เพราะต่างก็มีวงโคจรเป็นของตัวเอง
เราทุกคนก็แค่ดาวเคราะห์ ที่บังเอิญโคจรผ่านกันในช่วงเวลาหนึ่ง ส่งยิ้มให้กันตอนเดินสวนกัน แวะคุยกันสักพัก และโคจรจากไป พี่ชายที่คอยมาเลี้ยงข้าว พี่ชายที่คอยทำกับข้าวใส่กล่องมาให้กิน พี่ชายที่คอยมองหา .. และมักละเลี่ยงคนอื่น มานั่งรอเพื่อขอคุยด้วยเมื่อเจอกัน พี่ชายที่มักฝากบอกใครต่อใครในช่วง 3 ปีหลัง.. ว่า "พี่คิดถึงนะ โทรหาพี่หน่อย"
...
หนูขอโทษที่เลือกหลบเลี่ยงตลอด 3 ปีหลังมานี้ หนูขอโทษ
พี่ชายที่เชื่อฟังหนูทุกอย่าง พี่ชายที่พอหนูเลี่ยงหลบ .. ก็เลยไม่ค่อยดูแลตัวเอง จน 4 เดือนก่อนที่พี่ล้มพับ หนูก็ยังแย่เนอะ ยังหลบ ยังเลี่ยง ได้แต่ฝากไปหลอกพี่ว่า เดี๋ยวจะไปเยี่ยม เดี๋ยวจะไปหา หนูว่าพี่รู้แหละว่า หนูหลบหน้า หนูรู้ว่า หนูยังไม่สะดวกใจ เวลาใจยังขุ่น ๆ หนูรู้ว่า มันจะออกมาทางแววตา และหนูไม่ชอบเวลานั้น ... จนสุดท้าย เมื่อ 3 อาทิตย์ก่อน น้องสาวพี่โทรมา "ขอร้อง" ให้หนูไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล ตอนแรก หนูก็ยัง ... อืมมม ไม่อยากไป เพื่อนสนิทหนูบอกว่า ถ้าไม่สะดวกใจ ก็ไม่ต้องไปหรอก แต่พอคิดถึงความดีของพี่ หนูก็ ... อืมมม ไปเยี่ยมละกัน พกพาเพื่อนสนิทไป 'กัน' ด้วย กระนั้น ก็ยังลังเลอยู่ 2-3 วัน
4 ทุ่มของคืนวันอาทิตย์ หนูก็ไป เพราะน้องสาวพี่โทรมาบอกว่า "หนูต้องไปเยี่ยมพี่เค้าสักที เค้าถามหามาหลายหนแล้ว" เนอะ ... พี่เป็นพี่ที่ดีของหนูมานาน ให้หนูงี่เง่ายังไง พี่ก็ยังเหมือนเดิม
ก็คงอย่างที่พี่บอก ... รักไปแล้วอย่างไรก็ยังอย่างนั้น แล้วหนูจะคิดอะไรมาก มีคนมารัก ดีกว่ามีคนเกลียด
...
ครั้งแรกที่ไปเยี่ยมพี่ พี่จับมือหนูไม่ปล่อยตลอด 50 นาที พี่คุย พี่เล่า พี่ยิ้ม พี่บอกว่า พี่มีความสุข พี่บอกว่า พี่ดีใจมากที่เห็นหนูมาเยี่ยม
หนูขอโทษนะคะที่ละเลยพี่
หนูบอกพี่ว่า แล้วจะมาเยี่ยมอีก พี่บอกว่า พี่จะรอนะ ว่างก็มานะ ...
แต่ผ่านไป 15 วัน หนูก็ยังนิ่ง ๆ
จนเมื่อวาน ... 18 ตุลาคม น้องสาวพี่โทรมา "เรียก" พอฟังอาการ หนูก็คว้ากุญแจรถออกไปทันที จอดรถแล้ว เดินตรงไปที่โรงพยาบาล ลงทะเบียนเข้าเยี่ยม และกดขึ้นไปชั้น 7 ... คนเยอะมาก ครอบครัวพี่ เพื่อนสนิทพี่ น้องสาวพี่กระซิบบอกพี่ว่า หนูมาแล้วนะ หนูมาถึงแล้วนะ พี่ยิ้ม .. พี่ดีใจ หนูรู้ว่าพี่ดีใจมาก
ผู้ใหญ่ 2 คน กวักมือเรียกหนู แล้วบอกหนูว่า พี่เค้ารอนะ เค้าไม่ยอมทำอะไรเลย พี่เค้าบอก เค้ารอหนูมา
พี่ทนปวด เพราะหนูเหรอ? จริงเหรอคะพี่?
มอร์ฟีนเข็มนั้น จะช่วยให้หายปวด แต่อาจจะทำให้พี่หลับไป นิรันดร์
... เป็นครั้งแรกที่หนูได้ยืนอยู่ใกล้ "ความตาย" มากที่สุดในชีวิต ยืนมองพี่ ยิ้มกับพี่ กอดที่หายไป 3 ปี หนูกอดพี่แล้วนะคะ หนูกอดพี่ก่อนเลยนะ
หลับให้สบายนะคะ เหนื่อยมากแล้วนะพี่
"พี่รักหนูนะ รักมากที่สุดเลยคนนี้" "ผู้หญิงคนนี้ ใครก็สั่งไม่ได้หรอก" "พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้หนูลำบากใจ"
หนูไม่มีคำตอบ หนูแค่อยากบอกว่า ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ
...
พี่หลับตาลงแล้ว
ความตาย...มันคืออย่างนี้เอง และมันก็เท่านี้เองนะ หนูใจหายค่ะ แต่การได้ยืนมองการจากไปของพี่ ก็ทำให้หนูได้คิดอะไรเยอะเลย
เวลาของคนเรา มันแสนสั้นจริง ๆ หลับให้สบายนะคะพี่
อีกไม่นาน เรา ๆ ก็คงค่อย ๆ ทยอยตามกันไปค่ะ ขอบคุณที่รักหนูตลอดมา และหนู "เคารพ" พี่เสมอค่ะ
"พี่ชายที่แสนดี"
Create Date : 20 ตุลาคม 2560 | | |
Last Update : 20 ตุลาคม 2560 1:37:13 น. |
Counter : 564 Pageviews. |
| |
|
|
|