Bloggang.com : honeytina

ความในใจ..

ป๋า

ปกติเรากับป๋าคุยกันไม่ได้นานนัก..

ยิ่งโทรศัพท์.. ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ต่างคนต่างเกร็ง ต่างคนต่างกลัว
มาอยู่ไกลบ้านอย่างนี้ เวลาโทรกลับบ้าน
ถ้ามะรับ..ก็จะคุยกันเม้าธ์แตกกระจาย
ถ้าป๋ารับ ก็จะเกร็งขึ้นมาอีก..

ที่เกร็งนี่ไม่ใช่ว่าไม่อยากคุยกับป๋า
แต่เพราะไม่รู้จะคุยอะไร แต่ว่าอยากจะคุยด้วย ไม่ให้มันฝืดเฝือ
แล้วก็รักนะ.. ไม่ใช่ไม่รัก.. ก็พ่อทั้งคน

ป๋าเองก็เหมือนกัน เราก็รับความรู้สึกได้ว่าป๋าเองก็เกร็ง
ก็แบบ.. อยากคุยกับลูกอ่ะ.. แต่ไม่รู้จะพูดอะไร
พอรับก็.. อ้อ..ลูกเหรอ.. เราก็จะถามว่ามะล่ะ..ถ้ามะอยู่ ป๋าก็จะรีบไปเรียกมะมา แล้วตัวเองก็หลบฉากไปเงียบๆ รอมะเล่าเรื่องให้ฟังทีหลัง

ถ้ามะไม่อยู่ ก็จะได้พูดคำสองคำ.. ประมาณว่า..ลองโทรเข้ามือถือสิ
หรือไม่ก็.. มีอะไรหรือเปล่าส่วนเราก็..โอเค.. ไม่เป็นไร..
เงียบไปหนึ่งวินาที

โอเค.. แค่นี้นะคะ.. ไว้โทรมาใหม่..

ประจำ

เมื่อวาน.. เพิ่งกลับจากไปเที่ยวยุโรปมาสิบห้าวัน
โทรกลับบ้าน รายงานตัว ว่าถึงที่พักเรียบร้อยดี
ปรากฏว่า .. ป๋ารับ
ถามว่า.. มะล่ะป๋าบอก..มะไม่อยู่ ขับรถไปรับหลิวเรา.. เหรอ. อืม.. (คิดๆๆ) ไม่มีอะไรจะโทรบอกว่าถึงแล้ว เรียบร้อยดี
เงียบไปหนึ่งวินาที.. กำลังเตรียมใจ (เกร็ง) ว่าได้เวลาวาง

ป๋าสวนขึ้นมาในเสี้ยวเวลาก่อนครบหนึ่งวินาที... สนุกไหมโป๊ะ..

หายใจสะดุด.. รีบสวนกลับไปว่า..สนุกค่ะ.. แต่เหนื่อยมากๆ..

แอบตกใจ.. (ว่าป๋าคุยกับเราได้ด้วย..) ชวนคุยนิดหน่อย ว่าป๋าเป็นไง.. เลี้ยงเด็ก (หลานๆ) ยุ่งไหม..

แล้วก็นิ่งไปอีกทั้งคู่

แหะๆ คราวนี้ได้เวลาวางจริงๆ

แต่ก็ยังตื่นเต้น.. ว่าป๋าถามว่าสนุกไหม...ฮ่าฮ่าฮ่า..