เมื่อไหร่ที่เราจะรู้จักกันได้
มากกว่าทีเราเพียงรู้จักกัน่ล่ะ

สวัสดีในยามดึกค่ะ...คุณบี

ฉันเพิ่งกลับถึงบ้าน...หลังเลิกงานแล้วไปร่วมงานเลี้ยงส่ง
ผู้บริหารย้าย การเดินทางต่างอำเภอมีฝนตกบางช่วง และฟ้าตอนกลางคืนยังมองเห็นดาวสวยงาม...ชอบจัง
คิดถึงคุณบีขณะนั้นนะ...ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าทว่าคิดถึง...

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

เจ้าของบล๊อคช่างเขียนช่างคิดดีนะคะ
ภาษาอ่านละ บอกได้ว่า คิดเก่งค่ะ อ่านเพลินๆ จบซะแระ
เข้าใจได้ว่า คนเรามีหลากหลายอารมณ์ แต่เราแสดงออกในอารมณ์นั้นๆ อย่างที่ใจเราอยากทำอ๊ะป่าว...
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ชอบ Topic เลยแวะมาดูค่ะ เคยคิดเหมือนกันค่ะ แต่ในที่สุดก็รู้ว่าเราจะมีความสุขได้ก็เมื่อเราปล่อยวางที่จะรู้จักเค้าใน Limit ที่เค้าอยากให้รู้จัก ก็ถ้าเค้าจะต้อนรับเราแค่หน้าบ้านเราจะขอเข้าไปในบ้านก็คงยากค่ะ แต่บางคนเค้าก็อยากต้อนรับเราที่ห้องรับแขกซึ่งเราไม่อยากเข้าไปก็มีนะคะ ยิ่งคาดหวังสิ่งผิดหวัง
เขียนบันทึกได้น่ารักอย่างนี้คงมีคนอยากเชิญเข้าบ้านเยอะนะคะ เขียนมาคุยกันอีกนะคะ

ชอบ Topic เลยแวะมาดูค่ะ เคยคิดเหมือนกันค่ะ แต่ในที่สุดก็รู้ว่าเราจะมีความสุขได้ก็เมื่อเราปล่อยวางที่จะรู้จักเค้าใน Limit ที่เค้าอยากให้รู้จัก ก็ถ้าเค้าจะต้อนรับเราแค่หน้าบ้านเราจะขอเข้าไปในบ้านก็คงยากค่ะ แต่บางคนเค้าก็อยากต้อนรับเราที่ห้องรับแขกซึ่งเราไม่อยากเข้าไปก็มีนะคะ ยิ่งคาดหวังสิ่งผิดหวัง
เขียนบันทึกได้น่ารักอย่างนี้คงมีคนอยากเชิญเข้าบ้านเยอะนะคะ เขียนมาคุยกันอีกนะคะ

"โอเคค่ะ" ตอบคำถามในประโยคสุดท้ายของคุณน่ะค่ะ จะรู้จักคุณเท่าที่คุณอยากให้รู้จัก ... อ่านบล็อกของคุณแล้วรู้สึกดีค่ะ เหมาะกับการอ่านในหน้าหนาวจัง โดยเฉพาะส่วนผสมของคุณนี่น่ารักดีนะคะ ชอบค่ะ

อ่านดูแล้ว ใหม่ก็คิดว่าใหม่จะคุยมากเกินไปสำหรับบล็อกมั๊ง ใหม่เขียนอะไรไม่รู้ เรื่องของตัวเองทั้งนั้น ตั้งใจว่าเขียนเอง อ่านเอง แต่พอมีคนมาอ่านด้วยเลยชักจะเหมือนคนพูดมาก 55

ใหม่ก็ยินดีที่ได้รู้จักกับพี่บีเท่าที่พี่บีให้ใหม่รู้จักค่ะ ใหม่รู้สึกดีมากๆที่ได้รู้จักกับพี่บี แล้วใหม่ก็ชอบที่อ่านบล็อกพี่บี (ถึงจะไม่ได้อ่านครบทุกบล็อกก็ตาม)

ดีใจที่เราได้รู้จักกันนะคะ

น้องใหม่คะ
สารภาพว่าพี่ไม่เคยรู้จักคนในแวดวงหนูมาก่อน
จวบจนมาอ่าน มารู้จักหนูนี่แหละ ทำให้พี่ได้เห็นอะไรใหม่ๆ ได้รู้อะไรเพิ่มอีกเยอะ นี่คือข้อดีของการที่มีบล็อก
และบล็อกน้องใหม่ก็ช่างเจริญหูเจริญตา ทั้งหน้าตาอาหาร
และหน้าตาคนเขียน !!

พี่ก็ดีใจที่เราได้รู้จักกันค่ะ น้องใหม่เป็นเด็กน่ารักค่ะ รักษาความน่ารักเอาไว้นะคะ อย่าลืมมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนด้วย เอาไปใช้ให้หมด จะได้สมหวังค่ะ 555

คุณลำธารคะ ยินดีที่ได้ต้อนรับคุณในบ้านของฉัน ฉันไม่ดุหรอกค่ะ ไม่จิก ไม่กัด ใจดีด้วย คุณวิ่งเล่นในนี้ได้ตามสบายนะคะ อาณาเขตของฉันไม่กว้าง หวังว่าคุณคงสบายใจ

คุณนารถรวี อ่านที่คุณเขียนแล้วฉันไม่อยากอยู่กรุงเทพเลย ( นี่ขนาดฉันอยู่ชานกรุงเทพนะคะ ) ฉันอยากจะหนีไปอยู่ต่างจังหวัดจริงๆค่ะ ขอบคุณที่นึกถึงฉันขณะที่คุณเห็นดาวเต็มท้องฟ้า

ว่าแต่ว่าขณะที่นึกถึงนั้น ไม่ทราบคุณมองดาวดวงไหน
ดาวลูกไก่ หรือว่า ดาวไถ ดาวโจร

ดาวลูกไก่แล้วกันค่ะ น่าเอ็นดูดี เหมือนฉันได้แอ๊บแบ๊วยังไงก็ไม่รู้ !!!

สวัสดียามดึกค่ะ ฉันจะอัพบล็อกใหม่ก่อนนะคะ

@@@@^_________________________^@@@@

กำลังจินตนาการภาพของคุณอยู่นะคะ

เราอายุเท่ากันนะคุณบี แต่คุณน่ารัก ฉันไม่

ว๊าย
คุณฉัตรสุดาคะ
ทำไมตัดพ้อตัวเองอย่างนั้น

อะไรทำให้คุณคิดว่าตัวคุณไม่น่ารักล่ะคะ
ขนาดฉันไม่ค่อยน่ารัก ฉันยังหลงชมตัวเองบ่อยๆ

ไม่ค่อยมีใครชม ฉันชมตัวเองก็ได้ค่ะ
มันง่ายดีน่ะค่ะ ( Haa )

นั่นยังไง เห็นมั้ย..คุณบีน่ารักจริงๆ

บางทีตัวหนังสือบางตัวก้สามารถหยุดน้ำตา

หรือความคิดที่บั่นทอนจิตใจใครบางคนได้เหมือนกันนะคะ

ไม่รู้ว่าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร

แต่รู้สึกดีมากมายที่ผ่านมาเจอตัวอักษรเหล่านี้

ตอนนี้ไม่มีใครให้อยู่ด้วยอีกต่อไปแล้ว

คงต้องมานั่งคุยกับตัวหนังสือ

แทนการคิดถึงคนที่เค้าเคยรักเรา

แต่ตอนนี้เวลามันเปลี่ยนไปแล้ว

ยังไงเค้าก็ไม่กลับคืนมา.......

รักกันแต่ความต้องการต่างกันมันก็อยู่ด้วยกันไม่ได้

หรือไม่ได้รักกันแน่..............เหนื่อยจังค่ะ

ขอบคุณสำหรับตัวหนังสือที่มีในนี้นะคะ

มันทำให้ดีขึ้นจริงๆๆค่ะ

ฉันมาย้อนอ่านคอมเมนท์เก่า
จึงพบคอมเมนท์สุดท้ายนี้

ยินดีค่ะ ที่คุณอ่านแล้ว ตัวหนังสือของฉันทำให้คุณ
สบายใจ

ตัวหนังสือคือเพื่อนของเราค่ะ
คุณไม่สบายใจ คุณลองระบายออกเป็นตัวหนังสือดู
จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น

บล็อกนี้มีเนื้อหาเยอะมาก เนื้ออาจจะน้อยกว่าน้ำ
เพราะฉันใช้มันเป็นที่ระบายความรู้สึก

หากคำของฉันจะตรงใจคุณ ช่วยคุณให้ดีขึ้น
ฉันถือว่านั่นเป็นผลกรรมอันดีค่ะ

มีอะไรเล่าสู่กันฟังได้นะคะ
ที่นี่ไม่มีกฏเกณฑ์หรอกค่ะ