหมาย ?

แม้จะเป็นแค่เพียง "ฝัน" จนวันตาย

แต่ผู้ชายคนนี้จะอยู่ข้างเธอ ... ตลอดไป ...

แด่ ... ลูกที่กล้าฝันของพ่อ

Friends' blogs
[Add Nong Fern Daddy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.