Group Blog |
ตอนที่ ๕ (แอ่วสวนสัตว์เชียงใหม่ ไปหาช่วงช่วง-หลินฮุ่ย) มาตามนัดช่วงช่วงและหลินฮุ่ย อุตส่าห์ลุยตะรอนมาถึงที่ คนก็เยอะรถแยะแวะพักที ชมของดีเชียงใหม่ให้แน่นเมือง จราจรเกือบเป็นจราจล ท้องถนนรถติดชิดต่อเนื่อง ป้ายทะเบียนกอทอเห็นเนืองเนืิอง เขาย้ายเมืองหลวงมาแต่คราใด ฝ่าฝูงชนจนพ้นประตูเข้า ถึงแล้วเราจุดหมายปลายทางได้ ยืนด้านหน้าเอ็คท่าก่อนเข้าไป ตุ๋มต๋อมใจจะได้ชมสักที  เดินต่อคิวเรียงเข้าตามคนหน้า ไปช้าช้าก้าวขยับคนละที่ ได้โอกาสปลอดคนกันสักที โน่นไงหมีเห็นไหมอยู่ไกลตา   ตัวสีขาวขนปุยเหมือนปุยนุ่น อ่อนละมุนน่ากอดเป็นนักหนา จีนมอบให้ฝากไว้เป็นขวัญตา ถึงเวลาคงขยับกลับบ้านเดิม เท้าทั้งสี่สีดำเหมือนถุงเท้า สวมคลุมยาวถึงไหล่ไม่ต้องเสริม สวมแว่นตาสีดำเหมือนทำเติม ใครช่างเจิมจิ้มลิ้มดูพริ้มตา  เป็นสัตว์แปลกหายากหนึ่งในโลก นับเป็นโชคได้เห็นที่นี่หนา ถือว่าคุ้มกับที่ตั้งใจมา รื่นอุราประสบพบตัวจริง นอนแอ้งแม้งตะแคงอยู่บนคบ เอียงอายหลบหรือเห็นเราเป็นหญิง กินไผ่เสร็จนอนหลับไม่ประวิง อย่านอนนิ่งอุตสาห์มาเยี่ยมกัน อยู่ห้องแอร์เย็นฉ่ำชื่นอุรา สุขนักหนาคนมามุงดูฉัน โปรดอย่าโยนอาหารมาแล้วกัน ป้ายบอกนั้นเห็นไหมใคร่ตักเตือน  ถึงเวลาใกล้หมดแล้วหรือนี่ ข้างหลังมีคนเบียดดูหน้าเฝือน ได้เวลาจวนกลับนับวันเดือน ใช่ลาเลือนครั้งหน้ามาอีกที  ลาแล้วหนอช่วงช่วงและหลินฮุ่ย กลับไปคุยเพื่อนไว้ได้เจอหมี ตัวกลมกลมสีขาวดูอ้วนพี ขอลาทีก่อนจากฝากห่วงใย  ต้องช่วยกันรักษาธรรมชาติ สมบัติชาติสัตว์เล็กหรืิอสัตว์ใหญ่ ให้คงอยู่คู่ฝืนแผ่นดินไทย ช่วยเก็บไว้รุ่นลูกหลานเหลนเรา 
|
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
||||||||||||
