All Blog
“ยออุน โดดเดี่ยวไร้เทียมทาน” (ฟิค Warrior Baek Dong Soo) ตอนที่15
“ยออุน โดดเดี่ยวไร้เทียมทาน” ตอนที่15





@ปะรำพิธีฉลองราชาภิเษก

“งั้นหรอ............... ฮ่าฮ่าฮ่า.... จริงสินะ พิษเย็นของข้า ทำอะไรเจ้าไม่ได้อีกแล้ว อย่างที่ข้าแอบนึกกลัวไว้จริงๆด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า.......อะ............อ่ะ.............. อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก.............” ถังชุนล้มลง กระอักเลือดออกมาคำโต

“ชุน.................... เจ้าเป็นอะไร...........ชุน” ยออุน รีบเข้าไปดูอาการของถังชุนโดยไม่รอช้า หมอหนุ่มจับชีพจรซ้ำไปซ้ำมา พร้อมกับจับจุดตามร่างกายของเจ้าแห่งพิษน้อย สีหน้าตกใจปรากฏบนใบหน้าของยออุน หมอหนุ่มใช้พลังดรรชนีสกัดจุดตามร่างกายของถังชุนรวมแปดจุด แล้วรีบถอดเสื้อของถังชุนออกในทันที

ตามลำตัวของเจ้าแห่งพิษน้อย ปรากฏร่องรอยเข็มเป็นจำนวนมากที่ทะลุผ่านผิวหนังบอบบางสีขาวนี้เข้าไป ที่แท้ ระหว่างที่ถังชุนซัดเข็มพิรุณโปรยใส่ยออุนอยู่นั้น ยออุนได้ใช้พัดจีบของอดีตชอนจูโบกสะท้อนเข็มนั้นกลับไป เข็มพิรุณโปรยจำนวนหนึ่ง จึงย้อนทิศทาง มุ่งสู่คนปล่อยเข็มแทน แต่เพราะถังชุนห่วงแต่จะสังหารยออุนให้ได้ ถึงขั้นตายตกไป
ตามกัน จึงไม่ทันระวังตัว ปล่อยให้เข็มพิษเหล่านั้น ซัดใส่และฝังเข้าไปในร่างของตน

เข็มพิรุณโปรยจำนวนไม่น้อยที่ปักเข้าร่างของถังชุน ได้ทำร้ายชีพจรของเจ้าแห่งพิษน้อยจนบาดเจ็บสาหัส พิษเย็นที่รุนแรงมากมายแทรกซึมกระจายไปทั่วร่าง ทำให้กระอักเลือดคำโตออกมา และไม่สามารถใช้พลังปราณภายในขับพิษออกด้วยตนเองได้ ร่างกายของถังชุน เริ่มเย็นและตัวซีด ปากสั่น ไร้เรี่ยวแรง

“ชุน................. ไม่นะ.......................เจ้าจะมาตายแบบนี้ไม่ได้ ข้าไม่ให้เจ้าตาย”

“ทำไมล่ะ............... อุน......................... ข้าตายไปซะ.......... เจ้าก็น่าจะดีใจไม่ใช่หรอ จอมโฉดอย่างข้า ตายเพราะพิษของตนเอง ก็สมควรแล้วนี่นา เจ้าให้ข้าตายเถอะ”

“ไม่................ ชุน................... ข้าเคยสาบานไว้แล้ว ว่าจะไม่ใช้ดาบ และจะไม่ฆ่าใครอีก มือของข้า เปื้อนเลือดมากพอแล้ว ข้าจะไม่ยอมให้ใคร ตายด้วยน้ำมือของข้าเด็ดขาด เพราะฉะนั้น ข้าจะปล่อยให้เจ้าตายไม่ได้ ยออุนไม่ใช่นักฆ่าแล้ว แต่เป็นหมอคนนึง ที่พร้อมจะช่วยชีวิตทุกคน”

“ข้าไม่ใช่คนรักของเจ้า ข้าไม่ใช่เพื่อนเจ้า แต่ข้าเป็นศัตรูของเจ้าต่างหาก เจ้าจะช่วยชีวิต แม้แต่ศัตรูที่เคียดแค้นเจ้าอย่างนั้นหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าโง่ไปหน่อยเลย...................อุน”

“ข้าไม่รู้ว่าโง่กับฉลาดต่างกันยังไง แต่สองปีที่ผ่านมา ข้ารู้แต่ว่า การล้างมือจากความเป็นนักฆ่า แล้วหันมาช่วยเหลือชีวิตผู้คน เป็นสิ่งที่ทำให้ข้ามีความสุข ชุน......................... ตั้งแต่ที่ข้าถอนพิษให้ทงซูได้สำเร็จ ข้าก็พบว่า ความสุขของการมีชีวิตคืออะไร เรามีชีวิตอยู่เพื่อใครซักคนนึง มันมีความสุขมากแค่ไหน ข้าเคยอยากจะตาย และเคยตายไปแล้วครั้งนึง เกือบตายอีกครั้งนึง ข้าผ่านประตูมรณะไปแล้ว และกลับมาได้ ข้า.... อยากให้เจ้ารู้สึกแบบข้า ข้า......อุน.............สามารถกำหนดชะตาชีวิตของตนเองได้ และข้าก็มั่นใจตนเองว่า....................... ข้าไม่ใช่ดาวเพชรฆาตอีกต่อไปแล้ว ตัวข้าเอง................. จะไม่ฆ่าใครอีก .................... ข้าจะไม่ยอมให้ใครตายต่อหน้าของข้าได้อีก............................ ข้ารู้ ว่าเจ้าอำมหิตนัก แต่ข้าก็รู้ด้วยว่า...... เจ้า................ ก็ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์แม้แต่คนเดียว ดังนั้น............. ข้าจึงยังไม่อยากให้เจ้าตาย”

“จริงสินะ.........................ถึงข้าจะอำมหิต ข้าก็อำมหิตเฉพาะกับศัตรูที่ร้ายกาจเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่า.............. อั่กกกกกกก......” พูดไม่ขาดคำ ก็กระอักเลือดออกมาอีก

“ให้ข้าช่วยชีวิตเจ้าเถอะนะ......................ชุน”

“อุน.................... เมื่อกี้ เจ้าบอกว่า............. ข้าไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์อย่างงั้นเหรอ............... แล้วเจ้ากับเพ็กทงซูล่ะ ข้าวางยาเจ้านั่น ข้าคิดฆ่าเพ็กทงซู ไม่ใช่เพราะเพ็กทงซูเป็นศัตรูของข้า แต่เพราะเพ็กทงซูเป็นคนที่เจ้ารักและห่วงใยที่สุด ข้า....... ไม่ได้ดีอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ............... ข้าวางยาพิษที่ร้ายกาจที่สุดกับเพ็กทงซู เกือบสังหารคนรักของเจ้าได้ เจ้าก็ควรจะเกลียดข้า แค้นข้าสิ..... อุน... ......... เจ้าจะมาช่วยข้าทำไม”

“แต่ทงซูก็ยังไม่ตาย ข้าช่วยเค้าได้สำเร็จ เจ้ายังไม่ได้ฆ่าเค้าซักหน่อย อีกอย่างนึง................”

“อีกอย่างอะไร.................อุน”

“การที่เจ้าวางยาพิษทงซู มันทำให้ข้ารู้ใจตนเองยิ่งขึ้น ว่าข้ารักเค้าแค่ไหน และเค้ารักข้าเพียงใด เพราะการถอนพิษจันทราอาดูร ทำให้ข้าได้รับประสบการณ์รักที่มีความสุขที่สุดในชีวิต สำหรับข้า ถือเป็นโชค ใช่..............เป็นโชค โชคดี ที่ข้า และเค้า ได้ถอนพิษให้กันและกัน ได้มอบความสุขแก่กันและกัน ได้มีกันและกัน ถ้าเจ้า..... ไม่ได้วางยาพิษทงซู ข้ากับเค้า ก็จะยังคงซ่อนเร้นความรู้สึกที่มีต่อกันต่อไป ต่องระงับใจและหลอกตัวเองต่อไป แต่เพราะเจ้า............พวกเราถึงได้.............. พวกเรา.....ทำอะไรกัน เจ้าก็คงรู้อยู่แล้ว อันที่จริง ข้าควรจะขอบใจเจ้ามากกว่า ที่ทำให้ข้า และทงซู พบหัวใจของตัวเอง”

“แต่ก็ทำให้เจ้าต้องเสียโฉมมากขึ้น เจ้าไม่เสียดายความงามบนใบหน้าของตัวเองจริงๆเหรอ...........อุน”

“ถ้าเพื่อใครซักคนที่เจ้ารักอย่างแท้จริง รักหมดหัวใจ มากกว่านี้ เจ้าก็จะยอมเสียสละได้............... ชุน....................ข้ามีความสุข ที่ได้เสียสละเพื่อนที่ข้ารัก.............. บางที กับเซจิ................เจ้าก็อาจจะ...................”

“อย่างนั้นเหรอ...................อั่กกกกกกกกกกกก” ถังชุนกระอักเลือดคำใหญ่กว่าเดิมและเกือบจะหมดสติลงไป

หมอหนุ่มไม่รอช้า รีบใช้ดาบสั้นกรีดเปิดปากแผลบริเวณที่เป็นรูเข็มตามร่างกายของถังชุนให้กว้างขึ้น และเพราะเป็นเข็มเงินบริสุทธิ์ เขาจึงไม่สามารถใช้แม่เหล็กดูดเอาเข็มพิษพวกนั้นออกมาได้ จำเป็นต้องใช้พลังดรรชนี และพลังลมปราณจี้สกัดและแล้วค่อยๆดึงเอาเข็มออกมา ทีละเล่ม ทีละเล่ม เข็มเล่มไหนฝังไม่ลึก ความเจ็บก็ไม่มากนัก แต่ถ้าเข็มเล่มไหนฝังเข้าไปลึกแล้สล่ะก็ ความทรมานก็ยิ่งสาหัส กว่าจะดึงเอาเข็มออกมาได้ ต้องใช้พลังและเรี่ยวแรงมากนัก ความเจ็บปวด ทำให้ถังชุน ร้องออกมาเสียงดังจนร่างกายสิ้นเรี่ยวแรงและไม่มีแรงแม้แต่จะร้องหรือพูดอีก

เข็มเงินทั้งสิบสามเล่ม ถูกยออุนนำออกมาจากร่างกายของถังชุนจนหมดสิ้น แต่พิษร้ายยังไหลเวียนอยู่ในกระแสเลือดของเจ้าแห่งพิษน้อย และขืนปล่อยเวลาให้ชักช้าออกไป เจ้าแห่งพิษน้อย จะต้องตายอย่างแน่นอน อดีตชอนจูหนุ่มแห่งสำนักโคมดำไม่รอช้า หยิบเข็มทองออกมาจากห่อผ้าในอกเสื้อของตน แล้วเตรียมใช้วิชาฝังเข็มเคลื่อนย้ายชีพจร รักษาอาการให้ถังชุนทันที

“เจ้าจะทำอะไรน่ะ ............... ยออุน” จู่ๆมัตสึโมโต้ เซจิ ก็โผล่มา พร้อมดาบในมือที่พร้อมจะฆ่าได้ทุกเมื่อ เห็นถังชุนนั่งถอดเสื้ออยู่ ร่างกายมีเลือดออกจำนวนมาก ก็คิดได้อย่างเดียว ว่าถังชุน คงจะถูกยออุนทำร้ายเป็นแน่ บวกกับกิริยาของยออุนที่กำลังถือเข็มทองพร้อมจะทื่มใส่ถังชุนแบบนั้น ยิ่งทำให้ซามูไรหนุ่ม โกรธเลือดขึ้นหน้าทันที

“ชุน...................... ยออุน...................... เจ้าบังอาจทำร้ายชุนของข้า อย่าอยู่เลย ตายซะเถอะ” ซามูไรหนุ่ม กระโจนลอยตัวพร้อมดาบในมือ หมายใจจะตัดศีรษะของหมอหนุ่มออกมาให้ได้ ด้วยความอำมหิตและความรวดเร็วชนิดที่ใครก็คาดไม่ถึงคำนวณไม่ได้ แค่ชั่วพริบตา ดาบซามูไรนั้นก็ถึงลำคอของหมอหนุ่มอย่างรวดเร็ว ขณะที่ยออุนต้องใช้สมาธิและพลังมหาศาล ในการรักษาชีวิตของถังชุน จึงไม่สามารถที่จะป้องกันตัวหรือตอบโต้ได้แต่อย่างใด หรือว่าคราวนี้ ชีวิตของอดีตนักฆ่าหนุ่มจะจบสิ้นซะแล้ว

ดาบยาวอีกเล่มปรากฏขึ้นมาพาดที่ลำคอของหมอหนุ่มอดีตนักฆ่าเช่นกัน แต่มาเพื่อสกัดกั้นสภาวะดาบของดาบซามูไร ไม่ให้สามาถตัดเอาลำคอของยออุนให้ขาดได้ แรงปะทะของดาบสองเล่มต่างยันกันและกันไว้ ฝ่ายหนึ่งต้องการจะสังหารให้ตาย แต่อีกฝ่ายก็ต้องการที่จะปกป้องชีวิต แม้ว่าแขนขวาของจอมดาบอันดับหนึ่งแห่งโชซอนจะบาดเจ็บจากการปะทะกับนักฆ่าเฒ่าจากต้าชิง ฉายากระบี่ปลิดวิญญาณเฉาต้าเหยเมื่อครู่นี้อยู่ไม่น้อย แต่เพื่อปกป้องชีวิตองคนรัก ทำให้เพ็กทงซูมีพลังฮึดอย่างไม่น่าเชื่อ สองมือจับดาบมั่นคงไม่ยอมให้ซามูไรหนุ่มสังหารยออุนได้อย่างเด็ดขาด

ต่างฝ่ายต่างออกแรงสู้กันอย่างไม่ยอมลดละ คนนึงหมายมุ่งจะเอาชีวิตด้วยไฟแค้นเพราะคิดว่าคนรักถูกทำร้าย ขณะที่อีกฝ่ายหมายมั่นปกป้องชีวิตด้วยไฟรักจะปกปักรักษาคนที่ตนรักที่สุดให้จงได้ พลังปราณจากสภาวะดาบที่รุนแรงแผ่รัศมีออกมากดดันชายหนุ่มร่างโปร่งที่กำลังรักษาอาการบาดเจ็บให้ศัตรูอยู่ บวกกับการบาดเจ็บจากเข็มพิษเมื่อครู่นี้ยังไม่ทุเลาดีนัก ทำให้ยออุนถึงกับกระอักเลือดออกมา

เพ็กทงซูเห็นยออุนไอออกมาเป็นเลือด ก็เกิดเสียสมาธิชั่วคราว ทำให้ไม่อาจต้านแรงดาบแค้นของมัตสึโมโต้ เซจิได้ ดาบซามุไรที่อุตส่าห์ยันออกไปได้ระยะหนึ่งเมื่อครู่กับทิ้งน้ำหนักกดลงมาแรงขึ้นอีก ถ้าไม่เพราะบาดเจ็บอยู่ก่อน เพ็กทงซูคงยันดาบของซามูไรหนุ่มให้ออกไปได้ไกลแล้ว แต่เพราะแขนบาดเจ็บ ทำให้พลังของจอมดาบหนุ่มลดหายไปหลายส่วน และไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของมัตสึโมโต้ เซจิได้อีก ซามูไรหนุ่มฉวยโอกาสที่ได้เปรียบ กดดาบลงไปแรงขึ้นอีกจนเพ็กทงซูจะไม่อาจต้านรับได้ไหวอีกแล้ว

ธนูดอกหนึ่งพุ่งผ่านอากาศมาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือซามูไรหนุ่มผู้เต็มไปด้วยรัศมีเข่นฆ่า ด้วยประสาทที่ว่องไว เซจิจึงบิดตัวหลบได้ทัน แต่ก็เสียโอกาสสังหารยออุนไปชั่วระยะเวลาสั้นๆ เพ็กทงซูได้ช่อง เตะเซจิไปหนึ่งครั้ง เซจิที่เพลี่ยงพล้ำจึงจำเป็นต้องถอยออกมาหลบเพลงเท้าของจอมดาบ

ที่แท้ ธนูที่ช่วยชีวิตเพ็กทงซูเอาไว้ เป็นของเพื่อนรักหญิงคนสนิทที่เคยหมายใจจะเป็นคู่ครองของเพ็กทงซูนั่นเอง ฮวางจินจูมาช่วยชีวิตของเพ็กทงซูและยออุนได้ทันอีกครั้งนึงแล้ว นางกับฮวางจินกิ พ่อบุญธรรม รีบลงมายังบริเวณต่อสู้ทันที ทำให้ซามูไรหนุ่มพรั่นพรึงเล็กน้อยเพราะกลัวจะถูกรุม อีกใจนึงก็เป็นห่วงชายคนรักที่กำลังถูกหมอหนุ่มศัตรูที่แค้นกันมานานนับสิบปีฝังเข็มอยู่

“พวกเจ้าจะรุมข้า สามต่อหนึ่งงั้นเหรอ ..... ได้.... เข้ามา”

“ไม่............... จินจู ท่านอา หลบออกไปก่อนขอรับ มันเป็นของข้า ข้าจะจัดการกับมันด้วยตัวของข้าคนเดียวเอง พวกท่านไม่ต้องช่วย”

“แต่แขนของเจ้า ยังเจ็บอยู่เลยนะ เพ็กทงซู” จินจูพยายามจะช่วย แต่จินกิห้ามไว้

“จู...... นี่เป็นเรื่องของสุดยอดนักรบสองคนต่อสู้กัน เราไม่ควรเข้าไปยุ่ง เกียรติยศของนักสู้ชุ้นหนึ่งอย่างพวกเขา มีค่าแก่การยอมเสี่ยงตายยิ่งนัก ถึงจะบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ยอดนสู้จะใช้หาพรรคพวกรุมสู้กับศัตรูที่ฝีมือสูสีกัน ตอนนี้ เราทำได้เพียงเชื่อมั่นในตัวของเพ็กทงซูเท่านั้น”

“แต่ว่า....ท่านพ่อ”

“เชื่อพ่อ...... ถ้าอยากให้ทงซูสู้อย่างมั่นใจ ก็จงอยู่เฉยๆ แล้วเชื่อมั่นในตัวเค้าเท่านั้น ถ้าจะห่วง ห่วงยออุนดีกว่า ข้าไม่รู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ แต่ท่าทางจะบาดเจ็บอยู่ด้วย แถมต้องใช้พลังกับสมาธิอย่างมากเลย”

“ท่านอา จินจู ข้ารบกวนพวกท่าน ช่วยอารักขาอุนด้วยนะขอรับ ข้าไม่รู้ ว่าอุนทำอะไรกับร่างของชุน ข้ารู้แต่ว่า อุนมีเหตุผลของเค้า แต่ตอนนี้ อุนเค้าปกป้องตัวเองไม่ได้ พวกท่านอยู่ใกล้ๆอุน อย่าให้เจ้านั่น ฉวยโอกาสที่สู้อยู่กับข้า ลอบทำร้ายอุนได้นะขอรับ” เพ็กทงซูเห็นซามูไรหนุ่มหยิบดาวกระจายออกมา ก็รีบเตือนให้พวกของจินจูช่วยดูแลยออุนทันที เพราะกลัวว่าเซจิจะใช้อาวุลับนั่นเอง

“อา.......เข้าใจแล้ว” ฮวางจินกิและบุตรสาว ลงมายืนปกป้องอุนที่ด้านข้างทันที ขณะที่ยออุนกำลังใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับการฝังเข็มเคลื่อนย้ายชีพจรเพื่อขับพิษบนร่างของถังชุน หมอหนุ่มแม้จะยังบาดเจ็บอยู่ แต่ก็ใช้พลังปราณเต็มที่เพื่อรักษาชีวิตของถังชุนให้ได้

มัตสึโมโต้ เซจิไม่รอช้า พุ่งตัวจู่โจมเพ็กทงซูอย่างรวดเร็ว จอมดาบที่ได้รับบาดเจ็บก็พยายามปะทะเต็มที่ ถึงจะเชื่องช้าลง แต่ก็ไม่ยอมตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบง่ายๆ ซามูไรหนุ่มจ้องโจมตีแต่แขนขวาข้างที่บาดเจ็บของทงซู ทั้งว่องไวและอำมหิตนัก ราวกับจะตัดแขนขวาให้ขาดเสียให้ได้ เพ็กทงซูก็สู้อย่างระมักระวัง การปะทะกับคู่ต่อสู้ครั้งนี้ หนักหนาสาหัสกว่าที่สู้กับกระบี่ปลิดวิญญาณเฉาต้าเหยเสียอีก เพราะจอมดาบหนุ่มได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว และซามูไรหนุ่มก็หมายมั่นเอาชีวิตจริงๆ และสู้ชนิดไม่กลัวตายแต่อย่างใดเลย

ดวลดาบกันไปได้พักใหญ่ อาการบาดเจ็บของเพ็กทงซูก็ยิ่งแสดงชัด ความอ่อนล้าจากการปะทะกับยอดยุทธถึงสองคนติดต่อกัน ทำให้จอมดาบหนุ่มเริ่มเสียเปรียบซามูไรแดนอาทิตย์อุทัย มัตสึโมโต้ เซจิสาวเท้าเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆและฟาดดาบที่มีพลังรุนแรงออกมา ทงซูก็เงื้อดาบยาวของตนขึ้นรับพลังดาบที่รุนแรงนั้นไว้ได้อย่างหวุดหวิด

แต่ยิ่งรับพลังดาบนั้นไปนานๆ เลือดที่ไหลออกมาจากแขนก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ไหลเร็วขึ้น แผลที่แขนเริ่มปริออก และแสดงอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ แม้เพ็กทงซูจะพยายามมากเพียงใด แต่นักสู้ที่ฝีมือใกล้เคียงกันระดับนี้ เมื่อฝ่ายหนึ่งบาดเจ็บหนักมาก่อน โอกาสพ่ายแพ้และจบชีวิตใต้คมดาบของคู่ต่อสู้ก็เป็นเรื่องธรรมดา

ซามูไรหนุ่มได้โอกาสที่อาการบาดเจ็บของเพ็กทงซูเริ่มปรากฏชัด เขาใช้แรงกระแทกจนจอมดาบหนุ่มเซไปด้านหลัง แล้วรีบใช้กรงเล็บมือตะครุบแขนที่บาดเจ็บของคู่ต่อสู้เอาไว้ จอมดาบแห่งโชซอนเจ็บปวดเหลือประมาณแต่ก็ไม่แสดงอาการร้องออกมา จากนั้น มัตสึโมโต้ เซจิ ก็ใช้แรงฟันดาบของตน กระแทกจนดาบของเพ็กทงซูหลุดจากมือ

มัตสึโมโต้ เซจิ ใช้เหวี่ยงเท้าออกไป หมายจะเตะเพ็กทงซูให้ล้มลง แต่จอมดาบก็หมุนตัวกลับและใพลิกตัวใช้ฝ่ามือฟาดไปที่ลำตัวของเซจิแทน แต่ซามูไรหนุ่มก็หมุนตัวหลบได้ทัน พลางใช้ดาบสั้นอีกเล่มเหวี่ยงฟันไปที่แขนของทงซู จอมดาบหนุ่ม แม้จะสูญเสียดาบคู่ใจ แต่ก็ยังคว้าป้ายชื่อของตนออกมาแล้วใช้เป็นอาวุธสั้นที่ยืดยาวด้ามความยาวเชือกเหวี่ยงกระแทกดาบสั้นของเซจิจนสั่นสะท้าน และถอยออกไปได้

“วิชาป้ายชื่องั้นเหรอ......... วิชาเดียวกันกับที่เจ้านั่นเคยใช้น่ะสินะ ดี ข้าอยากรู้นัก ว่าป้ายชื่อของเจ้า กับดาบซามูไรของข้า อะไรจะไวกว่ากัน” พูดจบ เซจิก็ใช้ดาบยาวหมุนควงตรงๆและแทงไปที่เพ็กทงซู จอมดาบแห่งโชซอน ก็สะบัดป้ายชื่อ และใช้เชือกคล้องป้ายรัดดาบยาวเอาไว้ให้เคลื่อนไหวไม่ได้ ซามูไรหนุ่ม ใช้แรงแขนที่แข็งแรงกว่า หมุนดาบยาวให้เกิแรงเหวี่ยง เพื่อจะหนีจากสภาวะที่โดนรึงรัดเอาไว้ ทงซูจำเป็นต้องใช้สองมือรั้งป้ายชื่อให้รัดคมดาบเอาไว้ไม่ให้หลุดไปได้

คาดไม่ถึง เซจิฉวยจังหวะนั้น ใช้มือซ้ายที่ถือดาบสั้นอยู่จ้วงลงไปด้านหน้า ดาบนั้นต้องหน้าท้องของจอมดาบหนุ่มอย่างจัง เพ็กทงซูตาเบิกโพลง ร่างแข็งชาด้วยความจุกและเจ็บ มืออ่อนปล่อยหลุดจากป้ายชื่อที่รั้งดาบซามูไรเอาไว้ ซามูไรหนุ่มได้ที แทงซ้ำที่บริเวณหน้าอกอีกแผลหนึ่ง แล้วใช้เท้าถีบเพ็กทงซูกระเด็นล้มลงไปนอนกับพื้น แต่จอมดาบหนุ่มยังพอได้สติ และพยายามจะลุกขึ้นนั่งให้ได้ หายใจรวยริน มิสามารถขยับกายหรือเอ่ยปากได้ เลือดยังคงไหลออกจากปากแผลทั้งสามจุด ทั้งแขน ท้องน้อย และหน้าอกด้านซ้ายสูงเกือบถึงหัวไหล่

มัตสึโมโต้ เซจิ แกะเชือกที่ป้ายชื่อออก แล้วโยนทิ้งไปตกอยู่ข้างๆยออุน ถือดาบยาวตรงเข้ามา เตรียมแทงเพ็กทงซูให้สิ้นลมหายใจให้ได้ เดินผ่านดาบคู่ของยออุน ก็ใช้เท้าเตะออกให้พ้นทาง ผ่านดาบของเกทงซู ก็ใช้เท้าเขี่ยออกไปอีก ฝ่ายสองพ่อลูกสกุลฮวาง คิดจะวิ่งมาช่วยทงซู กลับถูกดาวกระจายขว้างสกัดไว้ ฮวางจินจูที่ไม่ทันระวังตัว ถูกดาวกระจายปักเข้าที่แขนล้มลง ยกธนูไม่ได้อีก ส่วนฮวางจินกิ ก็ยังเจ็บที่แผลอยู่ บวกกับความที่ห่วงลูกสาว จึงเข้ามาประคองจินจูไว้ แล้วพยายามตรวจดูว่าถูกพิษหรือไม่

ก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใกล้เรื่อยๆ เงื้อดาบหมายจะปลิดชีพจอมดาบหนุ่ม ทันใดยั้ย เข็มทองสองเล่มก็พุ่งมาหาจากทิศที่หมอหนุ่มกับเจ้าแห่งพิษนั่งอยู่ เพราะสิ้นเรี่ยวแรงและพลังไปมาก ประสาทรับรู้จึงถดถอย ทำให้เซจิไม่ทันระวังตัว เข็มคู่นั้นทิ่มเข้าที่มือขวาที่ตนถือดาบซามูไรด้ามยาวอยู่ แต่เพราะไฟแค้นมิได้มอดดับ แม้แขนขวาจะถูกยออุนทำให้เป็นอัมพาตชั่วคราวไปแล้วก็ตาม แต่มือซ้ายยังคงถือดาบสั้น และตรงเข้าหาทงซูได้อยู่

ร่างโปร่งกระโดดลอยตัวพุ่งเข้าหาซามูไรหนุ่มอย่างไม่รอช้า แม่ภายนอกดูเหมือนว่าจะรวดเร็วมาก แต่ที่จริงแล้ว ช้ากว่าที่เจ้าตัวเคยทำได้อยู่หลายขุม ยออุนที่บาดเจ็บจากเข็มพิษยังไม่ทุเลา และยังสิ้นเปลืองพลังปราณมหาศาลไปกับการรักษาถังชุนจนเลือดลมเดินผิดปกติ พูดไม่ได้ชั่วคราว มายืนหน้ามัตสึโมโต้ เซจิ ไม่ให้ทำร้ายเพ็กทงซูได้ กระนั้น ขาของอดีตชอนจูก็สั่นให้เห็น เหมือนจะรั้งร่างโปร่งให้ตั้งอยู่ได้อย่างลำบากเต็มที สองมือที่ไร้ดาบคู่ ถือป้ายชื่อสองอันแทนอาวุธคู่ใจ แล้วตวัดไปมาสร้างความพรั่นพรึงให้ซามูไรหนุ่มอยู่บ้าง

เพราะไม่เคยเห็นการใช้อาวุธเช่นนี้ บวกกับตนเหลือแขนซ้ายที่ถือดาบสั้นข้างเดียว ซามูไรหนุ่มจึงไม่กล้าบู่มบ่าม กลัวจะเป็นฝ่ายเสียทีซะเอง แต่ก็ยังดูออกว่า ยออุนใกล้สิ้นแรงเต็มทีแล้ว ทางฝ่ายยออุนก็พยายามยืนหยัดอย่างลำบาก เหลียวไปมองเพ็กทงซู เห็นเลือดออกจำนวนมาก ขืนชักช้าไม่รีบห้ามเลือด เลือดจะไหลออจนตายในที่สุด แต่แผลจากดาบของสุดยอดซามูไรผู้นี้สองแผล และแผลจากกระบี่ปลิดวิญญาณ ไม่ใช่แผลทั่วไปที่ใครๆจะรักษาหรือห้ามเลือดได้ง่ายๆอีกด้วย

“เจ้ามัวแต่ควงป้ายชื่อสองอันนั่น คิดว่าข้าจะกลัววิชาประหลาดของเจ้าเหรอ..................ยออุน”

“ถ้าไม่กลัวก็บุกเข้ามาเลยสิ เซจิ ข้าจะให้เจ้าลิ้มลองวิชาป้ายชื่อคู่พิฆาต ที่เป็นการประสานวิชาป้ายชื่อกับเพลงดาบคู่ของข้า ว่าจะจ้ายกาจแค่ไหน” ยออุนพยายามคู่ แต่ในใจก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

“งั้น............... เจ้าลองหลบดาวกระจายของข้าก่อนแล้วกัน” ซามูไรหนุ่มดูออกว่ายออุนเคลื่อนที่ช้าลงมาก จึงเปลี่ยนแผนมาซัดดาวกระจายใส่หมอหนุ่มแทน ดาวกระจายหลายอันถูกซัดใส่อย่างรวดเร็ว แต่อดีตนักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งโชซอนก็สามารถพลิ้วกายหลบได้ตลอด

“ไวนักนะ............ งั้นถ้าเจอแบบนี้ล่ะ” มัตสึโมโต้ เซจิ เปลี่ยนเป้าหมายเป็นคนอื่นๆแทน ดาวกระจายอันแรก ซัดใส่ฮวางจินกิ อันที่สองก็ซัดใส่ฮวางจินจู ยออุนพลิ้วกายไปใช้ป้ายชื่อสองอันในมือตวัดปัดดาวกระจายทั้งสองอันทิ้งไป แต่ดาวกระจายอันที่สามและสี่ เซจิกลับซัดใส่เพ็กทงซูที่ขยับกายไม่ได้อย่างรวดเร็ว หมอหนุ่มจึงขว้างป้ายชื่อทั้งสองอันออกสกัดดาวกระจายสองอันนั้นเอาไว้ ซามูไรหนุ่มได้จังหวะ กระโดดพุ่งตัวใส่เพ็กทงซูกะจะแทงให้ตาย ยออุนรีบตีลังกาไปพร้อมกับใช้เท้าเตะที่แขนซ้ายของเซจิ แม้เซจิจะยกแขนหลบได้ทัน แต่วิชาเท้าของยออุนก็สามารถหยุดการจู่โจมของเซจินั้นไว้ได้ แต่หมอหนุ่มก็เปิดช่องว่างให้เซจิใช้ขาที่ว่างเตะคืนที่ลำตัวของตน ยออุนหมุนตัวหลบพ้นจากเพลงเท้าของซามูไรหนุ่ม แต่กลับถูกดาบสั้นกรีดเฉียดๆที่ไหล่ซ้ายบาดเจ็บและถูกเซจิกระแทกให้กระเด็นไปทางร่างของจอมดาบอันดับหนึ่งแห่งโชซอน และล้มกลิ้งอยู่ใกล้ๆกัน

“ตายพร้อมกันไปเลยยยยยยยย......” ซามูไรหนุ่มใช้จังหวะนั้นพุ่งดาบเข้าหานักสู้อันดับหนึงแห่งโชซอนทั้งสองคน ยออุนรู้ตัวว่า ตนคงหลบไม่พ้นดาบของเซจิแน่ๆ ยังไงก็คงหนีไม่พ้นความตาย เพ็กทงซูเองก็รู้ดีว่า ดาบนั้นพุ่งมาทางพวกตนสองคน ด้วยใจที่คิดจะปกป้องคนรัก จึงอาศัยแรงสุดท้าย ใช้มือขวากอดร่างของยออุนเอาไว้ให้เข้ามาหาตน แล้วหมุนตัวออก ให้หลังของตนหันหาทิศทางที่ดาบของเซจิพุ่งใส่

หมอหนุ่มเห็นเพ็กทงซูทำแบบนั้น ก็รู้สึกว่ายอมให้ทงซูเป็นฝ่ายถูกแทงไม่ได้ เพราะทงซูบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ถ้าถูกอีกดาบคงจะจบชีวิตแน่ๆ จึงอาศัยแรงที่เหลือเล็กน้อย ใช้ดรรชนีสกัดจุดของทงซูเอาไว้ แล้วพลิกกายเอาลำตัวบังดาบของซามูไรหนุ่มแทน เพ็กทงซูตกใจกับการกระทำของยออุน เพ็กทงซูจึงฝืนร่างกายที่ถูกจี้จุดของตน กอดยออุนให้แน่นขึ้น คิดในใจ ถ้ายออุนจะรับดาบแทนตนให้ได้ งั้นก็ให้ร่างแนบติดกัน ดาบทะลุสองร่างตายพร้อมกันไปเลย ช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่อกจะแนบกกันนั้น เพ็กทงซูได้แต่หันไปมองหน้าของยออุน และยออุนก็มองเพ็กทงซูตอบเช่นกัน ตาต่อตาประสานกัน เหมือนจะเชื่อมหัวใจของทั้งคู่เอาไว้ ดวงตาของชายหนุ่มทั้งสองปริ่มไปด้วยน้ำหยดเล็กๆที่คลออยู่ รู้แก่ใจว่าต่างพร้อมใจจะตายคู่กัน เมือร่างแนบชิดกันแล้ว คอของแต่ละคน ต่างก็ซบบ่นไหล่ขวาของอีกคนหนึ่งแทน หัวใจที่อกซ้ายของเพ็กทงซู เชยชิดกับหัวใจที่อกขวาของยออุน ชายหนุ่มั้งคู่ต่างหลับตาลงพร้อมกัน

“ข้ารักเจ้า........................ยออุน” เพ็กทงซูบอกความรู้สึกในใจออกมาเป็นคำที่ตนไม่กล้าพูดมาก่อน คำพูดบอกรักที่ไม่เคยคิดว่าจะได้พูดกับใครอีกแล้ว ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต

“ข้าก็รักเจ้า....................เพ็กทงซู” ยออุนก็ตอบไปด้วยคำพูดว่ารักให้เพ็กทงซูได้ฟังเช่นเดียวกัน

ดาบสั้นของมัตสึโมโต้ เซจิ พุ่งมาถึงกลางหลังของหมอหนุ่มพอดี และพร้อมจะปักทะลุหัวใจของชายทั้งสอง

...

..



Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2556 22:22:11 น.
Counter : 1325 Pageviews.

6 comments
  
Thank you very much
โดย: Kai (nookookai8 ) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:18:05:09 น.
  
พูดไม่ออก บอกไม่ถูกกับตอนนี้หลากหลายอารมณ์มากกกกกกก

หนูอุนจะใจดีเกินไปไหม ช่วยคนอื่นจนตัวเองจะตายไปด้วยเนี่ย ทำคุณกับคนไม่ขึ้นเหรอไงหนู

ข้ารู้ ว่าเจ้าอำมหิตนัก แต่ข้าก็รู้ด้วยว่า...... เจ้า................ ก็ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์แม้แต่คนเดียว/////////////////////////ไม่จริง ขอเถียงงงงงง ที่ร้านเหล้านั่นก็คนไม่เกี่ยวข้อง ตายไปกี่คนแล้ว จีซอนก็ผู้บริสุทธิ์ก็โดนมันวางยาพิษไม่ใช่เหรอ

หมอหนุ่มเห็นเพ็กทงซูทำแบบนั้น ก็รู้สึกว่ายอมให้ทงซูเป็นฝ่ายถูกแทงไม่ได้ เพราะทงซูบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ถ้าถูกอีกดาบคงจะจบชีวิตแน่ๆ จึงอาศัยแรงที่เหลือเล็กน้อย ใช้ดรรชนีสกัดจุดของทงซูเอาไว้ แล้วพลิกกายเอาลำตัวบังดาบของซามูไรหนุ่มแทน เพ็กทงซูตกใจกับการกระทำของยออุน เพ็กทงซูจึงฝืนร่างกายที่ถูกจี้จุดของตน กอดยออุนให้แน่นขึ้น คิดในใจ ถ้ายออุนจะรับดาบแทนตนให้ได้ งั้นก็ให้ร่างแนบติดกัน ดาบทะลุสองร่างตายพร้อมกันไปเลย ช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่อกจะแนบกกันนั้น เพ็กทงซูได้แต่หันไปมองหน้าของยออุน และยออุนก็มองเพ็กทงซูตอบเช่นกัน ตาต่อตาประสานกัน เหมือนจะเชื่อมหัวใจของทั้งคู่เอาไว้ ดวงตาของชายหนุ่มทั้งสองปริ่มไปด้วยน้ำหยดเล็กๆที่คลออยู่ รู้แก่ใจว่าต่างพร้อมใจจะตายคู่กัน เมือร่างแนบชิดกันแล้ว คอของแต่ละคน ต่างก็ซบบ่นไหล่ขวาของอีกคนหนึ่งแทน หัวใจที่อกซ้ายของเพ็กทงซู เชยชิดกับหัวใจที่อกขวาของยออุน ชายหนุ่มั้งคู่ต่างหลับตาลงพร้อมกัน///////////////////////////////อารมณ์คู่กรรม มั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หวังว่าคงไม่ต้องไปรอเจอกันที่ทางช้างเผือกนะ เหอะ เหอะ เหอะsrc=https://www.bloggang.com/emo/emo111.gif>

//youtu.be/e96mnCZ3JAs
โดย: bee boa วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:18:58:52 น.
  
ถังชุนไม่ได้ฆ่าจีวอนนะครับ แค่วางยาพิษเฉยๆเอง (แก้ตัวแทนมันทำไมวะเรา)


ส่วนเรื่องที่ร้านเหล้า....... นั่นสิ...... อันนี้ สารภาพว่า....พลาด... แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจะแอบแก้ไขเนื้อหานิดหน่อย ลองอ่านที่แก้ด้วยนะครับ
โดย: นิรมิตร IP: 183.89.154.45 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:11:56 น.
  
แก้ไขเพิ่มเติมไปเรียบร้อยแล้ว สำหรับข้อผิดพลาดที่คนแต่งลืม 555


อารมณ์คู่กรรม มั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หวังว่าคงไม่ต้องไปรอเจอกันที่ทางช้างเผือกนะ เหอะ เหอะ เหอะ///////////////////ตามลุ้นต่อนะคร้าบบบบบบ
โดย: นิรมิตร (Niramitr ) วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:25:43 น.
  
ตอนนี้ปรับอารมณ์แทบไม่ทันกันเลยทีเดียว แต่ในทึ่สุดทั้งสองคนก็ยอมพูดออกมาเสียที ขอให้เรื่องทั้งหมดจบลงด้วยดีและได้ไปใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข
แอบเห็นอีกมุมหนึ่งของทั้งชุนและเซจิ ความจริงก็ไม่ได้เลือดเย็นไปซะทั้งหมดนี่นา ถึงจะไม่ค่อยชอบวิธีการมาตั้งแต่ต้นแต่ถ้าสามารถกลับตัวกลับใจได้ก็คงจะดีกว่า
จะติดตามตอนต่อไปนะคะ ^_^
โดย: Silver Sky IP: 171.98.74.35 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:21:40:33 น.
  
ต่างคนต่างปกป้องชีวิตคนทึ่รักอย่างสุดชีวิต...ช่างเป็นรักที่ลึกซึ้งจริงๆ แงๆ...
โดย: ณ ฟ้า IP: 49.230.86.232 วันที่: 29 มกราคม 2558 เวลา:14:53:53 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Niramitr
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



สาวก"รักแห่งสยาม"

New Comments