คณบี...คะ

เข้ามาอ่าน"บางอย่างเหมือนดอกไม้"หลายรอบแล้วค่ะ
อ่านซ้ำๆด้วยชอบ มีอะไรมากมายในความคิดความรู้สึก...
แต่ไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร...

ท่านติช นัท ฮันห์ ก็เคยกล่าวว่า

" เราทุกคนล้วนเป็นดอกไม้ของกันและกัน พวกเราต่างหล่อเลี้ยงซึ่งกันและกัน ฉะนั้นอย่าปล่อยให้ดอกไม้ของเราเหี่ยวเฉา ดอกไม้ไม่จำเป็นจะต้องมีอะไรอื่นอีกเพื่อที่จะเกื้อกูล ขอให้เป็นเพียงแค่ดอกไม้ก็เพียงพอแล้ว "

ฉันรู้ว่ามันบอบบาง...ไม่เคยมีเจตนาจะดึงทิ้งหรือทำลาย
แต่มีเหตุปัจจัยมากมายที่ควบคุมไม่ได้
ทำลายดอกไม้ให้ร่วงเฉาตายก่อนเวลา
..........................???

คุณคะ

บางทีฉันก็คิดว่าตัวเอง ชอบคิดมาก
แต่ฉันก็คิดมากจริงๆ หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ
บุคคล ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไม่รัก คนที่รัก รักมาก รักที่สุด

เพราะฉันเป็นอย่างนี้หรือเปล่า
ฉันจึงมักจะเจ็บปวด
เมื่อตั้งใจดูแลความรู้สึกของคนที่เกี่ยวข้องแวดล้อม
ด้วยการคิดดี ทำดี และพูดดี

แต่ฉันคงลืมไป
ว่าไม่มีใครคิดเหมือนกับฉันทุกคน

ดังนั้นฉันจึงมีอาการน้อยใจเป็นระยะๆ
กับบางคน บางอย่าง บางครั้ง

แต่ฉันก็ยังรักที่จะเป็นอย่างนี้อยู่ดี

เป็นดอกไม้ไม่มีชื่อ แต่จริงใจค่ะ

คนรอบข้างเหมือนกลีบดอกไม้ ท่าจะจริง

เป็นครั้งแรกที่ฉันบังเอิญเข้ามาอ่าน
ฉันชอบในสิ่งที่คุณเขียนมากค่ะ
มันทำให้ฉัน เคริ้ม และคิดอะไรได้มากขึ้น
สนุกมากค่ะ