All Blog
ตอนที่ 25 +++ พลังใจของมิวและมินิคอนเสิร์ตของออกัส +++





+++ต่อเรื่อง+++






หลังจากมื้อเที่ยงผ่านไปสักพักใหญ่ เหล่าสมาชิกออกัสก็เริ่มลองเสื้อผ้าที่ทีมงานเตรียมไว้ให้ เนื่องจากเป็นวันวาเลนไทน์ เสื้อผ้าในวันนี้จึงเป็นคอนเซ็ปต์ชมพูขาวให้เข้ากับบรรยากาศ พี่จูน ผู้จัดการวงคนเก่าที่กลับมาทำหน้าที่เดิมอีกครั้ง เข้าไปช่วยนักร้องนำวงออกัสเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะสม ระหว่างเลือกเสื้ออยู่นั้น เจ้าหล่อนก็เริ่มเล่าสิ่งที่ไปคุยกับพวกพี่อ๊อดมาให้นักร้องหนุ่มฟัง ซึ่งคนฟังก็ได้แต่นิ่งเฉยไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ


“แล้วมิวจะเอายังไงล่ะ” พี่จูนเอ่ยถามนักร้องหนุ่มร่างโปร่งที่กำลังลองเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่


“ก็ .. ไม่รู้เหมือนกันครับ” มิวตอบเบาๆ


“ไม่เอาสิมิว.. อย่าตอบแบบโต้งสิ เอะอะก็ไม่รู้น่ะ”


“อ้าววว พี่จูน ไหงมาลงที่ผมล่ะ” โต้ง ซึ่งช่วยมิวเลือกเสื้ออยู่ด้วย แย้งขึ้นมา


“เหอะน่า ว่าไงล่ะมิว มิวไม่เห็นด้วยหรอที่...”


“ไม่ใช่อย่างงั้นครับพี่จูน แต่เรื่องมิวกับโต้ง ป๊าเค้าคง..”


“ไม่ลองไม่รู้นะมิวอย่าเพิ่งถอดใจสิ” จูนพยายามกระตุ้นมิว


“แต่ผมกลัววว ผม....”


“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะอยู่ข้างมิวนะ” โต้งเอ่ยออกมา พร้อมกับจับมือนักร้องหนุ่มไว้แน่น


“โต้ง”


“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ทิ้งกัน โต้งสัญญา”


“แต่โต้ง”


“เรามาพยายามด้วยกันนะมิว” โต้งบีบมือมิวแน่นกว่าเก่า ส่งแววตาสีน้ำตาล จ้องสะท้อนไปในแววตาสีน้ำเงินของมิว กึ่งขอร้อง กึ่งอ้อนวอน กึ่งให้ความเชื่อมั้น และสร้างกำลังใจแก่กันและกัน


“โต้งงง” มิวโผเข้าหาโต้ง ต่างสวมกอดกันและกันไว้แน่น น้ำตาไหลรินอาบแก้มชายหนุ่มทั้งสอง ท่ามกลางรอยยิ้มบนคราบน้ำตาแห่งความประทับใจของผู้ที่ได้ฟัง ขนาดใจแข็งอย่างพี่อ๊อดยังอดน้ำตาคลอเบ้าไม่ได้ เวลาผ่านไปซักพักจนพี่อ๊อดเริ่มตวาด


“จะกอดกันอีกนานมั้ยมิว เสื้อยับหมดแล้ว รีบลองเสื้อให้เสร็จเร็วเข้า จะได้ไปเตรียมตัว นี่มันบ่ายสองแล้วนะ ยังไม่ได้ซ้อมตอบสัมภาษณ์เลย เดี๋ยวก็พูดผิกพูดถูกกันพอดี โดยเฉพาะเรานะมิว นักร้องนำน่ะ เหนื่อยหน่อยนะ” พี่อ๊อดตะคอกว่ามิวกับโต้ง แต่ก็ไม่ดังมากนัก


“แล้วใครจะมาเป็นพิธีกรครับพี่” มิวเอ่ยถาม


“ไม่แน่ใจเหมือนกัน อันนี้ต้องถามฝ่ายพีอาร์ของบริษัทน่ะ คุณเอยังไม่รู้เลย” พี่อ๊อดตอบ


“เหรอครับ” มิวทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย


“เอาน่า เตรียมตัวให้ดีแล้วกัน ไหวพริบดีอย่างเราน่ะ ไม่น่ามีปัญหามั้ง”


“ครับ” มิวยิ้มตอบเจื่อนๆ ในใจลึกๆก็กลัวจะถูกซักไซ้ถามเรื่องส่วนตัวเหมือนกัน




จากนั้น พวกพี่อ๊อดก็ปล่อยให้ทีมงานฝ่ายเสื้อผ้า ช่วยออกัสดูแลเครื่องแต่งกายต่อไป มิวเลือกเสื้อผ้าได้สองชุด ชุดแรกเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว สวมทับด้วยเสื้อยืดคอวีสีชมพูลายทาง สวมกับกางเกงยีนส์สีขาวเช่นกัน สำหรับใส่ตอนร้องเพลงเปิดตัวในช่วงต้นงาน อีกชุดเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อน สวมทับด้วยแจ็กเก็ตสีขาว กางเกงสแล็กสีเทาอ่อน สำหรับใส่ตอบสัมภาษณ์และร้องเพลงช่วงสุดท้าย ซึ่งโต้งก็แอบชมอยู่เป็นระยะและแซวมิวไม่ขาดปาก ทำเอาช่างเสื้อที่เป็นกระเทยอดสงสัยไม่ได้เหมือนกัน แต่ก็หุบปากไว้ไม่ได้พูดอะไร จนกระทั้งทุกคนเลือกเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ถึงเวลาแต่งหน้า ซึ่งโต้งเองก็ต้องแต่งหน้าเช่นกัน เพราะทีมงานต้องการให้เล่นเอ็มวีหน้าม่าน ไปพร้อมๆกับการร้องสดเพลงกันและกัน และเปิดตัวเอ็มวีไปด้วยกันเลย โดนัทที่มาถึงไม่นาน ก็เข้าไปทักทายโต้งกับมิวอย่างสนิทสนม จนช่างแต่งหน้ากระเทยแอบหมันไส้อยู่บ้าง



“แล้วเพื่อนโดนัทไม่มาด้วยหรอ” โต้งเอ่ยถามอดีตแฟนสาว


“โบน่ะเหรอ ขืนปล่อยให้มาก็วุ่นวายแย่น่ะสิ ทำไมหรอโต้ง แอบสนใจโบด้วยเหรอ”


“เฮ้ยยย โดนัทก็รู้ว่าเราเป็นยังไง ไม่เห็นต้องแซวกันเลย”


“กลัวมิวหึงอะดิ” ประโยคนี้โดนัทมากระซิบข้างหูโต้งเพราะกลัวช่างแต่งหน้าได้ยิน


“อือ...” โต้งพยักหน้าตอบ


“คุยอะไรกันเหรอครับ ท่าทางสนิทสนมกันเชียวนะ” เสียงใครคนนึงดังเข้ามาในห้องแต่งหน้า


“น้องๆครับ นี่คุณมดแดง จะมาเป็นพิธีกรคืนนี้ ระหว่างแต่งหน้าก็ทำความรู้จักกันไว้นะ” เสียงพีอาร์บริษัทแทรกเข้ามาแนะนำให้กลุ่มของมิวกับโต้งและโดนัทรู้จักกับพิธีกรของงานคืนนี้


“หวัดดีครับน้องมิว เราเจอกันอีกแล้วนะ” คุณมดแดงพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้นักร้องนำวงออกัสที่รู้สึกตะลึง ประหม่า และตกใจไม่น้อย


“มิวเคยเจอคุณมดแดงด้วยหรอ” โต้งที่สังเกตเห็นสีหน้าผิดปกติของมิวเอ่ยถามขึ้น


“เคยสิครับ” คุณมดแดงชิงตัดหน้าตอบก่อน


“ก็พี่เคยไปสัมภาษณ์น้องมิวมาแล้วหนนึง ตอนที่เอาเรื่องของออกัสมาลงหนังสือพี่ไง”




.....




.....






หัวค่ำคืนนั้น บรรดาแฟนคลับของออกัสที่เริ่มรวมกลุ่มกันตั้งแต่งานคริสต์มาส และเหล่าแฟนเพลงของศิลปินค่ายนี้ รวมถึงบรรดานักท่องเที่ยวและเหล่าคู่รักที่มาฉลองวาเลนไทน์ที่ลานสยามดิสคัฟเวรี่และสยามเซนเตอร์ต่างมาออรวมกันอยู่บริเวณงานอย่างคับคั่ง ก่อนจะเริ่มงาน คุณเอ คุณบี พี่หลิว และบรรดาสต๊าฟคนอื่นๆต่างเรียกสมาชิกออกัสและศิลปินคนอื่นๆของค่ายมารวมกันในห้องประชุมรวมห้องหนึ่งใกล้ๆกับเวทีที่จะใช้แสดงในคืนนี้



“เดี๋ยวพอได้เวลา คุณมดแดงจะขึ้นไปกล่าวทักทายกับแฟนเพลงที่มารอกันเต็มเลย จากนั้นก็จะไล่ลำดับคิวศิลปินขึ้นไปนะ” พี่อ๊อดกล่าวกับทุกคน



พี่อ๊อดอธิบายและแจงเรื่องคิวต่อไปเรื่อยๆ คิวของออกัสจะอยู่ต่อจากศิลปินรุ่นพี่สามคนที่จะขึ้นไปร้องคนละสองเพลงก่อนจะเมดเล่ย์อีกหนึ่งเพลงยาวๆ หลังจากนั้นคุณมดแดงก็จะขึ้นไปสัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องราวความรักและผลงานของศิลปินทั้งสามคน แล้วจึงถึงคิวแสดงของออกัส เวลาช่วงนั้นก็น่าจะประมาณสามทุ่ม วงออกัสจะเริ่มต้นด้วยเพลงรักเพลงแรกในชีวิตที่นักร้องนำแต่งขึ้นเอง เพลงรู้สึกบ้างไหม ต่อด้วยเพลงเก่าที่นำมาคัฟเวอร์ใหม่ก็คือเพลงเพียงเธอ ก่อนจะปิดท้ายช่วงแรกด้วยเพลงรักเพลงที่สองของมิว เพลงรักที่โด่งดังต่อเนื่องข้ามปีตั้งแต่คริสต์มาสที่ผ่านมา เพลงกันและกัน พร้อมกับการเปิดมิวสิควิดีโอดูไปพร้อมๆกัน และการแสดงฉากรักสวีทหวานหน้าเวทีของพระเอกและนางเอกมิวสิควิดีโอเพลงกันและกัน โต้งกับโดนัท ก่อนที่คุณมดแดงจะขึ้นมาสัมภาษณ์และพูดคุยถึงเรื่องราวในอัลบั้มเพลงอัลบั้มเต็มอัลบั้มแรกของวงออกัส คนที่จะต้องเตรียมคำตอบและมีบาบาทหนักที่สุดก็หนีไม่พ้น มิว นักร้องนำและหัวหน้าวงผู้แต่งเพลงเกือบทุกเพลงของอัลบั้มนี้



“มีอะไรหรอมิว” โต้งที่เข้ามาฟังด้วยเอ่ยถาม เมื่อเห็นสีหน้ากังวลของมิวตอนที่รู้ว่าต้องมานั่งตอบสัมภาษณ์คุณมดแดง ทำให้เอ๊กซ์และต่อที่นั่งใกล้กับมิวเหมือนกันหันไปมองเพื่อนสนิทอย่างสนใจ


“ เปล่าหรอกโต้ง ไม่มีอะไร” มิวรีบปฏิเสธเพราะกลัวคนอื่นๆเป็นห่วง


“แต่สีหน้ามรึงมัน...” เอ๊กซ์พยายามคะยั้นคะยอคำตอบ


“กรูไม่เป็นอะไรน่า มรึงเซ้าซี้อยู่ได้” มิวว่าเอ๊กซ์


“มิว...” โต้งพูดเสียงห้วนๆ ทำให้มิวรู้ว่าโต้งต้องการคำตอบจริงๆไม่ใช่การบ่ายเบี่ยง


“ก็เรากลัวพี่เค้าจะถามเราเรื่องโต้งอะ คราวก่อนก็ทีนึงแล้ว ทำเอาเครียดแทบแย่”


“ไม่เป็นไรมิว ตอบไปอย่างที่คุณบีแกเตรียมไว้ให้นั่นแหละ คงไม่มีปัญหาหรอก” โต้งพูด


“แต่ว่า...”


“เอาน่า พวกกรูก็นั่งข้างๆมรึง มีอะไรเดี๋ยวกรูช่วยอีกแรง” เอ๊กซ์เสริมกำลังใจให้เพื่อนรัก


“อือ...” มิวพยักหน้าตอบ จังหวะเดียวกับที่พี่อ๊อดจบการบรี๊ฟคิวแสดงพอดี คนอื่นๆก็เริ่มทยอยเดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงแต่มิว เอีกซ์ โต้ง พี่จูน และพี่อีอด ที่รั้งอยู่ท้ายแถวเท่านั้น


“ทำให้เต็มที่นะมิว เหนื่อยกันมาเป็นเดือนๆ คืนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดคืนนึงของพวกเราแล้ว ทำให้ดีที่สุด อย่าไปกลัวอะไรทั้งสิ้น ร้องให้เหมือนกับตอนที่มิวแต่งเพลงนี้ขึ้นมาน่ะแหละ”


“แต่พี่อ๊อดก็รู้ว่าผมแต่งเพลงนี้ได้ก็เพราะ...”


“พี่รู้มิว พี่รู้เรื่องของเรา แต่พี่ก็เชื่อว่า ดนตรีน่ะ มันไม่มีพรมแดนหรอก ไม่ว่าจะเป็นความรัก หรือว่าเรื่องเพศก็ตาม ตราบใดที่คนฟังเพลงมีความสุขกับเสียงเพลงเสียงดนตรีของเรา เข้าใจมั้ย”


“ครับพี่ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ” มิวให้คำมั่นกับพี่อีอด


“ดี งั้นไปเตรียมตัวได้ ไป” จบคำพี่อ๊อด มิวก็มีแรงใจขึ้นเยอะ เอ๊กซ์เข้ามาสะกิดศีรษะมิวเบาๆพร้อมกับส่งยิ้ม เป็นการให้กำลังใจอย่างเคย ขณะที่พี่จูนก็เข้ามาตบบ่าของนักร้องหนุ่มเบาๆและส่งยิ้มให้ ก่อนจะลากเอ๊กซ์เดินตามพี่อ๊อดออกไปด้วยกัน ทิ้งให้มิวอยู่กับโต้งตามลำพัง


“มิว..”


“ว่าไงโต้ง”


“เราจะมีกันและกันเสมอนะ ไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเป็นยังไง เราจะต้องเดินเคียงกันไปนะมิว” โต้งยกมือของมิวขึ้นมายึดไว้ และส่งสายตาสีน้ำตาลแห่งความรักความเชื่อมั่นไปให้


“โต้ง..” มิวเองก็กระชับมือคู่นั้นของโต้งไว้สักพัก ก่อนจะปล่อยมือแล้วสวมกอดร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า โต้งเองก็สวมกอดร่างโปร่งของมิวไว้เช่นกัน กันและกันยืนกอดอิงกันโดยไม่ต้องแคร์ว่าใครจะมองเห็นเพราะรู้ดีว่ามีคนเฝ้าประตูหน้าห้องให้แล้ว






ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“มิว ช่างแต่งหน้าเรียกไปเติมแป้งแล้ว หาของเจอรึยังวะ” เสียงเอ๊กซ์ดังเข้ามาในห้อง


“อะไรของไอ้เอ๊กซ์มันวะ โต้งรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวเราไปถามมันก่อน”


“คุณมดแดงมีอะไรเหรอคะ” เสียงพี่จูนดังเข้ามาในห้อง


“เฮ้ยยย... คุณมดแดงมาอะโต้ง” มิวอุทานออกมา


“เอาไงดีอะมิว” โต้งก็ตกใจเช่นกัน


“เอางี้ แกล้งหาของอย่างไอ้เอ๊กซ์พูดไง”


“แล้วจะหาอะไรดีล่ะ” โต้งถาม


“หา... หา... หาสร้อยไงโต้ง”


“อือ ก็ดีเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวมิวออกไปก่อนนะ เดี๋ยวเราจะแกล้งทำเป็นนอนงีบ”


“เอางั้นนะ” มิวพูดจบก็แกล้งทำทีเป็นว่าเพิ่งหาสร้อยเจอแล้วเดินไปที่ประตู


“น้องมิวอยู่ข้างในเหรอครับ” เสียงมดแดงดังอยู่หน้าประตูแล้ว จังหวะเดียวกัน มิวก็ออกมาจากประตูพอดี ทำทีเป็นว่ากำลังคล้องสร้อยที่เพิ่งหาเจอ


“พี่เค้าเรียกไปเติมแป้งเหรอวะไอ้เอ๊กซ์” มิวพูดขณะเปิดประตูโดยทำเป็นไม่รู้ว่ามดแดงอยู่ตรงนั้น


“น้องมิวหาอะไรเหรอครับ” มดแดงเอ่ยถาม


“อ๋อ...หาสร้อยอะครับพี่ ทำหล่นข้างใน ตอนนี้เจอแล้วครับ”


“แล้วเข้าไปหาคนเดียวเหรอครับ” มดแดงถามต่อ


“ครับ”


“แล้วนั่น น้องโต้งไม่ใช่หรอ ไหนน้องมิวบอกว่าหาคนเดียวไง”


“อ๋อ..โต้งเค้าเข้าไปแอบงีบอะครับ เห็นนอนอยู่ ผมก็เลยไม่ได้เรียกให้เพื่อนช่วย”


“งั้นหรอครับ แล้วสร้อยนี่ รูปไม้กางเขน น้องมิวเป็นคริสต์เหรอครับ”


“ผมเรียนเซ้นต์นิโคลัสนะพี่” มิวยิ้มตอบกวนๆใส่พิธีกรชื่อดัง


“ไปได้แล้วมิว เดี๋ยวพี่ๆช่างแต่งหน้าจะคอยนาน” พี่จูนแกล้งเร่งมิว จะได้ไม่ต้องอยู่กับมดแดงนานเกินไป มดแดงจึงปล่อยมิวไปและตั้งใจจะเข้าไปคุยกับโต้งแทน


“เอ่อ...พี่มดแดงคะ ใกล้จะได้เวลาแล้ว เชิญสแตนด์บายก่อนดีมั้ยคะ” พี่จูนแกล้งทักเตือน ทำให้มดแดงต้องเปลี่ยนใจ แล้วรีบไปเตรียมตัวขึ้นเวที





.....





.....







เวลาผ่านไปเรื่อยๆ การร้องเพลงและสัมภาษณ์กำลังจะจบลงไป ออกัสทุกคนกำลังเตรียมตัวอยู่ข้างๆเวที เครื่องดนตรีพร้อม คนพร้อม รอแต่เสียงเรียกจากพิธีกรเท่านั้น


“มาถึงศิลปินกลุ่มน้องใหม่ของเราครับ วงนี้เปิดตัวได้น่าประทับใจมากเมื่อคริสต์มาสที่ผ่านมา และในครั้งนี้ พวกเค้ามาพร้อมกับอัลบั้มเต็มอัลบั้มแรก ที่เพลงส่วนใหญ่ แต่งขึ้นโดยนักร้องนำสุดหล่อของวง พร้อมจะพบกับพวเค้ารึยังครับ” เสียงเชียร์จากลุ่มแฟนคลับของมิวและออกัสดังกระหึ่มอยู่ด้านหน้าเวที บ้างตะโกนเรียกชื่อมิว บ้างตะโกนเรียกออกัส เรียกกำลังใจและความตื่นเต้นให้ออกัสได้มากทีเดียว แต่ละคนมือสั่นตัวสั่นกันหมด มิวพยายามจับมือทุกๆคนเพื่อห้ำลังใจ และสงบใจ


“เอาล่ะนะทุกคน คืนนี้เป็นคืนพิเศษของพวกเรา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทำให้ดีที่สุด”


“ครับพี่มิว” เสียงออกัสรุ่นน้องเอ่ยพร้อมกัน


“สู้โว้ยเพื่อน” ออกัสร่วมรุ่นต่างพูดพร้อมกันเช่นเดียวกัน จังหวะเดียวกับที่เสียงบนเวทีดังพอดี


“ถ้าพร้อมแล้ว ขอเสียงปรบมือต้อนรับ วงออกัสสสสสสสสสส....”





......






......





เพลงรู้สึกบ้างไหมและเพลงเพียงเธอ จากเสียงร้องของมิวผ่านไปอย่างงดงาม มีคนสามารถร้องตามได้เป็นจำนวนมาก ต่างโบกมือและโยกตัวเป็นจังหวะช้าๆตามเพลง ทั้งนักร้องและนักดนตรีวงออกัส ต่างประทับใจและภูมิใจกับภาพที่เห็น ความสำเร็จเล็กๆแต่ก็สร้างความสุขได้ยิ่งใหญ่แก่คนดนตรีกลุ่มนี้



ระหว่างที่ดนตรีกำลังบรรเลงอยู่นั้น หญิง ซึ่งอยู่กับกลุ่มเอิร์ธที่ด้านหน้าเวทีก็ส่งยิ้มและเสียงเชียร์ให้ออกัสตลอดเวลา โดยเฉพาะหญิงที่โบกไม้โบกมือทักทายนักร้องนำเพื่อนรักอย่างมิว และนักกีตาร์หนุ่มคนพิเศษอย่างเอ๊กซ์ ส่วนกลุ่มของเอิร์ธก็มีความสุขไปกับเสียงเพลงของมิวเช่นกัน



“ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม.......” เสียงร้องของมิวถ่ายทอดผ่านบทเพลงกันและกันได้อย่างไพเราะเริ่มดังขึ้น พร้อมๆกับการเปิดมิวสิควิดีโอเพลงกันและกันไปด้วย ผู้คนกรีดร้องส่งเสียงเชียร์กันระงม เพลงฮิตติดหูที่ทำให้หัวใจของผู้ฟังพองโต ได้ยินเพลงนี้ผ่านเสียงของมิวครั้งใด ใจก็แช่มชื่นเบิกบานได้ทุกครั้ง บวกกับมิวสิควิดีโอแสนโรแมนติกที่กำลังเปิดด้วยแล้ว ทำเอาผู้ดูผู้ฟังเคลิบเคลิ้มกันเลยทีเดียว



มิวร้องเพลงนี้ไปได้เกือบจะครึ่งเพลงแล้ว จู่ๆ ชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่บนจอมอนิเตอร์ก็ปรากฏกายขึ้นมาบนเวที แล้วแสดงความโรแมนติกหวานชื่นออกมาให้ผู้ชมข้างล่างได้เห็น หนุ่มหล่อสาวสวยทั้งสองเรียกเสียงกรี๊ดได้ไม่น้อยเลย เพราะเคยเป็นแฟนกันมาก่อน ฉากสวีตต่างๆตามที่ได้ซ้อมมาจึงผ่านไปได้โดยไม่ยาก ถึงความรู้สึกจะไม่เหมือนเดิมระหว่างคนทั้งคู่ แต่ทั้งคู่ก็ทำหน้าที่ออกมาได้ดีอย่างเหลือเชื่อ บางจังหวะบางช่วง โต้งและโดนัทก็ขโมยซีนของนักร้องนำออกัสได้เหมือนกัน



“เวลาอยู่บนเวที ไอ้โต้งมันก็หล่อเหมือนกันนะ” เจ๋งพูดขึ้นมา


“นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าไอ้โต้งกับโดนัทเลิกกันแล้ว กรูคงยังนึกว่า.....” เสียงแหวดังขึ้นมาอีกคน


“โดนัทสวยโคดเลยว่ะ” เสียงของเอิร์ธราวกับคนเพ้อ


“เฮ้ย..ไอ้เอิร์ธ กรูรู้ว่าโดนัทน่ะ แฟนมรึง แต่ไม่ต้องเพ้อขนาดนี้ก็ได้มั้ง” เจ๋งบอกเพื่อน
หญิงส่ายหัวให้กับพวกผู้ชาย แล้วก็ตั้งใจดูมิวกับเอ๊กซ์ต่อไป




“มีทางเดินให้เราเดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน.....
มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน.....”
เพลงกันและกันจบลงอย่างงดงามยิ่งกว่าสองเพลงแรก เสียงกรี๊ดดังยิ่งกว่าเก่า ผู้คนร้องตามและอิ่มไปกับบทเพลงจากเสียงเพลงของมิว ฝีมือดนตรีของออกัส และมิวสิควิดีโอหน้าม่านของโต้งกับโดนัท จากนั้น หนึ่งหนุ่มหล่อหนึ่งสาวสวยก็ลงเวทีไป เก้าอี้ถูยกขึ้นมาหลายตัว เท่ากับจำนวนสมาชิกออกัส และอีกหนึ่งตัวสำหรับผู้สัมภาษณ์คือคุณมดแดง ที่เดินขึ้นเวทีตามมา



“สวัสดีอีกครั้งนะครับ ตอนนี้ ศิลปินของเราอยู่บนเวทีพร้อมแล้ว ขอเสียงปรบมือให้กับ ออกัสสสคร้าบบบบ” มดแดงกล่าวแนะนำสิลปินใหม่ ขณะที่เสียงกรี๊ดต้อนรับวงออกัสก็ดังกึงก้องไม่น้อยทีเดียว รวมทั้งโต้งกับโดนัทที่ปรบมือเชียร์อยู่หลังเวทีด้วย


“หลายคนที่นี่คงจะพอรู้จักออกัสกันบ้างแล้ว แต่แหม สมาชิกเยอะขนาดนี้ ช่วยแนะนำตัวกันหน่อยนะครับ เริ่มจาก น้องชายตัวเล็กๆที่อยู่ด้านหลังก่อนเลย” มดแดงหมายถึงน้องเพชรอ้วนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แถวหลัง แล้วก็ส่งไมโครโฟนไปให้


“สวัสดีครับ ชื่อเพชรครับ เป็นคอรัสครับ” น้องเพชรตอบ


“สวัสดีครับ ชื่อแมค เป็นคอรัสเหมือนกับน้องอ้วนครับ” น้อแมคที่นั่งข้างๆพูดเป็นคนถัดมา


“ผมชื่ออ๋องครับ เหมือนสองคนแรกครับ” คำตอบของอ๋องเรียกเสียงกรี๊ดและเสียงฮาได้ไม่น้อย


“สวัสดีฮะ ชื่อไมค์ เป่าทรอมโบนฮะ”


“สวัสดีครับ ชื่ออาร์มครับผม เป่าทรัมเปต”


“ชื่อปิงปองนะครับ เป่า...เอ่อ.... แซกฯครับ” ปิงปองแนะนำตัวเสร็จก็ส่งไมโครโฟนต่อให้เอ็มที่นั่งอยู่แถวหน้า รวมกับเพื่อนๆชั้น ม.หกคนอื่นๆในวง


“สวัสดีครับ ชื่อเอ็ม เป็นมือกลองครับ”


“สวัสดีครับ ชื่อต่อนะครับ เล่นเบสครับ” ต่อส่งไมโครโฟนต่อให้มิวที่นั่งอยู่ตรงกลาง


“สวัสดีครับ ชื่อมิวครับ ร้องนำครับ” ทันทีที่มิวพูดจบ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นมาบนเวทีอย่างต่อเนื่อง ทำเอานักร้องนำออกัสยิ้มแก้มปริหน้าบานเลยทีเดียว แต่ยิ่งยิ้ม แววตาหวานๆก็ยิ่งไปกระทบหัวใจกองเชียร์และแฟนคลับที่อยู่ด้านล่าง ทำให้เสียงกรี๊ดดังขึ้นกว่าเก่า


“มิวนี่หล่อเหมือนกันเนอะ ไม่แพ้โต้งเลย” โดนัทที่ยืนดูอยู่หลังเวทีพูดขึ้นมา


“อือ.... ไม่ค่อยหล่อหรอก น่ารักมากกว่าต่างหาก” โต้งที่ยืนอยู่ข้างๆโดนัทพูดเบาๆ


“แฟนคลับและคนที่ชอบมิวเนี่ย เยอะเหมือนกันโนะ หรือโต้งว่าไง”


“ก็ไม่รู้ดิ”


“โต้งก็ตอบแบบนี้ทุกทีเลย ไม่รู้ดิ ไม่เบื่อบ้างเหรอโต้ง”


“ไม่รู้เหมือนกัน”


“เอาอีกแล้ว เอาเหอะ ก็โต้งเป็นโต้งแบบนี้ล่ะมั้ง มิวเค้าถึงได้รักโต้ง”


“โดนัท” โต้งเหมือนมีบางอย่างอยากจะปรึกษาโดนัทแต่ก็ไม่ค่อยกล้า


“ว่าไงโต้ง”


“เปล่า... ไม่มีอะไร” ชายหนุ่มปฏิเสธ แต่ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่า ขนาดเพิ่งเริ่มจะมีชื่อเสียง ก็มีคนรักมิวและชอบเพลงของมิวมากขนาดนี้ หากว่ามิวต้องเลิกร้องเพลงขึ้นมาจริงๆ มิวจะรู้สึกยังไง คงเสียใจมากแน่ๆ แล้วถึงแม้ว่ามิวจะได้ร้องเพลงต่อ แต่เกิดคนอื่นๆรู้ว่ามิวกับโต้งเป็น.... แล้วเกิดรังเกียจมิวขึ้นมา มิวจะอยู่ยังไง จะทำยังไง ยิ่งคิดขึ้นมา ใจโต้งก็แอบเจ็บปวดไม่น้อย จะปรึกษาโดนัท ก็คงไม่ได้คำตอบอะไรเป็นแน่ ...........



“สวัสดีครับ ชื่อเอ๊กซ์นะครับ เล่นกีตาร์ครับ” เอ๊กซ์แนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มออกไปและยักคิ้วหนาๆไปทางคนดูด้านล่าง ทำเอาสาวๆกรี๊ดให้บ้างเหมือนกัน แต่ดูเหมือนหญิงจะหงุดหงิดมากกว่าจะกรี๊ด เพราะเสียงของสาวที่ยืนข้างๆ


“พี่เอ๊กซ์ก็หล่อเหมือนกันนะ เวลาถือกีตาร์อะ โคดเท่ห์เลย.....” เสียงสาวๆที่แอบกรี๊ดเอ๊กซ์ทำเอาหญิงหงุดหงิดอยู่บ้าง แต่ก็ต้องทำเฉยๆไว้


“สวัสดีครับ เล่นคีย์บอร์ด ชื่อแวนครับผม” แวนแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย จากนั้นมดแดงก็เริ่มต้นการสัมภาษณ์ โดยยิงคำถามใส่มิวเป็นคนแรก


“เรามาเริ่มต้นคำถามกับเพลงที่เพิ่งฟังจบไปนะครับ กันและกัน เพลงรักเพลงแรกของน้องมิวรึเปล่าครับ” มดแดงถาม


“เปล่าครับ เพลงรักเพลงแรกที่แต่งคือเพลง รู้สึกบ้างไหม เพลงที่ร้องเพลงแรกอะครับ”


“เพลงรู้สึกบ้างไหม เอ่อ..ไม่ทราบว่า ตอนที่แต่งเพลงนั้นเนี่ย น้องมิวกำลังรู้สึกถึงใครอยู่เหรอครับ”


“เปล่าครับพี่ ตอนนั้นผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่ยย แบบกำลังนั่งเหงา ก็เลยแต่งเพลงขึ้นมาได้อะครับ”


“แหม ปากก็บอกว่าเปล่า แต่ก็แอบนั่งเหงาคิดถึงใครซักคนแน่ๆ แล้วเพลงกันและกันล่ะครับ หวานขนาดนั้น แต่งให้ใครแน่ๆเลย ใช่มั้ยครับ”


“เปล่าครับพี่” มิวไม่ตอบ แต่ก็ยิ้มเขินๆออกมา ทำเอากองเชียร์ส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมาดังไม่น้อย


“ยิ้มแบบนี้ น้องมิวมีคนที่ชอบแล้วใช่มั้ยเอ่ย บอได้มั้ยครับว่าเป็นใคร”


“เปล่าครับพี่ เราเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ” ตอบไปก็ยิ้มไป


“เอาเถอะครับ ไม่ตอบก็ไม่ตอบ ว่าแต่ คนนั้นเนี่ย อยู่แถวๆนี้แน่ๆเลยใช่ปะ” มดแดงถามมิว แต่มิวก้ไม่ตอบ แต่สายตาแอบหันไปมองทางหลังเวที สะกิดความสงสัยของมดแดงขึ้นมา


“แล้วออกัสนี่ มารวมตัวกันได้ไงครับ ถามใครดี น้องคนคิ้วหนาๆแล้วกัน น้องเอ๊กซ์ใช่มั้ยครับ”


“ครับพี่ คือพวกเราเรียนอยู่ที่เดียวกัน ชั้นเดียวกัน เรียนดนตรีมาด้วยกันน่ะครับ”


“น้องๆออกัสทุกคนนี้เป็นเด็กเซ้นต์นิโคลัสหมดเลยเหรอครับ”


“ครับพี่ พวกผม(เอ๊กซ์ชี้ที่กลุ่มนั่งหน้าทั้งห้าคน)อยู่ ม.หกเหมือนกัน ที่เหลือก็เป็นรุ่นน้องครับ”


“แล้วรุ่นพี่กับรุ่นน้องมารวมวงกันได้ไงล่ะครับ”


“ก็พวกผมฟอร์มวงกันก่อน แล้วทีนี้ เราก็อยาได้เครื่องเป่ามาเสริมวง เราก็เลยไปชวนพวกน้องๆที่เคยอยู่วงโยฯที่โรงเรียนมาแจมด้วย แล้วก็ไปตระเวนประกวดมาด้วยกัน”


“วงโยธวาทิตเหรอครับ น่าสนใจนะ งั้นขอถามน้องคนที่เป่าแซ็กฯแล้วกันครับ ชื่อปิงปอง น่ารักดี”


“ครับพี่...”


“น้องปิงปองกับเพื่อนๆนี่ ม.ห้าใช่มั้ยครับ รู้สึกยังไงครับที่พี่ๆเค้าชวนเข้าวง”


“รู้สึกตื่นเต้นครับ ดีใจที่ได้มาเล่นเป็นวง แล้วก็ได้ประกวด ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง ออกซิงเกิ้ลด้วย แล้วมันก็รู้สึกเท่ห์มากๆที่ได้เล่นบนเวที ได้ซ้อมในห้องแอร์ ดีกว่าซ้อมกลางแดดเยอะเลย”


“เห็นว่าน้องปิงปองอยู่ม.ห้า แต่เป็นคนประสานงานในวงเหรอครับ”


“ใช่ครับ พวกพี่ๆเค้าไม่ค่อยว่างอะครับ ต้องสอบเข้ามหา’ลัย ผมก็เลยช่วยอีกแรง”


“ขอบคุณน้องปิงปองนะครับ แล้วน้องๆอีกสามคนล่ะครับ มาร่วมวงได้ไง ใครตอบดี น้องที่เด็กสุดแล้วกัน น้องอ้วนใช่ปะครับ” ปิงปองส่งไมโครโฟนไปให้เพชรที่นั่งอยู่แถวริม


“ครับพี่ คือ พวกผมมาสมัครกันเองเลยครับ แบบว่าอยากร้องเพลงอะครับ แล้วร้องแต่ในงานโรงเรียนมันก็ไม่ค่อยเท่ห์ ก็เลยชวนกันมาขอพี่มิวให้รับเข้าวง แล้วพี่มิวก็รับเราไว้ทั้งหมดเลย”


“สมาชิกเยอะแบบนี้ ไม่มีปัญหากันบ้างเหรอครับ” มดแดงถามมิว


“มีครับ พวกเราทะเลาะกันทุกวันเลย”


“เรื่องอะไรเหรอครับน้องมิว”


“แย่งขนมกันกินอะครับ มีกันตั้งสิบเอ็ดคน เวลากินก็เลยไม่มีใครยอมใครครับ” มิวตอบไปยิ้มไป เรียกเสียงกรี๊ดจากแฟนคลับได้อีกแล้ว


“น้องมิวเล่นมุกนี่เอง เรามาถามเรื่องผลงานกันต่อดีกว่า เห็นว่า เกือบทุกเพลงในอัลบั้มนี้ น้องมิวแต่งคำร้องทำนองเพลงเองหมดเลยเหรอครับ”


“เก้าเพลงจากสิบเอ็ดเพลงครับพี่” คำตอบของมิว นอกจากจะเรียกเสียงกรี๊ดแล้ว ยังได้รับเสียงอึ้ง ทึ่ง และชื่นชมเป็นอย่างมากถึงความสามารถที่ไม่ธรรมดาของนักร้องหนุ่มคนนี้


“มิวนี่เก่งเนอะ แต่งได้ตั้งเก้าเพลงแน่ะ” โดนัทคุยกับโต้ง


“เพลงของมิวเค้า...”


“เค้าทำไมเหรอโต้ง....”


“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร” โต้งกำลังคิดในใจว่า เพลงที่มิวแต่ง เกือบทุกเพลงล้วนเกิดจากความรู้สึกที่มิวและโต้งมีต่อกันและกัน ทั้งยามสุข ยามเศร้า “ถ้าไม่มีโต้ง ก็ไม่มีเพลงนี้หรอก” คำพูดที่มิวเคยพูดให้ฟังยังคงดังสะท้อนก้องอยู่ในโสตประสาทของโต้ง


“อย่าบอกนะ ว่ามิวเค้าแต่งให้โต้งทุกเพลงเลยน่ะ” โดนัทถามยิ้มๆ แต่โต้งก็ไม่ได้ตอบอะไร


“ไม่ทราบว่าเพลงทุกเพลงนี่ น้องมิวแต่งขึ้นจากอะไรเหรอครับ เห็นมีทั้งเพลงรัก เพลงสุข เพลงเศร้า คละเคล้ากันไปหมด” มดแดงยิงคำถามใส่มิว ขณะที่มิวกำลังคิดหาคำตอบ ภาพของตนเองกับโต้งก็ลอยล่องอยู่ในความทรงจำ ทุกๆเหตุการณ์ที่คนทั้งสองผ่านกันและกันร่วมกันมา ทั้งน้ำตาและรอยยิ้ม นักร้องหนุ่มค่อยๆหลับตานึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ และเงียบลงไปโดยไม่ได้ตอบอะไร ทั้งมดแดง สมาชิกออกัส และแฟนเพลง ต่างก็เฝ้ารอคำตอบของมิวอยู่






.....





.....





.....





Create Date : 03 เมษายน 2553
Last Update : 3 เมษายน 2553 15:23:40 น.
Counter : 447 Pageviews.

2 comments
  
โดย: thanitsita วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:16:37:55 น.
  
เกือบจะทันบอร์ดโน้นแล้ว
เนื่อเรื่องเข้มขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณมากจ๊ะ

อิอิ
โดย: andy_kwan IP: 113.53.141.122 วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:23:35:06 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Niramitr
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



สาวก"รักแห่งสยาม"

New Comments