ทุกถ้อยคำจำนรรจ์ที่เธอเอ่ย
ดุจดังคำเฉลยจากฟากฟ้า
ว่าเบื้องบนกำหนดบทชะตา
ให้เธอมาเป็น"นางฟ้า"ที่แสนดี

มีเธอมาโอบกอดในคิดถึง
มีบทเพลงหวานซึ้ง ณ ที่นี่
มีถ้อยคำอ่อนหวานรื่นฤดี
ให้คนหม่นคนนี้ไม่ท้อใจ

กายอาจหนาวแต่ใจไม่หนาวแล้ว
สัมผัสแผ่วแห่งใจอันชิดใกล้
ทุกทุกยามเมื่อมีเธออยู่ในใจ
จะทุกข์ท้อเพียงไรไม่หวั่นเลย

โอบกอดฉันให้นานนานอีกได้ไหม
โอบหัวใจให้อุ่นอีกเถิดเธอเอ๋ย
โอบด้วยถ้อยวจีหวานดังที่เคย
ขอฉันเอ่ย ว่า...รักเธอ...นะคนดี

คราวนี้ไม่ต้องเรียกหาคุณพาฝันหรือคะคุณ

แหม บอกรักนี่ ถนัดนักเชียว

คุณพาฝันอยู่ไหน
ฉันอยากให้คุณมา

ต่อกันหน่อยค่ะ

ทุกถ้อยคำจำนรรถ์ที่สรรค์เอ่ย
คือสิ่งเผยความนัยใจทั้งสอง
งามดุจดังอรุณอุ่นเรืองรอง
หอมกว่าผองบุปผาพนาลัย

ไพเราะกว่าบทเพลงซึ้งอันตรึงจิต
ดุจดังฟ้าลิขิตความหวามไหว
ฉันเพียงแค่ผ่านมาเพื่อผ่านไป
เพื่ออิ่มใจ กับ"คำรัก" คุณฝากกัน




ดิฉันแต่งกลอนไม่ค่อยเก่งค่ะ
ประสบการณ์เรื่องความรักก็น้อยนิด
แต่เพราะคุณทั้งสองคนคือแรงบันดาลใจค่ะ...

โอ้...เพราะจังเลยค่ะ คุณพาฝัน...บทกลอนของคุณ
ขอบคุณที่คุณมา...คุณน่ารักเลยเชียวที่เข้าใจเรา

ดูคุณบีพูดว่าฉันสิคะ " แหม บอกรักนี่ ถนัดนักเชียว "

ไม่ได้ ไม่ได้ ...ต้องนำหลักฐานมายืนยันที่มาของคำว่า
"รักเธอ...นะคนดี" มาจากที่ไหน เห็นชัดๆ
นี่เลย..........

"เอ่ยเถิดเอ่ยเหมือนเคยว่าเธอรัก
ปรารถนายิ่งนัก ยังมาดหมาย
รอเธอมา แนบข้างไม่ห่างกาย
สิ่งสุดท้ายที่จะรอ ขอคนดี… "

ขอบคุณที่ให้โอกาสฉันเอ่ยคำนั้นนะ...bewae1001...หุ หุ