ด้วยความคิดถึง
เคยคิดว่าสักวันนึงที่เธอจากไป ฉันจะไม่คิดกลัวเธอเลย แต่เมื่อเกิดขึ้นจริง ฉันกลับห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันต้องยอมรับ ว่าฉันกลัวเธอจริงๆ ฉันไม่แม้แต่จะปิดตาคู่นั้นของเธอ ฉันได้แต่จับเธอห่างๆ ใจจริงฉันอยากทำกับเธอเหมือนเดิม เหมือนเดิมกับที่ตอนเธอยังอยู่ แต่เพราะฉันกลัว ฉันไม่ควรกลัวเธอเลย ความรู้สึกนั้นยังวนเวียนอยู่ ฉันยังไม่ลืมภาพในวันนั้น วันที่เห็นเธอนอนแน่นิ่ง ตาลืมโพล่ง ลิ้นออกมาหมดฉันไม่เคยเห็นลิ้นเธอยาวขนาดนั้น ลิ้นเธอเป็นสีม่วงคล้ำ ปากของเธออ้าค้าง ฉันรับรู้ถึงความทรมานของเธอ ฉันรู้สึกเจ็บปวดเสียใจ เศร้าใจ ที่ฉันไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ในเวลาที่เธอทรมาน เวลามันผ่านไปโดยที่ฉันไม่รู้อะไรเลย ขนของเธอยังคงสวยงาม แม่ของฉันเล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้าวันถัดมา ขนของเธอสวยมากฟูและสดใส ฉันควรได้ปิดตาเธอเธอจะได้หลับสบายขึ้น แต่ฉันก็ไม่ได้ทำ เธอให้บทเรียนแก่ฉันมากมาย เธอเหมือนลูกแม่ เพื่อน พี่ น้อง คนรัก คนสนิท รู้ใจเชื่อใจ เรามีกันและกัน แต่ในวันนี้จะไม่เหลือเธออีกแล้ว ลูกของเธอและเพื่อนของเธอ หลังจากที่เธอเสียไปพวกเขากลับสนิทกันมากขึ้น ฉันละงงเลย แต่ก็ดีแล้วละดูพวกเขา มองพวกเขา ผ่านไปยังเธอ เธอคนดีของฉัน ฉันคิดถึงเธอ
| Create Date : 29 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 6 พฤศจิกายน 2557 10:09:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 369 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
