Group Blog
All Blog
|
ตอนที่ 12 +++ การกลับมา +++ เครื่องบินสายการบินไทยลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ ผู้โดยสารทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศที่เดินทางมาจากอเมริกาต่างทยอยกันเดินเข้าสู่ช ่องทางผู้โดยสารขาเข้าและจุดตรวจคนเข้าเมืองตามปกติ พีคอยดูแลก้องไม่ให้ต้องลำบาก ถึงแม้ว่านักกายภาพบำบัดหนุ่มจะใช้ไม้เท้าจนชำนาญแล้ว แต่นักแข่งรถหน้าทะเล้นก็ประคองเป็นอย่างดี ถึงก้องจะดีใจที่พีคอยเอาใจใส่ แต่บางครั้งก็อดรำคาญไม่ได้เหมือนกัน ผมเดินไปเองได้น่าพี คุณไม่ต้องคอยประคองผมตลอดเวลาหรอก ก็ผมเป็นห่วงคุณนี่ก้อง นี่เรากลับมาโดยไม่ทันได้บอกพี่แก้วกับป้าฟองเนี่ย ใจผมยังกังวลอยู่เลย ว่าจะบอกแม่คุณยังไงว่าคุณยังมองไม่เห็น อุตส่าห์รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่แล้ว... คุณจะกังวลมากไปรึเปล่าพี ผมเป็นคนที่มองไม่เห็นนะ ไม่ใช่คุณ ผมยังไม่กลัวเลย มันไม่เหมือนกันนะก้อง ผมรับปากแม่คุณไว้ ว่าคุณจะหายทันงานแต่งพี่แก้วแน่ๆ แล้วนี่ก็เหลืออีกแค่สองสามวันก็จะถึงงานอยู่แล้ว ผมก็เลย.... เอาเหอะน่า ก็เพราะเหลืออีกสองสามวันไง ผมถึงไม่ได้บอกแม่กับพี่แก้วว่าผมยังมองไม่เห็น ไม่งั้นพี่แก้วมีหวัง ยกเลิกงานแน่ๆ แล้วถ้าพี่แก้วยกเลิกงาน พี่ปอเค้าจะไม่.. ผมถึงได้กลับมาให้มันกระชั้นแบบนี้ไงล่ะพี จะได้ยกเลิกไม่ทัน ขืนกลับมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อนนะ พี่แก้วไม่ยอมแต่งชัวร์ แล้วแม่กับพี่แก้วก็อาจจะทะเลาะกันอีก ทำไมป้าฟองต้องทะเลาะกับพี่แก้วด้วยล่ะก้อง แม่เค้าคงอยากอุ้มหลานเร็วๆมั้ง เพราะคงจะเหลือแต่พี่แก้วน่ะแหละ ที่มีหลานให้แม่อุ้มได้ พี่กิ่งก็เสียไปแล้ว ส่วนผมก็.... เอ่ยมาได้แค่นี้ ก้องก็มีน้ำตาคลอที่ตาเล็กน้อย จนพีต้องเข้ามาปลอบใจ แล้วพาไปนั่งที่เก้าอี้ ไม่เป็นไรนะก้อง ผมขอโทษนะพี แต่บางครั้ง ผมก็รู้สึกผิดที่ผมเป็นแบบนี้ ผมไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงซักคนแล้วมีหลานให้แม่อุ้มได้ ผมรู้นะพี ถึงแม่เค้าจะยอมรับได้ที่ผมเป็น... แต่ลึกๆแล้ว แม่ก็คงจะเสียใจแน่ๆเลยอะพี ผม... ผม... ก้องร้องไห้ซบบ่าของพีซึ่งประคองบ่าของก้องเอาไว้ นักกายภาพบำบัดหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาจากบ่าของคนรัก แววตาแห่งความห่วงใยสะท้อนออกมาจากดวงตาของชายหนุ่มเบื้องหน้า สองตาของพีมองสะท้อนกระจกตาที่ยังพร่าเลือนของก้อง คณะที่แววตาของก้อง ก็สะท้อนภาพของพีเช่นกัน เป็นภาพลางๆของชายหนุ่มที่ตนรัก ก้องพยายามเพ่งเพื่อจะได้เห็นหน้าพีชัดๆ แต่เมื่อเพ่งนานๆก็กลับรู้สึกปวดตาขึ้นมาจนลืมตัวเผลอขยี้ตาจนได้ ก้อง คุณเป็นอะไรรึเปล่า ตาของคุณ... ผมไม่เป็นไรพี แค่ปวดตานิดหน่อยน่ะ ก้องกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพการมองเห็นของตน แล้วเมื่อกี้นี้คุณ.. ตามันพร่าน่ะพี ผมเห็นคุณลางๆ ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แล้วพอผมพยายามเพ่ง ผมก็รู้สึกปวดขึ้นมา แวะไปให้หมอดูมั้ยก้อง แต่นี่มันดึกแล้วนะ ผมว่าเรากลับบ้านก่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยไปหาหมอ แล้วคุณจะกลับไปนอนบ้านคุณ หรือไปนอนที่คอนโดของผมกันล่ะ ผมคิดถึงแม่อะพี คิดถึงพี่แก้ว แล้วก็พี่ตุ่มกับพี่เจ๋งด้วย งั้นเรากลับไปบ้านคุณกัน แต่คุณต้องให้ผมแวะคอนโดเก็บของก่อนนะ อ้าว... คุณไม่ไปส่งผมก่อนแล้วค่อยกลับคอนโดเหรอพี หึ... ไม่หรอก คืนนี้ ผมจะไปนอนบ้านคุณ ผมแอบโทรบอกเจ๋งไว้แล้ว แต่ไม่บอกผมก่อนเนี่ยนะ... ไม่มีมารยาท ก้องแกล้งทำหน้าเชิดใส่พี ก็แล้วคุณจะให้ผมไปนอนบ้านคุณปะล่ะ พียิ้มลอยหน้ากวนๆเข้าไปใกล้ๆ ก็แล้วแต่คุณดิ อยากไปก็ไป แล้วคุณจะมาว่าผมทำไมเนี่ยก้อง ก็ผม... ก็มันบ้านผม ผมก็มีสิทธิ์ว่าดิ ก้องพยายามจะลุกขึ้นยืน แต่ก็สะดุดและล้มลงไป โชคดีที่พีเข้ามาประคองไว้ได้ทัน แขนซ้ายของพีต้องรับน้ำหนักตัวของก้องที่ไม่ได้เบาเอาเสียเลย ทำให้เกิดรอยช้ำจาการกดทับขึ้นมาพอเห็นจางๆ แต่ก้องก็ไม่สามารถมองเห็นได้ เป็นไรมั้ยพี คุณเป็นไรมั้ย ก้องเอ่ยถามด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่กล้าเสียงดังมากนัก ไม่เป็นไรก้อง แค่คุณไม่เป็นไรก็พอแล้ว อือ... ก้องตอบสั้นๆ ผมอุตส่าห์ช่วยไม่ให้คุณล้มเนี่ย จะไม่ขอบคุณผมหน่อยหรอ ไม่.... ที่จริง ก้องซาบซึ้งในตัวพีอยู่แล้ว แต่เพราะก้องรู้ว่า ถ้าตนปฏิเสธ พีจะทำยังไง จึงได้แกล้งตอบออกไปแบบนั้นแล้วรอดูท่าที ไม่มีมารยาท... พีทำหน้าเหมือนครั้งก่อนที่ร้านอาหารข้างโรงพยาบาลวิภารามไม่มีผิด ทำหน้าหยีเล็กๆ ตาขวางน้อยๆ บี้จมูกนิดๆ และโยกศีรษะหน่อยๆ ถึงจะมองเห็นไม่ชัดเพราะความพร่าเลือน แต่ก้องก็สัมผัสได้ถึงบุคลิกท่าทางที่คุ้นเคยจนเผลอยิ้มออกมา เวลาคุณทำหน้าแบบนั้น ก็ตลกดีนะพี ตลก... เอ่อ... ผมหมายถึง มันทั้งตลก ทั้งน่ารัก เอ่อ... ไม่รู้สิ ก็แค่... น่ามองมั้ง ก้อง... นี่คุณ... ขอบคุณนะพี ที่ช่วยผมเมื่อกี้นี้ ผมทำให้คุณเจ็บตัวอีกแล้ว ก้องมองหน้าพีที่ยิ้มตอบกลับมา แล้วเข้าไปประคองแขนของพีแทนบ้าง แต่ก็ดันไปจับแรงๆเอากับแขนข้างซ้ายที่เจ็บพอดี โอ้ววววว... พีร้องเสียงดังเพราะความเจ็บ ผมขอโทษพี คุณคงเจ็บแย่เลย ไว้เดี๋ยวถึงบ้านแล้วผมนวดให้นะ ไม่เป็นไรก้อง แค่นี้เอง พีทำทีปฏิเสธ เพราะเกรงใจคนรัก ผมเป็นนักกายภาพบำบัดของคุณไม่ใช่หรอ ใช่ก้อง คุณเป็นนักกายภาพบำบัดของผม พียิ้มระรื่นออกมาจนเห็นฟันสีขาวชัดเจน ก้องนึกหมันเขี้ยวเลยแกล้งกดน้ำหนักมือที่แขนของพีอีกเล็กน้อย โอ้วววว... นี่คุณแกล้งผมรึเปล่าเนี่ย เปล่า ผมก็แค่ลองกดดู ว่ามันอักเสบหรือช้ำแค่ไหนเท่านั้นเอง ก้องตอบยิ้มๆ แน่นะ พีมองขวางๆ คล้ายกับไม่วางใจกลัวจะโดนแกล้ง แต่ก็ยิ้มได้ในที่สุด พี.. ฮึ.. คุณบอกเจ๋งไปแล้ว ว่าเราจะกลับบ้าน อย่างนี้แม่ก็รู้แล้วอะดิ ว่าผมกลับมาแล้ว น่าจะยังนะ พีตอบ ทำให้ก้องเงยขึ้นมามอง ทำหน้าแปลกใจ ผมเห็นว่ามันดึกแล้ว เลยกำชับเจ๋งว่าอย่าให้ป้าฟองรู้ กลัวป้าฟองจะรอคุณแล้วไม่ยอมไปนอนน่ะ ที่น่าจะรู้ก็คงแค่เจ๋ง กับเจ๊ตุ่มมั้ง ป่านนี้ แม่คุณคงไปเฝ้าพระอินทร์แล้วแหละ เฝ้าพระอินทร์ ก้องแปลกใจเล็กน้อยที่พีใช้สำนวนนี้ ก็เฝ้าพระอินทร์ แปลว่านอนหลับอยู่ไม่ใช่เหรอก้อง ก็ใช่... แต่คุณ... ก้องตั้งใจจะถามว่าพีรู้ได้ไง ทั้งๆที่โตเมืองนอก เจ๊ตุ่มแกเคยสอนผม คุณจำไม่ได้หรอก้อง วันที่คุณไปแอบหลังพุ่มไม้ แล้วเปิดสายยางทิ้งไว้ตอนผมแวะไปหาไง ตอนที่คุณกำลังโมโหผมเรื่องพี่ปัททำร้ายพี่แก้วน่ะ อืม... ผมจำได้แล้ว ว่าตอนนั้นผมโกรธคุณแค่ไหน ทั้งๆที่คุณก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย ขี้เหวี่ยงขั้นเทพเลยล่ะ ผมว่าไม่มั้ง.... ก้องไม่ยอมรับ แต่พอพีไม่ตอบรับการบ่ายเบี่ยงของตน จึงเปลี่ยนใจ ก็ได้ ผมเหวี่ยงใส่คุณอย่างงี่เง่า ไร้เหตุผลจริงๆนั่นแหละ แต่ผมก็ดีใจนะ ที่คุณไม่ยอมแพ้ ก้องบอกพี ซึ่งดูเหมือนจะพอใจในคำตอบนี้มาก แล้วคุณว่าไง เรื่องที่ผมยังไม่ได้บอกป้าฟองว่าเรากลับมาถึงแล้ว ดีแล้วแหละพี ไว้ค่อยโผล่ไปให้แม่กับพี่แก้วตกใจตอนเช้าดีกว่า ก้องตอบยิ้มๆแล้วใช้ไม้เท้านำทางเดินต่อไป โดยมีพีลากกระเป๋าแล้วตามไปอย่างใกล้ชิด ... ... รถแท็กซี่สีเขียวอ่อน เลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านกลางดึก กระเทยร่างท้วมคนหนึ่งยืนรอเปิดประตูรั้วอยู่ก่อนแล้ว โดยมีชายหนุ่มผิวคล้ำตัวไม่สูงนักอยู่เป็นเพื่อนอีกคน ทันทีที่รถแท็กซี่จอด แล้วชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงมาจากรถ ประตูรั้วก็เลื่อนเปิดทันที กระเทยในเสื้อสีฉูดฉาดคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างแอบอวบที่เพิ่งเดินลงมาจากรถด้วยคว ามรัก ความห่วงใย และความคิดถึงล้นพ้น น้องก้อง.... เป็นไงบ้างคะ พี่คิดถึงแทบแย่ หายไปตั้งสองเดือนแน่ะ ไหนดูสิ ผอมลงรึเปล่า แล้วน้องพีดูแลน้องก้องดีมั้ยเนี่ย ไปอยู่ที่โน่นคงเหงาแย่เลย ก็ไม่มีเจ๊คุยเป็นเพื่อน แล้วเป็นไงบ้างคะ อเมริกาหนาวมั้ย เพื่อนน้องพีที่เป็นอดีตพระเอกชื่อดังน่ะ เค้าต้อนรับน้องก้องดีรึเปล่า อาหารที่โน่นถูกปากเหมือนที่พี่ทำให้มั้ย แล้วผ่าตัดเสร็จแล้วเป็นไงบ้างคะ เห็นหน้าพี่ชัดเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ยคะ พี่ตุ่มใส่คำถามเป็นชุดจนก้องตั้งตัวไม่ติด หวัดดีครับพี่ตุ่ม ก้องรีบยกมือไหว้เสียก่อนที่จะนึกคำตอบมาตอบคำถามที่เยอะไปหมด พี่ตุ่มก็ยกมือรับไหว้เช่นกัน ก่อนจะสวมกอดน้องก้องของตนอีกครั้งนึง พี่ตุ่มครับ พีเอ่ยเรียก แล้วก็ยกมือไหว้ ซึ่งกระเทยท้วมก็หันมารับไหว้เช่นกัน ก่อนจะหันไปทางน้องก้องต่อ ขณะเดียวกัน เจ๋งก็กำลังช่วยคุรพียกกระเป๋าแล้วลากเข้าไปในเขตบ้านเพื่อให้รถแท็กซี่ได้วิ่งออกไป ทำมาหากินต่อ ก็.... ก้องนึกไม่ออกว่าจะตอบคำถามไหนก่อนดี บอกเจ๊แกไปเลยน้องก้อง ว่าเห็นหน้าบานๆชัดเต็มๆสองตาเลย หุบปากไปเลยไอ้เจ๋ง แกไม่พูด ไม่มีใครเค้าว่าแกเป็นใบ้หรอก ตุ่มตวาดใส่เจ๋งเสียงเริ่มจะไม่เบา จนเจ๋งต้องทำหน้าดุใส่ แล้วชี้มือขึ้นไปชั้นบน เตือนให้ตุ่มรู้ว่า ป้าฟองกับแก้วกำลังหลับอยู่ เดี๋ยวตื่น ตุ่มนึกขึ้นได้ รีบเอามือปิดปากตัวเองทันที จะให้ตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะครับ ก้องจำไม่ได้ว่าพี่ตุ่มถามอะไรแล้วบ้าง อุ้ยยย... พี่ก็ลืมไป ยิงคำถามเยอะไปหมด แล้วน้องก้องจะตอบถูกยังไงไหว ขนาดพี่เป็นคนถามเอง พี่ยังลืมเองเลย ว่าถามอะไรไปบ้าง ก็มัวแต่ตื่นเต้นดีใจที่น้องก้องกลับมา พีรู้มั้ย เจ๊แกเดินวนรอบบ้านเป็นแม่หมูตามหาลูกหมูยังงั้นตั้งแต่หัวค่ำ นี่ดีนะที่กล่อมป้าฟองกับพี่แก้วขึ้นไปนอนได้ก่อน เจ๋งบอกกับพีหลังจากลากกระเป๋าเข้าบ้านเสร็จแล้ว และเดินออกมาที่หน้าบ้านอีกครั้ง หุบปากไปเลยนะไอ้เจ๋ง พี่ตุ่มหันไปตวาดและชี้หน้าเจ๋ง จากนั้นก็หันไปทางก้องอีกครั้ง ไปค่ะน้องก้อง เข้าบ้านกัน ตุ่มเอ่ยเรียกก้องให้เดินเข้าบ้าน ถึงได้เพิ่งสังเกตเห็นว่าก้องใช้ไม้เท้าเดินเคาะพื้นอย่างที่เคยทำก่อนไปอเมริกา แม้จะเห็นว่าก้องชำนาญกว่าเก่า แถมคล่องแคล่วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็อดสะเทือนใจไม่ได้ จึงหันไปมองหน้าน้องพี ที่ได้แต่พยักหน้าตอบเบาๆ เจ๋งเองก็สังเกตเห็นเช่นกัน จึงแสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมา หันไปมองที่น้องพีอีกคน แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเป็นคำพูด นอกเสียจากรอยยิ้มแห้งๆ แบบคนกำลังขอโทษที่ทำให้ผิดหวังประมาณนั้น มาค่ะน้องก้อง ให้พี่ช่วย ตุ่มจะเข้าไปพยุงก้อง แต่ก้องปฏิเสธ ไม่เป็นไรครับพี่ตุ่ม ก้องเดินเองได้ น้องก้องคะ คือ... ตุ่มเหมือนจะถามอะไรบางอย่างหรือหลายอย่าง แต่ก้องฟังจากน้ำเสียงของตุ่ม ก็รู้ว่าตุ่มจะถามอะไร ตนไม่อยากตอบคำถามตอนนี้ จึงรีบเดินไปทางบันไดให้เร็วขึ้น ผมง่วงแล้ว ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำนอนก่อนนะครับ เมื่อเดินถึงบันได ก้องก็จับราวบันไดแล้วเดินขึ้นไปได้อย่างรวดเร็ว พีหันไปมองหน้าตุ่มที่ยังมีสีหน้าตกใจกับความผิดหวังที่ก้องยังมองไม่เห็นอยู่ ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ แล้วรีบขึ้นบันไดตามก้องไป เจ๊... นี่น้องก้องเค้ายัง.... ชั้นรู้แล้วไอ้เจ๋ง ว่าตาน้องก้องยังไม่หาย ก็ไหนอาทิตย์ก่อน น้องแก้วบอกว่า น้องก้องโทรมาจากอเมริกา บอกว่าหายดีแล้วไง แล้วทำไมถึง... พี่แก้วอุตส่าห์ดีใจว่าน้องก้องหายแล้ว ถึงได้ยอมแต่งงานกับพี่ปอตามกำหนดการเดิม นี่ถ้ารู้ว่าน้องก้องยังไม่หายนะ มีหวัง โกรธมากแน่ๆ เจ๋งพูดออกมาทำให้ตุ่มนึกคำตอบออก รู้แล้วไอ้เจ๋ง ชั้นรู้แล้ว ชั้นรู้แล้ว ตุ่มเขย่าตัวเจ๋งเต็มแรง ก็รู้อะไรของเจ๊เล่า บอกมาดิ น้องก้องโกหกน้องแก้ว เพราะไม่อยากให้น้องแก้วเลื่อนการแต่งงานกับน้องปอ เพราะน้องแก้วคงไม่ยอมแต่งแน่ๆ ถ้าน้องก้องยังไม่หายเป็นปกติ แล้วน้องก้องเค้าไม่กลัวพี่สาวเค้าโกรธเอาหรอ กลัวสิ แต่น้องก้องเป็นห่วงพี่สาวมากกว่า ถึงได้กลับมาตอนกระชั้นงานแบบนี้ คิดดูนะ อีกสองวันก็จะถึงงานอยู่แล้ว ถึงอยากยกเลิก น้องแก้วก็คงยกเลิกไม่ทัน แล้วป้าฟองล่ะ จะไม่เสียใจหรอ เรื่องที่น้องก้องหลอกให้แกดีใจว่าหายดีแล้วน่ะ ก็คงเสียใจนิดหน่อย แต่คงไม่โกรธหรอก ก็น้องก้องน่ะ ทำเพื่อน้องแก้วนี่นา นึกแล้วก็สงสารน้องก้องเนาะ เพื่อให้พี่สาวได้แต่งงานกับคนที่รัก ถึงกับต้องยอมโกหกแม่ โกหกพี่สาว แล้วตัวเอง ก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นพี่สาวในชุดเจ้าสาวสวยๆด้วย อย่าว่าแต่ชุดน้องแก้วเลย ขุดน้องก้องที่ป้าฟองอุตส่าห์ตัดมาให้เข้าเซตกันน่ะ จะได้ใส่รึเปล่าก็ไม่รู้ ถึงได้ใส่ก็คงจะไม่รู้ว่าตัวเองหล่อแค่ไหน ทำไมนะ ทำไมโชคร้ายมันถึงได้เกิดกับบ้านเราบ่อยนักนะ ตุ่มบ่นเสียใจอยู่คนเดียว โดยไม่ทันสังเกตว่า เจ๋งล้มตัวลงนอนหลับบนโซฟาไปแล้ว อ้าววว... ไอ้เจ๋ง เผลอแผล่บเดียว หลับซะแล้ว ปล่อยให้เราพูดคนเดียวอยู่ได้ตั้งนาน ดี .. นอนเฝ้าห้องรับแขกไปเหอะ ชั้นไปนอนในห้องดีกว่า พูดจบ ร่างท้วมของกระเทยสาวสวยประจำบ้าน ก็หายเข้าไปด้านใน ... ...
ตอนนี้ 2 หนุ่มก็กลับมาเมืองไทยแล้ว
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปน้า อยากรู้จิงๆ เหมือนได้กับไปดูฉาก "ไม่มีมารยาท" ฉากที่น้องก้องแกล้งนวดขาคุณพีแรงในคอนโด แล้วก็ฉากหลบหลังพุ่มไม้ อีกรอบ แต่ในอีกรูปแบบหนึ่ง ขอบคุณคุณบอลคะ สำหรับเรื่องราวสนุกๆ ของพี-ก้อง  โดย: tipjang
 วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:15:00:12 น.สนุกมากๆเลยคะ แต่คุณบอลคะทำไมปล่อยให้ลุ้นอีกแล้ว
อยากรู้ว่าก้องจะหายตาบอดหรือเปล่า แล้วความรักของพีกับก้องจะเป็นอย่างไร มาต่อเร็วๆนะคะ โดย: ฟ้า IP: 124.122.4.31 วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:19:02:59 น.
ความรักของก้องยิ่งใหญ่มากเลยนะคะ เพื่อแม่และพี่สาว
ก้องยอมทำทุกอย่าง น่าชื่นชมความรักแบบนี้จังเลยนะคะ อยากให้ทุกคนมีความรักแบบนี้ให้กันเยอะๆ นะคะ ครอบครัวเราจะได้มีความสุข ขอบคุณ คุณนิรมิตรที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้ได้อ่าน อินมากเลยจนอยากมีความรักแบบ พีก้อง คะ / ก็อยากรู้ว่าน้องก้องจะหายตาบอดหรือเปล่า แล้วอุปสรรคต่อไปของก้องกับพีจะเป็นยังไง มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคะ (กำลังอินมากมาย) โดย: นา IP: 124.122.203.80 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:1:53:28 น.
ความรักของน้องก้องที่มีต่อครอบครัวจะทำให้น้องก้องหายตาบอดหรือเปล่าค่ะ แต่น้องก้องก็เริ่มเห็นลางๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้ว น่าจะมีอะไรเซอร์ไพรส์ หรือเปล่าค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ
อยากบอกว่าคิดถึง พี-ก้อง จัง โดย: ภัทร IP: 124.120.36.183 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:7:42:44 น.
ตอนนี้อ่านแล้วทำไมเศร้าจัง หรือรู้สึกไปเองก็ไมรู้นะ รู้สึกว่าเศร้าแทนก้องกับพี แต่ยังไงก็ยังจะรอตอนต่อไปนะคะคุณบอล(...มาโซคิสต์มั้งชั้น) ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆนะคะ
โดย: หนูมาซอย3 IP: 124.122.207.68 วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:1:58:18 น.
แง้งง เศร้าจัง
อยากให้นุ้งก้องมองเห็นเรวๆจังเรย รอตอนต่อไปนะคร๊ะ ขอบคุนนะคร๊ะพี่บอล โดย: นุ้งไอซ์ปลาทอง IP: 183.89.143.32 วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:14:59:43 น.
มาลงชื่อรอตอนต่อไปด้วยคน
สนุกมากคะ เป็นกำลังใจให้นะ มาต่อเร็วๆ นะคะ โดย: น้องเอย IP: 124.121.33.110 วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:18:03:32 น.
กลับมาอ่านแล้วหลายรอบก็ยังไม่หายคิดถึงก้องพีเลย อยากให้คุณนิรมิตรมาต่อตอนต่อไปเร็วๆจังเป็นกำลังใจกับตอนใหม่นะคะ จะได้มาต่อให้อ่านเร็วๆ รักคนเขียน รักก้องพี รักโอฟลุค นะคะ สู้ๆ คะ คนอ่านรออยู่
โดย: นา IP: 124.121.190.244 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:6:57:26 น.
รอตอนที่13อยู่น่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะ อยากอ่านต่อเร็วๆจังค่ะ รัก ก้อง พี รักที่สุด รักมาก รักแทบขาดใจ รักเกินคำบรรยาย แอร๊ยยยยยยยยย
โดย: love IP: 125.25.248.181 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:13:21:06 น.
วู้วววววววววววววววววว
โดย: น้องนิวจร้า IP: 125.27.163.13 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:42:54 น.
|
Niramitr
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สาวก"รักแห่งสยาม"
|
|||||||||||||
ขอบคุณกับเรื่องราวของก้องกับพีนะคะ อ่านแล้วยิ่งคิดถึง
ฟลุคกับโอ & ก้องพี อยากให้มีพรุ่งนี้ก็รักเธอภาค2 หรือไม่ก็ให้ทั้งสองคนเล่นละครคู่กันอีกจังเลย ก็รอลุ้นอยู่ทุกวันเลย
แต่ตอนนี้ยังไม่มีก็เลยติดตามอ่านฟิคของคุณนิรมิตร
สนุกมากเลยคะ แล้วมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ